Τι Απαιτείται για να Γίνη Ένας Χριστιανός;

♦ Εκατομμύρια δολλάρια εισφέρονται κάθε χρόνο για την προώθησι του ιεραποστολικού έργου σε μη Χριστιανικές χώρες. Χιλιάδες άτομα σε μακρινά μέρη της γης προσέρχονται στη Χριστιανοσύνη από τα υλικά οφέλη που αποκομίζουν ως αποτέλεσμα των εισφορών αυτών. Αλλ’ είναι πραγματικοί Χριστιανοί αυτοί οι προσήλυτοι; Είναι κατάλληλο το ελατήριό των ως ομολογούντων τη Χριστιανοσύνη για θρησκεία των; Είναι αρκετά ισχυρό για ν’ ανθέξη σ’ έναν καιρό δοκιμασίας; Ένα γεγονός που αναγράφεται στην Εφημερίδα της Οττάβας, 28ης Μαΐου 1960, ρίχνει φως στην απάντησι των ερωτήσεων αυτών.

♦ Σ’ ένα μακρινό τμήμα των Φιλιππίνων Νήσων ένας ιεραπόστολος γιατρός κάποτε παρετήρησε έναν πολύ απαρηγόρητο Ιγορότο, που εκάθητο στο πεζοδρόμιο. Ο φτωχός ιθαγενής εφαίνετο τόσο απόλυτα εξαθλιωμένος ώστε ο γιατρός εσταμάτησε κι ερώτησε τι συνέβαινε. Ο άνθρωπος με κατήφεια απήντησε ότι ήταν σε κακή κατάστασι. Ο γιατρός ερώτησε να μάθη την αιτία. Όταν ο Ιγορότος είπε ότι ο επίσκοπος θα ήρχετο την επόμενη μέρα, ο ιεραπόστολος τον καθησύχασε και είπε ότι ο επίσκοπος ήταν ένας καλός άνθρωπος και δεν θα έβλαπτε κανένα.

♦ Ο ιθαγενής γρήγορα συνεφώνησε, και είπε θερμά ότι του ήταν αρεστός ο επίσκοπος. «Τότε,» ερώτησε ο γιατρός, «τι κακό συμβαίνει;» «Όταν ήταν εδώ τελευταίως,» απήντησε εκείνος, «μου έδωσε ένα καπέλλο κι έγινα Επισκοπελιανός.» «Αυτό είναι καλό. Είναι μια καλή θρησκεία,» τον εβεβαίωσε ο γιατρός.

♦ Ο ιθαγενής κατόπιν άρχισε να εξηγή ότι λίγο αργότερα ήλθε ένας Καθολικός ιερεύς και του έδωσε ένα πανταλόνι κι έγινε Καθολικός. «Να σου πω,» είπε ο γιατρός, κι ο Καθολικισμός, επίσης, είναι μια καλή θρησκεία.» Λυπημένος ο ιθαγενής είπε ότι ο ιερεύς τώρα έφυγε, ο δε επίσκοπος θα επανήρχετο, και δεν ήθελε να δυσαρεστήση τον επίσκοπο. Ο γέρος αυτός εφαίνετο τόσο περίλυπος καθώς αντιμετώπιζε το πρόβλημά του ώστε ο ιεραπόστολος τελικά τον ερώτησε ποιο συγκρότημα θα προτιμούσε. «Σκέπτομαι,» είπε ο ιθαγενής, «να επιστρέψω το καπέλλο στον επίσκοπο και το πανταλόνι στον ιερέα, και να είμαι απλώς ένας άπιστος και πάλι.»

♦ Αυτό μπορεί να φαίνεται απλώς σαν μια χιουμοριστική ιστορία· εν τούτοις, υπογραμμίζει αυτό το δυσάρεστο γεγονός​—πολλοί απεδέχθησαν τη Χριστιανοσύνη όχι ένεκα εγκαρδίου εκτιμήσεως αλλ’ εξαιτίας της δημοτικότητός της και των υλικών ωφελημάτων που παρέχει. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο σε μη Χριστιανικές χώρες αλλά και μεταξύ των εθνών που ομολογούν ότι είναι Χριστιανικά. Πόσοι από τους σημερινούς Χριστιανούς, αν αντιμετωπίσουν μια παρόμοια κατάστασι, θα ωμοίαζαν με τον γέρο Ιγορότο που ήθελε να επιστρέψη το καπέλλο και το πανταλόνι και να είναι απλώς ένας άπιστος πάλι;