Κηρύττοντας τα Αγαθά Νέα Από Ημέρας εις Ημέραν
1. Σ’ αυτόν τον «ολίγον καιρόν», για ποιο έργο πρέπει να καταβάλωμε τις πιο μεγάλες προσπάθειες;
«ΟΛΙΓΟΣ καιρός» απομένει έως τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Στη διάρκεια της περιόδου αυτής παρέχεται η ευκαιρία να φερθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι καλής θελήσεως στην κατάστασι της σωτηρίας που προμηθεύει τώρα ο Ιεχωβά Θεός. Χρειάζεται να καταβάλωμε τις πιο μεγάλες δυνατές προσπάθειες πριν εκπνεύση η προθεσμία για να πληροφορήσωμε τους ανθρώπους παντού ότι η αιωνία των σωτηρία μπορεί να προέλθη μόνο από τον Ιεχωβά τον μέγαν Σωτήρα. Αυτή εξαρτάται κυρίως απ’ αυτόν. Γιατί;
2, 3. Γιατί ο Ιεχωβά πρέπει να γίνη γνωστός, και ποιοι εκτιμούν ότι είναι πάρα πολύ αξιύμνητος;
2 «Διότι μέγας ο Ιεχωβά, και αξιΰμνητος σφόδρα· είναι φοβερός υπέρ πάντας τους Θεούς. Διότι πάντες οι θεοί των εθνών είναι ανάξιοι θεοί· ο δε Ιεχωβά τους ουρανούς εποίησε. Μεγαλοπρέπεια και λαμπρότης είναι ενώπιον αυτού· ισχύς και ωραιότης εν τω αγιαστηρίω αυτού.»—Ψαλμ. 96:4-6, ΜΝΚ.
3 Όπως στις ημέρες του απόστολου Παύλου, έτσι και σήμερα: ο Ιεχωβά είναι «ο άγνωστος Θεός» για τη μεγίστη πλειονότητα του πληθυσμού της γης. (Πράξ. 17:13) Αλλ’ αξίζει να γνωσθή από όλους. Πρέπει να γίνη γνωστός αν πρόκειται να υπάρξη σωτηρία. Θα γίνη γνωστός σε όλους τους ζώντας. Ορκίζεται στην ίδια του ύπαρξι ως προς τούτο: «Ζω εγώ, και θέλει εμπλησθή πάσα η γη από της δόξης του Ιεχωβά.» (Αριθμ. 14:21, ΜΝΚ) Εκείνοι που αρνούνται να τον γνωρίσουν τώρα με φιλία, θ’ αναγκασθούν να γνωρίσουν την καταστρεπτική του δύναμι στον Αρμαγεδδώνα. Μιλώντας για τον τελικόν αυτόν πόλεμο, διακηρύττει: «Και θέλω μεγαλυνθή και αγιασθή· και θέλω γνωρισθή ενώπιον πολλών εθνών, και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.» (Ιεζ. 38:23, ΑΣ) Τούτο θα διαδώση πλήρως τη γνώσι του, που οι μάρτυρές του επάνω στη γη με δυσκολία προσπάθησαν να δώσουν στους ανθρώπους στη διάρκεια όλης αυτής της γενεάς. Ολοένα περισσότερο οι μάρτυρες αυτοί μαθαίνουν να γνωρίζουν πόσο μεγάλος είναι ο Ιεχωβά. Με την αύξησί τους σε γνώσι, κατανοούν περισσότερο το ότι Αυτός είναι πάρα πολύ αξιΰμνητος. Κάθε τι που αφορά αυτόν, τον καθιστά αξιΰμνητον. Όπως υπάρχει κάθε λόγος να κατακριθή ο Σατανάς ή Διάβολος, ο θεός του παρόντος συστήματος πραγμάτων, έτσι υπάρχει κάθε λόγος να αινήται ο Ιεχωβά, ο Θεός του νέου κόσμου.
4, 5. (α) Ποιους οι άνθρωποι φοβούνται επάνω στη γη; (β) Γιατί είναι επείγον να αφυπνισθούν οι άνθρωποι ως προς τον φόβον του Ιεχωβά;
4 Σήμερα, παντού επάνω στη γη υπάρχει φόβος στις καρδιές των ανθρώπων. Αλλ’ αυτός ο φόβος δεν είναι ανάμικτος με τον φόβο του Ιεχωβά. Εκτός του ότι φοβούνται τα γεγονότα που διακρίνουν ότι πρόκειται να επέλθουν στη γη, οι άνθρωποι φοβούνται και τους ορατούς θεούς των, τους ισχυρούς που ειδωλοποιούν στην πολιτική, στο εμπόριο, στη στρατοκρατία και στη δημοφιλή θρησκεία. Οι θεοποιημένοι αυτοί ενσταλάζουν τον φόβο περί του εαυτού των στις καρδιές του κοινού λαού για να κρατηθούν σε εξέχουσα θέσι και στην εξουσία να κυβερνούν. Σ’ αυτούς οι άνθρωποι αποδίδουν τη δύναμι και τα έργα και τη λατρεία, που ανήκουν μόνο στον ένα ζώντα και αληθινόν Θεόν Ιεχωβά. Ο φόβος που οι άνθρωποι έχουν απέναντι αυτών των επιγείων θεών είναι απλώς ένας φόβος απέναντι ατόμων που εμπνέουν τρόμον, απλών ανθρωπίνων πλασμάτων που θα πεθάνουν. Αλλ’ ο Ιεχωβά είναι «φοβερός υπέρ πάντας τους Θεούς». Όπως κάποτε εξετέλεσε κρίσιν εναντίον όλων των ψευδών θεών της Αιγύπτου, έτσι και τώρα κρίνει αυτούς τους επιγείους θεούς, ως το σημείο τού να εκθέτη την πλήρη ανικανότητά τους και πλαστότητα. «Ο Θεός ίσταται εν τη συνάξει των δυνατών· αναμέσον των θεών θέλει κρίνει.» Προς τους ισχυρούς που λατρεύονται στον «Χριστιανικό κόσμο» και ομολογούν ότι είναι υιοί του Θεού του ουρανού, αυτός απευθύνει το εξής άγγελμα: «Εγώ είπα, θεοί είσθε σεις, και υιοί Υψίστου πάντες· σεις όμως ως άνθρωποι αποθνήσκετε, και ως είς των αρχόντων πίπτετε.»—Ψαλμ. 82:1, 6, 7, ΑΣ· Ιωάν. 10:34, 35.
5 Τον Ιεχωβά πρέπει να τον φοβούμεθα περισσότερο από αυτούς τους θνητούς θεούς επάνω στη γη. Οι θεοί αυτοί μπορούν να φονεύσουν βίαια μόνο το ανθρώπινο σώμα ενός άτομου, αλλ’ ο Ιεχωβά μπορεί να καταστρέψη την ψυχή ενός άτομου καθώς και το σώμα σε αιώνιο θάνατο, από τον οποίον δεν υπάρχει ανάστασις νεκρών. (Ματθ. 10:28) Πόσο επείγον είναι ν’ αφυπνίσωμε τον φόβον του Ιεχωβά μεταξύ εκείνων που θέλουν ζωή!
6. Ποιοι είναι οι «ανάξιοι θεοί» των ανθρώπων, και γιατί είναι «ανάξιοι»;
6 Αλλά υπάρχουν επίσης πλάσματα της φαντασίας, τα οποία οι λαοί της γης τοποθετούν στον μη βλεπόμενο κόσμο, στο βασίλειο της αορασίας, και τα οποία φοβούνται με θανάσιμο φόβο και ανεγείρουν σ’ αυτά ειδωλολατρικά ομοιώματα. Λίγο κατανοούν οι άνθρωποι ότι λατρεύουν δαίμονας, οι οποίοι λαμβάνουν για τον εαυτό τους τη λατρεία που οι άνθρωποι προσφέρουν τυφλά. Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος προσδιώρισε την ταυτότητα του αγνώστου Θεού για τους ειδωλολάτρας φιλοσόφους, είπε όσον αφορά τα είδωλά των: «Τι λοιπόν λέγω; ότι το είδωλον είναι τι; ή ότι το ειδωλόθυτον είναι τι; ουχί· αλλ’ ότι εκείνα τα οποία θυσιάζουσιν τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι, και ουχί εις τον Θεόν· και δεν θέλω σεις να γίνησθε κοινωνοί των δαιμονίων.» (1 Κορ. 10:19, 20) Αυτοί οι θεοί είναι «ανάξιοι θεοί». Τα ομοιώματα ειδώλων δεν μπορούν να σώσουν, ούτε και οι δαίμονες τους οποίους αυτά παριστάνουν. Μαζί με τον Σατανά, τον άρχοντά των, οι δαίμονες αυτοί έχουν θυμόν μέγαν εναντίον του αληθινού Θεού και του λαού του επάνω στη γη. Αποφασισμένοι να μην αφήσουν τον Ιεχωβά Θεό να σώση κάτι επάνω στη γη, οδηγούν «τους βασιλείς της οικουμένης όλης» εναντίον του Θεού στον Αρμαγεδδώνα, προς καταστροφήν των. Σημαίνει, λοιπόν, θάνατο, εκμηδένισι το να προσέχη κάνεις στη δαιμονόπνευστη προπαγάνδα. (Αποκάλ. 16:13-16) Τα ανθρωποποίητα είδωλα δεν μπορούν να σώσουν τους λάτρεις των από αυτή την εκμηδένισι. Αντί να παρέχουν πραγματικό θρησκευτικό όφελος και να ενισχύουν την πεποίθησι του ανθρώπου σε ό,τι είναι αληθινό, τα είδωλα βλάπτουν. Τυφλώνουν τα έθνη και τους λαούς ως προς τον Ιεχωβά Θεό και τη βασιλεία του, την αποκλειστική πηγή αιωνίου σωτηρίας. «Ανάξιοι θεοί», πράγματι!
7. Τι δίδει ορατώς μαρτυρία ότι μεγαλοπρέπεια και λαμπρότης είναι ενώπιον του Ιεχωβά, και ισχύς και ωραιότης στο αγιαστήριό του;
7 Οι ουρανοί πιστοποιούν το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός. Αυτός τους έπλασε με τη δύναμί του και τη σοφία του. Η ανεξερεύνητη διάνοιά του ερρύθμισε όλη τη δόξα των ορατών ουρανών και την τάξι και αρμονία τους. Μόνο μια διάνοια θα μπορούσε να διοργανώση όλα αυτά-η διάνοιά Του. Ακαταμέτρητα πιο πάνω από αυτούς τους ουρανούς, ο Ύψιστος Θεός ασκεί την παγκόσμια κυριαρχία του. Αν αυτοί οι ορατοί ουρανοί, που βρίσκονται πιο κάτω, είναι τόσο επιβλητικοί και λαμπροί και ωραίοι για μας, ποια μεγαλοπρέπεια και λαμπρότης πρέπει να υπάρχη ολόγυρα στον Ιεχωβά τον ίδιον στους πνευματικούς ουρανούς! Τι δύναμις και ωραιότης πρέπει να υπάρχη σ’ αυτόν τον αγιώτατο τόπο όπου αυτός κατοικεί προσωπικώς! Τούτο ασθενώς μόνο μπορούμε να το φαντασθούμε με βάσι τα ορατά πράγματα, μολονότι δεν γνωρίζομε πραγματικά πόσο ένδοξος είναι αυτός ο ίδιος, διότι «ουδείς είδε ποτέ τον Θεόν», κάνεις δεν είδε την όψι του, και αυτός ο ίδιος διακηρύττει: «Άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί, και ζήσει.» (Ιωάν. 1:18· 5:37 και Έξοδ. 33:20) Η τεχνητή δόξα και μεγαλοπρέπεια των επιγείων θεών μαραίνεται μπροστά στη δόξα του Ιεχωβά. Πόσο ανόητο, λοιπόν, είναι να απαιτή κανείς να δη πραγματικά τον Ιεχωβά προτού πιστέψη σ’ αυτόν! Πιστέψτε στη μαρτυρία των δημιουργικών του έργων. Πιστέψτε στην αληθινή μαρτυρία του γραπτού του λόγου, της Αγίας Γραφής.
8. Εν όψει της επειγούσης ανάγκης για σωτηρία, τι πρέπει να κάμουν οι άνθρωποι αντί να βλασφημούν;
8 Εν όψει της αληθείας και εν όψει της επειγούσης ανάγκης για σωτηρία, οι άνθρωποι σήμερα οφείλουν να προσανατολισθούν προς τη Μία Πηγή σωτηρίας παύοντας να βλασφημούν και αρχίζοντας να αποδίδουν στον ένα αληθινό Θεό τα όσα μας πείθουν ότι αυτός είναι η Πηγή της σωτηρίας μας και ο Μόνος άξιος της εγκάρδιας λατρείας μας. Προς καθοδηγίαν μας ο θεόπνευστος ψαλμωδός ψάλλει: «Απόδοτε εις τον Ιεχωβά, πατριαί των λαών, απόδοτε εις τον Ιεχωβά δόξαν και ισχύν. Απόδοτε εις τον Ιεχωβά την δόξαν του ονόματος αυτού· λάβετε προσφοράς, και εισέλθετε εις τας αυλάς αυτού. Προσκυνήσατε τον Ιεχωβά εν αγίω στολισμώ· τελείτε εις δριμείς πόνους εξαιτίας αυτού, πάσα η γη.»—Ψαλμ. 96:7-9. ΜΝΚ.
9. (α) Για να αποδώσουν οι άνθρωποι όλα αυτά στον Ιεχωβά, ποια υπηρεσία πρέπει πρώτα ν’ αποδοθή; (β) Ποια είναι η πιο μεγάλη προσφορά που μπορούμε να προσφέρωμε σ’ αυτόν;
9 Για να μπορέσουν «αι πατριαί των λαών» ν’ αποδώσουν όλα αυτά στον Ιεχωβά, απαιτείται από μας τους μάρτυράς του η υπηρεσία να κάμωμε γνωστόν στους ανθρώπους τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του και τις ενέργειές του, να τους μιλήσωμε για το όνομά του και για όλα όσα αυτό αντιπροσωπεύει, και να εξηγήσωμε σ’ αυτούς τον γραπτό του λόγο και να τους δείξωμε πώς πρέπει να λατρεύουν αυτόν τον άγιον και ισχυρόν και ένδοξον Θεόν Ιεχωβά. Κάτοικος των ουρανών και Δημιουργός του ανθρώπου, ο Ιεχωβά είναι πάρα πολύ μεγάλος για να κατοική σε επιγείους ναούς με αυλές κατασκευασμένες από χέρια ανθρώπου. Με το πνεύμα του ή την αόρατη ενεργό του δύναμι, αυτός κατοικεί με τον αφιερωμένο λαό του, ιδιαίτερα με το υπόλοιπο των συγκληρονόμων του Χριστού οι οποίοι αποτελούν ένα ζώντα, πνευματικό ναό. Συνεπώς, η πιο μεγάλη προσφορά που ένα άτομο μπορεί να προσφέρη στον Ιεχωβά με γεμάτη αγάπη εκτίμησι και λατρεία, είναι η αφιέρωσις του εαυτού του σ’ αυτόν μέσω του βασιλικού του Αρχιερέως Ιησού Χριστού. Με την προσφορά αυτή δείξτε σ’ αυτόν ότι τον προσκυνείτε με πλήρη υποταγή καθώς και με λατρεία.
10. Με ποιον θείο στολισμό πρέπει να λατρεύεται ο Ιεχωβά;
10 Αυτή η λατρεία του Ιεχωβά πρέπει να γίνη με άγιον στολισμό. Αυτός δεν μπορεί να λατρεύεται με ηθική ακαθαρσία. Δεν μπορεί να λατρεύεται μέσω υλικών ή ορατών ειδώλων, στα οποία αξιούται ότι αποδίδεται μια λεγόμενη σχετική λατρεία, αλλ’ η οποία χρήσις εικόνων καθιστά ένα άτομο ακάθαρτον ειδωλολάτρη ενώπιον του Ιεχωβά. (Ησ. 42:8) Δεν μπορεί να λατρεύεται με στολισμό που είναι δανεισμένος από παγανιστική λατρεία, κάτω από την αυταπάτη ότι ένα θρησκευτικό σύστημα μπορεί να οικειοποιηθή και να αγιάση αυτά τα εξαρτήματα της ειδωλολατρίας για μια ιερή και ευαγγελική χρήσι ενώπιον του αληθινού Θεού. Όχι· αλλά πρέπει να λατρεύεται μ’ έναν πνευματικό στολισμό που μαρτυρεί ότι ένας αγαπά, λατρεύει και υπηρετεί τον Ιεχωβά ως τον μόνο αληθινό Θεό· επίσης, ότι δέχεται τον Υιό του Ιησού Χριστό ως τον ανάσσοντα τώρα Βασιλέα του και ως τον μόνον Αρχιερέα ο οποίος επρομήθευσε την απολυτρωτική θυσία στον Θεό για να άρη τη θεία καταδίκη από μας και να μας ελευθερώση από τη δύναμι της αμαρτίας και την ποινή της, τον θάνατο· επί πλέον δε, ότι έχει δεχθή το προνόμιο και την ευθύνη να είναι μάρτυς του Ιεχωβά όπως ακριβώς ήταν και ο Πρώτιστος Υιός του Ιησούς.
11. Πώς πρέπει οι άνθρωποι να βρίσκονται σε δριμείς πόνους εξαιτίας του Ιεχωβά;
11 Όλοι όσοι αρνούνται να λατρεύσουν έτσι τον Ιεχωβά με άγιο στολισμό, θα έχουν λόγο να βρίσκωνται σε δριμείς πόνους εξαιτίας του. Στην αρχή της μεγάλης θλίψεως επάνω στην οργάνωσι του Σατανά το 1914, όλοι οι τέτοιοι άνθρωποι αισθάνθηκαν απλώς την «αρχήν των ωδίνων» λόγω του παγκοσμίου πολέμου που συνοδεύθηκε από τις πείνες, τις επιδημίες και τους σεισμούς του καιρού εκείνου. (Ματθ. 24:8) Τότε όλοι οι λαοί έτρεμαν κι ευρίσκοντο σε δριμείς πόνους, όχι διότι εσχέτιζαν τον Ιεχωβά Θεό με τα γεγονότα αυτά, αλλά λόγω της τρομερότητος των ιδίων των γεγονότων. Όμως στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» που πλησιάζει, όλοι οι λαοί της γης που δεν είναι αφιερωμένοι σ’ αυτόν, αλλ’ εναντιώνονται σ’ αυτόν, θα βρεθούν σε δριμείς πόνους εξαιτίας του Ιεχωβά. Διότι θ’ αναγκασθούν να συναισθανθούν ότι Εκείνος που κατεφρόνησαν είναι Εκείνος που φέρνει επάνω τους αυτή τη θλίψι, η οποία καταστρέφει τον κόσμο. Αυτός διέταξε ότι τότε πρέπει να βρεθούν σε άκρως δριμείς πόνους. Και θα βρεθούν.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΝΑΓΓΕΛΘΗ
12. Αφού ο Ιεχωβά Θεός ήταν ο άρχων της γης στον καιρό της Εδέμ, γιατί ιδρύθη μια βασιλεία Θεού στο 1914;
12 Κατά τη δημιουργία του ανθρώπου στον παραδεισιακό κήπο της Εδέμ, ο Ιεχωβά Θεός ήταν ο μόνος Άρχων αυτής της γης καθώς και του ουρανού. Η ανταρσία που παρήγαγε ο Σατανάς ή Διάβολος παρουσίασε έναν αντίπαλο θεό και έναν αντίπαλο διεκδικητή της κυριαρχίας του ανθρώπου και της γης. Ο παγγήινος κατακλυσμός της εποχής του Νώε απέδειξε ότι ο Ιεχωβά ήταν ακόμη ο παγκόσμιος Κυρίαρχος και η γη είναι το υποπόδιο του θρόνου του. Έπειτα από γενεές μετά τον Κατακλυσμό, ο Σατανάς, ο αντίπαλος άρχων, παρήγαγε την πρώτη ανθρώπινη βασιλεία στη Βαβέλ ή Βαβυλώνα. Αλλ’ ο Ιεχωβά είχε τον δικό του αντιπροσωπευτικόν βασιλέα επάνω στη γη, τον Μελχισεδέκ. Έπειτα από πολύν καιρό αφότου ο ιερατικός αυτός βασιλεύς παρήλθε από τη σκηνή, ο Ιεχωβά Θεός έχρισε τον Δαβίδ από την Βηθλεέμ ως βασιλέα του Ισραήλ και τον εγκατέστησε στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ, δίνοντας αρχή σε μια μακρά σειρά βασιλέων της οικογενείας του Δαβίδ. Προτού έλθη ο τελευταίος από αυτή τη σειρά των βασιλέων στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο Θεός εκκένωσε τον επίγειον «θρόνον του Ιεχωβά» από τον βασιλέα του και ανέτρεψε την πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ. Τότε αυτή η τυπική ορατή βασιλεία επάνω στη γη ετελείωσε και ο Ιεχωβά έπαυσε να βασιλεύη μεταξύ ανθρώπων μέσω ενός ατελούς βασιλέως της γραμμής του Δαβίδ. Αλλ’ ο Ιησούς Χριστός μάς εδίδαξε να προσευχώμεθα για να έλθη πάλι η βασιλεία του Θεού στη γη και να γίνη το θέλημα του ουρανίου Πατρός στη γη όπως και στον ουρανό. Ο Ιησούς εκήρυξε το ευαγγέλιον αυτής της ερχομένης βασιλείας και πέθανε γι’ αυτήν. Ο Θεός, ανασταίνοντας τον Ιησούν, τον αποκατέστησε σε ζωή και τον εκάθισε στα δεξιά του στον ουρανό και τον διέταξε να περιμένη ώσπου να τελειώσουν οι προσδιωρισμένοι «καιροί των εθνών» στο 1914, οπότε ο Ιεχωβά θα ίδρυε τη βασιλεία του και θα έθετε την εκτελεστική εξουσία της επάνω στον ώμον του Ιησού Χριστού.
13. Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίον πρέπει να λεχθή μεταξύ των εθνών: «Ο Ιεχωβά ο ίδιος έγινε βασιλεύς»;
13 Από την 1η Οκτωβρίου 1914 έχουν ήδη περάσει περισσότερα από σαράντα δύο χρόνια και η μάχη της Βασιλείας στον Αρμαγεδδώνα πλησιάζει γοργά. Υπάρχουν ακόμη άγνωστοι αριθμοί ανθρώπων καλής θελήσεως που πρόκειται να φερθούν κάτω από την προμήθεια σωτηρίας του Ιεχωβά. Περισσότερο παρά ποτέ είναι τώρα καιρός για δράσι, καιρός να βροντοφωνηθή το άγγελμα της ώρας. «Είπατε μεταξύ των εθνών, ‘Ο Ιεχωβά ο ίδιος έγινε βασιλεύς· η παραγωγική γη θα είναι επίσης εστερεωμένη, ώστε να μη σαλευθή· αυτός θα συνηγορήση υπέρ της υποθέσεως των λαών με ευθύτητα.’ Ας ευφραίνωνται οι ουρανοί και ας αγάλλεται η γη· ας ηχή η θάλασσα και το πλήρωμα αυτής. Ας χαίρωσιν αι πεδιάδες, και πάντα τα εν αυταίς· τότε θέλουσιν αγάλλεσθαι πάντα τα δένδρα του δάσους, ενώπιον του Ιεχωβά· διότι ήλθε, διότι ήλθε δια να κρίνη την γην· θέλει κρίνει την παραγωγικήν γην εν δικαιοσύνη, και τους λαούς εν πιστότητι.» (Ψαλμ. 96:10-13, ΜΝΚ) Πόσο μεγαλειωδώς δείχνει η εντολή αυτή η οποία ηχεί με έμπνευσι από τον ουρανό—ότι το κυρίας σπουδαιότητος γεγονός είναι η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού, διότι αυτή θα τακτοποιήση για πάντα υπέρ του Ιεχωβά το επίμαχο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας και θα φέρη σωτηρία σ’ εκείνους που στέκουν πιστά υπέρ της κυριαρχίας του!
14. Γιατί διδασκόμεθα να μην παραλείπωμε ούτε μια μέρα από το να κηρύττωμε τα αγαθά νέα της σωτηρίας μέσω της βασιλείας του Ιεχωβά;
14 Η εγκαθιδρυμένη κυβέρνησις του Ιεχωβά είναι μια αιτία για παγκόσμια χαρά. Αυτή είναι η βασιλεία της σωτηρίας και για τον ουρανό και για τη γη. Η σωτηρία που άρχισε ήδη μέσω αυτής είναι τα αγαθά νέα που οι μάρτυρες διατάσσονται να κηρύττουν από ημέρας εις ημέραν. Διδασκόμεθα να μην παραλείπουμε ούτε μια μέρα από το να την κηρύττωμε. Γιατί; Διότι οι ημέρες για τη διακήρυξί της είναι περιωρισμένες πριν από τον Αρμαγεδδώνα, γίνονται, πράγματι, ολιγώτερες με κάθε μέρα που περνά. Ούτε μια μόνο μέρα δεν τολμούμε να την αφήσωμε έξω από τη σκέψι μας, διότι η βασιλεία της σωτηρίας είναι εκείνο που πρέπει να ζητούμε πρώτα, μαζί με τη δικαιοσύνη του Θεού, όπως είπε ο Ιησούς. Περισσότερο από κάθε άλλον καιρό, γιατί να μην τη ζητούμε τώρα που ήλθε πραγματικά; Κάθε ημέρα παρέχει ευκαιρίες να μιλήσωμε για τη σωτηρία που αυτή έφερε και θα φέρη, για να μπορέσουν και άλλοι να παρακινηθούν να ζητήσουν και αυτοί επίσης τη Βασιλεία. Αφού είναι η μόνη νόμιμη κυβέρνησις του ουρανού και της γης, η μόνη που θα διεκδικήση την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά και θα σώση το ανθρώπινο γένος, έπεται ότι η σωτηρία της αξίζει να διακηρυχθή και σ’ άλλους οι οποίοι επίσης χρειάζονται σωτηρία. Λόγω της επερχομένης καταστροφής αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων, η σωτηρία με τα μέσα του Ιεχωβά είναι κάτι το εξαιρετικά επίκαιρο για να κηρύττεται καθημερινά. Είναι τα μόνα «αγαθά νέα» σήμερα. Αν χαίρωμε καθημερινά για τη Βασιλεία, αν αισθανώμεθα σαν να κράζωμε Αλληλούια! επειδή κατανοούμε ότι αυτή κατακυριεύει τώρα εν μέσω των εχθρών της, θα είμεθα ασυγκράτητοι στο να κηρύξωμε τη σωτηρία που αυτή φέρνει. Η διακήρυξις της σωτηρίας του Ιεχωβά είναι, πράγματι, μέρος της προς αυτόν λατρείας μας, και γνωρίζομε ότι πρέπει να του προσφέρωμε λατρεία κάθε μέρα. Κηρύξατέ την, λοιπόν, από ημέρα σε ημέρα. Αν δεν ψάλλωμε στον Ιεχωβά με το να την κηρύττωμε, δεν έχομε την «χαράν του Ιεχωβά». Το να συμμετέχωμε στη χαρά του είναι φρούριον για μας.—Νεεμ. 8:10, ΜΝΚ.
15. Πώς πρέπει να κηρύττωμε αυτά τα αγαθά νέα, και πού και υπό ποιες ιδιότητες;
15 Τα αγαθά νέα της σωτηρίας πρέπει να τα κηρύττωμε όχι μόνο ατομικά αλλά και συλλογικά, μαζί με όλους τους άλλους σωσμένους, σε μια μεγαλειώδη ενότητα. Η αγάπη του Θεού είναι τόσο μεγάλη, ώστε η σωτηρία του περιλαμβάνει, όχι μόνο έναν, αλλά πολλούς. Είναι μια συλλογική σωτηρία, στην οποία πολλοί συμμετέχουν, ακόμη κι ένα μεγάλο πλήθος «άλλων προβάτων» σήμερα, τα οποία κανένας άνθρωπος δεν μπορεί ακόμη να αριθμήση. Μπορούμε να κηρύξωμε αυτά τα αγαθά νέα με το ομιλούν στόμα μας ή με την ομιλούσα έντυπο ύλη. Για να κηρύξωμε με την έντυπο ύλη, η Εταιρία Σκοπιά μάς εφοδιάζει με Γραφές, βιβλία και βιβλιάρια που εξηγούν τη Γραφή, με τα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα!, με φυλλάδια και αγγελίες δημοσίων διαλέξεων. Για να κηρύξωμε τα αγαθά νέα δεν περιοριζόμεθα σ’ έναν τόπο. Μπορούμε καθημερινά να τα κηρύττωμε στις κατοικίες μας στα μέλη της οικογενείας μας, στις εισόδους των σπιτιών άλλων ανθρώπων πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, σε δημοσίους τόπους εκτός από το βήμα του ομιλητού, ακόμη και με συγκεκαλυμμένο τρόπο σε ολοκληρωτικές χώρες ή σε φυλακές και στρατόπεδα συγκεντρώσεως και δουλικής εργασίας κάτω από δικτατορίες. Μπορούμε να κηρύττωμε τα αγαθά νέα σε απομονωμένους τόπους, ή ως μέλη μιας εκκλησίας μεγάλης ή μικρής, δηλαδή, ως ευαγγελιζόμενοι εκκλησιών. Ακόμη καλύτερα, ένας μπορεί να τα κηρύξη ως ολοχρόνιος σκαπανεύς ευαγγελιζόμενος, ακόμη και ως ιεραπόστολος σε ξένες χώρες. Μπορεί κανείς να έχη το προνόμιο να τα κηρύττη ως δημόσιος ομιλητής μιας εκκλησίας, ή ως υπηρέτης ζώνης σε μια από τις δέκα ζώνες στις οποίες έχει διαιρεθή η γη, με πολλά τμήματα της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά σε κάθε ζώνη. Η εδαφική περιοχή κάτω από κάθε τμήμα είναι διηρημένη σε περιφέρειες και κατόπιν υποδιηρημένη σε περιοχές, κάθε δε περιοχή περιλαμβάνει έναν αριθμό εκκλησιών μαρτύρων του Ιεχωβά. Μπορεί, λοιπόν, μερικοί να έχουν ευνοηθή με το να κηρύττουν τα αγαθά νέα ως υπηρέται περιφερείας ή υπηρέται περιοχής. Έτσι, υπό πολλές ιδιότητες μπορεί να γίνη η διακήρυξις των αγαθών νέων, και ο καθένας πρέπει να είναι πιστός υπό την δική του ιδιότητα.
16. (α) Είναι ανάγκη να είναι κανείς ολοχρόνιος διαγγελεύς για να είναι εντεταλμένος να κηρύττη τα αγαθά νέα; (β) Πρέπει να περιορισθούμε στο να τα κηρύττωμε εμείς οι ίδιοι;
16 Για να είναι κανείς εντεταλμένος να κηρύττη τα αγαθά νέα στον αγρό και να τα κηρύττη «από ημέρας εις ημέραν» δεν χρειάζεται να είναι διαγγελεύς που αφιερώνει ολόκληρον τον χρόνον του. Ο κάθε σωσμένος είναι εντεταλμένος από τον Ιεχωβά να κηρύττη τη σωτηρία του από ημέρα σε ημέρα ανάλογα με τις ευκαιρίες του. Εκείνο που έχει ως αποτέλεσμα περισσοτέρους πιστούς δεν είναι μόνο το να συνιστούμε τα αγαθά νέα σε γείτονας και εντελώς ξένους, αλλά και το να προσφερώμεθα ν’ αρχίσωμε Γραφικές μελέτες στα σπίτια των ενδιαφερομένων ανθρώπων, έτσι ώστε να γίνεται μελέτη των αγαθών νέων εκεί, τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Εκείνο που πρέπει να κάμωμε δεν είναι μόνο το να κηρύττωμε τα αγαθά νέα εμείς οι ίδιοι, αλλά και το να κάνωμε άλλους να τα κηρύττουν με δύναμι και αποτέλεσμα. Η προσπάθειά μας πρέπει να είναι το να εκπαιδεύσωμε άλλους να ενωθούν μαζί μας στο να τα κηρύττωμε.
17. Για ποια προσωπική αιτία πρέπει να κηρύττουμε τα αγαθά νέα, και γιατί πρέπει να το κάμωμε αυτό ακόμη και αν απαγορεύεται από τους εχθρούς της σωτηρίας;
17 Τι θα συμβή αν κηρύττωμε τα αγαθά νέα της σωτηρίας του Ιεχωβά και τις επτά ημέρες κάθε εβδομάδος κατά το έτος 1957; Ασφαλώς τούτο: θα πλησιάσωμε πολύ περισσότερα ώτα με τον χαρούμενο ήχο· πολλά ώτα, που ήσαν κωφά επί πολύν καιρό επειδή ποτέ δεν είχαν ακούσει, πρόκειται να ανοιχθούν με το ότι τα αγαθά νέα θα τα πλησιάσουν, επί τέλους. Πρόκειται να φερθή παρηγορία σε πολλές λυπημένες καρδιές, οι οποίες, για μια αλλαγή, θα επιθυμούσαν ν’ ακούσουν ένα αληθινά ευφρόσυνο άσμα μ’ ένα χαρούμενο θέμα για να αντισταθμίσουν το σημερινό πένθος και θρήνον όλων των εθνών καθώς βλέπουν το «σημείον του Υιού του ανθρώπου» στους ουρανούς. (Ματθ. 24:30) Περισσότερα άτομα καλής θελήσεως μπορεί έτσι να φερθούν στην κατάστασι της σωτηρίας και περισσότερα θα λάβουν θεοκρατική εκπαίδευσι για να ψάλλουν και να κηρύττουν τα αγαθά νέα στους άλλους. Ως ένα ευλογητό αποτέλεσμα που θα προκύψη από το να γίνουν όλα αυτά πριν από τον Αρμαγεδδώνα, ο Ιεχωβά Θεός θα γίνη ευρύτερα γνωστός, θα εκτιμηθή, θα πιστευθή, θα γίνη δεκτός, θα λατρευθή, θα εξυμνηθή και θα υπηρετηθή περισσότερο. Ώ, πόσο άξιος είναι όλων αυτών!
18, 19. Αντί να λέγη στα πράγματα της γης, της θαλάσσης και του ουρανού να εξαφανισθούν εξαιτίας της ελεύσεως του Ιεχωβά, τι λέγει σ’ αυτά ο ψαλμωδός;
18 Κηρύξατε, λοιπόν, τα αγαθά νέα της σωτηρίας του λόγω των όσων γνωρίζετε ότι αυτά έκαμαν για σας. «Μεγαλεία έκαμεν ο Ιεχωβά δι’ ημάς· ενεπλήσθημεν χαράς.» (Ψαλμ. 126:3, ΜΝΚ· Μάρκ. 5:19) Επίσης, να είσθε πρόθυμοι, να είσθε έτοιμοι, να είσθε χαρούμενοι να υποβάλλεσθε σε όλη τη δαπάνη του εαυτού σας που χρειάζεται για να τα κηρύττετε. Τι σημασίαν έχει αν οι εχθροί της σωτηρίας μας προτιμούν ν’ απολεσθούν και προσπαθούν να κάμουν και άλλους ν’ απολεσθούν λέγοντάς μας να μείνωμε αδρανείς; Δεν θα δώσωμε προσοχή σ’ αυτούς. Βρισκόμαστε κάτω από μια εντολή υψηλότερη από τη δική τους να διακηρύξωμε τα αγαθά νέα, και πρέπει θαρραλέα να υπακούσωμε στην ανώτερη εντολή και θα υπακούσωμε. Όχι μόνον εμείς, αλλά και όλα τα δημιουργήματα του Θεού στον ουρανό και στη γη καλούνται να εκφράσουν την ακράτητη χαρά τους επειδή αυτός, ο Θεός της σωτηρίας, ήλθε στην πρωτεύουσα κυβέρνησί του ως Βασιλεύς και Κριτής. Για τούτο, οι ουρανοί πρέπει να ευφραίνωνται, η γη πρέπει να αγάλλεται, η θάλασσα πρέπει να ηχή με όλο το πλήρωμά της, οι πεδιάδες και όσα είναι σ’ αυτές πρέπει να χαίρουν, και τα δένδρα του δάσους πρέπει να αγάλλωνται ενώπιον του Ιεχωβά, τώρα που αυτός ήλθε ως Βασιλεύς και Κριτής. Διότι ω! πόσα αγαθά υπόσχεται η έλευσίς του!
19 Μια και βλέπομε ότι ο μέγας, ο εμπνέων φόβον, ο μεγαλοπρεπής, ο λαμπρός, ισχυρός και ωραίος και ένδοξος Ιεχωβά ήλθε στον ναό του για κρίσι, συνοδευόμενος από τον μεγαλοπρεπή Βασιλέα του Ιησούν Χριστόν, όλα τα πράγματα της γης, της θαλάσσης και του ουρανού λαμβάνουν την έως τώρα δυσδιάκριτη μεγαλοπρέπειά τους. Διότι, στα χίλια χρόνια της βασιλείας του Χριστού, ο παράδεισος πρόκειται να αποκατασταθή στη γη και να περικυκλώση όλη την υδρόγειο σφαίρα. Αντί, λοιπόν, ο θεόπνευστος αγαλλόμενος ψαλμωδός να λέγη στα δένδρα και στα προϊόντα του αγρού να μαραθούν και στις ευρύστερνες θάλασσες να εξατμισθούν επειδή ο Ιεχωβά έχει έλθει για να κατακαύση τη γη και τους πλανήτας, τους ήλιους και τα άστρα στους ουρανούς, λέγει στη γη, στη θάλασσα, στον ουρανό και στο πλήρωμά των να λάβουν τη χαρούμενη εμφάνισι πραγμάτων που περιμένουν απελευθέρωσι και να ξεσπάσουν σε μια αρμονία ήχου που διεγείρει την ψυχή.
20. Πώς η γη, η θάλασσα και ο ουρανός δεν θα βεβηλώνωνται πια από τους ανθρώπους;
20 Και για εύλογη αιτία! Διότι οι θάλασσες δεν θα παραμορφώνωνται πια από την άσχημη θέα ατομικών πολεμικών πλοίων ή πυρηνικών υποβρυχίων ούτε θα δηλητηριάζωνται από ατομικές βόμβες που εκχύνουν ραδιοενεργά μόρια επάνω στα κύματά των ή επάνω στα θελκτικά νησιά των. (Ησ. 33:21-23) Η ατμόσφαιρα της γης δεν θα βεβηλώνεται πια από δολοφονικούς βομβαρδιστάς και κατευθυνόμενα βλήματα μεγάλου βεληνεκούς ούτε θα γίνεται δηλητηριώδης με επιβλαβείς πτώσεις καυτής τέφρας από ατομικές εκρήξεις. Τα όρη δεν θα χρησιμοποιούνται πια ως κρυψώνες για τη μυστική στέγασι αεροπλάνων ή για την οικοδόμησι εργοστασίων πυρομαχικών ή ως πηγές των ορυκτών που είναι αναγκαία για τον πυρηνικό πόλεμο. Η σελήνη δεν θα θεωρήται πια ως στόχος ταξιδιού στο διάστημα, από τον οποίο, το πρώτο από τα αμιλλώμενα σε εξοπλισμούς έθνη που θα τον φθάση, θα μπορή να κυριαρχή όλων των άλλων εθνών. Δεν θα κατακόπτωνται πια τα πρωτόγονα δάση για να προμηθεύσουν πολτόν για τον χάρτην των εφημερίδων και των περιοδικών που διαδίδουν ψευδή προπαγάνδα, χαμερπείς ειδήσεις, αισχρές γελοιογραφίες και εμπορικόν υλισμό.
21. Πώς θα ευεργετηθή όλη η επίγεια κτίσις από την έλευσι του Ιεχωβά για να κυβερνήση και να κρίνη;
21 Α όχι! Αλλά όλη η γήινη κτίσις θα ευεργετηθή από την έλευσι του Ιεχωβά για να κυβερνήση και να κρίνη. Διότι, όπως αυτός ο ίδιος υπεσχέθη, όλοι όσοι φθείρουν τη γη θα φθαρούν οι ίδιοι στην καταστροφή του Αρμαγεδδώνος, και μια φορά ακόμη, όπως στον κήπο του Θεού στην Εδέμ, όλη η φύσις θα έχη πλήρως καθαρισθή για να εκφρασθή προς δόξαν και αίνον του μεγαλοπρεπούς Δημιουργού της. Ως Βασιλεύς και Κριτής της γης, αυτός ενδιαφέρεται για τα πράγματα που έθεσε μέσα στη γη και τα πράγματα που εφύτευσε σ’ αυτήν και διεμόρφωσε γύρω της όταν εδημιούργησε αυτή τη γη ως αιώνιον παραδεισιακόν οίκον του ανθρώπου. Αυτός δεν θέλει να γίνεται κακή χρήσις όλων αυτών από τους ιδιοτελείς δούλους του Διαβόλου. Επιθυμεί όλα αυτά να εξυπηρετούν τον έντιμο, ζωοπάροχο σκοπό του. Τι το παράδοξο, λοιπόν, ότι και όλα ακόμη τα μη νοητικά πράγματα της γης και του ουρανού πρέπει να προσφωνηθούν και να κληθούν να επευφημήσουν, να βρυχηθούν, να βροντήσουν, να φανούν όσο το δυνατόν ωραιότερα!
22. Αν όλα αυτά τα πράγματα πρέπει να χαρούν για την έλευσί του, τι θα γίνη μ’ εμάς:
22 Όλα αυτά τα πράγματα έχουν αιτία να χαίρουν και να ευφραίνωνται επειδή ο Δημουργός των έγινε Βασιλεύς και ήλθε στο ναό του για απελευθερωτικό έργο κρίσεως. Αλλά τι θα γίνη μ’ εμάς; Πόσο περισσότερο πρέπει εμείς που είμεθα προικισμένοι με λαλιά, που διαβάζομε τη Γραφή, που είμεθα νοήμονα ζωντανά πλάσματα, να ψάλλωμε σ’ αυτόν, να λέμε ότι έγινε βασιλεύς και να κηρρύτωμε τα αγαθά νέα της σωτηρίας του!
23. Πώς εγκατεστάθη στερεά η παραγωγική γη και πώς ο Ιεχωβά κρίνει αυτήν και τον λαόν της;
23 Όπως δείχνει ο χρονολογικός πίναξ της Γραφής και αποδεικνύουν τα γεγονότα που διεδραματίσθησαν από το 1914 εις εκπλήρωσι της προφητείας, ο Ιεχωβά μαζί με τον Άγγελον της Διαθήκης του, Ιησούν Χριστόν, είναι στον πνευματικό του ναό γι’ αυτή την αναγκαία κρίσι από την άνοιξι του 1918. Η γη ή επίγεια κατάστασις της κοινωνίας Νέου Κόσμου των μαρτύρων του έγινε παραγωγική γη, η οποία ποτέ δεν θα σαλευθή για καταστροφή, αλλά θα παραγάγη πάντοτε τον καρπό της δικαιοσύνης κάτω από τη στοργική ευλογία του. Έχει εγκατασταθή στερεά ως η βάσις της «νέας γης» του δικαίου νέου κόσμου. Αυτή τη «γη» ο Ιεχωβά την κρίνει ευνοϊκά. Την υπερασπίζει ως κατοικίαν των πιστών του μαρτύρων και καταδικάζει τον Γωγ του Μαγώγ και όλους τους άλλους όσοι επιτίθενται εναντίον της θεοκρατικής αυτής γης. Τους κατοίκους αυτής της «γης» τους κρίνει με την πιστότητά του, και συνηγορεί υπέρ της υποθέσεως του υπολοίπου των κληρονόμων της Βασιλείας του και υπέρ της υποθέσεως των καλής θελήσεως συγκατοίκων των, των «άλλων προβάτων» του Βασιλέως Ιησού Χριστού.
24. Πώς αυτός κρίνει τους λαούς με την πιστότητά του;
24 Κυττάξτε τι έχει ήδη κάμει από τον θρόνον της κρίσεώς του για τον λαόν του ονόματός του επάνω στη γη! Πόσο πιστός υπήρξε σ’ αυτούς σύμφωνα με τους όρους της αμετάκλητης διαθήκης του, της Αβρααμιαίας διαθήκης για την ευλογία όλων των φυλών και εθνών της γης! Πόσο αληθινός και πιστός υπήρξε στον γραπτό του λόγο, τη Γραφή, στους τελείους νόμους του και στις άμεμπτες αρχές του και, ναι, στον Εαυτό του! Δια του Συντρόφου του Κριτού, Ιησού Χριστού, διαχωρίζει τους λαούς όλων των εθνών ως ερίφια που είναι εναντίον της Βασιλείας και ως πρόβατα που είναι υπέρ της Βασιλείας. Θα εκτελέση κρίσιν στον μέγαν πόλεμον της διεκδικήσεως και της απελευθερώσεως. Οι τρομακτικές αγέλες εριφίων θα καταναλωθούν στην πύρινη εκδήλωσι της κρίσεώς του, αλλά το ειρηνικό, ενωμένο ποίμνιο προβάτων θα ανακηρυχθή αθώο και θα εισαχθή ζωντανό στην επίγεια επικράτεια της βασιλείας του Υιού του Ιησού Χριστού.—Ματθ. 25:31-46.
25. Ποιοι έχουν ένα άσμα να ψάλουν, και τι πρέπει να κάμωμε επειδή το άσμα αυτό είναι έξοχο;
25 Βλέποντας όλα αυτά, πώς μπορούμε να μείνωμε άφωνοι, όταν η θεία εντολή είναι να ψάλλωμε, να ψάλλωμε στον Ιεχωβά; Αν οι ουράνιοι υιοί του Θεού και τα ουράνια άστρα της αυγής είχαν ένα άσμα όταν ο Θεός έθετε το θεμέλιο του υποποδίου του, της γης—αν το πλήθος της ουρανίας στρατιάς είχε ένα άσμα αίνου προς τον Θεό κατά την γέννησι του Υιού του Θεού, ο οποίος επρόκειτο να γίνη ο αιώνιος Βασιλεύς της γης—ναι, αν οποιοσδήποτε τώρα έχη ένα άσμα, αν οποιοσδήποτε είχε ποτέ ένα άσμα, κι εμείς οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα έχομε ένα άσμα! Ναι, έχομε ένα άσμα, ένα «νέον άσμα» που όμοιό του ποτέ προηγουμένως δεν απλώθηκε μελωδικά σε όλη την οικουμένη. Το άσμα μας έχει το τελευταίο, το νεώτατο θέμα. Η ραψωδία μας Βιβλικής μελωδίας έχει γίνει το άσμα που εκπέμπεται ανάμεσα στις αυξανόμενες χιλιάδες ανθρώπων καλής θελήσεως άσχετα με την εθνικότητά των ή τη γλώσσα των. Ο συνθέτης του είναι ο μακάριος Θεός Ιεχωβά, ο οποίος το ενέπνευσε με το άγιό του πνεύμα. Ο Διευθυντής του Άσματος για μας είναι ο βασιλικός Υιός του, Ιησούς Χριστός. Μην αναχαιτίζετε, λοιπόν, τη φωνή σας. Υπ’ αυτόν ενωθήτε με τον διογκούμενον χορόν σε όλη τη γη. Ψάλλετε, ψάλλετε από χαρά, με θελκτική αρμονία μαζί με όλη την Κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ενωμένοι, αδιάκοπα κηρύττετε τα αγαθά νέα της σωτηρίας του Ιεχωβά Θεού από ημέρας εις ημέραν.