Μια Λουθηρανή Γίνεται Μάρτυς του Ιεχωβά

ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ το Τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά στο Ελσίνκι της Φιλλανδίας έλαβε επιστολή από μια νεαρή γυναίκα η οποία έλεγε: «Είμαι μια πρότερον εχθρά της αληθείας, συκοφάντις των μαρτύρων του Ιεχωβά, που ήμουν σε μια τόσο απελπιστική κατάστασι ώστε δεν μπορούσα να ιδώ μια σπίθα φωτός μέσα στο ίδρυμα όπου υπηρετούσα ως διδασκάλισσα Κυριακού σχολείου και διευθύντρια σε μια ομάδα νεανίδων. Επί δώδεκα χρόνια και πλέον χρησιμοποιούσα το μεγαλύτερο μέρος του ελευθέρου χρόνου μου με ζήλο στους κύκλους της Λουθηρανικής Εκκλησίας. Το γεγονός ότι συχνά υπήρξα σε θρησκευτικές εορτές, όπου ιερείς εχλεύαζαν τους μάρτυρας του Ιεχωβά και συνιστούσαν προφύλαξι απ’ αυτούς, μ’ έκαμε ν’ αρχίσω να σκέπτωμαι γι’ αυτό το ζήτημα. Τι γίνεται, αν αυτοί έχουν την αλήθεια; σκέφθηκα. Η καρδιά μου εκραύγαζε ματαίως, διότι ποθούσα να έχω κατανόησι των Γραφικών αποριών μου. Προσευχόμουν στον Θεό να με κατευθύνη σ’ εκείνους που τον λατρεύουν με τον ορθό τρόπο. Οι παραδόσεις των πατέρων μου δεν με ικανοποιούσαν πια. Αισθανόμουν ότι είχα ανάγκη του ορθού είδους πνευματικής τροφής για αιώνια ζωή.

»Σαν να ήταν απάντησις στην προσευχή μου, ήλθαν σ’ εμένα δύο άνθρωποι. Ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά. Ζητούσαν καταλύματα για μια συνέλευσι που θα είχαν στην πόλι μας. Τους προσεκάλεσα να μπουν μέσα, για μεγάλη έκπληξι της οικογενείας μου. Τους απηύθυνα ερωτήσεις τη μια μετά την άλλη και κάθε φορά ελάμβανα απάντησι από τη Γραφή. Όταν άκουσα την αλήθεια από τον Ιεχωβά Θεό, την ησπάσθην αμέσως, διότι ήταν ακριβώς αυτό που λαχταρούσα.

»Γρήγορα μου διηυκρινίσθη ότι οι διδασκαλίες της Γραφής που μου παρουσίασαν ήσαν πολύ διαφορετικές απ’ ό,τι είχα μάθει από παιδί. Αργότερα, καθώς συνωμιλούσα πάλι με μάρτυρας του Ιεχωβά, ένα γεγονός άρχισε να μ’ ενοχλή. Είχα σοβαρά παρεμποδίσει μια από τις μαθήτριές μου, που είχε έλθει να μου πη ότι άρχισε να πηγαίνη στις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά, επειδή δεν είχε αποκομίσει τίποτα από την εκκλησία. Τώρα ποθούσα να κράξω σ’ αυτό το ίδιο κορίτσι ότι έπρεπε εσπευσμένως να έλθη σ’ επαφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, διότι αυτοί έχουν την αλήθεια. Ένα μεγάλα βάρος αφηρέθη απ’ την καρδιά μου, όταν μια μέρα έλαβα επιστολή απ’ το ίδιο εκείνο κορίτσι που έλεγε ότι δεν έδωσε προσοχή στην προειδοποίησί μου αλλά, αφού μετέβη σε άλλη πόλι, άρχισε να πηγαίνη στις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά και τώρα ήταν μια απ’ αυτούς.

»Ενώπιόν μου ήταν μια απόφασις. Δεν ήταν εύκολο, αλλά κατάλαβα ότι η υπακοή ήταν καλύτερη από τη θυσία και η υποταγή από το πάχος των κριών. Εγκατέλειψα τη Λουθηρανική εκκλησία για μεγάλη λύπη του νουνού μου και ιερέως. Την ίδια μέρα έλαβα μέρος σε μια κοινωνική συναναστροφή, όπου ήσαν παρόντες όλοι οι νεανίαι της εκκλησίας, μαζί με διαφόρους ιερείς κι έναν επίσκοπο. Σε μια κατ’ ιδίαν συνομιλία μου με τον επίσκοπο, αυτός παρεδέχθη ότι το νηπιοβάπτισμα δεν ήταν Γραφικό. Τον ερώτησα γιατί τότε η εκκλησία το διδάσκει, κι έλαβα αυτή την απάντησι: ‘Έχομε συνηθίσει πάρα πολύ σ’ αυτό, κι αν το καταργήσωμε τώρα σύμφωνα με την Αγία Γραφή, μόνο μεγαλύτερη σύγχυσις θα επέλθη.’ Ώστε αυτό είναι!

»Η από πριν διευθετηθείσα ομιλία μου σ’ εκείνη την ομήγυρι ήταν κι ο αποχαιρετιστήριος λόγος μου προς την εκκλησία. Ωμίλησα πρώτα στους νεαρούς της εκκλησίας και είπα ότι οι δοξασίες περί αθανασίας της ψυχής, περί τριάδος, περί βαπτίσματος, κλπ. που τους είχα διδάξει, δεν ήσαν Γραφικές. Τους παρώτρυνα να είναι άγρυπνοι, να μην πιστεύουν μ’ ευπιστία οτιδήποτε διδάσκονται, αλλά να μελετούν πρώτα. Διεπίστωσα ότι ενώπιόν μου ήταν ένα πιο πρόθυμο ακροατήριο από κάθε άλλη φορά. Οι ιερείς κι ο επίσκοπος έγιναν κάτωχροι εξαιτίας εκείνων που άκουσαν. Χαίρω που δεν πρόκειται να είμαι πια μια δούλη και διδασκάλισσα ψευδών (μολονότι ελάμβανα 200 δολλάρια τον μήνα γι’ αυτά).

»Είμαι ευτυχής που μέσα σ’ αυτόν τον σκοτεινό κόσμο υπάρχει ακόμη ευκαιρία να φύγωμε από το βυθιζόμενο πλοίο σε ασφάλεια μέσα στην κοινωνία Νέου Κόσμου, όπου μπορούμε να υπηρετούμε τον Θεό κατά το παράδειγμα του Χριστού. Ελπίζω ότι θα γίνω μια ώριμη μάρτυς ως προς τη θεοκρατική οργάνωσι κι ευπειθώς θα καταστήσω γνωστή τη Βασιλεία, της οποίας διωρισμένος Βασιλεύς είναι ο Λυτρωτής μας Χριστός Ιησούς.»