Γιατί Άνθρωποι Κάθε Τάξεως Γίνονται Μάρτυρες του Ιεχωβά
ΚΑΘΟΣΟΝ το έγκλημα, η βία και η έντασις αυξάνουν σε όλο τον κόσμο σήμερα, πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν ανάγκη από κάτι που να τους δίνη μια βάσιμη ελπίδα για το μέλλον. Άλλοι νομίζουν ότι το καλύτερο είναι ν’ ‘αποκομίσουν όλα όσα μπορούν από τη ζωή τώρα.’ Προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σκληρές πραγματικότητες με τα οινοπνευματώδη ποτά ή τα ναρκωτικά. Είναι αλήθεια ότι μερικοί προσπάθησαν να βρουν την απάντησι στη θρησκεία. Αλλά πολύ συχνά έχουν απογοητευθή από τις πράξεις και τις διδασκαλίες των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. Υπήρχαν και μερικοί που λαχταρούσαν για κάτι καλύτερο και το βρήκαν. Πώς; Ας μας πουν μερικοί απ’ αυτούς πώς έγινε αυτό.
ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ
Σκεφθήτε την περίπτωσι μιας γυναίκας που κατοικούσε στο Σικάγο. Είχε παιδιά και ζούσε είκοσι χρόνια μ’ έναν άνδρα με τον οποίον δεν ήταν παντρεμένη. Αισθανόταν ότι ο κλήρος της στη ζωή ήταν απελπιστικός. Περιγράφοντας την κατάστασί της λέγει:
«Σκεπτόμουν μόνο τον θάνατο. Δεν μπορούσα να βρω καμμιά χαρά στη ζωή που έκανα. Εζήτησα τη βοήθεια ενός πνευματιστικού ‘αναγνώστου και συμβούλου’ ο οποίος ενόμιζα ότι θα μπορούσε να με βοηθήση. Αντί να βοηθηθώ αποθαρρύνθηκα περισσότερο, διότι οι τρεις επισκέψεις που έκαμα σ’ αυτόν μου εστοίχισαν 100 δολλάρια, και προσπαθούσε να με παρασύρη σε ανηθικότητα. Ήμουν ένα νευρικό ερείπιο. Άρχισα να πίνω υπερβολικά, προσπαθώντας να βρω την ειρήνη που τόσο πολύ χρειαζόμουν. Αλλά και αυτό δεν μ’ εβοήθησε. Τελικά έφθασα στην απόφασι ότι ο θάνατος ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεφύγω από την προφανώς χωρίς αξία και μάταιη ζωή που περνούσα.
«Αλλά ένοιωσα ότι είχα ακόμη την επιθυμία να ζήσω. Και σε μια απελπιστική προσπάθεια να βρω ένα λόγο για να ζω στράφηκα στον Θεό· προσευχήθηκα σ’ αυτόν να με βοηθήση.
«Λίγες μέρες αργότερα μάρτυρες του Ιεχωβά χτύπησαν την πόρτα μου. Τους είπα αμέσως να φύγουν. Αλλά κατόπιν αποφάσισα να τους καλέσω πίσω. Διευθετήθηκε μια συμμελέτη και σε λίγο άρχισα να παρακολουθώ συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά μαζί με τους γυιους μου.»
Τι έμαθε αυτή η γυναίκα από τη μελέτη της Αγίας Γραφής σε χρονικό διάστημα δύο ετών που της άλλαξε την άποψι της ζωής; Μπόρεσε να διακρίνη ότι ο Ιεχωβά Θεός είχε ένα θαυμαστό σκοπό για το ανθρώπινο γένος, δηλαδή, ν’ απομακρύνη κάθε ανομία από τη γη σ’ αυτή τη γενεά και να χειρισθή τις υποθέσεις της γης με δικαιοσύνη μέσω της βασιλείας του δια του Ιησού Χριστού. Μπόρεσε επίσης να εκτιμήση την ανάγκη ν’ ανταποκριθή στις απαιτήσεις που έχει καθορίσει ο Θεός για κείνους που πρόκειται να λάβουν την επιδοκιμασία του και την ευλογία του. Παντρεύθηκε λοιπόν τον άνδρα με τον οποίο είχε ζήσει πάνω από είκοσι χρόνια και με άλλους τρόπους προσήρμοσε τη ζωή της με τον Λόγο του Θεού. Αυτή η γυναίκα, σχολιάζοντας τα συμβάντα λέγει: «Με χαρά σάς λέγω ότι αφιερώθηκα και βαπτίσθηκα. Τώρα οι γυιοι μου και εγώ υπηρετούμε όλοι μαζί τον Ιεχωβά.»
ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Έχετε ακούσει άτομα να εκφράζωνται ότι ήσαν απογοητευμένα που έβλεπαν ότι η εκκλησία των δεν προσκολλάται στην Αγία Γραφή; Σε μερικές περιπτώσεις αυτό συνέτεινε στο να διάγουν μια ζωή εντελώς αντίθετη με το θέλημα του Θεού. Ένας άνθρωπος από το Τέξας, αφηγούμενος τη δική του πείρα, λέγει τα εξής:
«Ύστερ’ από δύο ετών έγγαμη ζωή, η σύζυγός μου κι εγώ αποφασίσαμε να βρούμε κάποια εκκλησία και ν’ αρχίσωμε να πηγαίνωμε σ’ αυτή. Εγώ ήξερα ότι η εκκλησία στην οποία πήγαινα προτού παντρευτούμε δεν ήταν η κατάλληλη εκκλησία για μένα. Δοκιμάσαμε λοιπόν να πάμε στην εκκλησία που επήγαινε η σύζυγος μου—μια φορά—και αυτό ήταν ό,τι μπορούσαμε να κάμωμε. Έτσι, δεν πήγαμε πουθενά.
«Περνούσαμε μια ζωή μονότονη. Δεν είχαμε στενούς φίλους και η μόνη συντροφιά μας ήταν με τους συγγενείς μας. Αυτό δεν θα ήταν τόσο κακό, αν σχεδόν κάθε φορά που πηγαίναμε μαζί δεν γυρίζαμε στο σπίτι μεθυσμένοι.
«Αισθανόμουν την ανάγκη του Θεού και της Αγίας Γραφής. Αλλά συγχρόνως αισθανόμουν ότι δεν είχα το δικαίωμα να προσεύχωμαι, εξαιτίας όλων των κακών που είχα κάμει. Θυμηθείς τι μου είχε πει κάποιος (‘Αν προσεύχεσαι για γνώσι, ο Θεός θα σε βοηθήση’), απεφάσισα να δοκιμάσω. Ήταν Σαββατόβραδο. Η σύζυγός μου και το παιδί κοιμούνταν. Προσευχήθηκα: ‘Αγαπητέ μου Θεέ, αν υπάρχης Θεέ, βοήθησέ με να βρω τη θρησκεία που είναι σωστή.’
«Την επόμενη μέρα το πρωί σηκώθηκα από το κρεββάτι και βάδισα προς την εξώπορτα. Παρατηρώντας από το τζάμι της πόρτας, είδα ένα χαρτάκι που είχε φερθή από τον άνεμο κοντά στην είσοδο. Δεν μπορούσα να φαντασθώ από που προήρχετο, διότι είχαμε κόψει το χορτάρι και καθαρίσει την αυλή την προηγούμενη μέρα. Οπωσδήποτε, βγήκα έξω και το πήρα. Σκέφθηκα ότι θα ήταν κάποια πρόσκλησις από κάποια εκκλησία.
«Συγκινήθηκα, πιστεύοντας ότι ο Θεός απήντησε στην προσευχή μου. Είπα στη σύζυγό μου ότι θα πήγαινα σ’ αυτή την εκκλησία στις τέσσερις το απόγευμα. Εκείνη δεν ήθελε να έλθη. αλλά ήξερα ότι, αν έλεγα ότι εγώ θα πήγαινα είτε θα ήθελε εκείνη να πάη είτε όχι, εκείνη θα άλλαζε γνώμη. Και το έκαμε.
«Στις 3:30 μ.μ. μπήκαμε στον χώρο σταθμεύσεως. Μια επιγραφή έλεγε, ‘Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά.’ Ποτέ δεν είχα ακούσει για τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Βαδίζοντας προς την αίθουσα, το ξανασκέφθηκα αν έπρεπε να μπω. Οι σκέψεις μου ήσαν, ‘Ίσως να είναι εκείνοι που λαμβάνουν το «άγιο πνεύμα,» όπως αυτοί το ονομάζουν, και περιστρέφονται στο πάτωμα.’ Δεν ήθελα τίποτε τέτοιο. Γι’ αυτό ξεκινήσαμε πάλι πίσω προς το αυτοκίνητο. Κατόπιν είπαμε, ‘Τι θα γίνη αν αυτή είναι η σωστή θρησκεία; Αν φύγωμε τώρα, μπορεί να μη ξαναγυρίσωμε πάλι.’ Πήγαμε λοιπόν μέσα.»
Τι είδαν μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας; Τι τους εντυπωσίασε για τους μάρτυρας του Ιεχωβά;
Και συνεχίζει: «Βρήκαμε μια απλή και σεμνά διακοσμημένη αίθουσα. Αφού βρήκαμε τόπο να καθήσωμε, αρχίσαμε να παρατηρούμε γύρω μας. Όλοι μιλούσαν και πραγματικά φαίνονταν ότι ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο. Σε λίγο άρχισαν να έρχωνται και να αυτοσυστήνωνται. Ύστερ’ από δεκαπέντε λεπτά περίπου, αφού μου απήντησαν στα ερωτήματά μου, επείσθηκα ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν την αλήθεια για την Αγία Γραφή. Πράγματα όπως κήρυκες που δεν πληρώνονται, η μη είσπραξις χρημάτων με δίσκους, μετάβασις πραγματικά από πόρτα σε πόρτα για να λέγουν στους ανθρώπους για τον Θεό, και το πραγματικό ενδιαφέρον που έδειξαν για μας μου έκαμαν εντύπωσι.
«Ένας ήλθε και μας ρώτησε αν θα θέλαμε να έχωμε μια οικιακή Γραφική μελέτη. Εμείς φυσικά δεχθήκαμε.»
ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Από δική σας πείρα γνωρίζετε ότι τα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου αναμιγνύονται τακτικά στην πολιτική. Αλλά τι θα λεχθή για τη νουθεσία της Γραφής να τηρούμεθα ‘αμόλυντοι από τον κόσμο’; (Ιακ. 1:27) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατανοούν ότι πρώτιστη οσιότης των, δηλαδή η νομιμοφροσύνη των, πρέπει να στρέφεται στη βασιλεία του Θεού δια του Χριστού, και δεν αναμιγνύονται στην πολιτική του κόσμου. Η κατανόησις τούτου έχει κάνει βαθιά εντύπωσι στους εκζητητές της αληθείας.
Ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, επισκεπτόμενος τα σπίτια των ανθρώπων βρήκε ένα φιλικό του πρόσωπο που του είπε: «Έχω δυο ερωτήματα να κάμω, και οι απαντήσεις σου θα καθορίσουν αν η συνομιλία μας πρόκειται να συνεχισθή ή αν θα φύγετε. Το πρώτο ερώτημα είναι, Πιστεύεις σε τίποτε άλλο εκτός από τη Γραφή ως αληθινό;» Ο Μάρτυς τον διαβεβαίωσε ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν μόνο στην Αγία Γραφή ως τη θεόπνευστη αλήθεια και όχι σε ανθρωποποίητες παραδόσεις ή σύμβολα πίστεως. «Μου έδωσες τη σωστή απάντησι στο πρώτο ερώτημα,» είπε ο άνθρωπος, «αλλά ίσως να μη απαντήσης σωστά στο δεύτερο ερώτημα. Εγώ αναζητώ μια θρησκεία που να μη σχετίζεται διόλου με την πολιτική. Εσείς έχετε σχέσεις με την πολιτική;» Ο άνθρωπος αυτός, όταν πληροφορήθηκε ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά απέχουν από κάθε πολιτική, και από ψηφίσματα ακόμη, εξεπλάγη πραγματικά. Τελικά έγινε μια έναρξις Γραφικής μελέτης με αυτόν και τη σύζυγό του. Τώρα και οι δύο είναι βαπτισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά.
ΣΕ ΣΥΓΧΙΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
Άλλοι πάλι που είναι τώρα μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν περιέλθει σε σύγχυσι με τις διδασκαλίες και τις πράξεις των εκκλησιών που παρακολουθούσαν προηγουμένως. Αν και ήσαν ειλικρινείς, δεν μπορούσαν να βρουν ικανοποιητικές απαντήσεις στις απορίες των. Μια γυναίκα από τη Χιλή αφηγείται τα εξής:
«Από ηλικία εννέα ετών ήθελα να υπηρετώ τον Θεό και, ως Ρωμαιοκαθολική που ήμουν, εθαύμαζα τους ιερείς και τις καλογρηές. Σε ηλικία είκοσι δύο ετών μπήκα στο μοναστήρι για ν’ αρχίσω να εκπαιδεύωμαι ως καλογρηά. Η διδασκαλία περί Τριάδος με έφερνε σε αμηχανία και η εξήγησις ότι ήταν μυστήριο δεν με ικανοποιούσε. Εν τούτοις, έκαμα τις πρώτες μου ευχές σιωπής, πενίας, παθημάτων και αγνότητος. Τότε άρχισε πραγματικά η απογοήτευσις. Ενόμιζα ότι το να υπηρετώ τον Θεό ως καλογρηά θ’ αποτελούσε μια συνεχή πηγή χαράς και ευτυχίας. Πόσο έσφαλλα όμως! Η Αγία Γραφή εθεωρείτο σαν ένα μαγικό βιβλίο που δεν έπρεπε να το εγγίζη κανείς· οι ευχές της σιωπής εσήμαιναν ότι δεν θα μπορούσαμε να μιλούμε, μόνον να προσευχώμεθα· μας έδιναν φαγητό ακατάλληλο για ανθρώπους· απαιτούσαν από όλες μας να πηγαίνωμε στο κελλί μας και να γδυνόμαστε και χρησιμοποιώντας ένα μαστίγιο, να χτυπούμε τον εαυτό μας. Μερικές λιποθυμούσαν ενώ αυτοτιμωρούνταν. Δεν μπορούσα παρά να διερωτώμαι αν ο Θεός πραγματικά τα ήθελε ολ’ αυτά. Κατόπιν απεφάσισα να φύγω. Ενώ η Μήτηρ Ηγουμένη απουσίαζε, εγώ έφυγα για το σπίτι.
«Μια μέρα έμαθα τη Δεύτερη Εντολή, που ήταν εναντίον της λατρείας εικόνων. Αυτό με εξέπληξε, διότι η εικονολατρία αποτελούσε ένα μέρος της καθημερινής μας ζωής μέσα στο μοναστήρι. Αυτό αφύπνισε μέσα μου μια έντονη επιθυμία να μάθω την Αγία Γραφή. Ζωηρά προσευχόμουν στον Θεό να μπορούσα με κάποιο τρόπο να προμηθευθώ μια Αγία Γραφή και να έχω κάποιον να με διδάσκη. (Τότε έλαβα την απόφασι, ένεκα φόβου, να επιστρέψω στο μοναστήρι.)
«Σε λίγο ήρθε στην πόρτα μου ένας άνθρωπος και είπε: ‘Καλή μέρα σας, προσφέρομε δωρεάν Γραφικές μελέτες στους ανθρώπους.’ Εγώ έμεινα άφωνη. Η προσευχή μου πήρε απάντησι!
«Αρχίσαμε μια Γραφική μελέτη. Τι θαυμαστά πράγματα έμαθα! Επί ένα χρονικό διάστημα δεν είπα στον Μάρτυρα ότι εγώ εμελετούσα για να γίνω καλογρηά, διότι εφοβούμην ότι αυτός δεν θα συνέχιζε τη μελέτη. Εν τούτοις, όταν του εφανέρωσα αυτό το γεγονός, η χαρά του ήταν τόσο μεγάλη όσο και η δική μου στο να με βοηθήση να ελευθερωθώ από μια τόσο μεγάλη φυλάκισι.
«Τώρα έχω μάθει ότι το να υπηρετώ τον Ιεχωβά είναι εκείνο που πάντοτε εσκεπτόμουν ότι θα ήταν μια πραγματική χαρά και ευχαρίστησις.»
Κατά καιρούς, λόγω προηγουμένης θρησκευτικής εκπαιδεύσεως, μερικοί είχαν μια προκατειλημμένη άποψι για τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Αλλά η απογοήτευσις με τη δική τους εκκλησία συνετέλεσε στο να παραμερίσουν την προκατάληψί τους και ν’ ακούσουν. Η επόμενη πείρα προέρχεται από μια γυναίκα από την Φιλλανδία:
«Είχα μια αυστηρή θρησκευτική ανατροφή. Όταν ήμουν ακόμη νέα, ο πατέρας μου προσηύχετο να μη γίνη κανένα από τα παιδιά του Κομμουνιστής η μάρτυς του Ιεχωβά. Όταν ήλθε ο καιρός για να εκλέξω ένα επάγγελμα, απεφάσισα να προσφέρω μια υπηρεσία στην εκκλησία. Γράφθηκα λοιπόν στο Χριστιανικό Γυμνάσιο. Εκεί εμείς οι μαθηταί εδιδασκόμεθα κατ’ επανάληψιν να φυλαγώμεθα από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Μας έλεγαν ότι ήσαν αιρετικοί που απαρνούνταν ακόμη και το αντίλυτρον.
Όταν ζήτησαν διακόνισσες από μας εγώ ήμουν έτοιμη να δεχθώ. Αυτό απαιτούσε περαιτέρω εκπαίδευσι. Φυσικά εγώ είχα την προθυμία να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα και γι’ αυτό έκανα ερωτήματα για πολλά πράγματα. Αυτό δεν ήταν αρεστό στους δασκάλους μου. Προσπαθούσαν να με μεταχειριστούν ευγενικά, και έλεγαν: ‘Καλό είναι που ρωτάς αυτά τα πράγματα, αλλά οι ατελείς άνθρωποι ποτέ δεν μπορούν να καταλάβουν πλήρως την Αγία Γραφή. Ασφαλώς θα έχης προσέξει ότι οι συγγραφείς της, όπως είναι ο απόστολος Παύλος, λόγου χάριν, ήσαν τόσο ατελείς όσο κι εμείς. Η Γραφή δεν είναι όλος ο Λόγος του Θεού· υπάρχουν και σκέψεις ανθρώπων μέσα σ’ αυτήν.’
«Ο Θεός γινόταν πιο απομακρυσμένος και άγνωστος σ’ εμένα, αλλά παρ’ όλ’ αυτά, ύστερ’ από έξη χρόνια σπουδών έλαβα την ευλογία του επισκόπου για ν’ αρχίσω τη σταδιοδρομία μου ως διακόνισσα. Ήμουν όμως δυστυχής. Σ’ αυτή την εργασία η προσωπικότης μου κομματιάσθηκε και έφθασα σε ένα πνευματικό αδιέξοδο. Μπορώ να πω ότι η Αγία Γραφή στην πραγματικότητα είχε κομματιασθή εμπρός στα μάτια μου και στην ακοή μου. Μετά από λίγον καιρό πανδρεύθηκα και αυτό ήταν εν μέρει η σωτηρία μου. Ο σύζυγός μου ήταν απροκατάληπτος και γι’ αυτό σε μια περίπτωσι, προσεκάλεσε μέσα στο σπίτι δύο μάρτυρας του Ιεχωβά. Κατ’ επιθυμίαν του συζύγου μου άρχισε μια Γραφική μελέτη στο σπίτι μας. Λόγω της προγενεστέρας μου εκπαιδεύσεως, θεωρούσα τους μάρτυρας του Ιεχωβά σαν ακάθαρτους Σαμαρείτες, αλλά προς έκπληξίν μου γρήγορα ανακάλυψα ότι αυτοί θεωρούσαν ολόκληρη τη Γραφή ως τον Λόγο του Θεού. Δεν πέρασε πολύς καιρός και πρόθυμα συμμετείχα στη Γραφική μελέτη. Σε λίγο όλη η οικογένεια δέχθηκε την αλήθεια και τώρα όλοι χαίρομε στην αγνή λατρεία του Ιεχωβά.»
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ
Πολλοί άνθρωποι, εκτός του ότι παρατηρούν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκουν ότι λέγει η Αγία Γραφή, έχουν εντυπωσιασθή και από τον τρόπο της συμπεριφοράς των μεταξύ των. Μια γυναίκα από την πολιτεία της Φλώριδας αφηγείται την εντύπωσί της:
«Έχω ακούσει για τους μάρτυρας του Ιεχωβά—για το πόσο στοργικοί και καλοί είναι. Αποφάσισα λοιπόν να πάω στην Αίθουσα Βασιλείας. Δεν είχα ιδέα τι κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, τι κηρύττουν ή πώς προσεύχονται.
«Όταν για πρώτη φορά μπήκα μέσα στην αίθουσα, ήμουν πολύ νευρική. Προχώρησα να πάω σ’ έναν απ’ αυτούς για να του πω κάτι. Κατόπιν κύτταξα γύρω μου και είδα μια γυναίκα την οποία είχα εξυπηρετήσει σ’ ένα φαρμακείο όπου εργαζόμουν. Αμέσως αισθάνθηκα μια ανακούφισι, επειδή τουλάχιστον υπήρχε κάποιο άτομο με το οποίο μπορούσα να μιλήσω περισσότερα γι’ αυτή τη θρησκεία.
«Μετά τη συνάθροισι σκέφθηκα ότι πιθανώς όλοι θα σηκωθούν και θα βγουν έξω. Αλλά όλοι ήλθαν σ’ εμένα και με ρώτησαν το όνομά μου και πώς μου φάνηκε η συνάθροισις. Μπορούσα να διακρίνω ότι τελικά κάποιος πραγματικά ενδιαφέρθηκε για το πώς μου φάνηκαν τα πράγματα. Μου έκανε καλή εντύπωσι όταν είδα πόσο στοργικοί ήσαν. Δεν ήξεραν τίποτε για μένα—τι είδους άνθρωπος ήμουν. Ωστόσο ήσαν ευγενικοί μαζί μου.»
Είσθε σεις ένας από τους πολλούς που σήμερα αναζητούν ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να ζήσουν σε αρμονία με την Αγία Γραφή; Γιατί να μην επισκεφθήτε μια Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά με την πρώτη ευκαιρία σας; Εκείνο που βλέπετε και μαθαίνετε εκεί μπορεί να ανανεώση την ελπίδα σας στον Θεό και στις διατάξεις του για την ανθρώπινη ευτυχία.