Επέκτασις της Θεοκρατίας στην Ινδονησία και Σιγγαπούρη

ΣΥΜΦΩΝΑ με την τελευταία μας έκθεσι ο πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά είχε τελειώσει μια επιτυχή εθνική συνέλευσι στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας, και τώρα αυτός και ο προσωπικός του γραμματεύς πετούσαν με κατεύθυνσι προς το Ντάρβιν στη βόρεια ακτή της Αυστραλίας. Η αφήγησις του Ν. Ο. Νορρ σχετικά με τον εαυτό του και τον Μ. Γ. Χένσελ συνεχίζεται:

Στο Ντάρβιν εφθάσαμε στις 5.30΄ π.μ. και μεταφερθήκαμε με λεωφορείο στο αναπαυτήριο των Αυτοκρατορικών Αεροπορικών Γραμμών της Κάντας για πρόγευμα. Η χλόη κατά μήκος των δρόμων ήταν τόσο ψηλή όσο και η στέγη του λεωφορείου σε πολλά μέρη, και ήταν πολλή ζέστη και το πρωί ακόμη. Απηλαύσαμε το πρόγευμα και σύντομα ανεμέναμε να πάμε πίσω στο αεροδρόμιο. Αλλά ο κυβερνήτης ανέφερε ότι υπήρχε κάποια ανωμαλία στη μηχανή και αυτό εσήμαινε ότι έπρεπε να περιμένουμε από ώρα σε ώρα ν’ ακούσωμε τα νέα της αναχωρήσεως. Ήταν 1 μ.μ. όταν τελικά αναχωρήσαμε από το Ντάρβιν, το οποίον εμάθαμε ότι ήταν μια στρατιωτική και αεροπορική βάσις ζωτικής στρατηγικής σημασίας για την άμυνα της Αυστραλίας.

ΤΖΑΚΑΡΤΑ

Τα καθίσματά μας ήσαν ακριβώς πάνω από τα φτερά κι αυτό απέκοπτε τη θέα του εδάφους κάτω και των νήσων πάνω από τις οποίες περνούσαμε. Επετούσαμε πάνω από τη θάλασσα Τιμόρ προς την Σουραμπάγια και περάσαμε πάνω από αυτή την πόλι. Στις 5 μ.μ. προσγειωθήκαμε στη Τζακάρτα της Ιάβας της Ινδονησίας (πρώην Μπαταβία της Ιάβας κάτω από την Ολλανδική διοίκησι). Είχαμε αργήσει πολύ κι εν τούτοις είδαμε πολλά τεύχη περιοδικών από εκείνα που εκδίδει η Εταιρία, να κινούνται πάνω από τα κεφάλια μιας ομάδος ανθρώπων που περίμεναν. Αυτοί ήσαν περίπου 30 και ήταν μια καλή έκπληξις για μας. Πολλοί απ’ αυτούς ήταν Κινεζικής καταγωγής· μερικοί μιλούσαν Αγγλικά. Οι συνθήκες της ζωής είναι δύσκολες στη Τζακάρτα—υπάρχει έλλειψις στέγης. Η νέα δημοκρατία έχει οργανώσει πολλά κρατικά διαμερίσματα και οι άνθρωποι συχνά ζουν στα ξενοδοχεία. Ήταν πραγματικός αγών για τους αδελφούς να βρουν ένα δωμάτιο για μας, αλλά ανεκάλυψαν ένα δωμάτιο σ’ ένα ξενοδοχείο που ήταν ημιτελές και μας ωδήγησαν εκεί. Αφού ετοποθετήσαμε τις αποσκευές μας στο δωμάτιο, επήγαμε στο σπίτι του αδελφού Ταν, στην οδόν Τζαλάν Τζιουτζούγκ 24, μ’ ένα ταξί. Εδαπανήσαμε μια ώρα μιλώντας σε 25 αδελφούς περίπου, με διερμηνέα που μετέφραζε στην Ινδονησιακή γλώσσα. Κατόπιν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ν’ αναπαυθούμε. Ο λαός γενικά στη Τζακάρτα δεν μένει έξω αργά τη νύχτα, και υπάρχει κίνδυνος ληστείας αργά τη νύχτα. Στις 8 μ.μ. υπήρχαν ακόμη πολλοί άνθρωποι στους δρόμους και η κίνησις των τροχοφόρων ήταν πυκνή σε μερικούς δρόμους. Πολλοί χρησιμοποιούν ποδήλατα. Κατόπιν υπήρχαν οι ταξιδιώται των μπετζάκ. Επρόκειτο αργότερα να έχομε την πείρα να ταξιδεύσωμε μ’ ένα μπετζάκ, που είναι ένα τρίτροχο ποδήλατο που λειτουργεί με τα πόδια και προορίζεται να μεταφέρη επιβάτας. Οι επιβάται κάθονται εμπρός από τον οδηγό και η διαδρομή είναι πολύ άνετη. Όταν ο ήλιος είναι θερμός, τοποθετούν μια τέντα πάνω από τους επιβάτας. Παρετηρήσαμε επίσης πόσες διώρυγες υπήρχαν, πράγμα που οφείλεται, προφανώς, στην επίδρασι των Ολλανδών που εργάσθηκαν για την ανάπτυξι της πόλεως, και σ’ αυτές πολλοί άνθρωποι λούζονται, πλύνουν ρούχα και καθαρίζουν ποδήλατα ή άλλα αντικείμενα.

Η 28η Μαρτίου εδαπανήθη με μερικούς ευαγγελιζομένους. Το πρωί πήγαμε στο σπίτι τους για να μιλήσωμε για τα προβλήματα του έργου και τα κέντρα όπου μπορεί ν’ αναπτυχθή το έργον. Υπάρχει ένας μεγάλος αγρός 10 εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ινδονησία, και προς το παρόν έχουν τέσσερες σκαπανείς και λίγους ευαγγελιζομένους ομάδος. Ό,τι χρειάζεται είναι βελτίωσις στη θεοκρατική οργάνωσι και εκπαιδευμένοι ευαγγελιζόμενοι, όπως είναι οι απόφοιτοι της Σχολής Γαλαάδ. Οι 30 περίπου τοπικοί ευαγγελιζόμενοι είναι πολύ πρόθυμοι ν’ ακολουθήσουν οδηγίες και βρήκαμε μεταξύ αυτών μερικούς με μεγάλη αντίληψι. Ήσαν βαθείς σπουδασταί και είχαν να υποβάλουν πολλές Γραφικές ερωτήσεις, στις οποίες προσπαθήσαμε ν’ απαντήσωμε. Επίσης μερικοί απ’ αυτούς μεταφράζουν τώρα τις εκδόσεις της Εταιρίας στην Ινδονησιακή γλώσσα, και όταν αυτές θα είναι διαθέσιμες θα είναι δυνατόν να δοθή το άγγελμα της Βασιλείας σε πολύ περισσοτέρους ανθρώπους. Ευχαριστηθήκαμε που εμάθαμε ότι η μαρτυρία γίνεται σε τέσσερα από τα νησιά της Ινδονησίας. Τρεις από τους σκαπανείς έκαμαν αίτησι να φοιτήσουν στη Σχολή Γαλαάδ για ιεραποστολική εκπαίδευσι.

Το πρωί της 29ης επισκεφθήκαμε τα Γραφεία του Υπουργείου Μεταναστεύσεως και του Υπουργείου Θρησκευμάτων σχετικά με την παροχή εγκρίσεως για αιτήσεις θεωρήσεως διαβατηρίων που υπεβλήθησαν για αποφοίτους της Σχολής Γαλαάδ στη Νέα Υόρκη. Τα πράγματα είχαν σημειώσει μικρή πρόοδο κι έτσι εκάμαμε κάθε τι πού μπορούσαμε για να προωθήσωμε το ζήτημα. Επρόκειτο να επισκεφθούμε και πάλι αυτά τα γραφεία στη διάρκεια των επομένων δύο ημερών και φύγαμε με τα πράγματα όχι πλήρως τακτοποιημένα.

Εκείνο το απόγευμα ενωθήκαμε σε μια συνάθροισι με τους ευαγγελιζομένους και με ανθρώπους καλής θελήσεως. Άρχισα να μιλώ στις 2.15΄ κι ένας αδελφός μετέφραζε στην Ινδονησιακή γλώσσα. Στις 8.30΄ μίλησε ο Αδελφός Χένσελ και η ομιλία του μετεφράζετο και στην Ινδονησιακή και στην Ολλανδική γλώσσα. Εγώ έπειτα συνώψισα επί 45 λεπτά με δύο διερμηνείς. Οι συναθροίσεις έγιναν στην YMCA, και ήσαν παρόντες 37. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήσαν Κινέζοι, αλλά παρευρίσκοντο και Ινδονήσιοι και άλλοι. Εξέφρασαν μεγάλη εκτίμησι μετά τη συνάθροισι και έδειξαν την επιθυμία τους να συμμορφωθούν με όλες τις θεοκρατικές απαιτήσεις.

Η δημοσία συνάθροισις είχε διαφημισθή ευρέως με τη χρήσι εντύπων αγγελιών και των εφημερίδων. Οι έντυπες αγγελίες ήσαν και στις τρεις γλώσσες. Κατέστη δυνατόν να ενοικιάσουν οι αδελφοί το Γεδούν Κεζενιάν (Σούβμπουργκ), στην οδόν Τζαλάν Κόμεντι 2, ένα ωραίο παλαιό θέατρο που βρίσκεται στο κέντρον της Τζακάρτας. Η ομιλία επρόκειτο ν’ αρχίση στις 6 μ.μ., αλλά, σύμφωνα με τη συνήθεια, αφέθηκε να περάσουν λίγα λεπτά προτού γίνη η έναρξις. Η ομιλία μετεφράζετο στην Ινδονησιακή και στην Ολλανδική γλώσσα. Παρευρέθησαν 254, ο αριθμός δε αυτός περιελάμβανε πολλούς Μουσουλμάνους, Κινέζους και Ινδο-Ευρωπαίους.

Αφού εδαπανήθηκε το Σάββατο πρωί, 30 Μαρτίου, με τους υπαλλήλους του Υπουργείου Μεταναστεύσεως και του Υπουργείου Θρησκευμάτων, λίγο μετά το μεσημέρι παρουσιασθήκαμε στο αεροδρόμιο για το περαιτέρω ταξίδι μας προς την Σιγγαπούρη. Είκοσι από τους ευαγγελιζομένους ήσαν εκεί και επήραν μερικές φωτογραφίες ενώ επεριμέναμε την αναχώρησι του αεροπλάνου. Αυτή τη φορά ήταν τύπου Κονστελαίισιον των Αεροπορικών Γραμμών της Κάντας, έγινε δε κάποια καθυστέρησις στη φόρτωσι. Δεν μας ενδιέφερε όμως, διότι, είχαμε απολαύσει την επίσκεψί μας στους ευαγγελιζομένους της Τζακάρτας και χαρήκαμε να ιδούμε τον ζήλο τους για την αλήθεια.

ΣΙΓΓΑΠΟΥΡΗ

Η ώρα της απογειώσεώς μας ήταν 1.35΄ μ.μ. και η πτήσις ήταν αρκετά σύντομη. Είδαμε λίγα νησιά στο δρόμο μας, περάσαμε τον Ισημερινό, και προσγειωθήκαμε στο Πολιτικό Αεροδρόμιο Καλλάνγκ της Σιγγαπούρης, στις 3.50΄. Έβρεχε εκεί, αλλά η βροχή σταμάτησε λίγα λεπτά πριν φθάσωμε. Διήρκεσε λιγώτερο από τρεις ώρες η διακοπή της επικοινωνίας μας με άλλους διαγγελείς της Βασιλείας, διότι εκεί στο αεροδρόμιο ήσαν οι απόφοιτοι της Σχολής Γαλαάδ οι διωρισμένοι στη Σιγγαπούρη και μερικοί από τους ευαγγελιζομένους ομάδος, λίγους από τους οποίους είχαμε συναντήσει στην τελευταία μας επίσκεψι σ’ εκείνη την πόλι. Αρκετοί ευαγγελιζόμενοι είναι Κινέζοι—αυτό δεν είναι παράδοξο, διότι τα ογδόντα τοις εκατόν του πληθυσμού είναι Κινέζοι—και υπάρχουν επίσης μερικοί Ινδοί. Η συνέλευσίς των ήταν εν προόδω και περιμέναμε να συναντήσωμε όλους τους ευαγγελιζομένους της Σιγγαπούρης και της Μαλαϊκής.

Οι αδελφοί μάς είπαν πόσο έργο είχε γίνει για την προετοιμασία της πρώτης θεοκρατικής συνελεύσεως στη Σιγγαπούρη, στην οποία θα παρευρίσκετο και ο πρόεδρος της Εταιρίας. Η Σιγγαπούρη έχει πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους, οι οποίοι έπρεπε να πληροφορηθούν το γεγονός αυτό. Η καλύτερη αίθουσα για συγκεντρώσεις στην πόλι, το Θέατρο Βικτώρια, είχε ενοικιασθή για τις συναθροίσεις της Κυριακής, περιλαμβανομένης και της δημοσίας διαλέξεως, και το διαφημιστικό υλικό των είχε ετοιμασθή. Προσκλήσεις είχαν σταλή σε όλους τους συνδρομητάς των περιοδικών και στους καλής θελήσεως ανθρώπους των οποίων οι διευθύνσεις ήσαν στο αρχείο. Σε όλες τις κατ’ οίκον Γραφικές μελέτες είχε γίνει λόγος για τη συνέλευσι. Η πραγματική, συγκεντρωμένη διαφημιστική εκστρατεία άρχισε δύο εβδομάδες πριν από τη συνέλευσι. Το Θέατρον Βικτώρια, ακριβώς εκεί στο κέντρον των κυβερνητικών κτιρίων και στην κυρία οδό, είχε μια μεγάλη, έξοχη διαφημιστική επιγραφή στην πρόσοψί του. Λόγω των διατάξεων που εφηρμόσθησαν μετά τις τελευταίες ταραχές στη Σιγγαπούρη, η δημοσία διαφήμισις με διανομή εντύπων αγγελιών στους δρόμους, το να φορούν διαφημιστικές επιγραφές οι ευαγγελιζόμενοι και η τοποθέτησις ειδοποιήσεων στους τοίχους των σπιτιών είχε απαγορευθή. Μολαταύτα, 8.000 έντυπες αγγελίες ετέθησαν στα χέρια του λαού και 400 μεγάλες ειδοποιήσεις σε παράθυρα καταστημάτων. Επιπρόσθετα, τέσσερα θέατρα επέδειξαν φωτεινές πλάκες και μια από τις καθημερινές εφημερίδες εδημοσίευσε δύο διαφημίσεις.

Η συνέλευσις είχε αρχίσει την Παρασκευή, 30 Μαρτίου. Άρχισε με ύμνους και ακολούθησε η εναρκτήριος ομιλία του εισηγητού, μια συνάθροισις υπηρεσίας και μια σχολής θεοκρατικής διακονίας, όλα δε αυτά έγιναν στην Αίθουσα της Βασιλείας, οδός Πουλ 33. Ενώ οι συνήθεις ακροαταί στις συναθροίσεις υπηρεσίας της ομάδος Σιγγαπούρης ήσαν γύρω στους 17, ήταν μια συγκίνησις τους τακτικούς ακροατάς να ιδούν 50 να προσέρχονται σ’ αυτή τη συνάθροισι, περιλαμβανομένων τριών επισκεπτών αδελφών από τα Ομοσπονδιακά Μαλαϊκά Κράτη. Η συνάθροισις της σχολής θεοκρατικής διακονίας συνέπεσε να είναι η αρχή της μελέτης της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, το πρώτο δε αυτό μάθημα έδειξε στους νέους ΜΑΘΗΤΑΣ τι οφέλη θα προέκυπταν από την τακτική συμμετοχή στην εξόχως εκπαιδευτική αυτή συνάθροισι και την εκμάθησι των όσα διδάσκουν οι Γραφές.

Οι συναθροίσεις του Σαββάτου έγιναν στη Νεώτερη Τεχνική (Επαγγελματική) Σχολή της οδού Βαλέστιερ. Βρίσκεται σε μια ήσυχη γειτονιά και απέναντί της είναι ένα μεγάλο γήπεδο κρίκετ. Η δράσις υπηρεσίας αγρού για την ημέρα εκείνη είχε οργανωθή από τη σχολή. Μετά τις απογευματινές συναθροίσεις μερικοί από τους ευαγγελιζομένους ήλθαν στο αεροδρόμιο να μας συναντήσουν. Μετά την ημέρα που πέρασαν και που η μισή ήταν ημέρα δράσεως της συνελεύσεως, ήσαν όλοι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι—πολλοί απ’ αυτούς δεν είχαν ποτέ άλλοτε παρευρεθή σε συνέλευσι. Εκείνο το βράδυ 72 άτομα συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα διαλέξεων της σχολής και μας άκουσαν.

Οι απόφοιτοι της Σχολής Γαλαάδ διέθεσαν χώρο για μας στην ιδιοκτησία της Εταιρίας, στην Οδόν Πουλ 33, και εκεί ακριβώς πήγαμε εκείνη τη νύχτα να κοιμηθούμε. Ο οίκος είναι ένα μονώροφο κτίριο που έχει προσφάτως κτισθή και διατηρείται πολύ καλά. Η στέγη είναι από κόκκινα κεραμίδια και η μαρμαροκονία χρώματος κρεμ στο εξωτερικό των τοίχων βρισκόταν σε μια έντονη αντίθεσι με το ζωηρό χρώμα της στέγης. Η χλοϊσμένη έκτασις και τα γήπεδα που περιβάλλουν τον οίκον είναι πολύ ωραία. Βρήκαμε τον οίκον πολύ άνετον και ήταν μια ευχαρίστησις να είμεθα με τους πιστούς εκείνους ιεραποστόλους για λίγες μέρες.

Την Κυριακή το πρωί 45 ήλθαν στο Θέατρο Βικτώρια ν’ ακούσουν μια ομιλία για το βάπτισμα, μετά την οποία 5 πρόσωπα εσυμβόλισαν την αφιέρωσί τους να κάμουν το θέλημα του Θεού, με το να βαπτισθούν σε μια λίμνη κοντά στο άκρον της πόλεως. Το ερώτημα τώρα ήταν, Πώς θα ανταπεκρίνετο το κοινόν στη διαφήμισι για τη δημοσία διάλεξι, «Διακηρύξατε Ελευθερία σε Όλη τη Γη»; Στις 4 μ.μ. ήλθε η απάντησις. Είδαμε το ισόγειο του Θεάτρου γεμάτο από ένα ακροατήριο 307 προσώπων, που, αν ληφθούν υπ’ όψιν οι περιωρισμένοι τρόποι διαφημίσεως λόγω των δημοτικών διατάξεων και των εκτάκτων κανονισμών, ήταν ένα λαμπρό αποτέλεσμα. Παρευρίσκοντο Μαλαίοι, Άραβες, Ινδοί, Ιουδαίοι, Κινέζοι, Ευρασιανοί και Ευρωπαίοι. Πολλοί ευαγγελιζόμενοι εξέφρασαν έκπληξι και εκτίμησι, διότι ήταν η μεγαλύτερη συνάθροισις του είδους της που παρηκολούθησαν ποτέ. Ολόκληρο το ακροατήριο έδωσε μεγάλη προσοχή και εδοκίμασα μεγάλη ευχαρίστησι μιλώντας σ’ αυτούς, αν και ήταν ζέστη και φορούσα σακκάκι. Μετά τη δημοσία ομιλία υπήρχε μια πρόσκλησις για όσους ήθελαν να παραμείνουν, και μετά το διάλειμμα 85 άκουσαν διάφορες άλλες ομιλίες, μεταξύ των οποίων μία από τον Αδελφό Χένσελ και μία από μένα.

Υπήρχε μια ακόμη ημέρα συνελεύσεως. Τη Δευτέρα το βράδυ 73 συγκεντρώθηκαν στην Αίθουσα της Βασιλείας. Καθίσματα είχαν τοποθετηθή στο χλοϊσμένο γήπεδο μπροστά στον οίκον και προσωρινά φώτα εκρεμάσθηκαν πάνω σε στύλους ινδοκαλάμου. Έπνεε μια ευχάριστη αύρα. Μικρές σαύρες ήσαν απασχολημένες στο να συλλαμβάνουν έντομα και έβγαζαν μικρές φωνές κατά περιόδους. Ενίοτε ένα αεροπλάνο από το εκεί πλησίον αεροδρόμιο εβούιζε από πάνω, με κόκκινα και πράσινα φώτα που αναβοέσβηναν μέσα στη νύχτα. Μετά από ανακοίνωσι πειρών από μερικούς ευαγγελιζομένους και ομιλίες από τον Αδελφό Χενσελ κι εμένα, η συνέλευσις έκλεισε. Ήταν πράγματι μια ευχαρίστησις, μου είπαν οι ευαγγελιζόμενοι, και θα παραμείνη στη μνήμη τους επί ένα μακρό χρονικό διάστημα. Αισθάνθηκαν ότι η συνέλευσις θα εσήμαινε πρόοδο στο έργον στη Σιγγαπούρη. Ήδη η έκθεσις του Μαρτίου έδειξε ότι επετεύχθη ένα νέο ανώτατο όριο 72 ευαγγελιζομένων. Ήταν εντελώς μια αντίθεσις η συνέλευσις αυτή προς την ομάδα των εννέα ατόμων—από την οποία τέσσερες ήσαν ευαγγελιζόμενοι—που συγκεντρώθηκαν στο 1947, όταν επεσκέφθηκα ξανά τη Σιγκαπούρη, και είπα στους ευαγγελιζομένους τι καλές επιτεύξεις είχαν πραγματοποιήσει με την πλούσια ευλογία του Ιεχωβά. Πρέπει ακόμη να υπάρχουν πολλές εκατοντάδες, μάλιστα χιλιάδες ατόμων καλής θελήσεως, που θα θελήσουν να έλθουν στην οργάνωσι του Ιεχωβά, την ατείχιστη πόλι γύρω από την οποία ο Ιεχωβά, σαν ένα ‘καίον πυρ’ έρριξε την προστασία του. Οι ευαγγελιζόμενοι της Σιγγαπούρης είναι ευγνώμονες που είναι μέσα στην οργάνωσί του και έχουν το προνόμιο να βοηθούν άλλους να βρουν το δρόμο τους προς αυτήν με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Θεού για την αιώνια σωτηρία τους.

Η Σιγγαπούρη είναι πάντοτε ένας ενδιαφέρων τόπος και απηλαύσαμε βλέποντάς την πολύ καθαρώτερη από ό,τι ήταν στο 1947. Υπάρχουν πολλοί νέοι στρατώνες και πολλά νέα ιδιωτικά κτίρια τώρα σε χρήσι. Η κίνησις είναι πυκνή και το εμπόριο ευδοκιμεί. Οι εξαγωγές ελαστικού και κασσιτέρου είναι μεγάλες και υπάρχουν πάντοτε πολλά πλοία στο λιμάνι. Εκατοντάδες από αυτά—υπερωκεάνια, πετρελαιοκίνητες φορτηγίδες, δεξαμενόπλοια, μικρά φορτηγά πλοία, πλοιάρια μεταφορών, Κινέζικες «τζόνκες», ψαρόβαρκες και ατμάκατοι—είναι στο λιμάνι και στα ποτάμια. Ήταν ένας καιρός ειδικών εορτασμών για τους Κινέζους και συχνά μπορούσε να τους ιδή κανείς να καίουν χαρτένια σπίτια, οχήματα ή απομιμήσεις χαρτονομισμάτων, τα οποία τα στέλνουν στους πεθαμένους συγγενείς των που νομίζουν ότι είναι ζωντανοί και χρειάζονται αυτά τα πράγματα για να είναι ευτυχείς. Οι μικρές δενδροστοιχίες που τις μετατρέπουν σε αγορές, οι σωροί καυσόξυλων που φέρονται από τα παρακείμενα νησιά, η Ανατολική μουσική, οι γυρολόγοι που μεταφέρουν το εμπόρευμά των μέσω δοκών ινδοκαλάμου που επιστηρίζονται στους ώμους, οι Κινέζες εργάτριες που κάνουν οικοδομικά έργα, οι πολλοί θρησκευτικοί ναοί Ανατολικής και Δυτικής προελεύσεως, τα φορητά πεζοδρομιακά εστιατόρια—αυτά είναι τα πράγματα που χαρακτηρίζουν τη Σιγγαπούρη, που μένουν στη μνήμη ενός. Και, φυσικά, υπάρχει η υγρασία. Αλλά εδώ, επίσης, το φως των αληθειών της Βασιλείας λάμπει, διδάσκοντας μερικούς πώς να εκλέξουν ζωή, για να ζήσουν.