Άννα, η Γηραιά Προφήτις, Βλέπει τον Ιησούν
Ο ΜΑΘΗΤΗΣ του Ιησού, Λουκάς ο ιατρός, γράφοντας σ’ έναν Θεόφιλο, λέγει: «Εφάνη και εις εμέ εύλογον, ώστε διηρεύνησα πάντα εξ αρχής ακριβώς, να σοι γράψω κατά σειράν περί τούτων, κράτιστε Θεόφιλε· δια να γνωρίσης την βεβαιότητα των πραγμάτων, περί των οποίων κατηχήθης.»—Λουκάς 1:3, 4.
Δίνοντας μας αυτή τη λογικά διατεταγμένη ιστορία της ζωής του Ιησού, ο Λουκάς, όπως διαπιστώνομε, όχι μόνο ακολουθεί μια αυστηρή χρονολογική διάταξι, αλλά και μας δίνει πολλές ιστορικές σκηνές από τη ζωή του Ιησού Χριστού, οι οποίες δεν αναγράφονται από τους άλλους ευαγγελιστάς. Πιθανώς η σπουδαιότερη απ’ αυτές είναι η αναγραφή των τελευταίων διακονιών του Κυρίου μας στην Ιουδαία και την Περαία. Εντούτοις, εκτιμούμε επίσης και τη φροντίδα του να μας δώση λεπτομέρειες για τη γέννησι και τη βρεφική ηλικία του Ιησού. Διότι χωρίς την αφήγησί του δεν θα εγνωρίζαμε τα περιστατικά που σχετίζονται με τη γέννησι του Ιωάννου του Βαπτιστού, τα λόγια που εξεφράσθησαν από τη Μαρία και τους αγγέλους, την αφήγησι της επισκέψεως των ποιμένων στη φάτνη· χωρίς δε αυτόν δεν θα είχαμε την περιγραφή της σκηνής του ναού, όπου μεταξύ άλλων η Άννα, η γηραιά προφήτις, είδε το βρέφος Ιησούν.
Κατά τον Λουκάν, η Άννα ήταν θυγάτηρ ενός Φανουήλ και προήρχετο από τη φυλή του Ασήρ. Σαν προφήτις που ήταν, είχε τη δωρεά του αγίου πνεύματος με ειδική έννοια. Αφού έζησε με τον άνδρα της επτά χρόνια, εχήρευσε και ήταν τώρα 84 ετών. Παρά την προχωρημένη ηλικία της «δεν απεμακρύνετο από του ιερού, νύκτα και ημέραν λατρεύουσα τον Θεόν εν νηστείαις και προσευχαίς. Χωρίς αμφιβολία, η Άννα είχε ζωηρή εκτίμησι της ευλογίας που προήρχετο από την υπηρεσία στον οίκον του Ιεχωβά. Οι πράξεις της έλεγαν σ’ όλους, ότι αυτή, όπως και ο Δαβίδ, ένα μόνο πράγμα είχε να ζητήση από τον Ιεχωβά, να μπορή να κατοική στον οίκον του όλες τις ημέρες της ζωής της, ‘να θεωρή το κάλλος του Ιεχωβά, και να επισκέπτηται τον ναόν αυτού’.—Ψαλμός 27:4, Α.Σ.Μ.
Την ίδια ώρα που ο Ιωσήφ και η Μαρία έφερναν τον Ιησούν στον ναό, η Άννα «εδοξολόγει τον Κύριον, και ελάλει περί αυτού προς πάντας τους προσμένοντας λύτρωσιν εν Ιερουσαλήμ.» (Λουκάς 2:36-38) Όπως είχαν κάμει οι άγγελοι πριν από σαράντα ημέρες, η Άννα έδωσε μαρτυρία γι’ αυτόν που επρόκειτο να γίνη σωτήρ του κόσμου. (Λουκάς 2:8-15) Αναμφιβόλως, σαν τον Συμεών, αυτή ποθούσε, προσηύχετο και ανέμενε την έλευσι Εκείνου που επρόκειτο να λυτρώση τον Ισραήλ, και η καλή αγγελία ότι αυτός ήταν Εκείνος που ανεμένετο, ήταν γι’ αυτήν πάρα πολύ καλή ώστε δεν μπορούσε να την αποσιωπήση.
Πόσο διαφορετική ήταν η Άννα από εκείνους που ασκούν τη θρησκεία υπό τη συνήθη της μορφή! Πόσοι απ’ αυτούς θα εξακολουθούσαν να αποδίδουν ιερή υπηρεσία νύχτα και μέρα στην ηλικία των 84 ετών; Από πολύν καιρό πριν θα ζητούσαν να λάβουν σύνταξι. Η Άννα έδωσε καλό παράδειγμα (όπως έκαμε και ο ηλικιωμένος Παύλος εξήντα ως εβδομήντα χρόνια αργότερα) σε όλους τους δούλους του Ιεχωβά που είναι προχωρημένης ηλικίας. Άσχετα πόσο γέρος μπορεί κανείς να είναι, δεν είναι πολύ γέρος για να αφιερώση τη ζωή του στην ιερή υπηρεσία του Ιεχωβά· ούτε είναι ποτέ πολύ γέρος, μια και αφιερώθηκε στην υπηρεσία αυτή, για να δίνη μαρτυρία για τον Βασιλέα και τη Βασιλεία καθ’ όσον παρέχεται η ευκαιρία. Εκείνοι που αποδίδουν τέτοια υπηρεσία τώρα μπορούν να διαπιστώσουν ότι οι ευλογίες του Ιεχωβά είναι επάνω τους, όπως και η Άννα εκείνο τον καιρό ήταν ειδικά ευλογημένη.