Ποιμήν του Ισραήλ

«Ω Ποιμήν του Ισραήλ, ακροάσθητι, συ ο οδηγών ως ποίμνιον τον Ιωσήφ· ο καθήμενος επί των χερουβείμ, εμφανίσθητι.»—Ψαλμ. 80:1, 2, ΜΝΚ.

1. Πώς εξεικονίζεται η σχέσις μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού και του λαού Του;

Ο ΙΕΧΩΒΑ, ο μέγας Δημιουργός, έχει εγκαθιδρύσει μια πολύ θαυμαστή σχέσι μεταξύ του εαυτού του και του αγαπητού του Υιού, του Κυρίου Ιησού Χριστού, η σχέσις δε αυτή είναι πολύτιμη. Άνδρες και γυναίκες επάνω στη γη προσκαλούνται να έλθουν στην ίδια στενή σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό και με τον Ιησού Χριστό και να ευλογηθούν. Η ενότης αυτή είναι δυνατή με υπακοή και εξάρτησι από τον Θεό, η οποία βοηθεί όλους να έχουν ειρήνη και ευτυχή ικανοποίησι και να επαναπαύωνται στη βεβαίωσι της πλούσιας προμηθείας του Ιεχωβά γι’ αυτούς. Αυτή η ευλογημένη σχέσις, που αποκαλύπτεται μέσω των Γραφών και του έργου του Ιεχωβά Θεού υπέρ του λαού του, μπορεί να παραβληθή μ’ έναν ποιμένα και τα πρόβατά του. Ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Ποιμήν του Ισραήλ, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Καλός Ποιμήν, οι επίσκοποι στις εκκλησίες είναι υποποιμένες και ο λαός του Ιεχωβά είναι τα πρόβατα. Καθώς εξετάζομε αυτές τις αλήθειες μαζί, θα γίνουμε ευτυχείς.

2. Πώς δίνουν παρηγορία οι βεβαιώσεις που διατυπώνονται στον Ψαλμό 23;

² Δεν διατυπώνονται μεγαλύτερα λόγια παρηγορίας στη Γραφή από εκείνα που περιέχονται στον Ψαλμό 23. Ο Μέγας Ποιμήν είναι ο Ιεχωβά, ο Ύψιστος Θεός, ο Δημιουργός του σύμπαντος, και είναι ο επιμελητής του ποιμνίου του. Ο Δαβίδ ήταν ο συνθέτης του ψαλμού αυτού, το δε όνομά του, που σημαίνει «αγαπητός, προσφιλής», προσδιορίζει κατάλληλα τον αγαπητόν Δούλον που θα ήγειρε ο Θεός για να είναι ο ένας Ποιμήν, δηλαδή, τον Ιησού Χριστό. Ο «αγαπητός», λοιπόν, λέγει: «Ο Ιεχωβά είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός. Αναζωογονεί την ψυχήν μου· με οδηγεί δια τρίβων δικαιοσύνης, ένεκεν του ονόματος αυτού. . . . δεν φοβούμαι κακόν διότι συ είσαι μετ’ εμού.» (Ψαλμ. 23:1, 3, 4, ΜΝΚ) Εκείνοι που ανήκουν στο ποίμνιο του Θεού τώρα μπορούν να εκφράσουν την ίδια εμπιστοσύνη, διότι Αυτός είναι ο Ποιμήν μας. Ο Ιεχωβά είναι ένας ισχυρός Θεός, ένας τρομερός Θεός, ένας που μισεί την αδικία· και όμως είναι Θεός τρυφερότητας και ευσπλαγχνίας, Θεός που τηρεί διαρκή επαγρύπνησι επάνω στο ποίμνιό του. Αυτός είναι ο Ποιμήν του Ισραήλ, και εμείς είμεθα «τα πρόβατα της βοσκής σου». (Ψαλμ. 79:13) Δεν θα στερηθούμε ποτέ. Ως μειλίχια, προβατοειδή μέλη της αγέλης του, ας αναγνώσωμε στοχαστικά ολόκληρο τον εικοστό τρίτο ψαλμό και ας κάνωμε σκέψεις επάνω στις γλυκειές και εξόχως πολύτιμες υποσχέσεις του.

3. Πώς εποίμανε ο Ιεχωβά τον φυσικόν Ισραήλ;

³ Ο Ιεχωβά εποίμανε τον φυσικόν Ισραήλ. «Δια της θαλάσσης είναι η οδός σου, και αι τρίβοι σου εν ύδασι πολλοίς, και τα ίχνη σου δεν γνωρίζονται. Ωδήγησας ως πρόβατα τον λαόν σου, δια χειρός Μωυσέως και Ααρών.» (Ψαλμ. 77:19, 20) Όταν αυτό το ποίμνιο απεπλανάτο ή ήταν απειθές, εξεδηλώνετο η δυσαρέσκεια του Θεού, αλλ’ αυτός ήταν ακόμη ο ποιμήν των: «Ω Ποιμήν του Ισραήλ, ακροάσθητι, συ ο οδηγών ως ποίμνιον τον Ιωσήφ· ο καθήμενος επί των χερουβείμ εμφανίσθητι. Επίστρεψον ημάς, Θεέ, και επίλαμψον το πρόσωπον σου, δια να σωθώμεν.» (Ψαλμ. 80:1, 3, ΜΝΚ) Λόγω της υπερηφανείας του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, ο Μέγας Ποιμήν επέτρεψε να αιχμαλωτισθή το τυπικό του ποίμνιο. Ο Ιερεμίας, λοιπόν, είπε για τους απίστους: «Πού είναι το ποίμνιον, το δοθέν εις σε, τα ωραία σου πρόβατα;»—Ιερεμ. 13:20.

4, 5. Εξηγήστε το Ησαΐας 40:1, 2, 10, 11 όπως εφαρμόζεται (α) στον Ισραήλ· (β) στον λαό του Θεού σήμερα.

⁴ Μετά τις τιμωρίες που επήρχοντο στον φυσικόν Ισραήλ, ο Ιεχωβά είχε παρηγορητικούς λόγους για το ποίμνιο εκείνο: «Παρηγορείτε, παρηγορείτε τον λαόν μου, λέγει ο Θεός σας . . . και φωνήσατε προς αυτήν, ότι ο καιρός της ταπεινώσεως αυτής επληρώθη, ότι η ανομία αυτής συνεχωρήθη· . . . Ιδού, Κύριος ο Ιεχωβά θέλει έλθει μετά δυνάμεως, και ο βραχίων αυτού θέλει εξουσιάζει δι’ αυτόν· ιδού, ο μισθός αυτού είναι μετ’ αυτού, και η αμοιβή αυτού ενώπιον αυτού. Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον αυτού ως ποιμήν· θέλει συνάξει τα αρνία δια του βραχίονος αυτού, και βαστάσει εν τω κόλπω αυτού και θέλει οδηγεί τα θηλάζοντα.» (Ησ. 40:1, 2, 10, 11, ΑΣ) Τι τρυφερότης εκφράζεται μ’ αυτά τα λόγια, και πόσο βαρυσήμαντα είναι για τους καιρούς μας!

⁵ Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες ο Μέγας Ποιμήν, με το χέρι του Καλού Ποιμένος Ιησού Χριστού και ενεργώντας μέσω της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου», εξήγαγε το πνευματικό του ποίμνιο από την αντιτυπική Αίγυπτο, τον σύγχρονο κόσμο. Απελευθέρωσε τον λαό του από την εξουσία του παλαιού αυτού κόσμου και από το σκότος του και τις βδελυκτές του συνθήκες, τους απελευθέρωσε από τη δουλεία και τους μετεφύτευσε στην οργάνωσι του Νέου Κόσμου, οργάνωσι φωτός, ελευθερίας και ευτυχίας. Αυτή η θαυμαστή σωστική δύναμις του Ιεχωβά για τον λαό του εξεδηλώθη με την εγκατάστασι του εκλεκτού Βασιλέως στον ουράνιο θρόνο το 1914 και με τον νικηφόρο πόλεμο στον ουρανό, ο οποίος επραγματοποίησε την έξωσι του Σατανά και των πονηρών του αγγέλων. Κατόπιν στο 1918 ο Ιεχωβά, μαζί με τον Βασιλέα Υιό του, ενεφανίσθη στον ναό του για κρίσι και άρχισε τον χωρισμό των «προβάτων» του από τα «ερίφια».—Αποκάλ. 12:7-9· Ματθ. 25:31-46.

6. Ποια σωτηρία έγινε σήμερα, και πώς;

⁶ Η αιχμαλωσία του ποιμνίου του ετελείωσε. Δεν ταλαιπωρούνται και δεν απογυμνώνονται πια από τον μεγάλο εχθρό του Θεού, τον Σατανά. Ιδιαίτερα από το 1922 ο Μέγας Ποιμήν και ο Καλός Ποιμήν μίλησαν παρηγορητικά στα πρόβατα. «Και θέλει [ο Καλός Ποιμήν] αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης· και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.» (Ματθ. 24:31) Όλοι αυτοί οι απελευθερωμένοι ψάλλουν το νέον άσμα της απελευθερώσεως από τον σατανικό κόσμο και της εισόδου των στην κοινωνία Νέου Κόσμου του Θεού. «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου.»—Αποκάλ. 7:3, 10.

7. Περιγράψτε τη φροντίδα του Μεγάλου Ποιμένος για το ποίμνιο του στα τελευταία σαράντα χρόνια.

⁷ Ο Μέγας Ποιμήν Ιεχωβά και ο Καλός Ποιμήν Ιησούς Χριστός ωδήγησαν τα πρόβατα στην ευλογημένη κατάστασι που απολαμβάνουν σήμερα. Αυτά, ως μάρτυρες του Ιεχωβά, ωδηγήθησαν, ετράφησαν και επροστατεύθησαν δια μέσου πολλών δοκιμασιών και πειρασμών από μέσα και απ’ έξω, από ψευδοδιδασκαλίες, από ψευδαδέλφους, από τρόμους που προκαλούσαν εκείνοι που ήθελαν να τους καταβροχθίσουν. Στα περασμένα αυτά σαράντα χρόνια οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν εστερήθησαν κανένα καλό πράγμα. Παρά τις τρομερότατες παγκόσμιες συνθήκες που ενέπνεαν το φόβο, ο Ιεχωβά και ο Χριστός επροστάτευσαν το ποίμνιό τους. Μέσα από παγκοσμίους πολέμους, φυλακές, στρατόπεδα συγκεντρώσεως, επαναστάσεις, ασθένειες, επιδημίες, πείνες, απεργίες και φυλετικά μίση, ως ποίμνιο ωδηγήθησαν, έχοντας συνεχώς συναίσθησι του αντιτυπικού νέφους την ημέρα και της στήλης του πυρός τη νύχτα. Η παρουσία του Ιεχωβά και του Ποιμένος Βασιλέως του υπήρξε μαζί τους. Δεν φοβήθηκαν κανένα κακό. Πόσο ευνοημένη είναι η μερίδα μας να τους έχωμε ως ποιμένας μας! «Προπύργιον ημών είναι ο Θεός του Ιακώβ.» (Ψαλμ. 46:11) Οι μάρτυρες εκείνοι του Ιεχωβά που διήλθαν τα σαράντα αυτά χρόνια ποτέ δεν έχασαν ένα πνευματικό φαγητό, ούτε εδίψασαν για το νερό της ζωής. Πράγματι, είχαν τέτοια αφθονία, ώστε μπορούσαν κάλλιστα να διακηρύξουν προς όφελος άλλων: «Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα· και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε, και φάγετε· ναι, έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα, άνευ αργυρίου και άνευ τιμής.» (Ησ. 55:1) Σήμερα, έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπάρχουν μήπως μάρτυρες του Ιεχωβά που να απευθύνουν ακόμη, από μέρα σε μέρα, ναι, και από ώρα σε ώρα, στους ανθρώπους καλής θελήσεως, τη φιλάγαθη πρόσκλησι: ‘Ελάτε, λάβετε τροφή, ελάτε στις δεξαμενές των υδάτων. Εδώ υπάρχουν πράσινες βοσκές. Ο Ποιμήν του Ισραήλ, αυτός είναι ο ποιμήν μας. Δεν θα στερηθούμε τίποτε. Αυτός τακτοποιεί μια τράπεζα μπροστά μας απέναντι εκείνων που δείχνουν εχθρότητα σ’ εμάς. Τρώγομε και πίνομε, ενώ ο Ποιμήν μας προστατεύει’; Πόσο όμοιος με πρόβατα είναι ο λαός Του! Βρίσκεσθε σ’ αυτή την ευλογημένη και ευτυχισμένη ποίμνη; Μπορείτε να πήτε με βεβαιότητα, «Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμήν μου»; Αν όχι, τότε μην αργοπορείτε, αλλά έλθετε στην ποίμνη από την απομόνωσι και το ψύχος, και συναθροισθήτε με τα πρόβατα του Ιεχωβά και έχετε ειρήνη.

Ο ΚΑΛΟΣ ΠΟΙΜΗΝ

8. Ποιος είναι ο Καλός Ποιμήν, και γιατί απαντάτε έτσι;

⁸ Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο Καλός Ποιμήν, διότι ο ίδιος διακηρύττει: «Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός, και γνωρίζω τα εμά, και γνωρίζομαι υπό των εμών.» (Ιωάν. 10:14) Αυτός είναι καλός και αληθινός. Ναι, είναι ένας πιστός Ποιμήν. Αυτός ο Ποιμήν είναι η ωραιότης του Ισραήλ, ο πιο ένδοξος σε όλη την οργάνωσι του Ιεχωβά. Είναι ο θελκτικός, «όλος επιθυμητός», «διακρινόμενος μεταξύ μυριάδων». (Άσμ. Ασμ. 5:16, 10) Ποιος μπορεί να μην τον αγαπά και να μην τον λατρεύη; «Και συ, πύργε του ποιμνίου, οχύρωμα της θυγατρός Σιών, εις σε θέλει έλθει η πρώτη εξουσία, ναι θέλει έλθει το βασίλειον της θυγατρός Ιερουσαλήμ.» (Μιχ. 4:8, ΑΣ) Αληθινά η εξουσία ήλθε σ’ αυτόν. Αυτός είναι «ο αστήρ ο λαμπρός και ορθρινός», η χαρά όλων των λαών. Όχι μόνο του εδόθη η εξουσία, αλλά βρίσκεται τώρα στο θρόνο. Επομένως, τα πρόβατά του «δεν θέλουσι πεινάσει πλέον, ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ’ αυτούς ο ήλιος, ουδέ κανέν καύμα· διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»—Αποκάλ. 7:16, 17.

9. Πώς γνωρίζομε ότι ο Καλός Ποιμήν είναι αληθινός, αξιόπιστος και πιστός;

⁹ Ο Ποιμήν μας, ο Κύριος Ιησούς, είναι ένας αληθινός και αξιόπιστος ποιμήν, ο οποίος απεδείχθη τέτοιος με το να είναι ο ίδιος πιστό και ευπειθές πρόβατο· και γι’ αυτόν τον λόγο είναι τώρα εξυψωμένος στην πιο ένδοξη θέσι στον ίδιο τον ουρανό. Οι Γραφές λέγουν: «Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ. Πάντα δι’ αυτού έγειναν· και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ έν το οποίον έγεινεν. Εν αυτώ ήτο ζωή, και η ζωή ήτο το φως των ανθρώπων.» (Ιωάν. 1:2-4) Ο παροιμιακός λόγος λέγει: «Ότε [ο Θεός] ητοίμαζε τους ουρανούς, εγώ ήμην εκεί· ότε περιέγραφε καμάραν υπεράνω του προσώπου της αβύσσου· ότε εστερέωνε τον αιθέρα επάνω· . . . ότε διέταττε τα θεμέλια της γης· τότε ήμην πλησίον αυτού δημιουργούσα· και εγώ ήμην καθ’ ημέραν η τρυφή αυτού, ευφραινομένη πάντοτε ενώπιον αυτού.» (Παροιμ. 8:27-30) Στον ωρισμένο καιρό αυτός ο σοφός Υιός ήλθε στη γη ως άνθρωπος για να προμηθεύση την τιμή εξαγοράς του ποιμνίου του Θεού. Αυτός ο ίδιος είπε: «Εγώ ήλθον δια να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία. . . . την ψυχήν μου βάλλω υπέρ των προβάτων. Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω· και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου· και θέλει γείνει μία ποίμνη, είς ποιμήν. Δια τούτο ο Πατήρ με αγαπά, διότι εγώ βάλλω την ψυχήν μου» υπέρ των προβάτων. (Ιωάν. 10:10-17) Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Διότι εξεύρετε την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι πλούσιος ων, επτώχευσε δια σας, δια να πλουτήσητε σεις με την πτωχείαν εκείνου.» «Εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα.» (2 Κορ. 8:9· Φιλιππησ. 2:7-9) Τι έξοχος Ποιμήν! Είναι εκείνος στον οποίον όλοι αποβλέπομε και με χαρά τον ακολουθούμε. Ο Ποιμήν, ο οποίος είναι και το Αρνίον, λατρεύεται από όλους όσοι είναι πρόβατα του Θεού. Πόσο μακάριοι είμεθα να γνωρίζωμε αυτά τα θαυμάσια πράγματα!

10. Ποια θέσι κατέχει τώρα το Αρνίον του Θεού;

¹⁰ Αυτός είναι τώρα Βασιλεύς βασιλέων, ο αληθινός Ποιμήν Βασιλεύς, το Αρνίον επάνω στο θρόνο, ο «ηγαπημένος» του Ιεχωβά και το Αρνίον το εσφαγμένον: «Και ήκουσα φωνήν αγγέλων πολλών . . . [λεγόντων] μετά φωνής μεγάλης, Άξιον είναι το Αρνίον το εσφαγμένον να λάβη την δύναμιν και πλούτον και σοφίαν και ισχύν και τιμήν και δόξαν και ευλογίαν.» (Αποκάλ. 5:11, 12) Επειδή πράττει το θέλημα του Πατρός του και είναι ευπειθής και προβατοειδής, έχει τις μεγάλες αυτές τιμές. Το εσφαγμένον Αρνίον του Θεού, αναστημένο από τον θάνατο, είναι τώρα ο μέγας Βασιλεύς και ισχυρότατος Άρχων υπό τον Υπέρτατον Κυρίαρχον Ιεχωβά.

11. (α) Γιατί σ’ ένα μισθωτό δεν δίδεται το έργο της ποιμάνσεως; (β) Δείξτε τη φροντίδα τού Δαβίδ για τα πρόβατα του πατρός του.

¹¹ Θέλετε να είσθε ένας αληθινός και πιστός υποποιμήν καθώς επίσης ένα ευπειθές πρόβατο; Αν θέλετε, τότε πρέπει ν’ ακολουθήσετε τον Ηγέτην Ιησούν Χριστόν. Εξετάστε περισσότερο τώρα την πορεία του, για να γίνη παράδειγμά σας η σταθερότης του, η ταπεινοφροσύνη του και το θάρρος του. Εκείνος είπε: «Ο δε μισθωτός, και μη ων ποιμήν, του οποίου δεν είναι τα πρόβατα ιδικά του, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον, και αφίνει τα πρόβατα, και φεύγει· και ο λύκος αρπάζει αυτά, και σκορπίζει τα πρόβατα. Ο δε μισθωτός φεύγει, διότι είναι μισθωτός, και δεν μέλει αυτόν περί των προβάτων.» (Ιωάν. 10:12, 13) Στις αρχαίες ημέρες οι άνθρωποι ενεπιστεύοντο τα πρόβατα κατά προτίμησιν στη φροντίδα των γυιων ή των θυγατέρων των, και όχι σε μισθωτούς. Παραδείγματος χάριν, ο Δαβίδ εφρόντιζε για τα πρόβατα του πατρός του και σε μια περίπτωσι ανέφερε για το έργο που του είχε ανατεθή, λέγοντας: «Ο δούλός σου έβοσκε τα πρόβατα του πατρός αυτού, και ήλθε λέων, και άρκτος, και ήρπασε [το καθένα θηρίον] πρόβατον εκ του ποιμνίου· και εξήλθον κατόπιν αυτού, και επάταξα αυτόν, και ηλευθέρωσα αυτό εκ του στόματος αυτού· και καθώς εσηκώθη εναντίον μου, ήρπασα αυτόν από της σιαγόνος, και επάταξα αυτόν, και εθανάτωσα αυτόν.» (1 Σαμ. 17:34, 35) Ο Δαβίδ ήταν ένας αληθινός ποιμήν. Το πρώτιστο μέλημά του ήταν να προστατεύη τα πρόβατα. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έκαμε ακριβώς αυτό για τα πρόβατα του ουρανίου Πατρός του, διακινδυνεύοντας και τέλος δίνοντας τη ζωή του γι’ αυτά.

12, 13. Εξηγήστε, με παραδείγματα, πώς ο Καλός Ποιμήν επροστάτευε τα πρόβατά του.

¹² Τα επροστάτευσε στην εποχή του από τους ψευδείς ηγέτας. Ιδού δύο παραδείγματα στο σημείο αυτό. Ένα, που αναγράφεται από τον απόστολο Ματθαίο, ήταν η περίπτωσις που οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς προσεπάθησαν να βλάψουν τους μαθητάς του Ιησού με μια εκστρατεία κηλιδώσεως επικρίνοντας το ότι παρέβαιναν τις παραδόσεις. Ερώτησαν τον Ιησούν: «Δια τι οι μαθηταί σου παραβαίνουσι την παράδοσιν των πρεσβυτέρων; διότι δεν νίπτονται τας χείρας αυτών, όταν τρώγωσιν άρτον.» Παρατηρήστε πώς ο Ιησούς αγρυπνούσε για τα πρόβατά του και τα επροστάτευσε. Απαντώντας είπε: «Δια τι και σεις παραβαίνετε την εντολήν του Θεού δια την παράδοσίν σας;» Τους επέπληξε περαιτέρω αναφέροντας Γραφική περικοπή από τον Ησαΐα. Αυτοί οι ψευδείς θρησκευόμενοι κατενόησαν ότι είχαν επιτυχώς αντικρουσθή στην επίθεσί τους, διότι οι μαθηταί ήλθαν σ’ αυτόν και είπαν: «Εξεύρεις ότι οι Φαρισαίοι ακούσαντες τον λόγον τούτον εσκανδαλίσθησαν;» Ναι, ο Καλός Ποιμήν ήταν στο έργον, φροντίζοντας για τα συμφέροντα των προβάτων.—Ματθ. 15:1-4, 12.

¹³ Η άλλη περίπτωσις ήταν όταν βρισκόταν στον κήπο της Γεθσημανή, στο τελευταίο του βράδυ με το μικρό του ποίμνιο. Είχε αναπέμψει προσευχή υπέρ αυτών, και τώρα ο μαθητής του Ιούδας προέβη στο να τον προδώση εκεί στον κήπο. «Ο Ιούδας λοιπόν λαβών το τάγμα, και εκ των αρχιερέων και Φαρισαίων υπηρέτας, έρχεται εκεί μετά φανών και λαμπάδων και όπλων. Ο δε Ιησούς εξεύρων πάντα τα ερχόμενα επ’ αυτόν, εξήλθε, και είπε προς αυτούς, Τίνα ζητείτε; Απεκρίθησαν προς αυτόν, Ιησούν τον Ναζωραίον. . . . Πάλιν λοιπόν ηρώτησεν αυτούς, Τίνα ζητείτε; Οι δε είπον, Ιησούν τον Ναζωραίον. Απεκρίθη ο Ιησούς, Σας είπον ότι εγώ είμαι. Εάν λοιπόν εμέ ζητήτε, αφήσατε τούτους να υπάγωσι δια να πληρωθή ο λόγος, τον οποίον είπεν, Ότι εξ εκείνων τους οποίους μοι έδωκας, δεν απώλεσα ουδένα.» (Ιωάν. 18:3-9) Εδώ βλέπομε τον Καλόν Ποιμένα να ενεργή προστατεύοντας τα πρόβατα. Ακόμη και σ’ αυτόν τον καιρό εσκέπτετο περισσότερο γι’ αυτά παρά για τον εαυτό του όταν είπε, ‘Πάρτε εμένα, αλλ’ αφήστε αυτούς ελευθέρους’. Ήλθε για να δώση τη ζωή του υπέρ των προβάτων, και την έδωσε. Καθένα απ’ αυτά δεν εχάθη.

14. Για να εξυπηρετήση την υπόθεσι του Πατρός του, ποιους ρόλους επλήρωσε;

¹⁴ Γιατί ακριβώς το είπε αυτό; Πρώτα, πρέπει να κατανοήσωμε ότι δεν ευρίσκετο στη γη για ιδιωτική υπόθεσι, αλλ’ ως ο μέγας αντιπρόσωπος και πρέσβυς του Ιεχωβά. Εξ άλλου, όμως, ο Ιησούς είναι το κλειδί όλων των υποθέσεων του κόσμου, διότι ό,τι λέγει και πράττει επηρεάζει κάθε άτομο που ζη και κάθε εξουσία και δύναμι. Αυτός μπορεί να διατηρήση στη ζωή, αυτός μπορεί να καταστρέψη. Είναι αυτό τούτο το θεμέλιο του νέου κόσμου. Εν τούτοις το θέλημα του Ιεχωβά ήταν για τον Ιησούν η αρχή και το τέλος κάθε ενεργείας. Ήταν τελείως ευπειθής. Είπε: «Διότι κατέβην εκ του ουρανού, ουχί δια να κάμω το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με. Τούτο δε είναι το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός, παν ό,τι μοι έδωκε, να μη απολέσω ουδέν εξ αυτού, αλλά να αναστήσω αυτό εν τη εσχάτη ημέρα. Και τούτο είναι το θέλημα του πέμψαντός με.»—Ιωάν. 6:38-40.

15. Ποιο τέλειο παράδειγμα δίδει ο Καλός Ποιμήν σε όλους τους άλλους ποιμένας;

¹⁵ Ο αληθινός Ποιμήν δεν απώλεσε κανένα από τα πρόβατα του Πατρός του: «Ότε ήμην μετ’ αυτών εν τω κόσμω, εγώ εφύλαττον αυτούς εν τω ονόματί σου· εκείνους τους οποίους μοι έδωκας εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απωλέσθη, ειμή ο υιός της απωλείας, δια να πληρωθή η γραφή.» (Ιωάν. 17:12) Ένα τέλειο υπόμνημα! Ενώ εμείς δεν μπορούμε να φθάσωμε την τελειότητα, μπορούμε ασφαλώς να προχωρήσωμε πολύ προς αυτήν, αν ακολουθούμε το παράδειγμά του. Το σταθερό του ενδιαφέρον ήταν να πράττη ένα πράγμα, δηλαδή, «Το θέλημα του πέμψαντός με». (Ιωάν. 4:34) Σημειώστε ότι και αυτός επίσης είχε λάβει παραγγελία να φροντίζη, να οδηγή και να τρέφη τα πρόβατα. Δεν έπρεπε να χάση κανένα. Το να κατανοήσωμε αυτή την πολύ στενή σχέσι μεταξύ του Πατρός και του Υιού, πρέπει να κάμη τις καρδιές μας να υπερχειλίζουν από ευγνωμοσύνη. Ο Ιησούς υπηρετεί τον Ιεχωβά με αγάπη και με φόβο. «Εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, . . . εισηκούσθη δια την ευλάβειαν αυτού.»—Εβρ. 5:7.

16. Εξετέλεσε ο Καλός Ποιμήν το έργο του με φόβο του Ιεχωβά;

¹⁶ Στην ώρα της μεγίστης δοκιμασίας του, μόνος, χωρίς να έχη κανέναν για να τον βοηθήση επάνω στη γη, προσηυχήθη: «Πάτερ, αν θέλης ν’ απομακρύνης το ποτήριον τούτο απ’ εμού· πλην ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη.» (Λουκ. 22:42) Πάλιν είπε: «Φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» (Ματθ. 10:28) Ζούσε με φόβον του Ιεχωβά Θεού, αναγνωρίζοντας την ευθύνη του για τα πρόβατα. Σκεφθήτε! Είμεθα εξίσου αφωσιωμένοι, ανήσυχοι ν’ αποδώσωμε καλόν λογαριασμό του έργου μας ως ποιμένος που φροντίζει για τα πρόβατα του Θεού; Αυτός είναι το τέλειο παράδειγμα. Επιθυμούμε, επάνω απ’ όλα, την επιδοκιμασία του Ιεχωβά; Θέτομε τη φροντίδα για το ποίμνιο του Θεού επάνω από κάθε άλλο μέλημα μας σήμερα;