Η Αναδημιουργία του Δικαίου Κόσμου
ΕΝΑΣ θεατής καθόταν κι έβλεπε την κινηματογραφική ταινία «Η Ευτυχία της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου», παραγωγής της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Ο ευτυχής λαός και οι έγχρωμες σκηνές της φύσεως που ενεφανίζοντο στην οθόνη διήγειραν μέσα του μια λαχτάρα να ιδή τη γη ολόκληρη ν’ ακτινοβολή μια τέτοια ωραιότητα και να την απολαμβάνουν στο πλήρες φιλήσυχοι άνθρωποι. Πώς μπορούσε ποτέ να γίνη αυτό;
Ο επεξηγητής της ταινίας, σαν να ησθάνετο το ανέκφραστο ερώτημα, συνέχισε τις χαρωπές του παρατηρήσεις: «Οι τέλειες συνθήκες που έχασε ο άνθρωπος στον καιρό της αρχικής αποστασίας θα ανανεωθούν. Οι παραδεισιακές συνθήκες του κήπου της Εδέμ θα αποκατασταθούν. Όλη η φαυλότης θα εξαφανισθή. Όλα τ’ αποτελέσματα της αποστασίας του Σατανά θα παρέλθουν.»
Η Αγ. Γραφή υποστηρίζει πλήρως τις δηλώσεις του επεξηγητού. Ο παράδεισος θα αποκατασταθή, όχι με την καταστροφή της γης, αλλά με την ανακαίνισι του προσώπου της γης. Αυτό θα γίνη, όχι με τη μικρή δύναμι του ανθρώπου, αλλά με την απεριόριστη δύναμι του αρχικού Δημιουργού της γης, του Ιεχωβά Θεού. Περί αυτού είναι γραμμένο: «Εξαποστέλλεις το πνεύμα σου, κτίζονται, και ανανεόνεις το πρόσωπον της γης.»—Ψαλμ. 104:30.
Η ανανέωσις του προσώπου της γης συντελείται με μια αναγέννησι ή αναδημιουργία μιας εύτακτης διατάξεως νοημόνων πλασμάτων, με το να συνεργάζωνται όλοι με ενότητα για την εκπλήρωσι του θείου σκοπού σχετικά με τη γη. Μια τέτοια εύτακτη διάταξις ή οργάνωσις υπήρχε κάποτε. Ο προεδρεύων αξιωματούχος της ήταν ένας αόρατος, πνευματικός υιός του Θεού. Το ορατόν μέρος αυτής απετελείτο από τους πρώτους δύο ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα. Αυτός ο σύνδεσμος αοράτων και ορατών τέκνων του Θεού αποτελούσε τον πρώτον «κόσμον». Είχε ένα ειδικό καθήκον ανατεθειμένο από τον Κυρίαρχο του Σύμπαντος να επιμελήται επιγείων συμφερόντων. Τα μέλη δεν έπρεπε να επεμβαίνουν σε ζητήματα αναγόμενα σε άλλα τμήματα της απεράντου δημιουργίας του Ιεχωβά. Η γη ήταν το πεδίον της δράσεώς των κι έπρεπε να παραμένουν σε υποταγή στον υπέρτατον Κύριόν των, τον Ιεχωβά.
Ο σκοπός του Θεού σχετικά με τη γη εξετέθη σε πολύ απλή γλώσσα στους πρώτους ανθρώπους. Ο Θεός είπε: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» Οι άνθρωποι επρόκειτο να παραγάγουν το είδος των δια γάμου και τεκνοποιίας ώσπου να υπάρξουν αρκετοί απ’ αυτούς για ν’ αναλάβουν άνετα τη φροντίδα όλων των ζητημάτων της γης. Κάτω από την επίβλεψι των αοράτων «ουρανών», η ορατή ανθρώπινη κοινωνία ή «γη» επρόκειτο να εκπληρώση τη βουλή του Θεού.—Γέν. 1:28.
Μια σημαντική ιδιότης απητείτο από κάθε μέλος του πρώτου εκείνου κόσμου, η ιδιότης της υπακοής. Η παρακοή δεν θα εγίνετο ανεκτή. Θα είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο. Μόνον ευπειθή πλάσματα επρόκειτο να χρησιμοποιούνται στην εκπλήρωσι του θείου σκοπού για τη γη. Ένα τεκμήριο υπακοής απητείτο αμέσως από το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος. Είχαν προειδοποιηθή αυστηρά αυτοί να αποφύγουν το να φάγουν από τα δένδρον «της γνώσεως του καλού και του κακού.»—Γέν. 2:17.
Ο αόρατος προεδρεύων αξιωματούχος του πρώτου εκείνου κόσμου ήταν ο πρώτος που απεδείχθη ακατάλληλος. Με φιλοδοξία επεζήτησε να αναμιχθή σε πράγματα που δεν του είχαν ανατεθή, τολμώντας ακόμη να ελπίζη ότι θα μπορούσε να αναλάβη και τη θέσι του Παντοδυνάμου Θεού. Η ένδειξις της αποστασίας του σύντομα ήλθε στο φώς. Ευθύς κατόπιν ο αποστάτης αυτός υπεκίνησε τον Αδάμ και την Εύα να ταχθούν με το μέρος του, λέγοντας στην Εύα το πρώτο ψεύδος, ότι δεν υπάρχει θάνατος λόγω παρακοής στον Θεό, και με πανουργία διεγείροντας την ιδιοτέλεια μέσα στην καρδιά τους. Αυτοί έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό, παρέλειψαν να παράσχουν την κατάλληλη απόδειξι υπακοής κι έτσι απεδείχθησαν ότι στερούνται προσόντων για κάθε άλλη θέσι εμπιστοσύνης. Έτσι, ολόκληρος ο πρώτος, κόσμος διεφθάρη.—Γέν. 3:4-6.
Ο Ιεχωβά Θεός ενήργησε γρήγορα. Απήγγειλε την καταδίκη των αποστατών εκείνων και τους απεχώρισε από την παγκόσμια οικογένειά του. Μπορούσαν να αρχίσουν και να θέσουν σε λειτουργία έναν δικό τους φαύλον κόσμο, αλλά με τη βέβαιη γνώσι ότι κι αυτός επίσης ήταν καταδικασμένος απ’ αυτή την ίδια του την αρχή. Το «σπέρμα» ή ο γόνος της «γυναικός» του Θεού, ή πιστής παγκοσμίου οργανώσεως στους ουρανούς, θα κατέστρεφε στον ωρισμένο καιρό κάθε φαυλότητα και θα αποκαθιστούσε τον δίκαιο κόσμο που προώρισε αρχικά ο Θεός για το καλό της γης και τη διεκδίκησι του λόγου και του ονόματός του.—Γέν. 3:15.
ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Επί αιώνες, άνθρωποι που ασκούσαν πίστι στον αληθινό Θεό απέβλεπαν στην εμφάνισι εκείνου που θα συνέτριβε τον πονηρό αποστάτη, θα κατέστρεφε όλα τα φαύλα του έργα και θα αντήμειβε το ευπειθές ανθρώπινο γένος με ζωή αιώνια μέσω της αξίας της θυσιασμένης ανθρώπινης ζωής του και της πίστεώς των σ’ αυτήν. Όλα αυτά θα συνέβαιναν στον καιρό της αναδημιουργίας του δικαίου κόσμου. Μέσω των πιστών αυτών δούλων ο Ιεχωβά διεμόρφωσε και ανέγραψε προφητικές εικόνες που θα εχρησίμευαν στο να προσδιορίσουν τον ερχόμενον ελευθερωτή. Το ιερό αυτό υπόμνημα, με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού, ήταν αρκετό να καταστήση ικανό τον απόστολο Πέτρο να προσδιορίση θετικά τον Ιησού Χριστό ως εκείνον, τον οποίον ο Θεός έκαμε «Κύριον και Χριστόν», ο οποίος θα υφίστατο θάνατον στα χέρια του μεγάλου αποστάτου και κατόπιν θα ανελαμβάνετο στον ουρανό «μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων.»—Πράξ. 2:36· 3:18-21.
Λόγω αυστηρής υπακοής υπό σκληρή δοκιμασία, ο Ιησούς Χριστός απεδείχθη πλήρως ενδεδειγμένος για την εμπιστευτική θέσι που προωρίζετο να λάβη. Κατ’ επανάληψιν ο μέγας αποστάτης Σατανάς προσεπάθησε να συντρίψη την απόρθητη ακεραιότητά του κι έτσι να τον καταστήση ακατάλληλο να υπηρέτηση ως βασιλεύς πάνω σ’ ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης. Όλα εις μάτην! Ο Ιησούς εξήλθε νικητής σε κάθε περίπτωσι. Είναι γραμμένο ότι «εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα.» Όποιος πρόκειται να λάβη ζωή στον νέο κόσμο με τον Ιησού Χριστό πρέπει ν’ ακολουθήση το ίδιο πρότυπο υπακοής υπό δοκιμασίαν για να είναι ενδεδειγμένος γι’ αυτό το προνόμιο. Ο Πέτρος επληροφόρησε τους Χριστιανούς ότι, «εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού.»—Φιλιππησ. 2:8, 9· 1 Πέτρ. 2:21.
Ο Ιησούς δεν επρόκειτο να είναι μόνος μέσα στο αόρατο μέρος του αναδημιουργημένου κόσμου της δικαιοσύνης. Επρόκειτο να έχη συντρόφους, οι οποίοι θα συνεβασίλευαν με αυτόν στους ουρανούς. Στους πρώτους ανθρώπους που διάλεξε ο Ιησούς έδωσε την εξής επαγγελία: «Αληθώς σας λέγω, ότι σεις οι ακολουθήσαντές μοι, εν τη παλιγγενεσία, όταν καθίση ο Υιός του ανθρώπου επί του θρόνου της δόξης αυτού, θέλετε καθίσει και σεις επί δώδεκα θρόνους, κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.» Στην ίδια ομάδα των πιστών ανδρών είπε: «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ευδόκησε να σας δώση την βασιλείαν.» Αργότερα απεκάλυψε ότι το «μικρόν ποίμνιον» θα απετελείτο από 144.000 άτομα που θα επεδείκνυαν την ίδια ιδιότητα της υπακοής όπως ο Κύριός των.—Ματθ. 19:28· Λουκ. 12:32· Αποκάλ. 7:4· 14:1.
ΤΟ ΟΡΑΤΟΝ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Τα ορατόν μέρος του αναδημιουργημένου κόσμου της δικαιοσύνης πρόκειται ν’ αποτελεσθή από πιστούς ανθρώπους, οι οποίοι, επίσης, επιδεικνύουν την ιδιότητα της υπακοής υπό δοκιμασίαν. Πολλοί απ’ αυτούς έζησαν προτού γεννηθή ο Ιησούς επάνω στη γη, τα δε ονόματα διαφόρων απ’ αυτούς δίδονται στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής του Παύλου. Αυτοί θα λάβουν «ανάστασιν ζωής». Άλλοι ενεφανίσθησαν στην εποχή μας, δηλώνοντας δημοσία ότι οφείλουν σωτηρία στον Ιεχωβά και στον Χριστό Ιησού, όχι στα Ηνωμένα Έθνη ή σε οποιοδήποτε έθνος ή στο εθνικό του σύμβολο. Αργότερα θα υπάρξουν τέκνα εκείνων που μέλλουν να επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα καθώς και εκείνοι οι οποίοι εκπορεύονται από τους νεκρούς «εις ανάστασιν κρίσεως». Όλοι αυτοί πρέπει να αποδείξουν την υπακοή των στον Υπέρτατον Άρχοντα, Ιεχωβά, περνώντας από τη δοκιμασία της ακεραιότητος στο τέλος της χιλιετούς διακυβερνήσεως του Χριστού υπό πίεσιν από μέρους του μέλλοντος ν’ απολυθή Σατανά και των δαιμόνων του.—Ιωάν. 5:29· Αποκάλ. 7:10· 20:7-9.
Όλοι οι άνθρωποι που υφίστανται δοκιμασίαν στη διάρκεια και στο τέλος των χιλίων ετών της βασιλείας του Χριστού είναι εκείνοι που χαρακτηρίζονται ως ‘αι δώδεκα φυλαί του Ισραήλ,’ στο Ματθαίος 19:28. Αυτοί θ’ αποτελέσουν μια ορατή κοινωνία, θεοκρατικά ωργανωμένη για υπηρεσία, όπως οι αρχαίες φυλές του Ισραήλ. Πάνω σ’ αυτή την εύτακτη κοινωνία του Νέου Κόσμου ο Ιησούς Χριστός και οι 144.000 ουράνιοι σύντροφοί του πρόκειται ν’ ασκήσουν εξουσία ως βασιλείς και κριταί.
ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΗ Η ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ;
Ο Ιησούς συνέδεσε τον χρόνον της αναδημιουργίας με τον χρόνον κατά τον οποίον θα εκάθητο επάνω στον ένδοξο θρόνο του ως Βασιλεύς. Τότε, όσοι άφησαν τα πάντα για να τον ακολουθήσουν θα ελάμβαναν την αμοιβή της αιωνίου ζωής. Η γέννησις της βασιλείας των ουρανών θα έκανε την έναρξι της αναδημιουργίας του δικαίου κόσμου.
Οι προφητείες της Αγ. Γραφής σημειώνουν σαφώς το έτος 1914 ως τον χρόνον οπότε ο Χριστός Ιησούς άρχισε να κατακυριεύη εν μέσω των εχθρών του. Εκείνο το έτος άρχισε η αναδημιουργία του δικαίου κόσμου. Πόλεμος εξεράγη στον ουρανό. Ο νικητής Χριστός και οι αγγελικές του δυνάμεις κατέρριψαν τον Δράκοντα και τις δαιμονικές του ορδές στη γειτονία της γης για ν’ αναμείνη περαιτέρω ταλαιπωρίες στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Μετά τριάμισυ χρόνια, στο 1918, ο Χριστός Ιησούς παρουσιάσθη ή «ετέθη» ως το θεμέλιον του δικαίου νέου κόσμου υπό την τελική έννοια στο ουράνιο Όρος Σιών. Επακολούθησε εντατική δράσις. Οι πιστοί «άγιοι», που εκοιμήθησαν στον θάνατο ως την εμφάνισι του Αδωνάι Ιεχωβά και του Αγγέλου της διαθήκης του στον πνευματικό του ναό το 1918, ηγέρθησαν από τους νεκρούς. Ως πνευματικά πλάσματα, περιβεβλημένα αθανασίαν και ένδοξα καθ’ ομοίωσιν του Χριστού Ιησού, κάθονται μαζί του σε βασιλικούς θρόνους.—Ψαλμ. 110:2· Αποκάλ. 12:7· 16:14· 3:21· Μαλαχ. 3:1.
Στο έτος 1919 όσοι αποτελούσαν το υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού απελευθερώθηκαν από την αιχμαλωσία των στη σύγχρονη πνευματική Βαβυλώνα, την παγκόσμια οργάνωσι του Σατανά, κι εφυτεύθησαν στη δική τους «γη» της καθαρής λατρείας, όπου γρήγορα άρχισαν να παράγουν καρπούς της Βασιλείας. Απετέλεσαν τον πυρήνα της νέας επιγείου κοινωνίας που θα επιζήση από τον Αρμαγεδδώνα και θα είναι πρώτη στη σκηνή της ενεργείας μετά τον πόλεμον εκείνον. Στο 1919 έλαβε χώραν η θεμελίωσις της «νέας γης» ή νέας επιγείου κοινωνίας. Από το έτος εκείνο ολοένα περισσότεροι ενώθηκαν ενθουσιωδώς με την κοινωνία του Νέου Κόσμου στη διακήρυξι των αγαθών νέων της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας. Συνδεδεμένοι με αδιάρρηκτους δεσμούς αγάπης και γεμάτοι από το ισχυρό πνεύμα του Ιεχωβά, προώθησαν τα όρια της «γης» αυτών ως τα άκρα της υδρογείου σφαίρας. Πραγματικά, η αναδημιουργία του δικαίου κόσμου είναι εν προόδω!—Ιερεμ. 32:37-42· Ησ. 51:3 έως 52:2.
Σε λίγο ο πόλεμος του Αρμαγεδδώνος θα αποτελειώση τον φαύλο παλαιό κόσμο. Η μέλλουσα να επιζήση κοινωνία τον Νέου Κόσμου θα απομακρύνη τα ερείπια του πολέμου και θα θάψη τα οστά των ασεβών. Με απεριόριστη χαρά οι κάτοικοι της γης θα σπεύσουν στο έργον της ανανεώσεως του προσώπου της γης, ώσπου να γίνη αυτή η υδρόγειος σφαίρα ένας ένδοξος παράδεισος τρυφής. Τα τέκνα εκείνων που θα επιζήσουν θα προσθέσουν ευτυχία στα σπίτια που θα οικοδομηθούν τότε. Η εντολή να γεννήσουν τέκνα εν δικαιοσύνη θα εκπληρωθή υπό έννοιαν τεκμηρίου προς ικανοποίησιν και διεκδίκησιν Εκείνου ο οποίος ευλόγησε την εβδόμη μέρα της δημιουργίας και την κατέστησε ιερή.—Ιεζ. 39:9-16· Γέν. 2:3.
Στον ευτυχή αυτόν παράδεισον θα έλθουν «οι εν τοις μνημείοις», «οι πράξαντες τα φαύλα», στους οποίους εδόθη υπόσχεσις για «ανάστασιν κρίσεως». Όταν αναστηθούν από τους νεκρούς με τη δύναμι του πνεύματος του Θεού δια Χριστού Ιησού, πρέπει να μάθουν δικαιοσύνη. Ένα κατάλληλο εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα είναι σε λειτουργία κάτω από την κηδεμονία της θείας κυβερνήσεως. Η κρίσις θα βασίζεται στην πρόοδο των στο να μαθαίνουν δικαιοσύνη.—Ιωάν. 5:28, 29.
Στο τέλος των χιλίων ετών θα έλθη η τελική δοκιμασία ακεραιότητος. Όλοι οι ανάξιοι θα αποχωρισθούν και θα καταστραφούν. Το ευπειθές ανθρώπινο γένος θα ανακηρυχθή δίκαιον, πλήρως επιδοκιμασμένον από τον Ιεχωβά. Η αναδημιουργία του κόσμου θα είναι πλήρης.—Αποκάλ. 20:7-10· 21:5.