Η Αποκάλυψις του Ιησού Χριστού

«Αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, παραμένετε τελείως ισορροπημένοι [νήφοντες, Κείμενον], και έχετε ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς κατά την αποκάλυψιν του Ιησού Χριστού.»—1 Πέτρου 1:13, ΜΝΚ.

1, 2. Ποια υπήρξε η ελπίδα ειλικρινών ανθρώπων, και πώς είδαν το ζήτημα μερικοί θρησκευόμενοι;

ΕΠΙ πολλούς αιώνες ειλικρινή και τίμια άτομα επόθησαν την επάνοδο του Χριστού. Το πώς ακριβώς θα ήρχετο αυτός και τι θα συνέβαινε σ’ εκείνο τον καιρό δεν ήταν πολύ σαφές σε πολλούς, αλλά η προσδοκία τής πραγματοποιήσεως των υποσχεμένων ευλογιών τούς εγέμισε με ελπίδα. Μολονότι η επάνοδος του Χριστού έχει ορισθή ως καιρός κρίσεως και ως καιρός του τέλους του κόσμου, η ελπίδα των δεν ετέθη κακώς σ’ αυτήν, επειδή έχει επίσης προαναγγελθή ως καιρός απελευθερώσεως. Αλλ’ η σωτηρία αυτή δεν θα έλθη αυτομάτως ως αποτέλεσμα «καλής διαγωγής». Ούτε η παρουσία αυτής της ημέρας θα αναγνωρισθή τόσο εύκολα ώστε όλοι να γνωρίζουν ότι η κρίσις είναι εν προόδω. Μια ακριβής μελέτη των Γραφών αποκαλύπτει ότι όταν θα έλθη η αποκάλυψις του Ιησού Χριστού θα συλλάβη τους πιο πολλούς από τον κόσμο σε άγνοια.

² Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως η μόνη προειδοποίησις που θα ελάμβανε ο άνθρωπος διεσαλπίσθη όταν ο Ιησούς ήταν στη γη; Μήπως αυτός έδειξε ότι στο τέλος του κόσμου θα ενεφανίζετο ξαφνικά χωρίς να αναγγελθή και αμέσως θα θεωρούσε όλους τους ανθρώπους υπευθύνους; Μερικοί θρησκευόμενοι επιμένουν ότι ο Χριστός δεν θα έχη αφιχθή ώσπου να εμφανισθή ορατώς από τα σύννεφα μαζί με τους αγγέλους του και να υποβάλη όλους τους ανθρώπους σε πύρινη κρίσι. Τα ίδια αυτά άτομα πιστεύουν ότι η κρίσις θα γίνη με βάσι την ηθική διαγωγή ή την αποδοχή του κηρύγματος του «Χριστού εσταυρωμένου» ή του «Ιησού και της αναστάσεως». (1 Κορ. 1:23· Πράξ. 17:18) Μια τέτοια κατανόησις, εν τούτοις, είναι καθαρά ανθρωπίνη λογίκευσις και δεν βασίζεται σε ακριβή γνώσι του Λόγου του Θεού.

3. (α) Πότε και πού αρχίζει να δημιουργήται ευθύνη ενώπιον του Κυρίου: (β) Τι πρέπει να διακηρυχθή παγκοσμίως, και από τι εξαρτάται η ευθύνη κατά την αποκάλυψι του Ιησού;

³ Η Γραφή δείχνει καθαρά ότι προτού καταλογισθή σε οποιονδήποτε πλήρης ευθύνη, θα κατεσκευάζετο μια οδός προετοιμασίας ενώπιον του Κυρίου. Μόνο όταν εκείνοι που εκζητούν ενθέρμως τον Κύριο θα είχαν μια ευκαιρία να αναγνωρίσουν ότι είναι παρών στη βασιλεία του, θα ενεφανίζετο αυτός ξαφνικά για να ζητήση λογαριασμό. Οι Γραφές δείχνουν περαιτέρω ότι αυτή η πρώτη ευθύνη δεν θα αφορούσε τα έθνη, αλλά μάλλον τον «οίκον του Θεού». (1 Πέτρ. 4:17· Μαλαχ. 3:1-5) Κατόπιν, ο Ιησούς ετόνισε, θα εδίδετο μια πλήρης και τελεία προειδοποίησις σε όλη την οικουμένη. Και τι είπε ότι θα εκηρύττετο; Όχι πρωτίστως η «σταύρωσίς» του ή η προσήλωσίς του στο ξύλο, και όχι πρωτίστως η ανάστασίς του. Ενώ αυτά αποτελούν σπουδαίες διδασκαλίες της Γραφής και έχουν μια θετική σχέσι με το κορύφωμα του σκοπού και της κρίσεως του Θεού σήμερα, εν τούτοις η ανάστασις του Ιησού εδόθη ως σημείον της πρώτης παρουσίας του Χριστού και πάντοτε εκηρύττετο από τότε. Τώρα αυτός λέγει: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Ακριβώς γι’ αυτό το ευαγγέλιον ή τα αγαθά νέα ότι η βασιλεία αυτή ιδρύθη, μιλεί ο Παύλος στη δευτέρα του επιστολή προς Θεσσαλονικείς. Εκεί εξετάζει το γεγονός «όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» (2 Θεσ. 1:7, 8) Επομένως, η ευθύνη κατά την αποκάλυψι του Ιησού Χριστού εξαρτάται από το αν κανείς δέχεται ή απορρίπτη το ευαγγέλιον της παρουσίας της Βασιλείας που ο Ιησούς είπε ότι θα εκηρύττετο παγκοσμίως.

4. Τι απέτυχαν ν’ αναγνωρίσουν τα έθνη σήμερα;

⁴ Γιατί, λοιπόν, τα έθνη δεν κατανοούν και δεν αποδέχονται ότι είναι πλησίον αυτό το αποκορύφωμα της κρίσεως; Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν προσέξει την παγκόσμια αναγγελία της επανόδου του Χριστού και της δευτέρας παρουσίας του. Πολύ πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπεδείκνυαν το 1914 ως τον καιρό που θα συνέβαινε το μεγάλο αυτό γεγονός. Και από το 1914 οι πραγματικές αποδείξεις που βεβαιώνουν αυτή την αλήθεια υπεδείχθησαν επανειλημμένως από τις στήλες της Σκοπιάς. Τα έθνη εξακολουθούν ν’ αγνοούν αυτό το σημείο και αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν ότι ένας καιρός κρίσεως είναι ακόμη και τώρα εν προόδω. Δεν μπορούν να ιδούν ότι ο Χριστός ενεφανίσθη στο ναό από το 1918 και άρχισε ήδη κρίσις εναντίον δύο τάξεων ανόμων τους οποίους ο Κύριος βρήκε εκεί. (Ματθ. 24:48-51· 2 Θεσ. 2:8) Δεν έχουν παρατηρήσει μια διαίρεσι που προχωρεί από τότε μεταξύ των ανθρώπων—ένα διαχωρισμό που γίνεται μπροστά στα ίδια των τα μάτια. (Ματθ. 25:31-33) Εκουσίως κλείνουν τα αυτιά των στο προειδοποιητικό άγγελμα ότι ένα αποκορύφωμα κρίσεως πλησιάζει γοργά όταν ο Ιησούς Χριστός θα αποκαλυφθή τόσο πλήρως στον κόσμο ώστε η παρουσία του θα είναι αδιαμφισβήτητη. Αυτή ακριβώς η αδιαμφισβήτητη απόδειξις της παρουσίας του επιφέρει καταστροφή, διότι αυτός αποκαλύπτεται στην εκτέλεσι δυσμενούς κρίσεως μέσω του πολέμου του Αρμαγεδδώνος. Γι’ αυτό και ο Πέτρος νουθετεί: «Δια τούτο αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, παραμένετε τελείως ισορροπημένοι [νήφοντες, Κείμενον], και έχετε ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς κατά την αποκάλυψιν του Ιησού Χριστού.» (1 Πέτρ. 1:13, ΜΝΚ) Με την αιώνια τύχη μας στην πλάστιγγα, η κατεύθυνσις της σοφίας θα υπηγόρευε την απόκτησι όλης της δυνατής γνώσεως που αφορά την υποσχεμένη αυτή επίσκεψι επιστροφής του δικαίου αντιπροσώπου του Ιεχωβά προτού αποκαλυφθή με εκτέλεσι κρίσεως. Ενέργεια σύμφωνα με το ορθό αυτό είδος γνώσεως είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος υπερασπίσεως.—Εκκλησ. 7:12.

ΚΑΤΑΔΕΙΞΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

5. Ποιο υπόδειγμα έχει θέσει ο Ιεχωβά στην κρίσι;

⁵ Ο Ιεχωβά ποτέ δεν κρίνει κάποιον ως ένοχον χωρίς μια δικαία δοκιμασία. Υποδεικνύει καθαρά το θέλημά του στον άνθρωπο και δίνει πλήρη ευκαιρία στον άνθρωπο να δείξη μια καλή και δίκαιη καρδιά εμμένοντας σ’ αυτό. Δίνει ακόμη επανειλημμένες προειδοποιήσεις σ’ εκείνους που έχουν τάσι να τον αγνοούν. Αλλά οι κρίσεις του είναι βέβαιες και ταχείες όταν η ενοχή έχει αποδειχθή. Σε όλη την ιστορία της πολιτείας του προς το ανθρώπινο γένος με κρίσι, παρουσιάζεται αυτό το ίδιο υπόδειγμα. Δύο παραδείγματα που παρέχονται ως τύποι της δευτέρας παρουσίας του Χριστού πρέπει να χρησιμεύσουν στο να καταδειχθή αυτό το υπόδειγμα.—2 Πέτρ. 2:5, 6.

6. Ποιες τρεις απόψεις υπάρχουν σε οποιαδήποτε έλευσι ενός αντιπροσώπου του Ιεχωβά για κρίσι;

⁶ Πρέπει να σημειωθή σχετικώς ότι υπάρχουν τρεις ξεχωριστές φάσεις ή απόψεις σε οποιαδήποτε επίσκεψι ή έλευσι ενός δικαίου αντιπροσώπου του Ιεχωβά σε καιρό κρίσεως. Ολόκληρη η περίοδος της ελεύσεως αναφέρεται ως η παρουσία. Κατόπιν υπάρχει ένας καιρός που ο σκοπός της παρουσίας γίνεται καθαρά φανερός. Είναι καιρός για έναρξι κρίσεως σε όλους τους Χριστιανούς. Τελικά υπάρχει ένα αποκορύφωμα του σκοπού της παρουσίας, που είναι η εκτέλεσις κρίσεως. Αυτός είναι καιρός αποκαλύψεως επειδή ο σκοπός της επισκέψεως φαίνεται τώρα καθαρά στην απελευθέρωσι εκείνων που κρίνονται ευνοϊκά και στην καταστροφή εκείνων που βρίσκονται ανάξιοι σωτηρίας.

7. Πότε άρχισε ο καιρός της παρουσίας του Νώε, και πώς εξεδηλώθη το έλεος του Ιεχωβά;

⁷ Πρώτα παρατηρήστε την παρουσία του Νώε στην περίοδο πριν από τον κατακλυσμό. Η γη είχε γεμίσει με βία έτσι ώστε ήταν διεφθαρμένη ενώπιον του Θεού και αυτός απεφάσισε να την καταστρέψη. Η γενεαλογία του Νώε που αναγράφεται στη Γένεσι κεφάλαιον 6 και αρχίζει με το εδάφιο 9, λέγει: «Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού· μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε.» Ενώ αυτή η ίδια η παρουσία του δικαίου Νώε κατεδίκαζε τη γενεά στην οποίαν αυτός ζούσε, ο Ιεχωβά με έλεος έδωσε προειδοποίησι για τον σκοπό του να καταστρέψη τον κόσμον εκείνον και έδειξε οδόν διαφυγής μέσω του αντιπροσώπου του τον οποίον απέστελλε. «Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ’ αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην. Κάμε εις σεαυτόν κιβωτόν.» (Γέν. 6:13) Αυτή η παροχή προειδοποιήσεως στον Νώε θα εσημείωνε την έναρξι των «ημερών του Νώε» ή τον καιρό της παρουσίας του Νώε, στη διάρκεια δε της περιόδου αυτής ο Νώε εχρησίμευσε ως «κήρυξ δικαιοσύνης». (2 Πέτρ. 2:5) Οι άνθρωποι του καιρού εκείνου εγνώριζαν βέβαια ότι ο Νώε ήταν εκεί και ότι εκήρυττε, αλλά δεν έδωσαν προσοχή.

8. Πώς ο Νώε έλαβε απόδειξι της ευνοίας του Ιεχωβά και πώς απεκαλύφθη η δικαιοσύνη της παρουσίας του Νώε;

⁸ Κατόπιν έφθασε η ημέρα που ο Ιεχωβά Θεός επήρε τον Νώε, την οικογένεια του και όλα τα ζώα στην κιβωτό. Αυτό ήταν βέβαια εκδήλωσις θείας ευνοίας, η οποία όμως δεν ανεγνωρίσθη ακόμη από τους εμπαίκτας εκείνους που είχαν επίμονα αγνοήσει την προειδοποίησι. Κατά τον καιρό της εκδηλώσεως αυτής και της εισόδου του Νώε στην κιβωτό, ο δρόμος ήταν ακόμη ανοιχτός—αλλά όχι για πολύν καιρό. «Και έκλεισεν ο Ιεχωβά την κιβωτόν επάνω αυτού.» (Γέν. 7:16, ΜΝΚ) Η κρίσις όλων στη γη κατά τον καιρό εκείνο ήταν τώρα σφραγισμένη. Ο Ιεχωβά είχε δώσει απόδειξι της ευνοίας του στον Νώε και τώρα προχωρούσε να δώση απόδειξι οργής εναντίον όλων όσοι δεν είχαν αναγνωρίσει τη δίκαιη παρουσία του Νώε. Ο κατακλυσμός ήταν ένα αλάθητο αποκορύφωμα της αληθείας του κηρύγματος του Νώε και μια αποκάλυψις στον πονηρό κόσμο στον οποίον αυτός ζούσε. Έτσι θα είναι και στη δευτέρα παρουσία του Χριστού.

9. Ποια στάσι και πορεία ενεργείας έλαβε ο Λωτ απέναντι των Σοδομιτών;

⁹ Ο Λωτ επίσης στάθηκε για κρίσι απέναντι ενός λαού. Ο Πέτρος μάς λέγει τα εξής για τον Λωτ, ο οποίος ήταν προσωρινός κάτοικος των Σοδόμων: «[Ο Θεός] ηλευθέρωσε τον δίκαιον Λωτ καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων (διότι ο δίκαιος, κατοικών μεταξύ αυτών, δι’ οράσεως και ακοής εβασάνιζεν από ημέρας εις ημέραν την δικαίαν αυτού ψυχήν δια τα άνομα έργα αυτών.)» (2 Πέτρ. 2:7, 8) Λόγω της πονηρίας των ανθρώπων των Σοδόμων και των Γομόρρων ο Ιεχωβά έστειλε τους αγγέλους του να επιφέρουν κρίσι καταδίκης εναντίον των. Ο Λωτ απεπειράθη να πείση τους Σοδομίτες να προσκολληθούν στη δικαιοσύνη του Θεού, αλλ’ αυτοί τον εχλεύασαν με τα εξής λόγια, «Ούτος ήλθε δια να παροικήση· θέλει να γείνη και κριτής;» Ο Λωτ κατόπιν προσπάθησε να πείση τους μέλλοντας γαμβρούς του να φύγουν μαζί του για προστασία. «Και είπε, Σηκώθητε, εξέλθετε εκ του τόπου τούτου· διότι καταστρέφει ο Ιεχωβά την πόλιν. Αλλ’ εφάνη εις τους γαμβρούς αυτού ως αστεϊζόμενος.»—Γέν. 19:9, 14, ΜΝΚ.

10. Τι διευκρίνισε ο Ιησούς όσον αφορά τη δική του αποκάλυψι μέσω του παραδείγματος της καταστροφής των Σοδόμων;

¹⁰ Χωρίς αμφιβολία αυτοί ενόμιζαν ακόμη ότι ο Λωτ αστειευόταν και όταν οι άγγελοι του Ιεχωβά επήραν τον Λωτ και τη γυναίκα του και τις δύο θυγατέρες του από το χέρι και τους ωδήγησαν έξω από την πόλι. Δεν το ανεγνώριζαν αυτό ως εκδήλωσιν της ευνοίας του Ιεχωβά ώσπου έπεσε η φωτιά επάνω στα Σόδομα και στα Γόμορρα. Όταν έγινε αυτή η αποκάλυψις της παρουσίας των αγγέλων τού Ιεχωβά με τον δίκαιον Λωτ, ήταν πολύ αργά για τη σωτηρία των. Ο Ιησούς συνέδεσε καθαρά την αποκάλυψί του με την εκτέλεσι κρίσεως όταν απεκορύφωσε την αφήγησί του για την απελευθέρωσι του Λωτ, λέγοντας: «Καθ’ ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού, και απώλεσεν άπαντας· ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή.»—Λουκ. 17:29, 30.

ΠΑΡΟΥΣΙΑ, ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ, ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ

11. Ποια είναι η σημασία της λέξεως παρουσία, και τι αυτή δείχνει όσον αφορά τη δευτέρα έλευσι του Χριστού;

¹¹ Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές κάνουν μια σαφή διάκρισι μεταξύ των τριών φάσεων ή απόψεων της δευτέρας ελεύσεως του Χριστού, χρησιμοποιώντας μια διαφορετική λέξι σε κάθε περίπτωσι. Η λέξις παρουσία μεταφράζεται πάντοτε με την αντίστοιχη Αγγλική λέξι (presence) στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών και έτσι αποδίδεται η πραγματική σημασία της λέξεως του πρωτοτύπου. Όπως εφαρμόζεται στη δευτέρα έλευσι του Χριστού, η λέξις παρουσία χρησιμοποιείται είτε για να δείξη τα χρόνια της ενάρξεως της επισκέψεώς του είτε για να αναφερθή σε ολόκληρον τον χρόνον που αυτός βρίσκεται με το ανθρώπινο γένος. Ο καιρός αυτός άρχισε στο 1914 και σημαίνει ότι ο Χριστός είναι τώρα παρών μολονότι αόρατος.

12. Τι σημαίνει η λέξις επιφάνεια, και τι δείχνει όσον αφορά τους πιστούς Χριστιανούς τότε;

¹² Μια δεύτερη λέξις, επιφάνεια, σημαίνει εμφάνισις, εκδήλωσις ή έλευσις στο φως ή στη θέα. Η χρήσις αυτής της λέξεως δείχνει την εμφάνισι του Χριστού στο ναό για κρίσι στο 1918 και σημειώνει την έναρξι ευνοϊκής κρίσεως, πρώτον, με την ανάστασι των κεχρισμένων που είχαν ήδη κοιμηθή στο θάνατο (2 Τιμ. 4:8) και, δεύτερον, με την ανάθεσι των συμφερόντων της Βασιλείας σ’ εκείνους από τους κεχρισμένους που βρέθηκαν πιστοί επάνω στη γη.

13. Τι σημαίνει αποκάλυψις , και σε τι αναφέρεται κατά την επάνοδο του Χριστού;

¹³ Η τρίτη λέξις, αποκάλυψις, σημαίνει αφαίρεσις του καλύμματος, φανέρωσις. Όταν χρησιμοποιήται η λέξις αυτή δείχνει ότι εννοείται μια καθαρή και ανεμπόδιστη θέα, και εν σχέσει με τη δευτέρα παρουσία του Χριστού αναφέρεται στον καιρό που η εκδήλωσίς του μετατρέπεται σε μια αλάθητη φανέρωσι κατά τον Αρμαγεδδώνα ώστε αναγκάζονται και οι απρόθυμοι ακόμη να αναγνωρίσουν την παρουσία του.

14. Γιατί συνοδεύει κάθε επίσκεψι ένα εξέχον σημείο, και τι έκαμε τους Ιουδαίους ηγέτας να προσκόψουν στην πρώτη παρουσία του Χριστού;

¹⁴ Είναι σημαντικό να σημειώσωμε επίσης όσον αφορά το υπόδειγμα που ετέθη, ότι κάθε παρουσία συνοδεύεται από ένα εξέχον σημείο. Αυτό χρησιμεύει για να προσδιορίση την ταυτότητα του αντιπροσώπου του Ιεχωβά και να βεβαιώση ότι έχει εξουσία. Χρησιμεύει επίσης για να διευκρινίση τον σκοπόν της επισκέψεως καθώς και να καθορίση την ευθύνη των ανθρώπων. Αυτό γίνεται φανερό αν εξετάσωμε την πρώτη παρουσία του Ιησού Χριστού. Πολλά πράγματα προελέχθησαν από τους Ιουδαίους προφήτας που θα εξεπληρώνοντο στον Μεσσία. Εν τούτοις, προτού αυτός παρουσιασθή, θα ήταν αδύνατο να καθορισθή ακριβώς πώς θα εξεπλήρωνε τον σκοπό της επισκέψεώς του ή ακόμη ποιος ακριβώς θα ήταν ο πλήρης σκοπός της παρουσίας του. Για την αιτία αυτή, οι θρησκευτικοί ηγέται των Ιουδαίων που θεωρούσαν τους εαυτούς των σοφούς προσέκοψαν στην πρώτη παρουσία του Χριστού, προσπαθώντας να διαβάσουν στις προφητείες δικές των ερμηνείες που δεν συμφωνούσαν με το θέλημα του Θεού όσον αφορά την αποστολή του Μεσσία του. Οι διάνοιες των δεν είχαν επηρεασθή από τα υποδείγματα που ήσαν γραμμένα και δεν είχαν προετοιμασθή για το είδος της δράσεως που ζητούσε η παρουσία του Μεσσία ανάμεσά τους. Αποβλέποντας μόνο σε αυτοεξύψωσι μέσω της επανόδου της Δαβιδικής βασιλικής διακυβερνήσεως δεν μπορούσαν ν’ αντιληφθούν ότι ήταν αναγκαία μια «πρώτη» παρουσία του υποσχεμένου Βασιλέως. Ούτε μπορούσαν ν’ αναγνωρίσουν όταν αυτός εφανερώθη ότι η παρουσία αυτή θα επιτελούσε απελευθέρωσι γι’ αυτούς πολύ πέραν των ατομικών των προσδοκιών.

ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

15. Ποιός ήταν ο κύριος λόγος για την πρώτη παρουσία του Ιησού;

¹⁵ Η πρώτη έλευσις του Ιησού επρόκειτο να εκπληρώση ένα διπλό σκοπό. Ήταν δευτερεύον σε σπουδαιότητα το ότι ήλθε να προμηθεύση αντίλυτρο για το ανθρώπινο γένος. (Ματθ. 20:28) Ο κύριος λόγος ήταν για ν’ αποδείξη την ακεραιότητά του σ’ Εκείνον ο οποίος τον απέστειλε και να βεβαιώση την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά. Ενεργώντας έτσι, θα εβεβαίωνε μέσω πολλών παθημάτων το δικαίωμά του να κληρονομήση τη Βασιλεία. (Εβρ. 2:18· 5:8) Η δίκαιη αυτή πορεία ήταν, αυτή καθ’ εαυτήν, ένα σημείο στον Ισραήλ. Έδειχνε ότι η διακονία του ήταν πορεία διεκδικήσεως και σωτηρίας.

16. Πώς η θεραπεία του τυφλού από τον Ιησούν επεσφράγισε την καταδίκη του Ισραήλ;

¹⁶ Αυτή ακριβώς η διακονία κηρύγματος και θεραπείας ήταν εκείνη που κατεδίκασε τους Ισραηλίτες μολονότι ο Ιησούς δεν είχε έλθει για να κρίνη τον κόσμο. Αυτός είπε: «Δεν απεστάλην, ειμή εις τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ.» (Ματθ. 15:24) Ο απόστολος Ιωάννης μαρτυρεί ότι αυτοί δεν ήθελαν να δεχθούν τα έργα του: «Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν.» (Ιωάν. 1:11) Ένα παράδειγμα τούτου βλέπομε στην αφήγησι της θεραπείας τού εκ γενετής τυφλού από τον Ιησούν. Οι Ιουδαίοι είχαν ήδη συμφωνήσει μεταξύ τους ότι αν κανείς εδέχετο τον Ιησούν ως τον Χριστόν ή Μεσσίαν, θα εξεδιώκετο από τη συναγωγή. Ο άνθρωπος που θεραπεύθηκε επιστοποίησε με τόλμη το θαύμα και ωμολόγησε πίστιν ότι ο Ιησούς ήταν πράγματι προφήτης. Οι Φαρισαίοι τον ωνείδισαν και είπαν: «Συ είσαι μαθητής εκείνου· ημείς δε του Μωυσέως είμεθα μαθηταί· ημείς εξεύρομεν ότι προς τον Μωυσήν ελάλησεν ο Θεός· τούτον όμως δεν εξεύρομεν πόθεν είναι.» «Απεκρίθη ο άνθρωπος και είπε προς αυτούς, Εν τούτω μάλιστα είναι το θαυμαστόν, ότι σεις δεν εξεύρετε πόθεν είναι, και ήνοιξέ μου τους οφθαλμούς. Εξεύρομεν δε ότι αμαρτωλούς ο Θεός δεν ακούει· αλλ’ εάν τις ήναι θεοσεβής, και κάμνη το θέλημα αυτού, τούτον ακούει. Εκ του αιώνος δεν ηκούσθη, ότι ήνοιξέ τις οφθαλμούς γεγεννημένου τυφλού. Εάν ούτος δεν ήτο παρά Θεού δεν ηδύνατο να κάμη ουδέν. Απεκρίθησαν και είπον προς αυτόν, Συ εγεννήθης όλος εν αμαρτίαις, και συ διδάσκεις ημάς; και εξέβαλον αυτόν έξω.» Τελικά ο Ιησούς άκουσε ότι ο άνθρωπος είχε εκδιωχθή από τη συναγωγή και όταν τον βρήκε τον ερώτησε αν επίστευε στον Υιόν του ανθρώπου. Ο θεραπευμένος άνθρωπος είπε ότι επίστευε και προσεκύνησε τον Ιησούν, ο δε Ιησούς τότε είπε: «Εγώ δια κρίσιν ήλθον εις τον κόσμον τούτον, δια να βλέπωσιν οι μη βλέποντες, και να γείνωσι τυφλοί οι βλέποντες.» «Και ήκουσαν ταύτα όσοι εκ των Φαρισαίων ήσαν μετ’ αυτού, και είπον προς αυτόν, Μήπως και ημείς είμεθα τυφλοί; Είπε προς αυτούς ο Ιησούς, Εάν ήσθε τυφλοί, δεν ηθέλετε έχει αμαρτίαν· τώρα όμως λέγετε, Ότι βλέπομεν· η αμαρτία σας λοιπόν μένει.»—Ιωάν. 9:28-41.

17. Ποια απόδειξι του Μεσσία ήθελαν οι Ιουδαίοι θρησκευόμενοι, και τι εζήτησαν από τον Ιησούν;

¹⁷ Ο Ιησούς έδειξε με τα λόγια αυτά ότι ήταν επίσης εν προόδω μια πνευματική θεραπεία η οποία θα μπορούσε να τους απελευθερώση από την καταδίκη που ωφείλετο στην αμαρτία ή η οποία, αν απερρίπτετο, θα τους άφηνε κάτω από την οργή του Θεού. Οι Φαρισαίοι, όμως, εξακολούθησαν να εμμένουν πεισμόνως στη δική τους αντίληψι για το ποιες αποδείξεις θα εφανέρωναν την άφιξι του Μεσσία. «Και προσελθόντες οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, πειράζοντες αυτόν, εζήτησαν να δείξη εις αυτούς σημείον εκ του ουρανού. . . . Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον ζητεί· και σημείον δεν θέλει δοθή εις αυτήν, ειμή το σημείον Ιωνά.» (Ματθ. 16:1-4) Είχαν υπ’ όψι την προφητεία του Δανιήλ που προέλεγε το σημείο του Υιού του ανθρώπου και επέμεναν να εκπληρωθή στην εποχή των αν επρόκειτο αυτοί να πιστέψουν ότι ο Μεσσίας ήταν παρών. Προφανώς δεν ενδιεφέροντο για την έλευσι του Χριστού ως αντιπροσώπου του Ιεχωβά. Γι’ αυτούς ο υποσχεμένος Μεσσίας ήρχετο μόνο για να εξυπηρετήση τα ιδιοτελή των συμφέροντα.

18. Ποιο σημείο είπε ο Ιησούς ότι θα εβεβαίωνε την πρώτη παρουσία του;

¹⁸ Εν τούτοις, παρά το γεγονός ότι τα έργα κηρύγματος και θεραπείας του Ιησού ήσαν επαρκή για να πείσουν εκείνους που αγαπούσαν τη δικαιοσύνη (Λουκ. 7:18-23), ο Ιησούς έδωσε στο έθνος ένα εξέχον σημείο με το οποίο θα μπορούσαν να γνωρίσουν ότι ασφαλώς αυτός ήταν ο απεσταλμένος του Θεού, «Και σημείον δεν θέλει δοθή εις αυτήν, ειμή το σημείον Ιωνά του προφήτου. Διότι ως ο Ιωνάς ήτο εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρείς νύκτας, ούτω θέλει είσθαι ο Υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας.»—Ματθ. 12:39, 40.

19. Πώς αντέδρασαν στο σημείο οι Ιουδαίοι ηγέται, και σε τι ακόμη εχρησίμευσε το σημείο;

¹⁹ Αλλά εδέχθησαν οι θρησκευόμενοι ευμενώς αυτό το σημείο και το απεδέχθησαν ως απόδειξι; Διέκριναν τώρα ότι μέσω της αναστάσεως ο Ιησούς είχε δικαιωθή εν πνεύματι και επομένως ο κύριος σκοπός της πρώτης παρουσίας του είχε εκπληρωθή; Αντιθέτως. Όταν ήλθε ο καιρός να εμφανισθή το σημείο, προσπάθησαν να το εμποδίσουν πείθοντας τον Πιλάτο να θέση σφραγίδα επάνω στον τάφο και τοποθετώντας φρουρά στρατιωτών. Το τέχνασμά των, εν τούτοις, απέτυχε οικτρά, κατόπιν δε, σε μια προσπάθεια ν’ αποκρύψουν την υποκρισία των, προσέθεσαν στην ενοχή των, επιχειρώντας να επισκοτίσουν τη σημασία του σημείου. Όταν οι στρατιώτες που φρουρούσαν στον τάφο έδωσαν αναφορά για τα γεγονότα της αναστάσεως του Ιησού, εκείνοι «έδωκαν εις τους στρατιώτας αργύρια ικανά, λέγοντες, Είπατε, Ότι οι μαθηταί αυτού ελθόντες δια νυκτός έκλεψαν αυτόν, ενώ ημείς εκοιμώμεθα.» (Ματθ. 28:12, 13· 27:62-66) Επομένως το σημείο της πρώτης παρουσίας του Ιησού, όχι μόνο τον προσδιώρισε ως τον δοκιμασμένον και αποδεδειγμένον Μεσσίαν, αλλά εχρησίμευσε επίσης για να καθορίση την ευθύνη και των Ιουδαίων και των Εθνικών μέσω του κηρύγματος των μαθητών του.

20. Πώς ο σημερινός «Χριστιανισμός» ακολουθεί το υπόδειγμα του Ισραήλ;

²⁰ Ο σημερινός «Χριστιανισμός» ακολουθεί το ίδιο υπόδειγμα. Ισχυρίζεται ότι αποβλέπει στην επάνοδο του Χριστού όπως ακριβώς οι Ιουδαίοι ισχυρίζοντο ότι απέβλεπαν στην έλευσί του τότε. Και όπως ακριβώς οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι ζητούσαν σημείο, αγνοώντας όλες τις αποδείξεις ότι ο Χριστός ήταν ήδη ανάμεσά τους, έτσι και τα πολλά δόγματα του «Χριστιανισμού» στρέφουν τυφλά μάτια στο σημείο της δευτέρας παρουσίας του Χριστού και επιμένουν να περιμένουν το σημείο της αποκαλύψεώς του, που μπορεί να σημαίνη μόνο την καταστροφή των.

21, 22. Ποιο σημείο υπέδειξε ο Ιησούς ως απόδειξιν της δευτέρας παρουσίας του, και τι δείχνει η εμφάνισίς του όσον αφορά την αποκάλυψι του Ιησού;

²¹ Αρνούνται πράγματι εκείνο ακριβώς το σημείο που ζητούσαν οι Ιουδαίοι στην εποχή των, «το σημείον του Υιού του ανθρώπου» που προελέχθη από τον Δανιήλ. (Δαν. 7:13, 14) Το σημείο αυτό στο οποίο προσέκοψαν οι Ιουδαίοι, το υπέδειξε οριστικά ο ίδιος ο Ιησούς ως απόδειξιν του ότι θα ήταν παρών μεταξύ των ανθρώπων για δευτέρα φορά. «Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ· και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης, και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.» (Ματθ. 24:30) Αφού ο Δανιήλ συνδέει το σημείο με την παράδοσι της Βασιλείας, αυτό είναι προφανώς ένα σημείο που δείχνει την έναρξι της παρουσίας του Χριστού και της ελεύσεώς του στη βασιλεία του. Αυτό δεν μπορούσε να συμβή πριν από την επάνοδό του, και έτσι, μαζί με άλλα πράγματα που επρόκειτο να συμβούν σε μεταγενέστερη χρονολογία, ο Ιησούς έδωσε στον Ιωάννη αποκάλυψι αυτού του σημείου και το προσδιώρισε ως σημείο που μαρτυρεί την έναρξι της παρουσίας του και της βασιλείας και δυνάμεως του. (Αποκάλ. 12:1, 2, 5, 10) Όλες οι αποδείξεις δείχνουν ότι το 1914 είναι η χρονολογία αυτή.

²² Αφού ο Χριστός έχει ήδη αναλάβει την εξουσία της βασιλείας του με την έναρξι της παρουσίας του στο 1914, και αφού η παρουσία του εισάγει έναν καιρό κρίσεως, έπεται ότι η αποκάλυψίς του με συμβολικό πυρ για εκτέλεσι κρίσεως στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, πρέπει ν’ ακολουθήση πολύ σύντομα. (Ματθ. 24:34) Όλα τα άτομα που έχουν ευθεία καρδιά απέναντι του Θεού και του Απεσταλμένου του θα θέσουν πρόθυμα κατά μέρος κάθε άλλο ενδιαφέρον των ως δευτερευούσης σημασίας και, έχοντας αναζωσμένες τις διάνοιές των με ακριβή γνώσι, θα επιδοθούν με όλη των την καρδιά στη μόνη δράσι που μπορεί να φέρη απελευθέρωσι.