‘Ας μη Εκλύωνται αι Χείρες Σας’ — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

‘Ας μη Εκλύωνται αι Χείρές Σας’

Εξεφωνήθη από τον πρόεδρο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά στις 5.45΄ μ.μ. της Κυριακής, 6 Αύγουστου 1950, ως το τελικό μέρος του προγράμματος της 8ήμερης Συνελεύσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά «Αύξησις της Θεοκρατίας» στο Στάδιο Γιάγκη της Νέας Υόρκης.

1. Πώς κατεδείχθη ότι ο Θεός έχει λαόν επάνω στη γη που καλείται με το όνομά του; Ποιοι αποδεικνύεται ότι είναι ο λαός αυτός;

ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ετών προσπαθειών για να δοθή παγκόσμια δημοσιότης στο θείον άγγελμα από το 1914 μ.Χ., δια μέσου ετών σκληρού έργου που προωθήθηκε ως τα πέρατα της γης, δια μέσου ετών διεθνούς ονειδισμού και καταδιώξεως, και δια μέσου ετών θείας προστασίας, διαφυλάξεως και αυξήσεως, εβεβαιώθηκε οριστικά μπροστά σε όλο το ανθρώπινο γένος ότι ο Ιεχωβά Θεός έχει λαόν επάνω στη γη που καλείται με το όνομά του. Αυτό κατέπληξε και ετρόμαξε όλη τη «Χριστιανοσύνη». Επί δεκαέξη αιώνες αυτή ισχυρίσθηκε πώς ήταν η ευνοημένη οργάνωσις του Θεού. Δεν υπήρξε όμως η «Χριστιανοσύνη» εκείνη που έφερε στο προσκήνιο το όνομα του Θεού. Αυτή δεν κατέστησε σαφές ποια είναι τα θαυμαστά του έργα σ’ αυτόν τον κρίσιμο καιρό ούτε ποιος είναι ο ευλογητός σκοπός του για το άμεσο μέλλον του ανθρωπίνου γένους. Δεν στάθηκε με το μέρος του στην αμφισβήτησι που πρέπει τώρα να τακτοποιηθή: Διακυβέρνησις του σύμπαντος από τον Ιεχωβά Θεό ή παγκόσμιος κυριαρχία του Σατανά, ποιο από τα δύο; Ένας περιφρονημένος και διωγμένος λαός ήταν εκείνος που χρησιμοποιήθηκε από τη θεία πρόνοια για να επιτελέση αυτά τα πράγματα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά! Και το έργο τους δεν συντελέσθηκε ακόμη. Λαμβάνει μεγαλύτερη σπουδαιότητα καθώς η παγκόσμιος κατάστασις γίνεται κρισιμώτερη, και θα ευλογηθή με μεγαλύτερα ακόμη αποτελέσματα από την εύνοια του Θεού.

2. Ποια ενεργός δύναμις εργάζεται τώρα στη γη; και πώς; Από πού πηγάζει αυτή;

² Ποιος μπορεί να αρνηθή ότι το ακατανίκητο πνεύμα του Ιεχωβά Θεού εργάζεται τώρα στη γη όπως και στους αρχαίους χρόνους; Περιεκάλυψε το λαό που φέρει το όνομά του και τον περιέβαλε σαν με ένδυμα για να προσδιορίση την ταυτότητά του ενώπιον όλου του κόσμου. Το πνεύμα αυτό είναι η ενεργός δύναμις που εκπορεύεται απ’ τη Βασιλεία που ίδρυσε ο Ύψιστος Θεός στους ουρανούς το 1914 μέσω του Ιησού Χριστού του Υιού του, το πνεύμα δε αυτό πρέπει τώρα να εκτιμηθή από όλα τα έθνη. Η δραστηριότης και η ορμητική προς τα εμπρός κίνησις των μαρτύρων που εξυψώνουν το όνομα του Ιεχωβά Θεού, πηγάζει απ’ αυτόν. Γίνεται σύμφωνα με το θέλημά του και γι’ αυτό έχει την ευλογία του. Δεν θα μπορούσε να συμβαίνη αλλιώς. Με την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του μέσω του Ιησού Χριστού το 1914, αυτός ύψωσε το Σημείο της ελπίδος για όλους τους λαούς. Όλοι οι λαοί μπορούν τώρα να στραφούν προς αυτό, όπως ακριβώς τα πρόσωπα όλων των Ισραηλιτών στην έρημο που είχαν κεντηθή από θανατηφόρα φίδια, εστρέφοντο προς τον χάλκινον όφιν που είχε υψώσει ο Μωυσής σ’ ένα ξύλο, για να θεραπευθούν από το δηλητήριο του θανάτου.—Αριθμοί 21:4-9· Ιωάννης 3:14, 15· 8:28.

3. Για να εναντιωθή στη Βασιλεία, τι διήγειρε ο Σατανάς, και όμως πώς ο Θεός έστρεψε ένα άγγελμα ελπίδος στους λαούς;

³ Σε αντίθεσι με τη νεοϊδρυμένη βασιλεία του Θεού, ο Σατανάς διήγειρε την οργή των εθνών της γης στον πρώτο ολοκληρωτικό πόλεμο για παγκόσμια κυριαρχία. Επωφελούμενος απ’ αυτόν τον πόλεμο του 1914-1918 υπέβαλε τους μάρτυρας του Θεού σε καταθλιπτικά μέτρα. Από το 1919, όμως, και έπειτα ο Ιεχωβά απελευθέρωσε, αναζωογόνησε και συνήθροισε πάλι τον αφιερωμένο λαό του για να διακηρύξη το άγγελμα της Βασιλείας σε όλα τα έθνη πριν από την καταστροφή του κόσμου στον Αρμαγεδδώνα. Με τον τρόπον αυτόν έστρεψε στους λαούς όλων των εθνών το νέο άγγελμα της ελπίδος. Όπως προείπε η προφητεία του Σοφονία 3:9, αυτός ‘αποκατέστησε στους λαούς γλώσσαν καθαράν’.

4. Σε ποια μακροχρόνια προσευχή απήντησε ο Θεός; Ποιους είλκυσε έτσι μαζί;

⁴ Ο ουράνιος Πατήρ μας απήντησε στη μακροχρόνια προσευχή μας για τη βασιλεία του. Ίδρυσε τη Βασιλεία χωριστή και διακεκριμένη από τον θρησκευτικό «Χριστιανισμό» και υψηλότερη από όλες τις επίγειες κυβερνήσεις, ναι, υψηλότερη από τον «Πύργον της Βαβέλ», τους ουρανοξύστες της πρωτευούσης των Ηνωμένων Εθνών στην πόλι της Νέας Υόρκης. Αυτό το ισχυρό γεγονός επηρέασε τη γλώσσα του λαού του Θεού και ενήργησε σαν διορθωτικό μέσον. Υπήρξε η βάσις του καθαρισμού της γλώσσης των ως μαρτύρων του. Τους είλκυσε προς το ουράνιο Σημείον, τη Βασιλεία, και τους ήνωσε όλους επάνω στη γη, με απόλυτη περιφρόνησι προς τις φυλετικές, χρωματικές, κοινωνικές, γλωσσικές, πολιτικές, εθνικές και θρησκευτικές διαφορές και διαιρέσεις του κόσμου τούτου.

5. Σε τι ήλθαν οι διασκορπισμένοι; Πώς ως ικέται;

⁵ Αδιάφορο πόσο μακριά ήσαν διασκορπισμένοι επάνω στη γη, η καθαρή γλώσσα του αγγέλματος της Βασιλείας ήχησε σαν σάλπισμα στη στέψι ενός βασιλέως και έφθασε ως τις ακοές τους και έστρεψε αυτούς τους διασκορπισμένους προς τη Βασιλεία. Από όλα, λοιπόν, τα μέρη συναθροίσθηκαν σ’ αυτή ως ένας λαός, ενώνοντας τις καρδιές τους στη Βασιλεία. Ήλθαν ως «ικέται», κάνοντας ικεσία για την εύνοια του Ιεχωβά Θεού και του ανάσσοντος Βασιλέως του Ιησού Χριστού, και οι ικεσίες τους ανέβηκαν σαν θυμίαμα, δηλαδή, σαν γλυκεία ευωδία στον Θεό. Μιλώντας γι’ αυτόν ακριβώς τον καιρό που τα κοσμικά έθνη και τα βασίλεια έχουν συναθροισθή για να καταναλωθούν από την οργή και την αγανάκτησι του Θεού, ο Ιεχωβά έδωσε την προφητεία που εκπληρώνεται τώρα: «Τότε θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, να δουλεύωσιν αυτόν ομοφώνως. Από του πέραν των ποταμών της Αιθιοπίας οι ικέται μου, η θυγάτηρ των διεσπαρμένων μου, θέλουσι φέρει την προσφοράν μου.»—Σοφονίας 3:9, 10 Α.Σ.Μ.

6. Τι έχομε που αποδεικνύει αυτή την έλευσι των ‘διεσπαρμένων Του’;

⁶ Προς απόδειξιν τούτου θα μπορούσαμε να αναφέρωμε την ηνωμένη δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα σε 106 έθνη, κάτω από 64 γραφεία Τμημάτων της Εταιρίας Σκοπιά, και με 357.889 ενεργούς διαγγελείς της Βασιλείας που έδωσαν έκθεσι της δράσεώς των τον μήνα Απρίλιο 1950, στους οποίους δεν περιλαμβάνονται οι μη αριθμημένοι της Ρωσίας και της Γιουγκοσλαβίας. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να δοθή πιο καταπληκτική απόδειξις αυτής της ενωμένης ελεύσεως των διασκορπισμένων του Θεού, συγκεντρωμένων όλων σε μια μικρή τοποθεσία, από την Συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά «Αύξησις της Θεοκρατίας» στο Στάδιο Γιάγκη της Νέας Υόρκης, στις οκτώ ημέρες από 30 Ιουλίου έως 6 Αύγουστου 1950. Διότι ανάμεσα στους 89.451 απεσταλμένους που παρηκολούθησαν τη συνέλευσι, υπήρχαν αντιπρόσωποι όχι μόνο από «του πέραν των ποταμών της Αιθιοπίας» αλλά και από εβδομήντα άλλα έθνη επίσης. Οι προσφορές αίνου και αφοσιώσεως στη Βασιλεία του Θεού που έφεραν αυτοί, ήταν μόνο ένα τεκμήριο των ευρυτέρων προσφορών που κάνουν οι συμμάρτυρές τους σε όλες τις χώρες που αντιπροσώπευαν.

ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΤΩΝ

7. Τι είδους λαός είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, όπως ακριβώς προελέχθη από την προφητεία;

⁷ Θα ήταν αναμενόμενο ότι ο «Χριστιανισμός» και το υπόλοιπο του κόσμου θα προσέβλεπαν σ’ αυτούς. Αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά ποτέ δεν ισχυρίσθηκαν ότι είναι θρησκευτικώς εξέχοντες ή υψηλής κοινωνικής τάξεως ή πολιτικώς ισχυροί σ’ αυτόν τον κόσμο. Ο Ύψιστος Θεός της δόξης δεν χρειάζεται τέτοιου είδους άτομα να συνεισφέρουν σ’ αυτόν δόξα, χρήμα ή επιρροή. Επί πλέον, αυτός δεν υποσχέθηκε ότι θα συνάξη τέτοιου είδους άτομα και θα τα συγχωνεύση σ’ ένα λαό μέσω της ‘καθαράς γλώσσης’ του. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι άτομα που κάποτε ήσαν παραβάται όπως και το υπόλοιπο του κόσμου, αλλά οι παραβάσεις τους έλαβαν τώρα θεία συγχώρησι μέσω του Χριστού. Συγκριτικώς, αυτοί είναι ένας «μικρός λαός», ένας θλιμμένος, πτωχός και ταπεινός λαός ανάμεσα σ’ έναν ξένο κόσμο. Αλλά αυτό ακριβώς ταιριάζει με την περιγραφή εκείνων που ο Θεός της δόξης υποσχέθηκε να συνάξη γύρω στο Σημείο της Βασιλείας του στο ουράνιον όρος Σιών. Στρέφοντας την προσοχή σ’ αυτή την «ημέρα του Ιεχωβά», λέγει: «Εν τη ημέρα εκείνη δεν θέλεις αισχύνεσθαι δια πάσας τας πράξεις σου, δι’ ων ηνόμησας εναντίον μου· διότι τότε θέλω αφαιρέσει εκ μέσου σου τους καυχωμένους εις την μεγαλοπρέπειάν σου, και δεν θέλεις πλέον μεγαλαυχεί κατά του όρους του αγίου μου. Και θέλω αφήσει εν μέσω σου λαόν τεθλιμμένον και πτωχόν, και ούτοι θέλουσι καταφύγει εις το όνομα του Ιεχωβά.»—Σοφονίας 3:11, 12, Α.Σ.Μ.

8. Γιατί καταφεύγουν στο όνομα του Ιεχωβά;

⁸ Το καταφύγιο τους είναι ένα εξέχον χαρακτηριστικό γι’ αυτούς. Το όνομα του Ιεχωβά υπήρξε ουσιαστικώς ένα χαμένο όνομα σ’ αυτό τον κόσμο, ακόμη και στον «Χριστιανισμό». Σήμερα η τάσις του θρησκευτικού κλήρου που ζητεί κοσμική αναγνώρισι και σεβασμό, είναι να απομακρύνεται από αυτό το όνομα ως επώνυμο ενός φυλετικού θεού ενός καταφρονημένου λαού. Κανένα άλλο όνομα δεν ωνειδίσθηκε και δεν δυσφημήθηκε περισσότερο—ιδιαίτερα μέσα στον «Χριστιανισμό»—από το όνομα του Ιεχωβά αφότου οι μάρτυρές του εξέλεξαν δημοσία το 1931 να χαρακτηρίζωνται με αυτό. Οι μάρτυρές του, όμως, γνωρίζουν από την Αγία Γραφή τι αντιπροσωπεύει το όνομα αυτό. Γνωρίζουν όλη την ένδοξη ιστορία που σχετίζεται μ’ αυτό. Γνωρίζουν όλες τις θείες επαγγελίες, διαθήκες και προφητείες που εδόθηκαν και εκπληρώθηκαν μ’ αυτό το όνομα. Γνωρίζουν, επίσης, ότι κάθε ένα από τα τελευταία έθνη του κόσμου τούτου θα ανανγκασθή προσεχώς να γνωρίση ότι το όνομα αυτό ανήκει στον Υπέρτατον και Παντοδύναμον Θεόν του σύμπαντος. Για τούτο έχουν αρκετή πίστι, αρκετή Χριστιανική ευλάβεια και αρκετή παιδική εμπιστοσύνη για να ‘καταφύγουν εις το όνομα του Ιεχωβά’. Γι’ αυτούς το όνομα αυτό εκπροσωπεί τη μόνη Δικαιωματική Κυβέρνησι, την ιδιότητα του Θεού ως Πατρός του Ιησού Χριστού του Βασιλέως, την αιωνία μας απελευθέρωσι από τον κόσμο του Σατανά, και την παντοτινή ζωή μας στην αδιάρρηκτη ειρήνη, υγεία και ευτυχία ενός διαρκούς νέου κόσμου. Για τούτο θεωρούμε προνόμιο μας να φέρωμε τους ονειδισμούς που ο Διάβολος επιρρίπτει σ’ αυτό το όνομα. Το θεωρούμε τιμή μας να επικαλούμεθα το όνομα αυτό, διακηρύττοντάς το με εγκωμιαστική γλώσσα σε όλους όσοι επιθυμούν έντονα τη γνώσι του αληθινού Θεού.

9. Γιατί το υπόλοιπον του Ισραήλ δεν πράττει πλέον ανομίαν;

⁹ Τώρα υπάρχει μόνο ένα μικρό υπόλοιπο πνευματικών Ισραηλιτών. (Γαλάτας 6:16) Αυτοί οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού αποτελούν σήμερα τον πυρήνα της ορατής Θεοκρατικής οργανώσεως του Ιεχωβά Θεού επάνω στη γη. Για να δείξη τα αποτελέσματα που πιστοποιούν ότι η καθαρή γλώσσα είχε αποκατασταθή σ’ αυτό το υπόλοιπο από το 1919 και έπειτα, η προφητεία λέγει: «Το υπόλοιπον του Ισραήλ δεν θέλει πράξει ανομίαν, ουδέ λαλήσει ψεύδη, ουδέ θέλει ευρεθή εν τω στόματι αυτών γλώσσα δολία· διότι αυτοί θέλουσι βόσκει, και πλαγιάζει, και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών.» (Σοφονίας 3:13) Ανομία, ψεύδη, δόλος, και ενόχλησις και διατάραξις της ειρήνης και της ασφαλείας δεν θα αποτελούν εκδηλώσεις του ερχομένου νέου κόσμου. Δεν έχουν θέσιν τώρα στη Θεοκρατική οργάνωσι που έχει καθαρισμένη τη γλώσσα της και που είναι η μόνη ορατή οργάνωσις που θα επιζήση του τέλους του κόσμου τούτου και θα εισέλθη στον καθαρό νέο κόσμο. Το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών δεν μπορεί να ακολουθή πλέον την ανομία, ούτε την πείσμονα αταξία, σαν εκείνη που εχαρακτήριζε τον καιρό που δεν υπήρχε βασιλεύς στον Ισραήλ και που ο καθένας έκανε το ‘αρεστόν εις τους οφθαλμούς του’. Τώρα αναγνωρίζομε ότι ιδρύθηκε η Βασιλεία και ότι έχομε πια ένα ανάσσοντα Βασιλέα. Αυτό, βέβαια, δημιουργεί μια διαφορά, και έτσι λαμβάνομε διαταγές από τον Βασιλέα μας. Είμεθα Θεοκρατικοί.—Κριταί 18:1· 19:1· 21:25.

10. Γιατί δεν βρίσκεται στα στόματα τους δολία γλώσσα, και πώς βόσκουν και πλαγιάζουν;

¹⁰ Η ομιλία μας εκαθαρίσθηκε από τα κατά παράδοσιν θρησκευτικά ψεύδη που αποκομίσαμε και που μολυνθήκαμε μ’ αυτά κατά την αιχμαλωσία μας στον Βαβυλωνιακό «Χριστιανισμό», και εξελέξαμε το «Έστω ο Θεός αληθής», μολονότι αυτό καθιστά ψεύτη κάθε θρησκευτικό διδάσκαλο του «Χριστιανισμού». Το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ έχει εξέλθει τώρα για να κηρύξη την αλήθεια που είναι στο λόγο του Θεού. Και έτσι διακηρύττομε τα καλά νέα της Κυβερνήσεώς του, και έχομε απαρνηθή την δολία γλώσσα. Δεν είμεθα μικροπωληταί του λόγου του Θεού οι οποίοι παρουσιάζουν με πλαστό τρόπο το προϊόν των για να εξαπατήσουν τους πελάτας των και να κάνουν πωλήσεις για αυτοπλουτισμό εις βάρος του λαού. Διακηρύττομε τολμηρά την αλήθεια και αφήνομε την απλή καθαρότητά της να την συστήση σε κάθε ειλικρινή εκζητητή της αληθείας και του δικαίου. Φοβούμεθα τον Θεόν, στον οποίον είμεθα υπεύθυνοι, και συνεπώς εμπιστευόμεθα στην προστασία του και, σαν πρόβατα υπό τον Δίκαιον Ποιμένα του Ιησού Χριστό, βόσκομε σε πράσινες πνευματικές βοσκές και πλαγιάζομε χωρίς φόβο να ενοχληθούμε από ταραχοποιούς μέσα στην οργάνωσι. Οι πνευματικοί Ισραηλίτες μπορεί να είναι σήμερα μόνο ένα υπόλοιπο, αλλά τώρα ο Δίκαιος Ποιμήν του Ιεχωβά συναθροίζει στο πλευρό μας ένα μεγάλο ποίμνιο «άλλων προβάτων» για να απολαύσουν τις ευλογίες της Θεοκρατικής οργανώσεως μαζί μας.—Ιωάννης 10:11, 14, 16.

Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟΝ

11, 12. Ποιοι πρέπει να ψάλλουν, να αλαλάζουν, να τέρπωνται και να ευφραίνονται, και γιατί;

¹¹ Τι αν ο κόσμος δεν μας αγαπά, αλλά μας καταθλίβει και μας καταδιώκει; Με συνθήκες τόσο θαυμαστά αλλαγμένες σε μια ανθηρή Παραδεισιακή κατάστασι μεταξύ του αφιερωμένου λαού του Θεού, δεν είναι τώρα καιρός να είμεθα λυπημένοι και να πενθούμε και να χάσωμε κάθε φιλοδοξία. Μέσα από τα βάθη χιλιετηρίδων η θεόπνευστη προφητεία έρχεται βοώντας σε μας: «Ψάλλε, θύγατερ Σιών· αλαλάξατε, Ισραήλ· τέρπου και ευφραίνου εξ όλης καρδίας, θύγατερ Ιερουσαλήμ. Αφήρεσεν ο Ιεχωβά τας κρίσεις σου, απέστρεψε τον εχθρόν σου· βασιλεύς του Ισραήλ είναι ο Ιεχωβά εν μέσω σου· δεν θέλεις πλέον ιδεί κακόν.»—Σοφονίας 3:14, 15, Α.Σ.Μ.

¹² Ναι, από την πρωτεύουσα πόλι έως τα κατώτατα όρια της Θεοκρατικής οργανώσεως· από το ουράνιον όρος Σιών, όπου ο Ιησούς είναι ενθρονισμένος ως Βασιλεύς, έως το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ και όλους τους διεθνείς «ξένους» που συνάχθηκαν σε μας, είναι καιρός να ψάλλωμε, μάλιστα, να αλαλάζωμε και να τερπώμεθα και να ευφραινώμεθα με όλη μας την καρδιά. Σκεφθήτε ακριβώς αυτό: Ο Ιεχωβά Θεός είναι στο μέσον μας. Αυτός, ο Υπέρτατος Άρχων του σύμπαντος, είναι ο Βασιλεύς μας! Το 1914 ανέλαβε τη μεγάλη του δύναμι και άρχισε να κυβερνά ως Βασιλεύς σχετικά με τη γη μας, όπου βρισκόμαστε εμείς οι πνευματικοί Ισραηλίτες και τα άτομα καλής θελήσεως. Η βασιλεία του Θεού, για την οποία γινόταν προσευχή επί αιώνες, έχει επί τέλους ιδρυθή· και για πειστική απόδειξι του γεγονότος αυτού ο Ιεχωβά Θεός εγκατέστησε τον κεχρισμένο Υιό του Ιησού Χριστό στον βασιλικό θρόνο για να άρχη τώρα και έως τη μάχη του Αρμαγεδδώνος εν μέσω των εχθρών του. Και για συντριπτική απόδειξι του ότι ο Ιεχωβά τώρα βασιλεύει στους ουρανούς που είναι ο θρόνος του, εξεδίωξε μέσω του Βασιλέως του Ιησού Χριστού τον μεγάλο εχθρό μας από τους ουρανούς και έρριψε τον Διάβολο και τους δαίμονας του στο υποπόδιό του, στη γη, για να περιμένουν καταστροφή έπειτα από μια σύντομη χρονική περίοδο. (Αποκάλυψις 12:1-13) Ψάλλετε, λοιπόν, ευφραίνεσθε!

13, 14. (α) Ποιος είναι ο Βασιλεύς μας, και γιατί; (β) Πώς αφήρεσε τις κρίσεις μας, απέστρεψε τον εχθρόν μας, και μας ελευθέρωσε από φόβο;

¹³ Ανήκομε στον Ιεχωβά Θεό διότι αφιερωθήκαμε ατομικώς σ’ αυτόν. Ο Υιός του ο Δίκαιος Ποιμήν παρέδωσε την ανθρώπινη ψυχή του για μας, για να μας εξαγοράση· και έχομε αναγνωρίσει την δικαιωματική κυριότητά του επάνω μας. Γι’ αυτό ο Θεός έχει κάθε δικαίωμα να είναι ο Βασιλεύς μας και να εγκαταστήση τον εαυτό του ως Βασιλέα μας. Με ανείπωτη αγαλλίασι χαίρομε διότι απεκάλυψε σε μας τη βασιλική του ιδιότητα από το 1914. Σ’ αυτόν μάλλον θα υπακούωμε ως Κυβερνήτην παρά σε άνθρωπο και θα έχωμε ως Αρχηγό μας τον ενθρονισμένο Υιό του Ιησού Χριστό μάλλον παρά κάποιον ολοκληρωτικό δικτάτορα.—Πράξεις 5:29 και Ματθαίος 23:10.

¹⁴ Ο Ιεχωβά μάς εδέχθηκε ως αξίους υπηκόους του. Γι’ αυτό το σκοπό αφήρεσε όλες τις κρίσεις του που κρατούσε εναντίον μας λόγω του ότι είχαμε κάποτε μολυνθή, παροδηγηθή και κακώς διδαχθή από τον Βαβυλωνιακό κόσμο στον οποίον είχαμε πέσει αιχμάλωτοι. Μας εκαθάρισε από τους κοσμικούς αυτούς μολυσμούς. Έθεσε μια καθαρή λαλιά στα στόματά μας. Μας περιέβαλε με τα ενδύματα της ταυτότητός μας ως υπηκόων του και μαρτύρων του. Απήλλαξε την οργάνωσι του λαού του από όλα τα μη θεοκρατικά χαρακτηριστικά και άτομα. Γι’ αυτό αφήρεσε την κατάρα του από μας· διότι διαβάζομε: «Και ουδέν ανάθεμα θέλει είσθαι πλέον· και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θέλει είσθαι εν αυτή· και οι δούλοι αυτού θέλουσι λατρεύσει αυτόν. Και θέλουσιν ιδεί το πρόσωπον αυτού, και το όνομα αυτού θέλει είσθαι επί των μετώπων αυτών.» (Αποκάλυψις 22:3, 4) Συνεπώς λέγει: «Δεν θέλεις πλέον φοβηθή [ή, ιδεί] κακόν.» (Σοφονίας 3:15, Α.Σ.Μ., περιθώριον) Αυτό σημαίνει ότι ο Ιεχωβά θα διευθύνη τη Θεοκρατική του οργάνωσι από την κορυφή έως κάτω, όπως την διηύθυνε από το 1919 και έπειτα· και θα την κατευθύνη στας οδούς της δικαιοσύνης, έτσι ώστε η δυσαρέσκειά του δεν θα είναι ποτέ πλέον επάνω στον ωργανωμένο λαό του. Ποτέ πλέον δεν θα επιτραπή να επέλθη πάλι σ’ αυτούς κακόν και ταραχή ως επίπληξις και τιμωρία από μέρους του.

15. (α) Μήπως σημαίνει αυτό ότι άτομα δεν θα έλθουν κάτω από δυσμενή κρίσι; (β) Γιατί λοιπόν, πρέπει να είμεθα προσκολλημένοι στην οργάνωσι, και πώς;

¹⁵ Τι παρηγορία είναι αυτό, το να γνωρίζωμε, δηλαδή, ότι η δυσμενής κρίσις του Ιεχωβά δεν θα επέλθη πλέον στον ωργανωμένο λαό του, τώρα που τους κατέστησε Θεοκρατικούς! Ω, άτομα μέσα από μας μπορεί να γίνουν ανυπότακτα και ανάγωγα και μπορεί να εκτραπούν και να έλθουν κάτω από τη δυσμενή Του κρίσι, που θα έχη ως αποτέλεσμα την προσωπική τους καταστροφή. Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι θα ξεκαθαρίση την οργάνωσί του από εκείνους που γίνονται υπερήφανοι για την σπουδαιότητα που οι ίδιοι αξιούν ότι έχουν και για το πνεύμα της ανεξαρτησίας που διακρατούν με πείσμα: «διότι τότε θέλω αφαιρέσει εκ μέσου σου τους καυχωμένους εις την μεγαλοπρέπειάν σου, και δεν θέλεις πλέον μεγαλαυχεί κατά του όρους του αγίου μου.» (Σοφονίας 3:11) Εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούν να προχωρήσουν χωρίς την οργάνωσι, ας τραβήξουν το δρόμο τους. Εκείνοι που αισθάνονται ότι έχουν απευθείας προσωπικές σχέσεις με τον Θεό και δεν δεσμεύονται από οποιεσδήποτε Θεοκρατικές διατάξεις, ας ακολουθήσουν την πορεία τους και ας συλλεγούν έτσι από τους αγγέλους του Θεού έξω από την οργάνωσι, ακόμη και αν δεν εκτιμούν το γεγονός αυτό. Εξ άλλου, εμείς ας δείξωμε ώριμη κατανόησι της σχέσεως μας με τον Δημιουργό μας σ’ αυτόν τον καιρό της Βασιλείας. Ας είμεθα ο πτωχός ταπεινός εκείνος λαός για τον οποίον ομιλεί η προφητεία και έτσι ας παραμένωμε σε αρμονία και ενότητα με τη Θεοκρατική οργάνωσι που ανήγειρε ο Ιεχωβά. Ας εργαζώμεθα μαζί της με νομιμοφροσύνη και ας απολαμβάνωμε τις ευλογίες της, τη βοήθεια, την προστασία και την καθοδηγία της από κοινού με όλους εκείνους που είναι πιστά προσκολλημένοι σ’ αυτή. Θέλομε ο Ιεχωβά να είναι ο Βασιλεύς μας, διότι είναι ο Ύψιστος υπεράνω όλων στο σύμπαν. Θέλομε τη Θεία διακυβέρνησι, τη Θεοκρατία, και προσευχόμεθα για την αύξησί της. Και σύμφωνα με τον κανόνα Του, ακολουθούμε με χαρά τον Αρχηγόν που αυτός έχρισε για μας. Τον ‘Βασιλέα των βασιλέων και Κύριον των κυρίων’, τον Ιησούν Χριστόν. Προσκαλούμε και άλλους ν’ ακολουθήσουν μαζί μας.

ΑΦΟΒΗ ΔΡΑΣΙΣ!

16. Τι μας καλεί έπειτα η προφητεία να κάνωμε; Γιατί πρέπει να υπακούσωμε;

¹⁶ Τώρα σ’ αυτή την προχωρημένη περίοδο του «καιρού της συντελείας» του αιώνος, η ενωμένη κραυγή όλων των Βιβλικών προφητειών είναι για ΔΡΑΣΙ, άφοβη δράσι, από μέρους της Θεοκρατικής οργανώσεως του Ιεχωβά. «Εν τη ημέρα, εκείνη», λέγει η προφητεία, «θέλει λεχθή προς την Ιερουσαλήμ, Μη φοβού· Σιών, ας μη εκλύωνται αι χείρες σου.» (Σοφονίας 3:16) Ο Αρχηγός μας Ιησούς Χριστός, που άρχει στην ουράνια Ιερουσαλήμ, δεν φοβάται ολόκληρη την οργάνωσι του Διαβόλου. Είναι Λέων σε τόλμη και αφοβία. Στο ουράνιον Όρος Σιών, όπου έχει εγκατασταθή με την εξουσία του, δεν ‘εκλύονται αι χείρές του’. Χειρίζεται το βασιλικό σκήπτρο, την ράβδον της δυνάμεώς του, την ‘σιδηράν ράβδον’, και κάνει αισθητή τη σημασία της από την Σιών. Αυτό γίνεται για μας, τους υπηκόους του, για να είμεθα πρόθυμοι σ’ αυτή τη μέρα που την αναγνωρίζομε ως την ημέρα της βασιλικής του δυνάμεως. Με τον Ιεχωβά, επί τέλους, ως Υπέρτατον Βασιλέα εν μέσω μας, και μ’ ένα τέτοιον ατρόμητον Ηγέτην σαν αυτόν που μας έδωσε και που είναι ο Υιός του Ιησούς Χριστός, γιατί να φοβηθούμε ακόμη και αν αντιμετωπίσωμε έναν κόσμο που γίνεται ολοκληρωτικός; Ας μην παραλύσωμε, λοιπόν, από φόβο έτσι ώστε να εκλυθούν αβοήθητα τα χέρια μας σε αδράνεια. «Ας μη εκλύωνται αι χείρές σου», είναι η θεία εντολή σήμερα προς το κεχρισμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά και τους καλής θελήσεως συντρόφους του. Και γιατί δεν πρέπει να εκλύωνται;

17. Γιατί δεν πρέπει να φοβούμεθα; Πώς μπορούμε να ματαιώσωμε τον σκοπό της καταδιώξεως;

¹⁷ Η προφητεία μάς εμπνέει για να έχωμε αφοβία και δραστηριότητα στα χέρια μας, με τα εξής λόγια: «Ιεχωβά ο Θεός σου, ο εν μέσω σου, ο δυνατός, θέλει σε σώσει, θέλει ευφρανθή επί σε εν χαρά, θέλει αναπαύεσθαι εις την αγάπην αυτού, θέλει ευφραίνεσθαι εις σε εν άσμασι.» (Σοφονίας 3:17. Α.Σ.Μ.) Αφού έχομε τον Θεόν μας εν μέσω μας υπέρ ημών, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας και να επιτύχη; Κανείς! Με την πιστότητα μας σ’ αυτόν μπορούμε να ματαιώσωμε τον μοχθηρό σκοπό της καταδιώξεως που στρέφεται εναντίον μας. Ο εχθρός μπορεί με την εξάσκησι βίας να μας φέρη υπό την εξουσία του και να μας κρατή δεσμευμένους ή περιωρισμένους σωματικώς, αλλ’ αν εξακολουθούμε άφοβα να μιλούμε την καθαρή γλώσσα σε όλους εκείνους με τους οποίους ερχόμεθα σε επαφή ακόμη και κάτω από τις πιο δυσμενείς περιστάσεις, τότε ο λόγος του Θεού και το άγγελμα της Βασιλείας δεν θα είναι δεσμευμένα. (2 Τιμόθεον 2:8, 9) Αλλά ο Θεός μας είναι δυνατός για να έλθη προς σωτηρίαν μας και να μας ελευθερώση στον δικό του καιρό και με τον δικό του τρόπο. Τώρα έχει μεγάλη χαρά, και «η χαρά του Ιεχωβά είναι η ισχύς σας.»—Νεεμίας 8:10, Α.Σ.Μ.

18. Γιατί ευφραίνεται για το λαό του; Πώς αναπαύεται στην αγάπη του:

¹⁸ Θυμηθήτε ότι θα σώση τη Θεοκρατική του οργάνωσι προς την οποίαν εδώ απευθύνεται, και έτσι η επιθυμία μας για ασφάλεια και απελευθέρωσι ας μας υποκινή να είμεθα σφιχτά προσκολλημένοι στην οργάνωσι. Με όλη τη γεμάτη αγάπη χαρά ενός αφοσιωμένου Ανδρός, ο Ιεχωβά ευφραίνεται για την αγαπητή του «γυναίκα» τη Θεοκρατική του οργάνωσι, λόγω της ευσεβούς της υποταγής και υπακοής σ’ αυτόν εν μέσω ενός εχθρικού κόσμου. Και αγαπώντας τον ωργανωμένο λαό του βρίσκει ανάπαυσι. Δεν είναι ερεθισμένος, ταραγμένος, ωργισμένος και καχύποπτος, διότι παρατηρεί με χαρά τις αλάνθαστες αποδείξεις της αγάπης μας γι’ αυτόν. Γίνεται περισσότερη χαρά στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί παρά για ενενήντα εννέα αυτοδικαιουμένους του «Χριστιανισμού» που δεν αισθάνονται την ανάγκη να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Ιεχωβά Θεό. (Λουκάς 15:7) Αποκατέστησε τον ωργανωμένο λαό του στην αγάπη του και ανενέωσε την αγάπη του γι’ αυτόν. Είναι τόσο ευτυχής ώστε ψάλλει γι’ αυτούς, αλαλάζει χαρούμενα γι’ αυτούς.

19. Ποια μεγάλη απόδειξι τούτου έδωσε τελευταία; Πώς πρέπει ν’ απαντήσωμε;

¹⁹ Τι απόδειξις τούτου υπήρχε στην ευλογητή Συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά «Αύξησις της Θεοκρατίας» στο Στάδιο Γιάγκη της Νέας Υόρκης, το 1950! Εκεί μετέδωσε στους μάρτυράς του ένα άσμα, όχι απλώς κάνοντάς τους να ψάλλουν από ένα νέο υμνολόγιο, αλλά γεμίζοντας το στόμα τους πληρέστερα παρά οποτεδήποτε προηγουμένως με το μεγαλειώδες «νέον άσμα» της Βασιλείας. Οι παρουσιάσεις εντύπων διαδέχονταν η μία την άλλη: Η Μετάφρασις του Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών· το περιοδικό Η Σκοπιά με αυξημένο αριθμό σελίδων· το νέο δεμένο βιβλίο «Αύτη Εστίν η Αιώνιος Ζωή» στην Αγγλική και στην Ισπανική· τα νέα βιβλιάρια στην Αγγλική Μπορείτε να Ζήσετε για Πάντα με Ευτυχία επάνω στη Γη; Η Εξέλιξις εναντίον του Νέου Κόσμου, και Υπεράσπισις και Νομική Βεβαίωσις των Αγαθών Νέων, εκτός από 25 άλλες παρουσιάσεις εντύπων σε 16 διάφορες γλώσσες. Αυτή η γοργή διαδοχή πνευματικών δώρων ήγειρε επανειλημμένες κραυγές ανάμεσα στο συναθροισμένο λαό του, και αυτοί από τότε βροντοφωνούν το άγγελμα της Βασιλείας όπως ουδέποτε στο παρελθόν. Βλέποντας, λοιπόν, ότι ευφραίνεται έτσι για την οργάνωσί του, και ότι αναπαύεται στην αγάπη του γι’ αυτήν, ας μην του δώσωμε ατομικώς καμμιά αιτία ανησυχίας για μας, αλλ’ ας φυλάξωμε τους εαυτούς μας στην αγάπη του Θεού.—Ιούδας 21.

20, 21. Για ποιο πράγμα ήμαστε κάποτε λυπημένοι; Από ποια άποψι δεν μπορούμε πια να ονειδιζώμεθα;

²⁰ Υπήρξε καιρός—όχι μόνο κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας των μαρτύρων Του στη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά επίσης και στις ατομικές πείρες του καθενός από μας προτού αποκτήσωμε την αλήθεια—που λυπημένοι ποθούσαμε διακαώς να μας συνάξη ο ένας αληθινός Θεός στο λαό του, για τον οποίον δεν θα μπορούσε να γίνη λάθος ότι ήταν δικός Του. Και τώρα σ’ αυτόν τον «καιρόν της συντελείας», που βρισκόμαστε στο κατώφλι του νέου κόσμου, μας έχει συνάξει στην οργάνωσί του εις εκπλήρωσιν της υποσχέσεώς του: «Θέλω συνάξει τους λελυπημένους δια τας επισήμους εορτάς, τους όντας από σου, εις τους οποίους ήτο βάρος ο ονειδισμός. Ιδού, εν τω καιρώ εκείνω θέλω αφανίσει πάντας τους καταθλίβοντάς σε· και θέλω σώσει την χωλαίνουσαν, και συνάξει την εξωσμένην· και θέλω καταστήσει αυτούς έπαινον και δόξαν εν παντί τόπω της αισχύνης αυτών.»—Σοφονίας 3:18, 19.

²¹ Οι περασμένες μας αμαρτίες κάτω από την δυσμένεια του Θεού μάς κρατούσαν έξω από την οργάνωσί του. Επίσης λόγω των αμαρτιών μας είχαμε παραδοθή στην εξουσία του εχθρού. Η ενέργεια του εχθρού μάς κρατούσε αιχμαλώτους και προσπαθούσε να μας εμποδίση από το να συναχθούμε στο υψωμένο Σημείο του Ιεχωβά επάνω στο όρος Σιών, όπου θα μπορούσαμε να ενωθούμε και να υπηρετήσωμε τον Ύψιστο Θεό στο ναό του μαζί με όλους τους αφιερωμένους δούλους και υπηκόους του. Αλλά τώρα ο Ιεχωβά απέδειξε τον εαυτό του Βασιλέα και Σωτήρα μας ελευθερώνοντάς μας από την εξουσία των εχθρών και φέρνοντάς μας μαζί σε μια ιεροπρεπή σύναξι, και αυτά είναι πράγματι μια πολύ σοβαρή και υψηλή ευκαιρία. Το όνειδος του να είμεθα ένας διασκορπισμένος και ανοργάνωτος λαός, υποκείμενοι στις διαταγές και τις ιδιοτροπίες του κόσμου τούτου, το αφήρεσε ο Θεός από μας που αντιπροσωπεύομε τη Θεοκρατική του οργάνωσι. Δεν μπορούμε πια να ονειδισθούμε ως μια ανθρωποποίητη οργάνωσις που ακολουθεί έναν ανθρώπινο αρχηγό. Τώρα είμεθα Θεοκρατικά συναθροισμένοι και ωργανωμένοι και έχομε επί κεφαλής ένα Δίκαιον Κυβερνήτη, τον Βασιλέα της αιωνιότητος.

22. Τι μας κρατεί μαζί ως έναν αδιαίρετο λαό;

²² Ας εξακολουθήση, λοιπόν, να καταδιώκη ο εχθρός, που τώρα αποστερήθηκε τη λεία του. Ο Βασιλεύς μας μάς δίδει το λόγο του ότι στον κατάλληλο καιρό θα λογαριασθή μ’ εκείνους που μας κτυπούν, μας ονειδίζουν και μας καταθλίβουν. Χάριν του ονόματος του θα το πράξη. Μη στενοχωρείσθε, λοιπόν. Ο εχθρός ποτέ δεν θα μπορέση να διασπάση πάλι την παγκόσμια ενότητά μας. Αν και μπορεί να είμεθα απλωμένοι σε όλη τη γη ανάμεσα στα πολλά έθνη που υπάρχουν ακόμη, ο Ιεχωβά είναι Βασιλεύς επάνω από όλη τη γη και μπορεί να είναι ο κοινός μας Υπέρτατος Κυβερνήτης, αδιάφορο πού βρισκόματε επάνω σ’ αυτή τη σφαίρα. Το ότι βασιλεύει επάνω μας είναι εκείνο που μας ενώνει. Αποκαθιστώντας σ’ εμάς τη μία ‘καθαρή του γλώσσα’, και θέτοντας τα χέρια μας σε δράσι στην ηνωμένη του υπηρεσία, και συναθροίζοντάς μας σε συνελεύσεις και άλλες συνάξεις, ο Θεός της ειρήνης και της ενότητος μάς συνέδεσε πιο σφιχτά. Μέσω της κοινής λατρείας και πίστεως που μας έδωσε από το ένα του Βιβλίο, τη Γραφή, και μέσω της μιας Θεοκρατικής του οργανώσεως, μας συνεκόλλησε στερεά στην ενότητα ενός λαού του νέου κόσμου. Εχάραξε βαθιά και ανεξάλειπτα μέσα μας τη συναίσθησι ότι είμεθα ένας λαός χωρισμένος από αυτόν τον κόσμο και ότι είμεθα ο αδιαίρετος λαός του Ιεχωβά. Η αγάπη που ενεστάλαξε μέσα μας ενεργεί ως ένας «σύνδεσμος της τελειότητος», που ο εχθρός δεν μπορεί ποτέ να τον διασπάση.—Κολοσσαείς 3:14.

ΟΝΟΜΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΕΠΑΙΝΕΤΟΙ

23. Ποιους λόγους έχομε τώρα για να θέτωμε τα χέρια μας στο έργον;

²³ Είσθε ενασχολημένοι σ’ ένα εποικοδομητικό έργο για το νέο κόσμο, ο οποίος είναι τώρα επί θύραις. Αυτό το ανοικοδομητικό έργο είναι η υπηρεσία που μας ανέθεσε ο Δημιουργός του νέου κόσμου. Είσθε σκαπανείς του Νέου Κόσμου! Πάντοτε αφήνετε να ηχή στ’ αυτιά σας η θεία ενθάρρυνσις, «Μη φοβού!» και, «Ας μη εκλύωνται αι χείρες σου!» Και ω! ποια εποικοδομητικά μέσα έθεσε ο ουράνιος Πατήρ στα χέρια μας, ειδικώς από τη Θεοκρατική συνέλευσι της Νέας Υόρκης του 1950! Τα μέσα αυτά προορίζονται για το έργον, για να τα χρησιμοποιήσωμε στο πλήρες. Ο αγρός της δράσεως στον οποίον προχωρούμε, και η μέλλουσα επέκτασίς μας προς τα εμπρός έως τον Αρμαγεδδώνα, δεν είναι ο τόπος και ο χρόνος για να χαλαρώσωμε τα χέρια μας, είτε από οκνηρία είτε από φόβο. Γνωρίζετε με βεβαιότητα: ο καιρός είναι σύντομος! Σηκώστε τα χέρια σας και θέστε τα στο έργον με θέλησι. Μόνο αν επιτελέσωμε το έργον για το οποίο μας συνήγαγε ο Θεός, θα μας παραχωρηθή απ’ αυτόν μερίδα στην εκπλήρωσι της πολύτιμης επαγγελίας του: «Εν τω καιρώ εκείνω θέλω σας φέρει, και εν τω καιρώ εκείνω θέλω σας συνάξει· διότι θέλω σας κάμει ονομαστούς και επαινετούς μεταξύ πάντων των λαών της γης, όταν εγώ αποστρέψω την αιχμαλωσίαν σας έμπροσθεν των οφθαλμών σας, λέγει ο Ιεχωβά.»—Σοφονίας 3:20, Α.Σ.Μ.

24. Πώς μας κατέστησε ονομαστούς και επαινετούς μεταξύ όλων των λαών;

²⁴ Επειδή δεν εχαλαρώσαμε άνανδρα τα χέρια μας αφότου μας επανέφερε από μια κατάστασι αιχμαλωσίας το 1919, αυτός εξεπλήρωσε σ’ εμάς αυτή την υπόσχεσι μ’ ένα θαυμαστό τρόπο. Αντί της αισχύνης που εβαστάζαμε άλλοτε, αυτός κατέστησε τους μάρτυρας του Ιεχωβά ονομαστούς και επαινετούς μεταξύ όλων των λαών της γης. Όχι μεταξύ των κοσμικών εκείνων που έχουν αποσκληρυνθή, που γελοιοποιούν και αρνούνται σαν ερίφια το άγγελμα της Βασιλείας· αλλά μεταξύ των ευσεβούς διαθέσεως λαών όλων των χωρών που στενάζουν και βοούν για τα θρησκευτικά, πολιτικά, εμπορικά και κοινωνικά βδελύγματα που διαπράττονται στη γη, και οι οποίοι ποθούν διακαώς μια σχέσι με τον ένα αληθινό Θεό που να ικανοποιή την καρδιά. Σ’ αυτούς ο Ιεχωβά απέστειλε τους μάρτυράς του, οι οποίοι ομιλούν μια καθαρή γλώσσα, λαλούν ένα άγγελμα που οι στενάζοντες λαοί ανεγνώρισαν ότι δεν προέρχεται από αυτόν τον ακάθαρτο παλαιό κόσμο, αλλά από τον Θεόν της Χριστιανικής πίστεως, τον Δημιουργόν των νέων ουρανών και της νέας γης. Με προθυμία και εκτίμησι αναλαμβάνουν το άγγελμα, την καθαρή γλώσσα, και αποδίδουν έπαινο στο όνομα που φέρουν οι μάρτυρές του. Κάνουν καλό σ’ εκείνους που αντιπροσωπεύουν τον Βασιλέα του Ιεχωβά Ιησούν. Ζητούν πραότητα και δικαιοσύνη και την εύνοια του Ιεχωβά, για να μπορέσουν να ‘σκεπασθούν’ ασφαλώς στην ημέρα της εκδηλώσεως της οργής του.—Σοφονίας 2:3.

25. Ποια, λοιπόν, πορεία θα ακολουθήσωμε από τώρα και στο εξής;

²⁵ Αυτό έχει ήδη συμβή με εκατοντάδες χιλιάδων. Ποιός γνωρίζει με πόσες άλλες εκατοντάδες χιλιάδων πρόκειται ακόμη να συμβή αυτό πριν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος; Γι’ αυτό ποτέ μην αφήνετε το όνομα του Ιεχωβά να υποστή μομφή από κάτι κακό που διαπράττετε προσωπικώς. Ποτέ μην αφήνετε να ελαττωθή ή να σιγήση ο αίνος του λόγω οκνηρίας, φόβου ή προδοσίας εκ μέρους σας. Ας ομιλή η ζωή σας καθώς και τα καθαρισμένα μέλη σας την καθαρή γλώσσα. Το όνομα των ασεβών εχθρών που ανήκουν σ’ αυτόν τον κόσμο θα σαπίση, αλλά, το όνομα και ο έπαινος των μαρτύρων του Ιεχωβά θα ζη για πάντα επάνω στις φωτεινές σελίδες της αιωνιότητος προς διεκδίκησιν του Θεού. Στο τελικό έργο, λοιπόν! «Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.» (Γαλάτας 6:9) Ώσπου να θερίσωμε την πλήρη μερίδα στη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά κατά την νίκη του στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος, ‘ας μη εκλύωνται τα χέρια σας’, αλλά υψώνετέ τα πάντοτε σε αίνο προς αυτόν και τον Βασιλέα του.