Ας Κρατούμε την Ομολογία της Ελπίδος — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ας Κρατούμε την Ομολογία της Ελπίδος

«Ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον· διότι πιστός, ο υποσχεθείς· και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.»—Εβρ. 10:23-25.

1. (α) Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά επιθυμούν να ζουν; (β) Σε ποια στερεή βάσι είναι προσηλωμένη η ελπίς των για ζωή;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ο Δοτήρ της ζωής. Δίδει επίσης γνώσι στον άνθρωπο για το πώς μπορεί να επιτύχη ζωή. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την ελπίδα της αιωνίου ζωής και είναι ευγνώμονες για τη γνώσι που έχουν τού πώς μπορεί η ατελεύτητη ζωή να γίνη δική των μέσω της χάριτος του Ιεχωβά. Θέλουν να ζουν, επειδή με τη ζωή μπορούν να λατρεύουν τον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος. (Ψαλμ. 118:17) Τα περισσότερα ανθρώπινα πλάσματα δεν θέλουν να πεθάνουν και να επιστρέψουν στο χώμα, επειδή στον τάφο όπου πηγαίνει ο άνθρωπος δεν υπάρχει γνώσις ή σοφία, ούτε μπορούν οι νεκροί να κάμουν οποιοδήποτε έργο. «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν, ουδέ έχουσι πλέον απόλαυσιν· επειδή το μνημόσυνον αυτών ελησμονήθη.» (Εκκλησ. 9:5, 10) Ζωή, διαβίωσις στον νέο κόσμο του Θεού, είναι η ελπίς που προσφέρεται στον άνθρωπο. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ελπίζουν στο νέο αυτό σύστημα πραγμάτων, η πίστις δε αυτή και η ελπίς βασίζονται στη γνώσι που έχουν του Λόγου του Ιεχωβά.

2. Γιατί πρέπει να μελετούμε τον Λόγον του Ιεχωβά;

² Τα λόγια του Ιεχωβά έχουν δύναμι. «Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν.» (Εβρ. 4:12) Έχοντας υπ’ όψι αυτή την αλήθεια, πρέπει να θέλωμε να γνωρίζωμε τι ο Ιεχωβά έχει πει σε οποιονδήποτε καιρό, αν αυτό είναι της δυνατότητός μας να το ανιχνεύσωμε. Πρέπει ασφαλώς να θέλωμε να μελετούμε τους λόγους του. Όταν ο Θεός λέγη κάτι, πρέπει να προσέχωμε, επειδή ό,τι λέγει έχει ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα επάνω στα έμψυχα και τα άψυχα δημιουργήματα. «Δια πίστεως εννοούμεν ότι οι αιώνες εκτίσθησαν με τον λόγον του Θεού, ώστε τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ φαινομένων.» (Εβρ. 11:3) Ο Δαβίδ, ένας άνθρωπος «κατά την καρδίαν του Θεού», εκτιμούσε τη δύναμι του λόγου του Ιεχωβά, επειδή έγραψε: «Με τον λόγον του Ιεχωβά έγειναν οι ουρανοί, και δια της πνοής του στόματος αυτού πάσα η στρατιά αυτών.» (Ψαλμ. 33:6, ΑΣ) Ο άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβη τη δύναμι που υπάρχει στα λόγια του Δημιουργού. Είναι γραμμένο ότι «η δύναμις είναι του Θεού» και ‘ο Παντοδύναμος . . . είναι υπέροχος κατά την δύναμιν’. (Ψαλμ. 62:11· Ιώβ 37:23) Με όλη τη δύναμι που έχει στον ουρανό και στη γη ως Κυρίαρχος Άρχων, μπορεί ασφαλώς να κάμη τον Λόγον του να διαμένη και ποτέ να μην επιστρέφη σ’ αυτόν ανεκπλήρωτος. Συνεπώς, ο ίδιος λέγει: «Ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματος μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου, και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» (Ησ. 55:11) Λόγια τόσο ισχυρά πρέπει να τα μελετούμε.

3. Πώς πρέπει να θεωρούμε τα λόγια του πρωτίστου ομιλητού τού Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού;

³ Όταν ο Ιησούς περιπατούσε σ’ αυτή τη γη, μιλούσε τα λόγια του Πατρός του τού εν τοις ουρανοίς. Είχε πίστι στα λόγια του Ιεχωβά. Η πορεία της ζωής του εβασίζετο στις επαγγελίες του Πατρός του. Ο Ιησούς ο ίδιος είπε: «Οι λόγοι τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι· πλην είναι τινές από σας οίτινες δεν πιστεύουσι.» (Ιωάν. 6:63, 64· 8:26-28) Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που αξιούν ότι είναι Χριστιανοί προβάλλουν ως κριταί των λόγων του Θεού και αποφασίζουν ατομικώς αν ωρισμένα εδάφια της Γραφής είναι αληθινά και μπορούν να γίνουν δεκτά ή αν πρέπει ν’ απορριφθούν. Θέτουν τη σοφία τους πιο πάνω από τη σοφία του Ιεχωβά του ιδίου. Αυτοί κατατάσσονται μ’ εκείνους που δεν πιστεύουν. Η έκφρασις του Ιησού εις Ιωάννην 6:63 είναι ακόμη ισχυρότερη στα λόγια της Κριτικής Εκδόσεως κειμένου: «Τα ρήματα α εγώ λελάληκα υμίν πνεύμα εστίν και ζωή εστίν.»

4. Πώς ο Ιησούς διευκρίνισε τον κίνδυνο μιας εσφαλμένης λογικεύσεως;

⁴ Αυτός δεν είναι καιρός για ν’ απωθούμε και να θέτωμε κατά μέρος τον Λόγον του Θεού και να λέμε: «Θα τον εξετάσω κάποια άλλη φορά. Έχω πολλά χρόνια ακόμη να ζήσω. Θα τον εξετάσω αργότερα όταν θα έχω την ευκαιρία.» Ο άνθρωπος κρίνει ότι υπάρχουν τόσο σπουδαία πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο για να φροντίση γι’ αυτά, ώστε δεν έχει καιρό να διαθέση για την ‘παλαιά’ Βίβλο. Θέλει να μείνη συγχρονισμένος. Νομίζει ότι συσσωρευμένα πλούτη θα τον κάμουν ν’ απολαύση τη ζωή στα τελευταία του χρόνια. Αλλά είναι δυνατόν να μην απολαύση ποτέ τις οικονομίες του, και μπορεί εύκολα να χάση το να ζήση αιώνια. Κάποτε ο Ιησούς το διευκρίνισε αυτό: «Ανθρώπου τινός πλουσίου ευτύχησαν τα χωράφια· και διελογίζετο εν εαυτώ, λέγων, Τι να κάμω; διότι δεν έχω που να συνάξω τους καρπούς μου. Και είπε, Τούτο θέλω κάμει· θέλω χαλάσει τας αποθήκας μου, και θέλω οικοδομήσει μεγαλητέρας, και συνάξει εκεί πάντα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου· και θέλω ειπεί προς την ψυχήν μου, Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά εναποτεταμιευμένα δι’ έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου. Είπε δε προς αυτόν ο Θεός, Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι; Ούτω θέλει είσθαι όστις θησαυρίζει εις εαυτόν, και δεν πλουτεί εις Θεόν.»—Λουκ. 12:16-21.

5, 6. Αντιθέτως, τι πράττουν εκείνοι που λογικεύονται ορθά;

⁵ Για να ‘πλουτήτε εις Θεόν’, για να κρατήτε στερεά την ελπίδα σας, πρέπει να μελετάτε τον πολύτιμον Λόγον του Θεού και εξακολουθητικά να τον ομολογήτε δημοσίως. Οποιοσδήποτε έχει την ελπίδα ζωής στο νέο κόσμο πρέπει τολμηρά και στοχαστικά να εξαγγέλλη αυτά τα αγαθά νέα, κάνοντάς τα γνωστά σε όλους όσοι θέλουν ν’ ακούσουν. «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν», είπε ο Ιησούς, επειδή τα λόγια που θα εκηρύττοντο έτσι θα ήσαν λόγια ζωής. (Ματθ. 24:14) Πίστις στον αληθινό Θεό από μέρους οποιουδήποτε ατόμου έρχεται με το ν’ ακούση τους λόγους του Θεού. «Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πώς θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;» (Ρωμ. 10:14) Ένας που γνωρίζει τους λόγους της αιωνίου ζωής πρέπει να τους διδάσκη για να μπορέσουν και άλλοι ν’ ακούσουν και για να μπορέσουν εκείνοι που ακούουν να έχουν πίστι. Κατόπιν αυτοί με τη σειρά τους θα μελετήσουν τον Λόγον του Θεού όπως ο διδάσκαλος. «Κήρυξον τον λόγον» είναι η συμβουλή του πιστού εκείνου ακολούθου του Ιησού Χριστού που εγνώριζε ότι η πίστις οικοδομείται επάνω σε ακριβή γνώσι. (2 Τιμ. 4:2) Για να ζήση κανείς στο νέο κόσμο πρέπει να είναι γεμάτος από τη γνώσι του Θεού. Αν δεν θα μπορούσατε να πληρωθήτε με τη γνώσι του Θεού, τότε θα έπρεπε να πήτε ότι ο Θεός δεν είναι ένας καλός διδάσκαλος. Οι αληθινοί, όμως, Χριστιανοί κατανοούν ότι «έσονται πάντες διδακτοί του Ιεχωβά». (Ιωάν. 6:45, ΜΝΚ· Ησ. 54:13, ΑΣ) Μαθαίνοντας από ένα τέτοιον θαυμαστό Διδάσκαλο, δεν θα θέλετε να κρατήσετε τη γνώσι για τον εαυτό σας, «διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.»—Ρωμ. 10:10.

⁶ Το μέλημά μας, λοιπόν, είναι για τους εαυτούς μας, να γίνωμε ένας όμιλος καλών κηρύκων. Ο Παύλος προτρέπει: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν.» (1 Τιμ. 4:16) Συνετά, λοιπόν, ο καθένας μας αποφασίζει να μελετά τον Λόγον του Θεού, τη Γραφή, προσέχοντας έτσι τον εαυτό του και βεβαιώνοντάς τον για αιώνια ζωή. Συγχρόνως, μελετώντας επιμελώς τη Γραφή, μπορούμε να προσέχωμε τη διδασκαλία μας· μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι εκείνο που λέμε στους άλλους είναι η αλήθεια. Ως Χριστιανοί πρέπει ν’ ακολουθούμε την παιδεία του Ιεχωβά. «Δράξον την παιδείαν, μη αφήσης αυτήν· φύλαττε αυτήν, διότι είναι η ζωή σου. Μη εισέλθης εις την τρίβον των ασεβών, και μη υπάγης εις την οδόν των πονηρών. Απόφευγε αυτήν, μη περάσης δι’ αυτής, έκκλινον απ’ αυτής, και διάβα.» (Παροιμ. 4:13-15) Πόσο καθαρώτερα ακόμη μπορεί να εκτεθή αυτό; Εδώ αναφέρεται ότι η παιδεία η διδασκαλία είναι η ζωή μας! Καλύτερα, λοιπόν, να προσέχωμε στη διδασκαλία, μαθαίνοντας πώς να ζούμε.

‘ΚΑΙΡΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ’

7. Από ποιες εξέχουσες απόψεις η εποχή μας είναι ανόμοια με οποιαδήποτε άλλη «αφότου υπήρξεν έθνος»;

⁷ Η εποχή μας είναι μια πολύ πονηρή εποχή, η χειρότερη σε όλη την ιστορία. Από κάθε πλευρά γύρω μας βλέπομε μίσος, διαμάχη, πόλεμο. Σχεδόν το χέρι κάθε ανθρώπου φαίνεται να είναι εναντίον του πλησίον του. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ιδιοτέλεια, φόβο. Αυτά είναι προϊόντα ενός παράφρονος, γεμάτου μίσος κόσμου, του οποίου θεός είναι ο Σατανάς ή Διάβολος. Ναι, ο Λόγος του Θεού λέγει ότι ο Σατανάς είναι ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων. Επάνω σ’ αυτό το ζωτικό θέμα οι μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να διαφωτίσουν τις διάνοιες των ανθρώπων. Συγχρόνως παρουσιάζομε στους λαούς όλων των εθνών την ελπίδα που παρουσιάζει ο Ιεχωβά: τη βασιλεία Του, τη μόνη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους. Οι κάτοικοι αυτού του παλαιού κόσμου έχουν ανάγκη διδασκαλίας για να μπορέσουν ν’ απομακρυνθούν από την πονηρή πορεία που θα οδηγήση στον θάνατο. «Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον· των οποίων, απίστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» (2 Κορ. 4:3, 4) Σήμερα όπως ποτέ πριν το φως λάμπει στο άγγελμα που οι μάρτυρες του Ιεχωβά κομίζουν τακτικά σε προθύμους ακροατάς σε όλα τα έθνη του κόσμου. Εκατοντάδες χιλιάδων προσέχουν. Ολοένα περισσότεροι λαμβάνουν γνώσι και διδασκαλία και έτσι ξεκινούν στο δρόμο για την αιώνια ζωή. Αυτός είναι ο καιρός για να δοθή η μεγάλη μαρτυρία όπως προείπε ο Ιησούς: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα εθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Θα συμμετάσχετε σ’ αυτό το μεγάλο έργο της «αναγγελίας της βασιλείας του Ιεχωβά»; Μπορείτε, και θα το θέλετε αν κάμετε ενασχόλησί σας το να προσέξετε τη διδασκαλία του Λόγου του Θεού και να εμμείνετε σταθερά σ’ αυτή τη διδασκαλία.

8, 9. Γιατί είναι τόσο πολύ σπουδαίο για τους αληθινούς λάτρεις του Θεού να είναι τώρα γνησίως ενωμένοι στη μελέτη και στο έργον,·

⁸ Τώρα είναι ο καιρός που όσοι επιθυμούν να ζήσουν στο νέο κόσμο του Ιεχωβά πρέπει να παραμένουν μαζί. Το να μελετάτε κατ’ ιδίαν τη Γραφή σας είναι αναγκαίο, αλλά το να μελετάτε μαζί μ’ εκείνους που είναι της ιδίας πολυτίμου πίστεως είναι πιο αναγκαίο ακόμη. Αφού οι λόγοι του Θεού, όπως εκτίθενται στη Γραφή, είναι τόσο ισχυροί ώστε μπορεί ν’ αποκτηθή ζωή με το να εμμένωμε στη διδασκαλία των, τι πρέπει να κάμη ένας που πιστεύει στον Λόγον του Θεού; Πρέπει πρώτα να μελετά, έπειτα να μιλή για κείνο που μελετά. Για ν’ αποκτήση κανείς γνώσι πρέπει να εργασθή. Για να διατηρήση αυτή τη γνώσι, πρέπει να την χρησιμοποιή. Θα θέλετε να γνωρίσουν και άλλοι εκείνα που σεις γνωρίζετε, και επομένως θα μιλήτε. Όπως και ο πρώτιστος μάρτυς του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός, εκήρυττε τα αγαθά νέα και έφερνε σωτηρία στο ανθρώπινο γένος. Αλλά τώρα δεν είναι μαζί μας ‘εν σαρκί’ όπως ήταν πριν από δεκαεννέα αιώνες όταν ωδηγούσε τους αποστόλους και τους έδινε το κατάλληλο παράδειγμα. «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.» (2 Κορ. 5:20) Τα λόγια αυτά ο Παύλος τα απηύθυνε στην εκκλησία της Κορίνθου. Σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά παντού είναι μια ενωμένη εκκλησία του Ιεχωβά Θεού. Ενωμένοι, συνδεδεμένοι, έχουν ένα έργον να εκτελέσουν, δηλαδή, να κηρύξουν σε όλο τον κόσμο, να δείξουν σε όλους όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη την οδόν της ζωής. Ο καθένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά πρέπει να παραμένη ζωντανός ως προς την αλήθεια όπως εκφράζεται στον Λόγον Του, επειδή είναι αναγκαίο για κάθε άτομο στη θεοκρατική του οργάνωσι να σκέπτεται όπως σκέπτεται ο Ιεχωβά. Αφού αυτός είναι ο Διδάσκαλός των και ο Λόγος του είναι το διδακτικό των βιβλίο, θα σκέπτωνται όμοια, θα εργάζωνται όμοια και θα λατρεύουν όμοια. Επομένως, το να παραμένουν μαζί στη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά σημαίνει γι’ αυτούς την αιώνια ζωή των. Αν οποιοδήποτε άτομο σ’ αυτή την κοινωνία του Νέου Κόσμου εδοκίμαζε ν’ απομονωθή, θα έβλεπε γρήγορα ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να επιτύχη ή να πραγματοποιήση την ελπίδα του για ζωή. Το άτομο αυτό δεν θα εισήρχετο ποτέ στο νέο κόσμο. Επομένως, ο καθένας από μας ατομικώς πρέπει να παραμένη στην κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά και συγχρόνως να είναι δραστήριος ως μέλος της.

⁹ Σαφώς τώρα ο Ιεχωβά Θεός μέσω του Ιησού Χριστού συνάγει μαζί όλους όσοι είναι καλής θελήσεως και αγαπούν δικαιοσύνη. (Σοφον. 2:1-3) Αυτό το κάνει προτού διεξαχθή η μάχη του στον Αρμαγεδδώνα. Εκείνοι που τώρα επιλαμβάνονται της διδασκαλίας θα φύγουν από αυτόν τον παλαιό κόσμο και θα εισέλθουν στο νέο σύστημα πραγμάτων. Επειδή τόσο πολλά από τα «άλλα πρόβατα» συνάγονται στην κοινωνία του Νέου Κόσμου, είναι ουσιώδες και πρέπει οι μάρτυρες του Ιεχωβά να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον, ιδιαίτερα μέσα σε καθεμιά από τις εκκλησίες. Πρέπει να μάθουν για τα οφέλη αυτής της εκκλησίας και τι αυτή θα επιτελέση γι’ αυτούς. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μαθαίνουν γρήγορα ότι είναι ουσιώδες γι’ αυτούς να πηγαίνουν σε κάθε συνάθροισι που διευθετείται γι’ αυτούς για την εκπαίδευσί τους και τη διδασκαλία τους. Για ν’ αποκτήσουν ζωή πρέπει διαρκώς να ζητούν γνώσι και να μαθαίνουν περισσότερα για τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του. Πρέπει να εκτιμούν πλήρως ότι δεν μπορούν να προχωρούν μαζί χωρίς τον γραπτό του Λόγο. Επίσης, θα μάθουν ότι δεν μπορούν να προχωρούν μαζί χωρίς την οργάνωσι του Ιεχωβά. Το ότι παραμένουν ενωμένοι, το ότι μελετούν μαζί τον Λόγον του Θεού καθιστά τους μάρτυρας του Ιεχωβά πολύ σθεναρούς. Τους ξεχωρίζει και τους διακρίνει από όλους τους άλλους στον κόσμο. Είναι αληθινά σπουδασταί της Βίβλου· εφαρμόζουν διαρκώς τις διδασκαλίες του Λόγου του Θεού.—Ιωάν. 13:17.

10. Ποια απόδειξι μπορούμε να αναγνωρίσωμε της σημερινής ευρείας εκτιμήσεως της υγιούς συμβουλής που βρίσκεται εις Εβραίους 10:23-25;

¹⁰ Ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον· διότι πιστός ο υποσχεθείς· και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ. 10:23-25) Η υγιής αυτή συμβουλή έχει αναφερθή πολλές φορές. Πιθανώς όλοι στην εκκλησία σας έχουν χρησιμοποιήσει αυτό το εδάφιο, είτε στις συναθροίσεις υπηρεσίας είτε στη σχολή θεοκρατικής διακονίας, τονίζοντας πόσο αναγκαίο είναι για κάθε έναν από τους δούλους του Ιεχωβά να συνέρχεται με τους αδελφούς του, τώρα περισσότερο παρά ποτέ επειδή ζούμε στο τέλος του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων. Ας εξετάσωμε εδώ αυτή την περικοπή για να δούμε ποια ζωτική δύναμις υπάρχει σ’ αυτήν και πώς αυτή πρέπει να μας επηρεάση στην καθημερινή μας ζωή.

«ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ»

11. Είναι ή από σπίτι σε σπίτι μαρτυρία η «ομολογία» που αναφέρεται εις Εβραίους 10:23, και γιατί απαντάτε ναι ή όχι;

¹¹ Το εδάφιο αυτό που λέγει «Ας κρατώμεν την ομολογίαν [δημοσίαν διακήρυξιν, ΜΝΚ] της ελπίδος ασάλευτον» δεν σημαίνει απλώς να το κάνωμε αυτό πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, δίνοντας μαρτυρία κάθε μέρα σε όλη τη ζωή μας. Πολλά άλλα εδάφια αποδεικνύουν θετικά ότι πρέπει να πηγαίνωμε «κατ’ οίκους» κηρύττοντας τα αγαθά νέα της Βασιλείας. Αυτό είναι ένα σημείο πέρα από κάθε αμφισβήτησι. Αλλά ποιο σπουδαίο γεγονός φέρεται στη διάνοιά μας μ’ αυτή την περικοπή που εξετάζομε; Άρα γε η δήλωσίς της—«Ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον»—εφαρμόζεται στην από σπίτι σε σπίτι μαρτυρία; Έχετε υπ’ όψι τα συμφραζόμενα. Περί τίνος ο Παύλος ομιλεί εδώ όταν απευθύνεται στους Εβραίους; Τους λέγει να κάνουν μια ομολογία η δημοσία διακήρυξι’ αλλά πού; Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι αυτή πρέπει να γίνεται στην εκκλησία του λαού του Ιεχωβά. Υπάρχει μια θετική αιτία, επίσης, για να κάνωμε αυτή την ομολογία και να συνερχώμεθα μαζί στην εκκλησία για τον σκοπόν αυτόν. Πρέπει να είναι μια ομολογία που θα παρακινήση σε αγάπη, στην υποβοήθησι άλλων σε καλά έργα και στην ενθάρρυνσι αλλήλων στη Χριστιανική διακονία. Με το να κάνωμε αυτά τα πράγματα, όλοι θα βοηθηθούν να μένουν ενωμένοι, να παραμένουν στην οργάνωσι. Οι εκκλησιαστικές μας συναθροίσεις οι ίδιες παρέχουν θετική βοήθεια στους άλλους. Ναι, η ομολογία της ελπίδος μας στην εκκλησία επιτελεί πολλά προς όφελος άλλων από την εκκλησία.

12. Πώς είναι αχώριστα συνδεδεμένα η «ομολογία» του αληθινού λατρευτού και η επιβίωσίς του για ζωή στο νέο κόσμο;

¹² Η κοινωνία του Νέου Κόσμου αποτελείται από πολλές εκκλησίες διασκορπισμένες σε όλη τη γη. Πολλές υπάρχουν σε Αγγλόφωνες κοινότητες. Άλλες είναι μεταξύ Γερμανών, Γάλλων, Ιαπώνων· πράγματι, συναθροίσεις γίνονται σε εκατό γλώσσες και πλέον σε όλα τα μέρη του κόσμου. Αλλ’ άσχετα με τη γλώσσα που ομιλείται οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να συνέρχωνται σε εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Κάθε αφιερωμένο μέλος της κοινωνίας του Νέου Κόσμου πρέπει να συνέρχεται τακτικά με άλλους και να λαμβάνη την ωφέλεια της γνώσεως των αδελφών του καθώς και να δίνη στους αδελφούς του την ωφέλεια της γνώσεώς του. Προτού κανείς κάμη την ομολογία του στην εκκλησία του λαού του Θεού είναι ουσιώδες γι’ αυτόν να ενασχοληθή σε κατ’ ιδίαν μελέτη. Αλλ’ αυτό δεν είναι όλο. Μετά την κατ’ ιδίαν μελέτη πρέπει να συναθροισθήτε με την εκκλησία και να κάμετε ομολογία ή δημοσία διακήρυξι των όσων εμάθατε. Αν ένας προσπαθή να βαδίση μόνος χωρίς την οργάνωσι, θα είναι μόνο ζήτημα χρόνου το να βρεθή σε ένδεια· και αν παραμένη μακριά από την οργάνωσι επί πολύν καιρό, θα πεθάνη από έλλειψι πνευματικής τροφής. Ένας Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά δεν μπορεί να βγη από τη γραμμή για ζωή στο Νέο Κόσμο και να επιζήση στο νέο κόσμο. Αφού ένας έκαμε την καθημερινή και εβδομαδιαία κατ’ ιδίαν μελέτη του, πρέπει να κάμη ‘την προκοπήν του φανεράν εις όλους’ με το να εκφράση ενώπιον της εκκλησίας εκείνο που πιστεύει, έτσι ώστε να μπορέσουν τα άλλα μέλη της εκκλησίας να παρακινηθούν σε αγάπη και καλά έργα και να ενθαρρυνθούν σε μεγαλύτερη δραστηριότητα.—1 Τιμ. 4:15.

13. Ποια οφέλη προκύπτουν για τον αληθινό λάτρη που τώρα αναγνωρίζει και εκπληρώνει τη διπλή υποχρέωσι που τον βαρύνει;

¹³ Το να διαβάζωμε και μελετούμε καθημερινά τη Γραφή είναι αναγκαίο. Επίσης τα βοηθήματα Γραφικής μελέτης πρέπει να διαβάζωνται, όπως το περιοδικό Η Σκοπιά και τα βιβλία που διανέμονται από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά· διότι κάθε λογικός παρατηρητής γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν άλλα δημοσιεύματα όμοια μ’ αυτά. Όλα αυτά τα έντυπα προϊόντα θα βοηθήσουν τον εκζητητή της αληθείας ν’ αποκτήση ευρύτερη κατανόησι του Λόγου και των σκοπών του Ιεχωβά, ώστε να είναι ικανός να εκφράση καλύτερα την ελπίδα του στις συναθροίσεις της εκκλησίας. Γεμίζοντας το νου με θεία διδασκαλία και αλήθεια, ο μάρτυς του Ιεχωβά θα βοηθηθή να προετοιμάση τις ομιλίες του για τη σχολή θεοκρατικής διακονίας που παρακολουθεί· θα βοηθηθή στο να συμμετέχη στη συνάθροισι υπηρεσίας και στη συνάθροισι μελέτης Σκοπιάς, και θα βοηθηθή στο να προετοιμάζη σύντομες ομιλίες για να τις χρησιμοποιή από σπίτι σε σπίτι. Ο Λόγος του Θεού λέγει ότι πρέπει να κάνωμε «ομολογίαν της ελπίδος» μας. Ρωτήστε τον εαυτό σας: ‘Πόσες φορές έχω εκφρασθή στη συνάθροισι μελέτης Σκοπιάς κατά τους έξη τελευταίους μήνες, ή κατά το περασμένο έτος;’ Είναι πολύ σπουδαίο σ’ αυτές τις μελέτες να μιλή ο καθένας καθώς έχει ευκαιρία, επειδή τον καθένα βαρύνει διπλή υποχρέωσις. Πρώτον, έχετε την ευκαιρία να κάμετε ομολογία της ελπίδος σας· και, δεύτερον, η έκφρασις επηρεάζει εκείνους που ακούουν και θα τους παρακινήση σε αγάπη και στο ορθό είδος έργων. Αυτό μπορείτε να το κάμετε όταν δεν εγκαταλείπετε το να συνέρχεσθε με τους αδελφούς σας στην εκκλησία.

14. Σε ποια ευθύνη ανταποκρίνονται ατομικώς μεταξύ των οι αληθινοί λάτρεις του Ιεχωβά σ’ αυτή την «ημέρα της κρίσεως», και πώς;

¹⁴ Ένα άλλο σημείο: «Εαυτούς εξετάζετε, αν ήσθε εν τη πίστει· εαυτούς δοκιμάζετε· ή δεν γνωρίζετε εαυτούς, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι. Ελπίζω δε ότι θέλετε γνωρίσει ότι ημείς δεν είμεθα αδόκιμοι.» (2 Κορ. 13:5, 6) Έχοντας υπ’ όψι αυτή την υγιεινή συμβουλή του Παύλου, είναι πολύ αναγκαίο για τον καθένα μας να παρακολουθούμε τον εαυτό μας. Το ζήτημα δεν είναι απλώς να λέμε, ‘Είμαι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά’, ή να πηγαίνωμε σε μια συνάθροισι και εκεί να καθώμαστε αδρανείς. Το ζήτημα πραγματικά είναι να θέτουμε υπό έλεγχο τον εαυτό μας, να εξετάζωμε ή δοκιμάζωμε τον εαυτό μας με το ν’ απαντούμε σε ερωτήσεις δημοσία, αυθορμήτως ή όταν καλούμεθα. Πώς μπορεί οποιοσδήποτε να πη ότι είναι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά αν δεν παρευρίσκεται και δεν συμμετέχη στις συναθροίσεις των αληθών λάτρεων του Ιεχωβά; (Ιωάν. 4:23) Πώς μπορεί να πη, ακόμη και στον εαυτό του, ότι πιστεύει στην αλήθεια του Λόγου του Θεού αν ποτέ δεν εκφράζη αυτή την αλήθεια στους αδελφούς του; Ένας μπορεί να έχη γεννηθή Καθολικός και να εβαπτίσθη σ’ αυτό το θρησκευτικό δόγμα όταν είχε ηλικία ολίγων μόνον ημερών και να ονομάζεται Καθολικός σε όλο το υπόλοιπο της ζωής του. Ή μπορεί να εγεννήθη από γονείς Διαμαρτυρομένους ή από γονείς Μουσουλμάνους ή από γονείς Ιουδαίους, και το όνομα της θρησκείας των γονέων του θα τον συνοδεύη σε όλο το υπόλοιπο της ζωής του εκτός αν προσωπικώς αποφασίση να προοδεύση. Αλλ’ ως προς τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ο καθένας πρέπει να κάμη απόφασι για τον εαυτό του. Δεν απόκειται σε κάποιον γονέα ν’ αποφασίση για το παιδί του να κάμη αφιέρωσι στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Ο καθένας πρέπει προσωπικώς ν’ αποδείξη ότι είναι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά μέσω ομολογίας ή δημοσίας διακηρύξεως της πίστεως του και της ελπίδος του στον νέο κόσμο του Ιεχωβά ενώπιον της εκκλησίας του λαού του Ιεχωβά. Η ενεργός πεποίθησίς σας είναι εκείνη που θα παρακινήση άλλους σε μεγαλύτερη δραστηριότητα· για τούτο η γνώσις που απεκτήσατε πρέπει να εκφρασθή μεγαλοφώνως ενώπιον της εκκλησίας προς όφελος όλων.—1 Ιωάν. 4:17.

15. Από ποια ατομική σας ενέργεια προκύπτει όφελος στους άλλους που παρακολουθούν τις συναθροίσεις της εκκλησίας;

¹⁵ Είναι, λοιπόν, αναγκαίο να εξετάζωμε τον εαυτό μας, να δοκιμάζωμε τι είμεθα ως προς την πίστι μας. Μπορεί να κάνωμε λάθη, μπορεί να βγαίνωμε έξω από τη γραμμή των αρχών της αληθείας και της δικαιοσύνης του Ιεχωβά, μπορεί να παρασυρώμεθα, να σκεπτώμεθα εσφαλμένα πράγματα· και, μη έχοντας διαβάσει και μελετήσει τον Λόγον του Θεού αρκετά, μπορεί να φθάσωμε να διαμορφώσουμε δικές μας φιλοσοφίες για τη ζωή. Άτομα μπορεί ακόμη να προχωρήσουν τόσο ώστε να εκφράζουν εκείνο που νομίζουν ότι πρέπει ν’ αρέση στον ίδιο τον Θεό και το τι αυτός πρέπει να πράττη. Αλλά είναι γνωστόν ότι δεν μπορεί κανείς να γνωρισθή μ’ έναν άλλον, εκτός αν μιλή σ’ αυτόν ή διαβάζη γι’ αυτόν ή αλλιώς επικοινωνή μαζί του. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίση τον Θεό, εκτός αν τον ακούη προσεκτικά μέσω του γραπτού του Λόγου. Στην κατ’ ιδίαν μελέτη μπορείτε να λάβετε πολλές πληροφορίες για τον Θεό, αλλά, με το να παρακολουθήτε τις συναθροίσεις της εκκλησίας, η προχωρημένη σας μελέτη, η οποία σας έχει εξαρτίσει, σας καθιστά ικανούς να εκφράζετε την πεποίθησί σας και την ελπίδα σας, για να ωφελήτε τους άλλους. Είναι πολύ ασύμφορο για έναν Χριστιανόν μάρτυρα του Ιεχωβά να εγκαταλείπη το να συνέρχεται τακτικά μαζί με άλλους αφιερωμένους Χριστιανούς. Σκεφθήτε τη ζημία που κάνει στον εαυτό του καθώς και στους άλλους. Δεν παρακινείται σε αγάπη και καλά έργα, επειδή δεν ακούει τους συνεργάτας του να δίνουν σχόλια και δεν βρίσκεται εκεί για να δίνη και ο ίδιος σχόλια προς βοήθειάν των.

«ΝΑ ΕΧΩΜΕΝ ΠΑΡΡΗΣΙΑΝ»

16. Πώς μπορεί ένας να παρακινή τους άλλους και να παρακινήται επίσης ο ίδιος σε αγάπη και καλά έργα;

¹⁶ Η ορατή οργάνωσις του Ιεχωβά έχει κάμει διευθετήσεις για εβδομαδιαίες μελέτες Σκοπιάς σε κάθε εκκλησία σε όλο τον κόσμο. Είναι φρόνιμο να τις παρακολουθούμε αυτές. Άλλες, επίσης, συναθροίσεις, όπως της σχολής θεοκρατικής διακονίας και η συνάθροισις υπηρεσίας, αποφέρουν μια πλούσια ευλογία και μας βοηθούν να εμμένωμε στις οδηγίες. Οποτεδήποτε παρακολουθείτε αυτές τις συναθροίσεις, δεν πρέπει να καθήσετε στο πίσω μέρος και να φρονήτε ότι είναι πολύ καλύτερα να εκφρασθή ένα άλλο άτομο. Με τον απλό, ευχάριστο τρόπο σας και με τη διστακτική σας, πιθανώς, ομιλία, μπορείτε εξίσου να παρακινήσετε άλλους σε αγάπη και καλά έργα. Μπορείτε να ενθαρρύνετε άλλους με την ευθεία σας έκφρασι. Βρεθήκατε ποτέ σε μια μελέτη Σκοπιάς, όπου ένας αδελφός, ή αδελφή, με τον οποίον είχατε εργασθή μαζί επί μήνες, μίλησε για πρώτη φορά; Σας έδωσε κάποια συγκίνησι τα τον ακούσετε να μιλή· δεν είναι έτσι; Μετά τη συνάθροισι πολύ πιθανώς του εκάματε μια φιλοφρόνησι. Σε σας ήταν χαρά και πραγματική ευχαρίστησις ν’ ακούετε αυτό το άτομο να μιλή. Σας ενεθάρρυνε να κάμετε μεγαλύτερα έργα, όπως είπε ο Παύλος· και έτσι, κάνοντας ομολογία της ελπίδος σας, θα παρακινήσετε και θα παρακινηθήτε επίσης σε αγάπη και καλά έργα. Γιατί, λοιπόν, να μη δώσετε σε άλλα άτομα την ίδια αυτή αίσθησι χαράς, την ίδια ευχαρίστησι που είχατε, με το να τους παρέχετε τακτικά την ευκαιρία να σας ακούουν να μιλήτε στη μελέτη της Σκοπιάς; Χωρίς αμφιβολία θα εκτιμήσουν τα σχόλιά σας. Μπορεί να είσθε παλαιότερος στην αλήθεια, και έτσι θα είναι ευτυχείς ν’ ακούσουν εκείνο που έχετε να πήτε. Ή μπορεί να είσθε νέος στην αλήθεια και τότε θα χαίρουν να βλέπουν την πρόοδό σας σε κατανόησι.

17. Όταν η εξάσκησις παρρησίας από κάποιον καταλήγη σε μια πεπλανημένη έκφρασι εις επήκοον άλλων σπουδαστών της Γραφής, πώς όλοι μαζί ωφελούνται;

¹⁷ Το να εκφραζώμεθα είναι και πρακτικό και αναγκαίο, επειδή σε μεγάλο βαθμό δεν γνωρίζομε πραγματικά τι πιστεύομε ώσπου ν’ αρχίσωμε να μιλούμε ή ν’ αρχίσωμε να γράφωμε, δηλαδή, να μεταδίδωμε. Αν ποτέ δεν εκφραζώμεθα, τότε οι σκέψεις μας ποτέ δεν φθάνουν σε μια μορφή ώστε να ωφελήσουν άλλους ή ακόμη και τον εαυτό μας, Μερικοί δικαιολογούνται λέγοντας ότι αν μιλήσουν πιθανόν να δώσουν μια εσφαλμένη ή παραπλανητική απάντησι. Μήπως μένετε αδρανής επειδή είναι πιθανόν να κάμετε ένα λάθος; Ακόμη και το να κάμετε αυτό το λάθος είναι προς όφελός σας. Πώς; Επειδή τότε κάποιος άλλος θα δώση την ορθή απάντησι και, επιπρόσθετα, ο διευθύνων θα εκφρασθή και θα τονίση την ορθή απάντησι, τελικά δε η παράγραφος θ’ αναγνωσθή για να ολοκληρώση την απάντησι στην ερώτησι. Για μια στιγμή πιθανόν να εντραπήκατε λίγο, αλλ’ εξεφράσατε στην εκκλησία εκείνο που πιστεύετε. Βρήκατε ότι είχατε λάθος και έτσι μελετώντας μαζί με τα άλλα μέλη της εκκλησίας και εκφραζόμενος, ανεκαλύψατε το λάθος σας. Με το να τηρήτε σιωπή, ήταν δυνατόν να μη σας γίνη γνωστό ποτέ το λάθος σας. Τώρα, λοιπόν, έχετε την ευκαιρία ν’ αλλάξετε τη σκέψι σας. Θέλετε να έχετε τις ορθές ιδέες στο κεφάλι σας, και τώρα έχετε αλλάξει κάποια εσφαλμένη σκέψι και την έχετε αντικαταστήσει με την ορθή. Κανείς λάτρης του Ιεχωβά δεν θέλει να πηγαίνη από σπίτι σε σπίτι μιλώντας για τους σκοπούς του Ιεχωβά και λέγοντας στους οικοδεσπότας λανθασμένα πράγματα. Έτσι, λοιπόν, οι αδελφοί σας σάς εβοήθησαν να διορθώσετε το λάθος που εκάματε στην ομολογία σας ή δημοσία διακήρυξι εις επήκοόν των. Μην αφήνετε το λάθος, που νομίζετε ότι μπορεί να εκφράσετε, να σας αναχαιτίση από το να μιλήτε. Το λάθος σας μπορεί να οξύνη την ορθή απάντησι στις διάνοιες των άλλων. Αν ένας τα εμπιστευόταν όλα στη δική του σκέψι και ποτέ δεν συνεβουλεύετο κάποιον άλλον ούτε εξεφράζετο στους άλλους, ποτέ δεν θα μπορούσε να δοκιμάση τον εαυτό του. Αυτό υπογραμμίζει την αξία της «παρρησίας»· και γι’ αυτό ακριβώς έχομε τη νουθεσία, «Εαυτούς εξετάζετε, αν ήσθε εν τη πίστει· εαυτούς δοκιμάζετε.»

18. Μέσω ποιας απλής τακτικής προέρχεται αύξησις σε ακριβή γνώσι και σε ικανότητα να την χρησιμοποιούμε επιδέξια για τον σκοπό του Ιεχωβά;

¹⁸ Πρέπει να προχωρούμε, να αυξάνωμε, να αναπτυσσώμεθα στην οργάνωσι του Ιεχωβά· δεν μπορούμε να μένωμε αδρανείς. Μέσω του περιοδικού Η Σκοπιά και όλων των συντροφικών δημοσιευμάτων, καθώς και μέσω της εκκλησίας, των υπηρετών περιοχής και των περιφερειακών υπηρετών, η Εταιρία Σκοπιά διαρκώς τονίζει ότι πρέπει να μελετούμε. Η σοβαρή μελέτη είναι δύσκολο έργο. Αλλ’ αποφέρει ευτυχή αποτελέσματα. Χρειάζεται προσπάθεια για να ερευνήσετε τις Γραφές, αλλά γνωρίζετε ότι η γνώσις που αποκτάται σημαίνει ζωή. Η γνώσις του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του, είπε ο Ιησούς, σημαίνει αιώνια ζωή. (Ιωάν. 17:3) Ένας που θέλει ζωή πρέπει ν’ ακούση προσεκτικά τον Δοτήρα της ζωής, τον Ιεχωβά, επειδή είναι γραμμένο: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ότι ο ακούων τον λόγον μου, και πιστεύων εις τον πέμψαντά με, έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν.» (Ιωάν. 5:240 Η αιώνιος ζωή, λοιπόν, οφείλεται στο ότι ακούομε τον Λόγον και πιστεύομε στον Ιεχωβά Θεό, επειδή ο Θεός ήταν εκείνος που απέστειλε τον Ιησού Χριστό· και με το να έχωμε αυτή την πίστι είμεθα ικανοί να περάσωμε από τον θάνατο στη ζωή. Με το να συνερχώμεθα μαζί για να κάνωμε ομολογία της ελπίδος μας, εξακολουθούμε να μαθαίνωμε και να αναπτυσσώμεθα, προχωρώντας στην ωριμότητα.