Σε Υπηρεσιακή Περιοδεία στη Νέα Ζηλανδία

ΚΑΤΩΡΘΩΣΑΜΕ να κοιμηθούμε περίπου 3 ώρες στο ταξίδι προς την Ώκλαντ εκείνο το Σάββατο πρωί και έπειτα επήραμε το πρόγευμά μας. Μετά το πρόγευμα φαινόταν σαν να μην πέρασε καθόλου καιρός ώσπου μπορούσαμε να ιδούμε γη κάτω από μας, το άκρον της Βορείας Νήσου της Νέας Ζηλανδίας. Ήταν συννεφιά κάτω από μας και δεν μπορούσαμε να ιδούμε πολλά πράγματα, όταν δε προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Γουενουαπάι στις 10.15΄, συλλάβαμε μόνο μια φευγαλέα άποψι της Ώκλαντ. Η συνέλευσις της Ουέλλιγγκτον προχωρούσε και δεν ξέραμε αν θα υπήρχαν ευαγγελιζόμενοι στο αεροδρόμιο, αλλά σχεδόν αμέσους παρετηρήσαμε αρκετούς ανθρώπους που κρατούσαν ένα αντίτυπο της Σκοπιάς, και καταλάβαμε ότι μερικοί απ’ αυτούς—δέκα περίπου—δεν μπόρεσαν να πάρουν την ειδική αμαξοστοιχία προς την Ουέλλιγγκτον. Είχαμε να περάσωμε από τελωνείο και μεταναστευτικές διατυπώσεις, κι ένας επιβατικός αντιπρόσωπος της Παναμερικανικής Αεροπορικής Εταιρίας εφρόντισε για τη συνέχισι του ταξιδιού μας ως την Ουέλλιγγκτον μέσω των Εθνικών Αεροπορικών Γραμμών της Νέας Ζηλανδίας. Εκανόνισε ν’ αναχωρήσωμε με το αεροπλάνο της 10.55΄, και έτσι μπορέσαμε να δαπανήσωμε μόνο λίγα λεπτά με τους αδελφούς στο αεροδρόμιο, αλλά κι αυτό ήταν μια ευχαρίστησις.

Επιβιβασθήκαμε, λοιπόν, στο Αεροπλάνο Πιέρε (που, όπως μας είπαν στη Νέα Ζηλανδία, σημαίνει «Πετρίτης») και γρήγορα πετούσαμε πάνω από τα σύννεφα με ταχύτητα 183 μιλίων την ώρα, μαζί με 18 άλλους επιβάτας. Τα σύννεφα ήσαν τόσο πυκνά ώστε ό,τι μπορούσαμε να ιδούμε εκτός από αυτά ήταν ο γαλανός ουρανός και οι κορφές του όρους Έγμοντ και του όρους Ρουαπεχού, που τις αντικρύζαμε από το ύψος μας 7.000 ποδών, ώσπου τελικά είδαμε γη και θάλασσα περνώντας πάνω από την Ουαγγκανού. Ο ήλιος ακτινοβολούσε λαμπρά όταν προσγειωθήκαμε σε λίγο στο αεροδρόμιο Παραπαράουμου, περίπου 35 μίλια από την Ουέλλιγγκτον. Κανείς από τους αδελφούς δεν μας επερίμενε σ’ εκείνη την πτήσι, κι έτσι χρειάσθηκε να περιμένομε περίπου 45΄ λεπτά ώσπου ο υπηρέτης του τμήματος, ένας αδελφός απ’ το Μπέθελ κι ένας από τους αποφοίτους της σχολής Γαλαάδ έφθασαν στις 2 μ.μ. περίπου. Κατόπιν ξεκινήσαμε με αυτοκίνητο για την Ουέλλιγγκτον, περνώντας κατά μήκος της ακτής σ’ ένα διάστημα λίγων μιλίων και ύστερα μέσ’ από στενές κοιλάδες. Οι απότομοι λόφοι κατά μήκος του δρόμου ήσαν πολύ πράσινοι και μερικοί ήσαν σκεπασμένοι μ’ ένα κίτρινο ακανθώδες φυτό που βλαστάνει άφθονα στη Νέα Ζηλανδία. Φαινόταν ωραίο από τη λεωφόρο. Επλησίαζε το τέλος του καλοκαιριού και υπήρχαν ακόμη πολλά άνθη στις αυλές των σπιτιών που συναντούσαμε. Όταν φθάσαμε στο γραφείο του τμήματος, εγευματίσαμε και έπειτα προχωρήσαμε στο Δημαρχείο, όπου η συνέλευσις ήταν εν προόδω. Ο αδελφός Χένσελ κι εγώ δεν ήμεθα στο πρόγραμμα για να μιλήσωμε το Σάββατο το βράδυ, αλλά εξαιτίας του γεγονότος ότι ήμεθα εκεί νωρίς, εκρίθη καλό να αλλαχθή το πρόγραμμα και να γίνη ανταλλαγή του προγράμματος της εσπέρας του Σαββάτου με το πρόγραμμα της πρωινής συναθροίσεως της Δευτέρας. Πραγματικά, μόνο λόγω του γεγονότος ότι δεν μπορούσαμε να φθάσωμε νωρίτερα, είχε καταρτισθή ένα πρόγραμμα για τη Δευτέρα.

Προτού αρχίση η εσπερινή συνάθροισις μάς είπαν πώς η εθνική συνέλευσις 8-11 Μαρτίου, είχε κινητοποιήσει τους ευαγγελιζομένους όταν έμαθαν ότι θα παρευρίσκοντο επισκέπται από την Αμερική. Οι απόφοιτοι της σχολής Γαλαάδ, Κροσουάιτ, Μπέτλυ και Μπένες, είχαν κληθή από το έργο τους ως υπηρετών περιοχής για να βοηθήσουν στη διοργάνωσι των προπαρασκευαστικών για τη συνέλευσι ενεργειών. Καταλύματα έπρεπε να εξευρεθούν για πάνω από χίλιους επισκέπτας, κι έτσι το έργον αναζητήσεως δωματίων ήταν μια μεγάλη εργασία για την αρκετά μικρή ομάδα της Ουέλλιγγκτον. Ελήφθη επίσης πρόνοια για έναν καταυλισμό για καραβάνια και σκηνές. Έγινε εντατική διαφήμισις. Περίπου 1.000 πινακίδες για προθήκες καταστημάτων εχρησιμοποιήθηκαν, ετοποθετήθηκαν αγγελίες στα τραμ, μικροσκοπικά προγράμματα διενεμήθησαν στους διαβάτας κατά μήκος των λεωφόρων και πολλοί ευαγγελιζόμενοι ήσαν απησχολημένοι βαδίζοντας στους δρόμους με πινακίδες, έτσι ώστε όλοι στην πόλι εγνώριζαν ότι θα εγίνετο ομιλία στο Δημαρχείο στις 11 Μαρτίου, με θέμα «Διακηρύξατε Ελευθερία σε Όλη τη Γη».

ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΟΥΕΛΙΓΓΚΤΟΝ

Ο υπηρέτης του τμήματος, Αδελφός Ρ. Λάζεμπυ, έκαμε την έναρξι της συνελεύσεως στις 8 Μαρτίου. Ενεργώντας ως εισηγητής εξεφώνησε την ομιλία υποδοχής, κι έτσι άνοιξε το δρόμο για ομιλίες, επιδείξεις, πείρες, και άλλα συνήθη χαρακτηριστικά του προγράμματος που παρουσίαζαν ενδιαφέρον για τους παρευρισκομένους. Το πρώτο ακροατήριο υπερέβη τους 1.000 και όλοι διηρωτώντο ποιος θα ήταν ο αριθμός κατά τη δημοσία ομιλία. Ο ενθουσιασμός των αδελφών εξεδηλώθη έντονα ευθύς από την αρχή και είχαν πολύ καλό φρόνημα όταν εφθάσαμε.

Αφού εψάλησαν λίγοι ύμνοι από τους αδελφούς της συνελεύσεως, ο Αδελφός Χένσελ μίλησε κι έδειξε πώς η θαρραλέα μαρτυρία έφερνε την επιδοκιμασία του Κυρίου, την προστασία και την ευλογία του, και ότι αντιθέτως όσοι απέφευγαν τις ευθύνες των θα αντιμετώπιζαν καταστροφή. Ενεθάρρυνε τους ευαγγελιζομένους να δείξουν αφοβία σήμερα όπως και οι πιστοί άνδρες των Βιβλικών χρόνων, ακόμη και παρά την αυξανόμενη εναντίωσι και καταδίωξι.

Το πρώτο μου θέμα ήταν σχετικά με τον γάμο και την κατάλληλη διαβίωσι. Από τη Γραφή εδείχθηκε ότι είναι κατάλληλο για τους Χριστιανούς να νυμφεύωνται και ότι ο σκοπός του γάμου είναι η ανατροφή τέκνων. Εξετάσθηκαν οι κίνδυνοι της μοιχείας, η χαλαρή διαγωγή και η πορνεία, που θα επιθυμούσε ο Σατανάς να φέρη μέσα στην οργάνωσι του Ιεχωβά από τον έξω κόσμο. Έντονη νουθεσία εδόθηκε για κατάλληλη διαγωγή και διατήρησι μιας καθαρής οργανώσεως που θα την ευλογούσε ο Ιεχωβά. Το ακροατήριο των 1.111 έδωσε μεγάλη προσοχή. Ήταν μια καλή πληροφορία γι’ αυτούς που έπρεπε να την γνωρίζουν και βρήκα ότι την εξετίμησαν και στη Χαβάη και στο Φίτζι επίσης.

Ο Αδελφός Χένσελ μίλησε σε τρεις άλλες περιπτώσεις στη διάρκεια της συνελεύσεως, δείχνοντας πόσο σπουδαίο είναι να ζητούμε ευσεβή αφοσίωσι αντί υλικού πλούτου ή πραγμάτων του κόσμου τούτου. Κατέστησε σαφές ότι ο καιρός της κρίσεως έχει τώρα επιστή και ότι είναι πολύ επιτακτικό τώρα να υπηρετούμε τη θεοκρατική κυβέρνησι και να είμεθα ευχαριστημένοι με τέτοια υπηρεσία και ετόνισε την πραγματική χαρά που φέρνει η ευσεβής αφοσίωσις. Μίλησε επίσης για τις πείρες και τα προβλήματα των ευαγγελιζομένων σε όλη τη γη και πώς πρέπει όλοι να κάμουν σοφή χρήσι του χρόνου των για να υπερνικήσουν τα προβλήματά των.

Ήταν προνόμιό μου να μιλήσω τρεις φορές την Κυριακή και τη Δευτέρα, πρόσθετα στη δημοσία ομιλία κι εχρησιμοποίησα τον χρόνον για σημαντική ωφέλεια, καθιστώντας σαφές ότι κάθε θλίψις ή ατύχημα που αντιμετωπίζομε δεν είναι από τον Διάβολο, όπως ακριβώς είναι σφάλμα και το να φαντασθούμε ότι ένας άγγελος του Κυρίου στέκει πάντοτε στο πλευρό του Χριστιανού και τον προστατεύει από σωματικές ασθένειες και ατυχήματα. Εξηγήθηκε η θεία ίασις και κατεδείχθη ότι οι απόστολοι δεν εθεράπευαν τον εαυτό τους ή εκείνους που ήσαν αφιερωμένοι, αλλά το χάρισμα αυτό εχρησιμοποιείτο για να διαδοθή η αλήθεια και ότι εξέλιπε με τον θάνατο των αποστόλων. Εκείνο στο οποίον πρέπει ν’ αποβλέπη κανείς μελλοντικά είναι η θεραπεία που έχει προφητευθή και που θα εισαχθή με τον νέο κόσμο. Αυτά τα γενικά θέματα είχα σχεδιάσει ν’ αναπτύξω οπουδήποτε θα πήγαινα στο ταξίδι, και οι Νεοζηλανδοί ευαγγελιζόμενοι στη συνέλευσι ασφαλώς εξετίμησαν την πληροφορία αυτή.

Το πρωί της Κυριακής, 11 Μαρτίου, ξημέρωσε μάλλον ψυχρό και νεφελώδες και η βροχή έπεφτε από πολλή ώρα. Αλλ’ αυτό δεν εσταμάτησε εκείνους που είχαν αφιερωθή από το να τελέσουν το βάπτισμα. Υπήρχαν 51 πρόσωπα που εβαπτίσθησαν εκείνο το πρωί και αυτό έφερε μεγάλη χαρά στον καθένα. Οι βροχές δεν εμπόδισαν ούτε τη δημοσία συνάθροισι, διότι όταν ήλθε η ώρα 3 μ.μ. το Δημαρχείο ήταν σχεδόν γεμάτο. Υπήρχαν 1.645, και άκουαν προσεκτικά καθώς μιλούσα επί μία ώρα και είκοσι λεπτά. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη δημοσία συνάθροισις που είχαν ποτέ οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Νέα Ζηλανδία.

Ήμουν χαρούμενος που η συνέλευσις εκράτησε ως τη Δευτέρα. Πλείστοι από τους ευαγγελιζομένους μπορούσαν να παραμείνουν και απήλαυσαν τις συναθροίσεις πάρα πολύ. Στις 9 π.μ. οι σκαπανείς συνήλθαν στον εξώστη και τους μίλησα για τη σχολή Γαλαάδ και την ιεραποστολική υπηρεσία και τους επήνεσα για το λαμπρό έργον που κάνουν στη Νέα Ζηλανδία και τους έδειξα ότι αν περισσότεροι ευαγγελιζόμενοι ανελάμβαναν την υπηρεσία στη Νέα Ζηλανδία θα μπορούσαμε να πάρωμε μερικούς από τους σκαπανείς και να τους στείλωμε σε άλλες χώρες, όπως είχε γίνει και με 13 άλλους Νεοζηλανδούς σκαπανείς που απεφοίτησαν στο παρελθόν και είναι τώρα σε μακρινές χώρες. Δεκαεννέα προσεφέρθησαν να φοιτήσουν στη σχολή Γαλαάδ, αν ανταπεκρίνοντο στις απαιτήσεις. Αρκετοί επίσης εξέφρασαν την επιθυμία να βγουν στα νησιά του Νοτίου Ειρηνικού, αν η Εταιρία εφρόντιζε να τους στείλη και μερικοί μπορεί να είναι ικανοί να φέρουν τα καλά νέα σε καινούργια εδάφη μ’ αυτό τον τρόπο.

Εκείνο το πρωί έγινε μια ανασκόπησις της συνελεύσεως της Νέας Υόρκης. Εδώ πάλι έγινε παρουσίασις ενός ωραίου προγράμματος. Αρκετοί Νεοζηλανδοί ευαγγελιζόμενοι είχαν πάει στην Αμερική για να παρευρεθούν στη συνέλευσι, και έτσι επήρε ο καθένας τους λίγα λεπτά της ώρας στο πρόγραμμα για να πη τις εντυπώσεις του και τις πείρες του. Ενδιαμέσως ο αδελφός Κλαίυτον μετέδωσε διάφορα φωνογραφημένα χαρακτηριστικά της συνελεύσεως, όπως μερικές φράσεις διαφόρων ομιλητών του προγράμματος της Νέας Υόρκης, λίγη από τη μουσική που προηγήθηκε από τη δημοσία συνάθροισι στο Στάδιο Γιάγκη, και μερικούς από τους ύμνους που εψάλησαν από την οικογένεια Μπέθελ.

Αν και η δημοσία συνάθροισις ήταν μια πολύ μεγάλη συνάθροισις για οποιαδήποτε οργάνωσι στη Νέα Ζηλανδία, ο τύπος περισσότερο ενδιαφέρθηκε για το γεγονός ότι το Δημαρχείο είχε χρησιμοποιηθή ως εστιατόριο, καθώς και ως αίθουσα συναθροίσεων επί πέντε ημέρες και ότι πάνω από 800 μερίδες φαγητών είχαν προσφερθή στα μέλη της συνελεύσεως τρεις φορές την ημέρα. Έλαβαν ειδική σημείωσι τούτου κι εδημοσίευσαν μια καλή έκθεσι και δύο φωτογραφίες.

Προτού οι Βρεττανοί αναλάβουν τη διακυβέρνησι της Νέας Ζηλανδίας, αυτή ήταν κατειλημμένη αποκλειστικά από τον λαό Μαορί. Είναι Πολυνήσιοι κι έχουν δική των γλώσσα. Πολλοί από τη νεώτερη γενεά γνωρίζουν μόνο Αγγλικά, αλλά η πατροπαράδοτη γλώσσα χρησιμοποιείται ακόμη ευρέως στη Νέα Ζηλανδία. Πολλοί από τους Νεοζηλανδούς αφωσιώθηκαν στην αλήθεια και πάνω από εκατό είναι τώρα δραστήριοι ευαγγελιζόμενοι. Ένας απ’ αυτούς είναι τώρα απόφοιτος της Σχολής Γαλαάδ και αποστέλλεται σε μια μακρινή χώρα. Ένας Αμερικανός απόφοιτος της Σχολής Γαλαάδ, που υπηρετεί ως υπηρέτης περιοχής στη Νέα Ζηλανδία, έμαθε να ομιλή τη Μαορική γλώσσα και δίνει δημόσιες ομιλίες σε πολλές πόλεις, πράγμα που συμβάλλει στην αύξησι. Υπήρχαν περίπου 80 από τους Μαορίτες αδελφούς στη συνέλευσι και ήσαν χαρούμενοι. Απεσχίσθησαν από τις παραδόσεις του λαού των και αυτό τους εδημιούργησε επίσης μερικά προβλήματα. Αρνήθηκαν να επιδοθούν στις ειδωλολατρικές τελετές των Μαοριτών που ασκούνται στην περίπτωσι μιας κηδείας. Δεν πιστεύουν ότι πρέπει να πλυθούν με νερό και να τριφθούν ολόκληροι με ψωμί για να κρατήσουν μακριά τα πονηρά πνεύματα, κι επειδή δεν το κάνουν αυτό, δεν τους επιτρέπεται από τον Μαορικό λαό να θάφτουν τους νεκρούς στα Μαορικά νεκροταφεία. Αυτή η επίδειξις της πίστεώς των στον λόγον του Θεού υπήρξε ένα μέσον για να δοθή μεγάλη μαρτυρία.

Η συνέλευσις έληξε τη Δευτέρα το απόγευμα, κι εκείνη τη νύχτα η ειδική αμαξοστοιχία με 350 και πλέον, ανεχώρησε για την Ώκλαντ. Όλοι έχαιραν για τις ευλογίες του Ιεχωβά και την αύξησι του έργου. Ήταν αληθινά ένα μεγάλο προνόμιο για μένα να είμαι πάλι στη Νέα Ζηλανδία και να βλέπω τόσο πολλούς αδελφούς, διότι στο 1947, όταν ξαναήμουν εκεί, οι ευαγγελιζόμενοι ήσαν 678 κατά μέσον όρον, και τώρα είναι 1.213, ως ένα νέο ανώτατο όριο. Υπάρχει θεοκρατική επέκτασις και στη Νέα Ζηλανδία επίσης.

Η Εταιρία Σκοπιά έχει ένα πολύ ωραίο οίκο Μπέθελ στην Ουέλλιγγκτον, όπου διαμένει το προσωπικό. Εκεί εμείναμε στη διάρκεια της επισκέψεώς μας στη Νέα Ζηλανδία. Επίσης υπάρχουν γραφεία στο κεντρικό μέρος της πόλεως όπου διεξάγεται η εργασία και γίνεται η αποστολή και η εκτύπωσις. Το απόθεμα βιβλίων είναι πολύ μικρό αυτή τη στιγμή λόγω της απεργίας των λιμενεργατών. Το Βιβλίο του Έτους 1951 και άλλα βιβλία βρίσκονται επί ένα χρονικό διάστημα στις αποθήκες του λιμένος αλλά δεν έγινε λύσις της απεργίας και τα βιβλία παραμένουν εκεί διότι οι ευαγγελιζόμενοι δεν μπορούν να τα παραλάβουν. Η απεργία έχει δημιουργήσει πολλές ελλείψεις στη Νέα Ζηλανδία, που τόσο εξαρτάται από τις αποστολές επειδή είναι μια από τις πιο μεμονωμένες χώρες του κόσμου, και αυτό είναι μια ακόμη απόδειξις ότι ο κόσμος του Σατανά είναι έτσι διηρημένος ώστε τα μέλη του δεν μπορούν να συμφωνήσουν παρ’ όλη την ειρήνη και την αρμονία για την οποία μιλούν. Ναι, κάθε κυβέρνησις επάνω στη γη θέλει να διδάξη την άλλη πώς να διεξάγη τις κυβερνητικές υποθέσεις, αλλά φαίνεται πώς δεν μπορούν να διεξάγουν ούτε τις δικές των υποθέσεις προς ικανοποίησιν όλου του λαού. Η μόνη ελπίς του κόσμου είναι η κυβέρνησις που εγκαθίδρυσε ο Ιεχωβά και η οποία, καθώς αυτός λέγει, θα σαρώση κάθε άλλη κυβέρνησι και θα παραμένη αυτή για πάντα.

Οι ημέρες 20 έως 22 Μαρτίου εδαπανήθησαν στο γραφείο της Ουέλλιγγκτον. Ήταν μια ευχαρίστησις να μιλήσω με τους υπηρέτας περιοχών και να μάθω για τα εμπόδια που οι ευαγγελιζόμενοι έχουν υπερνικήσει κάνοντας θεοκρατικές προόδους. Έγιναν διευθετήσεις για περισσότερη επέκτασι στη Νέα Ζηλανδία. Η Παρασκευή, 23 Μαρτίου, ήταν μια διαυγής ημέρα, αλλά ήταν εντελώς δροσερή. Το θέρος έφθανε στο τέλος του. Αυτή ήταν η επίσκεψις μας στη Νέα Ζηλανδία. Μετά το πρόγευμα ήλθαν μερικοί από την ομάδα της Ουέλλιγγκτον και έπειτα όλοι μαζί εφύγαμε με αυτοκίνητο για τον κόλπο Ήβανς όπου το ιπτάμενο πλοίο Σόλεντ ήταν αγκυροβολημένο. Οι αντιπρόσωποι των Τασμανικών Αεροπορικών Γραμμών μάς επληροφόρησαν ότι το υδροπλάνο είχε φθάσει αργά και δεν επρόκειτο να είναι έτοιμο για αναχώρησι παρά κατά το μεσημέρι περίπου, αλλά δεν ήθελαν να απομακρυνθούμε πολύ από τον σταθμό. Επεράσαμε πολύ απολαυστικά κάνοντας επισκέψεις στους αδελφούς κοντά στον κόλπο, βαθμηδόν δε ηύξανε ο αριθμός των ώσπου πάνω από 20 από τους τακτικούς ευαγγελιζομένους ήσαν παρόντες. Η πρόσκλησις των επιβατών να επιβιβασθούν στη βάρκα έγινε κατά τις 11, αλλά αφού είχαμε τακτοποιήσει τα τελωνειακά και είχαμε μπη στη βάρκα, μας ελέχθη ευγενώς ότι ο κυβερνήτης ήταν ακόμη στην πόλι και θα αργούσε. Έτσι εβγήκαμε στην ακτή και εδοκιμάσαμε εξαιρετική χαρά εξασκούμενοι στην αύξησι του όγκου της φωνής μας ενώ μιλούσαμε από απόστασι με μερικούς από τους ευαγγελιζομένους που ήσαν πίσω από το φράγμα που είχαν στήσει οι τελωνειακοί. Όταν έφθασε ο κυβερνήτης, οι επιβάται απεπειράθησαν να αστειευθούν εις βάρος του, αλλ’ αυτός εφημίζετο πώς ήταν μάλλον ένας αυστηρός άνθρωπος και εδόθη συμβουλή να μην το κάμουν αυτό. Όλοι μπήκαμε στη βάρκα και μεταφερθήκαμε μέσα από τα ήσυχα γαλανά νερά στο πλευρό του ιπταμένου πλοίου. Εκάμαμε σημεία αποχαιρετισμού σ’ εκείνους που ήσαν στην ακτή και αναρριχηθήκαμε στο πλευρό του μεγάλου πλοίου. Σαράντα άλλοι επιβάται ήσαν μαζί μας. Η αύρα ήταν από το βορρά, κι έτσι το μεγάλο πλοίο κατευθύνθηκε προς το νότιο άκρον του κόλπου Ήβανς κι έπειτα μ’ ένα θόρυβο των τεσσάρων μηχανών του έρριξε μια μεγάλη ψεκάδα νερό προτού τελικά αποθαλασσωθή για τη δύσι και την Αυστραλία. Άλλη μια φορά φτερουγίζαμε μέσ’ από τα σύννεφα προβλέποντας μια συνάντησι με άλλους παλαιούς φίλους και με μια άποψι της θεοκρατικής επεκτάσεως σ’ ένα άλλο μέρος της γης.