Διατήρησις μιας Καθαράς Οργανώσεως Ομιλητών
1. Όπως προελέχθη από τον Ιούδα, ποιοι εισήλθαν στην εκκλησία που εμείς δεν τους θέλομε εκεί, και ποιο θα είναι το τέλος των;
ΠΟΛΛΑ άτομα συνεδέθησαν με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και ανεμίχθησαν μ’ αυτούς, και επιστεύαμε ότι ήσαν ειλικρινή λόγω της συνταυτίσεώς των και της πορείας της ενεργείας που είχαν λάβει. Αλλά έχουν έλθει μερικοί που εμείς δεν τους θέλομε. Η αιτία είναι ότι είναι ιδιοτελείς. Δεν έχουν αγάπη για τον Θεόν ή για τον πλησίον των. Είναι ακόμη από τον παλαιό κόσμο και πιστεύουν ότι οι συνήθειες του παλαιού κόσμου μπορούν να εξασκούνται μέσα σ’ αυτή την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ο Ιεχωβά δεν θα το επιτρέψη αυτό. Ο Ιούδας έγραψε: «Έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζεσθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους. Διότι εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον μόνον δεσπότην και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.» (Ιούδ. 3, 4, ΜΝΚ) Γι’ αυτόν ακριβώς τον τύπον ατόμου πρέπει να είμεθα προσεκτικοί. Είναι ένας υποκριτής! Η φιλοσοφία του ή ο δικός του τρόπος του σκέπτεσθαι δεν έχει θέσιν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Μόνο εκείνοι που είναι αφωσιωμένοι στο να ευλογούν τον Ιεχωβά θ’ αποκτήσουν ζωή. Ο Ιούδας συνεχίζει και λέγει: «Σεις όμως, αγαπητοί, εποικοδομούντες εαυτούς επί την αγιωτάτην πίστιν σας, προσευχόμενοι εν πνεύματι αγίω, φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού, προσμένοντες το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις ζωήν αίώνιον.» (Ιούδ. 20, 21) Εκείνοι που λαμβάνουν την ορθή πορεία θα ευλογηθούν. Εκείνοι που εναντιώνονται και είναι ακάθαρτοι, θα χάσουν τα πάντα, ακόμη και τη ζωή.
2, 3. Ως ένα από τα κατορθώματα του Ιεχωβά για τα οποία πρέπει να μιλούμε, πώς μπορεί να αναφερθή εκείνο που έκαμε στην Ιεριχώ, και με ποια πορεία ενεργείας ήλθε στην επιφάνεια ένας ανεπιθύμητος Ισραηλίτης;
2 Σχετικώς είναι γραμμένο: «Θέλουσι λέγει την δύναμιν των φοβερών σου κατορθωμάτων, και θέλω διηγείσθαι την μεγαλωσύνην σου.» (Ψαλμ. 145:6) Ως ένα από τα φοβερά κατορθώματα του Ιεχωβά, πάρτε, παραδείγματος χάριν, την καταστροφή της πόλεως Ιεριχώ. Τι κραταιή και τρομερή πράξις! Ο Ιεχωβά Θεός είχε υποσχεθή να οδηγήση τον λαό του στη γη που έρρεε γάλα και μέλι και το έπραξε και τους εβεβαίωσε ότι θα εκέρδιζε τις μάχες των υπέρ αυτών. Τους είπε, λοιπόν, πώς θα κατεστρέφετο η Ιεριχώ. Μπορείτε να διαβάσετε την αφήγησι στη Βίβλο, στον Ιησού του Ναυή 6:1-26. Ο Ιεχωβά Θεός επαγρυπνούσε σε κάθε κίνησι του λαού του και αυτοί ενήργησαν όπως διέταξε ο Ιεχωβά. Έκαμαν το μέρος των· ο Ιεχωβά έκαμε το δικό του μέρος. Τα τείχη έπεσαν. Ορθώς λέτε ότι ήταν ένα θαύμα. Αφού έπεσαν τα τείχη, ο Ιεχωβά ενδιεφέρετο ακόμη για τον εκλεκτό του λαό. Ήθελε να παραμείνουν καθαροί και ευπειθείς.
3 Αλλά τώρα ο ιδιοτελής Αχάν ήλθε στην επιφάνεια. (Ιησ. Ναυή 7:1-26) Ολόκληρο το έθνος Ισραήλ θα έτρεμε ασφαλώς αφού εξετέθη ο Αχάν, διότι αυτή η εξερεύνησις του ιδιοτελούς έδειχνε τη δύναμι και αγρυπνία του Ιεχωβά Θεού. Ο Αχάν είχε γίνει κλέπτης. Στους Ισραηλίτες εφαίνετο καθαρός εξωτερικώς· αλλά δεν ήταν, διότι ήταν ρυπαρός εσωτερικώς. Η φιλοσοφία του όσον αφορά την επιβίωσι ήταν ιδιοτέλεια, όχι αγάπη, όχι λατρεία του Ιεχωβά Θεού, όχι συμμόρφωσις με τις εντολές Του. Όχι, ενόμιζε ότι εγνώριζε κάτι καλύτερο από το να εκτελή τις οδηγίες της οργανώσεως του Ιεχωβά. Ο Ιησούς του Ναυή, εκείνος που είχε εκλεγή για να οδηγή τον λαόν του Ιεχωβά, μιλούσε ως αντιπρόσωπος του Ιεχωβά Θεού όταν είπε στον λαόν πώς να οδοιπορήση, πότε και πού και τι να πράξη. Αλλ’ ο Αχάν δεν ωδοιπορούσε για την αγάπη της οδοιπορίας. Όχι, ενδιαφερόταν για το τι θα μπορούσε ν’ αποκτήση απ’ αυτήν. Απληστία ωθούσε την καρδιά του.
4, 5. Πώς εθανατώθη ο Αχάν; και η μέθοδος της αποκαλύψεώς του τι εφανέρωσε όσον αφορά τον Ιεχωβά;
4 Επειδή ο Αχάν ήταν ακάθαρτος, πράγμα ρυπαρό στον Ισραήλ, τον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά, τι επακολούθησε; «Τότε ο Ιησούς, και πας ο Ισραήλ μετ’ αυτού, επίασαν τον Αχάν τον υιόν του Ζερά, και το αργύριον, και την στολήν, και το έλασμα του χρυσού, και τους υιούς αυτού, και τας θυγατέρας αυτού, και τους βόας αυτού, και τους όνους αυτού, και τα πρόβατα αυτού, και την σκηνήν αυτού, και πάντα όσα είχε, και έφεραν αυτούς εις την κοιλάδα Αχώρ. Και είπεν ο Ιησούς, Διά τι κατετάραξας ημάς; ο Ιεχωβά θέλει σε καταταράξει την ημέραν ταύτην. Και πας ο Ισραήλ ελιθοβόλησαν αυτόν με λίθους, και κατέκαυσαν αυτούς εν πυρί, και ελιθοβόλησαν αυτούς με λίθους.»—Ιησ. Ναυή 7:24, 25.
5 Ο λαός θα εθαύμασε για τον τρόπο με τον οποίον ο Ιεχωβά ανίχνευσε τον Αχάν, από τη φυλή, τη συγγένεια, την οικογένεια, έως τον άνθρωπο τον ίδιον και τη σκηνή του, και εκεί ευρήκαν τη στολή και το χρυσάφι, τα πράγματα που είχε κλέψει από την πόλι Ιεριχώ. Ναι, ο Ιεχωβά Θεός παρατηρούσε προσεκτικά την οργάνωσί του. Τους παρατηρούσε να βαδίζουν γύρω στην Ιεριχώ, παρατηρούσε την πτώσι των τειχών, παρατηρούσε τον λαό του να μπαίνη στην πόλι για ν’ αφαιρέση τα πράγματα που έπρεπε να φέρη στον Ιεχωβά. Είδε τον Αχάν τον ιδιοτελή, χωρίς αγάπη για τον Θεόν ή τους αδελφούς του. Θυμηθήτε ότι και σεις τώρα ζήτε κάτω από τα μάτια και το ισχυρό χέρι του ίδιου ζώντος Θεού, Ιεχωβά, όχι τυφλών, αψύχων θεών από πέτρα, ξύλο ή μέταλλο!
6. Για να αποφύγη ένα τέλος όμοιο με του Αχάν, ποια προειδοποίηαι και υγιά συμβουλή μπορεί κάθε ένας που αγαπά την οργάνωσι του Ιεχωβά να προσέξη τώρα με προθυμία;
6 Μπορεί να υπάρχουν μερικοί των οποίων οι ιδέες για τη ζωή βασίζονται στην ιδιοτέλεια και οι οποίοι δεν θα καθαρισθούν εσωτερικώς, δεν θ’ αλλάξουν τις σκέψεις των. Μερικοί απ’ αυτούς μπαίνουν στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Μην είσθε ένας απ’ αυτούς, διότι ο Ιεχωβά βλέπει τι γίνεται. Μπορεί να φθάση ακριβώς εκεί και να σας πετάξη έξω τόσο γρήγορα ώστε θα σας χρειασθή καιρός για να ανακαλύψετε τι ακριβώς σας συνέβη τόσο αιφνίδια και γοργά. Αλλά εφ’ όσον με σοβαρότητα και ειλικρίνεια εμπιστεύεσθε στον Ιεχωβά και μένετε άγρυπνοι στην οργάνωσί του και εμμένετε στον Λόγον του και υπακούετε στις εντολές του Ιεχωβά, το πνεύμα του και η ευλογία του θα είναι η ευτυχισμένη μερίς σας. Αν, όμως, παραβαίνετε τις εντολές του, δεν θα έχετε την εύνοιά του, αλλά θα λάβετε την τιμωρία του. Ο Ιησούς είπε: «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε.» (Ιωάν. 14:15) Όπως βλέπετε, ολόκληρη η οργάνωσις του Ιεχωβά Θεού βασίζεται στην αγάπη, όχι στην ιδιοτέλεια και στην ακαθαρσία. Ίσως κάποτε να νομίση κανείς ότι μπορεί να διαπράξη κάτι μέσα στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Αν αυτό δεν είναι σύμφωνο με την εντολή του Θεού, δεν θα το κατορθώση. Θα αποτύχη όπως και ο Αχάν.
7. Γιατί ο θάνατος του Ανανία χρησιμεύει ως περαιτέρω προειδοποίησις σ’ εμάς, και πώς πρέπει τα αληθινά μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου ν’ αποφύγουν τέτοιου είδους θάνατον;
7 Θυμηθήτε τώρα τον Ανανία. Στην περίπτωσί του υπάρχει ένα άλλο παράδειγμα της μεγαλωσύνης του Ιεχωβά Θεού, των κραταιών του πράξεων, και της δυνάμεως του αγίου του πνεύματος. Ο Ανανίας προσπαθούσε να ζήση με ψεύδη. Επειδή εψεύσθη, επειδή προσεποιήθη ότι έκανε κάτι θαυμαστό και μεγάλο αλλά πραγματικά έκλεπτε από την οργάνωσι του Ιεχωβά, έπεσε νεκρός. (Πράξ. 5:1-6) Το συμβάν αυτό μας προειδοποιεί, Ποτέ να μην ψευδώμεθα στον Ιεχωβά. Μην προσπαθείτε να συμπεριφέρεσθε ιδιοτελώς προς τη δικαία του οργάνωσι. Ποτέ μη φέρετε ατιμία ή ακαθαρσία στην εκκλησία του Ιεχωβά Θεού. Αυτό είναι ιδιοτέλεια. Η ευτυχής πορεία ενεργείας που λαμβάνει ένας πραγματικός Χριστιανός είναι αυτή: «Καθ’ εκάστην ημέραν θέλω σε ευλογεί· και θέλω αινεί το όνομά σου εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 145:2) Αυτό είναι εκείνο που πρέπει να πράξωμε όλοι εμείς που έχομε έλθει στην κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά. Μη προσπαθείτε να αμαυρώσετε τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά και της οργανώσειώς του με το να πράξετε κάτι όπως ο Αχάν ή ο Ανανίας. Η κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά αποτελεί μέρος της αγίας οργανώσεως του Θεού. Αναγνωρίσατέ την, μπήτε σ’ αυτήν τώρα και υπηρετήστε μαζί της κατ’ ευθείαν μέσα από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος και συνεχώς στον δίκαιο νέο του κόσμο που δεν έχει τέλος, όπου όλοι θ’ αγαπούν τον Ιεχωβά και θ’ αγαπούν τους επιζώντας πλησίον των.
8, 9. Η αφιέρωσις της ζωής ενός ατόμου στον Ιεχωβά σήμερα, ποιές μορφές λατρείας περιλαμβάνει όσον αφορά αυτόν και την μονίμως εγκαθιδρυμένη τώρα κυβέρνησί του;
8 Όταν ένας αφιερώνη τη ζωή του στον Ιεχωβά Θεό τώρα, αυτό είναι ένα ζήτημα συνεχούς υπηρεσίας που ποτέ δεν τελειώνει. Δεν σημαίνει απλώς να εκτελούμε λίγη υπηρεσία πότε-πότε. Δεν σημαίνει απλώς μια συμπτωματική προσφιλή ενασχόλησι ή διασκέδασι. Αλλά «Καθ’ εκάστην ημέραν θέλω σε ευλογεί.» Η υπηρεσία σας στον Ιεχωβά Θεό είναι η λατρεία σας. Πρέπει να αινήτε το όνομά του, πρέπει να μιλήτε για τη δόξα του, πρέπει να λέτε στους άλλους τι έχει κάμει ο Θεός σας. Ευλογείτε το όνομά του, μιλείτε επαινετικά για το όνομά του, δείξτε σε όλο τον κόσμο ότι είσθε δούλος του, ότι μπορείτε να ζήτε με ευτυχία έχοντας την αγάπη ως υποκινούσα δύναμι.
9 Αναγγείλατε στους λαούς του κόσμου ότι ο Ιεχωβά βασιλεύει και η βασιλεία του είναι τώρα μια ένδοξη, μόνιμη κυβέρνησις. Ο Ιησούς είπε, «πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.»—Ματθ. 28:19, 20.
«ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΥΣ»
10, 11. (α) Για ποιο πράγμα, και πού, μιλούν τώρα όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά; (β) Γιατί είναι επείγον γι’ αυτούς το να μιλούν έτσι;
10 Όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, είτε ιεραπόστολοι, σκαπανείς είτε ευαγγελιζόμενοι εκκλησιών, πρέπει να μιλούν για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά. Στην οργάνωσι του Ιεχωβά κανείς δεν είναι σιωπηλός, αλλά «εν τω ναώ αυτού πάντες λέγουσι ‘Δόξα!’» (Ψαλμ. 28 [29]:9, CB) Ο Παύλος αυτό έπραττε, διότι μας υπενθυμίζει: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους.»—Πράξεις 20:20.
11 Οι απόστολοι του Ιησού και άλλοι πιστοί ακόλουθοι ποτέ δεν υπέκρυψαν κάτι που εγνώριζαν για τον Δημιουργό τους και τον Υιό του, τον Αρχηγό των, ο οποίος αφήρεσε την αμαρτία του κόσμου. Δεν μπορούσαν να το κάμουν αυτό. Πού μιλούσαν; Δημοσίως και από σπίτι σε σπίτι. Όπως ακριβώς η μέθοδος αυτή ήταν τόσο σπουδαία γι’ αυτούς από την αρχή και, αργότερα, στις ημέρες του Παύλου, έτσι είναι το πιο σπουδαίο έργο μας και στη διάρκεια του τεσσαρακοστού αυτού έτους της βασιλείας του Ιεχωβά. Πρέπει να βγήτε εκεί στον αγρό, πηγαίνοντας από θύρα σε θύρα, από σπίτι σε σπίτι, συναντώντας τους ανθρώπους στα σπίτια τους και μιλώντας τους για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά. Το πράττετε αυτό, ιδιαίτερα τώρα που η Βασιλεία, η μόνιμη κυβέρνησις του Ιεχωβά, είναι παρούσα; Είναι επείγον το να το πράξετε αυτό, επειδή τα έτη που υπολείπονται έως την τελική μάχη του Αρμαγεδδώνος δεν μπορεί να είναι πάρα πολλά.
12. Γιατί και πώς εκείνοι που αγαπούν αληθινά τον πλησίον τους αποδεικνύουν τώρα ότι είναι διαφορετικοί από τον κόσμο;
12 Πρέπει να δείξωμε στον κόσμο ότι είμεθα διαφορετικοί απ’ αυτόν. Δεν μπορούμε να κρύψωμε το φως μας κάτω από τον «μόδιον». (Ματθ. 5:15) Πιστεύομε στο ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας, όχι να τον φονεύωμε με σκότος. Θέλομε να τον ιδούμε να ζη. Μπορούμε να τον βοηθήσωμε με το άγγελμα της ζωής που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά για να το ειπούμε στον κόσμο. Αυτό μπορεί να εκπληρωθή καλύτερα με το να πηγαίνωμε από θύρα σε θύρα και να μελετούμε με τους ανθρώπους στα ίδια τα σπίτια τους, έτσι ώστε να μπορούν κατάλληλα να υποβάλλουν ερωτήσεις και να λάβουν Γραφική απάντησι. Όπως ακριβώς και σεις, πρέπει ‘τα πάντα να δοκιμάσουν’ και θέλομε να πιστεύσουν στη βασιλεία του Ιεχωβά. «Εισερχόμενοι δε εις την οικίαν, χαιρετήσατε αυτήν. Και εάν μεν η οικία ήναι αξία, ας έλθη η ειρήνη σας επ’ αυτήν· αλλ’ εάν δεν ήναι αξία, η ειρήνη σας ας επιστρέψη εις εσάς.»—Ματθ. 10:12, 13.
13. (α) Ενώ κηρύττει από σπίτι σο σπίτι, πώς ο διάκονος της κοινωνίας του Νέου κόσμου προσπαθεί διαρκώς να εξακριβώνη αν κάθε σπίτι είναι άξιο υπηρετηθή απ’ αυτόν; (β) Γιατί αναγνωρίζει και σέβεται την ελευθερία εκλογής κάθε οικοδεσπότου;
13 Έχομε να φέρωμε ένα θαυμαστό άγγελμα στον κόσμο, για όλα τα έθνη, τις φυλές και τις γλώσσες. Αυτό είναι ένα ειρηνικό άγγελμα που μεταδίδεται από ειρηνικά άτομα. Σεις διάκονοι ανήκετε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου· αντιπροσωπεύετε τον Ιεχωβά Θεό, τον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος. Και όταν πηγαίνετε σ’ ένα σπίτι, αφήστε την ειρήνη σας να εκδηλωθή σ’ αυτό το σπίτι. Αν αυτό το σπίτι δεν θέλη το ειρηνικό σας άγγελμα και την ειρηνική σας, φιλική παρουσία, και δεν θέλη να πληροφορηθή για την ένδοξη βασιλεία του Ιεχωβά Θεού, μην το επιπλήττετε· δηλαδή, τον κάτοχόν του που είναι απέναντι σας στη θύρα και αρνείται ν’ ακούση. Μάλλον πάρτε πίσω την ειρήνη σας. Πρόθυμα και ευγενικά αναχωρήστε αν αυτός δεν έχη αυτιά για ν’ ακούη. Δεν υπάρχει λόγος για να επιπλήξετε και να πήτε, «Θα πεθάνετε στον Αρμαγεδδώνα!» και έπειτα απότομα ν’ απομακρυνθήτε. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκλέξη ποιόν θα υπηρετήση. Εφέρατε ειρήνη, εφέρατε ένα άγγελμα αγάπης, καλωσύνης. Επροσπαθήσατε να του δείξετε τον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Δεν τον ήθελε. Ξαναπαίρνετε πίσω το ειρηνικό σας άγγελμα και συνεχίζετε στο επόμενο σπίτι και μιλείτε στον κάτοχο του. Ίσως κάποια ημέρα ο άνθρωπος του πρώτου σπιτιού που επισκεφθήκατε και ο οποίος δεν σας θέλησε, θα αλλάξη διαθέσεις. Ίσως ο επόμενος διάκονος που θα επισκεφθή, θα επιτύχη ν’ αφήση στο σπίτι του το άγγελμα της ειρήνης. Έχετε ειρηνικά, αγαθά νέα για κείνους που τα επιθυμούν. Είναι πολύτιμα, ένδοξα. Είσθε πρόθυμος, ναι, γεμάτος χαρά και ζήλο, να τα μεταδώσετε σε οποιονδήποτε που τα επιθυμεί. Αν κάποιος δεν τα θέλη, δεν θίγεσθε, δεν διαταράσσεσθε· θα τα κρατήσετε και θα τα προσφέρετε σε κάποιον άλλον. Μην αφήνετε να σας αναστατώνουν ή να σας καθυστερούν εκείνοι που προτιμούν και εκλέγουν τον παλαιό αυτόν κόσμο. Αντί τούτου θυμηθήτε με χαρά ότι «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Αν κάποιος δεν θέλη να δεχθή τον Υιόν, ο Ιεχωβά δεν θα τον εξαναγκάση να ζήση. Ο καθένας μπορεί να εκλέξη να δεχθή το θαυμαστό αυτό δώρο, να εξασκήση πίστι στον Χριστό, και ν’ απολαύση τις ευλογίες της ενδόξου Βασιλείας και της διακυβερνήσεώς της σ’ αυτόν τον νέο κόσμο. Αλλ’ αν κάποιος δεν θέλη να εφαρμοσθή σ’ αυτόν η απολυτρωτική τιμή, δεν θα εξαναγκασθή να το αποδεχθή. Ο διάκονος με χαρά προχωρεί για να βρη και να θρέψη εκείνους που πεινούν.
14. Ποιοί, μόνο, θα αινούν επιτυχώς τον Ιεχωβά από τώρα και στο εξής, και επί πόσον καιρό;
14 Ο Ιεχωβά δεν πρόκειται να έχη οποιαδήποτε ιδιοτελή, μη ειρηνικά άτομα στο νέο κόσμο για να διαταράττουν την ησυχία του. Όσοι είναι τέτοιοι θα κάμουν καλά να μεταβληθούν τώρα, ενόσω υπάρχει καιρός, και να προσαρμοσθούν με την κατεύθυνσι που οδηγεί στη ζωή. Ποτέ, λοιπόν, μην παραμελείτε το να αινήτε το όνομα του Υψίστου Θεού από τώρα και ως τον καιρό του Αρμαγεδδώνος. Είναι κάτι που θα εξακολουθούμε να κάνωμε και να έχωμε την ευκαιρία να κάνωμε σε όλη την αιωνιότητα—«εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα».—Ψαλμ. 71:14, 15.
15, 16. (α) Ποια άλλη καλή συνήθεια των αποστόλων του Ιησού χρησιμοποιεί ο ώριμος από οικίας εις οικίαν κήρυξ σήμερα; (β) Πώς και γιατί τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας ακολουθούν επίσης αυτή τη συνήθεια;
15 Μη νομίσετε ότι το να πηγαίνετε απλώς από σπίτι σε σπίτι είναι ο σκοπός του έργου σας που είναι έργο αγάπης. Ανιδιοτελώς, από σπίτι σε σπίτι, φέρομε το καλό μήνυμα της βασιλείας του Ιεχωβά. Μερικοί ακούουν. Αλλά κυττάξτε τι έκαναν οι απόστολοι. «Μετά δε τινας ημέρας είπεν ο Παύλος προς τον Βαρνάβαν, Ας επιστρέψωμεν τώρα και ας επισκεφθώμεν τους αδελφούς ημών κατά πάσαν πόλιν, εν αις εκηρύξαμεν τον λόγον του Ιεχωβά, πώς έχουσι.»—Πράξ. 15:36, ΜΝΚ.
16 Αφού, λοιπόν, φέρωμε το άγγελμα της ειρήνης σ’ ένα σπίτι και μιλήσωμε σ’ αυτό το σπίτι για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά, δεν θέλομε να το λησμονήσουν. Θυμηθήτε ότι είσθε πολύ πιο ώριμος από τους ανθρώπους εκείνους στους οποίους εδώσατε την πρώτη γεύσι της αληθείας του Ιεχωβά. Έχετε την αλήθεια εδραιωμένη στη διάνοιά σας· με αυτήν έχετε ισχυροποιηθή· η πίστις σας είναι ισχυρή. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας το ήξεραν αυτό. Επανήρχοντο, λοιπόν, στους αδελφούς των στους οποίους είχαν δώσει την αλήθεια· ναι, σε καθεμιά απ’ τις πόλεις που είχαν επισκεφθή. Ήθελαν να τους ενισχύσουν στον Λόγον του Θεού, ο οποίος, όπως είπε ο Ιησούς, είναι η αλήθεια. Πρέπει να ακολουθήσωμε το Θεόδοτο αυτό υπόδειγμα ενεργείας, και το ακολουθούμε ως οργάνωσις στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά, διότι από εκεί αποστέλλονται υπηρέται περιοχής και περιφερειακοί υπηρέται από εκκλησία σε εκκλησία, ώστε αν βλέπωμε κάτι που είναι εσφαλμένο στην εκκλησία ή κάτι που μετριάζει το ζήλο της, κάτι που επιβραδύνει την πρόοδο των μελών της, οι ώριμοι υπηρέται του Ιεχωβά Θεού που επισκέπτονται τις εκκλησίες μπορούν να αφαιρέσουν το εμπόδιο και να οικοδομήσουν πάλι τους αδελφούς στην αγιωτάτη πίστι.
17. Πώς και μεταξύ ποίων πρέπει ιδιαίτερα να ‘ευαγγελίζονται και διδάσκουν’ οι υπηρέται της εκκλησίας;
17 Οι υπηρέται των πρέπει πάντοτε να φροντίζουν για το ποίμνιο του Θεού και να επανεπισκέπτωνται εκείνους που είναι ασθενείς στην πίστι και να τους διδάσκουν πώς να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι. Φροντίζετε για κείνους που είναι μεμονωμένοι και ζουν σε αγροτική περιοχή και που έχουν δείξει ενδιαφέρον. Ο υπηρέτης της εκκλησίας με τους βοηθούς του ή άλλους πρέπει να πηγαίνουν εκεί έξω για να φροντίσουν γι’ αυτούς όταν είναι οπωσδήποτε δυνατόν. Αυτοί είναι άλλα πρόβατα, είναι διασκορπισμένοι, πρέπει να συναχθούν και να τραφούν. Όπως είναι γραμμένο για την πρώτη εκκλησία: «Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.»—Πράξ. 5:42.
18. Βλέποντας σήμερα τις πραγματικότητες της Βασιλείας, πώς επηρεάζονται από την όρασι αυτή οι ώριμοι και ωριμάζοντες κήρυκες από σπίτι σε σπίτι;
18 Τώρα που έχομε φθάσει στο τεσσαρακοστό αυτό έτος της βασιλείας του Ιεχωβά, μπορούμε να σταματήσωμε; Όχι· μάλλον, θυμηθήτε ότι πριν από 1900 χρόνια και πλέον ο Ιησούς εσταυρώθη· υπέστη μαρτύριο, εθανατώθη από συνωμότας θρησκευομένους και πολιτικούς. Αυτό ασφαλώς θα υπήρξε ένα κτύπημα σ’ εκείνους τους πρώτους ακολούθους του Ιησού. Ήταν το έτος 33 μ.Χ. όταν συνέβησαν τα καταπληκτικά αυτά πράγματα. Τότε τα πράγματα εφαίνοντο σκοτεινά για τους μαθητάς του Ιησού τους οποίους αυτός είχε αποστείλει να κηρύξουν αλλ’ αργότερα, από την Πεντηκοστή και έπειτα, έπρεπε να συνεχίσουν να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι χωρίς διακοπή. Σήμερα, λοιπόν, εμείς που έχομε κηρύξει επί πολλά χρόνια το ευαγγέλιον στη διάρκεια αυτών τούτων των εσχάτων ημερών του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων, θα σταματήσωμε; Θα χαλαρώσωμε τα χέρια; Θα αποσυρθούμε; Δεν μπορούμε. Σήμερα βλέπομε τη Βασιλεία πιο καθαρά από ό,τι τη βλέπαμε στο 1914 ή στο 1918 ή στο 1931 ή σε οποιονδήποτε προηγούμενο καιρό. Αισθανόμεθα τη δύναμί της· βλέπομε τη δράσι της. Έτσι, όπως ακριβώς οι απόστολοι του Ιησού, πρέπει να συνεχίσωμε χωρίς διακοπή να διακηρύττωμε και να διδάσκωμε το ευαγγέλιον της ενδόξου βασιλείας του Ιεχωβά Θεού. Μεγάλο έργο είναι ενώπιον μας, και η κοινωνία του Νέου Κόσμου θα το εκτελέση.
19. Ποιους διαφόρους τρόπους εκφράσεως προτρέπει ο αρχαίος συγγραφεύς του Ψαλμού 145 τους προθύμους επίγειους υμνητάς του Ιεχωβά να χρησιμοποιούν;
19 Ο Ψαλμός 145, η βάσις του άρθρου αυτού, είναι ένας πολύ «ομιλητικός» ψαλμός· είναι εκφραστικός· κάνει συνεχείς διακηρύξεις. Και αν διαβάσετε τον ψαλμόν αυτόν εδάφιο προς εδάφιο θα βρήτε ότι σας λέγει να υψώνετε, να αινήτε, να επαινήτε, να διηγήσθε, να μελετάτε, να λέγετε, να διαδίδετε, να αλαλάζετε, να κηρύττετε και να ‘γνωστοποιήτε εις τους υιούς των ανθρώπων τας κραταιάς πράξεις αυτού, και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας αυτού.’ Ω, πόσο ο ψαλμωδός ήθελε να μιλούμε! Αυτός ήταν ανυπόμονος να μιλήση, ήθελε να πη πράγματα για τις δόξες που προείδε στο απώτερο εκείνο παρελθόν, πριν από χιλιάδες χρόνια· αλλά τώρα βρισκόμαστε σ’ αυτή ακριβώς τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά. Ασφαλώς πρέπει να μιλούμε γι’ αυτήν, ‘γνωστοποιούντες εις τους υιούς των ανθρώπων τας κραταιάς πράξεις αυτού, και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας του Ιεχωβά.’—Ψαλμ. 145:12, ΑΣ.
20, 21. (α) Ποιους τώρα περιλαμβάνει το σε όλη τη γη πλήθος εκείνων που διακηρύττουν τη Βασιλεία από σπίτι σε σπίτι; (β) Ποιος τους οδηγεί, και ποιο είναι το ύψιστο και τελικό αποτέλεσμα της εξακολουθητικής μαρτυρίας των;
20 Η ευθύνη βαρύνει όλους όσοι είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά Θεό να κηρύττουν το ευαγγέλιον τούτο της βασιλείας από σπίτι σε σπίτι και να εξακολουθούν να λέγουν το ειρηνικό αυτό άγγελμα και ως τα πέρατα ακόμη της γης. Θυμηθήτε ότι η βασιλεία του Ιεχωβά είναι παρούσα. Είναι το πρωτεύον ή κυβερνών μέρος της παγκοσμίου οργανώσεώς του. Σ’ αυτή τη βασιλεία έχουν ληφθή 144.000. Αυτοί είναι συγκληρονόμοι του Χριστού και θα κυβερνήσουν και βασιλεύσουν μαζί του επί χίλια χρόνια. Αυτοί είναι ταπεινά, ευπειθή, γεμάτα αγάπη πλάσματα, τα οποία, όταν ήσαν στη γη, ήσαν καλοί διάκονοι της Βασιλείας, μιλώντας για την ένδοξη μεγαλοπρέπειά της. Εκτός απ’ αυτούς, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι θα συμμερισθούν ευλογίες και ειρήνη υπό την βασιλεία αυτή. Σήμερα αυτοί είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο. Αλλά συνάγονται μαζί σε μια οργάνωσι. Βλέπομε τώρα καθαρά την κοινωνία του Νέου Κόσμου και τη δράσι της, και όλα αυτά υπό την διεύθυνσι της ουρανίας βασιλείας που εγεννήθη στο 1914. Αυτή δεν είναι κάτι το μυθικό· είναι μια απτή πραγματικότης. Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, απέδειξε τον εαυτό του άξιον να εξυψωθή στην υψηλή θέσι του άρχοντος και εκείνου που είναι ικανός να θέση σε λειτουργία τον νέο κόσμο επάνω στην αρχή της αγάπης. Αυτός γνωρίζει τι είναι αγάπη και την εξέφρασε στη ζωή του επάνω στη γη. Επειδή απέδειξε την ακεραιότητά του στον Πατέρα του τον εν ουρανοίς ακόμη και «μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού», «δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα· δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων· και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός.»—Φιλιππησ. 2:8-11.
21 Οι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού έχουν πιστοποιήσει και θα ομολογήσουν ή μιλήσουν στους άλλους για το γεγονός ότι ο Ιησούς είναι Κύριος «εις δόξαν Θεού Πατρός». Κάθε αληθινή λατρεία, ακόμη και δια του Υιού, πηγαίνει στον Ιεχωβά, και αυτός είναι ο τρόπος που επιθυμεί ο Θεός και όλοι οι 144.000 θα φέρουν δόξα στον Πατέρα μέσω του Υιού, διότι θα αποτελούν τη νύμφη του Ιησού Χριστού στην ουράνια βασιλεία. (Αποκαλ. 22:9) Υπάρχει ακόμη ένα υπόλοιπο αυτής της τάξεως της νύμφης επάνω στη γη, που αποτελείται, σύμφωνα με την έκθεσι της Αναμνήσεως του 1953, από 19.183 μόνο. Όλοι αυτοί πρέπει να μιλούν για την ένδοξη βασιλεία του Ιεχωβά προς διεκδίκησιν του ονόματος του Ιεχωβά· και Εκείνος που οδηγεί σ’ αυτή τη διεκδίκησι είναι ο Ιησούς Χριστός, επειδή γι’ αυτόν διαβάζομε ότι «η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»—Ησ. 9:6, 7, ΑΣ.
22, 23. (α) Από ποιόν εξαρτάται η ασφαλής υποστήριξις της τώρα πραγματικά εγκαθιδρυμένης μόνης παγγήινης κυβερνητικής δυνάμεως και η μόνιμη επιτυχία της; (β) Ποιοι τώρα αναγγέλλουν αυτή την πραγματική, διαμένουσα κυβέρνησι, πόσο συχνά και έως πότε θα εξακολουθούν να το πράττουν αυτό και με ποιο όφελος για τους άλλους και για τον εαυτό τους;
22 Ο Ιεχωβά, ο ζων Θεός, υποστηρίζει ολόκληρη αυτή τη διευθέτησι. Το θέλημά του, η δύναμίς του, ο ζήλος του, είναι εκείνα που κάνουν όλη αυτή τη διάταξι μια απτή πραγματικότητα. Ο Ιεχωβά θα το εκτελέση αυτό. Όταν βλέπωμε αυτή την ένδοξη βασιλεία που αυτός έχει θέσει σε λειτουργία, τότε ασφαλώς πρέπει να μιλούμε γι’ αυτήν. Γνωρίζομε πόση ανάγκη υπάρχει της δικαίας αυτής διακυβερνήσεως, και εμείς ως Χριστιανοί πρέπει να μιλούμε στους άλλους γι’ αυτήν πάντοτε, «καθ’ εκάστην ημέραν». (Ψαλμ. 145:2) Πρέπει να εκδηλωθούμε ως λαός του Θεού. «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:14.
23 Ας μιλούμε, λοιπόν, τα ορθά πράγματα τώρα. Μιλείτε γι’ αυτή τη βασιλεία, τη μόνιμη κυβέρνησι του Ιεχωβά, και θ’ αποκτήσετε ζωή. Εφθάσατε να γνωρίζετε γι’ αυτήν με την προφορική διδασκαλία, και μπορείτε να παραμείνετε στην οδόν της ζωής. Πώς; «Ο δε κατηχούμενος [προφορικώς διδασκόμενος, ΜΝΚ] τον λόγον, ας κάμνη τον κατηχούντα μέτοχον εις πάντα τα αγαθά αυτού.» (Γαλ. 6:6) Μπορείτε να το κάμετε αυτό με το να συνοδεύετε τον προφορικώς διδάσκοντα στο κήρυγμα, μιλώντας, διακηρύττοντας, διδάσκοντας, εξυψώνοντας τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά μαζί του. Η ευθύνη είναι δική σας ‘να γνωστοποιήσητε εις τους υιούς των ανθρώπων τας κραταιάς πράξεις αυτού, και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας αυτού.’ Με το να ενεργήτε έτσι, σεις, μαζί με τον ψαλμωδό, μπορείτε συνεχώς να λέτε στον Ιεχωβά: «Η βασιλεία σου βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία σου εν πάση γενεά και γενεά.» (Ψαλμ. 145:13) Αν επιθυμήτε ζωή, τότε πρέπει επίσης να λέτε με τα λόγια του εδαφίου του έτους: «Καθ’ εκάστην ημέραν θέλω σε ευλογεί· και θέλω αινεί το όνομά σου εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.»—Ψαλμ. 145:2.
24. Περιορίζεται η διακήρυξις της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά σ’ εκείνους που τώρα ενασχολούνται σ’ αυτήν; Γιατί ναι ή όχι;
24 Δεν είμεθα τόσο ιδιοτελείς ώστε να σκεπτώμεθα ότι το έργο αυτό του κηρύγματος πρέπει να γίνη μόνο από εκείνους που είναι τώρα μάρτυρες του Ιεχωβά. Δεν είμεθα μια μυστική, περιορισμένη ή περιφραγμένη κοινωνία ή οργάνωσις. Καλούμε ολόκληρο τον κόσμο, όλους εκείνους τους οποίους διδάσκομε προφορικώς, στους οποίους μιλούμε, να έλθουν και να έχουν μέρος σ’ αυτά τα καλά πράγματα μαζί με μας, να συμμερισθούν μαζί μας την ειρήνη και να μάθουν για τους σκοπούς του Ιεχωβά ώστε κάθε «πρόβατο» επίσης να μπορέση να είναι αληθινός του λάτρης και κήρυξ. Δεν προσπαθούμε να κάμωμε οποιονδήποτε να ενωθή με κάτι· αλλ’ ασφαλώς θέλομε να δούμε τους ανθρώπους ν’ αποκτούν ζωή. Δεν θέλομε να πεθάνωμε και δεν θέλομε να πεθάνουν και οι άλλοι· θέλομε να ζήσουν· θέλομε και άλλοι να αναγνωρίσουν τον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος, τον Ιεχωβά Θεό, Έτσι, λοιπόν, γιατί να μη θέλωμε σε όλη μας την προφορική διδασκαλία να έλθουν μαζί μας και να μιλήσουν, όπως ακριβώς μιλούμε κι εμείς;
25, 26. Εις εκπλήρωσιν ποιας αρχαίας προρρήσεως, και πώς, πρακτικώς, εκφράζεται τώρα γνήσια φιλάγαθος πρόσκλησις σε διαρκώς περισσοτέρους διαγγελείς της Βασιλείας;
25 Δεν πρέπει να υπάρξη σταμάτημα τώρα σ’ αυτό το έργο του κηρύγματος που κάνομε. Και δεν θα υπάρξη σταμάτημα στο κήρυγμα των αγαθών νέων, διότι «το πνεύμα, και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ!» Έτσι «όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ· και, Όστις διψά, ας έλθη· και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.»—Αποκάλ. 22:17.
26 Δεν μπορούμε να είμεθα ιδιοτελείς σ’ αυτό το ζήτημα. Πηγαίνετε στους γείτονάς σας, στους συγγενείς σας, από σπίτι σε σπίτι, και ειπέτε ‘Έλθετε! και λάβετε από αυτό το ύδωρ της ζωής, χωρίς δαπάνη, χωρίς τιμή. Λάβετέ το δωρεάν.’ Ολοένα περισσότερο ο καθένας μας ‘ας γνωστοποιήση εις τους υιούς των ανθρώπων τας κραταιάς πράξεις αυτού, και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας αυτού.’
[Πίνακας στη σελίδα 28-29]
ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΟ 1953
(Βλέπε τόμο)