Προώθησις της Θεοκρατικής Επεκτάσεως στη Χιλή, στη Βολιβία και στην Παραγουάη

Η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ έκθεσίς μας ετελείωσε με την επιβίβασι του κ. Ν. Ο. Νορρ, προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά, στο αεροπλάνο αργά το Σάββατο βράδυ, 5 Δεκεμβρίου, στη Λίμα του Περού, για την Αντοφαγκάστα της Χιλής. Ήταν η ώρα 5.15΄ της επομένης πρωίας όταν το αεροπλάνο του προοεγειώθη στο αεροδρόμιο στην έρημο, κοντά στην ακτή της Αντοφαγκάστας, όπου συνηντήθη με τέσσερες ιεραποστόλους.

Η διαδρομή από το αεροδρόμιο ως την πόλι ήταν ευχάριστη, διότι ο αέρας ήταν ζωηρός και καθαρός. Ύστερ’ από λίγη ανάπαυσι όλοι πήγαν στη δημοσία αίθουσα που βρίσκεται στο κτίριο της δημοσίας βιβλιοθήκης. Οι 140 ακροαταί της απογευματινής δημοσίας ομιλίας ικανοποίησαν τους μάρτυρας, οι οποίοι είχαν εργασθή σκληρά για να διαφημίσουν αυτή τη διάλεξι. Αργότερα τη ίδια μέρα έγιναν κι άλλες συναθροίσεις. Ήταν ευχάριστο για τον ταξιδιώτη μας να βρίσκεται με τους εντοπίους μάρτυρας και να ακούη τις πείρες των από τον αγρό.

Δύο από τους ιεραποστόλους κατόπιν συνώδευσαν τον Αδελφό Νορρ στο ξενοδοχείο όπου έμενε λόγω ελλείψεως χώρου στον ιεραποστολικό οίκο. Ενώ μιλούσαν στην αίθουσα αναμονής, το πάτωμα άρχισε να κινήται κάτω από τα πόδια των, οι εικόνες του τοίχου άρχισαν να αιωρούνται, οι δε πόρτες άρχισαν ν’ ανοιγοκλείνουν μόνες τους. Ήταν πραγματικά σεισμός. Την άλλη μέρα έγινε γνωστό ότι μια πολίχνη των Άνδεων, σε απόστασι ενενήντα μιλίων, είχε καταστραφή από τον σεισμό, με αποτέλεσμα πολλά δεινοπαθήματα και ζημία εκατομμυρίων πέζος.

Η επομένη ημέρα, Δευτέρα, με τους συννεφιασμένους ουρανούς της, ήταν ημέρα φόβου για πολλούς Αντοφαγκαστινούς ως προς το αν θα εγίνοντο και άλλοι σεισμοί, ίσως δε και παλίρροιες, ή όχι. Έγιναν κι άλλοι τέσσερες σεισμοί μέσα σε δύο ημέρες, αλλά ο πρώτος ήταν κατά πολύ χειρότερος. Εκείνη τη Δευτέρα το βράδυ οι μάρτυρες συνηθροίσθησαν ν’ ακούσουν άλλη μια ομιλία του Αδελφού Νορρ. Κατόπιν, το απόγευμα της Τρίτης, που συνέπεσε να είναι ημέρα εθνικής εορτής προς τιμήν της «Ασπίλου Συλλήψεως της Μαρίας», ο Πρόεδρος της Εταιρίας, μαζί με έξη ιεραποστόλους και δύο εντοπίους μάρτυρας, ανεχώρησε αεροπορικώς για το Σαντιάγκο, όπου επρόκειτο να γίνη η Χιλιανή εθνική συνέλευσις των μαρτύρων του Ιεχωβά. Πάνω από εκατό αδελφοί ήσαν επί ποδός για να υποδεχθούν εγκάρδια τους ταξιδιώτες μόλις θα έφθαναν.

Η διαδρομή από το αεροδρόμιο ως το τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά παρέσχε μια ενδιαφέρουσα ευκαιρία για να ιδή κανείς πώς εορτάζεται μια Χιλιανή εθνική εορτή στο Σαντιάγκο. Υπήρχε ένα άρμα πτερωτών αγγέλων που τους υπεδύοντο μικρά παιδιά και σε εμφανές μέρος μικρά αγάλματα της Μαρίας. Η κυκλοφορία στους δρόμους επιβραδύνθη λόγω μιας άλλης πομπής διακοσίων περίπου μικροσκοπικών νυμφών, μικρών κοριτσιών ντυμένων άσπρα. Το καθένα είχε ένα στεφάνι από άνθη που έστεφε τον πέπλο του και κρατούσε το καθένα μια δέσμη κρίνων στο χέρι. Οι μικρές αυτές νύμφες εσύροντο από μικροσκοπικούς γαμβρούς, οι οποίοι είχαν λάβει όλοι την πρώτη των κοινωνία εκείνο το πρωί. Εκατοντάδες άλλα παιδιά, μαζί με γυναίκες, αλλά πολύ λίγους άνδρες, συνεβάδιζαν μ’ αυτή την πομπή οδεύοντας προς την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Έκαναν απαγγελία και ψαλμωδία κι έλεγαν τις προσευχές των υπό τη διεύθυνσι ενός ιερέως· όλα αυτά αποτελούσαν κοινόν θέαμα στο Σαντιάγκο εκείνο το βράδυ.

Οι επόμενες ημέρες διετέθησαν από τον ταξιδιώτη μας στην κατάστρωσι σχεδίων θεοκρατικής επεκτάσεως στη Χιλή και στην επίσκεψι των ιεραποστολικών οίκων του Σαντιάγκο. Οι ιεραπόστολοι συνεκεντρώνοντο στην πυκνοκατοικημένη πόλι του Σαντιάγκο, αλλά τώρα εκανονίσθη να επεκταθή η δράσις των και σε άλλα μέρη της χώρας. Τώρα υπάρχουν έξη ζηλώτριες εκκλησίες στο Σαντιάγκο, ενώ υπάρχουν δέκα μόνο εκκλησίες στο υπόλοιπο της χώρας.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΣΤΟ ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ

Ενώ κατηρτίζοντο αυτά τα σχέδια επεκτάσεως, άρχισε μια τριήμερη συνέλευσις στο Θέατρο Μανουέλ Ροντρίγκουεζ, η σκηνή του οποίου είχε διαμορφωθή σε ωραία εξέδρα που παρουσίαζε το εδάφιο του έτους με χρυσά γράμματα, και στις πλευρές υπήρχαν σκοπιές ακριβώς όπως εμφανίζονται στο εξώφυλλο του περιοδικού Σκοπιά, η δε πρόσοψις ήταν στολισμένη με άνθη. Μια ορχήστρα όλη από κορίτσια, με δέκα όργανα περίπου, συνώδευε λαμπρά όταν εψάλλοντο οι ύμνοι.

Το πρόγραμμα της συνελεύσεως ήταν καλά σταθμισμένο· εδόθησαν ομιλίες από τον πρόεδρο της Εταιρίας, από τους ιεραποστόλους, καθώς και από μερικούς εντοπίους διακόνους, οι οποίοι τα κατάφεραν πολύ καλά με τις ομιλίες των που εβασίζοντο σε θέματα παρμένα από τη συνέλευσι της Νέας Υόρκης. Ελέχθησαν πολλές ενδιαφέρουσες πείρες οι οποίες μαρτυρούσαν τον ζήλο και την αποδοτικότητα των μαρτύρων στη Χιλή. Η συνελεύσις προσέλαβε και διεθνή χροιάν με δύο συνεδριάσεις στη Γερμανική.

Το κορύφωμα αριθμού ακροατών αδελφών επετεύχθη το Σάββατο βράδυ, όποτε ο Αδελφός Νορρ μίλησε σε 703 άτομα. Την Κυριακή πρωί εβαπτίσθησαν 71 άτομα, τα οποία εσυμβόλισαν την αφιέρωσί των να πράξουν το θέλημα του Ιεχωβά. Κατόπιν έγινε η δημοσία ομιλία με θέμα, ‘Μετά τον Αρμαγεδδώνα—Ο Νέος Κόσμος του Θεού’, στην Ισπανική γλώσσα από έναν Χιλιανό μάρτυρα, και την οποίαν άκουσαν 1.091 άτομα. Το επιστέγασμα ήταν μια ομιλία του Αδελφού Νορρ, στην οποία παρευρέθησαν 1.127 άτομα.

Την Κυριακή το απόγευμα οι ιεραπόστολοι όλοι συναθροίσθηκαν στο γραφείο του τμήματος, όπου ο Πρόεδρος της Εταιρίας τούς μίλησε επί δύο ώρες και εξήτασε τα προβλήματά των. Κατόπιν τη Δευτέρα πρωί, αυτός, με δύο συνοδούς, εταξίδεψε στο Βαλπαραίζο, όπου αφού εξήλεγξε τον ιεραποστολικό οίκο, μίλησε σ’ ένα ακροατήριο 82 ατόμων το βράδυ. Το μεσημέρι της επομένης ημέρας οι ταξιδιώτες μας επέστρεψαν στο Σαντιάγκο, με λεωφορείο αυτή τη φορά. Αυτό απεδείχθη πολύ ευχάριστο ταξίδι, διότι καθώς ξεκίνησαν από την ακτή άρχισαν ν’ ανεβαίνουν στους λόφους πάνω σε δρόμους ελικοειδείς και είχαν μια πολύ ωραία θέα προς το κυριώτερο λιμάνι της Χιλής. Σε τρεις ώρες οι ταξιδιώτες μας ήσαν πάλι στο Σαντιάγκο.

Την άλλη μέρα έγινε ένα ταξίδι στην Κονθεπθιόν, όπου εξετελέσθη ένα όμοιο πρόγραμμα με εκατό ακροατάς. Κατόπιν, νωρίς την επομένη πρωί, ο Αδελφός Νορρ και ο συνταξιδιώτης του, ο υπηρέτης του Χιλιανού τμήματος της Εταιρίας, ανεχώρησαν σιδηροδρομικώς για το Τεμούκο, με οκτάωρο ταξίδι μέσ’ από ένα πολύ ωραίο τμήμα της Χιλής. Παίρνει κανείς πράγματι μια διαφορετική άποψι της Χιλής όταν ταξιδεύη προς νότον του Σαντιάγκο. Προς βορράν υπάρχουν άγονοι λόφοι και άμμος, αλλά στα νότια υπάρχει πρασινάδα και γονιμότης.

Το Τεμούκο απεδείχθη ότι είναι ενδιαφέρουσα πόλις, η δε κυρία αγορά του παρουσίαζε όλα τα είδη καρπών και λαχανικών και οι δρόμοι του ήσαν γεμάτοι από αμάξια συρόμενα από άλογα. Υπήρχαν λίγα αυτοκίνητα, αλλά το άλογο ασφαλώς είναι ακόμη στην ακμή του στη νότιο Χιλή. Ένας φίλος διευθυντής ραδιοφωνικού σταθμού προσέφερε ένα μεγάλο ράδιο-στούντιο για την εσπερινή συνάθροισι, στην οποία παρευρέθησαν 83 άτομα.

Το απόγευμα της επομένης ημέρας οι ταξιδιώτες μας επέστρεψαν στο Σαντιάγκο για μια αποχαιρετιστήρια συνέλευσι των τοπικών εκκλησιών, όπου 332 άτομα εγέμισαν την αίθουσα για ν’ ακούσουν την τελική ομιλία του Αδελφού Νορρ στους Χιλιανούς αδελφούς.

Μετά τη συνάθροισι ένας όμιλος ιεραποστόλων παρέλαβε τον Αδελφό Νορρ για να ιδή την πόλι από το Σέρρο Σαν Κριστομπάλ. Ο λόφος αυτός, ο οποίος κείται στη βορειοανατολική γωνία της πόλεως, ύψους περίπου 1.200 ποδών, έχει στην κορυφή του ένα μεγάλο άγαλμα της παρθένου Μαρίας, με τον ήλιο, το φεγγάρι και τ’ άστρα κάτω από τα πόδια της, και που καταπατεί τον όφιν. Οι Ρωμαιοκαθολικοί την θεωρούν ως τη γυναίκα που αναφέρεται στη Γένεσι 3:15 και στην Αποκάλυψι 12:1. Το άγαλμα έχει ύψος περίπου 70 ποδών, τη δε νύχτα φωταγωγείται για να βλέπεται από οποιοδήποτε μέρος της πόλεως. Σ’ αυτό το άγαλμα αποβλέπει ο Καθολικός πληθυσμός για την προστασία της πόλεώς του. Πολλοί προσκυνηταί ανεβαίνουν προς εκπλήρωσιν ευχών ή για να ζητήσουν εύνοια λόγω των δήθεν θαυματουργικών δυνάμεων του αγάλματος.

Η μικρή ομάς των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σαντιάγκο εργάζεται για ν’ απαλλάξη τους καλής θελήσεως ανθρώπους απ’ αυτές τις δεισιδαιμονίες και την πλάνη και να τους υποδείξουν την αληθινή οδό σωτηρίας που έρχεται με το να είναι κανείς στην κοινωνία του Νέου Κόσμου.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΣΤΗΝ ΥΨΗΛΟΤΕΡΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αφήνοντας τον Αδελφό Νορρ να ρυθμίση τα του ταξιδιού του στην Αργεντινή, επιστρέφομε τώρα στον Αδελφό Χένσελ, ο οποίος, όπως εσημειώσαμε στην τελευταία μας έκθεσι, παρέμεινε για τη λήξι της συνελεύσεως στη Λίμα του Περού, κι έπειτα ανεχώρησε αεροπορικώς την άλλη μέρα, Δευτέρα, 7 Δεκεμβρίου, για τη Βολιβία.

Ο περιηγητής που πετά από τη Λίμα του Περού στη Λα Παθ της Βολιβίας, μπορεί να βρη το πρώτο μέρος του ταξιδιού του ανιαρό, διότι κάτω βρίσκονται οι αμμώδεις εκτάσεις που, καθώς φαίνεται, απλώνονται από την ακτή ως τους χαμηλούς λόφους των Άνδεων. Η Αρεκίπα, με τη χλωρή πρασινάδα της παρουσίαζε μια ευπρόσδεκτη αλλαγή. Μετά την απομάκρυνσί του απ’ αυτήν το αεροπλάνο ακολούθησε τις βαθιές κοιλάδες των Άνδεων, ανεβαίνοντας ολοένα περισσότερο προς την πόλι που ονομάζεται «η υψηλότερη πρωτεύουσα του κόσμου», τη Λα Παθ.

Τα νερά της φημισμένης Λίμνης Τιτικάκας έλαμπαν κυανά στο ηλιόφως και σπινθηροβολούσαν γύρω μικρά ιστιοφόρα που έπλεαν ανάμεσα στα νησιά. Και απέναντι στη λίμνη ήταν μια οροσειρά των ισχυρών Άνδεων με λευκή ανταύγεια στις ακτίνες του ηλίου, ο οποίος εισέδυε μέσ’ από τα πυκνά λευκά σύννεφα που διέσχιζαν αργά τον γαλανό ουρανό. Αυτό ήταν το κορύφωμα των πραγμάτων και εσήμαινε ότι η Λα Παθ δεν απείχε πολύ. Ο καιρός, αν και συνήθως είναι κακός τον Δεκέμβριο, ήταν καλός, κι έτσι η προσγείωσις στο αεροδρόμιο, 13.000 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης, έγινε γρήγορα πάνω στον χωματόδρομο.

Μια ομάς ιεραποστόλων κι εντοπίων μαρτύρων παρευρίσκετο εκεί για να συναντήση τον ταξιδιώτη μας, ο οποίος, παρά το μεγάλο ύψος, ησθάνετο πολύ καλά ανυπομονώτας ν’ αναλάβη το έργο που ήταν μπροστά του. Το ταξίδι κάτω προς την πόλι, που απαιτούσε κάθοδο χιλίων ποδών, έγινε πάνω σ’ ένα πολύστροφο, ελικοειδή δρόμο, χωρίς προφυλακτικά κιγκλιδώματα. Ινδοί και Τσόλος (μιγάδες, μερικώς Ινδοί και μερικώς Ισπανοί και πολιτισμένοι) σε μεγάλο αριθμό εβάδιζαν στο πεζοδρόμιο—οι γυναίκες, που φορούσαν τα μικρά ημίψηλα καπέλλα, αποτελούσαν ένδειξιν ότι αυτή ήταν πράγματι η Βολιβία!

Όλοι οι ιεραπόστολοι της Βολιβίας κατηυθύνοντο προς τη Λα Παθ για τη συνέλευσι, καθώς και πολλοί εντόπιοι αδελφοί από τις πόλεις του εσωτερικού από τους οποίους ήλθαν σ’ αυτή τη συνέλευσι περισσότεροι παρά σε οποιαδήποτε προηγούμενη. Αν και επρόκειτο ν’ αντιμετωπίσουν πολλές δυσχέρειες και ταλαιπωρίες ακόμη, τόσο στο ταξίδι όσο και στο ζήτημα των καταλυμάτων, οι αδελφοί με χαρά έκαμαν το ταξίδι αυτό χάριν της θεοκρατικής επεκτάσεως στη Βολιβία. Η συνέλευσις έγινε στον Γιουγκοσλαβικό Οίκο, ο οποίος εξυπηρέτησε τη συνέλευσι καλά από κάθε άποψι και παρεχωρήθη με λογικό ενοίκιο.

Πριν αρχίση η συνέλευσις, οι αδελφοί όλης της Βολιβίας εργάσθηκαν σκληρά, έχοντας κατορθώσει να παρουσιάσουν αύξησι 20 τοις εκατό πάνω στον αριθμό που είχαν στο 1953. Αυτό εξετιμήθη ιδιαίτερα λόγω της μάλλον πενιχρής των εκθέσεως του 1953. Το βράδυ της Παρασκευής ήσαν 113 παρόντες, το βράδυ του Σαββάτου 120, κι ένα κορύφωμα 160 ακροατών της δημοσίας συναθροίσεως εσημειώθη την Κυριακή το απόγευμα, όταν εδόθη από τον υπηρέτη του Βολιβιανού τμήματος της Εταιρίας η ομιλία «Μετά τον Αρμαγεδδώνα—Ο Νέος Κόσμος του Θεού».

Την Κυριακή πρωί έγινε επίσης υπηρεσία βαπτίσματος και οκτώ άτομα εσυμβόλισαν την αφιέρωσί των με βάπτισμα στην κολυμβητική δεξαμενή του Σταδίου της Λα Παθ. Όπως έγινε και στις προηγούμενες Νοτιοαμερικανικές συνελεύσεις, παρουσιάσθησαν νέα βιβλία στην Ισπανική γλώσσα προς χαράν όλων των παρόντων, το δε Ψήφισμα που υιοθετήθη στη Συνέλευσι Κοινωνίας του Νέου Κόσμου στη Νέα Υόρκη έγινε κι εδώ δεκτό μ’ ενθουσιασμό.

Οι σύνεδροι έδειξαν ζωηρό ενδιαφέρον για τα διάφορα χαρακτηριστικά του προγράμματος και απήλαυσαν ειδικά τις τελικές παρατηρήσεις του Αδελφού Χένσελ που έγιναν την Κυριακή δια διερμηνέως. Ο αδελφός ετόνισε την ανάγκη γνώσεως προτού μπορέση κανείς να εκδηλώση αγάπην και ότι οι Χριστιανοί πρέπει να ωριμάσουν και να μάθουν να εκδηλώνουν αγάπη. Αφού οι απόστολοι και οι μαθηταί του Ιησού ήσαν μαζί του επί ένα χρονικό διάστημα, αυτός δεν τους παρεκάλεσε να πράξουν το θέλημα του Θεού, αλλά τους έδωσε εντολή να κηρύξουν, η οποία εντολή, καθώς έδειξε κατόπιν ο ομιλητής, εφαρμόζεται και στον παρόντα καιρόν και στους Βολιβιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά.

Στη διάρκεια της συνελεύσεως ελέχθησαν και πολλές ενδιαφέρουσες πείρες, η δε συνέλευσις η ίδια εχρησίμευσε στο να διεγείρη το ενδιαφέρον τών καλής θελήσεως ανθρώπων. Η έμφασις που εδόθη στο ζήτημα της ολοχρονίου διακονίας στα διάφορα μέρη του προγράμματος, κατέληξε στο να ανταποκριθούν σ’ αυτό το αίτημα μερικοί που διέθεταν στη διακονία μέρος μόνο του χρόνου των. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον στη Βολιβία και πολύ έργον να γίνη. Οι Βολιβιανοί αδελφοί που παρευρέθησαν στη συνέλευσι της Νέας Υόρκης μπόρεσαν να συγκρίνουν το δικό τους βιωτικό επίπεδο μ’ εκείνο των άλλων χωρών κι έτσι έμαθαν να εκτιμούν το γεγονός ότι οι ιεραπόστολοι της Σκοπιάς που έρχονται στη Βολιβία το πράττουν όχι για να έχουν μια άνετη ζωή, αλλά για να βοηθήσουν τους Βολιβιανούς που θέλουν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. Αν ήθελαν να έχουν μια ζωή άνετη, θα διέμεναν εκεί όπου το βιωτικό επίπεδο είναι υψηλότερο.

Οι ιεραπόστολοι αυτοί στη Βολιβία δεν ενεργούν ως ανώτεροι από τους Τσόλος και τους άλλους, αλλά συνεργάζονται απλώς μαζί τους. Στη Λα Παθ, μια από τους Τσόλος μάρτυρας είναι εξαιρετικά δραστήρια, οι δε άνθρωποι εκεί φαίνονται έκπληκτοι από το γεγονός ότι μια Βορειοαμερικανίδα ιεραπόστολος βαδίζει μαζί με την αδελφή αυτή, συνομιλώντας μαζί της καθώς πηγαίνουν στην υπηρεσία του Βασιλέως. Η δε Τσόλος αυτή μάρτυς, αν και στερείται κοσμικής μορφώσεως, γνωρίζει πώς εκήρυτταν οι πρώτοι Χριστιανοί, κι έτσι πηγαίνει από θύρα σε θύρα με το άγγελμα, εκτιμώντας το γεγονός ότι ο καθείς μπορεί να μάθη να κηρύττη αν το θέλη, και αν δεν αφήνη να τον σταματήση η πιο δύσκολη θύρα—η θύρα που οδηγεί στο δικό του σπίτι!

Φαίνεται ότι η αύξησις του ενδιαφέροντος για τα αγαθά νέα της Βασιλείας μπορεί μερικώς να οφείλεται στην ανήσυχη πολιτική κατάστασι. Πριν από λίγον καιρό οι αντίπαλοι της σημερινής κυβερνήσεως προσπάθησαν να την ανατρέψουν, με την αποτυχία των δε εξετέθη η δύναμις που ήταν πίσω από την επανάστασι: πυρομαχικά και όπλα αποθηκευμένα μέσα σε μια Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Υπάρχει επίσης και το κακό του πληθωρισμού, οι τιμές υψώνονται, αλλά οι μισθοί δεν συμβαδίζουν μ’ αυτές. Πολλοί που έφυγαν από την Ευρώπη αναζητώντας ένα καταφύγιο στη Νότιο Αμερική αρχίζουν τώρα να μαθαίνουν ότι το πραγματικό τους καταφύγιο είναι η Βασιλεία, η ελπίδα όλου του ανθρωπίνου γένους.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΟΥΑΗ

Από τη Λα Παθ ο Αδελφός Χένσελ επέταξε στην Ασουνθιόν της Παραγουάης, όπου επρόκειτο να γίνη άλλη συνέλευσις. Εν τούτοις, επειδή το αεροπλάνο ανεχώρησε από το Τέξας μια μέρα αργότερα, έφθασε μια μέρα μετά το ωρισμένο δρομολόγιο, και αυτό απεγοήτευσε τους αδελφούς που είχαν έλθει στο αεροδρόμιο της Ασουνθιόν στις 15 Δεκεμβρίου για να τον συναντήσουν. Όταν επανήλθαν την επομένη ημέρα είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν τον ειδικό αυτόν εκπρόσωπο της Εταιρίας και του επεφύλαξαν θερμή υποδοχή.

Εκείνο το βράδυ έγινε συνάντησις με τους ιεραποστόλους. Για να λυθή το πρόβλημα του μακρού μεσημβρινού ύπνου, που διαρκεί από τις 11.30΄ π.μ. έως τις 3 μ.μ., επροτάθη να ρυθμίσουν οι ιεραπόστολοι το υπηρεσιακό τους πρόγραμμα έτσι ώστε να προσαρμόζεται στις συνήθειες του λαού. Ένα άλλο πρόβλημα που είχε ανάγκη ρυθμίσεως ήταν οι τιμές των εντύπων, που έπρεπε να μεταβληθούν λόγω του πληθωρισμού.

Εξαιτίας της πιέσεως από την «κρατική θρησκεία», οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Παραγουάη δεν μπόρεσαν να βρουν ένα κατάλληλο χώρο συγκεντρώσεως, επαρκή για τη συνέλευσί των, κι έτσι έγινε η συνέλευσίς των μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας. Μεταξύ των παρόντων ήσαν και μερικοί από την Αργεντινή, μάρτυρες οι οποίοι δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν σε συνέλευσι επί πολύν καιρό λόγω της εναντιώσεως που υπάρχει στη χώρα των εναντίον του έργου. Πολλοί επίσης ήλθαν από το εσωτερικό της Παραγουάης.

Το πρόγραμμα της διημέρου συνελεύσεως άρχισε με μια ομιλία περί βαπτίσματος, μετά την οποίαν οκτώ άτομα συνεβόλισαν την αφιέρωσί των στον Ιεχωβά, το δε βάπτισμα έγινε στον Ποταμό Παραγουάη, ο οποίος αποτελεί την κυρία αρτηρία ζωής για την Παραγουάη.

Η συνέλευσις άρχισε επισήμως με προσφώνησι του υπηρέτου του τμήματος Παραγουάης, ο οποίος έδωσε ώθησι στο πνεύμα της συνελεύσεως υποδεικνύοντας στους συνέδρους τη σπουδαιότητα της τηρήσεως σημειώσεων στη διάρκεια της συνελεύσεως. Το απογευματινό πρόγραμμα εξήρε το θέμα της αγάπης, στον αγρό, στις συναθροίσεις και μεταξύ των αδελφών. Η εσπερινή συνεδρίασις άρχισε με ύμνους και πείρες· επηκολούθησε έκθεσις περί της Συνελεύσεως Κοινωνίας του Νέου Κόσμου στη Νέα Υόρκη, μετά την οποίαν έγινε ομιλία που ετόνιζε τα προνόμια, τις ευκαιρίες και τις ευθύνες των ολοχρονίων διακόνων. Η τελική ομιλία εδόθη από τον Αδελφό Χένσελ.

Την Παρασκευή πρωί άρχισε το πρόγραμμα, που επραγματεύετο τα διάφορα προβλήματα όπως ήσαν η γλώσσα και η συγκοινωνία. Κατόπιν ο περιοδεύων εκπρόσωπός μας μίλησε πάλι στη συνέλευσι και μεταξύ άλλων ετόνισε στους Παραγουιανούς αδελφούς την ευθύνη των ν’ ασχοληθούν στη διακονία του αγρού. Πολλοί απ’ αυτούς είχαν έλθει από την Ευρώπη και, ζώντας σε αποικίες όπου ωμιλείτο η μητρική των γλώσσα, δεν είχαν ανάγκη να μάθουν Ισπανικά. Τους υπεδείχθη, όμως, ότι είναι διάκονοι, κι αφού η κυριώτερη γλώσσα της χώρας όπου διαμένουν τώρα είναι η Ισπανική, πρέπει να μάθουν Ισπανικά. Η ανάγκη περισσοτέρων ολοχρονίων διακόνων ετονίσθη επίσης.

Οι παρόντες υπερέβαιναν κατά μέσον όρον τους εκατό ως τώρα και όλοι διηρωτώντο πόσοι θα ήρχοντο για ν’ ακούσουν τη δημοσία διάλεξι. Για ευχάριστη έκπληξί των, ο τελικός αριθμός εκείνων που κατέκλυσαν την Αίθουσα Βασιλείας, το διπλανό δωμάτιο, το προαύλιο κάτω, ή έστεκαν όρθιοι στην είσοδο ή έξω ακούοντας, ήταν 230, πράγμα που έκαμε τη συνέλευσι αυτή τη μεγαλύτερη που έγινε ποτέ στην Παραγουάη.

Θεοκρατική επέκτασις γίνεται τώρα στην Παραγουάη. Πέρυσι είχαν εκεί μια αύξησι δέκα τοις εκατό του αριθμού διαγγελέων της Βασιλείας και αναμένεται τουλάχιστον η ίδια αύξησις κι εφέτος. Οι απανταχού του κόσμου μάρτυρες του Ιεχωβά θα παρακολουθήσουν μ’ ενδιαφέρον το αν οι αδελφοί των της Παραγουάης θα υπερβούν το κορύφωμα ή όχι.