Το Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον

Ο ΟΡΟΣ «ευαγγέλιον» κατά γράμμα σημαίνει «καλή «αγγελία» ή «αγαθά νέα». Η αναγγελία ότι «επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» ήταν πράγματι αγαθά νέα για τους Ιουδαίους. Αυτοί ερεθίζοντο κάτω από τον αηδή ζυγό της Ρώμης καθώς και κάτω από τον σκληρό ζυγό που είχαν δέσει επάνω τους οι θρησκευτικοί τους ηγέται, για να μην πούμε κάτι για τον ακόμη βαρύτερο ζυγό που αυτοί, από κοινού με όλο το ανθρώπινο γένος, έπρεπε να βαστάζουν λόγω της παραβάσεως του προπάτορος Αδάμ.—Ματθ. 4:17.

Το ότι επλησίαζεν η βασιλεία των ουρανών εσήμαινε ότι ο Βασιλεύς, ο Μεσσίας, ήταν πλησίον. Πάντοτε, αφότου ο άνθρωπος έπεσε στην αμαρτία, ο Ιεχωβά Θεός έδινε στους ανθρώπους καλής θελήσεως προς αυτόν ελπίδα ενός ελευθερωτού. Αφού πρώτα την εξέθεσε στον κήπο της Εδέμ, ο Θεός την επανέλαβε στον Αβραάμ, καθώς επίσης στον Δαβίδ. Ο Δαβίδ ωνόμασε τον υποσχεμένο ελευθερωτή Κεχρισμένον ή Μεσσία του Θεού, το ίδιο δε έκαμε και ο Δανιήλ, στου οποίου την προφητεία εφανερώνετο και αυτό ακόμη το έτος που θα ενεφανίζετο ο Μεσσίας. Δεν είναι παράδοξο ότι στον καιρό του Ιωάννου του Βαπτιστού οι άνθρωποι ανέμεναν τον Μεσσία.—Γέν. 3:15· 22:17, 18· 2 Σαμ. 7:12, 13· Ψαλμ. 2:2· Δαν. 9:24-27· Λουκ. 3:15.

Επί τέλους ο Μεσσίας είχε έλθει, ο υποσχεμένος Ελευθερωτής! Τι καλή αγγελία ήταν αυτή! Για υποβοήθησι της διαδόσεως των αγαθών νέων για τη βασιλεία του, ο Μεσσίας εξέλεξε δώδεκα άνδρες να είναι οι οικείοι του σύντροφοι και απεσταλμένοι ή απόστολοι. Μεταξύ αυτών υπήρχαν μερικοί αλιείς και ένας τελώνης, του οποίου το όνομα ήταν Ματθαίος, που σημαίνει «δώρον του Ιεχωβά».—Ματθ. 9:9.

Ο Ματθαίος εξετίμησε πλήρως αυτή την τιμή. Εώρτασε την αποδοχή της κλήσεώς του μ’ ένα συμπόσιο, στο οποίο προσεκάλεσε όλους τους φίλους του για να μπορέσουν να συναντήσουν τον Ιησού Χριστό, τον Κύριό του. Ο ταπεινός αυτός τελώνης—όμως με κανένα τρόπο ταπεινός όσον αφορά την πίστι στον Θεό και την αγάπη της δικαιοσύνης, ούτε στην εκπαίδευσι και την ικανότητα του σκέπτεσθαι—έφθασε να γίνη ο πρώτος που διετύπωσε τα αγαθά νέα για τον Μεσσία σε γραπτή μορφή. Αυτή είναι η ομόφωνη γνώμη όλων των αρχαίων εκκλησιαστικών ιστορικών. Καθώς το εκθέτει ο Ωριγένης: «Το πρώτο Ευαγγέλιο εγράφη από τον Ματθαίο και διετυπώθη για πιστεύοντας Ιουδαίους στην Εβραϊκή γλώσσα.» Ως προς το ακριβές έτος, υπάρχει κάποια διαφορά γνώμης. Η πιο καλή απόδειξις ορίζει τη συγγραφή όχι αργότερα από το 50 μ.Χ. και ίσως ενωρίτερα, στο 41 μ.Χ.—Ματθ. 9:10-13· Λουκ. 5:29.

Αυτό το προνόμιο δεν ήταν μικρή ευθύνη, αλλά με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού ο Ματθαίος απεδείχθη επαρκής για ν’ ανταποκριθή στην πρόκλησι που η ευθύνη αυτή αντιπροσώπευε. Ναι, επαληθεύοντας την επαγγελία του Ιησού, το άγιο πνεύμα επανέφερε στη διάνοια του Ματθαίου όλα όσα ήθελε ο Θεός ν’ αναγραφούν από τον Ματθαίο για ό,τι είχε ειπεί ο Ιησούς.—Ιωάν. 14:26.

Παρεμπιπτόντως, ας σημειωθή ότι αν δεν υπήρχε η δήλωσις του Ματθαίου, δεν θα εγνωρίζαμε ότι ήταν τελώνης, το οποίον επάγγελμα ήταν περιφρονημένο από τους Ιουδαίους. Ο Μάρκος και ο Λουκάς τον ορίζουν ως Λευί, με το άλλο του όνομα, όταν μιλούν για το επάγγελμά του ως τελώνου. Η ειλικρίνεια του Ματθαίου τον υπεχρέωσε να το μνημονεύση· η αγάπη και η πιστότης των άλλων τούς επέτρεψε να το αποσιωπήσουν, χωρίς να ζημιωθή η αλήθεια από το να μη μνημονευθή το δυσμενές αυτό γεγονός αναφορικά με τον Ματθαίο. Αυτή η τιμιότης και η αγάπη ενισχύουν την πίστι μας σε ό,τι έγραψαν οι άνδρες αυτοί—είναι μια περαιτέρω απόδειξις μπορεί θετικά να λεχθή, της αξιοπιστίας των Γραφών.—Ματθ. 2:14-17· Λουκ. 5:27-32.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Ο Ματθαίος έγραψε το Ευαγγέλιό του πρώτα στην Εβραϊκή, είναι δε βέβαιο ότι δεν εγράφη πρώτα στην παγκόσμιο γλώσσα της εποχής εκείνης, την κοινή Ελληνική. Το γεγονός ότι η Ελληνική του μετάφρασις ρέει τόσο ομαλά δεν είναι βάσιμο επιχείρημα για το ότι δεν είναι μια Ελληνική μετάφρασις, αλλά δίνει απλώς βάρος στη γνώμη ότι ο ίδιος ο Ματθαίος, αφού έγραψε για τον λαό του, τους Ιουδαίους, κατενόησε αμέσως την ανάγκη να διατυπώση το άγγελμά του στην Ελληνική και έτσι επροχώρησε στο έργον. Ότι ο Ματθαίος έγραψε το Ευαγγέλιό του πρώτα στην Εβραϊκή είναι φανερό από το γεγονός ότι προσεκτική εξέτασις όλων των περικοπών του που παραθέτει από τις Εβραϊκές Γραφές δείχνει ότι παρέθετε κατ’ ευθείαν από το Εβραϊκό κείμενο και όχι από τη μετάφρασι των Εβδομήκοντα. Τόσο στο αρχικό Εβραϊκό κείμενο του Ματθαίου όσο και στην Ελληνική μετάφρασι του Ευαγγελίου του είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι το όνομα «Ιεχωβά» απαντούσε συχνά, διότι ο Ματθαίος δεν θα επηρεάζετο πια από τη δεισιδαιμονία εναντίον της χρήσεώς του όπως δεν επηρεάζετο και ο Κύριος του Ιησούς Χριστός.

Επειδή ο Ματθαίος ήταν τελώνης, θα ήταν εντελώς φυσικό γι’ αυτόν το ν’ αναφέρη χρήματα και αριθμούς, τουλάχιστον περισσότερο από όσο ήταν σ’ έναν γιατρό ή σε αλιείς. Τον βρίσκομε, λοιπόν, ν’ αναφέρη περισσότερες φορές χρηματικές αξίες παρ’ ό,τι αναφέρουν οι άλλοι και να είναι πιο σαφής στους αριθμούς του. Έτσι διαιρεί τη γενεαλογία του Ιησού, στο πρώτο κεφάλαιο, σε τρεις σειρές δεκατεσσάρων γενεών. Αναγράφει επτά αιτήματα στην Κυριακή προσευχή, επτά παραβολές στο κεφάλαιο 13, καθώς και επτά ουαί στο κεφάλαιο 23.

Δεν μένει ευχαριστημένος με το ν’ αναφέρη ένα μόνο σημείο αν περιλαμβάνωνται περισσότερα από ένα, όπως κάνουν ο Μάρκος και ο Λουκάς. Στον πειρασμό της ερήμου μιλεί για «λίθους» και «άρτους», ενώ ο Λουκάς μιλεί για «λίθον» και «άρτον». Ο Ματθαίος αναφέρει δύο δαιμονιζομένους και δύο τυφλούς που εθεραπεύθησαν, ενώ ο Μάρκος και ο Λουκάς αναφέρουν μόνον ένα. Ομοίως, ο Ματθαίος λέγει για τους δύο ληστάς που συνεσταυρώθησαν με τον Ιησούν, ότι τον εχλεύαζαν και οι δύο, από τους οποίους ο ένας μετενόησε αργότερα, όπως γίνεται φανερό από την αφήγησι του Λουκά.—Ματθ. 4:3· 8:28· 20:30· 27:38.

Τα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά ορθώς ωρίσθησαν ως συμπληρωματικά το ένα του άλλου. Έτσι ο Ματθαίος μιλεί για τους μάγους που έρχονται από μακριά να δουν τον βασιλέα των Ιουδαίων, ενώ ο Λουκάς μιλεί για ποιμένες που έρχονται να δουν τον Σωτήρα όλου του ανθρωπίνου γένους. Ο Ματθαίος αναγράφει τις αγγελικές εμφανίσεις που έγιναν στον Ιωσήφ· ο Λουκάς μιλεί για τον άγγελο που εμφανίσθηκε στην Ελισάβετ και στη Μαρία—πιθανώτατα σε όλες τις περιπτώσεις τον άγγελο Γαβριήλ. Πολλά έχουν γραφή για τις δύο διαφορετικές γενεαλογίες, αλλά αν έχωμε υπ’ όψι τα χαρακτηριστικά του καθενός από αυτά τα Ευαγγέλια, είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι ο Ματθαίος δίνει τη νόμιμη γενεαλογία, Αβραάμ, Δαβίδ, Σολομών και Ιωσήφ, ενώ ο Λουκάς δίνει την πραγματική ή φυσική γενεαλογία από τον Αδάμ ως τον Αβραάμ, Δαβίδ, Νάθαν και τον πατέρα της Μαρίας Ηλεί. Το γεγονός ότι αυτές οι διαφορετικές γενεαλογίες δεν επροκάλεσαν καμμιά συζήτησι ή αμφισβήτησι στον πρώτον αιώνα φαίνεται να δείχνη ότι δεν παρουσίαζαν δυσχέρειες σ’ εκείνους που εγνώριζαν τα πράγματα.

Πάνω από 40 τοις εκατό του Ευαγγελίου του Ματθαίου αποτελεί αφήγησι γεγονότων που δεν βρίσκονται σε άλλα ευαγγέλια. Επειδή πάρα πολλά από το υπόλοιπο βρίσκονται, επίσης, στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, μερικοί υποστηρίζουν ότι το Ευαγγέλιο του Μάρκου ήλθε πρώτο και ότι ο Ματθαίος αντέγραψε από την αφήγησι του Μάρκου. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Υπάρχουν πάρα πολλές εντελώς λεπτές διακρίσεις που σφραγίζουν τον Ματθαίο ως ανεξάρτητον από τον Μάρκο. Εκτός αυτού, δεν υπεσχέθη ο Ιησούς ότι το άγιο πνεύμα θα έφερνε αυτά τα πράγματα στις διάνοιες των αποστόλων του; Πρέπει, λοιπόν, να αναμένωμε ότι θα ήσαν όμοια· είναι δε όμοια πολύ περισσότερο όσον αφορά την άμεση παράθεσι λόγων παρά στα αφηγηματικά των τμήματα. Μια ενδιαφέρουσα εξήγησις παρεσχέθη σχετικώς, δηλαδή, ότι, επειδή το ευαγγέλιο του Ματθαίου εγράφη πρώτα, ο Πέτρος είχε πρόσοδο σ’ αυτό και το εχρησιμοποίησε στο κήρυγμά του. Συνεπώς ο Μάρκος, που ήταν ένας στενός σύντροφος του Πέτρου, λαμβάνοντας σημειώσεις για το Ευαγγέλιό του από το κήρυγμα του Πέτρου, θα κατέγραφε πολλά που ήσαν του Ματθαίου, αλλά μαζί και τα πολλά λεπτά σημεία που προσετέθησαν από τον Πέτρο.

Η ΑΠΟΨΙΣ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΝΕΑ

Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου έχει ορθώς χαρακτηρισθή ως η γέφυρα μεταξύ των Εβραϊκών και των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός ο ίδιος εσκόπευε να είναι έτσι, όπως μπορούμε να δούμε από τα αρχικά του λόγια, από το ότι δίδει αμέσως τη γενεαλογία του Ιησού, και την έμφασί του στον Μεσσία. Το ότι είναι γέφυρα φανερώνεται, επίσης, από τις πολλές περικοπές και παραπομπές που ο Ματθαίος κάνει στις Εβραϊκές Γραφές, πάνω από εκατό, περισσότερες από οποιονδήποτε άλλον από τους ευαγγελικούς συγγραφείς. Σύμφωνα με τούτο παραθέτει τη ρήσι του Ιησού ότι δεν ήλθε να καταλύση τον Νόμο, αλλά να τον εκπληρώση.—Ματθ. 5:17.

Το θέμα του Ματθαίου είναι η Βασιλεία και έτσι τον βλέπομε να αναφέρη τη Βασιλεία περισσότερο από οποιανδήποτε από τους άλλους—55 φορές. Αν έχωμε υπ’ όψι την αθλία κατάστασι του λαού του, τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού ήσαν τα πιο καλά αγαθά νέα· ο Ματθαίος εκτιμούσε πλήρως την έλξι των, και ιδιαίτερα είχε στο νου τον λαό του όταν έγραφε το Ευαγγέλιό του. Είναι αλήθεια ότι το αρχικό ενδιαφέρον των Ιουδαίων μπορεί να ήταν η απόκτησις πολιτικής ελευθερίας, αλλά, καθώς εγίνοντο μαθηταί και αφιερωμένοι ακόλουθοι του Ιησού, έφθαναν ν’ απολαύσουν μια ελευθερία πολύ πιο πολύτιμη, μια πνευματική ελευθερία.

Ο Ματθαίος, αφού μιλεί για τη γενεαλογία του Ιησού, τη γέννησι, τη φυγή στην Αίγυπτο και την επιστροφή του, και την επίσκεψι των μάγων, αναφέρει για τη διακονία του Ιωάννου, το βάπτισμα του Ιησού και τον πειρασμό στην έρημο. Κατόπιν έρχεται η συγκινητική αναγγελία του Ιησού: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Ο Ιησούς εκάλεσε τους πρώτους του μαθητάς και «περιήρχετο . . . όλην την Γαλιλαίαν, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών, και κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας, και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν μεταξύ του λαού.»—Ματθ. 4:17, 23.

Ο Ματθαίος έπειτα μας παρέχει την επί του Όρους Ομιλία, και πόσο περιεκτικά την κατέγραψε! Τι γλυκειά παρηγορία υπάρχει στους αρχικούς της εννέα «Μακαρισμούς»! Ναι, «μακάριοι» ή ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης, εκείνοι που πενθούν, εκείνοι που πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη, οι πράοι, οι ελεήμονες, οι καθαροί στην καρδιά, οι ειρηνοποιοί, καθώς κι εκείνοι που διώκονται ένεκεν δικαιοσύνης, επειδή η βασιλεία των ουρανών ανήκει σ’ αυτούς, επειδή θα κληρονομήσουν τη γη, θα ιδούν τον Θεό, και ούτω καθεξής. Σε όλη αυτή την ομιλία η Βασιλεία τηρείται στο προσκήνιο: Κάμετε τούτο ή κάμετε εκείνο και θα μπήτε ή δεν θα μπήτε στη Βασιλεία. Προσεύχεσθε «Ελθέτω η βασιλεία σου», και, «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού». Περιλαμβάνονται επίσης τα πολύ γνωστά λόγια του Ιησού, ο λεγόμενος Χρυσούς Κανών: «Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς· διότι ούτος είναι ο νόμος και οι προφήται.»—Ματθ. 6:10, 33· 7:12.

Έπειτα από αυτή την έκθεσι ο Ματθαίος μάς δίνει δύο κεφάλαια της δράσεως του Ιησού, των θαυμάτων του και του κηρύγματος της Βασιλείας, και κατόπιν, στο κεφάλαιο 10, την παραγγελία του Ιησού στους δώδεκα καθώς τους αποστέλλει ανά δύο να κηρύξουν τη Βασιλεία. Και τι περιεκτικό υπόμνημα είναι αυτό, με τέτοια πολύτιμα πετράδια όπως το «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.» «Γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις, και απλοί ως αι περιστεραί.»

Ακολουθούν περισσότερα για τα θαύματα του Ιησού, το κήρυγμα και τη δημοσία καταγγελία των πονηρών, έπειτα από τα οποία ο Ματθαίος τονίζει πάλι το θέμα της Βασιλείας παρουσιάζοντας επτά παραβολές σχετικές με τη Βασιλεία: του σπορέως, του θερισμού, του κόκκου σινάπεως, της ζύμης, του θησαυρού στον αγρό, του πολυτίμου μαργαρίτου, και του δικτύου· όλες στο κεφάλαιο 13.

Στα επόμενα τέσσερα κεφάλαια, μεταξύ άλλων, ο Ματθαίος αναφέρει την αποκεφάλισι του Ιωάννου του Βαπτιστού, τη διατροφή των 5.000 και 4.000 εκτός γυναικών και παιδιών, την ομολογία του Πέτρου, «Συ είσαι ο Χριστός», και το όραμα της μεταμορφώσεως, μέσω του οποίου τρεις από τους μαθητάς του Ιησού είδαν «τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασίλεια αυτού». Κατόπιν ακολουθεί η στοργική νουθεσία του Ιησού στο κεφάλαιο 18. Σ’ αυτό έχομε τη συμβουλή του για το πώς πρέπει οι αδελφοί να διευθετούν τις δυσχέρειές των, την υπόσχεσί του ότι θα ήταν οπουδήποτε έχουν συναχθή δύο ή τρεις από τους ακόλούθους του και την εντολή του να συγχωρούν εβδομήκοντα επτά φορές, την οποία διευκρίνισε με μια άλλη παραβολή της Βασιλείας.

ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ

Έως εδώ ο Ματθαίος έχει διευθετήσει την ύλη του σύμφωνα με το θέμα του και με την αποτελεσματικότητα, αλλά στα τελευταία του δέκα κεφάλαια ακολουθεί τη χρονολογική κατάταξι. Καθώς τα διαβάζομε αισθανόμεθα πώς η έντασις μεταξύ του Ιησού και των αντιπάλων του αυξάνει. Στο κεφάλαιο 19 μαθαίνομε για την προσπάθειά των να παγιδεύσουν τον Ιησού στο ζήτημα του διαζυγίου, και στο κεφάλαιο 20 ο Ιησούς πάλι προειδοποιεί τους μαθητάς του για το τι βρίσκεται μπροστά του, καθώς επλησίαζε το τέλος του.

Τα τελευταία οκτώ κεφάλαια του Ευαγγελίου του ο Ματθαίος τα αφιερώνει σχεδόν εντελώς σε οκτώ ακριβώς ημέρες της επιγείου παροικίας του Ιησού. Πρώτα έρχεται η θριαμβευτική επί πώλου όνου είσοδος του Ιησού στην Ιερουσαλήμ και ο καθαρισμός του ναού. Πόσο πρέπει να ηυξήθη το μίσος των εχθρών του λόγω των περιστατικών αυτών! Όταν τον ερωτούν με ποια εξουσία έκανε αυτά τα πράγματα, ο Ιησούς αντιστρέφει το επιχείρημα εις βάρος των ερωτώντας με ποια εξουσία ο Ιωάννης εβάπτιζε, εκθέτοντας έτσι την ανειλικρίνεια των. Κατόπιν τους λέγει ότι οι τελώναι και αι πόρναι θα εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού πριν απ’ αυτούς, και, με την παραβολή των γεωργών που θανατώνουν τον κληρονόμο, τους προσκαλεί, να το πούμε έτσι, να προχωρήσουν στη δολοφονική των συνωμοσία· και αυτοί εννόησαν, μας λέγει ο Ματθαίος, ότι ο Ιησούς μιλούσε γι’ αυτούς.

Στο κεφάλαιο 22 βλέπομε μια ύψωσι της εντάσεως. Σε μια άλλη παραβολή ο Ιησούς μιλεί για το γαμήλιο συμπόσιο κάποιου βασιλέως και για το ότι αυτός εξετέλεσε κάποιους φονείς. Κατόπιν διαβάζομε ότι ο Ιησούς υπερίσχυσε των εχθρών του στις ερωτήσεις για την πληρωμή φόρων, για την ανάστασι και τη μεγίστη εντολή, και ότι έπειτα τους κατεσιώπησε: «Ουδ’ ετόλμησέ τις απ’ εκείνης της ημέρας να ερωτήση πλέον αυτόν»—αφού τους ερώτησε πώς ο υιός του Δαβίδ μπορούσε να είναι Κύριός του. Έπειτα στο κεφάλαιο 23 έχομε τη δραματική κατακλείδα της δημοσίας διακονίας του Ιησού: τα ουαί του που κατευθύνοντο εναντίον εκείνων οι οποίοι ηρνούντο να εισέλθουν οι ίδιοι στη βασιλεία των ουρανών και τους εισερχομένους δεν άφηναν να εισέλθουν, τη λύπη του διότι τον απέρριψε ο λαός του και τη δήλωσί του ότι ο οίκος των εγκατελείπετο σ’ αυτούς.

Κατόπιν σημειώνομε μια σύντομη ανάπαυλα και ο Ματθαίος μάς λέγει για τη μεγάλη προφητεία που έδωσε ο Ιησούς για τον καιρό της δευτέρας του παρουσίας κατ’ ιδίαν σε μερικούς από τους μαθητάς του στο Όρος των Ελαιών έξω ακριβώς από την Ιερουσαλήμ. Η προφητεία αυτή βρήκε καταπληκτική εκπλήρωσι στα γεγονότα που συνέβησαν από το 1914: πολέμους, σεισμούς, πείνες, και, μεταξύ άλλων, το κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού παγκοσμίως. Κατόπιν ο Ματθαίος μάς δίνει τρεις ακόμη παραβολές της Βασιλείας, των δέκα παρθένων, των ταλάντων και των προβάτων και εριφίων.

Τώρα ακολουθήστε γρήγορα την περιγραφή από τον Ματθαίο της θεσπίσεως από τον Ιησού του «δείπνου του Κυρίου», της δοκιμασίας του και του θανάτου του—γεγονότα οικεία σε όλους τους αναγνώστας μας. Κατόπιν έρχεται το διεγερτικό αποκορύφωμα με την ανάστασι του Ιησού, στο κεφάλαιο 28—τα πιο καλά νέα· διότι χωρίς την ανάστασι του Ιησού, όλα θα ήσαν εις μάτην. Και αφού ένα τέλος είναι εκείνο που πιθανώτατα πρέπει να ενθυμούμεθα, ο Ματθαίος συνετά τελειώνει το Ευαγγέλιό του με την παγκόσμια παραγγελία του Ιησού προς τους μαθητάς του και τη βεβαίωσι ότι θα παρέμενε μαζί τους: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.»

Το ευαγγέλιο του Ματθαίου είναι πράγματι αγαθά νέα. Η αποτελεσματική επιλογή και διευθέτησις που έκαμε των γεγονότων της επιγείου διακονίας του Ιησού δείχνουν το αποτέλεσμα του αγίου πνεύματος σε μια οξεία και στοχαστική διάνοια. Μια γενική άποψις του ευαγγελίου αυτού ασφαλώς αυξάνει την εκτίμησί μας γι’ αυτό. Είθε να είμεθα καλύτεροι Χριστιανοί εξαιτίας αυτής της αυξημένης εκτιμήσεως!