Διατήρησις Καλής Ισορροπίας

«Αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε, και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς, όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός.»—1 Πέτρ. 1:13.

1. Γιατί η Γραφή είναι οδηγός;

Η ΓΡΑΦΗ περιέχει καλή συμβουλή και αρχές που εγράφησαν υπό την διεύθυνσιν του Ιεχωβά. Παρεσχέθησαν ως οδηγός σ’ εμάς, δείχνοντάς μας το δρόμο που οφείλομε ν’ ακολουθήσωμε, το δρόμο που είναι για το καλό μας, το δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος λέγει: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμ. 3:16, 17.

2, 3. Ποιες είναι μερικές από τις κατευθύνσεις, προς τις οποίες ένας Χριστιανός πρέπει να μιμηθή τον Χριστό;

² Αν ένα άτομο δεν καταβάλλη προσπάθεια να μάθη και να εφαρμόση ό,τι βρίσκεται στον λόγον του Θεού, πώς μπορεί να γίνη τελείως ικανό στη διακονία; Πώς μπορεί να είναι εφωδιασμένο για να εκτελέση το έργο που ο Θεός διέταξε τους Χριστιανούς να εκτελέσουν; Πώς μπορεί να ισχυρισθή ακόμη ότι είναι Χριστιανός; Χριστιανός είναι ένας που ακολουθεί τον Χριστό, ένας που βαδίζει στα ίχνη του. Ποτέ εκείνος δεν παρέβλεψε τις Γραφές ούτε παραμέλησε τη διακονία.

³ Καθώς περιπατούσε στο δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος, είχε τελεία ισορροπία και ήταν σταθερός στην πιστότητά του προς τον Θεό. Τίποτε δεν μπορούσε να τον μετακινήση από την κατεύθυνσι αυτή. Οι ακόλουθοί του σήμερα πρέπει να έχουν την ίδια σταθερότητα αν επιθυμούν να διατηρήσουν Χριστιανική ακεραιότητα. «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.»—1 Κορ. 15:58.

4. Πώς η Γραφή είναι σαν ράβδος ισορροπίας;

⁴ Τούτο απαιτεί συνεχή μελέτη του λόγου του Θεού καθώς και εφαρμογή των αρχών του. Αυτός ενεργεί σαν την ράβδον ισορροπίας που χρησιμοποιείται από ένα σχοινοβάτη. Καθώς η ράβδος βοηθεί τον σχοινοβάτη να διατηρήση την ισορροπία του ενώ βαδίζει επάνω στο λεπτό του σύρμα, έτσι και η Γραφή βοηθεί τον Χριστιανό να διατηρήση ισορροπία ενώ βαδίζει στη στενή οδό της Χριστιανικής ακεραιότητος.

5. Γιατί δεν είναι εύκολο να διατηρήση κανείς πνευματική ισορροπία;

⁵ Από καιρό σε καιρό, δυνάμεις σ’ αυτό τον κόσμο ωθούν και ελκύουν ένα Χριστιανό, καθιστώντας δύσκολο γι’ αυτόν να διατηρήση πνευματική ισορροπία. Μπορεί να ελκυσθή επικίνδυνα μακριά προς μια κατεύθυνσι από τα υλιστικά θέλγητρα αυτού του κόσμου ή μπορεί να σπρωχθή μακριά προς την άλλη κατεύθυνσι από κοσμικούς διωγμούς. Σε κάθε περίπτωσι η ακεραιότης του προς τον Θεό δοκιμάζεται σοβαρά. Η ικανότης του να παραμείνη στη στενή οδό θα εξαρτηθή από το πόσο καλά καλλιεργεί την αίσθησι πνευματικής ισορροπίας που έχει. Θα εξαρτηθή επίσης από το πόσο επιδέξια χρησιμοποιεί τη Γραφή ως την ράβδο της ισορροπίας του. Με συγκέντρωσι και προσπάθεια μπορεί να κρατήση το βάδισμά του, αδιάφορο πόσο σκληρά ο κόσμος προσπαθεί να τον κατταρρίψη.

ΦΡΟΝΗΜΑ

6. Γιατί και πώς πρέπει ένας Χριστιανός να αναζωσθή τη διάνοιά του;

⁶ Όπως το ορθό φρόνημα είναι αναγκαίο για την καλλιέργεια καλής πνευματικής ισορροπίας, έτσι είναι αναγκαίο και για τη διατήρησί της. Αν το φρόνημα αυτό εξασθενήση, επηρεάζεται άμεσα η ευστάθεια ενός Χριστιανού. Τούτο σημαίνει ότι ο Χριστιανός πρέπει εξακολουθητικά να ‘αναζωννύη’ τη διάνοιά του με τον λόγον του Θεού. Πρέπει να σκέπτεται την ελπίδα που ο Θεός έθεσε μπροστά του.

7. Γιατί πρέπει ένας επίσκοπος να είναι ειδικά άγρυπνος για το φρόνημά του;

⁷ Ένα άτομο που του εδόθη η θέσις επισκόπου στη θεοκρατική οργάνωσι πρέπει ειδικά να είναι άγρυπνο για το φρόνημά του. Αυτός δίδει το παράδειγμα για τους άλλους. Λόγω της υπεύθυνης θέσεως που έχει, είναι εύκολο να γίνη κενόδοξος. Μπορεί να φθάση να έχη μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Αν το κάμη αυτό, αναπτύσσει κακό φρόνημα. Ο απόστολος Παύλος προειδοποιεί γι’ αυτό όταν λέγη: «Διότι λέγω . . . προς πάντα όστις είναι μεταξύ σας, να μη φρονή υψηλότερα παρ’ ό,τι πρέπει να φρονή.» (Ρωμ. 12:3) Και στους Φιλιππησίους είπε: «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού· όστις . . . εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.»—Φιλιππησ. 2:5, 8.

8, 9. (α) Ποιόν κίνδυνο αντιμετωπίζουν μερικοί επίσκοποι, και ποιο προειδοποιητικό παράδειγμα τους δίδει η Γραφή; (β) Τι δεν πρέπει να λησμονήται;

⁸ Όταν ένα άτομο, που κατέχει μια υπεύθυνη θέσι στη θεοκρατική οργάνωσι, έχη να λάβη πολλές σπουδαίες αποφάσεις, μπορεί να λησμονή το γεγονός ότι είναι απλώς δούλος του Κυρίου. Όταν μιλή για τις αποφάσεις που έλαβε, μπορεί να λέγη, «Αποφάσισα να κάμουν οι αδελφοί τούτο ή εκείνο.» Ή αν έχη την εποπτεία στην αγορά των αναγκαίων εφοδίων μπορεί να λέγη, «Αγόρασα τούτο ή εκείνο γι’ αυτούς.» Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο φρόνημα, διότι είναι το ίδιο ακριβώς φρόνημα που επέφερε τη θεία επίπληξι στον Μωυσή και στον Ααρών στα ύδατα της Μεριβά. Όταν οι Ισραηλίται παρεπονέθησαν για έλλειψι νερού ο Μωυσής είπε: «Να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης;» (Αριθμ. 20:10) Με το να πη «να σας εκβάλωμεν ύδωρ» ο Μωυσής εξύψωσε τον εαυτό του αντί να δώση δόξα και έπαινο στον Θεό. Ο Θεός ήταν εκείνος που έβγαλε νερό, και όχι ο Μωυσής και ο Ααρών. Αυτοί ήσαν απλώς όργανα που εχρησιμοποιήθησαν από τον Θεό.

⁹ Το ίδιο αληθεύει και για έναν επίσκοπο. Αν λαμβάνη αποφάσεις και κάνη αγορές για τη θεοκρατική οργάνωσι, δεν πρέπει ανόητα να εξυψώνη τον εαυτό του λέγοντας, «Έκαμα τούτο ή εκείνο.» Το έκαμε η οργάνωσις, όχι αυτός. Πρέπει να θυμηθή τι συνέβη στον Μωυσή και στον Ααρών και να ταπεινωθή ενώπιον του Θεού. Η ταπεινοσύνη δεν πρέπει να λησμονήται σε κανένα ζήτημα, οποιαδήποτε θέσι και αν κατέχη ένα άτομο στην οργάνωσι του Ιεχωβά. «Ταπεινώθητε ενώπιον του Ιεχωβά, και θέλει σας υψώσει.»—Ιάκ. 4:10.

10. Γιατί πρέπει ένας επίσκοπος να δέχεται συμβουλή;

¹⁰ Η ταπεινωσύνη λοιπόν, είναι ουσιώδης για να έχη κανείς ορθό φρόνημα. Εκείνος που την έχει είναι πρόθυμος να δεχθή συμβουλή από άλλους. Αδιάφορο ποια θέσι μπορεί να κατέχη, γνωρίζει ότι είναι ατελής και μπορεί να ωφεληθή από μια συμβουλή. «Η συμβουλή εν τη καρδία του ανθρώπου είναι ως ύδατα βαθέα· αλλ’ ο συνετός άνθρωπος θέλει ανασύρει αυτήν.» (Παροιμ. 20:5, ΜΝΚ) Αυτός θα ενθαρρύνη άλλους να πουν τη συμβουλή που είναι στην καρδιά τους. Δεν θ’ αφήση να δημιουργήση η θέσις του ένα φραγμό που θα κάμη τη συμβουλή αυτή να παραμείνη στην καρδιά τους. Γνωρίζει ότι την χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλον επειδή το φορτίο της ευθύνης βαρύνει τους ώμους του. Ο ταπεινός επίσκοπος που ανασύρει αυτή τη συμβουλή εξασφαλίζει τη διατήρησι ενός καλού φρονήματος.

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

11. Γιατί είναι αναγκαία η ορθή προοπτική;

¹¹ Η προοπτική που έχει ένα άτομο είναι επίσης σπουδαία για τη διατήρησι πνευματικής σταθερότητος. Έχει άρα γε μια υπεράνω όλων θέα τού πού βρίσκεται στο ρεύμα του χρόνου; Βλέπει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σε μια μεγαλοπρεπή πανοραμική θέα; Βλέπει τους προφήτας να γράφουν υπό έμπνευσιν, και κατόπιν την εκπλήρωσι των προφητειών εκείνων σ’ αυτόν τον σύγχρονον αιώνα που ζη; Βλέπει τον Αρμαγεδδώνα να τερματίζη το πονηρό αυτό σύστημα πραγμάτων και έπειτα τον δίκαιο νέο κόσμο που θα περιβάλη κατόπιν τη γη με ειρήνη; Μπορεί να δη τον εαυτό του σ’ αυτόν τον νέο κόσμο να βοηθή στο ξεκαθάρισμα των ερειπίων του παλαιού κόσμου; Μπορεί να δη πόσο ουσιώδες είναι να παραμένη αποχωρισμένος από τον παλαιό κόσμο τώρα και από τις κακές επιθυμίες του; Αν μπορή να έχη αυτή την προοπτική, θα τον βοηθήση να παραμείνη σταθερός στη στενή οδό της Χριστιανικής ακεραιότητος. Αλλά όταν ένα άτομο έχη πνευματική μυωπία και μπορή να δη μόνο ό,τι είναι αμέσως γύρω του, θα δυσκολευθή να σταθή σταθερό. Είναι ουσιώδες να βλέπη τους υπεράνω όλων σκοπούς του Θεού.

12, 13. Πώς πρέπει ένας Χριστιανός να εκτιμά τη θεοκρατική οργάνωσι;

¹² Σχετική προς την ορθή προοπτική είναι μια κατάλληλη εκτίμησις της οργανώσεως και της Χριστιανικής διακονίας. Μια καλή προοπτική βοηθεί στο να δημιουργηθή αυτή η εκτίμησις. Ένα άτομο δεν μπορεί να διαζευχθή τη θεοκρατική οργάνωσι και να την θεωρή χωρίς αξία γι’ αυτόν. Την χρειάζεται για πνευματική τροφή, την χρειάζεται για τον σύνδεσμό της, την χρειάζεται για ενθάρρυνσι, και την χρειάζεται για διεύθυνσι και καθοδηγία στη διακονία. Δεν μπορεί να προχωρήση χωρίς αυτήν.

¹³ Ο Χριστιανός με την ορθή προοπτική των σκοπών του Θεού θα έχη μια καθαρή άποψι της σπουδαίας θέσεως που κατέχει η θεοκρατική οργάνωσις στους σκοπούς αυτούς. Βλέπει πώς αυτή εκτελεί το καταπληκτικό εκπαιδευτικό έργο που προείπε ο Ιησούς όταν είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Βλέπει πώς την ευλογεί ο Θεός και την κάνει να είναι καρποφόρος και να ευημερή πνευματικώς. Πάντοτε θα την αγαπά και θα παραμένη πλησίον της. Χρειάζεται τη βοήθεια που αυτή μπορεί να δώση για να καταστή δυνατόν να διατηρήση την ισορροπία του στη στενή οδό της ζωής.

ΣΚΕΠΤΕΣΘΕ ΠΡΟΤΟΥ ΕΝΕΡΓΗΣΕΤΕ

14, 15. Πώς ένας Χριστιανός ζη κάτω από δοκιμαστικές περιστάσεις, και πώς η Γραφή του δίνει υγιά συμβουλή;

¹⁴ Ένας Χριστιανός ζη κάτω από πολύ δοκιμαστικές περιστάσεις επειδή η ατμόσφαιρα που εδημιουργήθη από αυτόν τον κόσμο στον οποίον ζη, δεν συντελεί στη δικαιοσύνη. Η πονηρία, η ιδιοτέλεια και η απληστία αφθονούν. Οι πονηροί ευημερούν, ενώ εκείνοι που προσπαθούν να ζήσουν ευσεβή ζωή υποφέρουν. Τούτο δεν βοηθεί τον Χριστιανό να διατηρήση πνευματική ισορροπία.

¹⁵ Και εδώ πάλι η Γραφή έρχεται προς σωτηρίαν του και του δίνει υγιά συμβουλή: «Μη αγανάκτει δια τους πονηρευομένους, μηδέ ζήλευε τους εργάτας της ανομίας. Διότι ως χόρτος ταχέως θέλουσι κοπή, και ως χλωρά βοτάνη θέλουσι καταμαρανθή. Αναπαύου επί τον Ιεχωβά, και πρόσμενε αυτόν· μη αγανάκτει δια τον κατευοδούμενον εν τη οδώ αυτού, δια άνθρωπον πράττοντα παρανομίας. Διότι οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθή· οι δε προσμένοντες τον Ιεχωβά, ούτοι θέλουσι κληρονομήσει την γην.»—Ψαλμ. 37:1, 2, 7, 9.

16. Πώς πρέπει να θεωρήται η ευημερία του ασεβούς;

¹⁶ Επειδή οι πονηροί ευημερούν, δεν πρέπει ένα άτομο να κινηθή με φθόνο για να βάλη το χέρι του στην πονηρία. Θυμηθήτε μόνο ότι η ευημερία των δεν θα διαρκέση. Γρήγορα θα παρέλθουν όπως το χορτάρι που μαραίνεται και πεθαίνει. «Μη αγανάκτει περί των πονηρευομένων· μη ζήλευε τους ασεβείς· διότι δεν θέλει έχει τέλος αγαθόν ο κακός· ο λύχνος των ασεβών θέλει σβεσθή.» (Παροιμ. 24:19, 20) Ποτέ δεν θα λάβουν το δώρο της αιωνίου ζωής.

17. Γιατί ένας Χριστιανός δεν μπορεί ποτέ να σταματήση τον αγώνα του για τη διατήρησι πνευματικής ισορροπίας;

¹⁷ Αφού ένας Χριστιανός πρέπει να ζη σ’ αυτόν τον κόσμο με την ατμόσφαιρα της πονηρίας του, πρέπει να πολεμά διαρκώς για να διατηρήση την καθαρή Χριστιανική του ταυτότητα. Πρέπει να κρατή την πνευματική του ισορροπία, αλλιώς θα καταπέση από τον ψηλό, στενό δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος και θα βυθισθή στο τέλμα της αδικίας του κόσμου. Όταν αισθάνεται την έλξι των κακών, κοσμικών επιθυμιών, πρέπει να σκέπτεται· πρέπει να λογικεύεται· πρέπει ν’ αφήνη να τον διευθύνη καλή κρίσις, και όχι συγκινήσεις· πρέπει να εμμένη στις αρχές του λόγου του Θεού. Διατηρώντας πνευματική ισορροπία θα ζη όταν οι πονηροί δεν θα υπάρχουν πλέον. «Διότι έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή.»—Ψαλμ. 37:10.

18. Τι χρειάζεται για τη διατήρησι πνευματικής ισορροπίας;

¹⁸ Όταν ένα άτομο βαδίζη στη στενή οδό της Χριστιανικής ακεραιότητος, αφήνει πίσω τις παράνομες πράξεις του κόσμου. Στρέφει τα νώτα του στη συνήθεια του κόσμου να μη δίνη προσοχή στους νομίμους περιορισμούς του λόγου του Θεού. Έχει αναρριχηθή από το τέλμα της ανηθικότητος του κόσμου και τώρα βαδίζει σ’ ένα δρόμο υψηλής ηθικής. Αλλά δεν είναι εύκολο να διατηρήση την ισορροπία του σ’ αυτόν τον δρόμο. Χρειάζεται συγκεντρωμένη προσπάθεια. Χρειάζεται η βοήθεια του λόγου και της οργανώσεως του Θεού, και χρειάζεται μια σταθερή επιθυμία βελτιώσεως της πνευματικής του ισορροπίας.

19-21. (α) Τι πρέπει να κάμη ένα άτομο αν αισθάνεται ότι ελκύεται έξω από την ισορροπία; (β) Με ποιόν τρόπο γίνεται μεγάλη ζημία από τον Χριστιανό που πίπτει;

¹⁹ Αν ένας ισορροπημένος Χριστιανός αισθάνεται την έλξι κακών επιθυμιών ή κακών επιρροών, θα σκεφθή για το αποτέλεσμα που θα έχουν οι πράξεις που προτίθεται να κάμη επάνω στις σχέσεις του με τον Θεό. Θα φέρουν ατιμία στο όνομα του Ιεχωβά, τον οποίον αυτός αντιπροσωπεύει ως αφιερωμένος διάκονος; Θα φέρουν την εύνοιά Του ή τη δυσμένεια Του; Και τι θα λεχθή για την οργάνωσι; Ποια αντανάκλασι θα έχουν επάνω σ’ αυτήν; Θα φέρουν μήπως μομφή επάνω σ’ αυτήν; Θα κάμουν τον Χριστιανόν αυτόν να γίνη όμοιος με τους Ισραηλίτας που είχαν ενεργήσει απρεπώς: «Και ότε εισήλθον εις τα έθνη, όπου ήλθον, εβεβήλωσαν το όνομά μου το άγιον, ενώ ελέγετο περί αυτών, Ούτοι είναι ο λαός του Ιεχωβά, και εκ της γης αυτού εξήλθον.» (Ιεζ. 36:20, ΑΣ) Ένας ισορροπημένος Χριστιανός θα σκεφθή προσεκτικά προτού κάμη κάτι που θα τον τοποθετούσε στην ίδια θέσι με τους απίστους εκείνους Ισραηλίτας. Δεν θα βεβηλώση το όνομα του Ιεχωβά Θεού με ακατάλληλες πράξεις.

²⁰ Θα θυμηθή τι είπε ο Πέτρος: «Αγαπητοί, σας παρακαλώ ως ξένους και παρεπιδήμους, να απέχητε από των σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά της ψυχής· να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα, ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως.» (1 Πέτρ. 2:11, 12) Ολίγη πρόνοια από μέρους του Χριστιανού είναι πολύ καλύτερη από πολλή τύψι.

²¹ Ο Χριστιανός θα έκανε επίσης καλά να σκεφθή πώς οι πράξεις του θα επηρεάσουν άλλους στην εκκλησία. Πώς άρα γε θα επηρεάσουν νέα μέλη και άτομα που μόλις εκδηλώνουν ενδιαφέρον για την αλήθεια; Αν ένας επίσκοπος, παραδείγματος χάριν, γίνη αμελής και χάση τη Χριστιανική του ισορροπία, δεν θα κάμη εκείνους που είναι ασθενείς στην πίστι να προσκόψουν; Δεν θα κάμη μερικά άτομα καλής θελήσεως να γίνουν ψυχρά προς την οργάνωσι του Ιεχωβά; Δεν θα την κρίνουν δυσμενώς λόγω της κακής του πράξεως και δεν θα μιλήσουν άσχημα γι’ αυτήν; Μεγάλη ζημία μπορεί να γίνη από τον Χριστιανό που χάνει την ισορροπία του. Αυτό δεν πρέπει ποτέ να λησμονήται ή να αγνοήται. Αλλ’ αν ο Χριστιανός επιτρέπη να τον υποκινή η λογική και όχι το πάθος, και η ορθή κρίσις και όχι η συγκίνησις, θα μπορή πολύ ευκολώτερα να διατηρή την ισορροπία του.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

22. Γιατί η προσευχή είναι πολύ αναγκαία;

²² Δεν είναι δυνατόν να διατηρηθή πνευματική ισορροπία χωρίς προσευχή. Αυτή υπενθυμίζει σ’ ένα άτομο την εξάρτησί του από τον Ιεχωβά Θεό. Είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί κανείς να εκφράση την εγκάρδια ευγνωμοσύνη του για ό,τι ο Θεός έκαμε και θα κάμη ακόμη. Είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να μιλήση με τον Ιεχωβά, επιθέτοντας το φορτίο των θλίψεων και των στενοχωριών του στον ουράνιο Πατέρα. «Μη μεριμνάτε περί μηδενός· αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζονται τα ζητήματα σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν, θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού.»—Φιλιππησ. 4:6, 7.

23, 24. Εξηγήστε πού πρέπει να είναι ο νους ενός ατόμου στη διάρκεια μιας προσευχής, και γιατί.

²³ Η ειλικρινής προσευχή φέρνει ένα άτομο κοντά στον Θεό, όπως ακριβώς είναι γραμμένο: «Ο Ιεχωβά είναι πλησίον πάντων των επικαλουμένων αυτόν· πάντων των επικαλουμένων αυτόν εν αληθεία.» (Ψαλμ. 145:18, ΜΝΚ) Είναι πλησίον εκείνων, των οποίων η διάνοια είναι σ’ αυτόν και στα συμφέροντά του και των οποίων η καρδιά είναι στην προσευχή των. Το να προσεύχεται κανείς έχοντας το νου του σε κάτι άλλο δεν αποτελεί ειλικρινή προσευχή. Μια τέτοια προσευχή είναι μηχανική και χωρίς σημασία, όπως ακριβώς οι προσευχές εκείνων για τους οποίους μίλησε ο Ιησούς όταν ανέφερε τα λόγια του Πατρός του που ελέχθησαν δια του προφήτου Ησαΐα: «Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών, και με τα χείλη με τιμά· η δε καρδία αυτών, μακράν απέχει απ’ εμού.»—Ματθ. 15:8.

²⁴ Είτε ένα άτομο προσεύχεται κατ’ ιδίαν είτε σε μια εκκλησία, ο νους του πρέπει να είναι σ’ εκείνο που λέγεται. Η προσευχή είναι επικοινωνία με τον Δημιουργό και είναι βέβαια άξια της πιο μεγάλης προσοχής μας. Πρέπει να κρατούμε τη διάνοια μας επιστηριγμένη στον Ιεχωβά για να διατηρήσωμε πνευματική ισορροπία. «Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα επί σε επιστηριζόμενον, διότι επί σε θαρρεί. Θαρρείτε επί τον Ιεχωβά πάντοτε· διότι εν Ιεχωβά τω Θεώ είναι αιώνιος δύναμις.» (Ησ. 26:3, 4, ΑΣ) Οι εγκάρδιες προσευχές γεννούν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και εξάρτησι απ’ αυτόν. Βοηθούν τον Χριστιανό να μένη σταθερός ενώ περιβάλλεται από τη διαφθορά του παλαιού αυτού κόσμου και ενώ πλήττεται από τους διωγμούς του.

Η ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ

25. Γιατί ο στενός δρόμος της Χριστιανικής ακεραιότητος δεν είναι άκαρπος, και γιατί δεν μπορούν ν’ αγνοηθούν οι αδυναμίες στην πνευματική ισορροπία ενός ατόμου;

²⁵ Ο στενός δρόμος της Χριστιανικής ακεραιότητος δεν είναι μια άκαρπη πορεία. Έχει πλούσιες ανταμοιβές τώρα και στο μέλλον. Είναι πολύτιμες ανταμοιβές που είναι πολύ άξιες εκζητήσεως. Αλλά θα δοθούν μόνο σ’ εκείνους που είναι πνευματικώς ισορροπημένοι. Τούτο σημαίνει ότι οι Χριστιανοί που έχουν ασθενή ισορροπία πρέπει να διορθώσουν την αδυναμία τους και να σταθεροποιήσουν το βάδισμά τους χωρίς αναβολή. Αυτό είναι σοβαρό ζήτημα που δεν μπορεί μακαρίως να αγνοηθή.

26, 27. Ποιες είναι μερικές από τις ανταμοιβές που απολαμβάνει τώρα ένας σταθερός Χριστιανός, και σε τι αυτός αποβλέπει με εμπιστοσύνη;

²⁶ Μεγάλη διανοητική ειρήνη είναι μια από τις ανταμοιβές που απολαμβάνει τώρα ο ισορροπημένος Χριστιανός. Αδιάφορο πόσο ταραχώδεις μπορεί να γίνουν οι παγκόσμιες υποθέσεις, αυτός δεν διαταράσσεται. Γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον και γνωρίζει ότι περιπατεί στο δρόμο που οδηγεί σε επιβίωσι. Αυτό εξαλείφει κάθε φόβο για την επερχόμενη καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων από τον Θεό.

²⁷ Έχει τη χαρά που έρχεται σ’ εκείνους που αγαπούν τους νόμους του Θεού, που ζουν σύμφωνα με τις αρχές του, και που ενασχολούνται στην υπηρεσία του. Η συνείδησίς του δεν τον τύπτει επειδή ενήργησε ακατάλληλα ή παρέλειψε να πράξη εκείνο που απητείτο απ’ αυτόν. Αποβλέπει στο να γίνη αυτόπτης μάρτυς της μεταμορφώσεως της γης σε παραδεισιακό οίκο του ευπειθούς ανθρωπίνου γένους. Και με εμπιστοσύνη περιμένει να είναι ζωντανός πάνω από χίλια χρόνια από τώρα όταν το δώρο της αιωνίου ζωής θα δοθή σ’ εκείνους που εβάδισαν στη στενή οδό της Χριστιανικής ακεραιότητος.

28. Πώς αντιμετωπίζει τον θάνατο εκείνος που είναι πνευματικώς ισορροπημένος;

²⁸ Αν θα έπρεπε ν’ αντιμετωπίση θάνατο πριν από τότε, έχει την προσδοκία να φερθή πάλι στη ζωή όταν θ’ αναστηθή ως ένας από τη νύμφη του Χριστού ή επάνω στη γη ως ανθρώπινο πλάσμα πραγματοποιώντας την ελπίδα του αιωνίου ζωής επάνω στη γη, επειδή δεν ωλίσθησε έξω από αυτόν τον στενό δρόμο. Λόγω της ελπίδος της αναστάσεως ο ισορροπημένος Χριστιανός μπορεί ν’ αντιμετωπίση θάνατο χωρίς τύψεις συνειδήσεως ή φόβους. Οι διώκται δεν μπορούν να τον φοβίσουν με απειλές θανάτου. Διατηρεί σταθερά την ακεραιότητά του παρ’ ό,τι αυτοί πράττουν ή λέγουν.

29. Τι συνέβη σε μερικούς που βρήκαν τη στενή οδό της ζωής;

²⁹ Όπως προείπε ο Ιησούς, ολίγοι από τον ολικό πληθυσμό της γης έχουν εύρει τη στενή οδό της ακεραιότητος. Από εκείνους που την έχουν εύρει, μερικοί απέτυχαν να διατηρήσουν πνευματική ισορροπία και έπεσαν. Ολίγοι από αυτούς που έπεσαν, ανέρρωσαν και έκαμαν εκ νέου την πολύ δύσκολη αναρρίχησι. Μόνο με την ειλικρινή τους, εγκάρδια μετάνοια και με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Θεού, μπόρεσαν να επιστρέψουν στο δρόμο. Επί πόσον καιρό θα παραμείνουν σ’ αυτόν εξαρτάται από τους ιδίους. Αν τώρα ενεργήσουν ως σοφά άτομα προσέχοντας πώς περιπατούν και αναπτύσσοντας και διατηρώντας καλή πνευματική ισορροπία, θα μπορέσουν να παραμείνουν στο δρόμο ώσπου να φθάσουν τον τελικό τους σκοπό της αιωνίου ζωής.

30. Μπορεί ένα άτομο ν’ αγνοή τα συμπτώματα της πτωχής πνευματικής ισορροπίας, και γιατί;

³⁰ Ό,τι συνέβη σ’ εκείνους που έπεσαν και δεν ανέρρωσαν, πρέπει να είναι μια προειδοποίησι ς σε όλους όσοι περιπατούν σ’ αυτόν τον δρόμο. Αυτοί δεν μπορούν να είναι αδιάφοροι όσον αφορά τις δυνάμεις που τους ελκύουν ή τους ωθούν, προσπαθώντας να τους κάμουν να πέσουν. Δεν μπορούν ν’ αγνοούν τις Γραφικές προειδοποιήσεις για λίθους προσκόμματος. Δεν μπορούν να κλείσουν τα μάτια τους στα συμπτώματα της πτωχής πνευματικής ισορροπίας. Ας πράξουν καθώς είπε ο απόστολος Πέτρος: «Αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε, και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός.»—1 Πέτρ. 1:13.

31. Τι μπορεί ν’ αναμένεται καθώς πλησιάζει το πλήρες τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων;

³¹ Καθώς πλησιάζομε στο πλήρες τέλος αυτού του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων, θα γίνεται ολοένα πιο δύσκολο το να παραμείνωμε στο στενό δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος. Θ’ απαιτή μεγαλύτερη επιδεξιότητα και ισχυρότερη απόφασι να διατηρηθούμε ισορροπημένοι πνευματικώς. Αν ένα άτομο είναι ασταθές τώρα, πώς θα μπορέση να σταθή τότε;

32. (α) Πώς και μόνο μπορεί ένα άτομο να φθάση τον τελικό σκοπό της αιωνίου ζωής; (β) Ποια αξία θα έχη εν τω μεταξύ ο ισορροπημένος Χριστιανός για την οργάνωσι;

³² Ο τελικός σκοπός στο τέρμα του δρόμου είναι άξιος όλης της προσπαθείας και της υπομονής που είναι αναγκαίες για τη διατήρησι καλής ισορροπίας. Το μέλλον σας θα είναι ένα λαμπρό μέλλον, ένα ατελεύτητο μέλλον, αν κρατήσετε τα μάτια σας επάνω στο σκοπό που είναι μπροστά σας και τα πόδια σας σταθερά στερεωμένα στον δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος που είναι αποκάτω. Με καλή πνευματική ισορροπία μπορείτε να βαδίσετε σ’ αυτή τη στενή οδό με τόσο βέβαιο πάτημα με όσο βαδίζει ο σχοινοβάτης επάνω στο λεπτό του σύρμα. Μόνο με τη διατήρησι της ισορροπίας σας σε όλα τα πράγματα μπορείτε να φθάσετε τον τελικό σας σκοπό. Στην πορεία της μεταβάσεώς σας εκεί, θα είσθε ένα αξιόπιστο και εύχρηστο όργανο στα χέρια του Ιεχωβά και της θεοκρατικής του οργανώσεως.