Θέστε την Καρδιά σας σε Αξιόλογους Θησαυρούς

Ποιοί θησαυροί είναι αξιόλογοι και διαμένοντες; Πώς είναι δυνατόν ν’ αποκτηθούν και διατηρηθούν;

ΣΕ ΟΛΑ τα μέρη της γης οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια συνεχή δράσι, θέτοντας την καρδιά τους σε θησαυρούς ή υλικά πράγματα της ζωής αυτής. Μετρούν την ευτυχία σε δολλάρια, καινούργια αυτοκίνητα και σπίτια. Η επιτυχία και η ασφάλεια μετρώνται με τον πλούτο. Και όμως, ουδέποτε ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους υπήρξε τόσο δυστυχής κι ένοιωσε τόση έλλειψι ασφαλείας. Η θρησκεία διακρατείται ως η οδός για την ειρήνη και την ασφάλεια, και πολλοί προσκολλώνται με ζήλο σε ό,τι θεωρείται ευυπόληπτη θρησκεία, μόνο για να απογοητευθούν στην έρευνά τους για εκείνο που ικανοποιεί την ψυχή και διαρκεί. Γιατί αυτό; Μήπως διότι οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν το εσφαλμένο είδος θησαυρού; Και ποιος είναι ο πραγματικά αξιόλογος θησαυρός που φέρνει ειρήνη, ασφάλεια και, πάνω απ’ όλα, την ευλογία και την εύνοια του Θεού του σύμπαντος; Για να μπορέσωμε να θέσωμε τις καρδιές μας σ’ εκείνο που είναι πραγματικά αξιόλογο και οδηγεί στη ζωή, θα είναι πολύ ωφέλιμο να εξετάσωμε το υπόμνημα ενός λαού που υπήρξε σε σχέσι διαθήκης με τον Ύψιστο Θεό. Ας εξετάσωμε, λοιπόν, την τωρινή πορεία μας υπό το φως του υπομνήματος εκείνου.

ΑΡΧΑΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Το Ιουδαϊκό έθνος επήγε σ’ αιχμαλωσία το έτος 607 π.Χ. κι εδούλευσε επί εβδομήντα χρόνια κάτω από τον βαρύ ζυγό της Βαβυλώνος. Τώρα είχε έλθει ο καιρός γι’ αυτούς ν’ απολυθούν από τα δεσμά τους, ν’ αφήσουν τη γη της αιχμαλωσίας για να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ προς ανοικοδόμησιν του ναού για τη λατρεία του Ιεχωβά. Ήταν αυτό εύκολο πράγμα γι’ αυτούς; Όχι, απαιτούσε πίστι στον Ιεχωβά να εγκαταλείψουν τη χώρα της εξορίας. Οι πιο πολλοί από τους Ισραηλίτες, εκείνο τον καιρό, είχαν γεννηθή στη Βαβυλώνα κι είχαν εκπληρώσει την εντολή του Ιεχωβά, όπως αναγράφεται στον Ιερεμία 29:5-7: «Οικοδομήσατε οίκους, και κατοικήσατε· και φυτεύσατε κήπους και φάγετε τον καρπόν αυτών· λάβετε γυναίκας, και γεννήσατε υιούς και θυγατέρας· . . . και ζητήσατε την ειρήνην της πόλεως, όπως εγώ σας έκαμον να φερθήτε αιχμάλωτοι.» Για πολλούς ήταν ο μόνος οίκος που γνώρισαν, η μόνη ασφάλεια που είχαν από υλικής πλευράς. Λοιπόν, το ζήτημα ήταν, Θα επρόσεχαν την κλήσι να μεταβούν στην Ιερουσαλήμ προς το συμφέρον της λατρείας του Ιεχωβά; Θ’ άφηναν τα σπίτια τους, τους φίλους και τα υλικά αποκτήματα για να ταξιδεύσουν εκατοντάδες μίλια σε μια χώρα, που πολλοί απ’ αυτούς δεν γνώριζαν και ποτέ δεν είχαν ιδεί, για ν’ ανοικοδομήσουν ένα ναό για τη λατρεία του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά;

Πολλοί απ’ αυτούς το έκαμαν αυτό. Έλαβαν θάρρος, και αυτό, αναμφιβόλως, ανεζωπύρωσε τον ζήλο τους και τους εβοήθησε να λάβουν την απόφασί τους. Ακόμη και ο Βασιλεύς της Περσίας Κύρος τούς παρώτρυνε, και ο λαός της χώρας, επίσης, τους ενεθάρρυνε. «Και πάντες οι πέριξ αυτών εβοήθησαν αυτούς με σκεύη αργυρά, με χρυσίον, με αγαθά, και με κτήνη. . . . Και εξήγαγεν ο Βασιλεύς Κύρος τα σκεύη του οίκου του Ιεχωβά . . . Και ηρίθμησεν αυτά εις τον Σασαβασσάρ τον άρχοντα της Ιουδαίας.» (Έσδρας 1:6-8, ΜΝΚ) Έτσι, με άργυρον και χρυσόν και ενθαρρυντικούς λόγους ξεκίνησαν για το μακρινό και κινδυνώδες ταξίδι. Είχαν λαμπρές ελπίδες, τα πράγματα εφαίνοντο ευνοϊκά, κι ενώπιον τους ήταν μια ελεύθερη οδός για τη λατρεία του Ιεχωβά Θεού στον ναό του στην Ιερουσαλήμ. Τέτοιο προνόμιο και τιμή ήταν πράγματι ένας θησαυρός αξιόλογος και ο οποίος θα μπορούσε να φέρη διαρκή οφέλη σ’ εκείνους που τον αναζητούσαν.

ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ

Συνέβη, όμως, κάτι στην Ιερουσαλήμ που άλλαξε την εικόνα γι’ αυτούς, και η πίστις των εξησθένησε. Έχασαν την όρασι του πραγματικού των σκοπού στο να έλθουν τόσο μακριά. Πριν περάση πολύς καιρός είχαν εναντίωσι στο έργο οικοδομής, διότι διαβάζομε, «Τότε ο λαός της γης παρέλυε τας χείρας του λαού του Ιούδα, και ετάραττεν αυτούς εν τη οικοδομή, και εμίσθονον συμβούλους εναντίον αυτών, δια να ματαιόνωσι την βουλήν αυτών.» (Έσδρας 4:4, 5) Τα πράγματα δεν ήσαν τώρα τόσο εύκολα. Δεν είχαν τις ανέσεις των σπιτιών τους στη Βαβυλώνα, και οι άνθρωποι δεν τους έδιναν χρυσό και άργυρο για να τους ενθαρρύνουν και να χρηματοδοτήσουν την υπηρεσία τους προς τον Ιεχωβά ως ανοικοδόμους του ναού του, αλλά, μάλλον, οι πέριξ αυτών άνθρωποι ήσαν εχθρικοί. Υπήρχε εναντίωσις, και η πρόοδος ήταν σκληρή, και καθώς οι διάνοιες των απεμακρύνοντο από το έργον που ήταν ενώπιον τους, από τον πραγματικό σκοπό για τον οποίον είχαν έλθει, οι σκέψεις των αναμφιβόλως εστρέφοντο πίσω στις «καλές παλιές ημέρες» στη Βαβυλώνα. Αυτό μας υπενθυμίζει μια πολύ όμοια κατάστασι, που υπήρξε στις ημέρες των πατέρων των όταν είχαν εγκαταλείψει την Αίγυπτο.​—Έξοδ. 16:1-3.

Έπειτ’ από μερικά χρόνια ο προφήτης Αγγαίος, βλέποντας τι ελάμβανε χώραν, εκινήθη παρά Θεού να υποβάλη μερικές σχετικές ερωτήσεις και να δώση κάποια καλή συμβουλή: «Είναι καιρός εις εσάς, να κατοικήτε σεις εν τοις φατνωτοίς οίκοις σας, ο δε οίκος ούτος να ήναι έρημος; . . . Επεβλέψατε εις πολύ, και ιδού, έγεινεν ολίγον και εφέρατε τούτο εις τον οίκον, και εγώ απεφύσησα αυτό. Δια τι; λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων. Εξ αιτίας του οίκου μου, όστις είναι έρημος, ενώ σεις τρέχετε έκαστος εις τον οίκον αυτού. Δια τούτο ο ουρανός απέκλεισεν από σας την δρόσον αυτού, και η γη απέκλεισε τον καρπόν αυτής.» (Αγγαίος 1:3-11, ΜΝΚ) Ναι, εστράφησαν ο καθένας των στις δικές του υλιστικές επιδιώξεις, κι έχασαν την ευλογία του Ιεχωβά. Άρχισαν να εμπιστεύωνται στα πλούτη, αναζητούσαν ασφάλεια στα σπίτια, στη γη και στα υλικά πράγματα, κι έχασαν τη χαρά τους, το ζήλο τους για την υπηρεσία του Ιεχωβά και την πίστι τους. Άρχισαν να επιζητούν υλικό θησαυρό.

ΣΕ ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΘΕΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΣΗΜΕΡΑ;

Αν είχατε ζήσει τότε στις ημέρες της επιστροφής από την αιχμαλωσία, τι θα εκάνατε; Μπορείτε ν’ απαντήσετε καλύτερα σ’ αυτή την ερώτησι δίνοντας απάντησι σε μια παρόμοια, Τι κάνετε σήμερα; Τι επιδιώκετε; Είναι καλό για μας, ένας έκαστος να εξετάση την πορεία της ενεργείας του, για να μην πέση στην ίδια παγίδα όπως οι Ιουδαίοι στους αρχαίους χρόνους.

Ο Ιησούς, ο μέγας διδάσκαλος, είπε κάποτε: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω τα θέλημα του πέμψαντός με.» (Ιωάν. 4:34) Είναι αυτή η στάσις σας; Ή διαπιστώνετε ότι είσθε τόσο απησχολημένος με τα υλικά πράγματα της ζωής ώστε να έχετε λίγο​—αν έχετε καν—​χρόνο για τον Θεό; Αυτός ο κόσμος προχωρεί γοργά και διάγει μια ζωή με πολύ έντονο ρυθμό· ναι, «τρέχομε βιαστικά» με μια κατά γράμμα έννοια—αλλά πίσω από τι τρέχομε; Πολλοί νομίζουν ότι η οδός προς την αληθινή ευτυχία είναι η συσσώρευσις πλούτου, όπως εκείνοι οι Ιουδαίοι απεμακρύνθησαν από την ανοικοδόμησι του ναού για τη λατρεία του Ιεχωβά για να κατασκευάσουν σπίτια και υλικά πράγματα για τον εαυτό τους. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, όμως, είχε διαφορετική γνώμη, και η σοφή του συμβουλή φθάνει σ’ εμάς δια μέσου των αιώνων, «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανόητους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν.» (1 Τιμ. 6:9, 10) Πόσο αληθινό είναι, λοιπόν, ότι όχι τα υλικά πράγματα, αλλά, μάλλον, «η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.»​—Παροιμ. 10:22, ΜΝΚ.

Πολλοί σήμερα, όπως οι Ιουδαίοι που ξεκίνησαν καλά, γεμάτοι από ζήλο και καλές προθέσεις, έχουν παρεκκλίνει από την πορεία τους. Ναι, καθώς το έθνος Ισραήλ, έτσι και αυτοί, παρημέλησαν πνευματικά πράγματα χάριν υλικών πραγμάτων. Το αποτέλεσμα υπήρξε ότι απώλεσαν τον πραγματικό, τον αξιόλογο θησαυρό. Έχασαν την εύνοια του Ιεχωβά, η χαρά των της υπηρεσίας έφυγε και δεν έχουν πραγματική ευτυχία στη ζωή. Διαπιστώνουν ότι δεν έχουν δύναμι να συνεχίσουν, και αυτό είναι που πρέπει ν’ αναμένεται, επειδή ο Θεός δίδει δύναμι μόνο σ’ εκείνους που είναι πιστοί σ’ αυτόν.​—Ησ. 40:31· Νεεμ. 8:10.

Είσθε μήπως μεταξύ εκείνων, που έχουν παραμελήσει τα πνευματικά πράγματα προς χάριν των υλικών πραγμάτων της ζωής; Μήπως είσθε ένας, που άρχισε με την υπηρεσία του Ιεχωβά, και ακόμη, ναι, εβαπτίσθη για να συμβολίση την αφιέρωσί του σ’ Αυτόν, και ίσως σας εδόθησαν προνόμια κι ευθύνες μέσα στην οργάνωσι του Θεού, αλλά κατόπιν αρχίσατε ‘να τρέχετε προς τον οίκον σας’ αντί να ζητήτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού; Πιθανόν στην αρχή, όταν εκάματε έναρξι, όλα πήγαιναν καλά, και απελαμβάνατε την υπηρεσία του Θεού, αλλ’ έπειτα ηγέρθη εναντίωσις. Μέλη της δικής σας οικογενείας εναντιώθηκαν, ή άνθρωποι στην εργασία σας ή γείτονες εξεδήλωσαν εναντίον σας εχθρότητα. Δεν ήταν ο δρόμος τόσο εύκολος τώρα. Έπειτα σας προσέφεραν εκείνη τη νέα εργασία, μεγαλύτερη αμοιβή, περισσότερες ευκαιρίες, κι έτσι ολίγον κατ’ ολίγον εξεπέσατε, με το να συλληφθήτε στην παγίδα του υλισμού. Αν η περίπτωσις είναι αυτή, τότε προσέξτε τους λόγους του προφήτου του Θεού και ακολουθήστε το παράδειγμα πολλών από τους Ιουδαίους, που τον άκουσαν προσεκτικά στον έκτον αιώνα προ Χριστού. Πραγματικά, είναι προς όφελος όλων μας, αδιάφορο ποιοι και πού είμεθα, το να εξετάσωμε τη θέσι μας στο φως του Λόγου του Θεού, για να κάμωμε ευθείες τρίβους στους πόδες μας και να δεχθούμε και να διατηρήσωμε την ευλογία που προέρχεται από την εκζήτησι των αληθινών θησαυρών που οδηγούν στη ζωή.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΜΩΜΕ

«Συλλογίσθητε τας οδούς σας», ενουθέτησε ο Ιεχωβά μέσω του προφήτου Αγγαίου. «Ανάβητε εις το όρος, και φέρετε ξύλα, και οικοδομήσατε τον οίκον και θέλω ευαρεστηθή εις αυτόν, και θέλω ενδοξασθή, λέγει Ιεχωβά.» (Αγγαίος 1:7, 8, ΜΝΚ) Αυτό σημαίνει, ‘Ενασχοληθήτε στην υπηρεσία του Ιεχωβά και θέστε τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα.’ Η εποικοδόμησις της αληθινής λατρείας πρέπει να είναι το πρώτο πράγμα στη ζωή σας και όχι η εποικοδόμησις του οίκου σας, ή του μέλλοντός σας ή μιας θέσεως σ’ αυτόν τον κόσμο. Να ενθυμήσθε τους λόγους του Ιησού: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» (Ματθ. 6:33) Αυτός ο παλαιός κόσμος με όλα του τα λαμπερά και υλικά αποκτήματα θα παρέλθη σύντομα· συνεπώς, γιατί ‘να θέσετε την καρδιά σας’ σ’ εκείνο που στο τέλος δεν θα σας αποφέρη τίποτε; Καθώς ο απόστολος Ιωάννης εξηγεί, «Ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάν. 2:17) Ναι, «συλλογίσθητε τας οδούς σας» και αποβλέψατε στον Ιεχωβά να σας ενδυναμώση για να τον υπηρετήσετε. Έχετε την ίδια διανοητική στάσι όπως ο Βασιλεύς Δαβίδ, ο οποίος παρετήρησε τον άνθρωπον «Όστις δεν έθεσε τον Θεόν δύναμιν αυτού· αλλ’ ήλπισεν επί το πλήθος του πλούτου αυτού», και έπειτα είπε για τον εαυτό του: «Εγώ δε θέλω είσθαι ως ελαία ακμάζουσα εν τω οίκω του Θεού· ελπίζω επί το έλεος τού Θεού εις τον αιώνα του αιώνος.»​—Ψαλμ. 52:7, 8.

Σκεφθήτε την τότε κατάστασι στον καιρό της αποκαταστάσεως. Πόσο ευτυχείς ήσαν εκείνοι οι Ιουδαίοι που εξήλθαν από την αιχμαλωσία για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά Θεό! Ειργάζοντο μαζί για μια κοινή και ευγενική υπόθεσι, την ανοικοδόμησι του ναού του Ιεχωβά Θεού, και ήσαν ηνωμένοι σε αγάπη και σκοπό. Αλλά όταν ‘έτρεχεν έκαστος εις τον οίκον αυτού’, έγιναν διηρημένοι, ιδιοτελείς, δυστυχείς και άπιστοι. Πάνω απ’ όλα, έχασαν την εύνοια του Ιεχωβά και, αντί για ευτυχία και ασφάλεια, συνάντησαν πικρία, ξηρασία, πείνα και άλλα παθήματα. Πολλοί απ’ αυτούς προσέχοντας τη συμβουλή του προφήτου Αγγαίου, ανέκτησαν την ευτυχία τους με το να επιστρέψουν στην υπηρεσία του Ιεχωβά στο ναό.

Έτσι, επίσης, σήμερα, μπορείτε ν’ ανακτήσετε την ευτυχία σας στρεφόμενοι με ζήλο στη λατρεία του Ιεχωβά. Πόση πράγματι ευτυχία κερδίζομε από τα γήινα πλούτη; Μόνο μια φευγαλέα στιγμή ίσως, και έπειτα ‘τρέχει’ πάλι κανείς για περισσότερα. Ο σοφός Βασιλεύς Σολομών, αφού έθεσε την καρδιά του για να βρη την αξία του υλικού πλούτου και των γηίνων θησαυρών, μας λέγει ότι, αφού εκέρδισε περισσότερα και έγινε μεγαλύτερος από όλους τους προγενεστέρους του, διεπίστωσε ότι «τα πάντα [είναι] ματαιότης και θλίψις πνεύματος.» (Εκκλησ. 2:1-11) Χιλιάδες ανθρώπων σε όλο τον κόσμον, που υποφέρουν από διανοητικές ασθένειες, έλκη και άλλες νόσους ένεκα της προσπαθείας για την επιδίωξι γηίνων θησαυρών, είναι μια μαρτυρία περί της μωρίας της αναζητήσεως ευτυχίας μέσω του πλούτου.

Σκεφθήτε τη χαρά, που προέρχεται από το να επιζητούμε όλοι μαζί την επικοινωνία με τον λαό του Θεού σήμερα. Πόσο πολύ καλύτερο είναι να παρακάθεται κανείς στις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά, περιστοιχιζόμενος από ειρηνικά άτομα που αγαπούν τον Θεό και τον πλησίον των και που ακροώνται την καλή, υγιεινή Γραφική συμβουλή, παρά να εργάζεται με υπερωρίες, απλώς για να πληρώση ένα νέο σπίτι, αυτοκίνητο ή συσκευή τηλεοράσεως. Να ενθυμήσθε τους λόγους του Ιησού: «Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.» (Λουκ. 12:15) Η πραγματική ευτυχία και χαρά προέρχεται από μέσα μας, από την καρδιά, όχι απ’ έξω, από υλικά αποκτήματα. Η γνώσις ότι ένας εκτελεί το θέλημα του Θεού κι έχει την εύνοιά του φέρνει αληθινή ασφάλεια και ειρήνη στη διάνοια. Ο θησαυρός της υπηρεσίας της Βασιλείας, το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι, η βοήθεια προς τον πλησίον για να μάθη την οδό προς τη ζωή, η συνταύτισις με τον λαό του Θεού​—ασφαλώς τα πράγματα αυτά σχηματίζουν έναν στερεό και μόνιμο θησαυρό κατά πολύ υπέρτερον από οτιδήποτε που μπορούν να φέρουν τα υλικά πλούτη. Και να ενθυμήσθε, ότι φέρνουν μαζί τους την ευλογία του Ιεχωβά​—αυτή είναι που «πλουτίζει».

Εξ άλλου, αν και πολλοί έχουν πέσει λόγω της παγίδος του υλισμού κι έχουν θέσει την καρδιά τους σε κοσμικούς θησαυρούς, δεν είναι πάρα πολύ αργά να στραφούν προς τον Ιεχωβά και να τον υπηρετήσουν. Υπάρχει ακόμη καιρός ν’ αρχίσουν την αποταμίευσι θησαυρών στον ουρανό. Ο Ιησούς είπε: «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει, και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ . . . Επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.» (Ματθ. 6:19-21) Λάβετε υπ’ όψιν το παράδειγμα που εξετάσαμε σ’ αυτό το άρθρο κι εξετάστε το αποτελέσματα. Μερικοί επέστρεψαν, ‘εσυλλογίσθησαν τας οδούς αυτών’ και έλαβαν την ευλογίαν του Ιεχωβά. (Αγγαίος 2:15-19) Κάνετε το ίδιο όπως εκείνοι οι σοφοί Ιουδαίοι, και ακολουθείτε, επίσης, τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: ‘Να αγαθοεργήτε, να πλουτήτε εις έργα καλά, να είσθε ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να απόλαυσητε τε την αιώνιον ζωήν’. (1 Τιμ. 6:18, 19) Αιώνια ζωή; Ναι, μια πλήρη ζωή τώρα στην υπηρεσία του Θεού και μια ατέλειωτη ζωή στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Συνεπώς, κρατείτε την ισορροπία σας τώρα σ’ αυτόν τον υλιστικό παλαιό κόσμο και ‘θέστε την καρδιά σας’, όχι σε υλικούς θησαυρούς, αλλά σε αξιόλογους θησαυρούς που συνδέονται με τη διεκδίκησι του ονόματος του Θεού και με τα συμφέροντα της Βασιλείας του. Τότε δεν θα συλληφθήτε στην παγίδα του υλισμού, αλλά θ’ αποκτήσετε και θα διακρατήσετε την ευλογία του Ιεχωβά και θα επιληφθήτε της πραγματικής ζωής, που θα σας φέρη χαρά και ικανοποίησι τώρα, και για πάντα στον κόσμο που πρόκειται να έλθη.