Φιλανθρωπία στον «Χριστιανισμό»
«ΗΤΑΝ βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων,» και λόγω της εποχής κάθε πολυσύχναστος δρόμος σε όλα τα έθνη του «Χριστιανισμού» ήταν γεμάτος με τη «Χριστουγεννιάτικη» κίνησι του «Σάντα Κλως» με τύμπανα εράνων και κράχτες φιλανθρωπίας. Εβδομάδες προηγουμένως τα νοσοκομεία, τα βρεφοκομεία, οι θρησκευτικές και φιλανθρωπικές οργανώσεις είχαν υψώσει τις ικετευτικές τους φωνές. Οι εφημερίδες, το ραδιόφωνο και η τηλεόρασις εξεφώνησαν έντονες υπομνήσεις της μεγάλης εορτής του έτους. Σαν ένα νέο ανοιξιάτικο καπέλλο η φιλανθρωπία διαμορφώθηκε για την περίπτωσι και βγήκε να επιδειχθή στο πεζοδρόμιο. Προεξέχοντες πολίται και πολιτικοί ανέλαβαν την ηγεσία στην επίδειξι της μόδας της ημέρας. Θρησκευτικά κεφάλια παρέστεκαν και επευφημούσαν. Ο μεσαίας τάξεως άνθρωπος ανεμένετο ν’ ακολουθήση τον ηγέτη και να κάμη το μέρος του.
Κατόπιν ξημέρωσε η επομένη των Χριστουγέννων. Τα καταστήματα γέμισαν πάλι—αυτή τη φορά με κόσμο που αντήλλασσε τα δώρα του. Αλλά οι δρόμοι ήσαν έρημοι από «Σάντα Κλως», από τύμπανα εράνων και κράχτες. Οι επικλήσεις του τύπου και του ραδιοφώνου έπαυσαν. Η έντασις εχαλάρωσε. Η φιλανθρωπία έγινε προσωρινά ανεπίκαιρη. Προεξέχοντα πρόσωπα και πολιτικοί λίγη μόνο διαφήμισι μπορούσαν ν’ αποκομίσουν από περαιτέρω δωρεές των. Οι κληρικοί επεζήτησαν άλλα μέσα για να γεμίσουν τα στασίδια. Οι τσέπες του πτωχού ανθρώπου ήσαν αδειανές. Έτσι η φιλανθρωπία απεσύρθη για ν’ αναμείνη τη «φανφάρα» στην επόμενη μουσική της εισαγωγή.
Μπορεί κανείς σοβαρώς ν’ αρνηθή την πραγματικότητα αυτής της παραστατικής περιγραφής του «εορταστικού πνεύματος» του «Χριστιανισμού»; Για τους κληρικούς των ημερών του, που εκαυχώντο για ελεημοσύνες, αλλά οι οποίοι στα παρασκήνια επεβουλεύοντο την περιουσία των πτωχών χηρών, ο Χριστός Ιησούς είπε: «Προσέχετε από των γραμματέων, οίτινες θέλουσι να περιπατώσιν εστολισμένοι, και αγαπώσι τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς, και πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς, και τους πρώτους τόπους εν τοις δείπνοις· οίτινες κατατρώγουσι τας οικίας των χηρών, και τούτο επί προφάσει ότι κάμνουσι μακράς προσευχάς· ούτοι θέλουσι λάβει μεγαλητέραν καταδίκην.»—Μάρκος 12:38-40.
Κατόπιν, παρατηρώντας τις εισφορές που έκαναν για το ναό οι πλούσιοι και οι προέχοντες και βλέποντας ανάμεσά τους μια πτωχή χήρα, και παρατηρώντας την προσφορά της, ο Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, ότι η χήρα αύτη η πτωχή έβαλε περισσότερον πάντων όσοι έβαλον εις το γαζοφυλάκιον.»—Μάρκος 12:43, 44.
Σημειώστε ότι ο Ιησούς κατέκρινε, όχι το να δίδη κανείς, αλλά το να δίδη χάριν επιδείξεως. Είναι εντελώς πρόδηλο ότι οι ευκατάστατοι και οι πολιτικοί διαλέγουν τις πιο χτυπητές περιστάσεις για διενέργεια φιλανθρωπίας για να καθιστούν κοινώς γνωστές τις δωρεές των ‘από το περίσσευμά των’.
Ένα τραίνο εκτροχιάζεται και συντρίβεται και αυτό αναγράφεται με μεγάλα γράμματα στις επικεφαλίδες των εφημερίδων. Ή πιθανώς μια έκρηξις εργοστασίου καλύπτει την πρώτη σελίδα τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ή όταν μια πλημμύρα, πυρκαϊά, σεισμός ή ανεμοθύελλα δημιουργούν πολλούς αστέγους και αφαιρούν από άλλους τη ζωή ή τους καθιστούν αναπήρους, όσο είναι βέβαιο ότι ο τύπος θα είναι παρών για να συλλέξη ειδήσεις, άλλο τόσο είναι βέβαιο ότι θα εμφανισθούν εκεί και άλλες γνωστές φυσιογνωμίες. Το ταμείο της κοινότητος θα είναι εκεί, ο Ερυθρός Σταυρός με το αιμοδοτικό συνεργείο του θα είναι εκεί, ιερείς πλήρως εφωδιασμένοι και με ευσεβή όψι και με τις επιθανάτιες ιερουργίες των θα είναι εκεί, οι δε πολιτικοί θα σπεύσουν να έλθουν διακόπτοντας την ανάπαυσί τους στη Φλωρίδα για να παρευρεθούν—όλοι για να παράσχουν φιλανθρωπική βοήθεια.
Αλλ’ αν η καταστροφή είναι σε μια μικρότερη κλίμακα, εκεί όπου οι ελπίδες διαφημίσεως δεν είναι και πολύ σημαντικές, τότε οι μεγάλης υπολήψεως φιλανθρωπικές οργανώσεις δεν συγκεντρώνονται στη σκηνή. Είναι σαφές ότι προτιμούν τις διαφημιζόμενες τραγωδίες, για να κοινοποιηθή η δωρεά των μαζί με το γεγονός. Το ελατήριο κάθε ‘καλής των πράξεως’ είναι το να τύχουν προσοχής και επαίνου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι δωρηταί του κοινοτικού ταμείου λαμβάνουν ένα κόκκινο φτερό· του Ερυθρού Σταυρού, ένα κουμπί· των αναπήρων πολέμου, μια παπαρούνα. Ένας θρησκευτικός καρδινάλιος θεωρείται ως ένα ειδικά ενδεδειγμένο πρόσωπο για να εγκαινιάση ένα φιλανθρωπικό έργον. Φωτογραφίζεται ενώ κάνει την εισφορά του, κατόπιν δε η αγαθή γενναιοδωρία του αντηχεί από τη μια άκρη της Χώρας ως την άλλη μέσω των εφημερίδων που την αναγγέλλουν. Κάποτε φαίνεται σαν να σχεδιάζουν αυτά τα πρόσωπα να ιδούν πόσο λίγα μπορούν να δώσουν κι εν τούτοις να τύχουν του μεγαλυτέρου επαίνου, εγκωμίου και προσοχής. Τέλος, αφού λήξη όλος αυτός ο θόρυβος, άπληστοι εκμεταλλευταί της φιλανθρωπίας κινούνται να επιτύχουν τη μερίδα του λέοντος, αφήνοντας υπολείμματα μόνο για τα δήθεν αντικείμενα της «φιλανθρωπίας».
Αποβλέποντας στον σκοπό της αληθινής φιλανθρωπίας, ή ελεημοσύνης, ο Ιησούς είπε: «Προσέχετε να μη κάμνητε την ελεημοσύνην σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να βλέπησθε υπ’ αυτών· ει δε μη, δεν έχετε μισθόν πλησίον του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς. Όταν λοιπόν κάμνης ελεημοσύνην, μη σαλπίσης έμπροσθέν σου, καθώς κάμνουσιν οι υποκριταί εν ταις συναγωγαίς και εν ταις οδοίς, δια να δοξασθώσιν υπό των ανθρώπων· αληθώς σας λέγω, έχουσιν ήδη τον μισθόν αυτών. Όταν δε συ κάμνης ελεημοσύνην, ας μη γνωρίση η αριστερά σου τι κάμνει η δεξιά σου. Δια να ήναι η ελεημοσύνη σου εν τω κρυπτώ· και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ, αυτός θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.—Ματθαίος 6:1-4.
Στην εποχή του Ιησού ήταν σύνηθες για τους εξέχοντας Ιουδαίους ν’ αναγγέλλωνται με σαλπίσματα όταν έκαναν δημόσιες δωρεές στο ναό της Ιερουσαλήμ. Χωρίς αντιλογία μπορεί να παρατηρηθή πώς το κατέκρινε αυτό ο Ιησούς. Οι σημερινοί δωρηταί δεν σταματούν με λίγο σάλπισμα. Τα ευαγή των έργα πρέπει να διατυμπανισθούν ως τους ουρανούς στον τύπο, από το ραδιόφωνο, στα κινηματογραφικά νέα και τώρα με την τηλεόρασι. Όχι μόνο το άλλο τους χέρι, αλλά ο κόσμος όλος πρέπει να ξέρη τι κάνουν. Φτερά, κουμπιά, άνθη και κονκάρδες κοσμούν εκείνους που έδωσαν σ’ αυτό ή σ’ εκείνο το έργο. Μερικά εμπορικά ιδρύματα και σχολεία φθάνουν σχεδόν σε κατάστασι μανίας για να επιτύχουν διάθεσι εισιτηρίων για κοινωνικής περιωπής φιλανθρωπικές εορτές ή παραστάσεις. Αλλά τι ωφέλεια προκύπτει από τη δημοσία αυτή επίδειξι δικαιοσύνης γι’ αυτούς που την ασκούν; Τίποτε άλλο από το να δοξασθούν από τους ανθρώπους—και αυτή, είπε ο Ιησούς, είναι όλη η αμοιβή που θα ελάμβαναν ποτέ.
Τίποτε δεν δείχνει την κενότητα της ματαίας αυτής επιδείξεως περισσότερο από το σύγχρονο παράδειγμα «φιλανθρωπίας» από μέρους εθνών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες άφησαν τις Ινδίες να μείνουν σε μια πρωτοφανή σιτοδεία επί μήνες, κωφεύοντας στις φωνές των για ψωμί, ενώ επεδείκνυαν τη γενναιοδωρία τους έναντι εθνών περισσοτέρας πολιτικής σημασίας.
Ο Ιησούς συνηγόρησε για τη χρησιμοποίησι της περιουσίας ενός ανθρώπου στο κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού (Ματθαίος 19:21) Ειδικά απηγόρευσε τη διαφήμισι των έργων ελέους που έκανε για τη θεραπεία των ασθενών, διότι το μόνο αποτέλεσμα τούτου θα ήταν η προσωπική του αυτοεξύψωσις. (Λουκάς 5:12-14· 8:49-56) Σε μια περίπτωσι οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης έκαμαν ένα χωλόν άνθρωπο να περιπατή αντί να προσέξουν το αίτημά του για χρήμα, το οποίον, όπως εξήγησαν, δεν είχαν γι’ αυτόν τον σκοπό.—Πράξεις 3:1-8.
Σήμερα οι Χριστιανοί εκτελούν το φιλανθρωπικώτερο έργον όλης της ιστορίας. Η διακήρυξις που κάνουν του ‘ευαγγελίου τούτου της βασιλείας εις όλην την οικουμένην προς μαρτυρίαν’ φέρνει πνευματική θεραπεία σε νέους υμνητάς του Θεού.—Ματθαίος 24:14.