Σύγχρονη Ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Μέρος ΚΔ΄—Επέκτασις στο Δυτικό Ημισφαίριο

Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗ με 201 και πλέον εκατομμύρια των κατοίκων της, παρουσιάζει ένα εξέχον και επιβλητικό ρεκόρ θεριστικού έργου. Αγγλικά, Γαλλικά και Ισπανικά είναι οι κυριότερες γλώσσες που ομιλούνται. Από θρησκευτική άποψι, ένα μεγάλο της τμήμα είναι Προτεσταντικό. Κι ο αθεϊσμός επίσης έχει πολύ επικρατήσει. Αλλά το Καθολικό φρόνημα κυριαρχεί σε πολλά τμήματά της. Ο Βορειοαμερικανικός νους, ριζωμένος στον ειδωλολατρισμό, έλαβε στα τελευταία χρόνια πολύ υλιστική όψι λόγοι των τεχνικών εξελίξεων, οι δε άνθρωποι φρονούν ότι είναι σχεδόν θεοί, ικανοί να εκπληρώσουν οποιονδήποτε σκοπό με την ψευδώς λεγομένη «επιστήμη». Ρέπουν επίσης στις ηδονές και στα ταξίδια, επηρεασμένοι από φανταστικού περιεχομένου κινηματογραφικές ταινίες του Χόλλυγουντ. Ο Βορειοαμερικανός, έχοντας προχωρήσει στην εφεύρεσι πολυπλόκων μηχανημάτων οικιακής και πολεμικής βιομηχανίας, έγινε ένας φοβισμένος δούλος αυτών των εφευρέσεων παρά κύριός των. Δεν υπάρχει διανοητική ειρήνη. Επικρατεί μεγάλος φόβος ατομικού πολέμου, που επισκιάζει τις σκέψεις όλων, από άποψι θρησκευτική, πολιτική και κοινωνική.

Επειδή τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά βρίσκονται στη Βόρειο Αμερική, οι μάρτυρες του Ιεχωβά που κατοικούν εκεί έκαμαν ένα ηγετικό ξεκίνημα καλλιεργώντας το αχανές αυτό έδαφος για να εύρουν τα «άλλα πρόβατα». Μόλις η Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς «Γαλαάδ» άρχισε να παρουσιάζη τους καλά εκπαιδευμένους ιεραποστόλους της στο έτος 1943, αυτοί εστάλησαν στις διάφορες χώρες που είναι έξω από τη Βόρειο Αμερική, όπως λόγου χάριν στο Μεξικό, στη Νέα Γη, στην Αλάσκα, στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής (τις δημοκρατίες της Κόστα Ρίκας, της Γουατεμάλας, της Ονδούρας, της Νικαράγουας και του Ελ Σαλβαντόρ, και τη Βρεττανική αποικία Βελίζ ή Βρεττανική Ονδούρα) καθώς και στην Ισθμιακή δημοκρατία του Παναμά, και στη Γάλλο-Καναδική επαρχία Κουεμπέκ.a Στο έτος 1947 ειργάζοντο σ’ αυτούς τους αγρούς 163 ιεραπόστολοι της Σκοπιάς, στο έτος δε 1955 ο αριθμός ανέβηκε σε 663 αποφοίτους της σχολής Γαλαάδ που ειργάζοντο σε δώδεκα χώρες της Βορείου Αμερικής.

Την άνοιξι του 1945, προτού λήξη ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Πρόεδρος της Εταιρίας, Ν. Ο. Νορρ, συνοδευόμενος από τον διευθυντή Φ. Γ. Φραντζ, έκαμε την πρώτη επίσημη επίσκεψι στο Μεξικό και στην Κεντρική Αμερική, όπου είχαν συμπληρωθή οι διευθετήσεις για την επέκτασι της δράσεως ιεραποστόλων.b Επίσημες επανεπισκέψεις από εκτελεστικούς εκπροσώπους της Εταιρίας εγίνοντο περίπου κάθε τέσσερα χρόνια. Σε όλη αυτή την απέραντη ήπειρο ανεπτύχθησαν εκατοντάδες νέες εκκλησίες σε μεμονωμένες περιφέρειες καθώς και με την υποδιαίρεσι εκκλησιών που έφθαναν γρήγορα σε περισσότερα από 200 μέλη στις μεγάλες Αμερικανικές πόλεις. Ιδιαίτερα στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες πολλές εκκλησίες αναγκάσθηκαν να οικοδομήσουν επαρκώς εφοδιασμένες, ωραία σχεδιασμένες Αίθουσες Βασιλείας για ν’ ανταποκριθούν στις αυξανόμενες ανάγκες των μαρτύρων για τόπους συναθροίσεων. Στο Μεξικό, όπου πολλοί από τους ενδιαφερομένους για το άγγελμα της βασιλείας του Ιεχωβά είναι αγράμματοι, ιδρύθησαν σχολεία σε κάθε εκκλησία για να μάθουν νέοι και γέροι να διαβάζουν και να γράφουν Ισπανικά. Το Μεξικανικό αυτό εκπαιδευτικό πρόγραμμα εστέφθη με μεγάλη επιτυχία.c

Από το έτος 1945 το μεγαλύτερο πεδίον μάχης ήταν στον Καναδά, συγκεντρωμένο γύρω από την Καθολική επαρχία Κουεμπέκ. Από το 1943 ως το 1955, έγιναν εκεί 1.682 διώξεις μαρτύρων, εκτός από πολλές οχλοκρατικές βιαιότητες. Από τις διώξεις, οι 780 έληξαν υπέρ του λαού του Ιεχωβά· προσφάτως δε 899 δικαστικές υποθέσεις έληξαν με την ιστορική απόφασι του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Καναδά υπέρ των μαρτύρων του Ιεχωβά στην υπόθεσι Σωμούρ κατά της αποφάσεως του Εφετείου Κουεμπέκ, που εξεδόθη στις 6 Οκτωβρίου 1953.d Τον Ιανουάριο του 1954, η επαρχιακή κυβέρνησις του Κουεμπέκ εξεδικήθη θεσπίζοντας ένα νόμο για να περιορίση τους μάρτυρας. Κι αυτή, επίσης, η πίεσις παρέστη ανάγκη να αχθή στα δικαστήρια της χώρας. Στο 1951 οι μάρτυρες εκέρδισαν μια από τις πιο εξέχουσες αποφάσεις της Καναδικής νομικής ιστορίας, την υπόθεσι Μπουσέ κατά Εφετείου Κιγκ, στην οποία το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά απεφάνθη ότι το κήρυγμα των μαρτύρων δεν ήταν στασιαστικό.e Επειδή ο Καναδάς δεν είχε εγγυήσεις πολιτικής ελευθερίας, οι δε μάρτυρες υπήρξαν ως τότε θύματα σκανδαλώδους διωγμού, η Εταιρία στον Καναδά έθεσε σε κυκλοφορία μια αίτησι ζητώντας Καταστατικόν Χάρτην Δικαιωμάτων. Τελικά 500.967 Καναδοί υπέγραψαν αυτή την αίτησι, η οποία υπεβλήθη στη Βουλή στις 9 Ιουνίου 1947. Τον Φεβρουάριο του 1949 υπεβλήθη μια δεύτερη και μεγαλύτερη αίτησις με 625.510 υπογραφές, αλλά κι αυτή επίσης πέρασε χωρίς να τύχη προσοχής. Παρά τη θέρμη του αγώνος μέσα στο Καθολικό Κουεμπέκ, ο αριθμός των μαρτύρων αυξάνει πολύ γρήγορα καθώς ανοίγεται αυτό το δεσμωτήριο για ν’ αλλάξουν οι ειλικρινείς άνθρωποι το φρόνημά τους αποκτώντας ελευθερία λατρείας και να διαφύγουν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου του Θεού.

Ο επόμενος πίναξ δείχνει την καταπληκτική προσπάθεια που κατεβλήθη προσφάτως στη Βόρειο Αμερική και τα πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα που εσημειώθησαν στην αύξησι του αριθμού των διακόνων.f

1942 7 75.589 19.668.961

1947 12 91.740 20.787.495

1952 12 168.752 25.810.384

1953 12 193.542 26.734.105

1955 12 236.124 29.999.901

Πάνω από είκοσι εννέα εκατομμύρια ώρες κηρύγματος που εδαπανήθησαν στο έτος 1955 από 236.124 χειροτονημένους διακόνους επρόκειτο να έχουν μια δυνατή επίδρασι στις σκέψεις εκατομμυρίων ανθρώπων. Το 1955 στη Βόρειο Αμερική αναλογούσε ένας διάκονος μάρτυς του Ιεχωβά σε 922 κατοίκους της ηπείρου αυτής. Το έργον της συνάξεως σ’ αυτό το μέρος του κόσμου έλαβε μεγάλη έντασι, και καμμιά αντίδρασις κληρικών δεν μπορεί τώρα να το επιβραδύνη. Χιλιάδες εκκλησιών επεκτείνονται συνεχώς απορροφώντας δεκάδες χιλιάδων νεοφερμένων οι οποίοι προσφεύγουν στην οργάνωσι του Θεού για να εύρουν ασφάλεια.

ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ, ΚΑΡΑΪΒΙΚΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ

Οι κάτοικοι των νησιών κατά μεγάλους αριθμούς ακούουν την πρόσκλησι του Καλού Ποιμένος, Ιησού Χριστού, καθώς σπεύδουν να φύγουν προς την όμοια με όρος οργάνωσι του Ιεχωβά. Τα νησιά του Ατλαντικού, της Καραϊβικής Θαλάσσης και της Μεσογείου είναι πολλά στο σύνολό τους και είναι πυκνά κατωκημένα από δεκαέξη και πλέον εκατομμύρια λευκούς, μελαχροινούς και μαύρους, Αγγλικής, Ολλανδικής, Λατινικής και Αφρικανικής καταγωγής. Η ζωή τους δεν είναι τόσο πολύπλοκη όσο είναι η των Βορειοαμερικανών εξαδέλφων των. Το θρησκευτικό τους φρόνημα είναι χρωματισμένο από τον Καθολικισμό, τον Αγγλικανικό δογματισμό και τις δαιμονιώδεις προλήψεις, όπως είναι ο βουντουισμός. Τα ηθικά επίπεδα δεν είναι πολύ υψηλά, λόγω της πανούργου συνηθείας των κληρικών να δωροδοκούνται εν ονόματι του Θεού, λαμβάνοντας χρήματα για την άφεσι των αμαρτιών· οι άνδρες μπορούν να έχουν μια επίσημη γυναίκα και αρκετές άλλες με τις οποίες συζούν σύμφωνα με τις σχέσεις του αγράφου νόμου. Ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών είναι εξώγαμα. Οι γυναίκες εργάζονται πολύ και σχεδόν αυτές συντηρούν τους άνδρες και τα παιδιά τους. Δεν ελήφθη μεγάλη φροντίδα για την εκπαίδευσι των νέων. Οι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους από τη μια μέρα στην άλλη χωρίς πολλές σκοτούρες, απολαμβάνοντας κατώτερες ηδονές και μη ασκώντας τις διανοητικές τους ικανότητες σε μεγάλο βαθμό. Και όμως μεταξύ των μαζών αυτής της νοοτροπίας χιλιάδες άτομα γίνονται σοβαροί Χριστιανοί διάκονοι και συνταυτίζονται με τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

Στα τέλη του 1943, άρχισαν να στέλλονται απόφοιτοι της σχολής Γαλαάδ ως ιεραπόστολοι στην Κούβα, όπου εσημειώθη άμεση επιτυχία στη διδασκαλία των Γραφικών αληθειών προς τους προθύμους ακροατάς. Κατόπιν στο Πόρτο Ρίκο, στη Δομινικανή Δημοκρατία, στην Αϊτή, στην Τρίνινταντ, στις Βερμούδες, στις Μπαχάμας, στη Ζαμάικα και σε άλλα νησιά άρχισαν να «εισβάλλουν» ιεραπόστολοι της Σκοπιάς, ο δε απλούς λαός τους επεφύλαξε πρόθυμη υποδοχή, Η Εταιρία εδαπάνησε περίπου 125.000 δολλάρια για την επέκτασι της διακονίας στην περιοχή της Καραϊβικής θαλάσσης, καθώς και στην Κεντρική και στη Νότιο Αμερική, στο έτος 1946 και μόνον.g Επί τρία συνεχή έτη, από το 1944 και έπειτα ο πρόεδρος της Εταιρίας έκαμε επισκέψεις στην Κούβα και σε άλλα νησιά για να ζωογονήση τις εξαίρετες ενάρξεις που έγιναν σ’ αυτές τις περιοχές.h Το 1955 ειργάζοντο 144 ιεραπόστολοι σε 38 διάφορες πολιτικές «χώρες» στα νησιά. Επί αρκετά έτη η γολέττα «Σίμπια» ήταν ένας πλωτός ιεραποστολικός οίκος με πλήρωμα από αποφοίτους της Σχολής Γαλαάδ, οι οποίοι επήγαιναν από το ένα νησί στο άλλο για να δίνουν διαλέξεις, να δίνουν μαρτυρία όλους τους ιθαγενείς και να διεξάγουν Γραφικές μελέτες μαζί τους.i Το σκάφος εκείνο έχει τώρα αντικατασταθή από το μεγαλύτερο πλοίο «Λάιτ».j Έτσι έχουν συγκεντρωθή πολλοί μεμονωμένοι ενδιαφερόμενοι, τους οποίους θα εξυπηρετήση μια μόνιμη ιεραποστολική δράσις από μεταγενεστέρους διακόνους, που θα στείλη η Εταιρία σ’ εκείνα τα μέρη.

Κατ’ έμπνευσιν του κλήρου, επεβλήθησαν κρατικές απαγορεύσεις, απελάσεις ιεραποστόλων και εσημειώθη γενική εναντίωσις στη Δομινικανή Δημοκρατία, στην Αιτή, στις Βερμούδες, στη Ζαμάικα και σε άλλα νησιά, αλλ’ αυτό δεν εμπόδισε τους μάρτυρας να δράσουν, όπως φαίνεται στον επόμενο πίνακα επεκτάσεως.k

1942 6 1.297 237.057

1947 12 6.429 1.448.810

1952 15 15.659 2.200.647

1953 29 17.421 2.248.941

1955 38 19.615 2.673.483

Μια δυνατή υπηρεσία κηρύγματος δύο εκατομμυρίων ωρών και πλέον το έτος διασαλπίζει τους αίνους του Ιεχωβά σ’ αυτά τα νησιά. Μ’ αυτό το μέσον θα εκπαιδευθούν χιλιάδες ακόμη άτομα για ζωή στον ένδοξο νέο κόσμο δικαιοσύνης του Ιεχωβά. Ήδη στο 1955 υπήρχε ένας διάκονος μάρτυς του Ιεχωβά σε κάθε 971 κατοίκους των νήσων αυτών. Καλό ποσοστό αυτό!

ΝΟΤΙΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗ

Ως το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου όλες οι χώρες της Νοτιοαμερικανικής ηπείρου με τα 120 εκατομμύρια των κατοίκων της εφαίνετο να είναι ο μόνος ιερός τόπος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Στο 1945, οπότε οι Δυτικές δημοκρατίες κατενίκησαν την Καθολικο-Φασιστο-Ναζιστική απόπειρα κοσμοκρατορίας, η θύρα προς τη Νότιο Αμερική εφαίνετο ολάνοιχτη για την είσοδο της αληθινής Χριστιανοσύνης μέσω των ευθαρσών ιεραποστόλων μαρτύρων του Ιεχωβά. Η Ισπανική και η Πορτογαλική είναι εκεί οι κυριώτερες γλώσσες. Λόγω της μακραίωνος και βαριάς επιβολής της ιεραρχίας του Βατικανού, η διανόησις του λαού σ’ αυτό το μέρος του κόσμου είναι περιορισμένη, σαρκική και δεισιδαίμων. Οι άνθρωποι ρέπουν πολύ στον αθλητισμό, επιδίδονται δε και στη χαρτοπαιξία. Τα ήθη, λόγω της απαγορεύσεως του διαζυγίου εξαιτίας της Καθολικής απόψεως των πραγμάτων, φυσικά δεν είναι σε υψηλό επίπεδο, ο δε γάμος του αγράφου νόμου αποτελεί κοινήν συνήθειαν. Τα νόθα τέκνα είναι πολλά, και δεν έχει βρεθή πρακτική λύσις για την οικτρή τους κατάστασι. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη εκπαιδεύσεως, η οποία ποτέ δεν ηυνοήθη πολύ από την «Εκκλησία». Πολλοί είναι υπερηφάνου χαρακτήρος, ζωηρής ιδιοσυγκρασίας. Όλοι φαίνονται να είναι ομοιόμορφα φανατικοί πατριώτες με αίσθημα υπεροχής. Διεγείρονται εύκολα από μια ιδέα ή από κάτι το καινοφανές, αλλ’ η επιπόλαιη σκέψις τους τούς εμποδίζει να ενδιαφερθούν περισσότερο. Τι επιτυχία θα έχη η Γραφική εκπαίδευσις σ’ έναν τέτοιο λαό και στη νοοτροπία του; Θα ιδούμε.

Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1945, ο Πρόεδρος της Εταιρίας, Ν. Ο. Νορρ, και ο συνοδός του Φ. Γ. Φραντζ έκαμαν την πρώτη τους επίσκεψι στη Νότιο Αμερική.l Επεσκέφθησαν όλες τις κυριώτερες χώρες και κατέστρωσαν σχέδια ιεραποστολικής επεκτάσεως σε όλες αυτές τις χώρες. Το έργον στην Αργεντινή και στη Βραζιλία άρχισε πριν από το έτος 1920, αλλ’ απητήθη ένας σημαντικός συγχρονισμός του. Ιεραπόστολοι εκπαιδευμένοι στη Σχολή Γαλαάδ εστάλησαν στη Νότιο Αμερική μετά από λίγον καιρό και στο 1917 υπήρχαν 117 απ’ αυτούς σε δώδεκα διάφορες χώρες της Νοτίου Αμερικής. Στο 1955 ο αριθμός των εκεί διωρισμένων από την Εταιρία ιεραποστόλων υπερέβη τους 340. Αυτό εσήμαινε το άνοιγμα και τη συντήρησι πολλών ιεραποστολικών οίκων σε όλη τη Νότιο Αμερική καθώς και την ίδρυσι καταλλήλων τμημάτων και κέντρων. Χιλιάδες δολλάρια εδαπανήθησαν σ’ αυτή τη Νοτιοαμερικανική επέκτασι, αλλ’ η καρποφορία ήταν γρήγορη και επικείμενη.a Χιλιάδες άτομα άρχισαν να εγκαταλείπουν την Καθολική οργάνωσι για να γίνουν σπουδασταί της διακονίας ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Παρουσιάσθη ανάγκη να διδαχθούν πολλοί να διαβάζουν και να γράφουν στη διάρκεια των Γραφικών μελετών των. Επίσης, εχρειάσθη και ηθικός καθαρισμός διότι μόνον όσοι ενυμφεύθησαν σύμφωνα με τις αρχές της Αγίας Γραφής μπορούσαν να θεωρηθούν ως ενωμένοι για συμβίωσι. Αυτό απήτησε πολλές συζυγικές διαρρυθμίσεις. Τόσον ώστε εγνώσθη δημοσία ότι οι μάρτυρες είναι οι μόνοι που παρέχουν ηθική ανόρθωσι στους συντρόφους της ζωής των. Αλλά, παρ’ όλες αυτές τις δυσκολίες, επετεύχθη φαινόμενον αυξήσεως από 807 διακόνους το 1912 σε 18.800 το 1955. Εναντίωσις εξεδηλώθη στην Κολομβία, στη Βραζιλία και σε άλλους τόπους. Στην Αργεντινή το έργο της Εταιρίας εξακολουθούσε να τελή υπό απαγόρευσιν από το έτος 1949 υπό την πρώην δικτατορική κυβέρνησι Περόν. Αλλ’ αυτό δεν εσταμάτησε τις αυξήσεις στην Κολομβία, στη Βραζιλία και στην Αργεντινή ακόμη.

Η ανάπτυξις στη Νότιο Αμερική είναι ενθαρρυντική και φαίνεται να είναι μόλις στην αρχή της, διότι ένας πραγματικά πολύς όχλος φαίνεται έτοιμος να βγη από εκείνο το μέρος του αγρού του Ιεχωβά. Παρατηρήστε την επόμενη έκθεσι της επεκτάσεως αυτής.b

Έτος Χώρες που Έλαβαν Σύνολο Αριθμός Ωρών

Μαρτυρία Διακόνων Κηρύγματος

1942 8 807 219.905

1947 12 2.431 956.928

1952 13 11.795 1.990.208

1953 12 13.174 2.137.541

1955 12 18.800 2.874.637

Στη νότιο αυτή ήπειρο το έργον της μαρτυρίας είναι σχετικώς νέον. Ήδη αναλογεί ένας διάκονος μάρτυς του Ιεχωβά σε κάθε 6.435 κατοίκους. Αλλά το μέλλον υπόσχεται ότι αυτή η αναλογία θα ελαττωθή πολύ καθώς συνεχίζεται η επέκτασις της αληθινής Χριστιανοσύνης.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]