Δραστηριότης και Ζωή Έναντι Αδρανείας και Θανάτου

«Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως.»—1 Τιμ. 6:12.

1. Πώς οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τα αθλητικά των συμβάντα και τους ήρωας και πώς επηρεάζοντο από αυτό;

ΘΕΛΕΤΕ να δήτε ένα στάδιο υπερπλήρες από συνωστιζόμενο και σε έξαψι λαό; Τότε στρέψτε τη διάνοιά σας στην αρχαία Κόρινθο και στο πελώριο αθλητικό της στάδιο. Κάθε δύο χρόνια η πόλις αυτή—η πιο μεγάλη, η πιο πλούσια και η πιο εορταστική όλης της Ελλάδος—ήταν η σκηνή των αθλητικών αγώνων που ωνομάζοντο Ίσθμια και ήσαν φημισμένοι σε όλο το έθνος. Επί πολλές ημέρες οι αγώνες ήσαν κέντρον προσοχής για όλη την Ελλάδα. Οι αγώνες αυτοί δεν είχαν απλώς αθλητικόν χαρακτήρα. Είχαν θρησκευτικό βάθος. Επί πλέον, ο λαός θεωρούσε τους αθλητάς ως σύμβολα στρατιωτικής προπαρασκευής. Κάθε στρατιώτης έπρεπε να είναι ένας καλά γυμνασμένος αθλητής. Ο αθλητισμός επέβαλλε την εθνική φροντίδα περισσότερο ακόμη από όσο σήμερα. Στη διάρκεια των αγώνων όλα τα καθίσματα ήσαν κατειλημμένα, οι δε χώροι για ορθίους ήσαν υπερπλήρεις. Τώρα οι αθληταί βαδίζουν προς τον στίβο, διπλασίου σχεδόν μεγέθους από το γήπεδον του Σταδίου Γιάγκη της Νέας Υόρκης! Το πλήθος είναι φορτισμένο με έξαψι καθώς κάνει την εκτίμησι των αγωνιστών. Καθώς αρχίζουν με έντασι τα αγωνίσματα, κάθε λαιμός στο απέραντο πλήθος των θεατών εκτείνεται για να μη χάσουν ούτε μια λεπτομέρεια. Κραυγές ενθαρρύνσεως αντηχούν για τους πρωταγωνιστάς που μοχθούν. Ισχυροί στεναγμοί απελπισίας προδίδουν ευνοουμένους που χάνουν. Εκκωφαντικές επευφημίες χαιρετίζουν τον νικητή που τελικά υπερισχύει! Κατόπιν το μεγάλο πλήθος πλημμυρίζει τους δρόμους της Κορίνθου, μη μιλώντας επί ημέρες για τίποτε άλλο παρά γι’ αυτά τα συμβάντα. Ο νικητής τιμάται περισσότερο παρά οποιοδήποτε άλλο άτομο σε ολόκληρο τον Ισθμό. Ειδωλοποιημένος ως εθνικός ήρως, κατέχει τον στέφανον από φύλλα κισσού ή, σε μεταγενεστέρους χρόνους, από φύλλα πεύκης. Δώρα εκχύνονται επάνω του και η πόλις του δίδει μια μεγάλη ισόβια σύνταξι. Ο Κικέρων λέγει ότι μια Ελληνική πόλις τιμούσε τον νικητή αθλητή της περισσότερο από όσο η Ρώμη τιμούσε τον πιο μεγάλο στρατηγό της κατά την επιστροφή του από την κατάκτησι ενός έθνους.

2. Γιατί ήταν πολύ κατάλληλο το να αναφερθή ο απόστολος Παύλος στους Ελληνικούς αγώνας;

² Ο Παύλος, γνωρίζοντας όλα όσα αφορούσαν τους αγώνας στην Κόρινθο, παρέβαλε τη δράσι των πρώτων Χριστιανών, του λαού του Ιεχωβά, με τα αθλητικά αγωνίσματα. Αναφερόμενος στους δρομείς, στους παλαιστάς και στους πυγμάχους των αθλητικών αγώνων διευκρίνισε με οξύτητα τις αμοιβές της δράσεως και τον κίνδυνο της αδρανείας. Οι Χριστιανοί στους οποίους έγραφε εγνώριζαν καλά τους αγώνας. Μερικοί στη μία ή στην άλλη περίπτωσι ήσαν αναμφιβόλως ανάμεσα στα πλήθη που εκραύγαζαν στο στάδιο. Δεν μπορούσαν ν’ αποφύγουν το να έχουν γνώσιν για τους αγώνας, διότι οι αγώνες αυτοί ήσαν το θέμα της συνομιλίας παντού όπου επήγαιναν. Οι υποχρεώσεις των αγωνιζομένων παρήγαγαν ισχυρά παραδείγματα που εφαρμόζονται στους Χριστιανούς σήμερα. Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες, που έλαβαν το όνομα από τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνας της Ελλάδος, μας υπενθυμίζουν έντονα ότι οι λόγοι του Παύλου για τους αρχαίους αγώνας είναι εφαρμόσιμοι σήμερα.—1 Κορ. 9:24-27· Φιλιππησ. 3:13, 14.

3. Από ποιες απόψεις η ζωή ενός νικητού αθλητού εχάρασσε ένα κατάλληλο πρότυπον για μας, και σχετικά με ποιο επίμαχο ζήτημα;

³ Ο Παύλος έβλεπε κάθε Χριστιανό ως έναν αγωνιστή σ’ ένα γιγάντειο στάδιο, ως ‘θέατρον και εις αγγέλους και εις ανθρώπους’. Ο Σατανάς ή Διάβολος είχε προκαλέσει τον Παντοδύναμον Θεόν με τον ισχυρισμό ότι δεν μπορούσαν άνθρωποι στη γη να κρατήσουν ακεραιότητα στον Ιεχωβά. Ο Παύλος ενεθυμείτο ότι ο Ιεχωβά είχε εισαγάγει τον πιστόν Άβελ και πολλούς έπειτα απ’ αυτόν στον αγώνα με το μέρος του. Έδειξε ότι ο Ιεχωβά ήταν ο ιδρυτής της Χριστιανικής ομάδος, της οποίας αρχηγός είναι ο Χριστός Ιησούς. (1 Κορ. 4:9· Εβρ. 11:4· 12:1, 2) Οι Κορίνθιοι Χριστιανοί εγνώριζαν καλά πώς οι φιλόδοξοι αθληταί αφιέρωναν ολόκληρη τη ζωή τους στο να κερδίσουν το βραβείο. Προτού έλθουν στο στάδιο επιτελούσαν τακτικά κατορθώματα εξίσου δύσκολα μ’ εκείνα που επιτελούσαν στους αγώνας. Δεν αποκτούσαν την ωραιότητα του σώματός των, τη χάρι της εκτελέσεως, τη δύναμι και την εγκαρτέρησι, από την προπαρασκευή ολίγων μόνο εβδομάδων. Για να είναι ο αθλητής επαρκώς προπαρασκευασμένος απητούντο έτη σκληρής εργασίας με το να εκτελή πραγματικά τα αγωνίσματα που εξετελούντο και στους αγώνας. Ήταν υποχρεωμένος να διάγη μια πολύ αυστηρή ζωή, με κατάλληλες συνήθειες. Η αφρόντιστη ζωή της παραλυσίας στην οποίαν επεδίδοντο πολλοί Κορίνθιοι έπρεπε ν’ αποφεύγεται. Από πολλές απόψεις, όπως όλοι οι Κορίνθιοι Χριστιανοί μπορούσαν να κατανοήσουν, η ζωή του νικητού αθλητού εχάρασσε ένα κατάλληλο πρότυπον για να το ακολουθήση ο Χριστιανός.

4-6. Πώς κατεδεικνύετο τότε η σπουδαιότης της τηρήσεως των κανόνων και πώς αυτό εφαρμόζεται στους Χριστιανούς;

⁴ Η σπουδαιότης της τηρήσεως κανόνων ομάδος και της αυστηρής εκγυμνάσεως έπρεπε να εντυπωθή μονίμως στη διάνοια του δοκίμου αγωνιστού. Ο καθένας έδινε ιερή υπόσχεσι να εμμένη αυστηρά σε όλους τους κανόνας και τις υποχρεώσεις εκγυμνάσεως. Η περιωρισμένη ζωή του ήταν εντελώς αφιερωμένη στις συγκεντρώσεις ασκήσεων και στην εκγύμνασι. Μια εγκληματική ή κηλιδωμένη ζωή καθιστούσε ένα άτομο ακατάλληλο. Η αποτυχία υπακοής στους κανόνας κρατούσε το άτομο έξω από τον αγώνα. Έτσι κι εμείς επίσης πρέπει να συμμορφωνώμεθα με όλους τους κανόνας. Ένας αθλητής μπορεί να υπήρξε πρώτος στο να επιτύχη το στόχο, αν όμως δεν είχε συμμορφωθή με όλους τους κανόνας θα έχανε το βραβείο. Ακόμη και αν τρέξωμε ως το τέλος, θα μπορούσε να χάσωμε το βραβείο αν δεν τηρήσωμε τους κανόνας. Ο Παύλος το ετόνισε αυτό όταν είπε: «Μήπως τρέχω, ή έτρεξα εις μάτην.»—Γαλ. 2:2.

⁵ Ένορκοι κριταί επέβαλλαν τους κανόνας στους αρχαίους αγώνας. Εζούσαν με τους αγωνιζομένους ημέρα και νύχτα, από την αρχή της εκγυμνάσεως, για να βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει απάτη. Επέβαλλαν αυστηρή εκγύμνασι. Οι απαιτήσεις της εκγυμνάσεως παρεκίνησαν τον Παύλο να την χρησιμοποιήση για να διευκρινίση σημεία των επιστολών του. Μπορούσε κανείς να συμμετάσχη στο αγώνισμα προτού εκγυμνασθή πιστά; Όχι! Ο Παύλος ετόνισε μια τέτοια εκγύμνασι για μας, λέγοντας: «Και γύμναζε σεαυτόν εις την ευσέβειαν. Διότι η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος· αλλ’ η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.»—1 Τιμ. 4:7, 8.

⁶ Η θεοκρατική οργάνωσις, σαν μια αθλητική ομάς, τηρεί τους κανόνας του Ιεχωβά. Εξέρχεται νικήτρια με τον στέφανον του θριάμβου. Αλλά θα είναι κάθε μέτοχος νικητής; Εκείνοι που εισέρχονται σ’ αυτήν αριθμούνται σε χιλιάδες. Αλλά δεν νικούν όλοι. Μερικοί χάνουν επειδή δεν υπακούουν στους κανόνας. Στο πεδίον του αγώνος τι βλέπομε; Πολλοί απειθούν στους κανόνας με το να μην εκγυμνάζωνται ή να μην τρέχουν. Μπορούν να νικήσουν χωρίς ν’ ακολουθούν τους κανόνας; Ο Παύλος απήντησε: «Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή. (2 Τιμ. 2:5) Απείθεια με αδράνεια τους κάνει να εγκαταλείψουν τον αγώνα.—Ματθ. 10:22.

7. Τι πρέπει να έχωμε προτού μπορέσωμε να υπακούσωμε στους κανόνας;

⁷ Αλλά πρέπει να γνωρίζετε τους κανόνας προτού μπορέσετε να υπακούσετε σ’ αυτούς. Πώς μπορείτε να έχετε τα προσόντα αν δεν γνωρίζετε ποιοι είναι οι κανόνες; Είναι εύκολο να τους μάθετε όλοι, επειδή βρίσκονται στη Γραφή σας. Η οργάνωσις του Ιεχωβά καθιστά εύκολο για σας να μάθετε τους κανόνας με το να εκδίδη θεοκρατικά βοηθήματα. Τους κανόνας μπορείτε να τους μάθετε στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, στα κέντρα υπηρεσίας και στην προσωπική μελέτη.

ΚΑΝΟΝΕΣ

8. Πώς ένας εισάγει το όνομά του στον κατάλογο των αγωνιστών τον Ιεχωβά;

⁸ Πρώτον, ένας πρέπει να εισαγάγη το όνομά του στον κατάλογο των αγωνιστών. Ο αθλοθέτης, ο Ιεχωβά Θεός, πρέπει να τον γνωρίζη ότι είναι αγωνιστής. Πρέπει να αναγνωρίσετε τον αρχηγό της ομάδος μας, τον Ιησού Χριστό. (Ιωάν. 6:44) Πρέπει να ακολουθήσετε τα ίχνη του Ιησού. Τι έκαμε πρώτα ο Ιησούς; Αφιερώθηκε να πράξη το θέλημα του Πατρός του. Είπε: «Έρχομαι, . . . δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.» (Εβρ. 10:7-9· Ψαλμ. 40:8) Πρέπει, λοιπόν, να αφιερωθήτε και κατόπιν να βαπτισθήτε. Το έχετε κάμει αυτό; Αν όχι, δεν είσθε στον αγώνα. Εισαγάγετε, λοιπόν, πρώτα το όνομά σας στον κατάλογο των αγωνιστών του Ιεχωβά!—Ησ. 55:6.

9. Ποιοι είναι οι ουσιώδεις κανόνες, και τι κάνει μερικούς να πέφτουν έξω;

⁹ Οι ουσιώδεις κανόνες είναι. Αποκτήσατε γνώσι και σοφία και υπακούσατε σ’ αυτές. Η σοφία δεν μπορεί ν’ αποκτηθή χωρίς γνώσι. Η γνώσις και η σοφία αποτελούν υπεράσπισιν. (Εκκλησ. 7:12) Αυτό σημαίνει μελέτη. Δεν μπορείτε ν’ αποκτήσετε τελεία γνώσι και των παραμικροτέρων λεπτομερειών πολλών αποκεκαλυμμένων αληθειών. Αλλά μπορείτε και πρέπει να κατανοήσετε, ωστόσο, τα κύρια χαρακτηριστικά της αληθείας για να εισέλθετε στον αγώνα. Πρέπει να μπορήτε να κηρύξετε τις θεμελιώδεις αλήθειες οποτεδήποτε καλείσθε προς τούτο και να ενεργήτε ως διδάσκαλος άλλων. (1 Πετρ. 3:15· 2 Τιμ. 2:2) Η γνώσις και η σοφία θα σας εμποδίσουν ν’ ακολουθήσετε τον δικό σας δρόμο. «Έλπιζε επί Κύριον [Ιεχωβά] εξ όλης σου της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου· εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματα σου.» (Παροιμ. 3:5, 6) Πολλοί πέφτουν έξω από το μονοπάτι στο οποίο τρέχουν. Προσπαθούν να λύσουν προβλήματα σύμφωνα με τη σοφία του κόσμου τούτου και χάνουν στον αγώνα του δρόμου. (1 Κορ. 3:19) Ο Βασιλεύς Σαούλ ενόμιζε ότι είχε δίκαιο όταν έκανε το δικό του θέλημα. (Παροιμ. 14:12· 16:25) Ο Σαμουήλ τον επέπληξε διότι δεν επεστηρίζετο στον Θεό: «Η υπακοή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν.» (1 Σαμ. 15:22, ΜΝΚ) Να είσθε, λοιπόν, ευπειθείς. Εκτελείτε το έργον του Ιεχωβά με τον τρόπον του Ιεχωβά. Αυτός είναι ο τρόπος που ο Ιεχωβά υπέδειξε μέσω της οργανώσεώς του. Αυτός μόνον υπολογίζεται!

10, 11. (α) Πώς εφαρμόζονται σ’ εμάς οι αρχαίοι κανόνες διαίτης; (β) Γιατί πρέπει να τρεφώμεθα άφθονα με τις πνευματικές προμήθειες τώρα;

¹⁰ Ένας άλλος κανών διέπει την τροφή. Οι αρχαίοι αγωνισταί έπρεπε ν’ ακολουθούν αυστηρή δίαιτα. Οι θεοκρατικοί αγωνισταί πρέπει να τρώγουν μόνο στην τράπεζα του Ιεχωβά. (1 Κορ. 10:21· Μαλαχ. 1:12) Η παρακολούθησις των συναθροίσεων πρέπει να είναι τακτική. Για να είναι κανείς προπαρασκευασμένος πρέπει να τρώγη την «τροφήν εν καιρώ» του Ιεχωβά. (Ματθ. 24:45· 2 Τιμ. 3:16, 17) Πρέπει να προσηλώνη την προσοχή του σε ό,τι λέγεται στον Λόγον του Θεού. Η συμμετοχή στις συναθροίσεις μελέτης είναι αναγκαία για την τελεία χώνευσι της τροφής. Χωρίς αυτήν, δεν θα γίνη κανείς δυνατός για τον αγώνα, και χρειάζεται στερεά, όχι υγρή, τροφή. Ο Παύλος λέγει στους μη ωρίμους Χριστιανούς: «Ενώ ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι, . . . κατηντήσατε να έχητε χρείαν γάλακτος, και ουχί στερεάς τροφής. . . . Των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες δια την έξιν έχουσι τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν.»—Εβρ. 5:12-14.

¹¹ Έχετε ανάγκη να τρώτε το φαγητό στη θεοκρατική εκπαιδευτική τράπεζα. Αν φάτε αλλού ή δεν φάτε καθόλου δεν θα έχετε δύναμι. Μπορεί να έλθη καιρός που δεν θα έχετε στη διάθεσί σας τη Σκοπιά. Η Γραφή μπορεί να είναι το μόνο όπλο στη διάθεσί σας. Αν δεν έχετε τραφή άφθονα με τη Σκοπιά, δεν θα είσθε ίσως ικανοί να χειρίζεσθε την «μάχαιραν του πνεύματος» και επομένως δεν θα μπορέσετε να νικήσετε στον αγώνα. Δεν θα είσθε ικανοί να την χειρίζεσθε, επειδή παρελείψατε να αποταμιεύσετε πνευματική δύναμι στη διάνοιά σας με τη μελέτη της Σκοπιάς. Μην περιμένετε ως τον τελικόν αγώνα για να κρατήσετε σφιχτά την «μάχαιραν του πνεύματος». Ο Παύλος είπε ότι αν την κρατήτε σφιχτά δεν θα ‘τρέχετε εις μάτην, ουδέ θα κοπιάζετε εις μάτην’. (Φιλιππησ. 2:16) Πρέπει να γεμίσετε τη διάνοιά σας με τον Λόγον του Θεού. Τότε μπορείτε να αντλήσετε από τη δύναμι του Ιεχωβά για να παραμείνετε ζωντανός στον τελικόν αγώνα. «Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων.»—Εβρ. 4:12.

12, 13. (α)Έως πότε θα έχωμε ανάγκη να εκγυμναζώμεθα και να τρέχωμε στον αγώνα του δρόμου; (β) Ποια τακτική χρησιμοποιούν τα όργανα του Σατανά, και πώς αντιδρά σ’ αυτήν η θεοκρατική οργάνωσις;

¹² Ο Ιεχωβά δεν έκαμε εξαίρεσι του κανόνος αυτού: Εμμένετε στην εκγύμνασι. Κανείς αγωνιστής—δρομεύς, παλαιστής ή πυγμάχος—δεν μπορεί ν’ αποφύγη την εκγύμνασι και να περιμένη να νικήση. Όχι μόνο θα σας πονέσουν οι μυς από έλλειψι εκγυμνάσεως, αλλά και θα χάσετε. Η ομάς δικαίων αγωνιστών του Ιεχωβά άρχισε με τον Άβελ. Ο αγών με τις πονηρές πνευματικές δυνάμεις στα επουράνια δεν τελειώνει πριν από τον Αρμαγεδδώνα. Η θεοκρατική ομάς είναι σαν μια σύγχρονη Ολυμπιακή ομάς. Δεν τελειώνει στο τέρμα του πρώτου αγώνος. Πολλοί άλλοι αγώνες ακολουθούν το ένα έτος μετά το άλλο. Επίσης, μια ομάς ποδοσφαίρου εκγυμνάζεται και κατόπιν διεξάγει έναν αγώνα, εκγυμνάζεται και κατόπιν διεξάγει άλλον αγώνα, ως το τέλος της εποχής. Δεν θα ήταν τραγωδία για την ομάδα αν, όταν άρχισε ο αγών, οι παίκται δεν είχαν αντοχή και εξηντλούντο στην αρχή του αγωνίσματος από έλλειψι εκγυμνάσεως; Πρέπει, λοιπόν, να εκγυμναζώμεθα ως το τέλος της εποχής στον Αρμαγεδδώνα. Αυτό το επιτυγχάνομε με τακτικότητα στην παρακολούθησι των συναθροίσεων, με το να είμεθα στην υπηρεσία αρκετές φορές κάθε εβδομάδα ή κάθε μέρα και με προσωπική μελέτη.

¹³ Τώρα ας κάμωμε σαφή την εικόνα. Η θεοκρατική οργάνωσις δεν αντιμετωτίζει ένα μόνο αγώνισμα. Αλλά μάλλον είναι μια συνεχής σειρά αγωνισμάτων. Σημειώστε ότι μόνο αμέσως πριν από τον Αρμαγεδδώνα η πίεσις του κόσμου θα είναι επάνω σε ολόκληρη, στην παγκόσμια οργάνωσι, παντού ταυτοχρόνως. Πριν από τότε, όμως, επέρχεται πίεσις στην οργάνωσι σε μια χώρα, ενώ σε μια άλλη δεν υπάρχει. Σε κάθε χώρα υπάρχει ένα τμήμα της θεοκρατικής ομάδος. Όταν μερικά τμήματα τρέχουν, ας πούμε, ή ρίχνουν το δίσκο, άλλα τμήματα βρίσκονται στον αγώνα της πυγμαχίας ή της πάλης. Ενώ μερικά είναι υπό πίεσιν, άλλα ετοιμάζονται να την αντιμετωπίσουν αργότερα. Αλλά όλα τα τμήματα της ομάδος είναι πάντοτε σε κατάστασι ετοιμότητος για τον αγώνα. Δεν έχομε ακόμη τελειώσει έναν αγώνα και αμέσως ετοιμαζόμεθα για έναν άλλον. Για την οργάνωσι του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχει πάντοτε ένας αγών κάπου, και η εκγύμνασις πάντοτε προχωρεί στην οργάνωσι σε κάποιο μέρος του κόσμου.

14. Ποιες νίκες εκερδήθησαν, και όμως τι δεν σημαίνει αυτό;

¹⁴ Πολλοί θρίαμβοι υπάρχουν σε διάφορα μέρη του κόσμου· παραδείγματος χάριν, κυττάξτε τους αδελφούς μας στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως στη Γερμανία. Διήλθαν νικηφόρως τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά και αλλού εσημειώθησαν καταδίκες φυλακίσεως κατά χιλιάδας, οχλοκρατικές ενέργειες, απαγορεύσεις και προγραφές και, με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, οι μάρτυρές του εξήλθαν νικηταί. Αλλά θρίαμβος σ’ έναν αγώνα σε μια χώρα δεν σημαίνει ότι έχομε κερδίσει τελειωτικά και ότι συνεπώς εκείνοι που αποτελούν την ομάδα είναι έτοιμοι να απολυθούν.

ΚΙΝΔΥΝΟΣ

15, 16. Ποια πορεία μερικών τονίζει ποια Γραφική προειδοποίησις;

¹⁵ Πολλοί, που επέτυχαν στον αγώνα στη διάρκεια ετών διωγμού, παρέβησαν έπειτα τον κανόνα της συνεχούς εκγυμνάσεως. Είναι τώρα έξω από τον αγώνα του δρόμου και έξω από την ομάδα. Πολλοί υπέστησαν απώλεια των εργασιών των και χωρισμό από τις οικογένειές των επειδή ήσαν πρόθυμοι να υπομείνουν τα πάντα για να κερδίσουν την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. Σ’ αυτόν τον αγώνα μερικοί που επήγαν στη φυλακή ή στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως ενόμισαν ότι το αγώνισμα του δρόμου ετελείωσε όταν απελύθησαν. Εγκατέλειψαν τον αθλητικό στίβο και έπαυσαν να εκγυμνάζωνται. Έτρεξαν, όχι τον μαραθώνειο δρόμο, αλλά μόνο ένα βραχύ ορμητικό τρέξιμο, και έπειτα εξέπεσαν. Δεν υπάρχει τίποτε πιο σπαρακτικό από το να βλέπη κανείς ένα δρομέα να πέφτη έξω από ένα αγώνισμα δρόμου λόγω ελλείψεως εκγυμνάσεως. Έχομε προειδοποιηθή μέσω του Λόγου του Θεού ότι θλίψις παντού στη γη πλησιάζει. Θυμηθήτε ότι μας ελέχθη ότι η επίθεσις θα προέλθη από τον Γωγ και από τον «βορρά». Η εκγύμνασις είναι ουσιώδης για να εγκαρτερήσωμε πέρα από το κρίσιμο σημείο του δρόμου ή αγώνος.

¹⁶ Προηγουμένως όλοι μας ανεμέναμε την επιστροφή των πιστών μαρτύρων της αρχαιότητος ως αρχόντων. Ο Ιεχωβά αργότερα απεκάλυψε ότι εκείνοι που είναι άρχοντες—υπηρέται της οργανώσεώς του—είναι τώρα εδώ μεταξύ μας. Μερικοί τότε έχασαν τον ενθουσιασμό που είχαν για να δουν τους αναστημένους «άρχοντας». Δεν δείχνει αυτό ό,τι ο Ιησούς είπε ότι θα συνέβαινε, ότι, δηλαδή, η αγάπη των πολλών «θέλει ψυχρανθή»; (Ματθ. 24:12) Πολλοί αγωνισταί που εφυλακίσθησαν στη διάρκεια των δυσκόλων καιρών του διωγμού έκαμαν ιεροπρεπή ευχή στον Ιεχωβά ότι, όταν θα απελύοντο, θα εμάχοντο και θα έτρεχαν στον αγώνα με παν ό,τι είχαν. Αλλά όταν ελευθερώθησαν και μπορούσαν να το εκτελέσουν αυτό, ελησμόνησαν την ιεροπρεπή τους υπόσχεσι να δώσουν τα πάντα στον Ιεχωβά Θεό.

17. Ποιο αποτέλεσμα έχει συχνά στους Χριστιανούς ο διωγμός;

¹⁷ Όταν ένα τμήμα ή διαίρεσις της θεοκρατικής οργανώσεως έχη μεγάλον αγώνα διωγμού σε μια χώρα, υπάρχουν αναλόγως περισσότεροι δραστήριοι μέτοχοι στην ομάδα εκεί παρά σε καιρό εκγυμνάσεως. Η ορμή αυτού του τμήματος της ομάδος αυξάνει. Κοχλάζουν από ζήλο. Ρίχνουν κάθε τι που έχουν, περιλαμβανομένης και αυτής της ζωής των, στον αγώνα. Βλέπουν ότι η δραστηριότης είναι εκείνη που υπολογίζεται και έτσι είναι πολύ δραστήριοι. Αναμένουν ανυπόμονα τα τελευταία νέα της θεοκρατικής μάχης. Δεν υπάρχει καιρός για αδιαφορία, για αμέλεια ή για προσωπικές παρεξηγήσεις. Ο αγών γι’ αυτούς προχωρεί μαζί τους. Εργασίες και περιουσία δεν αναχαιτίζουν κανένα. Κάθε βάρος που κάνει πιο δύσκολον τον αγώνα απορρίπτεται. Όλοι είναι πρόθυμοι να κάμουν κάτι για να νικήσουν, ακόμη και να ζουν σε σκηνές και να υπομένουν δυσκόλους καιρούς. ‘Αναζωννύουν τας οσφύας της διανοίας των’ για δράσι. (1 Πέτρ. 1:13) Υπάρχουν περισσότεροι εθελονταί για ολοχρόνια υπηρεσία· η υπηρεσία του Μπέθελ έχει έναν μακρό κατάλογο εκείνων που περιμένουν να κληθούν σ’ αυτή. Τότε εισέρχονται πολλοί· θέλουν να μπουν στον αγώνα και να συμβάλουν στη νίκη.

18. Ποιές ευκαιρίες παρέχουν οι συνθήκες ειρηνικού καιρού, αλλά ποια πορεία ακολουθούν πολλοί;

¹⁸ Ο κίνδυνος για πολλούς είναι, όχι ο αγών του διωγμού, αλλά η εκγύμνασις στη διάρκεια του ειρηνικού καιρού. Τι σημαίνει αυτή η αντιπαραβολή; Μήπως παρακαλούμε τον Ιεχωβά να φέρη περισσότερον διωγμό; Ασφαλώς όχι. Η αντιπαραβολή αυτή γίνεται για να τονίση ότι πάντοτε πρέπει να ετοιμαζώμεθα για άλλους αγώνας που είναι μπροστά μας. Τώρα σε μερικές χώρες έχομε την ευκαιρία να ετοιμασθούμε για έναν πραγματικόν αγώνα. Αλλά πολλοί παίρνουν το ζήτημα ελαφρά. Είναι χλιαροί στην εκγύμνασι. Ενώ υπάρχουν θαυμάσιες ευκαιρίες στην ολοχρόνια υπηρεσία, βλέπομε την ομάδα να υστερή σε σκαπανείς, βλέπομε απροθυμία στους ευαγγελιζομένους εκκλησιών και την υπηρεσία του Μπέθελ να παρακαλή για εθελοντάς! Ολίγοι απαντούν. Δεν μπορούμε να δούμε ότι αυτή η περίοδος φαινομενικής ειρήνης στις διάφορες χώρες δεν αποτελεί καιρόν για τέτοια συμπεριφορά; Πράγματι, αυτό είναι αυτοκτονία· δεν είναι έτσι;

19, 20. Ποια πρέπει να είναι η φύσις της εκγυμνάσεως σε ειρηνικό καιρό, γιατί, και πώς διευκρινίσθη αυτό;

¹⁹ Μάθετέ το καλά, ότι η εκγύμνασίς σας στον ειρηνικό καιρό πρέπει να είναι στο έπακρον αυστηρή. Πρέπει να είναι εξίσου σκληρή όσο και ο ίδιος ο τελικός αγών. Όσο σκληρότερη είναι η προπαρασκευή, τόσο ευκολώτερη θα είναι η νίκη. Ανατρέξτε στο παρελθόν και ιδέτε την εκγύμνασι στους αρχαίους αγώνας της Κορίνθου. Οι δρομείς έθεταν βάρη στα πόδια τους κατά την εκγύμνασι. Οι πυγμάχοι φορούσαν βαριές στολές και εξησκούντο επάνω σε σάκκους άμμου. Για τον αγώνα οι δρομείς αφαιρούσαν τα βάρη και εγυμνώνοντο. Παρατηρώντας τούτο ο Παύλος είπε ότι πρέπει να «απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και [να] τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα.» (Εβρ. 12:1) Εκγυμνασθήτε για μελλοντικούς αγώνας με δοκιμασίες, κινδύνους και εμπόδια. Θα κερδίσετε ή θα χάσετε, ανάλογα με το πώς εκγυμνάζεσθε για τον αγώνα. Η εκγύμνασις, λοιπόν, του ειρηνικού καιρού προτού ο διωγμός αρχίση για σας, σημαίνει μεγαλύτερη δραστηριότητα για σας, τακτικότητα στην υπηρεσία, παρακολούθησι όλων των συναθροίσεων, επιμελή προσωπική μελέτη. Είναι θανατηφόρο το να θεωρήσετε τον καιρόν αυτόν ως καιρόν για να ‘εκλύωνται αι χείρές σας’.—Σοφον. 3:16.

²⁰ Παρατηρήστε έναν πρόσφατο σύγχρονο αγώνα δρόμου. Ένας γνωστός Βρεττανός δρομεύς έτρεξε τον δρόμο ενός μιλίου σε ολιγώτερα από τέσσερα λεπτά. Παγκόσμιο ρεκόρ! Νομίζετε ότι θα μπορούσε να το κάμη αυτό αν δεν εγυμνάζετο τακτικά, χωρίς να φείδεται του εαυτού του, αλλά δίνοντας τα πάντα στην εξάσκησι για τον αγώνα; Φυσικά όχι. Κατανοείτε ότι πολλοί σ’ αυτόν τον αγώνα δρόμου απέτυχαν; Εστερούντο αντοχής. Ένας κατέπεσε ενώ έτρεχε στη γραμμή του. Αν πρόκειται να νικήσωμε στον τελικόν αγώνα, πρέπει να εκγυμνασθούμε τελείως τώρα.

21. Πού και πώς μπορούμε να εκγυμναζώμεθα για δριμυτέρους μέλλοντας αγώνας;

²¹ Μερικοί αποφεύγουν σήμερα την εκγύμνασι με ενεργό και τακτική μαρτυρία από θύρα σε θύρα και τακτική ομαδική μελέτη, επειδή ο κόσμος δεν βλέπει με εύνοια μια τέτοια εκγύμνασι. Ονειρεύονται ν’ αποδείξουν την ακεραιότητά των όταν θα έλθη η τελική δοκιμασία στη φυλακή ή σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Εν τούτοις θα ηττηθούν, θα καταβληθούν επειδή δεν εξεγυμνάσθησαν για τον εντατικόν αγώνα. Η εκγύμνασις τώρα με μελέτη και κήρυγμα τακτικά και ανάπτυξι της ικανότητός μας στη διακονία είναι ένα σπουδαίο μέρος του ίδιου του αγώνος. Το έργο του μάρτυρος του Ιεχωβά σήμερα γίνεται πρωτίστως έξω από τη φυλακή. Μπορεί να έλθη καιρός για την εκτέλεσι του έργου της μαρτυρίας παντού με συγκεκαλυμμένο τρόπο ή στη φυλακή. Αλλ’ αυτό μπορεί να είναι ένα άμεσο προανάκρουσμα του τέλους στον Αρμαγεδδώνα. (Ησ. 43:10, 12· Αποκάλ. 2:10) Γιατί να περιμένετε ώσπου ο δικτάτωρ, το στρατόπεδο συγκεντρώσεως ή οι μοχλοί της φυλακής του Διαβόλου να σας περικυκλώσουν; Μπορείτε να περιμένετε ώσπου να έχη τελειώσει η εκτέλεσις του έργου της μαρτυρίας από τον λαόν του Ιεχωβά; Όχι, χίλιες φορές όχι! Εισέλθετε στον αγώνα τώρα πριν από την «εξαίσιον πράξιν» του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα!—Ησ. 28:21.

22. Ποιος είναι ένας άλλος σταθερός κανών εκγυμνάσεως όπως φανερώνεται με ποια λόγια του Ιερεμία, του Ιησού και άλλων;

²² Ένας σταθερός κανών εκγυμνάσεως είναι το ότι ο λόγος του Ιεχωβά πρέπει να κηρύττεται. Όλοι οι προφήται των αρχαίων χρόνων δεν ανέβαλαν το κήρυγμα για την αύριον. Ο Ιερεμίας είπε ότι ο λόγος του Θεού ήταν ως ‘πυρ καιόμενον’ μέσα στα οστά του και δεν μπορούσε να τον κρατήση μέσα· έπρεπε να τον βγάλη έξω—να κηρύξη! (Ιερεμ. 20:9) Ο Ιησούς, ο οποίος έκαμε έναρξι αυτού του αγώνος για μας, ήταν χρισμένος από τον Ιεχωβά να κηρύττη. (Λουκ. 4:18) Πρέπει ν’ ακολουθήσωμε τα ίχνη του και να κηρύττωμε. Το κύριο έργο μας, όπως και το δικό του, πρέπει να είναι η διακονία. (1 Πέτρ. 2:21) Ο Παύλος είπε: «Ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω.» (1 Κορ. 9:16) Αν παραλείψετε να κηρύττετε τώρα, η απώλεια της ζωής των ασεβών θα επιβαρύνη εσάς. Αν κηρύττετε τώρα, δεν θα είσθε υπεύθυνοι για τον θάνατό τους. (Ιεζ. 33:8, 9) Μια και ανελάβαμε τον αγώνα, δεν μπορούμε να απουσιάζωμε στον καιρό της εκγυμνάσεως. Και ο καιρός της εκγυμνάσεως είναι τώρα, αδελφοί, όχι αύριο. Η αδράνεια σημαίνει ότι είμεθα ακριβώς σαν νεκροί. Αν παύσωμε να εκγυμναζώμεθα και παύσωμε τον αγώνα του δρόμου, θα είμεθα νεκροί στα όμματα του Θεού. Μην είσθε νεκροί μέσα στην αμαρτία της αδρανείας. Να είσθε δραστήριοι τώρα, για να ζήσετε αύριο, αδελφοί!

ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΡΟΥΜΕ ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ

23, 24. (α) Επάνω σε τι πρέπει να κρατούμε προσηλωμένα τα βλέμματα, και γιατί; (β) Ποιος είναι ο τελικός μας σκοπός, και γιατί μερικοί δεν θα τον επιτύχουν;

²³ Ένας άλλος κανών ήταν, κρατείτε το βλέμμα σας στο βραβείο—τον στέφανον από φύλλα κισσού. Σήμερα μερικοί Χριστιανοί χάνουν τη θέα του βραβείου που προσφέρεται σ’ αυτούς. Δεν είναι εσφαλμένο να κρατήτε το βλέμμα επάνω στον στέφανον της ζωής. Η αιτία είναι ότι αυτός είναι Θεόδοτος. Ο Ιεχωβά κάνει ν’ αναπηδά στις καρδιές μας η επιθυμία της ανταμοιβής. Κάμετέ την δική σας. Η ανταμοιβή είναι κάτι που αξίζει το να τρέξη κανείς γι’ αυτήν. Δεν είναι ωφέλιμο να πούμε: ‘Χαίρω τόσο πολύ που βρίσκομαι στην αλήθεια και θα υπηρετήσω τον Ιεχωβά είτε λάβω ανταμοιβή είτε όχι.’ Προσέχετε· μην απολακτίζετε την αγαθότητα του Θεού. Έθεσε την επαγγελία μπροστά στα μάτια σας για κάποιο λόγο. Έτσι και μόνο θα καταβάλετε προσπάθειες και θα τρέξετε ως το τέλος για να την λάβετε. Φροντίστε να βλέπετε πάντοτε την ανταμοιβή. Ως παράδειγμα τούτου, υποθέστε ότι ένας επίγειος πατέρας θέλει να επιτύχη το παιδί του στις σχολικές εξετάσεις. Του υπόσχεται ένα ποδήλατο αν επιτύχη. Το παιδί αυτό θα καταβάλη προσπάθειες. Κάθε ώρα που μπορεί να διαθέση θα την χρησιμοποιήση για ν’ αποκτήση γνώσι, ώστε να επιτύχη στις εξετάσεις. Βλέπει το βραβείο ενώ μελετά. Το ονειροπολεί. Επιτυγχάνει επειδή θέλει το ποδήλατο. Ο Ιεχωβά προσφέρει σ’ εμάς, τα τέκνα του, ένα πολύ μεγαλύτερο βραβείο, την αιώνια ζωή. Είναι κατάλληλο να κρατούμε το βραβείο μπροστά μας ως μια ωθούσα δύναμι για να τρέξωμε, επειδή ο αγών μας δρόμου είναι πολύ δύσκολος. Καθ’ ον χρόνον επιζητούμε το βραβείο, αγαπούμε τον δοτήρα του βραβείου και θέλομε να είμεθα ευάρεστοι σ’ αυτόν.

²⁴ Γιατί τόσο πολλοί αποτυγχάνουν; Επειδή δεν δίνουν προσοχή σ’ αυτόν τον τελικό σκοπό της αιωνίου ζωής. Ο Παύλος έγραψε: «Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό. Αλλ’ έν πράττω, . . . εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν δια το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.» (Φιλιππησ. 3:13, 14) Η «άνω κλήσις» εφαρμόζεται σ’ εκείνους που ανήκουν στην κεχρισμένη τάξι. Αλλά η κλήσι προς τα «άλλα πρόβατα» είναι επίσης ‘εκ των άνω’. Ζωή αιώνια επάνω στη γη είναι εξίσου επιθυμητή για τα «άλλα πρόβατα», όσο είναι επιθυμητή ζωή στον ουρανό, «ο στέφανος της ζωής», για τους κεχρισμένους που εκλήθησαν από τον Ιεχωβά. (Αποκάλ. 2:10) Ποια είναι η διαφορά; Το ένα είναι ένα λαμπρότερο βραβείο, αλλά και τα δύο φέρνουν αιώνια ζωή, και ζωή είναι εκείνο που θέλομε. Μερικοί επιτρέπουν να ατονήση το όραμα του σκοπού του Ιεχωβά, της βασιλείας του και του θεοκρατικού του έργου. Δεν θέλουν να μελετούν κατ’ ιδίαν και δεν παρακολουθούν συναθροίσεις μελέτης. Δεν έχουν «όρασιν». Αυτοί δεν θα φθάσουν επιτυχώς τον τελικό σκοπό. Όπου δεν υπάρχει όρασις, ο λαός διαφθείρεται. (Παροιμ. 29:18) Στον αγώνα δρόμου, μήπως εχάσατε τη θέα του βραβείου; Κρατείτε το βραβείο μπροστά στα μάτια σας, και θα παραμείνετε στη γραμμή σας και δεν θα σας κάμη ο Διάβολος να παρεκκλίνετε και να χάσετε τη ζωή.

25. Γιατί δεν πρέπει να κυττάζωμε πίσω;

²⁵ Ένας άλλος κανών του αγωνίσματος του δρόμου είναι ότι ο δρομεύς δεν πρέπει να στρέφεται προς τα οπίσω, ούτε να κυττάζη πίσω του καθώς τρέχει. Μερικοί εισέρχονται στον αγώνα και τρέχουν καλά επί ένα διάστημα. Αλλά αργότερα αρχίζουν να αισθάνωνται ότι κάτι άφησαν πίσω. Στρέφουν το κεφάλι τους και κυττάζουν πίσω για να σκεφθούν μήπως πρέπει να γυρίσουν πάλι στην προηγούμενη πορεία διαβιώσεως. Τέρψεις, εμπόριο, φίλοι του παλαιού κόσμου, ή άλλα πράγματα, αιχμαλωτίζουν τη μνήμη τους και τους κάνουν να αποτύχουν στον αγώνα της διακρατήσεως ακεραιότητος. Γι’ αυτό το είδος της εκτροπής ο Ιεχωβά έθεσε τη γυναίκα του Λωτ έξω από το αγώνισμα του δρόμου. Μήπως στρέφετε το βλέμμα σας προς τα πράγματα που είναι πίσω; Αν ναι, θα προσκόψετε και θα τεθήτε έξω από τον αγώνα. Μην αφήνετε τα πράγματα που είναι πίσω να σας εμποδίσουν από το να πάτε μπροστά.—Φιλιππησ. 3:13.

26, 27. Ποιος είναι ο πραγματικός μας εχθρός, και γιατί ο σημερινός καιρός είναι ειδικώς κινδυνώδης;

²⁶ Εκείνοι που έμπαιναν στον αρχαίον αγώνα της πάλης ή της πυγμαχίας έπρεπε να κρατούν διαρκώς τα μάτια επάνω στον αντίπαλό τους. Στον σύγχρονο θεοκρατικόν αγώνα η παράλειψις πολλών να το πράξουν αυτό, τους παγιδεύει σήμερα. Σε μερικά τμήματα ή διαιρέσεις της ομάδος του Ιεχωβά, πολλοί ζητούν έναν αντίπαλο να έλθη υπό την μορφή δικτατόρων, αστυνομίας ή οχλοκρατίας. Αποτυγχάνουν να διακρίνουν ότι στον αγώνα των ο πραγματικός αντίπαλος είναι αόρατος στους ανθρωπίνους οφθαλμούς. Μήπως εγίνατε αδρανής; Αν ναι, απετύχατε να διακρίνετε ότι δεν πολεμούμε εχθρόν από σάρκα και αίμα. Με τα μάτια του Παύλου βλέπομε τον εχθρό μας. Αυτός είπε ότι «δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον . . . εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.»—Εφεσ. 6:12.

²⁷ Μήπως ζητείτε αντίπαλον από αίμα και σάρκα αντί ενός αοράτου εχθρού; Τότε δείχνετε ότι εχάσατε την πνευματική σας όρασι. Επέσατε στην ενέδρα του αοράτου εχθρού. Οι αδελφοί που είναι άγρυπνοι κατανοούν τώρα ότι οι ημέρες αυτές είναι πιο κινδυνώδεις παρά όταν οι Εθνικοσοσιαλισταί εξουσίαζαν τη Γερμανία και οι οχλοκράται κυβερνούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν ο διωγμός ήταν ακράτητος σχεδόν παντού. Τώρα όσον ποτέ προηγουμένως ο Διάβολος και οι δαίμονες εναντιώνονται στο έργον του Ιεχωβά στις δημοκρατικές χώρες καθώς και στα έθνη των δικτατόρων. Όπως ο Παύλος, έτσι και ο Πέτρος επίσης προειδοποιεί: «Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε· διότι ο αντίδικός σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη.» (1 Πέτρ. 5:8) Ένας ωρυόμενος λέων, που πλησιάζει προσεκτικά τη λεία του, την κάνει να μείνη απροφύλακτη, με το να ωρύεται με το κεφάλι του κοντά στο έδαφος, έτσι ώστε η λεία δεν μπορεί να καθορίση το πού βρίσκεται ο ωρυόμενος λέων! Δεν εξαπατάσθε σεις, και διακρίνετε καθαρά τον αόρατον θηριώδη αντίπαλον να σας πλησιάζη προσεκτικά παρακολουθώντας τα ίχνη σας; Αν τον διακρίνετε, θα καταβάλετε όλη την ενεργητικότητα που έχετε στο να τρέξετε για τον τελικόν αγώνα· ναι, περισσότερη ενεργητικότητα από όσην θα κατεβάλετε αν εβλέπατε απλώς τους μυστικούς αστυνόμους επί τα ίχνη σας ή οχλοκράτας στο κατώφλι σας!—Αποκάλ. 12:12.