Προσεκτική Διαγωγή Συμβάλλει στην Αποφυγή των Παγίδων της Ζωής
«Απόβαλε από σου σκολιότητα στόματος, . . . στάθμιζε το βάδισμα των ποδών σου, . . . μη καταφρόνει την παιδείαν του Αιωνίου, και μη αθύμει ελεγχόμενος υπ’ αυτού.»—Παροιμ. 4:24, 26· 3:11, ΜΜ.
1. Ποια ερωτήματα εγείρονται σχετικά με την καλλιέργεια καλών συνηθειών για τα παιδιά;
ΠΟΛΛΟΙ γονείς υποστηρίζουν ότι έχουν δοκιμάσει τα πάντα για να εφαρμόσουν τη νουθεσία του Ιεχωβά στην εκπαίδευσι των τέκνων των, ώστε να κατανοήσουν την κατάλληλη θέσι των στην κοινωνία του Νέου κόσμου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Εδοκιμάσατε σεις; Εδοκιμάσατε τη «συνήθεια», λόγου χάριν; Τι κάνετε με την καλή συνήθεια της εξετάσεως του Γραφικού εδαφίου της ημέρας κάθε πρωί; Μπορείτε να φαντασθήτε τι σταθερή αυλακιά θα εχάρασσε αυτό στη διάνοια του παιδιού και πώς θα συνέβαλλε στο να τηρηθούν μπροστά στο παιδί οι σκοποί του Θεού; Κατόπιν, επίσης, τι θα ελέγατε για το να έχετε μια τακτική Γραφική μελέτη στο σπίτι σας προς όφελος ολόκληρης της οικογενείας; Συμμελετά όλη η οικογένειά σας τη Σκοπιά κάποιο βράδυ πριν από τη συνάθροισι; Και αυτό επίσης μπορεί να γίνη μια καλή συνήθεια για τα παιδιά και τους γονείς εξίσου, με αποτέλεσμα πολλή χαρά για όλους. Τι γίνεται με την τακτική συνήθεια της παρακολουθήσεως των συναθροίσεων; Το να παρευρίσκεσθε σε κάθε μελέτη της Σκοπιάς μπορεί να γίνη μια τόσο ισχυρή συνήθεια ώστε να μη διακινδυνεύεται με ελαφρές δικαιολογίες για αποχή από αυτή τη σπουδαία συνάθροισι. Και οι άλλες συναθροίσεις της εκκλησίας είναι επίσης σπουδαίες και πρέπει να περιλαμβάνονται στον εβδομαδιαίο προϋπολογισμό του χρόνου και να γίνονται καλές συνήθειες. Οι άνθρωποι δημιουργούν συνήθειες· γιατί, λοιπόν, να μην καλλιεργήσωμε καλές συνήθειες από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας;
2. (α) Τι απαιτείται από τα παιδιά όταν παρευρίσκωνται στις συναθροίσεις; (β) Ποιο παράδειγμα έχομε που διευκρινίζει την κατάλληλη επιβολή πειθαρχίας στις συναθροίσεις από μέρους των γονέων, και πώς επηρεάζονται τα παιδιά όταν τους επιβάλλεται τιμωρία;
2 Το να έχωμε, όμως, απλώς τα παιδιά μας μαζί μας στις συναθροίσεις δεν είναι αρκετό. Εκεί αυτά θα πρέπει να προσέχουν και όχι να παίζουν ή να ζωγραφίζουν εικόνες ή να στρέφουν αλλού την προσοχή τους. Πρέπει να διδαχθούν ότι εκεί είναι καιρός για άλλα πράγματα και όχι για παιχνίδια. Μπορεί να χρειασθή η ράβδος της παιδείας για να εντυπωθή στα παιδιά η ανάγκη να είναι ήσυχα και να προσέχουν, αλλά, όταν τα μέτρα αυτά εφαρμοσθούν κατάλληλα, δεν θα υπάρχη ανάγκη να επαναλαμβάνωνται συχνά. Μερικές φορές ένα αγόρι πέντε ή έξη χρονών αρχίζει να γίνεται ανήσυχο στη συνάθροισι και να θορυβή, ενοχλώντας πολλούς. Ο πατέρας του, που κάθεται δίπλα του, θα προσπαθήση να το καθησυχάση. Αυτό εξακολουθεί να θορυβή και ο πατέρας ετοιμάζεται να σηκωθή για να πάρη το παιδί έξω. Το παιδί δεν θέλει να πάη—ήταν έξω προηγουμένως με τον μπαμπά του και είχε δεχθή μια καλή «πειθαρχική διαπαιδαγώγησι». Τώρα, λοιπόν, ο νεαρός γίνεται ήσυχος στην υπόλοιπη ώρα της συναθροίσεως. Έτσι βλέπομε ότι, όταν η πειθαρχική διαπαιδαγώγησις εφαρμόζεται σταθερά και φιλάγαθα ώστε να την ενθυμήται το παιδί, θα είναι ευεργετική. Φιλάγαθος τρόπος μπορεί να μην είναι πάντοτε ο ήπιος τρόπος. Αυτή η επιβολή πειθαρχίας δεν είναι ένδειξις μίσους από μέρους των γονέων, επειδή ένα ευπειθές παιδί αγαπά συνήθως πάρα πολύ έναν πατέρα ή μια μητέρα που επιβάλλει πειθαρχία με τον κατάλληλο τρόπο. Πλείστοι από μας έχουν παρατηρήσει πως τα παιδιά σέβονται τους γονείς που επιβάλλουν τα λόγια τους—με τιμωρίες, αν είναι ανάγκη—και δεν αφήνουν τα λόγια τους να εκπνεύσουν σαν απλές κενές απειλές. Οι περισσότεροι άνθρωποι εκτιμούν έναν που κάνει να ισχύη ο λόγος του, και σε τούτο περιλαμβάνονται και τα παιδιά. Νουθετηθήτε, λοιπόν, παιδιά: «Υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω· διότι τούτο είναι δίκαιον. “Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα,” ήτις είναι εντολή πρώτη με επαγγελίαν.» Και σεις, επίσης, γονείς, που αγαπάτε τα τέκνα σας, να τα επιπλήττετε για το καλό τους όπως ακριβώς «όντινα αγαπά ο Ιεχωβά, παιδεύει· και μαστιγόνει πάντα υιόν τον οποίον παραδέχεται.» Η παιδεία δεν είναι ευχάριστη τον καιρό που γίνεται, αλλά διορθώνει για δικαιοσύνη.—Εφεσ. 6:1, 2· Εβρ. 12:6, 11, ΜΝΚ.
3. Πώς μπορεί οι καλοί τρόποι να περιλαμβάνωνται στην καλλιέργεια καλών συνηθειών;
3 Οι καλές συνήθειες περιλαμβάνουν καλούς τρόπους. Οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν τους πιο καλούς τρόπους. Οι γονείς, που εκδηλώνουν καλούς τρόπους στην καθημερινή τους επαφή με τα παιδιά τους και τον συνάνθρωπό τους, θα έχουν παιδιά που εκδηλώνουν τους ίδιους καλούς τρόπους. Νουθετούμεθα: «Να έχετε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα, ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως. Υποτάχθητε λοιπόν εις πάσαν ανθρωπίνην διάταξιν δια τον Κύριον.» Αυτή η καλή διαγωγή είναι, κατ’ ουσίαν, καλοί τρόποι. Είναι μια ευγένεια που πηγάζει από την αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον.—1 Πέτρ. 2:12, 13.
4, 5. (α) Πώς ο Χριστός Ιησούς είναι το κατάλληλο παράδειγμα καλών τρόπων; (β) Πώς πρέπει να εξασκούνται οι καλοί τρόποι;
4 Γονείς και παιδιά εξίσου μπορούν να ωφεληθούν ακολουθώντας το τέλειο παράδειγμα που εδόθη από τον τέλειον «κύριον», τον Ιησούν Χριστόν. Αυτός έθεσε σε εφαρμογή τον κανόνα των καλών τρόπων: ‘Κάμετε στους άλλους όπως θα θέλατε να σας κάμουν οι άλλοι.’ Εν τούτοις, οι καλοί του τρόποι δεν προήρχοντο από κάποιο βιβλίο κανόνων γραμμένο από ανθρώπους, αλλά επήγαζαν από μια ειλικρινή καρδιά και από το ότι καλλιεργούσε καλές συνήθειες και έθετε σε εφαρμογή από τη νεότητά του τις δίκαιες αρχές του Παντοδυνάμου Θεού και ιδιαίτερα τον θείον Του νόμον της αγάπης.—Ματθ. 7:12· Λουκ. 6:31.
5 Γονείς καλής συμπεριφοράς δίνουν το κατάλληλο παράδειγμα με το να είναι αβρόφρονες προς όλους, σε όλες τις περιστάσεις. Δείχνουν σεβασμό στους κατωτέρους των (παιδιά, διανοητικώς ασθενείς, λιγώτερο ευπόρους, κλπ.), καθώς και στους ίσους των (τους αδελφούς των) και σ’ εκείνους που θεωρούνται ως ανώτεροι (υπηρέτας με ειδική ιδιότητα, άρχοντας, βασιλείς και κυβερνήτας). Μερικοί νομίζουν ότι οι καλοί τρόποι είναι ένα σακκάκι που φορείτε όταν πηγαίνετε να επισκεφθήτε τους ανθρώπους. Αλλά το άτομο που έχει αληθινά καλούς τρόπους είναι εκείνο που συμπεριφέρεται κατάλληλα πάντοτε. Ο τόπος όπου διδάσκονται και εκμανθάνονται οι πιο καλοί τρόποι είναι το Χριστιανικό σπίτι.
6, 7. (α) Ποιες παγίδες αντιμετωπίζει η νεότης που μπορούν να είναι επιζήμιες αν η νεότης δεν χαλιναγωγηθή; (β) Ποιες Γραφικές συμβουλές δίδονται για την ορθή διαγωγή;
6 Συχνά οι νέοι είναι ταχείς στο να υποτιμούν και χλευάζουν τους γονείς η άλλους ηλικιωμένους άνδρες και γυναίκες, αποφεύγοντας τις ορθές των συμβουλές. Αυτό συμβαίνει όταν παίρνουν ως κανόνα των τη συμπεριφορά του κόσμου τούτου. Ακολουθώντας αυτή την πορεία συχνά καταφεύγουν στη σπερμολογία για να υπονομεύσουν και υποτιμήσουν τους γηραιοτέρους και πιο ωρίμους δούλους του Ιεχωβά. Μήπως χρησιμοποιείτε το κακεντρεχές μέσον της σπερμολογίας; Αν απέχετε από αυτή τη συνήθεια στα νεανικά χρόνια της ζωής σας, δεν είναι πιθανόν ότι θα την υιοθετήσετε αργότερα. Η παράλειψις, επομένως, να δείξη κανείς τον πρέποντα σεβασμό, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αυθάδης εκδήλωσις ανταρσίας και πρέπει ν’ αποφεύγεται από κάθε νέον διάκονον καθώς και από τους πρεσβυτέρους και ωρίμους στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Η Γραφική νουθεσία που δίδεται από τον απόστολο Παύλο είναι κατάλληλη για τους νέους και, φυσικά, δεν πρέπει να παραβλέπεται και από τους γονείς: «Μόνον πολιτεύεσθε αξίως του ευαγγελίου του Χριστού, . . . συναγωνιζόμενοι εν μία ψυχή δια την πίστιν του ευαγγελίου.» «Καθώς εξεύρετε, ότι ένα έκαστον υμών, ως πατήρ τα εαυτού τέκνα, σας προετρέπομεν και παρηγορούμεν· και διεμαρτυρόμεθα, δια να περιπατήσητε αξίως του Θεού, του προσκαλούντος υμάς εις την εαυτού βασιλείαν και δόξαν.»—Φιλιππησ. 1:27· 1 Θεσ. 2:11, 12.
7 Τα Χριστιανικά παιδιά, ακολουθώντας μια τέτοια πορεία, θ’ αποφύγουν τις παγίδες που είναι κοινές στην απειθάρχητη νεότητα. Ένας που αρνείται να δεχθή υγιά συμβουλή παρομοιάζεται με έναν που είναι ενδεής φρενών και που εύκολα εξαπατάται και δελεάζεται. Ο Κήρυξ, Σολομών, διευκρίνισε πώς το να υποκύψη κανείς σε πειρασμό, οδηγεί σε καταστρεπτικό τέλος: «Έκυψα . . . και είδον μεταξύ των αφρόνων, . . . νέον ενδεή φρενών.» Εξακολουθεί, «Ευθύς ακολουθεί αυτήν κατόπιν, καθώς ο βους υπάγει εις την σφαγήν, ή καθώς η έλαφος πηδά εις τον βρόχον, εωσού βέλος διαπεράση το ήπαρ αυτής· καθώς το πτηνόν σπεύδει, εις την παγίδα, και δεν εξεύρει ότι είναι εναντίον της ζωής αυτού.» «Τώρα λοιπόν ακούσατέ μου, τέκνα, και προσέχετε εις τους λόγους του στόματός μου. Ας μη εκκλίνη εις τας οδούς αυτής η καρδία σου, μη παρεκτραπής εις τας τρίβους αυτής. Οδοί άδου είναι ο οίκος αυτής, καταβαίνουσαι εις τα ταμεία του θανάτου.» Αντί τούτου, αφήστε να φωτίζεται ο δρόμος σας από τον λόγον του Θεού και έτσι αποφύγετε τις παγίδες του Διαβόλου. Σε ένθερμη προσευχή ικετεύσατε τον Ιεχωβά: «Λύτρωσόν με και ελευθέρωσόν με· . . . Διότι συ είσαι η ελπίς μου, Κύριε Θεέ· το θάρρος μου εκ νεότητός μου . . . συ με εδίδαξας εκ νεότητός μου· . . . Θέλουσιν αγάλλεσθαι τα χείλη μου, όταν εις σε ψαλμωδώ· και η ψυχή μου, την οποίαν ελύτρωσας.»—Παροιμ. 7:6, 7, 21-25, 27· Ψαλμ. 71:2, 5, 17, 23.
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ ΓΙΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ
8. Τι συμβαίνει όταν ειδωλολατρικά σχέδια δεν αναγνωρίζωνται και δεν αποφεύγονται;
8 Όλοι οι δούλοι του Ιεχωβά σήμερα πρέπει να είναι άγρυπνοι στα τεχνάσματα του Διαβόλου. Όλοι πρέπει να είναι ενήμεροι και να έχουν την ικανότητα ν’ αναγνωρίζουν τα πανούργα σχέδια ειδωλολατρίας και τις κρυμμένες παγίδες που μπορούν να μας παραδώσουν στους όνυχας του αντιδίκου. Έλλειψις προσοχής στον λόγον του Θεού κατέστησε θύματα τα τέκνα του Ισραήλ. Κακές συναναστροφές διαφθείρουν τα καλά ήθη, των νέων και των ενηλίκων εξίσου. Γι’ αυτό ακριβώς οι Ισραηλίτες ενουθετούντο από τον Ιεχωβά, ο οποίος είπε όσον αφορά τους βιαίους ονειδιστάς: «Δεν θέλουσι κατοικεί εν τη γη σου, δια να μη σε κάμωσι να αμαρτήσης εις εμέ· διότι, αν λατρεύσης τους θεούς αυτών, τούτο θέλει εξάπαντος είσθαι παγίς εις σε.»—Έξοδ. 23:33· Δευτ. 7:16.
9, 10. Γιατί τα παιδιά πρέπει να είναι άγρυπνα στις παγίδες της ειδωλολατρίας;
9 Τα Χριστιανικά τέκνα του Βασιλέως θα θεωρούσαν αφάνταστο το ν’ ακολουθήσουν την πορεία της ψευδούς θρησκείας. Αλλά τι θα πούμε για τα πολλά άλλα απατηλά τεχνάσματα της ψευδούς θρησκείας που απαιτούν να είμεθα εξίσου άγρυπνοι; Ο Σατανάς είναι ο θεός του παρόντος συστήματος πραγμάτων και συνεπώς είναι ο θεός της ψευδούς λατρείας οποιουδήποτε είδους, υπάρχουν δε πολλές ποικιλίες. «Είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε.»—Ματθ. 6:24· Λουκ. 16:13· Ρωμ. 6:16.
10 Παραδείγματος χάριν, συχνά βλέπομε ενηλίκους άνδρες και γυναίκες να δοξάζουν την επιστήμη και τα φάρμακα. Τους βλέπομε να στρέφωνται σε κάθε μορφή λατρείας κτισμάτων. Τα παιδιά επίσης κάνουν είδωλα, ακριβώς όπως κάνουν και οι γονείς των. Ακόμη και δεκαοκτώ ετών αγόρια και κορίτσια τέρπονται και οργιάζουν σε ανόητες διασκεδάσεις επί πολλές ώρες και όταν αφήνωνται στον εαυτό τους γίνονται λάτρεις εγωιστικών ηδονών, ακριβώς όπως και οι παράφορα φιλήδονοι γονείς των, των οποίων βλέπουν το παράδειγμα. Αυτό γίνεται όπως προείπε ο απόστολος Παύλος: Θα είναι «φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι». Μερικοί απλώς δοξάζουν τους αστέρας του κινηματογράφου και τους βασιλείς της τζαζ. Άλλοι, διδαγμένοι να οργιάζουν σε βαθύτερα αμαρτήματα, δοξάζουν το έγκλημα και τις σαρκικές απολαύσεις και μεθούν με αυτές τις ειδωλολατρικές πράξεις του διεφθαρμένου αυτού κόσμου. Όλες αυτές οι επιβλαβείς πράξεις είναι θανατηφόρο δόλωμα όταν επιτρέπεται να ενσταλάζωνται στην καρδιά και στη διάνοια των νέων, εξασθενίζοντας τους ισχυρούς και παγιδεύοντας τους αδυνάτους, κατακρημνίζοντας τα τείχη της προστασίας που παρέχει ο βέβαιος λόγος του Θεού. Ο θάνατος είναι η ποινή για τη λατρεία ψευδών θεών οποιουδήποτε είδους. Αυτό περιλαμβάνει και το να υπηρετούμε πλάσματα με λατρευτικό τρόπο· το ν’ αγαπούμε την ηδονή στο έπακρον και να θέτωμε τη στοργή μας σ’ αυτά τα πράγματα, αυτό θα μας απεμάκρυνε από την αληθινή λατρεία του Παντοδυνάμου Θεού. Μπορούν, λοιπόν, και εκείνοι που είναι ακόμη κάτω από τα είκοσι ένα χρόνια, να αγνοούν την υγιά συμβουλή, «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων»;—2 Τιμ. 3:1-4· 1 Ιωάν. 5:21.
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΟΥΝ
11. Ποιες είναι μερικές μορφές ειδωλολατρίας που είναι εξαιρετικά ύπουλες ώστε να εξαπατήσουν τη νεότητα; Ποια ποινή θα είναι το αποτέλεσμα;
11 Το χρήμα, επίσης, έχει γίνει ένα είδωλο αυτού του αιώνος. Εκείνοι που ανήκουν στο παρόν σύστημα πραγμάτων αγαπούν παράφορα το χρήμα και έφθασαν στο σημείο να καταφεύγουν ασυνείδητα σε οποιοδήποτε μέσον για να το αποκτήσουν. Σ’ αυτή την ακόρεστη επιθυμία οφείλονται κατά μέγα μέρος οι κλοπές και πολλά από τα άλλα εγκλήματα του εικοστού αιώνος. Η προσφυγή σ’ αυτά τα εγκλήματα αποτελεί παράβασιν των δικαίων αρχών του Ιεχωβά που εκτίθενται στον λόγον του, και δεν συμβιβάζεται με τη Χριστιανική ζωή. Οποιοδήποτε άτομο ένοχο τέτοιων εγκλημάτων δεν θα είχε θέσι στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Πράγματι, αν ένας επέμενε στη συνέχισι της συμμετοχής του σε τέτοιες αδικοπραγίες, αυτό θα ωδηγούσε στην αποκοπή του από τη Χριστιανική εκκλησία, άσχετα με την ηλικία του.
12. (α) Πώς και γιατί η «αγάπη του χρήματος» έγινε παγίς στους ανθρώπους; (β) Πώς πρέπει οι Χριστιανοί να εκτιμήσουν την κατάλληλη θέσι του χρήματος και τη χρήσι του στη ζωή τους; Στη ζωή των παιδιών τους;
12 Εφ’ όσον η απόκτησις πλούτου είναι ο κύριος αντικειμενικός σκοπός πολλών ενηλίκων αυτού του συστήματος πραγμάτων, τα παιδιά αναμφιβόλως θα δείξουν το ίδιο πάθος για τη συσσώρευσι χρήματος ή των ισοδυνάμων του. Επομένως, βλέπομε πάλι τη σπουδαιότητα της κατάλληλης διαπλάσεως των διανοιών των νέων στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ενώ είναι αληθές ότι το χρήμα είναι μια άμυνα και ένα κατάλληλο είδος να το κατέχη κανείς, όμως οι Χριστιανοί γονείς πρέπει να ενσταλάξουν στις διάνοιες των τέκνων τις αληθινές αξίες που τονίζονται στις Γραφές, δηλαδή: ‘Η γνώσις κάνει περισσότερο καλό από το χρήμα, προστατεύει τη ζωή ενός ανθρώπου.’ Επειδή τα τέκνα θα έχουν την ίδια κατανόησι στο ζήτημα αυτό με τους γονείς, οι θεοκρατικοί γονείς θα έχουν την κατάλληλη προοπτική όταν συσσωρεύουν πλούτον, φροντίζοντας να υπόκειται αυτός πάντοτε στο σπουδαίο πράγμα της ζωής μας, τη διακονία. Το χρήμα πρέπει να είναι μέσον για ένα σκοπό και όχι αυτό το ίδιο ένας αντικειμενικός σκοπός στη ζωή. Μπορούμε εύκολα να συμπεράνωμε απ’ αυτό ότι οι γονείς προξενούν σοβαρή βλάβη στα τέκνα αν είναι πολύ γενναιόδωροι στις παροχές των, δίνοντάς τους πάρα πολλά να δαπανούν. Τα παιδιά πρέπει να συγκρατούνται από αυτή την άποψι για το καλό τους. Θα ήταν ίσως επωφελές για ένα παιδί του σχολείου να έχη μια εργασία που να το απασχολή μέρος του χρόνου του, κερδίζοντας μόνο του τα δικά του χρήματα και έτσι μαθαίνοντας ποια είναι η πραγματική τους αξία και πώς να τα μεταχειρίζεται συνετά.
13. Πόσο πολύτιμα είναι τα αληθινά πλούτη; Ποια νηφάλια γνώμη πρέπει όλοι να έχουν για τον χρηματικό πλούτο;
13 Πόσο πιο σπουδαία είναι τα πλούτη που αποταμιεύει κανείς για τον εαυτό του στον ουρανό! Οι Γραφές τονίζουν στις Παροιμίες: «Είναι δένδρον ζωής εις τους εναγκαλιζομένους αυτήν· και μακάριοι οι κρατούντες αυτήν.» Αντιθέτως, ο Παύλος εγράψε στον Τιμόθεο: «Ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποίαν τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.» Κακή δεν είναι κατ’ ανάγκην η κατοχή χρημάτων, αλλά το σχετικό ενδιαφέρον και η εκτίμησις που δίδει κανείς στην απόκτησί των ως ένα κατόρθωμα.—Παροιμ. 3:18· 1 Τιμ. 6:10.
ΑΝΩΤΕΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ
14. Γιατί πρέπει να εξασκηθή άκρα προσοχή και περίσκεψις σχετικά με την απόφασι ενός ατόμου για το αν θα επιδιώξη εκπαίδευσι ανώτερη από τη γυμνασιακή ή όχι;
14 Αφού η αγάπη του χρήματος και η επικράτησις του υλισμού έχουν ισχυρή επιρροή στους νέους και στους ηλικιωμένους εξίσου, έπεται ότι επηρεάζουν τις αποφάσεις που λαμβάνονται από τους νέους όσον αφορά τη μέλλουσα πορεία της ζωής των. Πολλά Χριστιανικά παιδιά βλέπουν τους συγχρόνους των αποφοίτους συμμαθητάς να σχεδιάζουν να μπουν σε μια ανωτέρα σχολή με σκοπό συνήθως να έχουν επιτυχή σταδιοδρομία είτε με το ν’ αποκτήσουν μια καλή θέσι στη ζωή είτε με το να γίνουν σε κάποιο βαθμό εξέχουσες προσωπικότητες, που και τα δύο είναι μέσα επιτυχίας σήμερα. Αλλά μπορεί αυτό να θεωρηθή ως μια συνετή πορεία αν εξετασθή από μια θεοκρατική άποψι; Συχνά εγείρεται το ερώτημα στη διάνοια ενός νέου: «Θα ήταν κατάλληλο για μένα να μπω σε μια ανωτέρα σχολή; Η διεύρυνσις της εκπαιδεύσεώς μου θα αυξήση μήπως αργότερα τις ικανότητές μου ως θεοκρατικού διακόνου;» Το αν ένα άτομο πρέπει ή δεν πρέπει να επιδιώξη τέτοια ανώτερη εκπαίδευσι, εξαρτάται από το ίδιο το άτομο και το τι επιθυμεί να κερδίση από τη ζωή, παρούσα και μέλλουσα. Ως το σημείο αυτό έχει οδηγηθή επιτυχώς από θεοκρατικούς γονείς σύμφωνα με αρχές ευσεβείας—είναι ένας νεαρός διάκονος που σημειώνει επιτυχία. Τώρα, πάλιν, όπως πολλές φορές προηγουμένως, φθάνει σ’ ένα σημείο στη ζωή που πρέπει να λάβη μια απόφασι, και εδώ επίσης οι γονείς μπορούν ν’ παρουσιασθούν ως σύμβουλοι. Επειδή είναι ένας ειλικρινής νεαρός Χριστιανός διάκονος, θέλει να λάβη μια ορθή απόφασι. Πρέπει ν’ αποφασίση αν οι φιλοδοξίες του θα έχουν τη δημοφιλή ροπή του υλισμού ή όχι—αν αυτός επιθυμή να προοδεύση στον κόσμο, να επιτύχη μια υψηλή θέσι και τιμή και εκτίμησι ανθρώπων στην οποία οδηγεί ακολούθως η εκπαίδευσις σε μια ανωτέρα σχολή. Λαμβάνοντας την απόφασί του πρέπει να έχη υπ’ όψι το ερώτημα: Πώς αυτό θα επηρεάση τη θέσι μου στην κοινωνία του Νέου Κόσμου και τη σχέσι μου προς τον Ιεχωβά Θεό; Η ανωτέρα σχολή είναι πολύ συχνά ένα εργαλείο τον παλαιού κόσμου και είναι έτσι διαμορφωμένη ώστε να χρησιμοποιηθή αργότερα στην εκπλήρωσι των ιδεολογιών του και στο να αυξήση την επιτυχία σύμφωνα με τους κανόνας του παλαιού κόσμου. Έπεται, λοιπόν, επίσης, ότι μια τέτοια πορεία θα μπορούσε να στρέψη τη διάνοια ενός ατόμου μακριά από τη θεοκρατική εκπαίδευσι και τις θεοκρατικές αρχές. Θα ήταν, επομένως, ανάγκη να εξετάση κανείς αν είναι αρκετά δυνατός να διαζευχθή σχεδόν τη θεοκρατική συντροφιά επί τέσσερα τουλάχιστον χρόνια ενώ θα γεμίζη τη διάνοιά του με ιδέες και αρχές του παλαιού κόσμου.
15. Είναι επιβλαβής η απόκτησις επιστημονικής γνώσεως ή γνώσεως επί άλλων θεμάτων; Τι μπορεί να κάμψη τη σκέψι προς την εσφαλμένη διεύθυνσι;
15 Επιβλαβής δεν είναι η απόκτησις αληθινής επιστημονικής γνώσεως ή της γνώσεως πολλών άλλων θεμάτων, που είναι σε πλήρη συμφωνία με τον λόγον του Θεού, αλλά μάλλον το μέσον με το οποίο μεταδίδεται η γνώσις αυτή συχνά διαποτίζεται με ιδέες ανθρώπων που συγκρούονται με τις βουλές του Θεού, όπως η θεωρία της εξελίξεως όσον αφορά την προέλευσι του ανθρώπου και άλλες θεωρίες και υποθέσεις που δεν συμφωνούν με τη Γραφή. Η απόκτησις γνώσεως της καθαρής μαθηματικής επιστήμης, της φυσικής, της χημείας, της μηχανικής, της ιστορίας, κλπ., είναι πολύ αξιοσύστατη και αναγκαία για την προαγωγή και βελτίωσι κανόνων προς εξυπηρέτησιν των ανθρώπων του εικοστού αυτού αιώνος, και τούτο μπορεί κάλλιστα να συνεχισθή στον νέο κόσμο όταν γίνεται σύμφωνα με τους δικαίους κανόνας του Θεού. Εν τούτοις, καθώς η γνώσις αυτή μεταδίδεται στους σπουδαστάς μέσω των συγχρόνων χωρίς αρχές πολιτικών ιδεολογιών, και συνεπώς υπόπτων, μέσω των ασυνειδήτων εμπορικών μεθόδων και μέσω των συναφών δογμάτων του συγχρόνου «Χριστιανισμού», μπορεί να έχη αντίθετο αποτέλεσμα στη διάνοια του σπουδαστού.
16. Τι πρέπει ν’ αποφεύγουν ιδιαίτερα οι σπουδασταί;
16 Ένας από τους μεγίστους κινδύνους θα ήταν ο πειρασμός συμμετοχής στα πολλά και ποικίλα αθλήματα του γηπέδου, περιλαμβανομένων των παλαιστικών συναντήσεων και άλλων ομοίων, που θα μπορούσαν εύκολα να οδηγήσουν στην εξασθένισι των ηθικών κανόνων που απαιτούνται από τους Χριστιανούς. Το ίδιο αληθεύει επίσης και για πολλές άλλες, έξω από το πρόγραμμα των μαθημάτων έλξεις που θα έθεταν σε κίνδυνο την ακεραιότητα της θεοσεβούς νεότητος. Κανείς δεν πρέπει να εμπλέκεται σε περιττές ενασχολήσεις που θα τον ωδηγούσαν στις παγίδες του πάντοτε πανούργου εχθρού Σατανά.
17. (α) Γιατί η μόλυνσις των σχολικών μαθημάτων με φιλοσοφίες ανθρώπων είναι επικίνδυνη; (β) Ποιές περαιτέρω ερωτήσεις αντιμετωπίζει το άτομο που μελετά την επιδίωξι ανωτέρας εκπαιδεύσεως;
17 Οταν ένας κατανοή ότι η διδασκαλία της εξελίξεως και άλλες φιλοσοφίες ανθρώπων αντίθετες προς τον λόγον του Θεού αποτελούν μέρος της ανωτέρας εκπαιδεύσεως, πρέπει να εξετάση αν έχη αρκετή αντοχή για ν’ ανθέξη στην επιρροή εσφαλμένων διδασκαλιών. Δεν θα ήταν μήπως αληθινό ότι η πληροφορία αυτή θα αντικαθιστούσε την καλή και υγιεινή πληροφορία του λόγου του Θεού που είχε αποκτήσει ενωρίτερα στη ζωή του υπό την διεύθυνσι θεοκρατικών γονέων; Είναι πολύ απίθανο ότι θα ήταν κανείς αρκετά δυνατός για ν’ αποχωρισθή επί μια τέτοια χρονική περίοδο από τη θεοκρατική συναναστροφή και την υπηρεσία του Παντοδυνάμου Θεού και να περιμένη ακόμη ότι θα παραμείνη στην αλήθεια. Τελικά—και αυτό είναι εξαιρετικά σπουδαίο—τι θα εξέλεγε κανείς ως επάγγελμα που θα έτεινε να αυξήση τη διακονία του;
18. Ποιος τύπος σοφίας είναι πιθανόν ν’αποκτηθή, και ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμά της;
18 Ακολουθώντας μια πορεία ανωτέρας εκπαιδεύσεως, θ’ αποκτούσε κανείς σοφία. Αλλά ποιου τύπου; Έχετε υπ’ όψιν ότι τα ιδρύματα του παρόντος συστήματος πραγμάτων διακηρύττουν τις ιδέες των και μπορούν εύκολα να οδηγήσουν ένα άτομο σε υποταγή και να το κάμουν να μετρά την επιτυχία σύμφωνα με τους κανόνας των, αφού «οι υιοί του αιώνος τούτου είναι φρονιμώτεροι εις την εαυτών γενεάν, παρά τους υιούς του φωτός.» Σήμερα κομπάζουν ότι έχουν πολύ ‘πρακτικό φρόνημα’. Και ποιο είναι το μάθημα για μας; «Και εγώ σας λέγω, Κάμετε εις εαυτούς φίλους εκ του μαμωνά της αδικίας, δια να σας δεχθώσιν εις τας αιωνίους σκηνάς, όταν εκλείψη.»—Λουκ. 16:8, 9, ΜΝΚ.
19, 20. Για τον νεαρόν Χριστιανόν διάκονον ο οποίος ζητεί ανώτερη εκπαίδευσι, ποιοι κίνδυνοι περιλαμβάνονται; (β) Γιατί δεν θα περιμέναμε να έχη την επιδοκιμασία του Θεού;
19 Νουθετούμεθα να ‘παραμείνωμε χωριστοί από τον κόσμο και όμως θα εγεμίζαμε τις διάνοιές μας με τις αρχές του κόσμου τούτου. Μας δίδεται η συμβουλή να μη λείπωμε από τις συναθροίσεις, και όμως αυτό θα ήταν αναμφιβόλως το αποτέλεσμα. Μας δίδεται έντονα η προτροπή να ‘σπουδάσωμεν να παραστήσωμεν τους εαυτούς μας δοκίμους εις τον Θεόν’· στον παλαιό κόσμο θα εσπουδάζαμε ν’ αποκτήσωμε ‘σοφίαν’ και επιδοκιμασίαν ανθρώπων. ‘Γίνεσθε εκτελεσταί του λόγου και όχι μόνον ακροαταί’· αυτό διδασκόμεθα. Αλλά με το ν’ ακολουθούμε την πορεία της ανωτέρας εκπαιδεύσεως, θα είχαμε πολύ λίγον καιρό για να είμεθα ακροαταί ή εκτελεσταί του λόγου του Θεού.
20 Η επιδοκιμασία του Θεού δεν είναι σε κανένα μέρος του παλαιού κόσμου, αυτό δε περιλαμβάνει και τα εκπαιδευτικά του ιδρύματα που διακηρύττουν τις φιλοσοφίες του. Η ‘σοφία’ αυτή δεν προσθέτει τίποτε στο ανάστημα ενός ατόμου ως διακόνου του Ιεχωβά, επειδή δεν είναι αυτός ο σκοπός που επιδιώκει, ούτε διαμορφώνεται μ’ αυτόν τον αντικειμενικό σκοπό.
21. Τι αποτελεί εποικοδομητική Χριστιανική εκπαίδευσι και ποια αξία έχει;
21 Η εποικοδομητική εκπαίδευσις και κατάρτισις αναφέρονται από τον Παύλο με τα λόγια του που απευθύνονται στους Εφεσίους και περιλαμβάνουν διορισμούς γι’ αυτόν τον σκοπό: «Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού· εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού.» Γιατί αυτό; «Δια να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, δια της δολιότητος των ανθρώπων, δια της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην· αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην, να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα . . . να μη περιπατήτε πλέον, καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατούσιν, εν τη ματαιότητι του νοός αυτών.» «Περιπατείτε ως τέκνα φωτός· . . . και μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους.» Συμφωνεί η σημερινή ανωτέρα εκπαίδευσις υπό τους κανόνας του παλαιού κόσμου με αυτά τα λόγια του αποστόλου; Τα δύο αυτά δεν μπορούν να αναμιχθούν, όπως δεν μπορεί να αναμιχθή το λάδι με το νερό.—Εφεσ. 4:11-17· 5:8, 11.
22. (α) Ποιο είναι το επάγγελμα ενός αφιερωμένου νεανίου ή νεανίδος: (β) Ποια πρέπει να είναι η σχετική θέσις άλλων επιδιώξεων στη ζωή; Ποιος πρέπει να είναι ο πιο προσφιλής του αντικειμενικός σκοπός;
22 ‘Όταν ένα άτομο αφιερώνη τη ζωή του στον Ιεχωβά, το επάγγελμα ολοκλήρου της ζωής του είναι το να είναι διάκονος, κάθε τι άλλο δε, όχι μόνο υποχωρεί μπροστά σ’ αυτό, αλλά και διαμορφώνεται για να εκπληρώνη τις υποχρεώσεις που επιβάλλει σ’ ένα διάκονον ο Ιεχωβά. Το άτομο αυτό δεν θα επιτρέψη να μερισθή η προσοχή που δίδει στη διακονία με κάποιες άλλες επιδιώξεις ή επιθυμίες. Αφού έτσι έχει το πράγμα, πόσο πιο επωφελώς θα μπορούσε ο νεανίας ή η νεάνις να δαπανήση τις αντίστοιχες ή ισοδύναμες τέσσερες ώρες ή και περισσότερο στο ολοχρόνιο κήρυγμα· ίσως ακόμη πηγαίνοντας και στη σχολή Γαλαάδ και έπειτα μετέχοντας στην ιεραποστολική υπηρεσία ή σε άλλο ειδικό έργο, ή και μετέχοντας της υπηρεσίας του Μπέθελ. Έπειτα θα εδίδετο πλήρης προσοχή στη συνετή νουθεσία: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.»—1 Τιμ. 4:16.
23. Ποιο κοινό σφάλμα κρίσεως γίνεται συχνά από τους νέους σήμερα;
23 Σήμερα πολλοί νέοι έχουν τη νοοτροπία ότι απόκειται σ’ αυτούς να κρίνουν τι είναι ορθό και τι εσφαλμένο. Συχνά ακούμε την έκφρασι, «Κάνω ό,τι είναι ορθόν»· «Κάνω το καλό, δεν βλάπτω κανένα.» Κατάλληλα, λοιπόν, θα μπορούσε να τεθή η ερώτησις, Σύμφωνα με ποιους κανόνας; Φαινομενικά είναι μια πορεία που είναι ορθή στα μάτια των, όπως ακριβώς συνέβαινε και στις ημέρες του Ισραήλ όταν δεν υπήρχε βασιλεύς. Αυτό εξηγεί πολλή από τη σημερινή σύγχυσι, και εδώ πάλι βρίσκομε ότι η νεότης έχει υιοθετήσει το ίδιο υπόδειγμα. Ακόμη και στην ανώριμη κατάστασί τους, οι νέοι αποφασίζουν τι είναι ορθόν ή όχι, και τα αποτελέσματα είναι φανερά.
ΗΘΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
24. (α) Ποια άλλα θέματα διδασκαλίας περιλαμβάνονται στον κύκλο των καθηκόντων των γονέων; Γιατί; (β) Τι είναι πολύ σπουδαίο όσον αφορά την εκλεκτικότητα για ένα γαμήλιο σύντροφο;
24 Προκειμένου για τη λήψι αποφάσεων, ίσως τα πιο δοκιμαστικά χρόνια της νεότητος είναι τα εφηβικά, όταν τα κορίτσια μπαίνουν στην ηλικία της γυναικείας αναπτύξεως και τα αγόρια αποκτούν τα χαρακτηριστικά της ανδρικής ηλικίας. Αυτό διανοίγει μια εντελώς νέα άποψι ζωής γι’ αυτά. Έως τότε οι γονείς θα είχαν, βέβαια, την πλήρη εμπιστοσύνη των τέκνων, και αυτό πρέπει να συνεχισθή. Οι νέοι άνδρες και γυναίκες πρέπει να μπορούν να εξακολουθήσουν να φέρνουν στον πατέρα και στη μητέρα τα ερωτήματά τους για τη ζωή και τη σημασία των μεταβολών που δοκιμάζουν. Περιμένουν ορθές απαντήσεις. Οι νέοι δικαιούνται να μάθουν περισσότερα από τις τυχαίες απλώς εξηγήσεις της ζωής ακούοντας ιστορίες για τα πουλιά και τις μέλισσες και τα άνθη! Τώρα δικαιούνται να εξακολουθήσουν να λαμβάνουν οδηγίες και για τα θεμελιώδη ζητήματα της ζωής επίσης. Οι γονείς είναι από τον Θεό διορισμένοι για να δώσουν αυτές τις ζωτικές πληροφορίες. Οι νέοι το αναμένουν αυτό και το δικαιούνται από σας, πατέρες και μητέρες. Αυτό περιλαμβάνει και την κατάλληλη διαγωγή προς το αντίθετο φύλο. Ομοίως, περιλαμβάνει σεβασμό προς τον ηθικό κώδικα που δεν καθώρισε άνθρωπος, αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός. Όταν τα παιδιά φθάνουν σ’ αυτά τα χρόνια της ζωής και συνεπώς σκέπτονται για γάμο, οι γονείς πρέπει πάλι να εκπληρώσουν κατάλληλα τον ρόλο του διδασκάλου για να καταλάβη ο γιος ή η κόρη τι απαιτείται στην κατάλληλη εκλογή συντρόφου. Οι κανόνες του Ιεχωβά σ’ αυτό το ζήτημα είναι σαφείς, αρχίζοντας από το τι αποτελεί εκλεκτικότητα στο γάμο. Οι γονείς πρέπει να ενδιαφέρωνται τόσο ακριβώς όσο και ο Αβραάμ όταν εξέλεξε ένα σύντροφο γάμου για τον γιο του Ισαάκ. Στο ζήτημα αυτό ο Ισαάκ έδειξε σεβασμό προς τον θεοσεβή πατέρα του. Αν και ζούσε μεταξύ Χαναναίων και των νεαρών γυναικών των, καμμιά απ’ αυτές δεν μπορούσε να θεωρηθή κατάλληλη για τον Ισαάκ, επειδή δεν ήσαν σε σχέσι διαθήκης με τον Ιεχωβά. Ο Παύλος μεταδίδει την ίδια υγιά πληροφορία στους Χριστιανούς, λέγοντας: ‘Νυμφεύεσθε μόνον εν Κυρίω.’ Πώς μπορεί να διατηρηθή χωρισμός από τον κόσμο όταν ένας εκλέγη σύντροφο από τον κόσμο και έπειτα ζουν τόσο στενά συνδεδεμένοι ως σύζυγοι;—Γεν. 24:3, 4, 37· 1 Κορ. 7:39.
25. (α) Γιατί ο άγαμος βίος εκτιμάται πολύ στις Γραφές; Υπό ποιους όρους; (β) Ποιες πράξεις πρέπει ν’ αποφεύγωνται;
25 Αφού η Γραφή τονίζει τη σπουδαιότητα του αγάμου βίου, αυτή είναι μια ακόμη καλύτερη πορεία. Ο Παύλος εξηγεί: «Ο άγαμος μέριμνα τα του Κυρίου, πώς να αρέση εις τον Κύριον· ο δε νενυμφευμένος μεριμνά τα του κόσμου, πώς να αρέση εις την γυναίκα, και μερίζεται.» Ένας που εκλέγει αυτή την καλύτερη πορεία του αγάμου βίου, πρέπει να έχη υπ’ όψιν ότι μαζί μ’ αυτήν απαιτείται και αγνότης. Αν είναι αδύνατο για ένα νέον άνδρα ή γυναίκα να ζουν μια ζωή με εγκράτεια, ο Παύλος συμβουλεύει: «Αλλ’ εάν δεν εγκρατεύωνται [χάρισμα αγαμίας], ας νυμφευθώσι· διότι καλήτερον είναι να νυμφευθώσι παρά να εξάπτωνται.» (1 Κορ. 7:32-34, 9, ΜΝΚ) Οι νέοι αυτοί στα εφηβικά τους χρόνια ή και μεγαλύτεροι είναι πιθανά Χριστιανικά τέκνα του Βασιλέως Χριστού Ιησού, η δε διαγωγή τους προς το αντίθετο φύλον πρέπει να είναι καθαρή και άμεμπτη. Επειδή απλώς όσοι είναι του κόσμου επιδίδονται στη μέθη, στην ακράτεια και στις ερωτικής φύσεως θωπείες, αυτό δεν αποτελεί λόγον για κανένα από τους δούλους του Ιεχωβά, νέους ή ηλικιωμένους, να χαλαρώσουν τις προφυλάξεις των και ν’ ακολουθήσουν μια όμοια πορεία καταπτώσεως. Πρέπει να εχωμε υπ’ όψι το τέλος αυτής της πορείας. Η υπερβολική χρήσις ποτών και η πολυφαγία οδηγούν σε άμβλυνσι των αισθήσεων και έλλειψιν αντιστάσεως στον πειρασμό. Οι θωπείες διεγείρουν τις σεξουαλικές παρορμήσεις. Οι επιθυμίες αυτές όταν επιτείνονται ακατάλληλα οδηγούν σε χονδροειδή ανηθικότητα. Τα θεοσεβή άτομα δεν μπορούν να προχωρήσουν όπως και ο άθεος κόσμος. Οι γονείς, βέβαια, έχουν μια ιεροπρεπή υποχρέωσι ν’ αναθρέψουν τα τέκνα τους με σαφή κατανόησι των θεμελιωδών αρχών της ζωής καθώς και να τα προειδοποιήσουν για τις παγίδες.
26. Πώς πρέπει να θεωρή τον γάμο ένας νέος Χριστιανός;
26 Από τον καιρό της ενηλικιώσεως οι νέοι πρέπει να έχουν σαφή κατανόησι του γάμου και της σημασίας του. Το γεγονός ότι το έν τρίτον των γάμων σήμερα καταλήγουν σε διαζύγια για κάθε είδους λόγους δεν πρέπει να σημαίνη ότι ο γάμος πρέπει να παίρνεται στα ελαφρά, όπως συμβαίνει στη σύγχρονη αυτή εποχή. Το να διαζευχθή κανείς τον σύντροφό του για λόγους άλλους παρά για μοιχεία και να νυμφευθή έναν άλλον, αποτελεί επίσης παράβασι της διαθήκης του Θεού για τον γάμο και δεν θα μπορούσε να έχη την επιδοκιμασία του Θεού. «Πας πόρνος, ή ακάθαρτος . . . δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.» Είναι σπουδαίο οι νέοι άνδρες και γυναίκες να γνωρίσουν αυτά τα γεγονότα της ζωής για να συμμετάσχουν στον γάμο με συμμόρφωσι προς το θέλημα του Θεού. Θα κατανοήσουν ότι οι νυμφευμένοι Χριστιανοί παραμένουν νυμφευμένοι και έχουν κατάλληλο σεβασμό για τη Γραφική διάταξι: «Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας, και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.»—Εφεσ. 5:5· 1 Κορ. 6:9, 13· Εβρ. 13:4.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
27. Ποιες ευκαιρίες έχουν οι γονείς που φέρνουν χαρά στην καρδιά τους;
27 Οι γονείς έχουν θαυμάσιες ευκαιρίες σήμερα ν’ αναθρέψουν τέκνα που ανταποκρίνονται στους κανόνας του Θεού και έχουν την επιδοκιμασία του. Καμμιά κληρονομία δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη απ’ αυτήν. Τίποτε δεν θα μπορούσε ίσως να φέρη μεγαλύτερη ευτυχία σ’ έναν δόκιμον γονέα παρά το να βλέπη τα παιδιά του ν’ αναπτύσσωνται ως άνδρες και γυναίκες που συμμετέχουν στην υπηρεσία του Παντοδυνάμου Θεού.
28. Ποια θα είναι η προσφιλής φιλοδοξία ή αντικειμενικός σκοπός ενός σοβαρού διακόνου, και ποια μπορεί να είναι η θέσις του στην κοινωνία του Νέου Κόσμου;
28 Οι νέοι, κατάλληλα διδαγμένοι, εκπαιδευμένοι και διαπαιδαγωγημένοι, έχουν αληθινά μια θέσι στην κοινωνία του Νέου Κόσμου σήμερα. Αποτελούν δόξα στους γονείς των, στην εκκλησία και προ πάντων στον Ιεχωβά και στον ευπειθή και πιστόν Βασιλέα—Υιόν Του Ιησούν Χριστόν. Οι νεαροί διάκονοι θ’ αποφύγουν όλες τις πράξεις και τις διδασκαλίες που τείνουν να ελκύσουν την προσοχή τους στον υλισμό του παλαιού κόσμου, στις γήινες επιτυχίες και επιθυμίες, οι οποίες δεν είναι τίποτε περισσότερο από απατηλές παγίδες του αντιδίκου. Αντιθέτως, η πιο προσφιλής φιλοδοξία των νέων είτε αγάμων είτε νυμφευμένων θα μπορούσε να είναι η υπηρεσία του Μπέθελ στο Μπρούκλυν ή σ’ ένα από τα τμήματα της Σκοπιάς, η ολοχρόνια υπηρεσία των ως αποφοίτων της σχολής Γαλαάδ σε ιεραποστολικούς ή άλλους διορισμούς ή στις τάξεις των ολοχρονίων σκαπανέων διακόνων. Το να είναι κανείς Χριστιανός διάκονος του Ιεχωβά αποτελεί την πιο μεγαλειώδη θέσι που η σημερινή νεότης μπορεί να καταλάβη ή να εκπαιδευθή γι’ αυτήν. Είναι η πορεία που οδηγεί σε ατελεύτητη ζωή, μπορεί να είναι αγωγός μέσω του οποίου και άλλοι θα λάβουν τέτοια ζωή και, προ παντός, κερδίζει τις ευλογίες του ζώντος Θεού Ιεχωβά. Σεις, λοιπόν, οι σημερινοί νεαροί διάκονοι, γίνεσθε οι αυριανοί ώριμοι, νομοταγείς, πιστοί δούλοι και αντιπρόσωποι της κοινωνίας του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά, προς αίνον Του!