«Πώς Θέλουσιν Ακούσει;»

«Και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;»​—Ρωμ. 10:14.

1. Ποιες κατάλληλες ερωτήσεις μπορούν να γίνουν σχετικά με τις προσωπικές επισκέψεις διακόνων στα σπίτια των ανθρώπων σ’ αυτές τις ημέρες;

ΠΟΤΕ ήταν η τελευταία φορά, που σας επεσκέφθη ο λειτουργός σας στο σπίτι σας; Πόσος καιρός πέρασε αφότου έκαμε μια επίσκεψι σε σας και στην οικογένειά σας; Αν σας επεσκέφθη προσφάτως, χαρήκατε από όσα σας είπε μ’ αυτή την ευκαιρία; Ανυψωθήκατε πνευματικώς; Απεκομίσατε κάποια ενθάρρυνσι από τα λόγια του; Αν έχη παρέλθει καιρός αφότου έγινε αυτή η επίσκεψις, διερωτηθήκατε γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί είναι τόσο απησχολημένος; Γιατί δεν βρίσκει χρόνο να επισκέπτεται τους ενορίτας του όπως έκαναν οι διάκονοι του Θεού τον παλαιό καιρό;

2. (α) Ποια περίεργη παραδοξότης έχει εμφανισθή στον τομέα της θρησκείας; (β) Αναφέρετε μερικούς αριθμούς σχετικά με την έλλειψι κληρικών στους Διαμαρτυρόμενους, (γ) Ποια φαίνεται ότι θα είναι τα πιθανά αποτελέσματα;

² Πραγματικά, παρά τις λεγόμενες ηχηρές κραυγές για «αναζωπύρωσι της θρησκείας» στα μεταπολεμικά χρόνια, φαίνεται ότι είναι ένα από τα πιο περίεργα και σοβαρά παράδοξα στη σύγχρονη θρησκεία αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, δηλαδή, ένας αυξανόμενος αριθμός των εκκλησιαζομένων και παράλληλα με αυτό μια ελάττωσις των εγγραφομένων σε ιερατικές σχολές. Για εξεικόνισι, αναφέρομε ότι έως το 1975, αν τρεις εκπρόσωποι του Προτεσταντισμού είναι ακριβείς στους υπολογισμούς των, οι εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων Βορείου Αμερικής θα έχουν μια έλλειψι 50.000 περίπου κληρικών. Επί πλέον, σύμφωνα με την ίδια πηγή πληροφοριών, «Αν το ποσοστό των εκκλησιαζομένων μεταξύ του πληθυσμού αυξηθή κατ’ αναλογίαν πιο απότομα από όσο αυξάνει το σύνολο του πληθυσμού, όπως συνέβη στο 1950, η έλλειψις θα είναι ακόμη μεγαλύτερη. Εφόσον, όμως, η αύξησις ελαττώθηκε τα τελευταία ένα ή δύο χρόνια, η υπολογιζομένη έλλειψις πιθανόν να μην είναι τόσο σοβαρή. Οπωσδήποτε, όμως, είναι προφανές ότι εκατομμύρια άνθρωποι σύντομα θα είναι πρόβατα χωρίς ποιμένας εκτός αν αναληφθή ένα εσπευσμένο πρόγραμμα εκπαιδεύσεως διακόνων.»​—Δη Κρίστιαν Σέντσουρυ, 26 Απριλίου 1961, σελίς 509.

3, 4. Περιγράψτε την έλλειψι κληρικών στον Καθολικισμό.

³ Η Ρωμαιο-Καθολική Εκκλησία έχει τα προβλήματά της, επίσης, με τους ιερείς που εγκαταλείπουν το ιερατείο. Ένας επίσημος του Βατικανού ανέφερε σχετικώς ότι ένας «ανησυχητικός» αριθμός Ιταλών και Γάλλων ιερέων έχουν εγκαταλείψει την εκκλησία. Μολονότι δεν δίδονται αριθμοί από τις Καθολικές αρχές, μια Προτεσταντική πηγή αναφέρει ότι 5.000 Ιταλοί ιερείς και 1.000 και πλέον Γάλλοι ιερείς εγκατέλειψαν τη Ρωμαιο-Καθολική Εκκλησία στη διάρκεια των τελευταίων δεκαπέντε ετών, δηλαδή, περισσότεροι από όσους είχαν διορισθή το 1959.

⁴ Στη Γένουα, Ιταλίας, η φοίτησις στις ιερατικές σχολές εμειώθη κατά 40 τοις εκατό τα τελευταία είκοσι χρόνια, και 80 τοις εκατό των σπουδαστών των ιερατικών σχολών εγκατέλειψαν τη σχολή προτού συμπληρώσουν την δωδεκαετή φοίτησι. Οι ιερατικές σχολές του Τουρίνου αναφέρεται ότι είναι κατά τα δύο τρίτα κενές. Υπάρχει, επίσης, έλλειψις καλογραιών. Αυτές οι στατιστικές δεν αντιπροσωπεύουν καθόλου το σύνολο του προβλήματος, αλλ’ απλώς χρησιμεύουν για να δείξουν ότι υπάρχει σοβαρά έλλειψις διακόνων στον Καθολικισμό καθώς και στον Προτεσταντισμό.

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΕΙΨΙΣ ΔΙΑΚΟΝΩΝ;

5, 6. (α) Τι λέγουν μερικές αυθεντίες γι’ αυτή την έλλειψι διακόνων; (β) Περιγράψτε μερικά από τα προβλήματα των διακόνων του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα.

⁵ Γιατί υπάρχει αυτή η έλλειψις διακόνων και ιερέων; Ο Δρ Σάμουελ Μπλίζαρντ, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας Πενσυλβανίας, ανέφερε προσφάτως: «Στο παρελθόν ο ενοριακός κληρικός εκτελούσε τα καθήκοντά του κατά ένα γενικό τρόπο. Τώρα μ’ ένα αυξανόμενο ρυθμό αναμένεται να είναι ένας ειδικός και μάλιστα όχι σ’ ένα ή δύο αλλά σε έξη διαφόρους ρόλους: διαχειριστής, διοργανωτής, ποιμήν, κήρυξ, ιερεύς και διδάσκαλος.» Ο υφηγητής της ποιμαντορικής θεολογίας στη Θεολογική Σχολή Γαίηλ, Ουέσλεϋ Σρέιντερ, είναι της γνώμης ότι πάρα πολλοί κληρικοί εργάζονται πολύ και πληρώνονται λίγο. Ο Δρ Σάμουελ Χ. Μίλλερ, κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Χάρβαρντ, απεκάλεσε τον διάκονο που εργάζεται πολύ και αμείβεται λίγο «μία από τις τραγωδίες της εποχής μας.»

⁶ Γράφοντας στο βιβλίο Η Χριστιανοσύνη Σήμερα, ο Τζωρτζ Κρίστιαν Άντερσον ανέφερε ότι «10.000 και πλέον από τους Διαμαρτυρόμενους διακόνους μας λαμβάνουν τώρα κάποιο είδος ατομικής ή νοσοκομειακής ψυχιατρικής φροντίδος.» «Ετριπλασιάσθη ο αριθμός των διακόνων στα κρατικά και ψυχιατρικά νοσοκομεία», επρόσθεσε. «Στη διάρκεια των πολλών ετών που έχω εργασθή με κληρικούς και ψυχιάτρους σε όλη τη χώρα, ωχρίασα μπροστά στον αριθμό των κληρικών, που θέλουν να συζητήσουν τα προσωπικά των προβλήματα», είπε ο Δρ Άντερσον. «Πολλές από τις δυσκολίες των είναι τραγικές. Μερικοί από αυτούς τους κληρικούς γίνονται γρήγορα αλκοολικοί ή τοξικομανείς. Άλλοι ερωτεύθηκαν κάποια άλλη γυναίκα και αναζητούν τώρα διέξοδο από το δίλημμα μέσω διαζυγίου. Πολλοί κληρικοί είναι δυστυχείς και αντιλαμβάνονται πολύ αργά ότι ακολούθησαν εσφαλμένη σταδιοδρομία. Άλλοι αισθάνονται το φορτίο της αγωνίας και της ενοχής λόγω της ανικανότητός των να παίξουν το μέρος του υπερφυσικού, του αγίου που η εκκλησία αναμένει από αυτούς . . . μερικοί κληρικοί αισθάνονται βαθιά ενόχλησι, όταν δεν έρχεται η αναμενόμενη προαγωγή. Ο χαμηλός μισθός, η ματαίωσις των φιλοδοξιών και η πλήρης μοναξιά επιδεινώνουν την προδιάθεσι σε σοβαρές συγκινησιακές ενοχλήσεις που έχουν ανάγκη βοηθείας από σοφούς συμβούλους.»

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ;

7. Και όταν ακόμη ειλικρινή άτομα παρακολουθούν την εκκλησία της εκλογής των, μήπως αυτό αποτελεί βεβαίωσι ότι θ’ ακούσουν ένα άγγελμα παρηγοριάς και ελπίδος που υποστηρίζεται από τη Γραφή; Γιατί απαντάτε έτσι;

⁷ Μπορείτε τώρα να ιδήτε γιατί δεν σας επισκέπτονται διάκονοι στο σπίτι σας συχνότερα από όσο το πράττουν τώρα και γιατί οι λόγοι του αποστόλου εις Ρωμαίους 10:14, ‘Πώς θέλουσιν ακούσει;’ αποκτούν αυξημένη σημασία; Αλλ’ αυτό δεν είναι το παν. Ακόμη και όταν ειλικρινή άτομα μεταβαίνουν στην εκκλησία της εκλογής των, αποτελεί αυτό βεβαίωσι ότι θ’ ακούσουν ένα άγγελμα παρηγοριάς και ελπίδος από τη Βίβλο; Ρωτήστε τον εαυτό σας πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε μια ομιλία που να υποστηρίζεται πραγματικά από τη Γραφή. Δεν είναι κατάλληλοι σ’ αυτό το σημείο οι λόγοι του Παύλου προς τον Τιμόθεο: «Διότι θέλει ελθεί καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν· αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή»; (2 Τιμ. 4:3, 4) Πραγματικά, έχουν καν αποστολή από τον Θεό αυτοί οι διδάσκαλοι; Είναι ικανοί να διδάξουν; Ο Παύλος απαντά, όχι με το ν’ αναφέρη κάποιο δίπλωμα από οποιαδήποτε θεολογική σχολή των ημερών του ή οποιαδήποτε άλλη ανθρωπίνη εξουσιοδότησι για ν’ αποδείξη ότι είναι επαρκώς ικανός να διδάξη την αλήθεια. Αναφέρει κάτι πολύ πιο σημαντικό και πρακτικό, όταν λέγη: «Αρχίζομεν πάλιν να συνιστώμεν εαυτούς; ή μήπως έχομεν χρείαν, καθώς τινές, συστατικών επιστολών προς εσάς, ή συστατικών από σάς; Σεις είσθε η επιστολή ημών, εγγεγραμμένη εν ταις καρδίαις ημών, γινωσκομένη και αναγινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων· και φανερόνεσθε ότι είσθε επιστολή Χριστού, γενομένη δια της διακονίας ημών, εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ’ εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας. Τοιαύτην δε πεποίθησιν έχομεν δια του Χριστού προς τον Θεόν. Ουχί διότι είμεθα ικανοί αφ’ εαυτών να νοήσωμεν τι, ως εξ ημών αυτών, αλλ’ η ικανότης ημών είναι εκ του Θεού· όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της καινής διαθήκης, ουχί του γράμματος, αλλά του πνεύματος· διότι το γράμμα θανατόνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί.» (2 Κορ. 3:1-6) Ποιες «επιστολές» χρησιμοποιεί ο λειτουργός σας για ν’ αποδείξη τις ικανότητές του για τη διακονία;

8. Πώς σκέπτονται μερικοί διάκονοι για το έργο τους; Με ποιο αποτέλεσμα επάνω στο λαό;

⁸ Ο Ιησούς είπε ότι οι άνθρωποι θα εγνωρίζοντο από τους καρπούς που φέρουν. Αυτό αληθεύει για όλους εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι διάκονοι. Τα έργα των, η καρποφορία των, μάλλον παρά οι προφορικοί ισχυρισμοί ή τα πτυχία, δείχνουν αν είναι πραγματικοί διάκονοι, που έχουν σταλή από τον Θεό, ώστε οι άνθρωποι ν’ ακούσουν έτσι το άγγελμα της βασιλείας. Σημειώστε παρακαλούμε τι έχουν να πουν μερικοί από αυτούς για το έργο των. Ο πρώην Μεθοδιστής κληρικός Τζαίημς Β. Μουρ γράφει, «Μερικοί λειτουργοί μισούν καθαρά την εργασία τους. Εγνώρισα λειτουργούς, οι οποίοι περιφρονούσαν τους ανθρώπους γενικά και την εκκλησία τους ειδικά.» Από το Οχάιο ένας λειτουργός αναφέρει, «Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί λειτουργοί, που αισθάνονται μάλλον ότι είναι χαμένοι. Κι εγώ είμαι ένας από αυτούς. Απλώς δεν μπορούμε να καταλάβωμε πού βρισκόμαστε στην Εκκλησία . . . δεν μπορούμε να ιδούμε ότι φέρνομε κάποια διαφορά στις κοινότητές μας ή στη ζωή των ατομικών μελών των κοινοτήτων μας. Αυτό μ’ ενοχλεί.» Μπορείτε τώρα να ιδήτε γιατί η λεγομένη «αναζωπύρωσις της θρησκείας» είναι πραγματικά δίχως σημασία; Δεν υπάρχει σ’ αυτήν η πνευματική αξία. Λείπει η αληθινή πίστις. Οι χαμένοι δεν πρόκειται να σωθούν. Ωστόσο οι Γραφές δηλώνουν: «“Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή”. Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πώς θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;»​—Ρωμ. 10:13, 14, ΜΝΚ.

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΟΝΩΝ

9-11. Σε αντίθεσι με τους διακόνους του «Χριστιανικού κόσμου», δείξτε τι λέγουν τα Βιβλία του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά για τη δράσι αυτών των διακόνων στις διάφορες μορφές της διακονικής των δράσεως ώστε να μπορέσουν να ‘ακούσουν’ οι άνθρωποι.

⁹ Πού είναι, λοιπόν, ο κηρύττων; Πώς θ’ ακούσουν οι άνθρωποι; Πώς μπορούν να βρουν παρηγοριά, κατεύθυνσι και πνευματική ενθάρρυνσι εκείνοι που έχουν ευθεία καρδιά και επιθυμούν να γνωρίσουν την αλήθεια του Λόγου του Θεού; Το Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1964, στο οποίον αυτοί περιγράφονται από μερικούς ως η «ταχύτερα αυξανόμενη θρησκεία των συγχρόνων καιρών», αναφέρει στη σελίδα 31, «Οι σύγχρονοι μάρτυρες του Ιεχωβά καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες να εκτελέσουν το έργο που διέταξε ο Ιησούς να γίνη ‘προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη’.» (Ματθ. 24:14) Παρά την εναντίωσι που συναντούν όπως εκτίθεται στα Βιβλία του Έτους των μαρτύρων του Ιεχωβά 1965 και 1966, αυτοί προχωρούν με θάρρος. Οφείλουν να διακηρύξουν το «αιώνιον ευαγγέλιον» σε όλη την οικουμένη επανειλημμένως. (Αποκάλ. 14:6) Αυτό είναι το θέλημα του Θεού.

¹⁰ Στρέφοντας το βλέμμα στο παρελθόν, παρατηρούμε ότι η χαρά των μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν μεγάλη στη διάρκεια του έτους 1965, διότι 1.109.806 διάφοροι διαγγελείς εκήρυξαν με θάρρος το άγγελμα της βασιλείας του Θεού σε 197 χώρες. Οι Χριστιανοί αυτοί ήσαν συνταυτισμένοι με 24.158 εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες αγαπούν να διδάσκουν τον Λόγο του Θεού και το απέδειξαν με το να δαπανήσουν 171.247.644 ώρες πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, διεξάγοντας οικιακές Γραφικές μελέτες και ομιλώντας από το δημόσιο βήμα. Έκαμαν, επίσης, 59.165.475 επανεπισκέψεις σε ανθρώπους, που έδειξαν ενδιαφέρον στο άγγελμα του Χριστού και ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τις υποσχέσεις του Θεού. Αυτά τα εκατομμύρια ανθρώπων, που επεσκέφθησαν, δεν ήλθαν στις Αίθουσες Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά το εκατομμύριο των διαγγελέων της Βασιλείας μετέβησαν στις κατοικίες των ανθρώπων. Μια τελείως διαφορετική μέθοδος από αυτή που χρησιμοποιεί ο «Χριστιανικός κόσμος», αλλά που είναι η αρχική μέθοδος η οποία εισήχθη από τον Ιησού και τους αποστόλους.

¹¹ Και πάλι θα μπορούσε να τεθή το ερώτημα, Πόσες φορές σας επεσκέφθη ο κληρικός ή ο λειτουργός σας στην κατοικία σας το 1965; Σε αντίθεσι με την έλλειψι προσωπικών επισκέψεων εκ μέρους των λειτουργών του «Χριστιανικού κόσμου», το γεγονός είναι ότι κάθε εβδομάδα μέσα στο έτος οι μάρτυρες του Ιεχωβά διηύθυναν 770.595 οικιακές Γραφικές μελέτες στη διάρκεια του 1965, και αυτές οι οικιακές Γραφικές μελέτες δεν διεξάγονται από τον επισκοπικό διάκονο μιας εκκλησίας μόνο. Μάλλον, το έργο αυτό εγίνετο από όλους εκείνους που αποτελούν την εκκλησία, διότι όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι διωρισμένοι Χριστιανοί διάκονοι.​—Ησ. 61:1-3.

12. Γιατί υπάρχει ακόμη κλήσις για περισσοτέρους διακόνους στην κοινωνία Νέου Κόσμου;

¹² Αυτά τα άτομα από όλα τα επίπεδα της ζωής παίρνουν στα σοβαρά τη δήλωσι του αποστόλου Παύλου, η οποία αποτελεί το κεντρικό σημείο της συζητήσεώς μας, «Πώς Θέλουσιν Ακούσει;» Σημειώστε τι είπε πραγματικά ο Παύλος μ’ αυτή την ευκαιρία: «Πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; Και πώς θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι;» (Ρωμ. 10:14, 15) Και ‘αποστέλλονται’ αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, με τη συγκεκριμένη εντολή: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:19, 20) Εν τούτοις, παρ’ όλο τον ανθηρό πνευματικό παράδεισο μέσα στη σύγχρονη οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά, υπάρχει ακόμη κλήσις για διακόνους ώστε περισσότεροι να μπορέσουν ν’ ακούσουν. Γιατί; Ο ίδιος ο Ιησούς επρομήθευσε την απάντησι, όταν είπε στους μαθητάς του: «Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, δια να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.» (Ματθ. 9:37, 38) Ο «θερισμός» είναι πραγματικά μεγάλος, επειδή προφανώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι επιθυμούν να λάβουν απαντήσεις στις ερωτήσεις των επί της Γραφής και οι οποίοι ζητούν παρηγοριά και βοήθεια από τη μεγίστη πηγή ενθαρρύνσεως στο σύμπαν. Δεν είναι αυτός ο τρόπος που αισθάνεσθε και σεις προσωπικώς γι’ αυτό; Δεν το εκτιμάτε όταν κάποιος γνησίως ενδιαφέρεται για σάς και όταν είναι πρόθυμος να σας κάμη κοινωνό των καλλίστων ειδήσεων που υπάρχουν σήμερα; Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πραγματικά ένας φίλος που έχει στην καρδιά του τα κάλλιστα πνευματικά συμφέροντά σας.

13. Γιατί πολλοί ελκύονται από το άγγελμα των διακόνων της κοινωνίας Νέου Κόσμου;

¹³ Παρατηρώντας τη γεμάτη ζήλο δημοσία διακονία των μαρτύρων του Ιεχωβά, πολλά άτομα εκινήθησαν να ερωτήσουν με κάθε ειλικρίνεια, «Γιατί τόσο πολλά άτομα ελκύονται από το άγγελμα αυτών των Χριστιανών, που η αύξησίς των στους συγχρόνους καιρούς αποτελεί ένα φαινόμενο;» Ο κυριώτερος λόγος είναι ότι το άγγελμά των είναι σαφές και κατανοητό. Περιέχει απλές Γραφικές αλήθειες, που είναι τόσο σαφείς ώστε κάθε άνθρωπος με τιμία καρδιά να μπορή να λαμβάνη απάντησι στις Γραφικές του ερωτήσεις. Ακόμη και οι λεγόμενες «δύσκολες» ερωτήσεις μπορούν να τύχουν απαντήσεως επιτυχώς, διότι μπορούν να δοθούν λογικές απαντήσεις σε ερωτήσεις όπως, Ποιος είναι ο προορισμός μας; Θα έλθη κάποτε ένας καιρός, που ο άνθρωπος θα ζη ειρηνικά με τον συνάνθρωπό του; Τι θα συμβή στη γη; Μήπως μια ραδιενεργός τέφρα την απογυμνώση από ανθρώπους ύστερ’ από ένα πυρηνικό τρίτο παγκόσμιο πόλεμο;

14. Πώς θεωρούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά τη Γραφή και την αξία της σε συμπαραβολή με την παράδοσι;

¹⁴ Για να το πούμε απλούστερα, το άγγελμα που φέρουν αυτοί οι Χριστιανοί είναι το άγγελμα της Βασιλείας. (Ματθ. 24:14) Είναι ένα άγγελμα που βασίζεται στη Γραφή, και οι μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι η Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού και ότι είναι αληθής και ότι η Γραφή είναι πιο αξιόπιστη από την παράδοσι.​—2 Τιμ. 3:16, 17· 2 Πέτρ. 1:21· Ιωαν. 17:17· Ματθ. 15:3· Κολ. 2:8.

15-17. Ποιες θεμελιώδεις αλήθειες της Γραφής διδάσκουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σχετικά με (α) τον Χριστό και το ρόλο του στους σκοπούς του Θεού; (β) τη Βασιλεία και τις ευλογίες της, και (γ) τη γη και το μέλλον της;

¹⁵ Απλές, δογματικές αλήθειες εξαγγέλλονται εντόνως από αυτούς τους διακόνους καθώς αποδεικνύουν από τη Γραφή, μεταξύ άλλων, ότι ο Χριστός ήταν η αρχή της κτίσεως του Θεού· ότι ο Χριστός απέθανε επάνω σ’ ένα απλό πάσσαλο ή ξύλον· ότι η ανθρωπίνη ζωή του κατετέθη ως αντίλυτρο για τους ευπειθείς ανθρώπους και ότι εκείνη η μία θυσία ήταν αρκετή. Επίσης, ότι ο Χριστός ηγέρθη εκ νεκρών ως ένα αθάνατο πνευματικό πλάσμα και ότι η δευτέρα έλευσις και παρουσία του είναι εν πνεύματι.​—Κολ. 1:15· Αποκάλ. 3:14· Γαλ. 3:13· Πράξ. 5:30· Ματθ. 20:28· 1 Τιμ. 2:5· Ρωμ. 6:10· Εβρ. 9:25-28· 1 Πέτρ. 3:18· Ιωάν. 14:19· Ματθ. 24:3.

¹⁶ Όσον αφορά τη Βασιλεία, η οποία αποτελεί την κορυφαία διδασκαλία της Γραφής και το θέμα του αγγέλματος που φέρουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αποδεικνύουν από τη Γραφή ότι η Βασιλεία υπό τον Χριστό θα κυβερνήση τη γη με ειρήνη και δικαιοσύνη και ότι η Βασιλεία θα φέρη ιδεώδεις συνθήκες ζωής στη γη.​—Ησ. 9:6, 7· 11:1-5· Ψαλμ. 46:8, 9· Ματθ. 6:10· Ησ. 11:6-9· 32:16-18· 33:24· 65:17-25.

¹⁷ Επί πλέον, καθιστούν ικανούς τους ακροατάς των να μάθουν από τη Γραφή ότι η γη δεν θα καταστραφή ποτέ ούτε θ’ απογυμνωθή από τους κατοίκους της αλλά ότι ο Θεός θα καταστρέψη αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων στη μάχη του Αρμαγεδδώνος και ότι οι πονηροί θα υποστούν αιωνία καταστροφή.​—Εκκλησ. 1:4· Ησ. 45:18· Ψαλμ. 78:69· Αποκάλ. 16:14, 16· Σοφον. 3:8· Ησ. 34:2.

18. (α) Αποδείξτε ότι η σταδιοδρομία αυτών των ανθρώπων είναι η διακονία μάλλον παρά οποιαδήποτε άλλη εργασία στην οποία πιθανόν ενασχολούνται στη διάρκεια της ημέρας. (β) Ποιο είναι το κίνητρο του έργου αυτών των διακόνων;

¹⁸ Τι ενθάρρυνσις, τι αγαθά νέα που αποτελούν αυτές οι απλές, θεμελιώδεις Βιβλικές αλήθειες, και γι’ αυτό δεν είναι περίεργο ότι εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων σε όλη τη γη σε όλες τις γλώσσες κάτω από όλες τις περιστάσεις ελκύονται προς αυτούς τους σκληρά εργαζομένους και χωρίς αξιώσεις διακόνους! Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αξιοσημείωτοι λόγω εξωτερικής εμφανίσεως ή λόγω τίτλων. Ίσως ένας από αυτούς τους διακόνους να κατοική στο γειτονικό σας σπίτι και εξωτερικώς μπορεί να φαίνεται ότι είναι ένας υδραυλικός, γεωργός, υπάλληλος γραφείου ή εργάτης εργοστασίου, ειδικευμένος τεχνίτης ή απλούς εργάτης. Διερωτηθήκατε, όμως, ποτέ γιατί ο γείτονάς σας είναι τόσο αφωσιωμένος στη Χριστιανική του δράσι; Διότι η πραγματική του σταδιοδρομία είναι η διακονία. (Λουκ. 4:16-20· Ιωάν. 15:16) Το έργο του έχει ως κίνητρο την αγάπη για τον πλησίον του και μια μεγάλη επιθυμία να μεταδώση την αλήθεια, η οποία ελευθερώνει τους ανθρώπους και δίνει ελπίδα για ένα καλύτερο σύστημα πραγμάτων στο τέλος αυτού του παλαιού συστήματος. (Ιωάν. 8:32· Μάρκ. 13:28-30) Πραγματικά, αυτά τα άτομα περιοδεύουν, όχι για να κάμουν εντύπωσι, αλλά για να εμπνεύσουν. Θέλουν απλώς να δώσουν στους ανθρώπους απανταχού την ευκαιρία να ‘ακούσουν’ το άγγελμα της Βασιλείας.

19. Γιατί κάνει τόση εντύπωσι η ενότης της κοινωνίας Νέου Κόσμου;

¹⁹ Επί πλέον, σ’ ένα κόσμο ο οποίος είναι διηρημένος και σπαράσσεται από φυλετικές διαφορές, πολιτικές διαφορές, γλωσσικές διαφορές και πολλούς άλλους διαιρετικούς, εθνικιστικούς παράγοντας, η ενότης των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι κάτι που προεξέχει. Σε οποιοδήποτε μέρος της γης και αν πάτε το άγγελμά τους είναι το ίδιο, η αγάπη του ενός προς τον άλλο είναι εξέχουσα και η ζέσις, η αποφασιστικότης και η πειστικότης των είναι μοναδικές. Γράφοντας στο περιοδικό Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ της 26ης Απριλίου 1961, ο Σάμουελ Χ. Μίλλερ, κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Χάρβαρντ, κάτω από το θέμα «Ο Άνθρωπος και η Διακονία» λέγει: «Αυτός ο κόσμος όπως βαδίζει είναι ένα ψυχιατρείο. Δεν υπάρχει μια κατεύθυνσις, ούτε γενικό πρότυπο, ούτε σαφής εικών. Οι σκοποί είναι αντιφατικοί, οι φιλοσοφίες αμφισβητούνται, τα ιδεώδη διαφορετικά . . . δεν υπάρχει εστία, ούτε κέντρον, ούτε αλάνθαστη κοινή βάσις, και εκείνο που είναι ακόμη χειρότερο, η θρησκεία, όπως την γνωρίζομε, δεν προμηθεύει ένα τέτοιο κέντρο. Κατατεμαχισμένη από ένα απέραντο ακόμη πικρότερο σχίσμα, και τεμαχισμένη από παράλογες εκρήξεις μικρών και διαπληκτιζομένων αιρέσεων. Αν υπήρχε κάποτε μία ιδέα, αυτή τώρα έχει ξεσχισθή σε χιλιάδες υπερήφανες και ανιαρές φιλονεικίες. Όλα φαίνονται ως ένα παλαιό όνειρο με διακοπές από μια γλώσσα που δεν είναι πια γνωστή. Τίποτε στο πρότυπο δεν φαίνεται να συμφωνή με κανένα πράγμα σ’ αυτή την παραζάλη.» Ναι, η κοσμική θρησκεία με τις τεράστιες διαφορές της, τις συγκρουόμενες διδασκαλίες και θεωρίες δεν προμηθεύει ένα κέντρον, ένα κεντρικό σημείο, γύρω από το οποίο να μπορούν να συγκεντρωθούν οι άνθρωποι. Αυτό δεν αληθεύει, όμως, για τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Άσχετα με τα εθνικά όρια, τη φυλή, το χρώμα, την προηγουμένη θρησκεία, είτε είναι καιρός ειρήνης ή πολέμου, αυτοί οι διάκονοι είναι μαζί ενωμένοι σε μια κοινή αδιαίρετη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού Ιεχωβά. Αυτό βρίσκεται σε συμφωνία με τον συλλογισμό του Παύλου, «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» (1 Κορ. 1:10) Χαρακτηρίζει αυτή η ενότης την αληθινή κατάστασι πραγμάτων μέσα στη θρησκεία σας;

ΠΑΥΛΟΣ Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

20. Γιατί αξίζει να εξετάσωμε με κάποια λεπτομέρεια τη ζωή και τη διακονία του αποστόλου Παύλου; Πότε και πού εγεννήθη;

²⁰ Ως αυτό το σημείο της συζητήσεώς μας εκάναμε πολλές παραπομπές στα συγγράμματα του αποστόλου Παύλου. Τι δυναμική προσωπικότης ήταν! Πραγματικά, όμως, ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος έκαμε μια τόσο σημαντική συνεισφορά στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές και που τα ίδια τα λόγια του, «Πώς θέλουσιν ακούσει;» αποτελούν το κεντρικό σημείο της συζητήσεώς μας; Με το να γνωρίζωμε περισσότερα γι’ αυτόν αναμφιβόλως θα εκτιμήσωμε τους λόγους του ακόμη περισσότερο και θα επωφεληθούμε από το δικό του παράδειγμα πίστεως και θάρρους. Μολονότι δεν μπορούμε να δηλώσωμε με τελεία ακρίβεια τη χρονολογία της γεννήσεως ή του θανάτου του, φαίνεται πιθανόν ότι εγεννήθη περίπου το 3 μ.Χ. Έτσι ο Παύλος είναι πιθανόν ότι εγεννήθη μέσα στην ίδια δεκαετηρίδα με τον Ιησού Χριστό. Στο μέσον περίπου μεταξύ Ιερουσαλήμ και Κωνσταντινουπόλεως (ή της συγχρόνου Ισταμπούλ) ήταν η Ταρσός, η γενέτειρα του αποστόλου Παύλου. Αυτή υπήρξε η πρώτη κατοικία του ανθρώπου αυτού, ο οποίος, περισσότερο από κάθε άλλον μετέφερε τη Χριστιανοσύνη από την Ιουδαία σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, καθιστώντας ανθρώπους ικανούς να ‘ακούσουν’ το άγγελμα της Βασιλείας.

21. Περιγράψτε το ιστορικό των πρώτων χρόνων του αποστόλου Παύλου, περιλαμβανομένης και της σχολικής του εκπαιδεύσεως.

²¹ Η Ταρσός έκειτο 824 χιλιόμετρα βορείως της Ιερουσαλήμ και επί του Κύδνου Ποταμού δέκα οκτώ χιλιόμετρα πριν από την εκβολή του ποταμού στη Μεσόγειο Θάλασσα. Η Ταρσός ήταν μια πόλις εκπαιδεύσεως και πολιτισμού. Κατετάσσετο μαζί με τας Αθήνας και την Αλεξάνδρεια στους αρχαίους χρόνους. Ελέγετο ότι οι κάτοικοι της Ταρσού είχαν ένα ζήλο για τη φιλοσοφία και την παιδεία που υπερέβαινε τον ζήλο των Αθηνών και της Αλεξανδρείας. Ήταν μια πλουσία πόλις, όπου συνεκεντρώνετο πολύς από τον πλούτο της Μικράς Ασίας προτού προωθηθή για την Ελλάδα και την Ιταλία. Η κυριώτερη βιοτεχνία σ’ αυτή την πόλι ήταν το να υφαίνουν πρώτα σε σχοινιά και κατόπι σε καλύμματα σκηνών και φορέματα το μαλλί που επρομήθευαν με αφθονία τα ποίμνια των αιγών εκεί στην περιοχή του Ταύρου. Η εκμάθησις ενός επαγγέλματος ήταν υποχρεωτική για την Ιουδαϊκή νεολαία, και γι’ αυτό υπήρχε λόγος που έμαθε ο Παύλος την τέχνη του σκηνοποιού, που τον έκαμε ικανό να συντηρήται μόνος του στα μετέπειτα χρόνια. Έτσι ποτέ δεν είχε γίνει βάρος στη Χριστιανική εκκλησία. Ο πατέρας του Παύλου τον είχε στείλει στην Ιερουσαλήμ στη σχολή του Γαμαλιήλ, όταν ήταν ακόμη δεκατριών ετών, και ο Παύλος είχε πράγματι ευνοηθή με το να έχη ένα τέτοιο διδάσκαλο, διότι η αφήγησις εις Πράξεις περιγράφει τον Γαμαλιήλ ως ένα άνδρα θάρρους και σοφίας, ένα άνδρα που κατείχετο από φιλελεύθερο πνεύμα.

22. Επηρέασε την προσωπικότητά του το πνεύμα του διδασκάλου του; Γιατί απαντάτε έτσι;

²² Είναι, όμως, προφανές ότι η στάσις του ικανού εκπαιδευτού του δεν επηρέασε την προσωπικότητά του. Αντιθέτως, πράγματι, ο θρησκευτικός ζήλος έκαμε τον Παύλο να λησμονήση το πνεύμα ανεκτικότητος του διδασκάλου του και έγινε υπερβολικά αδιάλλακτος. Έτσι ως ένας έφηβος παρευρέθη ως μάρτυς με επιδοκιμασία στο φόνο του πρώτου Χριστιανού μάρτυρος, του Στεφάνου. Σχολιάζοντας αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις πριν από τη μεταστροφή του στη Χριστιανοσύνη, η Γραφική αφήγησις λέγει: «Ο δε Σαύλος εκακοποίει την εκκλησίαν, εμβαίνων εις πάσαν οικίαν, και σύρων άνδρας και γυναίκας, παρέδιδεν εις την φυλακήν.»​—Πράξ. 7:58-8:3.

23. (α) Περιγράψτε τη μεταστροφή του Παύλου στη Χριστιανοσύνη. (β) Δείξτε από το υπόμνημα της ζωής του αν αυτός ο απόστολος έκαμε ανθρώπους να ‘ακούσουν’ το άγγελμα της Βασιλείας ή όχι.

²³ Τι είναι τώρα εκείνο, που έκαμε ένα τέτοιον αμείλικτο διώκτη των Χριστιανών να γίνη ο ίδιος ένας Χριστιανός; Ένα θαύμα, που τον έκαμε πρώτα να τυφλωθή σωματικώς αλλά που έπειτα άνοιξε τα μάτια του πνευματικώς. Επί τρεις ημέρες ο Σαύλος ούτε έφαγε ούτε ήπιε· τότε ο Ιεχωβά έστειλε στο Σαύλο ένα εκπρόσωπό του, που ελέγετο Ανανίας, και με την επίσκεψί του ο Σαύλος επανέκτησε την όρασί του, εβαπτίσθη, έλαβε το άγιο πνεύμα, εδέχθη τροφή και ενεδυναμώθη. (Πράξ. 9:1-19) Ο Σαύλος (που αργότερα ωνομάσθη Παύλος) μετέβη κατόπιν στην Αραβία, αναμφιβόλως για να εξοικειωθή λεπτομερώς με το θέλημα του Θεού και τους σκοπούς του γι’ αυτόν. Τώρα ήταν έτοιμος για το έργο, που του είχε αναθέσει να κάμη ο Ιεχωβά. Εξετέλεσε αυτό το έργο; ‘Άκουσαν’ οι άνθρωποι ως αποτέλεσμα της διακονίας του Παύλου; Το υπόμνημά του απαντά εντυπωσιακά στο ερώτημα, επειδή ο Παύλος έκαμε τρία εκτεταμένα ταξίδια ιεραποστολικής περιοδείας, εταξίδεψε χιλιάδες χιλιόμετρα, ίδρυσε πολλές Χριστιανικές εκκλησίες, συμμετέσχε στο έργο του κυβερνώντος σώματος, έγραψε δεκατέσσερες επιστολές σε Χριστιανικές εκκλησίες και σε άτομα, εφυλακίσθη χάριν του ευαγγελίου, και έτσι είχε μια ανεξίτηλη επίδρασι επάνω στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία.

24. Ποια είναι μερικά μαθήματα που μπορούμε να διδαχθούμε από αυτόν τον ηγέτη στην αρχαία Χριστιανοσύνη;

²⁴ Τι άνθρωπος ήταν αυτός ο Παύλος! Κάποτε ένας ανηλεής διώκτης των Χριστιανών, τώρα έγινε ήπιος σαν μια μητέρα που γαλουχεί το μικρό της. Μολονότι ήταν καλά εκπαιδευμένος, ποτέ δεν εκαλούσε την προσοχή στον εαυτό του. Ενώ εκήρυττε με πειστικότητα, απέδιδε πάντα την τιμή στον Ιεχωβά. Αν και ήταν πολιτικώς και θρησκευτικώς ελεύθερος, έγινε δούλος του Κυρίου Ιεχωβά, και τι υπόμνημα εγκαρτερήσεως εγκατέλειψε πίσω του! Επειδή δεν ήταν πότε μεμψίμοιρος ή παραπονούμενος, ο Παύλος μπορούσε πάντοτε να εκτελή εκείνα που έπρεπε. Επίστευε ότι ο Ιεχωβά τού είχε δώσει τη δύναμι και τη θέλησι να κάμη αυτό το έργο. Ως αυτό το τέλος παρέμεινε προσκολλημένος στην ακεραιότητα και την πίστι του. Τι παράδειγμα, τι θάρρος και πίστις για ν’ αντιγράψουν σήμερα οι πραγματικοί Χριστιανοί, όπως ακριβώς αυτός είχε μιμηθή τον Κύριο του, τον Ιησού Χριστό!

ΜΙΜΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

25-27. (α) Περιγράψτε τη στάσι του Παύλου όσον αφορά τη διακονία και παραβάλετέ την με το έργο που γίνεται σήμερα από μέλη της κοινωνίας Νέου Κόσμου. (β) Ποιες ερωτήσεις θα λάβουν απάντησι στο επόμενο άρθρο;

²⁵ Ο Παύλος είπε ότι «πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή.» Ο Παύλος ο ίδιος υπεστήριζε, όμως, ότι δεν θα μπορούσαν να επικαλεσθούν το όνομα του Ιεχωβά, αν δεν επίστευαν σ’ αυτόν, και πώς θα επίστευαν σ’ αυτόν αν δεν είχαν ακούσει για τον Ιεχωβά, και, φυσικά, όλα αυτά απαιτούσαν κήρυκας, διακόνους, ώστε να μπορέσουν ν’ ακούσουν για τον Ιεχωβά τον Θεό της σωτηρίας.

²⁶ Σ’ αυτές τις κρίσιμες ημέρες, που υπάρχει μια τέτοια έλλειψις διακόνων στην κοινωνία του παλαιού κόσμου, υπάρχει μια αξιοσημείωτη αντίθεσις στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ενώ η κλήσις για περισσοτέρους εργάτας εξακολουθεί να δίδεται, ωστόσο αυτοί οι πολυάσχολοι, ζηλωταί διάκονοι του Θεού βοηθούν παντού ανθρώπους ν’ ακούσουν το άγγελμα της Βασιλείας, για να μπορέσουν να σωθούν και να μάθουν το δρόμο που οδηγεί στη ζωή. Η στάσις των όσον αφορά τη διακονία αντανακλάται στα επόμενα λόγια του Παύλου: «Διότι εάν κηρύττω το ευαγγέλιον, δεν είναι εις εμέ καύχημα· επειδή ανάγκη επίκειται εις εμέ· ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω. Επειδή εάν κάμνω τούτο εκουσίως, έχω μισθόν· εάν δε ακουσίως, είμαι εμπεπιστευμένος οικονομίαν . . . Και έγεινα εις τους Ιουδαίους ως Ιουδαίος, δια να κερδήσω τους Ιουδαίους· εις τους υπό νόμον ως υπό νόμον, δια να κερδήσω τους υπό νόμον· εις τους ανόμους ως άνομος, (μη ων άνομος εις τον Θεόν, αλλ’ έννομος εις τον Χριστόν,) δια να κερδήσω ανόμους· έγεινα εις τους ασθενείς ως ασθενής, δια να κερδήσω τους ασθενείς· εις πάντας έγεινα τα πάντα, δια να σώσω παντί τρόπω τινάς.»​—1 Κορ. 9:16-22.

²⁷ Τι προσπαθούσε να επιτελέση ο Παύλος; Το επιτυχές κήρυγμα των αγαθών νέων της Βασιλείας για να μπορέσουν να μάθουν οι άνθρωποι την οδό που οδηγεί στη ζωή στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού. Είναι ακριβώς το ίδιο έργο που κάνουν σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Είναι ένα αγαθοεργό έργο, ένα ανυψωτικό έργο, ένα έργο που απαιτεί μεγάλο θάρρος, ηθική δύναμι και αποφασιστικότητα. Όσον αφορά τις ανταμοιβές του, τις ευλογίες του, και τον τρόπο, που εμείς ατομικώς μπορούμε να γίνωμε δέκται αυτών των πραγμάτων, αφήνομε να δοθή απάντησις στο επόμενο άρθρο.

[Χάρτης στη σελίδα 303]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Μεσόγειος Θάλασσα

Αλεξάνδρεια

Ιερουσαλήμ

Ταρσός

Αθήναι

Κωνσταντινούπολις

Μαύρη Θάλασσα

[Εικόνες στη σελίδα 301]

Ένας Υδραυλικός . . . και ένας Διάκονος