Η Εκκλησία Ξεκίνησε με τις Άγιες Γραφές

1. Ποια ψευδή εντύπωσι αφήνει το να πούμε ότι οι Χριστιανοί ξεκίνησαν στην Πεντηκοστή χωρίς την Αγία Γραφή;

ΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ μήπως οι Χριστιανοί ξεκίνησαν την ημέρα της Πεντηκοστής χωρίς την Αγία Γραφή; Το ν’ απαντήσωμε Ναι θα εσήμαινε έκθεσι ενός μερικού γεγονότος. Θα άφηνε την ιδέα ότι η Χριστιανική εκκλησία ξεκίνησε χωρίς τις Άγιες Γραφές και εξηρτάτο εντελώς από την προφορική παράδοσι των αποστόλων και άλλων ηγετικών μελών της εκκλησίας, και ότι συνεπώς η Αγία Γραφή δεν είναι αναγκαία σ’ εκείνους που είναι αληθινά Χριστιανοί. Δεν συμβαίνει αυτό!

2. Ξεκίνησε μήπως ο Ιησούς με τις Άγιες Γραφές, και ποια είναι η απόδειξις αν ναι ή όχι;

² Ακόμη και ο Ιησούς Χριστός ξεκίνησε με τις Άγιες Γραφές. Αλλιώς, πώς, όταν αντέστη στους πειρασμούς του Σατανά, θα μπορούσε να πη τρεις φορές: «Είναι γεγραμμένον», και έπειτα να αναφέρη περικοπές από τα συγγράμματα του Μωυσέως; Πώς θα μπορούσε αργότερα να αναφέρη περικοπές από την προφητεία του Μαλαχία, το τελευταίο βιβλίο των Εβραϊκών Γραφών; Επί πλέον, στην ημέρα της αναστάσεώς του εκ νεκρών συνήντησε τους μαθητάς του και, «αρχίσας από Μωυσέως και από πάντων των προφητών, διηρμήνευεν εις αυτούς τα περί εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις γραφαίς.» Αργότερα, συνηντήθη με τους αποστόλους του και ανεφέρθη και στις τρεις διαιρέσεις των Εβραϊκών Γραφών, λέγοντας: «Ούτοι είναι οι λόγοι τους οποίους ελάλησα προς υμάς, ότε ήμην έτι μεθ’ υμών, ότι πρέπει να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα εν τω νόμω του Μωυσέως και προφήταις και ψαλμοίς περί εμού.» (Ματθ. 4:1-10· 11:10-14· Λουκ. 24:27, 44) Ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να το κάμη αυτό αν δεν είχε διαβάσει όλα τα βιβλία των θεοπνεύστων Εβραϊκών Γραφών. Όταν εκήρυττε, πάντοτε ανέφερε περικοπές απ’ αυτά.

3. Στην Πεντηκοστή, όταν άρχισε η Χριστιανική εκκλησία, τι είχε στη διάθεσί της όσον αφορά την Αγία Γραφή;

³ Ομοίως, όταν η Χριστιανική εκκλησία έλαβε αρχή στην ημέρα της Πεντηκοστής, έλαβε αρχή με πλήρη κατοχή όλων των Αγίων Γραφών που ήσαν γραμμένες στην Εβραϊκή και στην Αραμαϊκή, από τη Γένεσι ως τον Μαλαχία. Είχε επίσης έξη από τους οκτώ Ιουδαίους πιστούς, που εχρησιμοποιήθησαν για να γράψουν τα υπόλοιπα είκοσι επτά βιβλία της Αγίας Γραφής στην κοινή Ελληνική. Το πιο ζωτικό από όλα είναι, ότι, στην Πεντηκοστή, η Χριστιανική εκκλησία είχε μαζί της, με το άγιο πνεύμα, τον ένα αθάνατον Συγγραφέα όλων των βιβλίων της πλήρους Αγίας Γραφής, τον Ιεχωβά Θεό. Η Χριστιανική εκκλησία είχε επίσης στη διάθεσί της την πρώτη γραπτή μετάφρασι των Αγίων Γραφών, τη μετάφρασι των Εβραϊκών Γραφών στην Ελληνική, που έγινε στη διάρκεια του τρίτου και δευτέρου αιώνος πριν από την ίδρυσι της Χριστιανικής εκκλησίας.

4. Επάνω σε τι ιδρύθη δογματικώς η Εκκλησία, και τι παρέθετε ως αυθεντίαν;

⁴ Επομένως η Χριστιανική εκκλησία δεν ιδρύθη επάνω στην παράδοσι. Ο πλήρης κανών των Εβραϊκών Γραφών προηγήθη της Χριστιανικής εκκλησίας, και η εκκλησία ιδρύθη επάνω σ’ αυτές. Όπως εδόθη παράδειγμα στην ομιλία του Πέτρου, η εκκλησία εβασίσθη σ’ εκείνες τις θεόπνευστες Άγιες Γραφές και έκαμε χρήσι αυτών από την ημέρα της Πεντηκοστής και έπειτα. Οι οκτώ Ιουδαίοι συγγραφείς των υπολοίπων βιβλίων της πλήρους Αγίας Γραφής πάντοτε ανεφέροντο σ’ εκείνες τις Εβραϊκές Γραφές και παρέθεταν περικοπές απ’ αυτές.

5. Μήπως η Χριστιανική εκκλησία καθώρισε ποιος ήταν ο κανών των Εβραϊκών Γραφών, και ποια είναι τα ιστορικά γεγονότα πάνω σ’ αυτό το ζήτημα;

⁵ Έτσι η Χριστιανική εκκλησία δεν παρήγαγε τις Εβραϊκές Γραφές. Ούτε καν τις συνέθεσε. Αυτό το έργο έγινε έναν αιώνα και πλέον προτού λάβη αρχή η εκκλησία. Η απόφασις για το ποιος ήταν ο κανών ή ο αυθεντικός κατάλογος των γνησίων θεοπνεύστων Εβραϊκών Γραφών δεν αφέθη στη Χριστιανική εκκλησία. Ούτε καθωρίσθη ο Εβραϊκός κανών από την Ελληνική μετάφρασι που έφθασε να είναι γνωστή ως η Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα. Αυτή η προ Χριστού μετάφρασις έγινε από Ιουδαίους στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για την Ιουδαϊκή αποικία που ήταν εκεί και για τους Ελληφώνους Ιουδαίους αλλού. Στην αρχή αυτή η «Μετάφρασις των Εβδομήκοντα περιείχε μόνο μετάφρασι των θεοπνεύστων Εβραϊκών Γραφών· αλλ’ αργότερα προσετέθησαν και άλλα βιβλία στην Ελληνική, που έφθασαν να ονομάζωνται απόκρυφα βιβλία. Επομένως ο κανών ή κατάλογος των ιερών βιβλίων των Ελληνοφώνων Ιουδαίων της Αλεξανδρείας διέφερε από τον κανόνα της Ιερουσαλήμ ή Παλαιστινιακόν κανόνα. Η Μεγάλη Συναγωγή της Ιερουσαλήμ καθώρισε αυτόν τον κανόνα στις ημέρες του Ιουδαίου κυβερνήτου Νεεμία, στον πέμπτον αιώνα π.Χ. ή λίγο αργότερα.​—Νεεμ. 10:1-28.

6. (α) Προηγήθη ο καθορισμός του κανόνος των προ Χριστού Γραφών από την Ελληνική Μετάφρασι των Εβδομήκοντα ή όχι; (β) Πώς ο Ιησούς Χριστός και οι οκτώ συγγραφείς μαθηταί επεβεβαίωσαν τον αληθή κανόνα;

⁶ Η περίοδος της Μεγάλης Συναγωγής εξακολούθησε ως το 300 π.Χ. περίπου, έπειτα δε ήλθε σε ύπαρξι το Ιουδαϊκό Σάνχεδριν ή Δικαστήριο. Έτσι, προτού αρχίση η Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, είχε καθορισθή ο κανών της Ιερουσαλήμ. Περιείχε μόνο τα τριάντα εννέα θεόπνευστα Εβραιο-Αραμαϊκά βιβλία από τη Γένεσι ως τον Μαλαχία, και απαγόρευε τα απόκρυφα βιβλία που προσετέθησαν στην Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα. Ο Ιησούς και οι οκτώ συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών επεβεβαίωσαν αυτόν τον κανόνα της Ιερουσαλήμ που περιείχε τα τριάντα εννέα βιβλία, διότι όλοι ανέφεραν περικοπές από τον κανόνα της Ιερουσαλήμ, αλλά ποτέ από τα απόκρυφα βιβλία που προσετέθησαν στη Μετάφρασις των Εβδομήκοντα. Όταν οι οκτώ εκείνοι θεόπνευστοι συγγραφείς στην Ελληνική παρέθεταν από τη Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, αγνοούσαν τα απόκρυφα βιβλία.

7. (α) Πώς, σύμφωνα με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, αυτή «παρήγαγε» τη Γραφή; (β) Γιατί ο αριθμός των βιβλίων της τώρα δεν συμφωνεί με τον αριθμό των μη Ρωμαιοκαθολικών Γραφών;

⁷ Συνεπώς, η ηγετική θρησκευτική οργάνωσις του «Χριστιανικού κόσμου» έχει άδικο όταν καυχάται ότι, επειδή η Σύνοδός της στην Καρχηδόνα το 397 (μ.Χ.) καθώρισε τον κανόνα των ιερών βιβλίων, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία εδημιούργησε την Αγία Γραφή. Σύμφωνα με την απόφασι της Συνόδου της Καρχηδόνος η Αγία Γραφή περιέχει εβδομήντα τρία βιβλία, ενώ η Γραφή που εκδίδεται σήμερα από μη Ρωμαιοκαθολικούς περιέχει μόνο εξήντα έξη βιβλία. Αυτό συμβαίνει επειδή η Ρωμαιοκαθολική Σύνοδος της Καρχηδόνος προσέθεσε στο τμήμα της Παλαιάς Διαθήκης της Γραφής της επτά απόκρυφα βιβλία, δευτεροκανονικά βιβλία όπως τα ονομάζουν οι Ρωμαιοκαθολικοί, εκτός από το ότι έκαμαν προσθήκες σε δύο πρωτοκανονικά βιβλία.

8. Τι αγνόησε η Σύνοδος της Καρχηδόνος ως προς τον κανόνα, και πώς ο Ρωμαιοκαθολικός ισχυρισμός περί αλαθήτου απεδείχθη ψευδής;

⁸ Κάνοντας τούτο η Σύνοδος της Καρχηδόνος υπερέβη τον κανόνα των θεοπνεύστων Εβραϊκών Γραφών της Ιερουσαλήμ, ο οποίος επεβεβαιώθη από τον Ιησού Χριστό και τους οκτώ θεοπνεύστους συγγραφείς των Γραφών μαθητάς του. Πώς, λοιπόν, μπορεί η θρησκευτική οργάνωσις της Πόλεως του Βατικανού να ισχυρίζεται αληθινά ότι με την Σύνοδό της Καρχηδόνος του 397 μ.Χ. «παρήγαγε» την Αγία Γραφή; Η αληθινή Γραφή περιλαμβάνει μόνο θεόπνευστα βιβλία, των οποίων ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Συγγραφεύς. Δεν περιλαμβάνει τα επτά μη θεόπνευστα απόκρυφα βιβλία και προσθήκες, που είναι γεμάτα πλάνες και που δεν παρήχθησαν από τους αρχαίους μάρτυρας του Ιεχωβά. Η Σύνοδος της Καρχηδόνος καθώρισε πράγματι τι έπρεπε να περιλάβη η κατ’ εξουσιοδότησίν της Λατινική μετάφρασις, η Λατινική Βουλγάτα, η οποία εφιλοτεχνείτο τότε από τον Ιερώνυμο αλλά δεν καθώρισε τελικά τι έπρεπε να περιλάβη η Γραφή για τους μη Ρωμαιοκαθολικούς της σήμερον. Δεν καθώρισε για τους σημερινούς μάρτυρας του Ιεχωβά ποια είναι η Αγία Γραφή, ούτε την «εδημιούργησε» γι’ αυτούς. Έτσι ο ισχυρισμός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας περί αλαθήτου όσον αφορά τον προσδιορισμό της Αγίας Γραφής ανατινάσσεται και αποδεικνύεται ψευδής.

ΔΙΑΦΥΛΑΞΙΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

9. (α) Αν δεν υπήρχε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, θα είχαμε τη Βίβλο σήμερα; (β) Τι δείχνει αν η επίσημη της μετάφρασις της Βίβλου είναι θεόπνευστη;

⁹ Μήπως είναι, λοιπόν, αληθινό ότι, αν δεν υπήρχε η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, δεν θα είχαμε τη Γραφή σήμερα; Εξέτασις των γεγονότων απαντά Όχι! Τα αρχέτυπα βιβλία της Βίβλου εγράφησαν υπό έμπνευσιν στην Εβραϊκή, στην Αραμαϊκή και στην Ελληνική. Έπρεπε να μεταφρασθούν στη Λατινική και σε άλλες γλώσσες αρχαίες και νέες. Βέβαια, μια μετάφρασις δεν είναι θεόπνευστη, ούτε ακόμη η Λατινική μετάφρασις του Ιερωνύμου, διότι ανεθεωρήθη αρκετές φορές από Ρωμαιοκαθολικούς.

10. (α) Σε πόσα Ελληνικά χειρόγραφα βασίζονται κυρίως οι σύγχρονοι μεταφρασταί της «Καινής Διαθήκης»; (β) Πού είναι προσιτό το Βατικανό Χειρόγραφο Αρ. 1209, και πώς το Σιναϊτικό Χειρόγραφο έγινε προσιτό;

¹⁰ Στους νεωτέρους χρόνους οι μεταφρασταί της Βίβλου εβασίσθησαν για την «Καινή Διαθήκη» σε τρία βασικά Ελληνικά χειρόγραφα. Ένα είναι το Βατικανό χειρόγραφο Αρ. 1209, που χρονολογείται από τον τέταρτον αιώνα μ.Χ. Βρίσκεται επί του παρόντος στη Βιβλιοθήκη της Πόλεως του Βατικανού, αλλ’ αναφέρεται στον κατάλογο ότι βρίσκεται σ’ αυτή τη βιβλιοθήκη μόνο από το 1481 μ.Χ. Πώς έφθασε εκεί κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζη τώρα. Το επόμενο είναι το Σιναϊτικό Χειρόγραφο, επίσης του τετάρτου αιώνος. Βρέθηκε στο 1844 από τον Γερμανό λόγιο Τίσεντορφ, όχι στη Ρώμη, αλλά στο Ελληνικό Ορθόδοξο μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης στο Όρος Σινά της Αραβίας. Ο Τσάρος της Ρωσίας διέταξε τον Τίσεντορφ να δημοσιεύση αυτό το Σιναϊτικό Χειρόγραφο στο 1862. Επωλήθη από την κομμουνιστική Σοβιετική Κυβέρνησι στο 1933 και μπορεί τώρα να το ιδή κανείς στο Βρεττανικό Μουσείο του Λονδίνου, Αγγλίας.

11. Πώς το Αλεξανδρινό Χειρόγραφο έφθασε να βρίσκεται στην τωρινή του θέσι, και τι περιέχει αυτό, καθώς και το Σιναϊτικό Χειρόγραφο, που δεν το περιέχει το Βατικανό Χειρόγραφο Αρ. 1209;

¹¹ Το τρίτο αρχαίο χειρόγραφο σε μορφή κώδικος είναι το Αλεξανδρινό. Είναι του πέμπτου αιώνος. Φέρθηκε από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στην Κωνσταντινούπολι, Τουρκίας, από τον Κύριλλον Λούκαριν, έναν Έλληνα Ορθόδοξον, ο οποίος αντετάχθη έντονα στην ένωσι των Ελληνικών εκκλησιών με την παπική Ρώμη. Ο Λούκαρις έγινε ο Έλλην πατριάρχης της Αλεξανδρείας το 1602 και εξελέγη πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως το 1621. Στο 1624 επείσθη να δώση το Αλεξανδρινό Χειρόγραφο στον Προτεστάντη Βασιλέα Ιάκωβον της Αγγλίας, αλλ’ αυτό δεν έφθασε εκεί παρά στο 1628 στη βασιλεία του Καρόλου Α΄. Είναι, επίσης, εκτεθειμένο στο Βρεττανικό Μουσείο του Λονδίνου. Το Αλεξανδρινό και το Σιναϊτικό Χειρόγραφα περιέχουν τα βιβλία της Γραφής 1 και 2 προς Τιμόθεον, προς Τίτον και την Αποκάλυψι, που δεν τα περιέχει τώρα το Βατικανό Χειρόγραφο Αρ. 1209.

12. Ήταν, λοιπόν, εμπιστευμένη στη θρησκευτική οργάνωσι του Βατικανού η διαφύλαξις των πιο αρχαίων Ελληνικών χειρογράφων;

¹² Βλέπομε, λοιπόν, ότι στη θρησκευτική οργάνωσι του Βατικανού δεν είναι εμπιστευμένη η αποκλειστική διαφύλαξις των πιο αρχαίων κειμένων της λεγομένης καινής Διαθήκης, των είκοσι επτά βιβλίων της Γραφής που εγράφησαν από τους οκτώ θεοπνεύστους Ιουδαίους μαθητές του Ιησού Χριστού.

13. Για τη διαφύλαξι ποιων αρχαίων Εβραϊκών και Αραμαϊκών Βιβλικών κειμένων, που ανεκαλύφθησαν προσφάτως, δεν είχε τίποτε να κάμη η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία;

¹³ Τώρα, τι θα πούμε για τα χειρόγραφα των τριάντα εννέα θεοπνεύστων βιβλίων των προ Χριστού Εβραιο-Αραμαϊκών Γραφών; Ασφαλώς η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν είχε τίποτε να κάμη με τη διαφύλαξι των Κυλίνδρων της Νεκράς Θαλάσσης που ανεκαλύφθησαν στο 1947. Δεν είχε τίποτε να κάμη με τη διαφύλαξι της «Γενίζα» ή αποθήκης της Ιουδαϊκής συναγωγής του Παλαιού Καΐρου της Αιγύπτου, η οποία ανεκαλύφθη αρχικά από τον Σολομώντα Σέχτερ και από την οποίαν ελήφθησαν εκπληκτικές ποσότητες Γραφικών υλικών και άλλων θρησκευτικών υλικών και διενεμήθησαν σε διάφορες βιβλιοθήκες και συλλογές χειρογράφων.

14. Από πότε και έπειτα προώδευσε η αντιγραφή του κανόνος των Εβραϊκών Γραφών, και ποια γεγονότα δείχνουν αν οι Ιουδαίοι είχαν τη Γραφή των στις ημέρες του Ιησού και των αποστόλων του;

¹⁴ Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν ήταν η μόνη θρησκευτική οργάνωσις που είχε αντιγραφείς των Αγίων Γραφών. Από τις ημέρες του Ιουδαίου γραμματέως, του ιερέως που ωνομάζετο Έσδρας, ενός συγχρόνου του κυβερνήτου της Ιερουσαλήμ Νεεμία, το έργο της αντιγραφής των κανονικών Εβραϊκών Γραφών προώδευσε. Αντίγραφα έγιναν από Ιουδαίους γραφείς προς χρήσιν των Ιουδαϊκών συναγωγών που είχαν ιδρυθή στις χώρες όπου οι Ιουδαίοι ήσαν διασκορπισμένοι. Στη συναγωγή της Ναζαρέτ ο Ιησούς ανέγνωσε από τον κύλινδρο του Ησαΐα. Στη συναγωγή της Αντιοχείας της Πισιδίας ο απόστολος Παύλος μίλησε αφού είχε ακροασθή τη δημοσία ανάγνωσι του Νόμου και των Προφητών. (Πράξ. 13:15) Και στην Ιερουσαλήμ, το 49 μ.Χ. περίπου, η σύναξις των αποστόλων και πρεσβυτέρων ολόκληρης της εκκλησίας είπε στο φήφισμά της: «Ο Μωυσής από γενεάς αρχαίας έχει εν πάση πόλει τους κηρύττοντας αυτόν εν ταις συναγωγαίς, αναγινωσκόμενος κατά παν σάββατον.» (Πράξ. 15:21) Το επόμενο έτος οι Ιουδαίοι, που άκουσαν τον απόστολο Παύλο να κηρύττη στη συναγωγή των στη Βέροια της Μακεδονίας, ερευνούσαν κάθε ημέρα τις Άγιες Γραφές για να δουν αν όσα τους έλεγε ο απόστολος Παύλος ήσαν αληθινά σύμφωνα με τη Βιβλική προφητεία. (Πράξ. 17:11) Αφού ο Παύλος έφθασε στη Ρώμη το 59 μ.Χ. περίπου, προσπαθούσε να πείση τους εκεί Ιουδαίους για τον Ιησού Χριστό από τα δικά των αντίγραφα του νόμου του Μωυσέως και των προφητών. (Πράξ. 28:16-23) Αναντίρρητα οι Ιουδαίοι είχαν τότε τη Γραφή των.

15. Αφού εγράφη η πλήρης Βίβλος που απετελείτο από εξήντα έξη βιβλία, τι συνέβη στο έργο της αντιγραφής των Εβραϊκών Γραφών;

¹⁵ Ακόμη και αφού συνεπληρώθη ο Βιβλικός κανών των εξήντα έξη θεοπνεύστων βιβλίων κατά το τέλος του πρώτου αιώνος, οι Ιουδαίοι γραφείς εξακολούθησαν να κάνουν χειρόγραφα αντίτυπα των Αγίων των Γραφών, των τριάντα εννέα θεοπνεύστων Εβραϊκών βιβλίων. Εν καιρώ το έργο της αντιγραφής ανελήφθη από τους Μασορίτας γραφείς, οι οποίοι ήσαν πολύ ευσυνείδητοι για τη διαφύλαξι του κανονικού κειμένου των Εβραϊκών Γραφών. Οι Μασορίται, με επικεφαλής τον Μπεν Ναφθαλί στην Ανατολή και τον Μπεν Ασέρ στη Δύσι, ήσαν δραστήριοι από τον έκτον ως τον ένατον αιώνα της Χριστιανικής εποχής.

16. Στη διάρκεια των Σκοτεινών Αιώνων του «Χριστιανικού κόσμου» ποιας μεταχειρίσεως έτυχαν οι Ιουδαίοι και οι θησαυροί των Εβραϊκών Γραφών των, και όμως ποιο έργο αντιγραφής επροχώρησε;

¹⁶ Ο ζόφος των Σκοτεινών Αιώνων του Ρωμαιοκαθολικού Χριστιανικού κόσμου αύξησε, και ο διωγμός των Ιουδαίων από τη Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία εξακολούθησε μέσω των τρομερών της σταυροφοριών και θρησκευτικών ιερών εξετάσεων. Οι Ιουδαϊκές συναγωγές επυρπολήθησανa μαζί με τους θησαυρούς των Εβραϊκών των Γραφών, και οι Ιουδαίοι απεδιώχθησαν από διάφορες χώρες και απηλάθησαν από την Ισπανία στο 1492, το έτος που ο Κολόμβος ανεκάλυψε την Αμερική. Ενεκλείσθησαν σε «γκέττο», το δε Ιουδαϊκό Γκέττο στην παπική Ρώμη διεσπάσθη πρώτα το 1870 όταν οι Ιταλοί ελευθερωταί εισέβαλαν στην πόλι και επήραν τη διακυβέρνησι από τα χέρια του πάπα. Παρ’ όλη αυτή την τρομερή μεταχείρισι των Ιουδαίων από τον «Χριστιανικό κόσμο», η αντιγραφή των Εβραϊκών Αγίων Γραφών από τους Ιουδαίους επροχώρησε για την προμήθεια αντιγράφων για τις Ιουδαϊκές συναγωγές και για ιδιωτική χρήσι.

17, 18. (α) Πώς οι Ιουδαίοι επωφελήθησαν ενωρίς από την εφεύρεσι της τυπογραφίας; (β) Πότε και από ποιον εξεδόθη πρώτη πλήρης Εβραϊκή Γραφή, και πώς ένας Προτεστάντης μεταρρυθμιστής εχρησιμοποίησε ένα αντίτυπο μιας Εβραϊκής Βίβλου;

¹⁷ Στο 1450 εφευρέθη η τυπογραφία στη Γερμανία. Το πρώτο βιβλίο που τυπώθηκε ήταν η Λατινική μετάφρασις της Βίβλου, η Βουλγάτα. Οι Ιουδαίοι γρήγορα επωφελήθησαν της εφευρέσεως για να τυπώσουν τη Βίβλο των στην Εβραϊκή, για ιδιωτική χρήσι, μολονότι λειτουργικοί κύλινδροι για συναγωγές εξακολουθούσαν ακόμη να γράφωνται από τους Ιουδαίους με το χέρι. Στο 1473 ιδρύθη ένα Εβραϊκό τυπογραφείο και στο 1477 ετυπώθη μια έκδοσις 300 αντιτύπων μέρους της Γραφής.

¹⁸ Κατόπιν, στις 23 Φεβρυυαρίου 1488, από το Ιουδαϊκό τυπογραφείο του Γιοσούα Σολομών Ισραήλ Νάθαν στο Σονσίνο του δουκάτου του Μιλάνου, εξεδόθη η πρώτη πλήρης έκδοσις της Εβραϊκής Βίβλου, με φωνήεντα και τόνους. Στην Μπρέσια εστήθη ένα τυπογραφικό πιεστήριο από τον Γκέρσον μπεν Μωσέ Σονσίνο, και τον Μάιο του 1494 εξεδόθη μια πλήρης Εβραϊκή Γραφή. Ένα αντίγραφο ακριβώς της Εβραϊκής αυτής Γραφής εχρησιμοποίησε ο Μεταρρυθμιστής Μαρτίνος Λούθηρος για να κάμη τη μετάφρασί του της Αγίας Γραφής στα Γερμανικά το 1534.

19. Έτσι ποιο θρησκευτικό έργο έχουν και σήμερα ακόμη οι Ιουδαίοι, και σε ποιον δεν οφείλουν ευχαριστίες όσον αφορά αυτό;

¹⁹ Ως την ημέρα αυτή οι Ιουδαίοι έχουν τη Γραφή των, η οποία είναι απαράλλακτη με το τμήμα της Παλαιάς Διαθήκης των Προτεσταντικών ή μη Καθολικών Γραφών. Αυτή η διαφύλαξις του θεοπνεύστου κειμένου των Εβραϊκών Γραφών δεν οφείλεται στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι ο θεόθεν εντεταλμένος κάτοχος, ερμηνευτής και διατηρητής της Αγίας Γραφής. Τούτο παρά το επαίσχυντο ιστορικό της καταστροφής Γραφών.

20. Σε ποιον πρέπει ν’ αποδοθή η διαφύλαξις του θεοπνεύστου κειμένου της Αγίας Γραφής, και μέσω ποίων παρήχθη αυτή και για ποιους διεφυλάχθη;

²⁰ Όχι, η διαφύλαξις της Αγίας Γραφής δεν πρέπει ν’ αποδοθή σε καμμιά θρησκευτική οργάνωσι του «Χριστιανικού κόσμου». Ο Ιεχωβά Θεός είναι εκείνος στον οποίον πρέπει ν’ αποδοθή η διαφύλαξις του θεοπνεύστου κειμένου του Αγίου του Λόγου, διότι αυτός είναι ο μόνος Συγγραφεύς της. Στον κύλινδρο του Ησαΐα (40:8) κατηύθυνε να γραφή: «Ο λόγος όμως του Θεού ημών μένει εις τον αιώνα.» Αυτός παρήγαγε την πλήρη Αγία Γραφή μέσω των πιστών του μαρτύρων. Την διεφύλαξε για την παγκόσμια χρήσι της από τους μάρτυρας του Ιεχωβά σήμερα. (1 Πέτρ. 1:25) Κάθε ευχαριστία ανήκει σ’ αυτόν δια Ιησού Χριστού

[Υποσημειώσεις]