Όλοι, «Μένετε Σταθεροί»

«Όθεν, αδελφοί μου αγαπητοί και επιπόθητοι, χαρά και στέφανός μου, ούτω μένετε σταθεροί εν Κυρίω, αγαπητοί.»—Φιλιππησ. 4:1, ΜΝΚ.

1. Παραθέσατε ή αναγνώσατε το 2 Θεσσαλονικείς 2:13-15 και δείξτε πώς θα μπορούσε κατάλληλα να θεωρηθή από μας.

ΟΤΑΝ εμείς οι νεώτεροι από τα άλλα πρόβατα του Κυρίου διαβάζωμε ένα εδάφιο σαν το 2 Θεσσαλονικείς 2:13-15, είναι σαν ο μεγάλος «πρεσβύτερος αδελφός» μας Ιησούς Χριστός, μέσω της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» του Ιεχωβά, να μιλούσε σ’ εμάς και να έλεγε σ’ εμάς ότι, λόγω του ευαγγελίου που η τάξις αυτή εκήρυξε σ’ εμάς, έχομε την ευκαιρία της σωτηρίας, και είμεθα ευγνώμονες για τη νουθεσία που μας δίνει ο Ιεχωβά μέσω του αγωγού αυτού να «μένωμεν σταθεροί».

2. Πού βρίσκεται μια απόδειξις ότι ο αγιασμός μπορεί να διατηρηθή;

² Η παρουσία επάνω στη γη επί σαράντα χρόνια από τη γέννησι της ουρανίας βασιλείας σταθερών, υγιών, πιστών μελών του «μικρού ποιμνίου» των αγιασμένων ως επίσης και μελών των άλλων προβάτων του Κυρίου που υπήρξαν επί μακρόν στη διακονία, είναι απόδειξις, όχι μόνο ότι ο αγιασμός είναι το θέλημα του Ιεχωβά για τους Χριστιανούς, αλλά και ότι είναι κάτι που μπορεί να διατηρηθή επί σειράν ετών. Αποδεικνύεται ότι είναι και πραγματικός και δυνατός. Εκείνοι από τους δούλους του Ιεχωβά που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως μέλη του σώματος του Χριστού ή της αγιασμένης εκκλησίας, με ταπεινοσύνη ενώπιον του Θεού τον ευχαριστούν για τα προνόμια που είχαν και έχουν τώρα, και γνωρίζουν ότι και αυτοί, επίσης, πρέπει να εξακολουθήσουν να μένουν σταθεροί και να διατηρούν τον αγιασμό των προσκολλώμενοι σ’ αυτόν με πιστότητα. Αυτοί δεν ζητούν ν’ αποσυρθούν από την υπηρεσία, ούτε να παρεκκλίνουν, πράγμα που είναι ασυνεπές προς το χρίσμα των. Τα βήματά των προς το ουράνιο βραβείο των τους έχουν οδηγήσει πολύ μακριά κατά μήκος του δρόμου που είναι προσδιωρισμένος γι’ αυτούς ώστε ούτε να σκέπτωνται καν να τον εγκαταλείψουν σ’ αυτόν τον προχωρημένο καιρό. Γι’ αυτούς η ευημερία της Βασιλείας που είναι παρούσα και ενώπιόν των δεν αποτελεί καθόλου πραγματική ένδειξι ότι πρέπει να χαλαρώσουν κάπως τα χέρια και ν’ αναπαυθούν ή να σταματήσουν και να επιζητήσουν προσωπική ευτυχία, αλλά, μάλλον, να εξακολουθήσουν να προχωρούν, όπως ακριβώς ο ίδιος ο Παύλος είπε: «Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό. Αλλ’ έν πράττω, τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν δια το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού. Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού, κατά την ενέργειαν δια της οποίας δύναται και να υποτάξη τα πάντα εις εαυτόν. Όθεν, αδελφοί μου αγαπητοί και επιπόθητοι, χαρά και στέφανός μου, ούτω μένετε σταθεροί εν Κυρίω, αγαπητοί.» (Φιλιππησ. 3:13, 14, 20, 21· 4:1, ΜΝΚ) Η προχωρημένη στην ηλικία εκκλησία, που περιλαμβάνει τους «περιλειπομένους» ή τον «φρόνιμον δούλον» και τα μέλη του, έχει ποθήσει την αύξησι που βλέπει τώρα, και, βλέποντάς την τώρα, έχει μεγάλη χαρά.

3. Εξηγήστε τη σχέσι μεταξύ του αποστόλου Παύλου και της εκκλησίας των Φιλίππων, και δείξτε παράλληλα γεγονότα σήμερα.

³ Ο Παύλος, όπως είχε το προνόμιο όσον αφορά τους Θεσσαλονικείς, έτσι φαίνεται ότι ήταν ο πρώτος που εκήρυξε τα αγαθά νέα και στους Φιλιππησίους προτού γράψη τα προηγούμενα. Ο δεσμός της αγάπης μεταξύ του Παύλου και της εκκλησίας των Φιλίππων ήταν ισχυρός. Ο Παύλος την επεσκέφθη δυο φορές μετά την εγκαθίδρυσί της και την ενίσχυσε στην πίστι. Έγραψε σ’ αυτούς την επιστολή του που βρίσκεται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές ως επιστολή του Παύλου «προς Φιλιππησίους», οι δε Φιλιππήσιοι προσέφεραν και πνευματική και υλική βοήθεια στον Παύλο. Ασφαλώς εξεπλήρωσαν τον πόθο του. Ήσαν η χαρά του. Μιλώντας από την άποψι και της παλαιάς οργανώσεως και των παλαιοτέρων διακόνων στο έργον του Θεού κατά την ημέρα αυτή, λέμε, Σεις που έχετε έλθει πιο πρόσφατα στην αλήθεια και στην υπηρεσία του Ιεχωβά, σεις που είσθε από τα άλλα πρόβατα του Κυρίου, προσθέτοντας και στους αριθμούς και στη δράσι της κοινωνίας αυτής του Νέου Κόσμου, «είσθε η χαρά μας». Σας είχαμε ποθήσει. Είσθε ζωντανή μαρτυρία και απόδειξις ότι η αφοσίωσις στη δικαία υπόθεσι του Ιεχωβά δεν περιορίζεται σε μια μικρή δράκα ατόμων, αλλά περιλαμβάνει πολλούς, μάλιστα και σας, και σε σας λέμε, «ούτω μένετε σταθεροί εν Κυρίω, αγαπητοί.»

4. Εξετάστε τη δόξα και τον στολισμό της κοινωνίας του Νέου Κόσμου.

⁴ Η αξιούμενη δόξα του παλαιού συστήματος πραγμάτων είναι ευτελής και πλαστή, διότι είναι η αντανάκλασις της φαυλότητος του ψευδούς της Θεού Σατανά ή Διαβόλου. Η θαυμαστή δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά δεν μπορεί να περιγραφή με τα ανεπαρκή μας λόγια, διότι αποτελεί αντανάκλασι της δόξης του αληθινού Θεού Ιεχωβά. Όσον αφορά εμάς που βρισκόμαστε επάνω στη γη ως τα αντιπροσωπευτικά μέλη του πυρήνος της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, ο κοινός μας σκοπός είναι η λατρεία του ενδόξου αυτού Θεού. Η δόξα και ωραιότης του Ιεχωβά επάνω στην επίγεια οργάνωσι των δούλων του Θεού, βρίσκεται στα πιστά της μέλη που συμμορφώνονται προς τις αρχές της δικαιοσύνης· και έτσι, σε κάποιο μέτρον, μολονότι περιωρισμένο πράγματι, η δόξα του Θεού αντανακλάται. Όταν μαθαίνετε για τις προμήθειες του Ιεχωβά όπως περιγράφονται στον Λόγον του, τάσσεσθε με το μέρος του, αφιερώνεσθε σ’ αυτόν και υποστηρίζετε την υπόθεσί του, είσθε ο στολισμός του Χριστιανικού αυτού ομίλου. Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που είναι δικοί του, και αν είσθε δικοί του, αυτός σας γνωρίζει και σας αγαπά. Οι σύνδουλοί σας επάνω στη γη σας εκτιμούν πολύ, και εσείς που είσθε νεώτεροι αδελφοί στη λατρεία και υπηρεσία του Θεού, είσθε πράγματι η χαρά της επιγείας οργανώσεως του Θεού τώρα. Έχετε μεγάλη ευθύνη να διατηρηθήτε αγνοί και ευθείς, μη συμβαδίζοντας με τα έθνη που δεν γνωρίζουν τον Θεόν, επειδή «ο αθετών ταύτα, δεν αθετεί άνθρωπον, αλλά τον Θεόν, όστις και έδωκε το πνεύμα αυτού το άγιον εις ημάς.»—1 Θεσ. 4:8.

5. Σε σας που είσθε από τα άλλα πρόβατα του Κυρίου, τι λέγει το 1 Θεσσαλονικείς 2:19, 20, και ποιο χρέος οφείλετε;

⁵ Καθώς εξακολουθείτε να είσθε πιστοί στον Ιεχωβά, είναι σαν οι πρεσβύτεροι αδελφοί σας και ο πρεσβύτερος σας «φρόνιμος δούλος» να σας λέγουν: «Διότι τις η ελπίς ημών, ή η χαρά, ή ο στέφανος της καυχήσεως; ή ουχί και σεις έμπροσθεν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τη παρουσία αυτού; Διότι σεις είσθε η δόξα ημών και η χαρά.» (1 Θεσ. 2:19, 20) Έπεται ότι έχετε ένα μεγάλο χρέος, ένα πνευματικό χρέος στον Θεό και στην πιστή του κοινωνία που σας έφερε την αλήθεια, στην οποίαν έχετε ανταποκριθή και η οποία σας ωδήγησε να θέσετε τους πόδας σας στο δρόμο της αγιότητος και της σωτηρίας. Εκπληρώστε το χρέος σας με νομιμοφροσύνη και στοργική αφοσίωσι.

6. Αναφέρατε συντόμως μερικά πρόσθετα προκαταρκτικά του αγιασμού.

⁶ Μπορούμε να πούμε ότι ο αγιασμός λαμβάνεται όχι μόνο από τον Θεό και μέσω της αληθείας και της διακηρύξεώς της σ’ εμάς, αλλά και μέσω της αφιερώσεως στον Ιεχωβά. Επομένως ο αγιασμός των μελών του σώματος του Χριστού έρχεται μέσω ενότητος μαζί του, μέσω του πνεύματος του Θεού που είναι επάνω τους, μέσω της πίστεώς των στον Ιεχωβά και στον Λόγον του, και πίστεως στον Χριστόν Ιησούν, την προμήθεια του Θεού για ζωή. «Κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός, δια του αγιασμού του Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν του αίματος του Ιησού Χριστού.»—1 Πέτρ. 1:2.

7. Στην εβδόμη παράγραφο τονίζονται διάφορα σημεία όσον αφορά την εκκλησιαστική ευσεβοφάνεια. Εκθέστε τα, παρακαλούμε, με δικά σας λόγια.

⁷ Λοιπόν, σε όλα αυτά τα σημεία τα σχετικά με τον αγιασμό και το πώς αυτός αποκτάται, πού συναντώνται οι επιδεικτικές εκκλησιαστικές τελετουργίες; Πουθενά. Αυτές δεν έχουν καμμιά σχέσι με τον αγιασμό που διδάσκεται στη Γραφή. Είναι επινοήσεις ανθρώπων που έχουν την προέλευσί τους αμέσως από την ειδωλολατρία, που εξωραΐσθησαν μέσω της φαντασίας των νεωτέρων ειδωλολατρών για να κάνουν εντύπωσι και να παροδηγούν, τους ανθρώπους. Μια από τις εξέχουσες αποδείξεις, εκτός από τη μαρτυρία της Αγίας Γραφής, ότι ο αξιούμενος αγιασμός μέσω των παιδαριωδών τελετουργιών του παραδεδεγμένου «Χριστιανισμού» είναι ψευδής και συντελεί μόνο σε υποκριτική ευσεβοφάνεια, βρίσκεται στο γεγονός ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι ηθικώς κακός, σάπιος και διεφθαρμένος σε κάθε του κλάδο, ονειδίζει τον Ιεχωβά Θεό, μάχεται εναντίον του, όχι υπέρ αυτού και της υποθέσεώς του, καταδιώκει στο έπακρον εκείνους που προσπαθούν να διδάξουν στους ανθρώπους τις αγνές αρχές του αγίου Λόγου του Θεού, και είναι καταδικασμένος σε καταστροφή από τα χέρια του υπάτου διεκδικητού του Ιεχωβά, Ιησού Χριστού, στην εγγίζουσα μάχη του Αρμαγεδδώνος. Οι ειδωλολατρικές και ψευδείς διδασκαλίες του όσον αφορά τον λεγόμενον «αγιασμόν», και άλλες επίσης διδασκαλίες και τυπικισμοί, δεν έχουν καμμιά απολύτως Γραφική υποστήριξι. Προξενούν μεγάλο κακό στο ανθρώπινο γένος γενικά επειδή κρύβουν από τα μάτια των ανθρώπων την αλήθεια του Λόγου του Θεού, της Γραφής, όσον αφορά την αληθινή αγιότητα. Οι ηγέται και ο λαός συμμετέχουν στην κοινή των ενοχή ονειδίζοντας το όνομα του Θεού.

8. Τι πρέπει να πράττουν εκείνοι που είναι αφωσιωμένοι στη δικαιοσύνη;

⁸ Εξετάζοντας τον αγιασμό, δεν πρέπει να συγχυσθούμε ή να αποθαρρυνθούμε από ό,τι η παραδεδεγμένη θρησκεία έχει κάμει σ’ αυτή τη χρυσή έκφρασι που βρίσκεται στον Λόγον του Θεού, που είναι γεμάτη από σημασία και που είναι ουσιώδες Χριστιανικό στοιχείο. Σεις που είσθε αφωσιωμένοι στη δικαιοσύνη δεν μπορείτε ούτε μια στιγμή να υποχωρήσετε ώστε να συμβαδίσετε με τον παλαιό κόσμο, το παλαιό αυτό σύστημα πραγμάτων, και τους κανόνας του, τις διδασκαλίες του, ή τις πράξεις του. Σταθήτε καθαροί. Διατηρήστε τον αγιασμό σας και την ελπίδα σας αγιασμού προς ζωήν.

ΠΩΣ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ;

9. Ποιο σημείο τονίζει ο Παύλος όσον αφορά την εγκράτεια;

⁹ Ένα από τα σημεία που τονίζει ο Παύλος γράφοντας στους Θεσσαλονικείς για την εγκράτεια, είναι: «Να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ και τιμή· ουχί εις πάθος επιθυμίας, καθώς και τα έθνη τα μη γνωρίζοντα τον Θεόν. Να μη υπερβαίνη τις και αδική τον αδελφόν αυτού εις το πράγμα τούτο· διότι ο Θεός είναι εκδικητής δια πάντα ταύτα, καθώς και σας προείπομεν, και δια μαρτυριών εβεβαιώσαμεν.» (1 Θεσ. 4:4-6) (Ομοία χρήσις της λέξεως «σκεύος» γίνεται εκεί που ο Σαούλ ονομάζεται «σκεύος εκλογής» εις Πράξεις 9:15.)

10. Πώς χρησιμοποιείται εδώ η λέξις «σκεύος», και από ποια άποψι η εγκράτεια είναι ουσιώδης;

¹⁰ Εδώ το σώμα κάθε Χριστιανού ατομικά αναφέρεται ως «σκεύος». Το σώμα ή η προσωπική υπόστασις του δούλου του Θεού χαρακτηρίζεται ως όργανον που πρέπει να χρησιμοποιήται με τον κατάλληλο τρόπο. Αυτό απαιτεί εγκράτεια. Καταλήγει σε αξιοπιστία, και η αξιοπιστία αυτή έρχεται από την κατάλληλη εκτίμησι που έχομε της σχέσεώς μας προς τον Ιεχωβά Θεό, από τον ένδοξο θησαυρό της υπηρεσίας μας και από τη θεοκρατική κοινωνία του Νέου Κόσμου και τη μερίδα που εμείς έχομε σ’ αυτήν. Ένας που διατηρεί αγιασμό είναι αξιόπιστος άνδρας ή αξιόπιστη γυναίκα. Ότι ο αγιασμός δεν τηρείται αυτομάτως αλλά πρέπει ν’ επιδιώκεται σταθερά, το υπαινίσσεται η ικεσία του Παύλου: «Μόνον πολιτεύεσθε αξίως του ευαγγελίου του Χριστού, δια να ακούσω, είτε όταν έλθω και σας ίδω, είτε ενώ είμαι απών, την κατάστασίν σας, ότι στέκεσθε εις έν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μια ψυχή δια την πίστιν του ευαγγελίου· και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των εναντίων· το οποίον εις αυτούς μεν είναι ένδειξις απωλείας, εις δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού· διότι εις εσάς εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το να πιστεύητε εις αυτόν, αλλά και το να πάσχητε υπέρ αυτού.»—Φιλιππησ. 1:27-29.

11, 12. Τι χρειάζεται για να διατηρηθή ο αγιασμός;

¹¹ Έχομε αναφέρει συντόμως τις ενέργειες με τις οποίες επιτυγχάνεται ο αγιασμός. Για να διατηρηθή ο αγιασμός είναι ανάγκη να τηρούνται λαμπρές αυτές οι ενέργειες της επιτεύξεώς του. Ο αγιασμός προέρχεται από τον Ιεχωβά Θεό. Για να τον διατηρήσετε, κρατήστε την καρδιά προσηλωμένη στον Ιεχωβά. Ο αγιασμός επιτελείται μέσω της αληθείας του Λόγου του Ιεχωβά, της Γραφής. Για να εξακολουθήσετε σ’ αυτή την κατάστασι της αγίας αφοσιώσεως είναι ανάγκη να μελετάτε συνεχώς τον Λόγον της αληθείας και να είσθε προσκολλημένοι σ’ αυτόν. Τα ύδατα της αληθείας παριστάνονται σαν ένας μεγάλος ποταμός, που ρέει από τον ναόν του Ιεχωβά. (Αποκάλ. 22:1, 2) Από το άφθονο αυτό ρεύμα οι Χριστιανοί πρέπει συνεχώς να γεμίζουν την καρδιά τους και τη διάνοιά τους, και, καθώς εξακολουθούν έτσι να πίνουν τα ύδατα αυτά της ζωής, μέσα τους αναβλύζουν πηγές ύδατος για να μεταδώσουν ζωή αιώνια.—Ιωάν. 4:14.

¹² Σ’ εμάς η ευκαιρία για αγιασμό φέρθηκε επειδή μας υπηρέτησε κάποιο άλλο άτομο που εκήρυττε το ευαγγέλιο του Λόγου του Θεού. Ο αγιασμός μας, από αυτή την άποψι, εξηρτάτο από τη διακονία αυτή. Για να διατηρήσουμε εμείς τον αγιασμό μας είναι ουσιώδες να είμεθα δραστήριοι στη διακονία, ενασχολούμενοι σ’ αυτήν, κηρύττοντας, φέρνοντας την αλήθεια στους άλλους. Η δραστηριότης αυτή είναι απόδειξις της διακονίας μας και δοξάζει τον Θεόν μας σύμφωνα με ό,τι ανέφερε ο αγιασμένος Κύριος Ιησούς Χριστός: «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.» (Ιωάν. 15:8) Η αφοσίωσις στον Ιεχωβά, που εμαρτυρήθη με το εν ύδατι βάπτισμά μας ως σύμβολο της αφιερώσεώς μας σ’ αυτόν, πρέπει να είναι σταθερή, και σε τούτο να εκδηλώνεται η ενότης μας με τους συνδούλους μας. Κρατήστε ισχυρή την πίστι που μας έφερε σε σχέσι με τον Ιεχωβά, έτσι ώστε το πνεύμα του που οδηγεί σε αγιασμό να παραμένη πάντοτε επάνω μας. Όπως οι Θεσσαλονικείς, εμείς σήμερα γνωρίζομε τις παραγγελίες τον Λόγου του Θεού προς τους Χριστιανούς. «Διότι εξεύρετε ποίας παραγγελίας εδώκαμεν εις εσάς δια του Κυρίου Ιησού.»—1 Θεσ. 4:2.

ΑΓΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΑΤΑ;

13. Ο Παύλος προσδιορίζει τους αγιασμένους. Ποιοι είναι;

¹³ Εσημειώσαμε προηγουμένως ότι ο Παύλος απευθυνόμενος στους Θεσσαλονικείς έγραφε σε πιθανά μέλη του σώματος του Χριστού, αγιασμένα από τον Ιεχωβά Θεό επειδή απεχωρίσθησαν να εκτελέσουν το έργον εκείνων που είναι πνευματικοί του υιοί. «Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, δια να μη λυπήσθε, καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας δια του Ιησού θέλει φέρει μετ’ αυτού. Διότι τούτο σας λέγομεν δια του λόγου του Ιεχωβά, ότι ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον· έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα· και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους.» (1 Θεσ. 4:13-18, ΜΝΚ) Κατόπιν, επίσης, εν σχέσει με τη διατήρησι αγιασμού και την αποχή από πορνεία ο Παύλος έγραψε στους Κορινθίους: «Δεν εξεύρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού; Να λάβω λοιπόν τα μέλη του Χριστού, και να κάμω αυτά μέλη πόρνης; Μη γένοιτο!»—1 Κορ. 6:15.

14. Σε ποιους αναφέρεται το Αποκάλυψις 7:9;

¹⁴ Με εφαρμογή στον καιρό που εγράφησαν καθώς και στην εποχή μας, τα προηγούμενα εδάφια που εξετάσαμε από τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές αναφέρονται αμέσως στους αγιασμένους, καθιερωμένους, πνευματικούς υιούς του Θεού. Τι μπορεί, λοιπόν, να λεχθή όσον αφορά τα άλλα πρόβατα του Κυρίου Ιησού; Τι θα πούμε για το μεγάλο πλήθος των δούλων του Θεού, που αναφέρεται, λόγου χάριν, στην Αποκάλυψι 7:9, όπως: «Ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών»; Η υπηρεσία των αίνου στον Θεό δείχνεται στο εδάφιο 10: «Και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.»

15. Αγιάζεται αυτός ο «πολύς όχλος»;

¹⁵ Το ίδιο αυτό κεφάλαιο της Αποκαλύψεως καθιστά σαφές ότι αυτοί δεν είναι οι σφραγισμένοι 144.000 του πνευματικού Ισραήλ. Μάλλον, εκδηλώνονται αφού εξετάζεται η εκκλησία ή το σώμα του Χριστού. Ο «πολύς όχλος» βέβαια δεν είναι αγιασμένος με την έννοια ότι είναι μέλη της εκκλησίας του πνευματικού Ισραήλ· και όμως μήπως οι απαιτήσεις της αγιότητος βαρύνουν και αυτούς αν λάβωμε υπ’ όψιν όλες τις προηγούμενες αποδείξεις που εξετάσαμε όσον αφορά την αγνή και καθαρή λατρεία του αληθινού Θεού, ο οποίος είναι ο ίδιος άγιος και δίκαιος; Λέμε, Ναι, λόγω του ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν επιδοκιμάζει την αδικία, και εκείνοι που ανήκουν στον πολύν όχλον των άλλων προβάτων του έχουν ασφαλώς την επιδοκιμασία του, αν, εφ’ όσον και όταν αποδεικνύουν την πιστή των αφοσίωσι σ’ αυτόν. Η αφιέρωσίς των είναι αναμφιβόλως, γνησία. Η υπηρεσία του αίνου των προς αυτόν ογκούται τώρα σ’ ένα τεράστιον χορόν προς τιμήν του και δόξαν του. Εξωραΐζουν την οργάνωσι του λαού του Ιεχωβά επάνω στη γη σ’ αυτή την ημέρα. Αγαπούν τον Ιεχωβά, και αυτός τους αγαπά. Οι προσδοκίες των για αιώνια ζωή στο νέο κόσμο είναι συγκινητικές. Όπως ακριβώς ο Ιεχωβά διέταξε αγιότητα στην τάξι των επιγείων δούλων του που δεν είχαν ουράνιες ελπίδες, καθώς διετυπώθη σ’ αυτούς στο Λευιτικόν, τότε δε επέστησε την προσοχή στη δική του αγιότητα, και όπως ο Πέτρος ανέγραψε την ίδια αρχή για να κυβερνά τους Χριστιανούς της εποχής του, έτσι αυτή εφαρμόζεται τώρα σε όλους τους Χριστιανούς της εποχής μας, περιλαμβανομένων και των άλλων προβάτων του Κυρίου.

16. Πού φανερώνεται ότι υπηρετεί ο «πολύς όχλος», και σε ποιο συμπέρασμα μάς οδηγεί αυτό;

¹⁶ Υπάρχει και μια άλλη αιτία γι’ αυτό το συμπέρασμα, η οποία είναι το γεγονός ότι η Αποκάλυψις 7:15 παριστάνει αυτούς που ανήκουν στον πολύν όχλον ότι «είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού· και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς.» Δεν μπορούμε να συμπεράνωμε ότι οποιοσδήποτε που υπηρετεί τον Ιεχωβά στο ναό του ή εν σχέσει με το ναό του είναι διεφθαρμένος, ασεβής, ανόσιος. «Εν δε τω ναώ αυτού πας τις κηρύττει την δόξαν αυτού.»—Ψαλμ. 29:9.

17. Κάμετε διάκρισι μεταξύ καθιερώσεως και αγιασμού.

¹⁷ Είναι ο αγιασμός συνώνυμος με την καθιέρωσι; Όχι, επειδή η καθιέρωσις αναφέρεται στην ενέργεια του Ιεχωβά να εκλέξη και περιβάλη με εξουσία τον Αρχιερέα Ιησούν Χριστόν και εκείνους που είναι κεχρισμένοι συντροφικοί ιερείς με τον Ιησού Χριστό. (Βλέπε Η Σκοπιά, 15ης Αυγούστου 1952.) Ο αγιασμός αναφέρεται σε άλλα πράγματα. Αντιπαραβάλλει έναν που κατάλληλα ονομάζεται «αγιασμένος» με ένα μη αγιασμένο άτομο ή μια μη αγιασμένη κατάστασι. Για τούτο, με πλήρη αρμοδιότητα ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του μεγάλου του διωρισμένου Κριτού Ιησού Χριστού, καθορίζει ποιοι τον υπηρετούν πιστά και έτσι είναι άξιοι της επιδοκιμασίας του λόγω της αφοσιώσεώς των σ’ αυτόν.

18, 19. Εξετάζοντας το ζήτημα πιστών και απίστων γαμηλίων συντρόφων, πώς εφαρμόζει ο απόστολος Παύλος τον αγιασμό;

¹⁸ Σημειώστε την εφαρμογή αυτής της αρχής από τον απόστολο Παύλο στο έβδομο κεφάλαιο της Πρώτης προς Κορινθίους επιστολής όπου εξετάζει τον σχετικό αγιασμό ενός απίστου νυμφευμένου προσώπου που έχει ένα σύντροφον ο οποίος είναι Χριστιανός. Ιδού τα λόγια του: «Εάν τις αδελφός έχη γυναίκα άπιστον, και αυτή συγκατανεύη να συνοική μετ’ αυτού, ας μη αφίνη αυτήν. Και γυνή ήτις έχει άνδρα άπιστον, και αυτός συγκατανεύει να συνοική μετ’ αυτής, ας μη αφίνη αυτόν. [Γιατί;] Διότι ο ανήρ ο άπιστος ηγιάσθη δια της γυναικός· και η γυνή η άπιστος ηγιάσθη δια του ανδρός· επειδή άλλως τα τέκνα σας ήθελον είσθαι ακάθαρτα· αλλά τώρα είναι άγια.»—1 Κορ. 7:12-14.

¹⁹ Σ’ αυτή τη διηρημένη οικογένεια υπάρχει αντίθεσις μεταξύ της ευνοϊκής θέσεως στην οποία βρίσκεται ο άπιστος σύντροφος ο συνδεδεμένος με τον πιστόν και της δυσμενούς θέσεως στην οποία θα ευρίσκετο αν και οι δύο σύντροφοι δεν ήσαν πιστοί. Η αγιότης δείχνεται ότι είναι στα νεαρά παιδιά, που αλλιώς θα ήσαν ακάθαρτα, αν κανείς από τους γονείς δεν ήταν πιστός, ή αν ο άλλος γονεύς δεν ηγιάζετο από τη σχέσι του με τον πιστόν. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άπιστος σύντροφος δεν είναι προσωπικώς υπεύθυνος για την πορεία του ως απίστου, και δεν σημαίνει ότι ο πιστός σύντροφος πρόκειται να πάρη τον άπιστον στην αιώνια ζωή σε κατάστασι απιστίας. Ενδιαφερόμεθα για το γεγονός ότι ο απόστολος Παύλος λέγει ότι ο άπιστος αγιάζεται σχετικά, μολονότι δεν γίνεται αγιασμένος ή «άγιος». Το αναφέρομε εδώ για να δείξωμε ότι είναι κατάλληλο για κείνους που αποτελούν τα άλλα πρόβατα του Κυρίου, διαβάζοντας στον Λόγον του Θεού τις απαιτήσεις για αγιασμό εις τον Ιεχωβά Θεό, να εφαρμόσουν στον εαυτό τους τις αρχές αυτές της δικαιοσύνης τις οποίες πρέπει να ακολουθήσουν και να ζήσουν σύμφωνα μ’ αυτές. Είναι κατάλληλο, επίσης, γι’ αυτούς να γνωρίζουν ότι πρέπει να διατηρήσουν την κατάστασι της αφοσιώσεώς των στη δικαία υπόθεσι του Θεού για ν’ αποτελούν αίνον στο όνομά του και για να κληρονομήσουν αιώνια ζωή στον δίκαιο νέο του κόσμο. (2 Πέτρ. 3:13) Καθώς είναι γραμμένο στην αγιασμένη εκκλησία: «Ο Θεός δεν εκάλεσεν ημάς προς ακαθαρσίαν, αλλά προς αγιασμόν.» (1 Θεσ. 4:7) Μολονότι τα άλλα πρόβατα δεν είναι μέλη του «αγίου έθνους» που αποτελείται από εκείνους που ονομάζονται «άγιοι» ή «ηγιασμένοι», είναι τώρα στενά συνδεδεμένοι με το έθνος εκείνο ως μέρος της «μιας ποίμνης» υπό τον «ένα ποιμένα». Δεν πρέπει λοιπόν να ενεργούν ως μια μολύνουσα επιρροή μεταξύ των όπως το «σύμμικτον πλήθος» κάποτε μεταξύ των υιών Ισραήλ στην έρημο. (Αριθμ. 11:4) Όχι· αλλ’ απαιτείται απ’ αυτούς να ανταποκρίνωνται στις απαιτήσεις της αγιότητος καθ’ όσον αυτές εφαρμόζονται στα άλλα πρόβατα του Κυρίου και έτσι να είναι ασφαλείς σύντροφοι του υπολοίπου του «μικρού ποιμνίου» των αγιασμένων.

20. Με ποια ενθάρρυνσι να μένωμε σταθεροί τελειώνει ο Παύλος την πρώτη του προς Θεσσαλονικείς επιστολή;

²⁰ Ο Παύλος τελειώνει την πρώτη του επιστολή προς την εκκλησία των Θεσσαλονικέων «ηγιασμένων» με μια τέτοια ευτυχή και ενθαρρυντική σημείωσι, λέγοντας: «Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης είθε να σας αγιάση ολοκλήρως· και να διατηρηθή ολόκληρον το πνεύμά σας, και η ψυχή, και το σώμα, αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Πιστός είναι εκείνος όστις σας καλεί, όστις και θέλει εκτελέσει. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είη μεθ’ υμών.» (1 Θεσ. 5:23, 24, 28) Σε αρμονία με τον πλήρη αγιασμό τού υπολοίπου του «μικρού ποιμνίου» του Θεού, το οποίον βρίσκεται ακόμη στη γη, ο Θεός θα πολιτευθή ευνοϊκά με τον «πολύν όχλον» των πιστών άλλων προβάτων λόγω της νομοταγούς των σχέσεως με το «ηγιασμένον» υπόλοιπο.—Ματθ. 25:39-40, 46.