Τι θα Λεχθή για Εκείνους που δεν Συμμετέχουν;

1. Όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ετέλεσαν την Ανάμνησι το περασμένο έτος, πόσοι παρευρέθησαν και πόσοι έλαβαν μέρος;

Η ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ή το δείπνον του Κυρίου εορτάζεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά κάθε χρόνο στην ημερομηνία της επετείου της με την κατανόησι που δίδεται πιο πάνω. Το περασμένο έτος παρευρέθησαν στην τέλεσι της αναμνήσεως, 623.760 μάρτυρες του Ιεχωβά και αγαθής διαθέσεως άτομα, αλλά μόνο 21.619 έλαβαν μέρος στα εμβλήματα. Γιατί τόσο πολλοί δεν έλαβαν μέρος σ’ αυτά;

2. Πόσοι από εκείνους που παρευρέθησαν δεν έλαβαν μέρος, και γιατί;

² Έγινε περιφορά των εμβλημάτων της αναμνήσεως για να μετάσχουν όλοι, και ο καθένας ήταν ελεύθερος να το πράξη αν επιθυμούσε. Γιατί 602.141 δεν το έπραξαν; Διότι, με λεπτομερή εξέτασι του εαυτού των και αφού άκουσαν την ομιλία της αναμνήσεως, ανεγνώρισαν και ωμολόγησαν ειλικρινώς στον εαυτό τους και στους άλλους ότι δεν ήσαν μέλη του σώματος του Χριστού, που οι Γραφές δείχνουν ότι αποτελείται μόνο από 144.000 μέλη υπό τον Ιησούν την μίαν Κεφαλήν. Εκείνοι που δεν έλαβαν μέρος μπορεί να ήσαν όλοι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Αλλά δεν είχαν απόδειξι μέσα τους ότι ήσαν αποκυημένοι από το πνεύμα του Θεού για μια πνευματική ανάστασι και για πνευματική ζωή στον ουρανό. Δεν είχαν απόδειξι ότι ήσαν κεχρισμένοι με το πνεύμα του Θεού για μια θέσι μαζί με τον Ιησούν στον ουράνιο θρόνο του. Δεν είχαν, επομένως, ελπίδες να βασιλεύσουν μαζί του και να είναι ιερείς του Θεού επί χίλια έτη. Δεν είχαν θυσιάσει τις ανθρώπινες ελπίδες των ν’ απολαύσουν έναν επίγειο παράδεισο, για πνευματικές, ουράνιες ελπίδες. Δεν ανέμεναν να βαπτισθούν με τον Ιησούν στον θάνατό του και να πιούν το ποτήριον μιας τέτοιας πείρας μαζί του. Αφού όλα αυτά είναι ό,τι θα εσυμβόλιζαν λαμβάνοντας τα εμβλήματα της αναμνήσεως, δεν το έπραξαν αυτό.

3. Μολονότι είναι μία ποίμνη με το υπόλοιπο, τι δεν μπορούσαν να πουν σχετικά με το σώμα του Κυρίου;

³ Αυτοί οι 602.141 που δεν έλαβαν μέρος, δεν θα μπορούσαν να πουν στον εαυτό τους με καθαρή συνείδησι: «Διότι είς άρτος, έν σώμα είμεθα οι πολλοί· επειδή πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν.» (1 Κορινθίους 10:17) Ήξεραν ότι είναι συνδεδεμένοι με το μικρό υπόλοιπο (τους 21.619) του σώματος του Χριστού, αλλά δεν μπορούσαν να πουν στον εαυτό τους ότι είναι «έν σώμα» με αυτό το υπόλοιπο ούτε με όλους τους 144.000. Είναι αλήθεια ότι έχουν φερθή σε επαφή και ενότητα με το υπόλοιπο έτσι ώστε είναι τώρα «μία ποίμνη» μαζί του υπό ένα Ποιμένα, όπως επροφήτευσε κάποτε ο Ιησούς Χριστός σχετικά με την εποχή μας: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω· και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου· και θέλει γείνει μία ποίμνη, είς ποιμήν.» (Ιωάννης 10:11, 14, 16) Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα αυτά τα πρόβατα ανήκουν στο σώμα του Χριστού, διαμένοντας σε ενότητα με τον Ιησούν την Κεφαλήν. Για τα «άλλα πρόβατα», που βρίσκονται έξω από το σώμα του Χριστού, το να φάγουν τον άρτον της αναμνήσεως και να πίουν τον οίνον της αναμνήσεως κατά το δείπνον του Κυρίου, θα εσήμαινε ότι λέγουν πως ο άρτος και ο οίνος παριστάνουν απλώς την προσωπική σάρκα και αίμα που αυτός εθυσίασε ως αντίλυτρον. Θα έπαιρναν την άποψι της «Χριστιανοσύνης» επάνω στο ζήτημα αυτό, η οποία απέληξε σε τέτοιον συγκεχυμένον φατριασμό, κακεντρεχή διαμάχη και αιματηρή σύγκρουσι μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών.

4. Αν τα άλλα πρόβατα ελάμβαναν τα εμβλήματα της αναμνήσεως, τι θα εσυμβόλιζαν και γιατί αυτό θα κακοπαριστούσε την περίπτωσί τους;

⁴ Αν τα άλλα πρόβατα ελάμβαναν τα εμβλήματα της αναμνήσεως, θα εσυμβόλιζαν στην πραγματικότητα ότι τρώγουν τη σάρκα του Χριστού καθώς και ότι πίνουν το αίμα του και έτσι είναι σε ενότητα μαζί του και αυτός μαζί τους. Αυτό θα εσήμαινε ότι θα είχαν ‘ζωήν εν εαυτοίς’ όπως ο ουράνιος Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ και όπως έδωσε στον αγαπητό του Υιό να έχη ζωήν εν εαυτώ. (Ιωάννης 5:26· 6:53-57) Αλλά δεν είναι αληθινό για τα «άλλα πρόβατα» ότι ο Ιησούς και αυτά βρίσκονται αμοιβαίως σε ενότητα ως μέλη του σώματός του. Είναι πράγματι μία ποίμνη με το σημερινό υπόλοιπο του σώματος του Χριστού, αλλά δεν συμμερίζονται τις ίδιες ελπίδες μ’ εκείνους που αποτελούν το υπόλοιπο και δεν θα συμμερισθούν τον ίδιο προορισμό μαζί τους. Δεν τρέφονται με όλες τις επαγγελίες της Γραφής με τις οποίες τρέφεται το υπόλοιπο, αλλ’ αναγνωρίζουν μόνο τις επίγειες επαγγελίες ως εκείνες που επιφυλάσσονται γι’ αυτούς στον δίκαιο νέο κόσμο. Δεν λαμβάνουν, λοιπόν, μέρος στα εμβλήματα της αναμνήσεως, διότι δεν διατάσσονται από τον Ιησούν Χριστόν τον Καλόν Ποιμένα να το πράξουν. Δεν θέλουν να κακοπαραστήσουν τον εαυτό τους και να φάγουν και να πιούν κατάκρισι εναντίον του εαυτού των λόγω του ότι αμαρτάνουν σε ό,τι το σώμα και το αίμα του Κυρίου σημαίνουν. Αφήνουν εκείνους που είναι άξιοι να φάγουν και να πιουν.

5. Γιατί αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για να τους αποκλείσουμε από το να παρευρίσκωνται;

⁵ Αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για να τους αποκλείσωμε από το να παρευρίσκωνται στην τέλεσι της αναμνήσεως. Ο Καθολικός κλήρος συνήθιζε να απολύη από τη συνάθροισι της εκκλησίας τους νέους προσηλύτους ή κατηχουμένους και μετανοούντας προτού οι άξιοι από το εκκλησίασμα μετάσχουν του άρτου και του οίνου της κοινωνίας. Αλλά αυτή η τακτική δεν αρμόζει στη «μία ποίμνη» του Καλού Ποιμένος. Κάθε πρόβατο πρέπει ν’ αποφασίση αυτό το ίδιο αν είναι άξιο να συμμετάσχη στα εμβλήματα, και επομένως πρέπει να είναι παρόν και να του δοθή η ευκαιρία να μετάσχη όταν γίνεται η περιφορά των. Ακόμη και όταν δεν μετέχη, τιμά την περίπτωσι με την παρουσία του και το πράττει αυτό ως εορταστική ανάμνησι του Ιησού Χριστού.

6. Γιατί δεν μάχονται με το υπόλοιπο ωσάν να αποστερούνται από κάτι που δικαιούνται;

⁶ Εκείνοι που αποτελούν το υπόλοιπο του «μικρού ποιμνίου» των ουρανίων κληρονόμων, διακρίνουν κατάλληλα το σώμα του Χριστού και την ιδιότητά των ως μελών του. Σε συνέπεια μ’ αυτό, λαμβάνουν τα εμβλήματα. Το μεγάλο πλήθος των «άλλων προβάτων» που είναι παρόντα, διακρίνουν επίσης το σώμα του Κυρίου και ότι δεν αποτελούν μέλη του, και συνεπώς δεν λαμβάνουν τα εμβλήματα. Δεν μάχονται με το υπόλοιπο γύρω στο ζήτημα αυτό, ωσάν να αποστερούνται από κάτι που δικαιούνται. Ασφαλώς στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, όταν αυτό το υπόλοιπο θα είναι δοξασμένο μαζί του στον ουρανό, αυτά τα άλλα πρόβατα επάνω στην παραδεισιακή γη δεν θα τρέφωνται με την ίδια πνευματική τροφή με την οποία τρέφεται τώρα το υπόλοιπο. Ποια βλάβη λοιπόν γίνεται στα άλλα πρόβατα αν δεν τρέφωνται με όλες τις επαγγελίες του Θεού τώρα, περιλαμβανομένης και της αναμνήσεως; Καμμία.

7. Τι δείχνει αν τα άλλα πρόβατα θα μετέχουν της αναμνήσεως ή θα την τελούν στη διάρκεια της Χιλιετηρίδος;

⁷ Η Ανάμνησις δεν θα συνηθίζεται να τελήται επάνω στη γη κατά τη διάρκεια της Χιλιετηρίδος και για πάντα, διότι ο απόστολος Παύλος έγραψε στην εκκλησία των Χριστιανών που είναι ‘ηγιασμένοι εν Χριστώ Ιησού’ την εξής οδηγία σχετικά με την Ανάμνησι: «Οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον, και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού.» (1 Κορινθίους 1:1, 2· 11:26) Επομένως, όταν ο Κύριος Ιησούς θα λάβη το υπόλοιπο από τη γη στη δόξα της Βασιλείας στον ουρανό, τότε η τέλεσις της αναμνήσεως επάνω στη γη θα παύση. Τα «άλλα πρόβατα» δεν θα μετέχουν σ’ αυτήν τότε, όπως δεν μετέχουν και τώρα.

8. Απελάμβαναν μήπως οι πιστοί των αρχαίων χρόνων την ίδια πνευματική τροφή που απολαμβάνει τώρα το υπόλοιπο, και υποφέρουν τώρα πνευματική πείνα τα άλλα πρόβατα; Γιατί απαντάτε έτσι;

⁸ Οι πιστοί άνδρες και γυναίκες των αρχαίων χρόνων πριν από τον Χριστό, δεν τελούσαν την Ανάμνησι, ούτε ακόμη και ο Μελχισεδέκ, ο οποίος έδωσε αναψυχή στον εξηντλημένον από τη μάχη Αβραάμ με άρτον και οίνον. Ούτε απελάμβαναν την πνευματική τροφή και τις επαγγελίες που απολαμβάνει τώρα το υπόλοιπον. Όμως οι αρχαίοι εκείνοι πρόκειται ν’ αναστηθούν σε ανθρώπινη ζωή επάνω στη γη υπό την Βασιλεία και να καταστούν μέρος των «άλλων προβάτων» του Καλού Ποιμένος. Μολονότι δεν συμμετέχουν στην Ανάμνησι και στις ουράνιες επαγγελίες μαζί με το υπόλοιπο του «μικρού ποιμνίου», εκείνοι που αποτελούν το μεγάλο πλήθος των άλλων προβάτων δεν υποφέρουν πείναν ακροάσεως του λόγου του Ιεχωβά και δεν λιμοκτονούν. Είναι ικανοποιημένοι με τη Γραφική τροφή και τα προνόμια που τους δίδει ο Καλός Ποιμήν μέσω της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» του. Η τάξις του «κακού δούλου» είναι εκείνη που ισχυρίζεται ότι δίδεται πάρα πολύ μεγάλη προσοχή στα άλλα πρόβατα και ότι δεν παρέχεται αρκετή πνευματική τροφή στην πνευματική τάξι για την αποκλειστική της εξυπηρέτησι. Όχι μόνο είναι ικανοποιημένα τα άλλα πρόβατα, αλλά προτιμούν την ιδιαίτερή τους δίαιτα. Εκείνα που οι δίκαιοι άνδρες των αρχαίων χρόνων ήθελαν να ιδούν και να κατανοήσουν και δεν είδαν ούτε κατενόησαν, τα βλέπουν τώρα και τα κατανοούν τα άλλα πρόβατα, και χαίρουν και γίνονται πνευματικώς ισχυρά. Δεν πεινούν και δεν διψούν πλέον, διότι το Αρνίον του Θεού τα έχει οδηγήσει σε χλοερές βοσκές και «εις ζώσας πηγάς υδάτων».—Λουκάς 12:32· Αμώς 8:11,12· Ματθαίος 24:45-51· Αποκάλυψις 7:9-17.

9. Γιατί εκείνοι που ανήκουν στη «μία ποίμνη» είναι τώρα πνευματικώς υγιείς σε αντίθεσι με τον «Χριστιανικό κόσμο», χάρις στη διδασκαλία του Παύλου;

⁹ Το αποτέλεσμα αυτής της Γραφικής διακρίσεως του σώματος του Κυρίου κατά τον καιρόν της αναμνήσεως είναι ότι όλα τα πρόβατα, το υπόλοιπο και το μεγάλο πλήθος των άλλων προβάτων, είναι εύρωστα, υγιά και ενεργητικώς ζώντα στην υπηρεσία του Θεού ως μάρτυρες της παγκοσμίου κυριαρχίας και του ονόματος του Ιεχωβά. Λόγω της ορθής διακρίσεως του σώματος, έχουν ειρήνη και αρμονία μεταξύ τους μολονότι διαμένουν σε κοσμικά έθνη που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάστασι μεταξύ τους για την κυριαρχία της γης. Αν οι εκατοντάδες εκατομμυρίων των λεγομένων «μελών των εκκλησιών» και των κληρικών του «Χριστιανικού κόσμου» διέκριναν το σώμα του Κυρίου και συμπεριεφέροντο αναλόγως, όπως ακριβώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά στους περασμένους δύο παγκοσμίους πολέμους, δεν θα είχαν γίνει τέτοιες παγκόσμιες συρράξεις ούτε θα υπήρχε ο εφιάλτης μιας τρίτης που πιέζει όλους τους λαούς τώρα. Ο απόστολος Παύλος έγραψε την πρώτη του επιστολή στους Κορινθίους και παρουσίασε το θέμα του δείπνου του Κυρίου, για να διορθώση ακριβώς την έλλειψι ενότητος, την ανηθικότητα και τη φατριαστική διάθεσι της πρώτης εκκλησίας Χριστιανών στην Κόρινθο. Για να τους βοηθήση να διακρίνουν το σώμα του Κυρίου και για να προαγάγη ειρήνη και ενότητα μεταξύ εκείνων των Κορινθίων Χριστιανών, ο Παύλος ήντλησε μαθήματα από τη σημασία των εμβλημάτων της Αναμνήσεως.—1 Κορινθίους 1:11-13· 3:3, 4· 5:1-13· 11:17-22· 2 Κορινθίους 12:20, 21· 13:10.

10. (α) Σύμφωνα με ποια εξεικόνισι τα μέλη του υπολοίπου δεν πολεμούν μεταξύ τους; (β) Πώς συμβαδίζουν και πώς θα συμβαδίσουν ακόμη με τα άλλα πρόβατα;

¹⁰ Τα μέλη του ανθρωπίνου σώματος δεν διαπληκτίζονται μεταξύ τους, αλλά εργάζονται με ενότητα για τη φυσική υγεία και διατήρησι του σώματος. Τα αληθινά μέλη του σώματος του Χριστού δεν υποκύπτουν στην ιδιοτελή, διαιρετική επιρροή του Σατανά και του κόσμου τούτου και δεν πολεμούν μεταξύ τους, ούτε πολεμούν τα άλλα πρόβατα του Κυρίου. Εκείνοι που αποτελούν το υπόλοιπο σήμερα, καθώς μετέχουν του ενός άρτου της αναμνήσεως, διακρίνουν ότι αποτελούν ένα σώμα υπό τον Ιησούν Χριστόν την Κεφαλήν και πεθαίνουν τον ένα θάνατο μαζί του εις διεκδίκησιν του Ιεχωβά. Παραμένουν, λοιπόν, γεμάτοι από το ενωτικό πνεύμα του Θεού και μαζί προσκολλώνται σφικτά στην Κεφαλή των τον Ιησού Χριστό και έτσι λατρεύουν, μελετούν και υπηρετούν τον Θεό με αδιάρρηκτη ενότητα και ειρήνη και αμοιβαία αγάπη. Αναγνωρίζουν τα άλλα πρόβατα που ο Κύριος Ιησούς Χριστός τα κατέστησε μία ποίμνη μαζί τους, και με αγάπη εξυπηρετούν τα συμφέροντα των επιγείων προβάτων του. Τα άλλα πρόβατα ανταποκρίνονται σ’ αυτή τη στοργική αγαθότητα. Μαζί, αυτά και το υπόλοιπο, εργάζονται για να διατηρήσουν τη «μία ποίμνη» υπό τον ένα Καλόν Ποιμένα. Κάτω από την προστασία και την καθοδηγία του Ποιμένος θα διέλθουν μαζί τον τελικό πόλεμο του Αρμαγεδδώνος και θα εισέλθουν στους αιωνίους προορισμούς που τα περιμένουν στον ακτινοβόλο νέο κόσμο της αγνής, ατελεύτητης ζωής. Μ’ αυτή ακριβώς τη λαμπρή προσδοκία ενώπιόν τους, θα συνέλθουν αυτό το έτος, την Πέμπτη, 10 Απριλίου, μετά τις 6 μ.μ., Τοπική Ώρα, για την τέλεσι του δείπνου της αναμνήσεως.