Πανεθνική Συνέλευσις της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου στην Αργεντινή

ΑΥΤΗ τη στιγμή βρίσκομε τον Ν. Ο. Νορρ, πρόεδρον της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά στην τελευταία ημέρα της επισκέψεώς του στη Χιλή, κατά την υπηρεσιακή του περιοδεία στη Νότιο Αμερική, που άρχισε με την αναχώρησί του με τον γραμματέα του Μ. Γ. Χένσελ, από το αεροδρόμιο του Άιντλγουαϊλντ της Νέας Υόρκης, το Σάββατο, 14 Νοεμβρίου 1953. Στο Περού είχε αποχωρισθή από τον γραμματέα του, προς το παρόν δε εταξίδευε τώρα μόνος, αναμένοντας να συναντηθή μαζί του και πάλι στο Μπουένος Άυρες της Αργεντινής.

Το Σάββατο πρωί, 19 Δεκεμβρίου, επληροφορήθη από την αεροπορική εταιρία ότι το αεροπλάνο που κατηυθύνετο στη Μεντόθα της Αργεντινής είχε αναχωρήσει, αυτό δε εσήμαινε πως έπρεπε να τελειώσουν όλα βιαστικά το πρωί, και να γίνη το ξεκίνημα στις 2 μ.μ. Όλοι οι ιεραπόστολοι του Σαντιάγκο (Χιλής) και μερικοί αδελφοί που παρέμειναν στην πόλι ήλθαν στο αεροδρόμιο. Οι δεκατρείς ημέρες που εδαπανήθησαν στη Χιλή θα μείνουν πολύν καιρό στη μνήμη των αδελφών, ήταν δε ασφαλώς ευχάριστο να παρατηρή κανείς την εξαίρετη αύξησι που γίνεται με τη σύναξι των «άλλων προβάτων», και όλοι είναι βέβαιοι ότι θα έλθουν πολύ περισσότερα πρόβατα στα προσεχή λίγα χρόνια.

Καθώς ο Αδελφός Νορρ εταξίδευε μόνος πάνω από την εύφορη κοιλάδα όπου κείται το Σαντιάγκο, δεν μπορούσε παρά να σκέπτεται τον τεράστιο όγκο του έργου που πρέπει να γίνη ακόμη σε όλα τα μέρη του κόσμου. Είναι ευχάριστο να γνωρίζωμε ότι 520.000 άτομα περίπου με προθυμία καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να εκτελέσουν αυτό το έργον της διακηρύξεως.

Ο δρόμος δια μέσου της Οροσειράς των Άνδεων ήταν διαφορετικός αυτή τη φορά από ό,τι ήταν την προηγούμενη. Άλλοτε ο πρόεδρος της Εταιρίας είχε κάμει το αεροπορικό του ταξίδι μέσ’ από το λεγόμενο «Πέραμα» στην Αργεντινή, αλλ’ αυτό ήταν τώρα κλεισμένο από πυκνά σύννεφα, κι έτσι ακολουθήθηκε μια νοτιώτερη οδός, που αποδείχθηκε ότι ήταν εξαιρετικά όμορφη. Το αεροπλάνο, όταν επλησίαζε στις Άνδεις, εστριφογύρισε δύο φορές για να ανυψωθή περισσότερο και να πάη επάνω από τις βουνοκορφές που διαπερούν τον ουρανό, και ύστερα προσπέρασε τις χιονοσκέπαστες κορυφές κι από τα δύο μέρη. Το αεροπλάνο πετούσε αρκετά χαμηλά κατά μήκος των πλευρών αυτών των βουνών, πράγμα που επέτρεπε μια καθαρή θέα των μεγάλων χιονοστιβάδων και υδατοπτώσεων. Όλ’ αυτά τελειώνουν μέσα σε είκοσι λεπτά περίπου: οι Άνδεις είναι πολύ στενά βουνά, αλλά πολύ ψηλά και ωραία, βραχώδη και γεμάτα χαράδρες. Ποτέ δεν απομακρύνει κανείς το βλέμμα του απ’ αυτά τα βουνά όση ώρα βρίσκεται ανάμεσά τους. Ασφαλώς οι χιονοσκέπαστες υψηλές κορυφές εξεικονίζουν καλά την αιώνια βασιλεία του Ιεχωβά, του Κυριάρχου Άρχοντος. Φαίνεται σαν να μην μπορή τίποτε να τις σαλεύση ποτέ, αλλά ο λόγος του Ιεχωβά λέγει ότι αυτός θα σαλεύση τα όρη και θα τα χαμηλώση στην ορμητική μάχη του Αρμαγεδδώνος, και τότε όλοι θα γνωρίσουν ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός.

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Ξαφνικά το αεροπλάνο άρχισε να κατεβαίνη, διότι δεν ήταν σε μεγάλη απόστασι από τη Μεντόθα, κι έπρεπε να χάση ύψος. Οι άδενδρες πεδιάδες της Αργεντινής ήσαν απλωμένες σαν μια μεγάλη θάλασσα, κι επειδή έκανε μεγάλη ζέστη εκείνη την ημέρα, τα κύματα του καύσωνος που ανέβαιναν από το έδαφος έκαναν τη γη να φαίνεται σαν μια μεγάλη λίμνη από μακριά. Από κάτω ήσαν τ’ αμπέλια, τα περιβόλια οπωροφόρων δένδρων και οι αγρόκηποι κοντά στη Μεντόθα. Οι λεύκες και τα άλλα δένδρα κατά μήκος των δρόμων ορθώνονται σαν ένας ανεμοθραύστης για την προστασία των καρπών. Κατόπιν μονομιάς το αεροπλάνο εκύλισε για να σταματήση στο αεροδρόμιο. Τρεις αδελφοί ήσαν εκεί παρόντες για να συναντήσουν τον Αδελφό Νορρ. Το όνομά του φαίνεται πώς ήταν γραμμένο τελευταίο στον κατάλογο των επιβατών, κι έτσι χρειάσθηκε πολλή ώρα για να περάση από τις διατυπώσεις μεταναστεύσεως και τελωνείου.

Οι αδελφοί της Μεντόθα ήσαν πολύ απασχολημένοι, προετοιμάζοντας την ειδική των συνάθροισι. Μια αδελφή εξεφράσθη ως εξής: «Αυτή είναι μια τόσο μεγάλη περίπτωσις για μας ώστε φαίνεται σαν γιορτή. Όταν βγαίνω στους δρόμους, μου φαίνεται σαν να πρέπει να είναι κλειστά όλα τα καταστήματα.»

Από τις 4 μ.μ. (3 μ.μ στη Χιλή λόγω αλλαγής ώρας) πολλοί αδελφοί ήσαν ήδη στον τόπο της συγκεντρώσεως στην εξοχή αναμένοντας, κι από εκεί είδαν το αεροπλάνο που ερχόταν από τη Χιλή καθώς κατέβαινε από τις βουνοκορφές των Άνδεων κι εξαφανιζόταν με κατεύθυνσι προς το αεροδρόμιο. Έφερε μεγάλη χαρά στην καρδιά τους να μάθουν ότι ο Αδελφός Νορρ σε λίγο θα ήταν εκεί για να τους δώση συμβουλές και οδηγίες.

Μέσα σε 72 ώρες από την άφιξί του στην Αργεντινή πρέπει κανείς να δηλωθή στην Ομοσπονδιακή Αστυνομία, κι ελήφθη, επομένως, πρώτα φροντίδα γι’ αυτό κι εξετάσθηκαν επίσης οι τελικές διευθετήσεις για την αναχώρησι του Αδελφού Νορρ τη Δευτέρα για την Κόρντομπα, τόπον άλλης ομιλίας. Ο Αδελφός Νορρ παρέμεινε αρκετή ώρα στο σπίτι ενός αδελφού μέσα στην πόλι για ν’ αφήση τις αποσκευές του κι έφθασε στη συνάθροισι στις 6.30΄ μ.μ. Πριν από την ομιλία, που επρόκειτο να γίνη σε μισή ώρα, ο αδελφός και ιδιοκτήτης του μικρού αγροκτήματος προσεκάλεσε τον Αδελφό και την Αδελφή Αϊζενχάουερ, τον Αδελφό Νορρ και μερικούς άλλους στον δενδρόκηπό του για να φάνε κεράσια που τα είχε διατηρήσει επί ένα ολόκληρο μήνα πέρα από τον συνήθη χρόνον συγκομιδής. Είχε διαφυλάξει ένα κρεμάμενο κλαδί κατάμεστο από μεγάλα ώριμα κόκκινα και κίτρινα κεράσια. Ολόκληρο το κλαδί ήταν περιτυλιγμένο σε μια θήκη από λινάτσα, για προφύλαξι από τα πουλιά. Τα κεράσια ήσαν πολύ νόστιμα και πολύ εξετιμήθησαν. Η κατοικία του αγρότου περιεστοιχίζετο από κληματαριές και οπωροφόρα δένδρα· ήταν ένας ωραίος τόπος.

Ο Αδελφός Νορρ μίλησε επί δυόμιση ώρες από τη βεράντα σε 64 άτομα, χρησιμοποιώντας τον Αδελφό Αϊζενχάουερ ως διερμηνέα. Μετά την ομιλία εγευμάτισαν, το δε γεύμα τους περιελάμβανε και ώριμες και πράσινες εληές του αγροκτήματος με άφθονα οπωρικά. Όλοι μετέσχον αυτού του γεύματος κάτω από τις κληματαριές. Κατόπιν άρχισε η επιστροφή στο σπίτι της πόλεως, στην κατοικία των γονέων δύο σπουδαστών Γαλααδιτών της εικοστής δευτέρας σειράς της Βιβλικής Σχολής της Σκοπιάς Γαλαάδ. Το ταξίδι έγινε μ’ ένα μικρό φορτηγό αυτοκίνητο. Αυτό ήταν το μόνο αυτοκίνητο που υπήρχε εκεί, κι έτσι οι υπόλοιποι αδελφοί επεζοπόρησαν στον μικρό περιστροφικό δρομάκο μέσα στο σκοτάδι, επί σαράντα πέντε περίπου λεπτά. Ήταν ωραίος ο τόπος για περίπατο πεζή ή με αυτοκίνητο τη νύχτα εκείνη, επειδή ήταν πανσέληνος. Δεν υπήρχαν σύννεφα πάνω από τις Άνδεις και θα επιθυμούσε κανείς να σταματήση για να κυττάξη τα όρη αυτά με δέος.

Ύστερ’ από ανάπαυσι μιας νύχτας και αφύπνισι στις 5 π.μ., ένας πενταμελής όμιλος ετοιμάσθηκε να πάη με ταξί σε μια άλλη συνέλευσι 178 χιλιόμετρα βορείως της Μεντόθα κατά μήκος των λοφίσκων της οροσειράς. Η πόλις όπου θα πήγαιναν λέγεται Σαν Χουάν. Ο όμιλος έφθασε εκεί ασφαλώς, αφού διέβη ένα χείμαρρον που είχε σχηματισθή από μια θύελλα την προηγούμενη νύχτα. Μερικοί δρόμοι ήσαν βυθισμένοι σε νερό βάθους τεσσάρων ιντσών. Καθώς περνούσαν από κει, κάποιος θυμήθηκε και είπε μια πείρα γεγονότος που είχε συμβή σ’ αυτή την πόλι. Ένας αδελφός, μάλλον ελλιπής διακριτικότητος στην παρουσίασι του αγγέλματος της Βασιλείας, είχε πει σε μια εναντιούμενη κυρία ότι στον Αρμαγεδδώνα, όταν θ’ αρχίσουν να πέφτουν οι πέτρες επάνω της, θα θυμηθή το άγγελμα που της έδωσε. Κατόπιν, όταν έγινε ο τρομερός εκείνος σεισμός μετά από λίγα χρόνια, η κυρία εκείνη ενόμισε πώς ήταν ο Αρμαγεδδών, διότι εφονεύθησαν εκατοντάδες άτομα. Τότε έπεσε μια πέτρα επάνω στο κεφάλι της, κι αυτό την έκαμε να σκεφθή σοβαρά. Σε λίγο ήταν μέσα στην οργάνωσι του Κυρίου. Χρειάσθηκε «λίγος Αρμαγεδδών» για να την αφυπνίση. Μια άλλη πείρα ελέχθη για τη σύζυγο ενός αδελφού που ήταν εναντιούμενη, και η οποία προειδοποιήθη περί του πώς θα ήταν ο Αρμαγεδών, και η οποία πραγματικά επίστεψε ότι ο Αρμαγεδδών ήταν ο σεισμός· εξεπλάγη δε που επέζησε μετά την τρομερή εκείνη δόνησι.

Σ’ αυτή την πόλι, όπου τα’ αποτελέσματα της καταστροφής αυτής τα βλέπει κανείς ακόμη, ελήφθη μαζί ο υπηρέτης της εκκλησίας για να δείξη στον οδηγό του αυτοκινήτου τον δρόμο που έπρεπε ν’ ακολουθήση. Ο όμιλος διέσχισε την πόλι και κατηυθύνθη προς τα βουνά, διαβαίνοντας από μια στενή κοιλάδα με ψηλούς, οδοντωτούς, βραχώδεις λόφους και στις δύο πλευρές του δρόμου. Εκεί, πίσω ακριβώς από την πρώτη οροσειρά, οι τολύπες του καπνού, που έβγαιναν στους πρόποδας των βουνών και ανέβαιναν με ελιγμούς, αποτελούσαν το σημείο του διαλεγμένου τόπου για το κοινό γεύμα των αδελφών. Το ορμητικό ρυάκι που έρρεε γοργά εκεί πλησίον, έκανε ένα χαρωπό κελάρυσμα υποδοχής σε όλους. Η άφιξις του ταξί διέκοψε τη φιλική συνομιλία, το δε επερχόμενο πλήθος άρχισε να χαιρετά όλους με εγκάρδιες χειραψίες. Ποτέ ο όμιλος αυτός δεν είχε συναθροισθή κοντά σε ανοιχτό χώρο κατά μήκος ρεύματος, η δε ομιλία άρχισε ενώ τα δένδρα παρείχαν ένα στέγασμα πάνω από ένα πλήθος 135 αδελφών. Αυτός ο όμιλος απετελείτο από δύο εκκλησίες. Τα παιδιά έπαιζαν και άκουαν ήσυχα, οι δε αδελφοί μετεκινούντο από το ένα μέρος στο άλλο για να βρουν ένα σκίασμα, καθώς συνέχιζαν την ομιλία τους οι δύο ομιληταί επί δυόμιση ώρες. Είχε περάσει πολύ το μεσημέρι όταν η συνάθροισις έληξε με προσευχή. Όλοι υπερεχάρησαν από την πνευματική ευωχία και ύστερα κάποιος εφώναξε Ισπανικά: «Φέρτε το κρέας σας στη φωτιά.» Ήταν ώρα του φαγητού, και το ψητό (asado) παρεσκευάζετο σε λίγο.

Αναμμένα κάρβουνα και τσίκνα ψημένου βωδινού κρέατος—τι άρωμα! Κατόπιν δώδεκα περίπου αδελφοί έφεραν κι έβαλαν δύο μακρούς κορμούς δένδρων οριζόντια και σε απόστασι περίπου τριών ποδών μεταξύ των, όχι μακριά από τη φωτιά. Αυτά απετέλεσαν το τραπέζι, που εκαλύφθη από πάνω με μακρά φύλλα γαλβανισμένου σιδήρου. Ήταν δυο πόδια ψηλότερο από το έδαφος. Ο καπνός που είδαμε όταν εφθάσαμε, ωφείλετο στο ότι εκαίοντο κλωνάρια και κάρβουνα ως προετοιμασία για το ψητό, διότι τα κάρβουνα από κει έπρεπε να απλωθούν πάνω στο έδαφος κάτω από μια σιδερένια σχάρα και πολύ κοντά σ’ αυτήν. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της Αργεντινής, οι δε ποιμένες το έχουν ως ευνοούμενο φαγητό τους. Και όλοι το ίδιο!

Κοντά στις σχάρες διετηρείτο αναμμένη φωτιά για να χρησιμεύση για εφοδιασμό και με άλλα κάρβουνα όταν θα κατηναλίσκονιο τα προηγούμενα. Το κρέας μ’ αυτό τον τρόπο ψήνεται αργά και στάζει συνεχώς, πράγμα που προξενεί στον ψήστη και στους παρατηρητάς μια τρομερή όρεξι. Αυτό ήταν το σύνθημα που ανέμεναν όλοι: ο ψήστης φωνάζει, «Εστά λίστα» («Είναι έτοιμο».) Αυτό σημαίνει ότι λίγα μόνο λεπτά μπορούμε να χάσωμε, διότι το κρέας είναι στο κατάλληλο σημείο να φαγωθή. Αν μείνη έτσι έστω και λίγο περισσότερη ώρα ξηραίνεται και σκληρύνεται.

Τα πελώρια κομμάτια κρέατος φέρθηκαν με πηρούνες από τις σχάρες σε απόστασι λίγων ποδών, στο ολοκάθαρο μεταλλικό «τραπέζι». Δεν πειράζει που δεν υπήρχαν πιάτα! Πολλοί ήσαν οι πεινασμένοι! Εκτός δε απ’ αυτό, είναι πιο απολαυστικό και πιο εύθυμο να τρώγη κανείς το ψητό με τα δάχτυλα, όπως κάνουν στην Αργεντινή. Έτσι όλοι ετρώγαμε όπως κι αυτοί. Υπήρχε ένα πηρούνι για όλους μέσα στη μεγάλη από λευκοσίδερο πιατέλα που περιείχε ανάμικτη σαλάτα από κομμένες τομάτες, κρεμμύδια, πράσινες πιπεριές, στην οποίαν είχαν ρίξει λάδι, αλάτι και λεμόνι. Αυτό είναι ένας θαυμάσιος συνδυασμός με το κρέας. Το κρέας ήταν νοστιμώτατο. Ήταν κάτι σαν ένα μεγάλο συμπόσιο με καρπούζια, αλλ’ αντί να αισθάνεσθε νερό στη μύτη, στο πηγούνι και στο στόμα, ήταν ο φυσικός χυμός του κρέατος που έσταζε από το πηγούνι και τα δάχτυλά σας. Καθώς έστεκαν όλοι γύρω στο τραπέζι έπιναν κρασί από το οικογενειακό ποτήρι, διότι χωρίς κρασί το ψητό δεν είναι πλήρες στην Αργεντινή.

Μετά το γεύμα ο Αδελφός Νορρ έδωσε μια μικρή αποχαιρετιστήρια ομιλία και έπειτα απεχαιρέτησε προσωπικώς όλους. Ύστερα μπήκε στο ταξί και πήρε το δρόμο της επιστροφής στη Μεντόθα. Εκεί έφθασε στις 6.15΄ μ.μ. Αυτό εσήμαινε ότι ολόκληρο το ταξίδι διήρκησε δώδεκα ώρες εκείνη τη μέρα, επτά από τις οποίες εδαπανήθησαν στην πραγματική διαδρομή.

Τη Δευτέρα, 20 Δεκεμβρίου, στις 5 π.μ., ο υπηρέτης του τμήματος, η γυναίκα του και ο Αδελφός Νορρ εξύπνησαν κι ετοίμαζαν τα του ταξιδιού. Ανεχώρησαν αεροπορικώς στις 7 π.μ. κατευθυνόμενοι στην Κόρντομπα 700 χιλιόμετρα μακριά. Ένας αδελφός από το Μπουένος Άυρες τούς συνήντησε εκεί με το αυτοκίνητό του, και όπως είχε καθορισθή, επρόκειτο να τους μεταφέρη από τόπο σε τόπο για το υπόλοιπο του ταξιδιού. Οι αποσκευές τοποθετήθηκαν μέσα στο αυτοκίνητο και οι επιβάται ανεχώρησαν σ’ ένα μικρό αγρόκτημα έξω από την πόλι, όπου 241 αδελφοί από τέσσερες εκκλησίες της ιδίας πόλεως ανέμεναν το άγγελμα του Αδελφού Νορρ, βασισμένο στον Θείο λόγο, τον οποίον είχε έλθει να εκφωνήση. Επειδή οι Αργεντινοί είναι συνηθισμένοι να χαιρετούνται με χειραψίες, επέρασαν αρκετά λεπτά της ώρας ώσπου να γίνη η έναρξις της ομιλίας και τότε ήταν περίπου 11 π.μ. Δυόμιση ώρες εδαπανήθησαν στο να δοθούν συμβουλές. Δεν υπήρχαν καθίσματα· κι έτσι όλοι ήσαν όρθιοι.

Καθώς έπιναν τους λόγους της ζωής, τι χαρά εδοκίμαζαν όλοι να είναι συγκεντρωμένοι για πρώτη φορά ύστερ’ από πολλούς μήνας! Στην Αργεντινή κάνουν τις τακτικές ομαδικές μελέτες των από οκτώ έως δεκαπέντε άτομα και κηρύττουν τον Λόγον τακτικά, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχουν Αίθουσες Βασιλείας για τη συγκέντρωσι μεγάλων ομάδων· εν τούτοις, έξω στην ύπαιθρο μπορούσαν όλοι να συγκεντρωθούν σε μια μεγάλη συντροφιά και ν’ ακούσουν να εξετάζεται ο Λόγος του Ιεχωβά, καθώς και ό,τι αφορά τους ανά τον κόσμον αδελφούς των. Η χαρά τους ήταν απερίγραπτη. Είχαν σωρεία αποριών, και μέσω ενός ή δύο ατόμων που εγνώριζαν την Αγγλική, ο Αδελφός Νορρ μπόρεσε να διεξαγάγη συνομιλία. Εσκόπευαν να παρατείνουν τη συνάθροισι αυτή ολόκληρη την ημέρα και ολόγυρα στο σπίτι σχηματίσθηκαν μικροί όμιλοι για να γευματίσουν. Κι αυτοί επίσης εφρόντισαν για ένα νόστιμο ψητό, από το οποίο μετέσχον και οι επισκέπται και ύστερα τους αποχαιρέτησαν.

Αλλ’ οι αδελφοί δεν ήθελαν να φύγουν οι τέσσερες επισκέπται με το αυτοκίνητο και ένας αδελφός, μέσω του διερμηνέως, είπε στον Αδελφό Νορρ ότι θα τρυπούσε τα λάστιχα του αυτοκινήτου για να μη φύγη. Αλλ’ ο Αδελφός Νορρ τού είπε, «Δεν θα ήθελες, βέβαια, να εμποδίσης τα τόσα άλλα πρόβατα του Ιεχωβά που είναι στο δρόμο του ταξιδιού ν’ ακούσουν αυτά τα πράγματα.» «Α όχι, έχετε δίκαιο. Εμπρός!» είπε μ’ ένα χαμόγελο. Ήταν εύκολο να παρατηρηθή ότι δεν άρεσε στους αδελφούς η αναχώρησις των επισκεπτών, αλλά ήταν εντελώς εκπληκτικό, μετά τον αποχαιρετισμό όλων και αφού το αυτοκίνητο άρχισε να βγαίνη στην κυρία οδό, να παρατηρητή εκεί ένα μεγάλο πλήθος από αδελφές, που είχαν προτρέξει και συνδέσει μεταξύ των τα χέρια για να φράξουν το δρόμο. Καθώς το αυτοκίνητο προχωρούσε αργά, η γραμμή που έδειχνε αυτή την έκφρασι της αγάπης και της επιθυμίας να παραμείνουν οι επισκέπται μακρότερο διάστημα, διεσπάσθη, και τότε έγινε ένα τελικό κύμα αποχαιρετισμού ανάμεσα σε χαρωπό γέλιο και οι ταξιδιώτες απεμακρύνθησαν γοργά για τον Άγιο Φραγκίσκο της Αργεντινής.

Ήταν μια τρίωρη διαδρομή, με άφιξι λίγο μετά τις 7 μ.μ. Το σπίτι όπου επρόκειτο να συναθροισθούν οι αδελφοί ήταν πολύ ήσυχο καθώς επλησίαζαν οι επισκέπται. Ένας μόνον αδελφός καθόταν στο πεζοδρόμιο αναμένοντας ανυπόμονα, και όταν έφθασε το αυτοκίνητο ωδήγησε τους επιβάτας μέσα, όπου ανέμεναν 35 άτομα.

Κατόπιν προχωρήσαμε στο Σάντα Φε εκείνο το βράδυ, όπου φθάσαμε στις 11.30΄ για ν’ αναπαυθούμε λίγο σ’ ένα ξενοδοχείο. Στις 7 π.μ. εκείνη την Τρίτη οι ταξιδιώτες ήσαν κάτω στην όχθη του ποταμού αναμένοντας το καΐκι για την Παρανά. Ήταν μια διαδρομή μιάμισης ώρας, κι από κει κατευθυνθήκαμε στον τόπο της συναθροίσεως, όπου ήσαν καθισμένα 55 άτομα έτοιμα ν’ ακούσουν.

Στις 10.15΄ η ομάς διέσχιζε πάλι τον ποταμό επιστρέφοντας στο Σάντα Φε. Στο δρόμο, η μηχανή του καϊκιού πήρε φωτιά και ταράχθηκε ακόμη και ο πλοίαρχος. Ένας χονδρός άνθρωπος κρατώντας το σακκάκι του στο χέρι κατατρόμαξε πραγματικά άρχισε ν’ ανεβαίνη στη σκεπή του πλοιαρίου για να είναι ο τελευταίος που θα επνίγετο, ακούσθηκε δε να λέγη, «Μα σήμερα έτυχε να συμβή αυτό!» Ο πλοίαρχος διηύθυνε το πλοιάριο κατ’ ευθείαν προς την ακτή, που απείχε περίπου 200 γυάρδες, αλλά όταν είδε ότι η φωτιά κατεστάλη, άλλαξε πορεία μόλις επλησίαζε να φθάση στην ξηρά, και κατηυθύνθη πάλι προς τα βαθιά νερά. Ήταν συγκινητικό αυτό όσο διαρκούσε, ιδίως για κείνους που δεν ήξεραν να κολυμπούν. Γρήγορα κατεσβέσθη η φωτιά και όλοι έφθασαν σώοι στην ακτή του Σάντα Φε. Και σ’ αυτή την πόλι έπρεπε να γίνη επίσκεψις σε τέσσερες ομάδες, μια ώρα στην καθεμιά. Όλοι ανέμεναν, τα δε χρονικά όρια ετηρήθησαν καλά. Δεν υπήρχε χρόνος για προσωπικό αποχαιρετισμό, διότι έπρεπε να τρέξωμε από τον έναν τόπο στον άλλον, και δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο.

Λίγο μετά τις 5 μ.μ. οι ταξιδιώτες έφυγαν κι έκαμαν άλλη μια επίσκεψι στα περίχωρα της επομένης προς επίσκεψιν πόλεως, του Ροσάριο. Οι άλλες τέσσερες εκεί ομάδες θα ανέμεναν για την επομένη ημέρα, όπως είχε ορισθή. Στις 8.30΄ την Τρίτη βράδυ παρετέθη δείπνον σ’ έναν ιεραποστολικό οίκο, όπου διαμένουν δύο ιεραπόστολοι, σύζυγοι. Εκεί επίσης ο υπηρέτης περιοχής και η σύζυγός του, απόφοιτοι της σχολής Γαλαάδ και οι δύο, συνήντησαν τους επισκέπτας. Ήταν ένα ευχάριστο βράδυ και μια ημέρα πολύ απολαυστική.

Την επομένη το πρωί στις 8.30΄ άρχισε η πρώτη ομιλία και στη 1.30΄ είχαν υπηρετηθή τέσσερες ομάδες, και 189 άτομα είχαν ακούσει τον Αδελφό Νορρ να ομιλή. Παρετέθη πάλι γεύμα στον ιεραποστολικό οίκο, και στις 3.30΄ οι ταξιδιώτες έφθασαν στην επόμενη πόλι, την Σιουντάντ Εβίτα. Έγινε συνάντησις με τον υπηρέτη της εκκλησίας, όπως εγίνετο και σε όλο το ταξίδι, κι έτσι αυτός μπόρεσε να οδηγήση τους επισκέπτας στον τόπο της συναθροίσεως. Αυτή τη φορά είχαν διαλέξει έναν τόπο περίπου έξη χιλιόμετρα έξω από την πόλι, στο αγρόκτημα ενός αδελφού. Καθώς έκαναν τη διαδρομή πάνω σε σκονισμένους δρόμους μπορούσαν να βλέπουν τους αδελφούς οι οποίοι περιεφέροντο γύρω από το αγρόκτημα. Είχαν κάμει ένα ολοήμερο πικ-νικ έξω από το αγρόκτημα και ήταν πραγματικά μια συνέλευσις γι’ αυτούς. Παρευρίσκιντο εκεί και τρεις εκκλησίες από δύο άλλες γειτονικές πόλεις. Ένα ζεύγος αδελφών αντίκρυσε από μακριά το αυτοκίνητο κι έσπευσε να κομίση την είδησι, και όταν το αυτοκίνητο έφθασε στο αγρόκτημα και οι ταξιδιώτες εβάδιζαν προς το πίσω μέρος του σπιτιού, όλοι ήσαν στις θέσεις των χωρίς να κάνουν κανένα απολύτως θόρυβο. Οι τέσσερες επισκέπται είδαν ότι η μεγάλη οπισθία αυλή είχε τύχει ειδικής φροντίδος εκείνη τη μέρα. Είχε στηθή μια εξέδρα. Το εδάφιο του έτους (Ψαλμ. 29:2) ήταν κρεμασμένο έξω από το σπίτι, κι αποτελούσε ένα πολύ κατάλληλο φόντο για τους ομιλητάς. Άνθη ήσαν διευθετημένα ποικιλοτρόπως γύρω από το εδάφιο. Ανθοδέσμες υπήρχαν πάνω στο τραπέζι του ομιλητού, και άλλες επίσης ήσαν προσδεδεμένες σε δένδρα. Ήταν ένα θέαμα συγκινητικό να βλέπη κανείς όλους καθισμένους εκεί να καταπίνουν πραγματικά την ομιλία του Αδελφού Νορρ. Και οι 115 είναι αφωσιωμένοι ευαγγελιζόμενοι.

Αυτή ήταν πραγματικά μια έξοχη ευκαιρία γι’ αυτούς, αλλά περισσότερο ακόμη για τον Αδελφό Νορρ. Όλοι αυτοί οι αδελφοί σε όλη τη διαδρομή και στη χώρα ολόκληρη είχαν έλθει από μεγάλες αποστάσεις και είχαν λείψει με άδεια από την εργασία τους στο μέσον της εβδομάδος, ακριβώς για να συναθροισθούν με τους αδελφούς των της ιδίας πολυτίμου πίστεως και για ν’ ακούσουν καλούς λόγους από ένα δούλον του Ιεχωβά. Το τι ακριβώς αισθάνθηκαν και τι αισθάνθηκε ο Αδελφός Νορρ θα ήταν δύσκολο να διατυπωθή γραπτώς. Αλλά η αγάπη εκδηλώνεται. Η αγάπη εδώ ήταν σε ενέργεια. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Αργεντινή είναι γεμάτοι ζήλο κι έχουν τη χαρά του Υψίστου και θέλουν να αινούν τον Ιεχωβά μαζί με τους απανταχού αδελφούς των. Και το πράττουν!

Μετά την ομιλία ο Αδελφός Νορρ και οι λοιποί προσεκλήθησαν σε φαγητό, το δε τραπέζι ήταν καθ’ όλα έτοιμο, αλλά το πρόγραμμα δεν άφηνε χρόνον για φαγητό εκεί, κι έτσι πήραν ένα αναψυκτικό ρόφημα και καθώς έβγαιναν από το σπίτι, τους εδόθη ένα πελώριο κέικ κι ένα κοτόπουλο ψητό. Όταν επήγαιναν να μπουν μέσα στο αυτοκίνητο άκουσαν θεοκρατικούς ύμνους που εψάλλοντο από τους αδελφούς, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθή κοντά στο αυτοκίνητο. Ένας έπαιζε «ακκορντεόν». Οι ύμνοι ηχούσαν καλά στην Ισπανική γλώσσα, τόσο όσο και στην Αγγλική.

Ακολουθώντας τον χωματόδρομο, οι ταξιδιώτες έφθασαν στη λεωφόρο που τους ωδήγησε στον επόμενο σταθμό, στη Μπελβίλ. Κι εκεί ανέμεναν όλοι. Στο σπίτι μιας αδελφής στα περίχωρα της πόλεως είχαν ετοιμάσει ένα χώρο κατά μήκος μιας πλευράς του σπιτιού. Εκεί όπου τα δένδρα και τα χαμόκλαδα δεν μπορούσαν να καλύψουν το μέρος αρκετά, αναρτήθηκαν κλινοσκεπάσματα και κομμάτια υφάσματος για ν’ αποφευχθή η προσέλκυσις της προσοχής των διαβατών. Εδώ υπήρχαν 75 αδελφοί από τρεις εκκλησίες. Για τη μετάβασι στους δύο τελευταίους τόπους, οι δρόμοι ήσαν πολύ σκονισμένοι. Κατά καιρούς η σκόνη προκαλούσε την ανάγκη κλεισίματος όλων των παραθύρων του αυτοκινήτου, παρά τον καύσωνα, διότι σύννεφα σκόνης ανυψώνονταν από τα διερχόμενα αυτοκίνητα.

Αναχωρώντας από κει στις 8.30΄ μ.μ. εταξίδεψαν ως τη 1.40΄ το πρωί της επομένης προς την πόλι που λέγεται Ρίο Κουάρτο. Κοιμήθηκαν περίπου πέντε ώρες στο ξενοδοχείο, ο δε Αδελφός Νορρ σηκώθηκε κι έφυγε, για να δώση την επομένη ομιλία του στις εννέα το πρωί εκείνο. Έδωσε μια πολύ αυστηρή και εμφατική ομιλία που αφορούσε την υπηρεσία εκεί. Περίπου 30 ευαγγελιζόμενοι της εκκλησίας αυτής είχαν προξενήσει σχίσμα μεταξύ των αδελφών και δεν ανεγνώριζαν την παρούσα εκκλησία κι εν τούτοις ήθελαν να έρχωνται και να ζητούν βιβλία και τομείς. Σ’ αυτούς περιελαμβάνοντο και τέσσερες σκαπανείς. Μετά τη διάλεξι, απορίες του υπηρέτου εκκλησίας περί του καταλλήλου τρόπου αποκοπής από την επικοινωνία εκείνων που προξενούν σχίσματα, έτυχαν απαντήσεως από τον Αδελφό Νορρ παρουσία όλων των αδελφών. Αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον για όλους. Παρά τα προβλήματα που εξητάσθησαν εδώ, όλοι απήλαυσαν τη δημιουργία του Δημιουργού, διότι στη διάρκεια της ομιλίας ήσαν όλοι περιστοιχισμένοι από δένδρα και χλόη. Ήταν μια ωραία τοποθεσία, αν και ο άνεμος ήταν τρομερά δυνατός. Αυτό είναι σύνηθες σ’ αυτό το μέρος της χώρας, αλλά ήταν ειδικά αξιοπαρστήρητο, όταν ο διερμηνεύς ηναγκάζετο πολλές φορές να φθάνη και σπάζη τα σκληρά κλωναράκια που εσείοντο πολύ πάνω από το κεφάλι του.

Εκπληκτικό ήταν να βλέπη κανείς εδώ πόσο ωργανωμένος ήταν αυτός ο όμιλος, ώστε οι άπιστοι δεν θα μπορούσαν να βρουν τον τόπο της συναντήσεως. Ο υπηρέτης της εκκλησίας είχε υποδείξει κάποια ωρισμένη τοποθεσία στα περίχωρα της πόλεως όπου θα ανέμενε ένας αδελφός κι από κει θα έδινε πληροφορία σχετικά με τον ακριβή τόπο. Μ’ αυτόν τον τρόπο δεν μπόρεσαν να εισδύσουν οι άλλοι. Αυτός ο όμιλος αριθμούσε 48 άτομα από τρεις εκκλησίες, περιλαμβανομένων και δύο γειτονικών πόλεων. Μερικοί είχαν ταξιδέψει από τις 5 π.μ. έως τις 8.30΄ με λεωφορείο και έπειτα επεζοπόρησαν από την πόλι έξω προς το μικρό αγρόκτημα.

Αφού είπαν καλή αντάμωσι την προσεχή φορά, οι ταξιδιώτες κατηυθύνθησαν προς το Περγκαμίνο· ανεχώρησαν στις 10 π.μ. κι έφθασαν στις 4 μ.μ. Αγόρασαν φρούτα στο δρόμο, κι έτσι δεν έχασαν καιρό για γεύμα, αλλά συνέχισαν κατ’ ευθείαν το ταξίδι. Μια εκκλησία από το Χουνίν είχε έλθει για να συναντηθή με αυτή την εκκλησία, κι έτσι απετελέσθη ένας όμιλος από 28 άτομα. Μετά το τέλος της ομιλίας, οι αδελφοί εξέφρασαν την επιθυμία, όπως και όλοι οι άλλοι αδελφοί που συναντήσαμε στην περιοδεία αυτή, να διαβιβάση ο Αδελφός Νορρ την αγάπη των και τους χαιρετισμούς των σε όλους τους άλλους αδελφούς που θα συναντούσε.

Υπήρχε κι άλλος ένας σταθμός, ο τελευταίος πριν από το Μπουένος Άυρες. Η έκτασις αυτή ήταν πεδινή και μάλλον πρασινάδα υπήρχε σε όλη τη διαδρομή. Σε λίγη απόστασι από την έξοδό των οι ταξιδιώτες έφθασαν σ’ ένα χωματόδρομο και διήνυσαν τριάντα χιλιόμετρα οδεύοντας προς το Σάλτο. Οι χωματένιες φωλιές πουλιών που ήσαν προσκολλημένες επάνω στους φράχτες και στους στύλους του τηλεφώνου, καθώς και οι πολλές γλαύκες, έκαναν τη διαδρομή αρκετά ενδιαφέρουσα σ’ αυτό το δρόμο. Καθ’ οδόν οι ταξιδιώτες είχαν λάβει μια επιστολή από τους αδελφούς της μικρής αυτής πόλεως που έγραφε ότι πρέπει να παραμείνουν για το δείπνο. Δεν τους πείραζε, αφού είχαν περάσει όλη τη μέρα με δίαιτα καρπών. Όταν έφθασαν, και καθώς έμπαιναν από την είσοδο του σπιτιού, οι ταξιδιώτες συνέλαβαν με το βλέμμα τους δύο ψητά αρνιά περασμένα σε σούβλα. Η σούβλα που το ένα άκρο της ήταν μπηγμένο στη γη, κρατούσε το κρέας στον αέρα σε μια πλαγιαστή θέσι πάνω από τα κάρβουνα. Οι επισκέπται έμαθαν ότι το κρέας ψήνεται έτσι σιγανά επί τρεις ώρες. Το κρέας είχε αλατισθή πριν από το ψήσιμο και ύστερα θα εσερβίρετο στον καθένα η μερίδα του γαρνιρισμένη με σάλτσα.

Συνέπεσε να είναι παραμονή των Χριστουγέννων, οπότε οι άνθρωποι του κόσμου εώρταζαν μια μεγάλη γιορτή, αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά εχρησιμοποίησαν αυτή την ευκαιρία του εορτασμού για μια μεγάλη συνάντησι για αληθινά Χριστιανικούς σκοπούς. Πρώτα τους παρετέθη πνευματική τροφή. Η συνάθροισις επρόκειτο ν’ αρχίση στις 7 μ.μ., οι δε τέσσερες ταξιδιώτες έφθασαν πέντε λεπτά αργότερα έπειτα από όλες αυτές τις ημέρες που εταξίδευαν τηρώντας ένα πυκνό πρόγραμμα. Ο αδελφός που επρομήθευσε και ωδηγούσε το αυτοκίνητο είχε κάμει μια θαυμάσια υπηρεσία στους αδελφούς του και αυτό εξετιμήθη από τον Αδελφό Νορρ. Δεν είχε τελειώσει ακόμη, αλλά όλοι ήσαν ευγνώμονες που μπόρεσε να καλυφθή ένα τόσο απέραντο έδαφος. Έτσι επροχώρησε η τελευταία συνάθροισις έξω από το Μπουένος Άυρες σ’ αυτό το σπίτι. Ήταν ευχάριστη και οικοδομητική για όλους. Ο Αδελφός Νορρ μίλησε πάνω από μια ώρα σε 38 άτομα και ύστερα ετοιμάσθηκε το τραπέζι.

Στο τραπέζι παρεκάθησαν περίπου 28 άτομα και απελάμβαναν τις πείρες του Αδελφού Νορρ στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους τόπους καθώς αυτός τις αφηγείτο. Προτού αναχωρήσουν εξέφρασαν τη χαρά των που δεν είχε βρέξει, διότι αλλιώς θα ήταν αδύνατο να διαβούν τον λασπώδη εκείνο δρόμο. Ο καιρός ήταν απειλητικός όλο το απόγευμα, και οι τέσσερες επισκέπται επίσης διηρωτώνιο αν θα ήταν δυνατόν να ταξιδέψουν με λασπώδεις τους δρόμους. Αφού είχαν πια αναχωρήσει, ξέσπασαν τα νέφη κι έβρεξε πραγματικά. Ένας αδελφός από το Σάλτο συνώδευε τους ταξιδιώτες ως την επόμενη πόλι για να εξακριβώνη αν οι ταξιδιώτες ακολουθούσαν το σωστό δρόμο. Αυτό έγινε ως τις 11 μ.μ., την ώρα ακριβώς που μπορούσε να πάρη το τραίνο της επιστροφής.

Ο Αδελφός Νορρ και ο Αδελφός και η Αδελφή Αϊζενχάουερ και ο οδηγός του αυτοκινήτου εξακολούθησαν τον δρόμον των και τέλος έφθασαν στο Μπουένος Άυρες στις 2 π.μ. Ήταν παραμονή των Χριστουγέννων και η κίνησις ήταν πυκνή. Η διαδρομή με το αυτοκίνητο ήταν κακή. Όλοι ήσαν ευγνώμονες στον Ιεχωβά γι’ αυτό το μεγάλο προνόμιο υπηρεσίας που είχαν σε όλη τη διαδρομή και εξετίμησαν τον τρόπο με τον οποίον οι αδελφοί είχαν εκτελέσει πιστά τις οδηγίες. Όλα αυτά συνέβαλαν σ’ ένα επιτυχή τρόπο ομιλίας σε όσον το δυνατόν περισσοτέρους.

Από τον καιρό που συναντήθηκαν στη Μεντόθα ως τότε που έφθασαν στο Μπουένος Άυρες διήνυσαν πάνω από 1.500 μίλια με το αυτοκίνητο και 400 με το αεροπλάνο. Όλα αυτά έγιναν από το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου ως την επόμενη Πέμπτη. Ένα σύνολον 19 ομιλιών με 1.232 ακροατάς ήταν ο απολογισμός.