Η Γραφή και η Ιατρική Επιστήμη
ΠΟΛΛΟΙ καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί συναισθάνονται ότι οφείλουν να ζητήσουν συγγνώμην για την «μη επιστημονικότητα της Γραφής» όπως την χαρακτηρίζουν. Αλλά μακριά του να είναι «μη επιστημονική» η Γραφή, γεγονός είναι ότι όσο «επιστημονικώτερη» γίνεται η επιστήμη, τόσο περισσότερο εναρμονίζεται με την Αγία Γραφή.
Ο Μωσαϊκός νόμος, λόγου χάριν, ώριζε ότι μόνο τα δίχηλα και μηρυκαστικά συγχρόνως ζώα έπρεπε να τρώγονται, οι διατάξεις δε αυτές περιελάμβαναν και τα πτηνά και τα ψάρια. Οι πρόσφατες μελέτες κατέδειξαν ότι ο χοίρος προσβάλλεται από τριχίνωσι· το κουνέλι προσβάλλεται από τουλαραιμία· μερικά ψάρια προσβάλλονται από ταινιοσκώληκας. Η βρώσις αίματος απηγορεύετο για λόγους πνευματικούς, αλλά και από απόψεως υγείας ακόμη, η αποφυγή του ήταν καλή και λόγω κινδύνων όπως η σηψαιμία και τα παράσιτα.—Γένεσις 9:4· Λευιτικόν 3:17· 7:26· 17:10, 11, 14· 19:26· Πράξεις 15:19, 20, 28, 29· 21:25.
Σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι η απαγόρευσις αυτή θα περιελάμβανε και τη μετάγγισι αίματος. Η επιστήμη μαθαίνει ολοένα περισσότερο για τους κινδύνους που προκαλεί στην υγεία η μετάγγισις αίματος. Αίματα που μετηγγίσθησαν μετέδωσαν νοσήματα όπως η σύφιλις, η ελονοσία και ειδικά η μετά μετάγγισιν ηπατίτις. Μια έκθεσις διατείνεται ότι 25 τοις εκατό των σοβαρά τραυματισμένων από τον πόλεμον της Κορέας εμολύνθησαν από ηπατίτιδα που προήλθε από μεταγγίσεις αιμάτων. Η επιστήμη εφευρίσκει τώρα υποκατάστατα αίματος, τα οποία δεν μεταδίδουν νοσήματα και δεν παραβιάζουν κανένα νόμο του Θεού. Επί πλέον δε σε πολλές περιπτώσεις αυτά τα υποκατάστατα απεδείχθησαν πιο αποτελεσματικά από αυτούσιο αίμα ή πλάσμα, σώζοντας ζωή εκεί όπου το αίμα απεδείχθη μη αποτελεσματικό. Επίσης, κάθε ανθρώπου το αίμα είναι διάφορο, τόσο όσο και τα δακτυλικά αποτυπώματα. Αδύνατο λοιπόν είναι να τυποποιηθή επακριβώς το αίμα. Οι μεγάλες διαφορές φονεύουν, τι δε επακόλουθα επέρχονται από τις μικρότερες διαφορές, κανείς δεν μπορεί έγκυρα ν’ αποφανθή.
Σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα σημειώστε την εξής έκθεσιν που εδημοσιεύθη στην εφημερίδα Σάνταιη Τζόρναλ της πόλεως Πρόβιντενς, φύλλον 17ης Μαΐου 1953: «Χθες το εσπέρας ανεκοινώθη ότι ο Στρατός θα χρησιμοποιή του λοιπού ντεξτράν—ένα παράγωγον της ζακχάρεως—αντί αιματοπλάσματος, για όλες τις ανάγκες του στο εσωτερικό και στα υπερπόντια κέντρα του. Μια έγκυρη ιατρική προσωπικότης του Στρατού, που παρεκάλεσε να μη κατονομασθή, είπε ότι ετέθη σε ενέργεια μια πλήρης στροφή προς το υποκατάστατον του πλάσματος ύστερ’ από πειστικώτατες δοκιμές που έγιναν με ντεξτράν σε νοσοκομεία των ηπειρωτικών και των πολεμικών περιοχών, τους τελευταίους λίγους μήνας. Ο ανωτέρω επίσημος είπε ότι ο κύριος παράγων για τη στροφή προς το ντεξτράν υπήρξε το γεγονός ότι το αιματόπλασμα συνεπάγεται ‘μεγάλον κίνδυνον’ να προξενηθή μια νόσος γνωστή ως μετά μετάγγισιν ηπατίτις—μια πάθησις που μοιάζει με τον ίκτερον. Ετόνισε ότι τον κίνδυνον αυτόν δεν ενέχουν όλα τα αιματοπλάσματα, αλλά, προσέθεσε, το ντεξτράν είναι τελείως απηλλαγμένο του κινδύνου αυτού. ‘Αρχίσαμε να εκτελούμε όλες τις παραγγελίες που ελάβαμε από τα επιχώρια και τα υπερπόντια κέντρα, με ντεξτράν αντί αιματοπλάσματος’.»
Ασφαλώς ο Ιεχωβά Θεός εγνώριζε τι έκανε όταν απηγόρευσε τη χρήσι αίματος, η δε αυξανόμενη γνώσις προορίζεται να τον υπερασπίζη ολοένα περισσότερο.