‘Φροντίζετε περί Αλλήλων, Ελπίζοντες εις τον Ιεχωβά’
1. Ποια χαρακτηριστικά προσδιορίζουν ένα ώριμον μάρτυρα του Ιεχωβά;
Ο ΠΑΥΛΟΣ, γράφοντας στους Εβραίους, ήθελε να γνωρίζουν περισσότερα για τον Ιησού Χριστό. Έγραψε: «Περί του οποίου πολλά έχομεν να είπωμεν, και δυσερμήνευτα· διότι εγείνετε νωθροί τας ακοάς. Επειδή ενώ ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι, πάλιν έχετε χρείαν του να σας διδάσκη τις τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού· και κατηντήσατε να έχητε χρείαν γάλακτος, και ουχί στερεάς τροφής. Διότι πας ο μετέχων γάλακτος, είναι άπειρος του λόγου της δικαιοσύνης· επειδή είναι νήπιος. Των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες δια την έξιν έχουσι τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν.» (Εβρ. 5:11 14) Ο Παύλος, ισχυρός, ο ίδιος, Χριστιανός, ήθελε οι Εβραίοι αυτοί να προοδεύσουν και να χρησιμοποιούν τα αισθητήρια των ή τις δυνάμεις των διακρίσεως, Λόγω του χρόνου που ήσαν στην αλήθεια, αυτοί έπρεπε να είναι διδάσκαλοι, αλλά δεν ήθελαν να εκφρασθούν για να πλουτίσουν άλλους. Προτιμούσαν μια εύκολη ζωή και να τρέφωνται απλώς με το γάλα του Λόγου και να θυμούνται μόνο τα απλά πράγματα που έμαθαν όταν ήλθαν αρχικά στην οργάνωσι του Ιεχωβά, χωρίς να γνωρισθούν με τον όλον Λόγον του Θεού και να λάβουν τη στερεά τροφή που ανήκει σε ωρίμους ανθρώπους. Κάθε αφιερωμένος Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά πρέπει να θέλη ν’ αναπτυχθή και να προοδεύση στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Όταν ένας αποκτά γνώσιν των θαυμασίων σκοπών του Ιεχωβά, αυτή πρέπει να τον γεμίση με σθένος και να του δώση ζωτικότητα. Με ενεργητικότητα τώρα πρέπει να θέλη να βοηθήση άλλους ν’ αποκτήσουν την ίδια πολύτιμη πληροφορία που έχει και αυτός. Για τούτο πρέπει να δείξη επιδεξιότητα στο να διδάσκη, μεταδίδοντας ακριβή γνώσι έτσι ώστε και άλλοι να επιληφθούν της διδασκαλίας. Όταν θ’ αναπτυχθή πραγματικά στο ν’ αγαπά τους αδελφούς του, θα θέλη να κάμη μια ομολογία ή δημοσία διακήρυξι στην εκκλησία για να παρακινήση τους αδελφούς του σε αγάπη και καλά έργα.
2. (α) Ποια εξέχουσα τακτική χαρακτηρίζει τους εσφαλμένως σκεπτομένους ανθρώπους του παλαιού κόσμου; (β) Ποια βασική ευσεβής ιδιότης μεταμορφώνει τις σκέψεις των προθύμων και ευπειθών ανθρώπων, και γιατί;
2 Μια μεγάλη αλλαγή πρέπει να γίνη στις σκέψεις ενός ατόμου όταν γίνεται Χριστιανός. Πρέπει να γίνη μια μεταμόρφωσις της διανοίας. Είναι αναγκαίο να εγκαταλειφθή ο παλαιός τρόπος του σκέπτεσθαι. Πρέπει να αναληφθή μια νέα μορφή διδασκαλίας, Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος έγραψε: «Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμ. 12:2) Ο καθένας από μας έχει γεννηθή στον πονηρό, αμελή στα καθήκοντα του, γεμάτον φόβο παλαιό κόσμο και έχομε εκπαιδευθή με τον τρόπο του παλαιού κόσμου να σκεπτώμεθα ιδιοτελώς, όπως οι ανθρώπινοι ηγέται θέλουν να σκέπτωνται οι ακόλουθοι των ή οι υπήκοοι των. Από την παιδική ηλικία έχομε διδαχθή να μισούμε τα άλλα έθνη, τους λαούς και τις φυλές και να τα φοβούμεθα και να τα υποψιαζώμεθα, εγείροντας έτσι φραγμούς μεταξύ ωρισμένων προσώπων και ημών των ιδίων. Η εσφαλμένη αυτή σκέψις διετυπώθη με πολλή οξύτητα σε μια από τις δημοφιλείς Αμερικανικές θεατρικές επιτυχίες («Νότιος Ειρηνικός»). Σ’ αυτό το έργο, ένας νεαρός στρατιώτης, στενοχωρημένος επειδή αγάπησε μια νέα άλλης φυλής και εθνικότητος, τραγουδεί και λέγει: ‘Σε δίδαξαν να μισής και να φοβάσαι· σε δίδασκαν κάθε χρόνο, διατυμπανίζοντάς το στο αγαπητό, μικρό σου αυτάκι—με επιμέλεια σε δίδασκαν να φοβάσαι τους ανθρώπους που τα μάτια τους επλάσθηκαν άσχημα και που το δέρμα τους έχει διαφορετική απόχρωσι· προσεκτικά σε δίδαξαν προτού να είναι πολύ αργά, πριν απ’ τα έξη ή επτά ή οκτώ σου χρόνια, να μισής όλους τους ανθρώπους που οι συγγενείς σου μισούν.’ Και αυτό είναι αληθινό για τον παλαιό κόσμο. Πολλά λέγονται για αδελφική αγάπη και για αδελφοσύνη του ανθρώπου και για παγκόσμια αδελφοσύνη· αλλά εκείνοι που έχουν επιμελώς διδαχθή σύμφωνα με τις μη θεοκρατικές θεωρίες του παλαιού αυτού κόσμου, προτιμούν τον διαχωρισμό, τη διάκρισι των τάξεων, το σύστημα των κοινωνικών διαβαθμίσεων (κάστες). Πόσο αναγκαίο, λοιπόν, είναι για ένα λογικόν άνθρωπο να μεταμορφώση τη διάνοιά του, να παύση να σκέπτεται σαν τον παλαιό κόσμο και, αντιθέτως, να λάβη διδασκαλία από τον Παντοδύναμον Θεόν! Το Βιβλίο του Θεού, η Αγία Γραφή, μας διδάσκει ν’ αγαπούμε όπως αυτός αγαπά. Η αγάπη εκδιώκει τον φόβον. «Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν διότι ο Θεός είναι αγάπη.» «Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον· διότι ο φόβος έχει κόλασιν· και ο φοβούμενος δεν είναι τετελειωμένος εν τη αγάπη. Ημείς αγαπώμεν αυτόν, διότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς.» (1 Ιωάν. 4:8, 18, 19) Όταν ένας ζη σύμφωνα με την ακριβή γνώσι που λαμβάνει από τον Λόγον του Ιεχωβά, πόσο διαφορετική γίνεται η ζωή του! Αλλ’ αυτές τις νέες ιδέες, αυτές τις πρόσφατα φανερωμένες αλήθειες από τον Λόγον του Θεού, οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να προχωρήσουν να τις διδάξουν σε άλλους, έτσι ώστε όλοι όσοι εκλέγουν τελικά να γίνουν μέρος της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, να σκέπτωνται όπως σκέπτεται ο Ιεχωβά και ν’ αυξήσουν σε ωριμότητα.
ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΡΑΦΗ;
3. (α) Το να διαβάζωμε και μελετούμε καθημερινώς τη Γραφή από οποιαδήποτε μετάφρασί της σε τι καταλήγει; (β) Τι μπορεί ορθώς να λεχθή όσον αφορά καλές και καλύτερες μεταφράσεις της Γραφής;
3 Ο καθένας μας μπορεί να ζήση τις θαυμαστές χαρές και ευλογίες που οι μάρτυρες του Ιεχωβά απολαμβάνουν, αν διαθέσωμε χρόνον για να λάβωμε διδασκαλία, να συνταυτισθούμε με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, να εκφραζώμεθα και να προχωρήσωμε σε ωριμότητα στην εκκλησία του Θεού. Ενίοτε λέγεται ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν τη δική τους Γραφή, αλλ’ όταν κανείς διαβάζη τις σελίδες της Σκοπιάς, βλέπει ότι πολλές μεταφράσεις αναφέρονται διαρκώς και παρατίθενται περικοπές απ’ αυτές. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά προτρέπουν, όπως κάθε άτομο διαβάζη το δικό του αντίτυπο της Αγίας Γραφής καθημερινώς. Είναι αδιάφορο ποια μετάφρασις της Βίβλου διαβάζεται, είτε η Καθολική Ντουαί, είτε η Προτεσταντική Βασιλέως Ιακώβου, είτε η Αμερικανική Στερεότυπη, είτε οποιαδήποτε άλλη μετάφρασις της Γραφής στη Γερμανική, στη Γαλλική, στην Ισπανική, στην Εβραϊκή, στη Νεοελληνική ή στην Ταγκαλόγκ γλώσσα. Άσχετα με το ποια απόδοσι των Αγίων Γραφών διαβάζετε, μπορείτε να μάθετε την αλήθεια. Καμμιά, αν μιλήσωμε από γενική άποψι, δεν απέχει τόσο από την αρχική έννοια που εκφράζεται στο κείμενο του Εβραϊκού και Ελληνικού πρωτοτύπου, ώστε να κάνη τον αναγνώστη να παρεκκλίνη και να οδηγηθή στην πλάνη. Εν τούτοις, υπάρχουν καλές και καλύτερες μεταφράσεις. Αυτές είναι στη διάθεσι του καθενός για να εκλέξη· και όταν μπορήτε ν’ αποκτήσετε μια καλύτερη για να διαβάζετε και να μελετάτε, αυτό θα είναι προς όφελός σας. Θα σας βοηθήση ν’ αποκτήσετε σαφέστερη κατανόησι, πιθανώς ταχύτερη κατανόησι, των θαυμαστών σκοπών του Ιεχωβά. Το Βιβλίο Του, η Γραφή, είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάζετε κάθε μέρα σε ολόκληρο το έτος και εξακολουθητικά κάθε έτος. Είναι μια ανεξάντλητη πηγή αναψυκτικού ύδατος, αληθείας. Ποτέ δεν ξηραίνεται. Είναι πάντοτε απολαυστικά δροσερή, εύγευστη. Μην είσθε εκλεκτικός στο διάβασμά σας, αλλ’ αρχίζοντας από τη Γένεσι, προχωρήστε ως το τελευταίο βιβλίο, την Αποκάλυψι. Θα βρήτε τους πιο σπανίους πολυτίμους λίθους αληθείας, θαυμαστή διδασκαλία, υγιά συμβουλή· διότι όλα αυτά είναι ο γραπτός λόγος του Υπέρτατου Κυριάρχου, του ζώντος Θεού Ιεχωβά. Για μας, που διαμένομε σ’ αυτή τη μικρή γη του αχανούς σύμπαντος του, επρομήθευσε το Βιβλίο αυτό για να είμεθα κατάλληλα διδαγμένοι και εκπαιδευμένοι ως αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού του.—Εφεσ. 4:31, 32· 1 Ιωάν. 1:7.
4, 5. Πόσο πολύτιμη είναι η Γραφή;
4 Πριν από αιώνες όταν οι Πίλγκριμ πατέρες ήλθαν στις ακτές της Αμερικής, η Γραφή ήταν το κυριώτερό τους βιβλίο. Συχνά τώρα ακούομε ή διαβάζομε για τις περασμένες εκείνες ημέρες που τα άτομα χρησιμοποιούσαν καθημερινά τη Γραφή των σε κάθε σχεδόν σπίτι. Αυτό επηρέαζε την ανατροφή των τέκνων των, επλάτυνε τη γνώσι των και την κατανόησί των, συνέβαλε στο να παραμένουν κοντά στον ζώντα Θεόν. Δεν μετρούσαν τα περιεχόμενα της μ’ ένα μέτρον που το επρομήθευαν αυτοϋπηρετούμενοι, εχθρικοί κριτικοί ή προκατειλημμένοι χλευασταί. Πράγματι, το Βιβλίο του Δοτήρος, η Γραφή, είναι ο μόνος τόμος που περιέχει στερεά τροφή για τη σκέψι, εξαίρετη εκπαίδευσι για ζωντανή και κατάλληλη συμπεριφορά ενός ατόμου. Σήμερα η Γραφή είναι πολύ πιο πολύτιμη σ’ εμάς από ό,τι ήταν σ’ εκείνους των περασμένων ημερών· επειδή όλα όσα προεγράφησαν, εγράφησαν για τη διδασκαλία μας τώρα σ’ αυτές τις ημέρες της μεγάλης δοκιμασίας. (Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11) Η Γραφή είναι για την παρηγορία μας, και διαβάζοντας τις Γραφές μπορούμε να έχωμε ελπίδα.—1 Πέτρ. 1:3· 2 Πέτρ. 1:19-21.
5 Εκτιμάτε μήπως ότι, όταν ακούετε ή διαβάζετε τη Γραφή, ακούετε πράγματι ή δίνετε προσοχή στον Ιεχωβά Θεό, καθώς αυτός σας μεταδίδει τις σκέψεις του; Αυτός δεν πρόκειται να σας μιλήση σ’ ένα όνειρο. Δεν θα σας στείλη έναν ειδικό αγγελιαφόρο, έναν άγγελο, για να σας δώση ιδιαίτερη διδασκαλία. Μέσω του γραπτού του Λόγου επικοινωνεί τώρα μαζί μας. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις πάν έργον αγαθόν.» (2 Τιμ. 3:16, 17) Είναι ανωφελές να αναζητούμε συμβουλή και διδασκαλία από οποιαδήποτε άλλη πηγή.
ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΗΡΥΤΤΩΜΕ ΤΑΚΤΙΚΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;
6. Γιατί πρέπει να μελετούμε και κηρύττωμε τακτικά την αλήθεια του Θεού;
6 Κανείς δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος με μια γενική απλώς γνώσι της αληθείας του Θεού. (Ψαλμ. 117) Ο δραστήριος Χριστιανός πρέπει να εγκαταλείψη τις στοιχειώδεις διδασκαλίες και να προχωρήση στην ωριμότητα. Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος λέγει: «Δια τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα, χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον μετανοίας από νεκρών έργων, και πίστεως εις Θεόν, της διδαχής των βαπτισμών, και της επιθέσεως των χειρών, και της αναστάσεως των νεκρών, και της κρίσεως της αιωνίου. Και τούτο θέλομεν κάμει, εάν επιτρέπη ο Θεός.» (Εβρ. 6:1 3) Μια και εκάμαμε το προς τα εμπρός βήμα να είμεθα δούλοι του Θεού, το ζήτημα πια δεν είναι να γίνωμε απλώς ‘Χριστιανοί της Κυριακής’. Πρέπει να είμεθα απασχολημένοι σαν με μια καθημερινή υπόθεσι. Ο αφιερωμένος Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά πρέπει να καταδείξη ότι είναι αληθινά ένας φιλόπονος διάκονος και δεν μπορεί να ενδιαφέρεται για απλή απόκτησι γνώσεως για τον εαυτό του, αλλά πρέπει ν’ αντιλαμβάνεται την ευθύνη της διατηρήσεως της ακεραιότητός του με το να βοηθή άλλους κηρύττοντας συνετά τα αγαθά νέα σ’ αυτούς. (1 Πέτρ. 3:15) Κάθε επιπρόσθετη ευθύνη πρέπει να γίνεται ευμενώς δεκτή από όλους όσοι ανήκουν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Κανείς δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος με την ιδέα ότι δεν χρειάζεται να προχωρήση σε έρευνα από φόβο μήπως προέλθη βλάβη αντί ωφελείας, αλλά, μάλλον, να είναι προοδευτικός και να επιθυμή ένθερμα να προχωρήση. «Διότι δεν είναι άδικος ο Θεός, να λησμονήση το έργον σας, και τον κόπον της αγάπης την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντες τους αγίους και υπηρετούντες. Επιθυμούμεν δε να δεικνύη έκαστος υμών την αυτήν σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους· δια να μη γείνητε νωθροί, αλλά μιμηταί των δια πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας.» (Εβρ. 10-12) Αδιάφορο επί πόσον καιρό έχομε περιπατήσει στην αλήθεια, πρέπει να εξακολουθήσαμε να κηρύττωμε τον Λόγον του Θεού, τη Γραφή, και να μελετούμε όσα ο Θεός επρομήθευσε για μας προς μελέτην μέσω της οργανώσεως του για τους σκοπούς του. Αλλιώς, αν δεν συμβαδίζωμε με την οργάνωσι, θα μας προφθάση η νωθρότης. (1 Ιωάν. 2:6) Ο Λόγος του Θεού μάς κάνει ζωντανούς, μας δίνει σθένος, και έχομε τον ζήλο τον ιδιάζοντα στον οίκον του Ιεχωβά. Ένας καλός Χριστιανός μάρτυς θα είναι πάντοτε ένα φιλόπονο άτομο. Θα βρίσκεται τακτικά στις συναθροίσεις, στα κέντρα υπηρεσίας, και θα αναλαμβάνη την ηγεσία στο να εκφράζη ευχάριστα την αλήθεια στους άλλους.
7. Πώς μπορεί ν’ αποφευχθή η πνευματική ασθένεια;
7 Μήπως αισθάνεσθε ποτέ να είσθε πνευματικώς ασθενής; Εξετάστε τον εαυτό σας. Πολύ πιθανώς δεν πηγαίνετε στις συναθροίσεις τακτικά. Έχετε έλλειψι συνδέσμου με τους αδελφούς σας. Όταν κανείς αρχίζη να απουσιάζη από τις συναθροίσεις, αποσύρεται από την οργάνωσι του Ιεχωβά και τότε είναι που αρχίζει κανείς να γίνεται ασθενής. Παύει να εκφράζεται ή να κάνη ομολογία της ελπίδος του. Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες της οργανώσεως του Σατανά δεν είναι καιρός να ριψοκινδυνεύωμε. Όλοι πρέπει να είμεθα ισχυροί σε δυνάμεις κατανοήσεως, ο μόνος δε τρόπος που μπορούμε να παραμένουμε ισχυροί είναι να μελετούμε τον Λόγον του Ιεχωβά και να συνερχώμεθα με τον λαόν του Ιεχωβά. «Αδελφοί, μη γίνεσθε παιδία κατά τας φρένας· αλλά γίνεσθε νήπια μεν εις την κακίαν, τέλειοι όμως εις τας φρένας.» (1 Κορ. 14:20) Η θεία συμβουλή είναι ότι, όσον αφορά τα πονηρά πράγματα του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων, πρέπει να είμεθα σαν παιδιά, αθώοι ως προς τα πράγματα αυτά και έχοντας μόνο μερική ή ατελή γνώσι των κακών πραγμάτων, ώστε να τα αποφεύγωμε. Μη συναναστρέφεσθε με τέτοιες συντροφιές. Αλλά, εξ άλλου, όταν πρόκειται για δυνάμεις κατανοήσεως, μην είσθε παιδιά· να είσθε πλήρως ανεπτυγμένοι, ώριμοι.
8, 9. Με το να προσέχωμε ποια συμβουλή διατηρείται το πνευματικό φρόνημα;
8 Ένας που εμμένει στη διδασκαλία του Ιεχωβά θα είναι ένα πρόσωπο που έχει πνευματικό φρόνημα. Θα σκέπτεται με ορθό, θείο τρόπο, όμοια με τον Θεό. Το πνευματικό φρόνημα αντιτίθεται στο σαρκικό φρόνημα. Το να έχη κανείς σαρκικό φρόνημα σημαίνει να σκέπτεται τα πράγματα του κόσμου τούτου, να ασκή τις πονηρές συνήθειες της οργανώσεως του Διαβόλου. Το να έχη κανείς πνευματικό φρόνημα σημαίνει το αντίθετο από το να έχη σαρκικό φρόνημα. Ζωή και η απόκτησίς της είναι τα σπουδαία πράγματα που πρέπει να έχη κανείς στο νου. Ο Ιησούς είχε στο νου αυτά τα πράγματα όταν ήταν στη γη και είπε στους αποστόλους του: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας, τι να φάγητε και τι να πίητε· μηδέ περί του σώματός σας, τι να ενδυθήτε. Δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής, και το σώμα του ενδύματος;» (Ματθ. 6:25) Η μεγάλη πλειονότης των ανθρώπων στον κόσμο ενδιαφέρονται μόνο γι’ αυτά τα πράγματα που αφορούν τον εαυτό τους και όχι για το πώς μπορούν να ωφελήσουν άλλους. Αυτός είναι ο τρόπος των Εθνικών ή ο ιδιοτελής τρόπος ν’ αποβλέπη κανείς στη ζωή. Στη συνομιλία του με τους αποστόλους ο Ιησούς μάς είπε ότι υπάρχει ένα πολύ μεγαλύτερο ζήτημα για να το σκεπτώμεθα, το πνευματικό ζήτημα, η Βασιλεία. Είπε: «Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» (Ματθ. 6:33) Μην ισχυρισθήτε ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν γνωρίζει τις ανάγκες μας. Τις γνωρίζει, και μπορεί να φροντίση γι’ αυτές. Δεν θέλει πάντοτε να μεριμνούμε γι’ αυτές. Θέλει να συγκεντρωθούμε στο μεγαλύτερο πράγμα, στη βασιλεία του Ιεχωβά που σημαίνει ζωή για τους ανθρώπους καλής θελήσεως. Όταν ακολουθούμε τον Ιησούν, τότε θα θέλομε να συμμορφωθούμε με τη θεόπνευστη παροιμία: «Δράξον την παιδείαν, μη αφήσης αυτήν.»—Παροιμ. 4:13.
9 Το ν’ αποκτήσωμε το ορθό είδος γνώσεως είναι σπουδαίο για να έχωμε πνευματικό φρόνημα και να κερδίσωμε ζωή. Ο Ιησούς, όταν προσηύχετο με τους μαθητάς του, εξέθεσε τον κανόνα για ευτυχισμένη ατελεύτητη ζωή, λέγοντας στον Ιεχωβά: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» (Ιωάν. 17:3) Σ’ αυτή την προσευχή ο Ιησούς εξεδήλωνε μεγάλη επιθυμία να ιδή τους ακολούθους του να λαμβάνουν αυτή την αληθινή γνώσι του Κυριάρχου Άρχοντος του σύμπαντος και να κατανοούν γιατί απέστειλε τον Υιό του στη γη, επειδή μ’ αυτή την πληροφορία μπορεί κανείς να γνωρίση την οδόν της αιωνίου ζωής. Από τούτο, λοιπόν, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε πόσο ουσιώδες είναι για κάθε άτομο αφιερωμένο στον Ιεχωβά Θεό να είναι δραστήριο στην εκκλησία του λαού του Ιεχωβά. Η παρακολούθησις των συναθροίσεων είναι ένα «πρέπει». Εκείνοι που παρακολουθούν τη συνάθροισι πρέπει να μιλούν, να μεταδίδουν, να εκφράζουν τις σκέψεις των, και πρέπει να διατηρούν πνευματικό φρόνημα. Αυτό δεν είναι δύσκολο. Ο Παύλος λέγει, προσθέτοντας: «Διότι επιποθώ να σας ίδω, δια να σας μεταδώσω χάρισμά τι πνευματικόν προς στήριξιν υμών τούτο δε είναι, το να συμπαρηγορηθώ μεταξύ σας δια της κοινής πίστεως υμών τε και εμού.» (Ρωμ. 1:11, 12) Το πνευματικό αυτό χάρισμα για το οποίο μιλεί ο Παύλος φαίνεται να χορηγήται στον λαόν του Ιεχωβά μέσω ακριβώς της επικοινωνίας, με το να εκφράζεται ένας καθώς οι άλλοι ακούουν, με το να ομολογή ένα άτομο την πίστι του—με το να εκφράζη ο Παύλος την πίστι του και ν’ ανταλλάσση σκέψεις με τους άλλους. Με άλλα λόγια, το να μιλούμε για την αλήθεια του Ιεχωβά ολοκληρώνει το πνευματικό μας φρόνημα. (Ψαλμ. 145:9-12) Αυτό συμφωνεί με τη σκέψι ότι πρέπει να κάνωμε «ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον διότι πιστός ο υποσχεθείς.» Οι πείρες μας στον αγρό, η συναναστροφή μας με τους αδελφούς, η εξέτασις μαζί των άρθρων της Σκοπιάς, η μετάβασίς μας στη σχολή θεοκρατικής διακονίας, το να έχωμε μέρος στη συνάθροισι της υπηρεσίας, το να παρευρισκώμεθα και συμμετέχωμε στη δράσι του κέντρου υπηρεσίας και το να παρακολουθούμε δημόσιες συναθροίσεις· όλα αυτά στηρίζουν πνευματικώς, όλη αυτή η συνομιλία, η επικοινωνία και η ανταλλαγή ιδεών, είναι ενθαρρυντική, πνευματικώς ενισχυτική και οικοδομεί την πίστι, όπως λέγει ο Παύλος, «υμών τε και εμού».
ΦΡΟΝΤΙΖΕΤΕ ΠΕΡΙ ΑΛΛΗΛΩΝ
10. Ποια άλλη προμήθεια για υποβοήθησι αλλήλων να διατηρούμε πνευματικό φρόνημα είναι τώρα δική μας;
10 Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά εκδίδει το Βιβλίο του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην αρχή κάθε έτους, παρέχοντας έκθεσι της δράσεως των δούλων του Θεού κατά το περασμένο έτος σε όλο τον κόσμο. Το Βιβλίο του Έτους περιλαμβάνει επίσης ένα εδάφιο προς εξέτασιν για κάθε ημέρα, μαζί με σχόλια σε κάθε ημερήσιο εδάφιο. Πόσο μεγαλειώδες είναι για τις οικογένειες να διαβάζουν το εδάφιο κάθε ημέρα, να το συζητούν, να ανταλλάσσουν τις σκέψεις των γύρω από αυτό και έτσι να δείχνουν ο ένας στον άλλον την πίστι των, κάνοντας ομολογία της ελπίδος και κατόπιν να τα συνοψίζουν διαβάζοντας τα δημοσιευμένα σχόλια επί του εδαφίου! Όλα αυτά είναι πνευματικώς εποικοδομητικά και μας βοηθούν να εμμένωμε σταθερά στη διδασκαλία, επειδή αυτό είναι ζωή.
11, 12. Για ποιούς κινδύνους πρέπει να είμεθα άγρυπνοι για να βοηθήσωμε ο ένας τον άλλον να παραμείνωμε ισχυροί στην πίστι;
11 Το πνευματικό φρόνημα είναι πολύ σπουδαίο στη ζωή του Χριστιανού, αλλ’ όταν κανείς δεν μελετά ούτε παρακολουθή τις συναθροίσεις των αδελφών του, θα αισθανθή γρήγορα τον εαυτό του χαμένον μεταξύ των αδελφών του όταν πηγαίνη κατά περιστάσεις, και θα αισθανθή ακόμη ότι δεν έχει θέσι μεταξύ των αδελφών του όταν αυτοί τον επισκέπτωνται. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή χάνει το πνευματικό του φρόνημα, επειδή δεν κάνει πια ομολογία των όσων πιστεύει. Αφήνει την πίστι του να εξασθενήση και να πεθάνη, και ολισθαίνει πάλι στον παλαιό κόσμο. Το μεγαλύτερο μέρος της εκκλησίας που επεσκέφθη ο Παύλος ωλίσθαινε προς τα οπίσω, και έτσι τους έγραψε: «Και εγώ, αδελφοί, δεν ηδυνήθην να λαλήσω προς εσάς, ως προς πνευματικούς, αλλ’ ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ. Γάλα σας επότισα, και ουχί στερεάν τροφήν· διότι δεν ηδύνασθε έτι να δεχθήτε αυτήν· αλλ’ ουδέ τώρα δύνασθε έτι· επειδή έτι σαρκικοί είσθε· διότι ενώ είναι μεταξύ σας φθόνος και έρις και διχόνοιαι, δεν είσθε σαρκικοί, και περιπατείτε κατά άνθρωπον; Διότι όταν λέγη τις, Εγώ μεν είμαι του Παύλου· άλλος δε, Εγώ του Απολλώ· δεν είσθε σαρκικοί;»—1 Κορ. 3:1- 4.
12 Φθόνος και διχόνοια γεμίζουν τώρα τον παλαιό κόσμο. Αγάπη για τον Θεό και αγάπη για τους αδελφούς είναι οι κυριώτερες διδασκαλίες της Βίβλου. (Μάρκ. 12:29-31· Ιωάν. 15:11-15) Το να τηρούμε τη διδασκαλία του Λόγου του Θεού δεν μας κατευθύνει στο ν’ ακολουθούμε οποιονδήποτε άνθρωπο, όπως έκαναν οι Κορίνθιοι οι οποίοι ακλουθούσαν τον Παύλο ή τον Απολλώ, κάνοντας εκλογή ενός ωρισμένου ορατού συντρόφου. Αυτό είναι εκείνο που οι άνθρωποι του παλαιού κόσμου κάνουν κάθε μέρα, εκλέγοντας τούτον ή εκείνον ως ηγέτην. Αλλ’ οι Χριστιανοί πρέπει να εκλέξουν ν’ ακολουθήσουν και κατόπιν πραγματικά και αποκλειστικά να λατρεύσουν τον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος, τον Ιεχωβά Θεόν. Κάθε ημέρα θα τον ευλογούν.
13, 14. Εξάσκησις ποιών ευθυνών του πνευματικώς κατηρτισμένου ανθρώπου φέρνει ποιες περαιτέρω ωφέλειες;
13 Για να γίνη κανείς πνευματικός άνθρωπος απαιτείται χρόνος. Αν είναι ένα άτομο του κόσμου, που ποτέ δεν εστράφη στον Λόγον του Θεού, πρέπει πρώτα να μελετήση· και σ’ αυτό το σημείο οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν μεγάλη ευλογία και ευκαιρία ενώπιον των. Επισκέπτονται τους ανθρώπους στα σπίτια των και τους λέγουν για τα πράγματα που έχουν μάθει. Κάνουν επανεπισκέψεις και διεξάγουν οικιακές Γραφικές μελέτες με ανθρώπους καλής θελήσεως. Μπορεί να χρειασθούν έξη μήνες ή και ένα έτος προτού τα άτομα αυτά καταστούν ικανά να κατανοήσουν και εκτιμήσουν ποιοι είναι οι σκοποί του Ιεχωβά, αλλά εν καιρώ ένα άτομο που είναι ειλικρινές και που έχει διάθεσι προβάτου θ’ απομακρυνθή από τον κοσμικό του τρόπο του σκέπτεσθαι και θ’ αντιληφθή ότι η διδασκαλία που εκτίθεται στον Λόγον του Θεού έχει μεγίστη αξία, και δεν θα βραδύνη ν’ αποκτήση πνευματικό φρόνημα. Όλα τα «άλλα πρόβατα» που έχουν συναχθή στην κοινωνία του Νέου Κόσμου και έχουν αφιερωθή στον Ιεχωβά Θεό απέκτησαν πνευματικό φρόνημα όπως ακριβώς και οι κεχρισμένοι του Θεού που είναι συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού στην ουράνια βασιλεία. Απέκτησαν πνευματικό φρόνημα μέσω της ανταλλαγής πίστεως, μέσω της αμοιβαίας μεταδόσεως των πραγμάτων που πιστεύουν. Εκείνοι που αληθινά έχουν πνευματικό φρόνημα μπορούν να βοηθήσουν τους ασθενεστέρους στην οργάνωσι. Αποτελεί ευθύνη των ισχυροτέρων να μιλούν σ’ εκείνους που έδειξαν δισταγμό στο ν’ αναλάβουν την ευθύνη των. Γι’ αυτό ο Παύλος έλεγε: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος· προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής.»—Γαλ. 6:1.
14 Ένας αδελφός στην οργάνωσι δεν πρέπει να θίγεται όταν ένας άλλος αδελφός που είναι ζηλωτής και γεμάτος χαρά στην υπηρεσία του Θεού τον επισκέπτεται για να τον βοηθήση. Πρέπει να είναι ευγνώμων στον Θεό ότι κάποιος αντιλαμβάνεται την ανάγκη του και ότι κάποιος με πνευματικά προσόντα είναι πρόθυμος να συμβάλη στην αποκατάστασί του σ’ ένα πνεύμα πραότητος. Πιθανόν εκείνος που ωλίσθησε να έχασε την επαφή του με τον Λόγο του Θεού και να μην κρατή πια στερεά τη διδασκαλία που του είχε δώσει ο Θεός μέσω του Λόγου Του. Όταν χάσωμε την επαφή μας με τη διδασκαλία του Λόγου του Θεού, αρχίζομε να χάνωμε τη ζωή μας. Πρέπει να εκζητούμε ακριβή γνώσι, και αυτήν δεν μπορούμε να την επιτύχουμε με το να αναπτύσσωμε ατομικώς, ιδιωτικώς, δικές μας φιλοσοφίες και ιδέες για τη ζωή. Πρέπει να εκζητούμε τον Ιεχωβά Θεό. (Παροιμ. 3:5-7) Πρέπει να στραφούμε στον Λόγον του· πρέπει να είμεθα συνδεδεμένοι με την οργάνωσί του. Πρέπει να κρατούμε τις διάνοιες μας επάνω στα ορθά πράγματα και μ’ αυτόν τον τρόπο θα είμεθα ικανοί να επιτύχωμε ακριβή γνώσι και αληθινή κατανόησι. Πρέπει να είναι επιθυμία του καθενός να είναι γεμάτος από ακριβή γνώσι, σοφία και πνευματική διάκρισι, ώστε να μπορή να περιπατή αξίως του Ιεχωβά και έτσι να τον ευαρεστή. Ως Χριστιανοί πρέπει να καρποφορούμε ο καθένας μας σε έργο αγαθόν, και καθώς φέρομε τον καρπόν αυτόν, πρέπει να αυξάνωμε στην ακριβή γνώσι του Θεού. Τι θαυμαστό προνόμιο είναι για ένα αφιερωμένο άτομο να έχη προοδεύσει στην οργάνωσι του Ιεχωβά έτσι ώστε να έχη αποκτήσει τα προσόντα του καλού διακόνου. Το άτομο αυτό αισθάνεται όπως ο απόστολος Παύλος: «Ευχαριστούντες τον Πατέρα, όστις έκαμεν ημάς αξίους της μερίδος του κλήρου των αγίων εν τω φωτί.» (Κολ. 1:9-12) Ο Παύλος έχαιρε να βλέπη άλλους να προοδεύουν και να συνεργάζωνται με τον Θεό για να γίνουν κατάλληλοι δούλοι, ώστε να μπορούν και αυτοί επίσης να συμμετάσχουν σ’ αυτό το μεγάλο έργο της «αναγγελίας της βασιλείας του Ιεχωβά» σε όλο τον κόσμο για μαρτυρία.—Ματθ. 24:14.
ΔΙΑΚΡΑΤΗΣΙΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΟΣ
15. Πώς η εντολή «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν» εφαρμόζεται πρακτικώς σήμερα;
15 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εμείς, ως μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου ατομικώς, πρέπει να ενδιαφερώμεθα για τον εαυτό μας. Ο Ιησούς ήταν εκείνος που είπε: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» (Ματθ. 22:39· Λουκ. 21:34-36) Πρέπει να προσέχωμε διαρκώς τον εαυτό μας για να μπορέσωμε να κερδίσωμε ζωή στο νέο κόσμο. Ατομικώς πρέπει να φροντίζωμε για την ακεραιότητά μας. Κανείς άλλος δεν μπορεί να πάρη οποιονδήποτε από μας στο νέο κόσμο με το να κρατή το χέρι μας και να μας σύρη μέσα από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Κάθε αφιερωμένος Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά πρέπει να στέκη στα δικά του πόδια. (Ιωήλ 2:7, 8· Φιλιππησ. 2:12, 13) Πρέπει να εμμένη σταθερά στη διδασκαλία. Όπως είπε ο Ιησούς, το να γνωρίζετε τον Ιεχωβά, τον μόνο αληθινό Θεό, και Εκείνον που απέστειλε, τον Ιησού Χριστό, αυτό σημαίνει ζωή. Σοφία και κατανόησις των σκοπών του Ιεχωβά είναι τα ζωτικώς ουσιώδη πράγματα που θα εξασφαλίσουν την επιβίωσί σας. Αλλά, θυμηθήτε, ότι δεν μπορείτε να προχωρήσετε μόνος. Ενώ μπορεί να μελετάτε πολύ κατ’ ιδίαν, είναι μεγάλη ανάγκη να συνέρχεσθε με την εκκλησία και εκεί να κάνετε ομολογία της ελπίδος σας. Και ο Ιησούς ακόμη το έπραττε αυτό. (Εβρ. 2:12· Ιωάν. 13:15-17) Ενεργώντας έτσι, κι εσείς, όπως ο Ιησούς, θα παρακινήσετε άλλους σε αγάπη και καλά έργα και θα ενθαρρύνετε εκείνους που δεν εγκατέλειψαν το να συνέρχονται μαζί με τους αδελφούς των σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες. Η γνώσις που έτσι αποκτάτε και διανέμετε δείχνει ότι εμμένετε στερεά στη διδασκαλία και ότι μπορείτε να είσθε βεβαιωμένος για την αιώνια ζωή.
16. Τι σημαίνει για τους ‘πνευματικούς’ το «πρόσεχε εις σεαυτόν»;
16 Ο Παύλος αγαπούσε τον νεαρό Τιμόθεο και του έδωσε πολλές νουθεσίες σε διάφορες επιστολές. Κάποτε του έγραψε εν εκτάσει και, συνοψίζοντας, είπε: «Ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε, δια να ήναι φανερά εις πάντας η προκοπή σου. Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν.» (1 Τιμ. 4:15, 16) Από τούτο είναι σαφές ότι κάθε Χριστιανός πρέπει να προοδεύη μέσα στην οργάνωσι του Ιεχωβά και ποτέ να μην αισχύνεται να κάνη την προκοπή αυτή φανερή σε όλους μέσα στην εκκλησία. Αν με σεβασμό μιλήτε και εκφράζεσθε, και άλλοι αντιλαμβάνωνται ότι γίνεσθε πιο ώριμος και πνευματικός, αυτό χαροποιεί την καρδιά τους και μπορεί να τους βοηθήση ν’ ακολουθήσουν την ίδια κατεύθυνσι, επειδή βλέπουν την ωφέλεια που αποκομίζετε από τη μελέτη και τη μετάδοσι διδασκαλίας εις επήκοον των συναθροισμένων αδελφών σας. Θα παρατηρήσουν, επίσης, ότι προσέχετε τον εαυτό σας και ότι παρευρίσκεσθε σε όλες τις συναθροίσεις και ότι φροντίζετε να εξέρχεσθε στην υπηρεσία του αγρού, και στον ατομικό σας τομέα, και με τους αδελφούς σας στο κέντρον υπηρεσίας. Μπορεί ακόμη να δουν ότι προοδεύετε ως το σημείο να μπήτε στην υπηρεσία σκαπανέως και ίσως τελικά να περάσετε από τη Σχολή Γαλαάδ και να σας ανατεθή εν συνεχεία έργον ιεραποστόλου στο εξωτερικό ή έργον υπηρέτου περιοχής. Όχι ότι προσπαθείτε να είσθε καλύτερος από κάποιον άλλον, αλλ’ απλώς καλύτερος από ό,τι υπήρξατε προηγουμένως, επειδή βλέπετε τη μεγάλη ευθύνη που ο Ιεχωβά Θεός ανέθεσε σε κάθε άτομο που αφιερώθη να τον υπηρετή, ευθύνη να αναπτυχθή, να αυξήση. Προσέχετε τον εαυτό σας και τώρα θέλετε να είσθε βέβαιος, επίσης, ότι προσέχετε τη διδασκαλία σας.
17, 18. Ποια, εν συνόψει, είναι τα ουσιώδη πράγματα για διακράτησι ακεραιότητος και απηλλαγμένης από φόβο αφοσιώσεως στον Ιεχωβά;
17 Για να διακρατήσωμε ακεραιότητα βλέπομε πόσο σπουδαίο είναι να συνερχώμεθα με την εκκλησία, να αναμιγνυώμεθα με τους αδελφούς μας και να εκφραζώμεθα μεταξύ των, ώστε να μπορούμε πάντοτε να είμεθα βέβαιοι ότι η διδασκαλία μας, τα όσα μιλούμε από σπίτι σε σπίτι και στις Γραφικές μελέτες, είναι ορθά. Με το να παρευρισκώμεθα στις συναθροίσεις εξετάζομε διαρκώς αν είμεθα στην πίστι και δοκιμάζομε ή αποδεικνύομε τι είμεθα. Τα αποτελέσματα μιας τέτοιας διαγωγής είναι θαυμαστά, φέρνουν διαρκώς χαρά και ευφροσύνη στην καρδιά μας. Ο Παύλος προσθέτει: «Επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.» (1 Τιμ. 4:16) Ναι, λαμβάνοντας γνώσι, εμμένοντας σταθερά στη διδασκαλία, πιστεύοντας σε ολόκληρον τον Λόγον του Θεού, μπορείτε να σωθήτε. Με το να εμμένετε σταθερά στην ομολογία της ελπίδος σας, εκείνοι που σας ακούουν στην εκκλησία μπορούν να βοηθηθούν και εκείνοι που σας ακούουν καθώς κινείσθε σε όλο τον παλαιό κόσμο κηρύττοντας τα αγαθά νέα της Βασιλείας μπορούν επίσης να βοηθηθούν.
18 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκονται ασφαλώς σε μια μεγαλειώδη θέσι αυτόν τον καιρό. Δεν φοβούνται από όσα συμβαίνουν στον παλαιό κόσμο. Δεν διαταράσσονται λόγω του πυκνουμένου σκότους, του ζόφου που περικυκλώνει, καταθλίβει και φέρνει σε αμηχανία όλα τα έθνη. Δεν φοβούνται από τους πολέμους και ‘τας φήμας πολέμων’. Η αιτία: Έχουν ελπίδα. Γνωρίζουν την έκβασι. Έχουν διαβάσει, ναι, μελετήσει τον Λόγον του Θεού και έτσι αισθάνονται ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι και ασφαλείς. Ο καθένας μας, λοιπόν, εμμένοντας σταθερά στην ομολογία της ελπίδος μας, ας είμεθα όπως ο άνθρωπος για τον οποίον έγραψε ο ψαλμωδός: «Από κακάς αγγελίας δεν θέλει φοβηθή· η καρδία αυτού είναι στερεά, ελπίζουσα επί τον Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 112:7, ΑΣ.