‘Ακριβής στις Ελάχιστες Λεπτομέρειες’

Ο Βέρνερ Κέλλερ, στο σύγγραμμά του Η Βίβλος ως Ιστορία, παραθέτει προς υποστήριξιν των ισχυρισμών του ένα παράδειγμα, το οποίο «δείχνει πόσο ακριβής είναι η Βίβλος και στις ελάχιστες ακόμη λεπτομέρειες και πόσο αξιόπιστες είναι οι ημερομηνίες και οι πληροφορίες της». Ο συγγραφεύς Κέλλερ παραθέτει πρώτα από το βιβλίο Η Εποποιία της Τελευταίας Σταυροφορίας, υπό του Ταγματάρχου Βίβιαν Τζίλμπερτ, αξιωματικού του Βρεττανικού Στρατού, τα εξής: «Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ένας ταγματάρχης ταξιαρχίας στον στρατό του Άλλεμπυ στην Παλαιστίνη ερευνούσε κάποτε στη Βίβλο του με το φως ενός κεριού, αναζητώντας κάποιο όνομα. Η ταξιαρχία του είχε λάβει διαταγές να καταλάβη ένα χωριό, που έκειτο σε μια βραχώδη προεξοχή στην απέναντι πλευρά μιας βαθιάς κοιλάδος. Το χωριό αυτό ελέγετο Μιχμάς, το δε όνομά του εφαίνετο κάπως γνωστό.

»Τελικά το βρήκε στο βιβλίο 1 Σαμουήλ 13 κι εδιάβασε εκεί: ‘Και ο Σαούλ, και Ιωνάθαν ο υιός αυτού, και ο λαός ο ευρεθείς μετ’ αυτών, εκάθηντο εν Γαβαά του Βενιαμίν· οι δε Φιλισταίοι ήσαν εστρατοπεδευμένοι εν Μιχμάς.’ Επροχώρησε κατόπιν στο να πη πώς ο Ιωνάθαν και ο οπλοφόρος του επέρασαν τη νύχτα προς το ‘στρατόπεδον των Φιλισταίων’ απέναντι, και πώς επέρασαν μέσ’ από δύο αποτόμους βράχους: ‘ήτο απότομος βράχος εξ ενός μέρους, και απότομος βράχος εκ του άλλου μέρους· και το όνομα του ενός Βοσές, το δε όνομα του άλλου Σενέ.’ [1 Σαμ. 14:4] Ανερριχήθησαν στον κρημνό και κατέβαλαν τη φρουρά ‘εις διάστημα γης ημίσεως στρέμματος.’ Το κύριο σώμα του εχθρού αφυπνισμένο από τη συμπλοκή ενόμισε ότι εκυκλώθη από τα στρατεύματα του Σαούλ και ‘διελύετο και βαθμηδόν διεσκορπίζετο.’ [1 Σαμ. 14:14-16].»

Ο συγγραφεύς Κέλλερ, αφηγούμενος συνοπτικά το υπόλοιπο της ιστορίας, λέγει: «Ο Σαούλ επετέθη με όλη τη δύναμί του και κατενίκησε τον εχθρό. . . . Ο ταγματάρχης της ταξιαρχίας εσκέφθη ότι πρέπει να υπάρχη ακόμη το στενό αυτό πέρασμα μέσ’ από τους βράχους, ανάμεσα στις δύο προεξοχές, και στο άκρον του να είναι ‘γη ημίσεως στρέμματος.’ Αφύπνισε τον διοικητή κι ανέγνωσαν μαζί όλο το εδάφιον άλλη μια φορά. Απεστάλησαν περίπολοι. Βρήκαν το στενόν, το οποίον εκρατείτο ελαφρά από τους Τούρκους, και το οποίον ωδηγούσε πέρα από δύο οδοντωτούς βράχους​—προφανώς τον Βοσές και τον Σενέ.

»Επάνω στην κορυφή, παράπλευρα στο στενό Μιχμάς μπορούσαν να βλέπουν στο φως της σελήνης ένα μικρόν επίπεδο αγρό. Ο ταξίαρχος άλλαξε το επιθετικό του σχέδιο. Αντί ν’ αναπτύξη την όλη ταξιαρχία, έστειλε ένα λόχο μέσ’ από το πέρασμα κάτω από το πέπλο του σκότους. Τους λίγους Τούρκους, τους οποίους συνήντησαν, κατενίκησαν χωρίς θόρυβο, ανερριχήθησαν στους κρημνούς και λίγο πριν από τη χαραυγή ο λόχος είχε καταλάβει μια θέσι στη γη του ‘ημίσεως στρέμματος.’ Οι Τούρκοι αφυπνίσθησαν κι ετράπησαν σε άτακτη φυγή επειδή ενόμισαν ότι εκυκλώθησαν από τη στρατιά του Άλλεμπυ . . . ‘Κι έτσι,’ καταλήγει ο Ταγματάρχης Τζίλμπερτ, ‘ύστερ’ από χιλιάδες χρόνια τα Βρεττανικά στρατεύματα επιτυχώς εμιμήθησαν την τακτική του Σαούλ και του Ιωνάθαν’.»