Σύγχρονη Ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Μέρος ΚΖ΄—Η Διεθνής Συνέλευσις του 1946

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ του Ιεχωβά δεν είναι μόνο κήρυκες του νέου δικαίου κόσμου του Ιεχωβά, αλλά και εκτελεσταί των αρχών του Νέου Κόσμου. Έχουν ήδη αρχίσει να συμμορφώνονται προς τους κανόνας ζωής του Νέου Κόσμου, απορρίπτοντας πολλούς τρόπους ενεργείας, συνήθειες και προκαταλήψεις του παλαιού κόσμου. Κατανοούν ότι διανύουν μια περίοδο μεταβατική, κατά την οποία το σύστημα πραγμάτων του παλαιού κόσμου πρόκειται να παρέλθη τελείως από την παγκόσμια σκηνή, ενώ το σύστημα πραγμάτων του Νέου Κόσμου άρχισε ν’ αναφαίνεται για τη μόνιμη διακυβέρνησι της ωραίας αυτής γης. Όπως παρετηρήσαμε προηγουμένως στην ιστορική αυτή μελέτη, από το έτος 1919 ανεφάνη μια θεοκρατικά ωργανωμένη κοινωνία Νέου Κόσμου με την ευλογία του Ιεχωβά. Το θεμέλιο και η διάρθρωσίς της είναι Βιβλικά, διατεταγμένα και διευρυνόμενα από τον αληθινό θεό, τον Ιεχωβά. Ο Καλός Ποιμήν της, Χριστός Ιησούς, συνεχώς επεκτείνει την όμοια με περίφραγμα οργάνωσι σαν μια γιγάντεια μάνδρα ανθρώπων προβατοειδούς χαρακτήρος για να εμπεριλάβη περισσότερα πλήθη από αυτά τα «άλλα πρόβατα» από κάθε μέρος της γης. Το κήρυγμα και η Γραφική εκπαίδευσις είναι αναγκαία για να προσδιορίσουν έναν άνθρωπο ως ένα σωσμένο «πρόβατο», το οποίον τότε παρέχει απόδειξιν της αφιερώσεώς του με εν ύδατι βάπτισμα. Αυτό σημαίνει ότι ένα τέτοιο νέο ‘έκθετο βρέφος’ πρέπει κατόπιν ν’ αναπτυχθή πνευματικώς για να γίνη ένας λάτρης του Ιεχωβά και διάκονός Του για να κηρύττη, διότι αυτό είναι επί του παρόντος το κύριον έργον όλων εκείνων που είναι στη θεοκρατική κοινωνία του Νέου Κόσμου. Μετά τα ορθά αυτά βήματα πρέπει να υπάρξη διατήρησις καθαρής και τακτικής συναναστροφής με την τοπική εκκλησιαστική μονάδα της κοινωνίας. Ένα τέτοιο σωσμένο πρόβατο δεν αυτοκατευθύνεται πια ανεξάρτητα σαν ένα περιπλανώμενο «απολωλός» πρόβατο, αλλά, μάλλον, συμμορφώνεται προς την κατεύθυνσι που δίδεται από την ποιμενική εξουσία. Ως ένα κατάλληλα οδηγούμενο πρόβατο απολαμβάνει τη δίκαιη συνταύτισί του με το ποίμνιο.

Υγιής συναναστροφή και εκδήλωσις συντροφικού δεσμού για τους ομοίους με πρόβατα λατρευτάς Του είναι ό,τι επρομήθευσε ο Παγκόσμιος Ποιμήν, Ιεχωβά, μέσω της οργανώσεώς του. Όταν ο Θεός έβγαλε τα εκατομμύρια των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, τους ωδήγησε στοργικά δια του υποποιμένος του Μωυσέως, προς τον οποίον είπε: «Αι κατά εποχάς εορταί του Ιεχωβά, τας οποίας θέλετε διακηρύξει, είναι συνελεύσεις άγιαι.» (Λευιτ. 23:2, ΜΝΚ) Στη διάρκεια της πορείας των μέσ’ από την έρημο και χρόνια αργότερα στην Ιερουσαλήμ εκατομμύρια Ισραηλιτών συνηθροίζοντο τρεις φορές το έτος για οκταήμερο εορτασμό κάθε φορά. Επρόκειτο για ευτυχείς περιπτώσεις ομαδικής συναναστροφής και εκδηλώσεως συντροφικού δεσμού. Οι άγιες αυτές συνελεύσεις των ήσαν καιροί ενωμένης λατρείας του Θεού των Ιεχωβά. Μουσική και υμνωδία επίσης τις εχαρακτήριζαν ως περιπτώσεις χαράς. Ήσαν καιροί ακροάσεως του νόμου καθώς και αναγνώσεως και εξετάσεως του Θείου λόγου. Πολλές ήσαν οι διευθετήσεις που εχρειάζοντο για την εξασφάλισι καταλύματος και τη διατροφή ενός τέτοιου πλήθους μετόχων της συνελεύσεως. Νέοι και ηλικιωμένοι συναντούσαν νέους φίλους, ανενέωναν παλιές γνωριμίες και άκουαν συναρπαστικές αφηγήσεις στη διάρκεια των χαρούμενων αυτών ημερών της ευτυχούς συναναστροφής και του εορτασμού. Στο τέλος των μεγάλων αυτών συνελεύσεων οι Ισραηλίτες επέστρεφαν στις τοπικές των μονάδες ή κοινότητες με αίσθημα πνευματικής ανακουφίσεως για να συνεχίσουν την πιστή τους πορεία ενώπιον του Ιεχωβά. Αληθινά ο ζων Θεός, ο Ιεχωβά, είναι ένας «μακάριος Θεός», ο οποίος ευαρεστείται στην ευτυχία του λαού του.—1 Τιμ. 1:11· Δευτ. 14:24-27.

Οι συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά στους συγχρόνους αυτούς καιρούς υπήρξαν μια εξέχουσα χαρακτηριστική μορφή στην αύξησι και ανάπτυξί των όπως και στους παλιούς καιρούς του Ισραήλ καθώς και στον καιρό των αποστόλων του Ιησού Χριστού και άλλων πρώτων Χριστιανών. Οι συνελεύσεις εξυπηρέτησαν την ανάγκη ευρυτέρας επικοινωνίας για τη διαπλάτυνσι της πνευματικής δράσεως και για υποκίνησι προς μεγαλύτερα έργα πίστεως και αληθινής λατρείας. Πριν από το έτος 1918 οι ετήσιες συνελεύσεις ήσαν μάλλον εντοπισμένες ή τμηματικές, καμμιά δε απ’ αυτές δεν συνεκέντρωνε πάνω από 4.000 άτομα.a Από το έτος 1919 ως το 1937 η μεγαλύτερη συνέλευσις που έγινε σε οποιοδήποτε μέρος, έφθασε τα 25.000 άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες.b Στην τελευταία αυτή περίοδο λίγοι από τους αδελφούς τούς έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες μπόρεσαν να παρευρεθούν για να συμβάλουν πολύ σε μια διεθνή επικοινωνία στις εκεί συνελεύσεις. Από το έτος 1938 ως το 1944 έγιναν διάφορες συνελεύσεις πολλών πόλεων ταυτόχρονα σε πολλές Αγγλόφωνες χώρες που συνεδέοντο με μέσα ραδιοτηλεφωνίας. Η διευθέτησις αυτή για τις συνελεύσεις άρχισε να συγκεντρώνη τους μάρτυρας διεθνώς όσον αφορά ένα ενιαίας μορφής άκουσμα του προφορικού λόγου. Υπ’ αυτήν την διάταξι δεν υπήρχε αλλαγή τρόπων επικοινωνίας μεταξύ των σχετικών στις διάφορες πόλεις τμημάτων της μακράν εκτεινομένης αυτής συγκεντρώσεως. Η μεγαλύτερη από τις συνελεύσεις αυτές ήταν η συνέλευσις πενήντα πόλεων του 1938 με το Λονδίνον της Αγγλίας ως την κεντρική πόλι, όπου το συνδυασμένο ακροατήριο στην αποκορυφωτική δημοσία συνάθροισι ήσαν 150.000 άτομα.c Όλες αυτές οι συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις ταυτόχρονα, παρέσχον στη διοίκησι της Εταιρίας πολλή πείρα στη διοργάνωσι συνελεύσεων. Με αυτό το φόντο υπ’ όψι εσχεδιάσθη κάτι νέον για τη χρονική περίοδο που θα επακολουθούσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια πραγματικά διεθνής συνέλευσις με ομαδική συγκέντρωσι σ’ ένα κεντρικό σημείο όπου όλοι θα συνήρχοντο σ’ ένα σωματικώς παρόν πλήθος.

Η πρώτη της σειράς των μεγάλων διεθνών συνελεύσεων έγινε στο Κλήβελαντ του Οχάιο, από τις 4 τις 11 Αυγούστου 1946. Ωνομάσθη: «Θεοκρατική Συνέλευση Ευφραινομένων Εθνών.» Το Δημοτικό Στάδιο της πόλεως, οι γύρω του χώροι και η παραπλεύρως Αίθουσα διαλέξεων κατελήφθησαν για την πελώρια αυτή συνέλευσι. Ήλθαν αντιπρόσωποι από τριάντα δύο χώρες έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς και από κάθε πολιτεία του εσωτερικού. Έγιναν συνεδριάσεις σε είκοσι διάφορες γλώσσες. Την πρώτη ημέρα παρευρέθησαν 50.000 άτομα. Στη δημοσία διάλεξι την τελευταία Κυριακή 80.000 άτομα εγέμισαν το Στάδιο για ν’ ακούσουν την ομιλία: «Ο Άρχων της Ειρήνης» που εξεφωνήθη εκεί από τον Ν. Ο. Νορρ, Πρόεδρον της Εταιρίας. Μερικά από τα εξέχοντα σημεία της συνελεύσεως ήσαν η παρουσίασις προς κυκλοφορίαν του Γραφικού βοηθήματος «Εξηρτισμένοι εις Παν Έργον Αγαθόν», του νέου περιοδικού Ξύπνα! (που διεδέχθη το περιοδικό Παρηγορία) και του νέου μέσου κηρύγματος «Έστω ο Θεός Αληθής». Στη Λίμνη Ήρι, σε μικρή απόστασι από τον χώρο της συνελεύσεως εβαπτίσθησαν 2.602 άτομα. Ένα άλλο ζήτημα άξιο να το ενθυμήται κανείς για πολύν καιρό ήταν η αποκάλυψις από τον πρόεδρον ενός μεγάλου προγράμματος επεκτάσεως εν σχέσει με την ανοικοδόμησι των κεντρικών γραφείων του Μπέθελ και τη μεγάλη διεύρυνσι του εργοστασίου της Άνταμς Στρητ 117 του Μπρούκλυν, Νέας Υόρκης. Τα τμήματα έξη χωρών επίσης επρόκειτο να διευρυνθούν. Το τετραετές αυτό επεκτατικό πρόγραμμα δαπάνης τεσσάρων εκατομμυρίων δολλαρίων έγινε ενθουσιωδώς δεκτό από τους 58.000 παρόντας στη συνεδρίασι αυτή.d

Η συγκέντρωσις μιας τέτοιας μάζης ανθρώπων για οκτώ ημέρες Χριστιανικής λατρείας σε μια πόλι θέτει πολλά προβλήματα. Ένα οξύ πρόβλημα είναι το της εξευρέσεως καταλυμάτων. Έγινε επεξεργασία ενός καλά σχεδιασμένου συστήματος γι’ αυτή τη συνέλευσι του Κλήβελαντ, το οποίον απετέλεσε πρότυπον για όλες τις μελλοντικές εθνικές και διεθνείς συνελεύσεις των μαρτύρων. Επί αρκετές εβδομάδες πριν από τη συνέλευσι δεκάδες ολοχρονίων σκαπανέων παρεκλήθησαν να προσφερθούν και, αν εδέχοντο, να μεταβούν στο Κλήβελαντ για να παράσχουν υπηρεσίες πριν από τη συνέλευσι. Στους περισσοτέρους απ’ αυτούς ανετέθη εργασία στο τμήμα εξευρέσεως καταλυμάτων. Μαζί με τους ευαγγελιζομένους εκκλησιών οι ειδικοί αυτοί εργάται έκαμαν επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι και σε ξενοδοχεία για να καταγράψουν καταλύματα για τους συνέδρους σε διάφορες τιμές μετά την επιθεώρησι των δωματίων που προσεφέροντο. Το προσωπικό του γραφείου της συνελεύσεως καταχωρούσε αυτά τα καταλύματα και απέστελλε τις διευθύνσεις των στους μάρτυρας μόλις οι αδελφοί έγραφαν στην Επιτροπή της Συνελεύσεως καθορίζοντας τις ανάγκες των. Έτσι όλοι σχεδόν οι σύνεδροι προειδοποιήθησαν ως προς τα καταλύματά των. Η συνήθεια της τακτοποιήσεως των μαρτύρων να μένουν στα σπίτια των κατοίκων της πόλεως απεδείχθη ότι είναι μια δυνατή μαρτυρία, διότι φέρνει το κοινόν σε στενή επαφή με τη σκέψι και την αγνή ζωή του αναμορφωμένου λαού Θεού. Η καλοσύνη, η στοργική αναγνώρισις των δικαιωμάτων των άλλων και η διαγωγή που επεδείχθη απ’ αυτούς τους επισκέπτας μάρτυρας επροξένησε βαθιά εντύπωσι στη διάνοια πολλών από τους οικοδεσπότας με αποτέλεσμα να γίνουν κι αυτοί μάρτυρες.

Σε προηγούμενες συνελεύσεις που έγιναν στο έτος 1937 στο Κολόμπους και στο 1941 στο Σαίντ Λούις, πολλοί Αμερικανοί και Καναδοί μάρτυρες επροτίμησαν να μείνουν σε σκηνές ή να φέρουν τα ρυμουλκούμενα σπίτια τους (καραβάνια) για να καταλύσουν εκεί στη διάρκεια της συνελεύσεως. Γι’ αυτό στη συνέλευσι του Κλήβελαντ έγινε και μια «Κατασκήνωσις Ρυμουλκουμένων Σπιτιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά» στα περίχωρα του Κλήβελαντ. Εμισθώθησαν μεγάλες εκτάσεις εδάφους για την περίοδο της συνελεύσεως, στις οποίες ιδρύθη μια καλά σχεδιασμένη μικρή πόλις με οδούς και μικρούς χώρους αρκετού μεγέθους για το στήσιμο σκηνών ή τη στάθμευσι των ρυμουλκουμένων σπιτιών. Υγειονομική υπηρεσία, ύδρευσις, ηλεκτροκαλώδια μήκους δέκα μιλίων και εγκαταστάσεις κοινής ωφελείας ετέθησαν στη διάθεσι της νομαδικής αυτής νυκτερινής κοινότητος των 20.000 μαρτύρων. Ο έλεγχος της κυκλοφορίας οχημάτων και η διοίκησις της «πόλεως» ήσαν στα χέρια ενός προσωπικού από 550 εθελοντάς μάρτυρας, οι οποίοι εκτελούσαν όλη την υπηρεσία μέσα στα πλαίσια των κρατικών υγειονομικών διατάξεων της χώρας εκείνης. Εγκατεστάθη σύστημα μεγαφώνων για να μεταδίδη τα των συνεδριάσεων της συνελεύσεως του σταδίου στους κατοίκους της «Κατασκηνώσεως Ρυμουλκουμένων Σπιτιών» που δεν μπορούσαν να πάνε στο ίδιο το στάδιο.

Η τροφοδότησις δεκάδων χιλιάδων ατόμων στις ώρες των γευμάτων τρεις φορές την ημέρα είχε γίνει σημαντική υπόθεσις. Το «καφετηριακό» σύστημα σερβιρίσματος φαγητών απεδείχθη ότι ήταν το πρακτικώτερο, η πείρα δε αυτή απεκτήθη στις πολλές προηγούμενες εθνικές συνελεύσεις που έγιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για τη συνέλευσι του Κλήβελαντ καθωρίσθη ένας ειδικός πλαστικός δίσκος τμηματικής τροφοδοσίας, που διηυκόλυνε απείρως την παροχή τροφών. Πέντε αυτόματα μηχανήματα μοναδικού τύπου για το πλύσιμο των πιάτων, επενοήθησαν, κατεσκευάσθησαν κι ελειτούργησαν γι’ αυτή τη συνέλευσι. Αυτό το σύστημα των πιάτων για καφετηριακή εξυπηρέτησι έγινε μια καθιερωμένη συνήθεια σε όλες τις συνελεύσεις, μεγάλες και μικρές, των μαρτύρων του Ιεχωβά σε πολλά μέρη της γης από τότε. Ταχυκίνητες γραμμές χιλιάδων συνέδρων καθωδηγούντο να περάσουν σε μια από τις διάφορες σειρές εξυπηρετήσεως όπου, αφού τους εδίδετο από ένας δίσκος και μαχαιροπήρουνα, εθελονταί εργάται εσέρβιραν παρασκευασμένα φαγητά μέσα στα χωρίσματα των δίσκων αναλόγως της εκλογής του πελάτου. Από τη γραμμή του σερβιρίσματος τα πλήθη προχωρούσαν με τους δίσκους της τροφής των σε άλλες αίθουσες ή σκηνές, όπου υπήρξαν καταλλήλου ύψους τραπέζια, πάνω στα οποία εναπετίθεντο οι δίσκοι για να φαγωθή η τροφή στο πόδι. Λευκοί και μαύροι, νέοι και γέροι από πολλές χώρες ήρχοντο σ’ επαφή στη διάρκεια των ευχαρίστων αυτών ωρών του φαγητού για ν’ αφηγηθούν μεταξύ των ιστορίες και εκθέσεις της δράσεώς των στο κήρυγμα του αγρού στους τόπους των ή να συζητήσουν ζητήματα των τρεχουσών συνεδριάσεων και των συμβάντων της συνελεύσεως. Όλοι εμειδιούσαν καθώς ετρέφετο η απέραντη οικογένεια των χιλιάδων μελών μ’ ένα ρέον σύστημα ευτάκτου εξυπηρετήσεως από μέρους του καθενός. Η τροφή ήταν υγιεινή, καθαρή, καλομαγειρευμένη από μια καταπληκτική μαγειρική οργάνωσι εθελοντών και προσεφέρετο σε μια ωρισμένη τιμή κατά γεύμα σε όλους εκτός από τους σκαπανείς, στους οποίους παρείχοντο δελτία δωρεάν φαγητού από την Εταιρία.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]