Ανεύρεσις Ελευθερίας με την Ορατή Οργάνωσι του Ιεχωβά

«Θέλω καταστήσει ποιμένας επ’ αυτά, και θέλουσι ποιμαίνει αυτά· και δεν θέλουσι φοβηθή πλέον.»—Ιερεμ. 23:4.

1, 2. Ποιος είναι ο σκοπός του Ιεχωβά για τον άνθρωπο στη γη;

ΠΟΣΗ ωφελεία θα είναι για σας το δώρο ενός ταξιδιού γύρω από τον κόσμο αν είσθε κατάκοιτος; Πόσο θα μπορούσατε ν’ απολαύσετε τον πιο τελευταίο τύπο μιας συσκευής εγχρώμου τηλεοράσεως αν είχατε χάσει την όρασί σας; Πόση αξία, λοιπόν, θα είχε για σας το δώρον του Θεού για αιώνια ζωή στη γη αν η παρούσα δυστυχής, τρομακτική κατάστασις αυτού του κόσμου επρόκειτο να συνεχισθή;

² Ο σκοπός του Θεού να ελευθερώση τον άνθρωπο για αιώνια ζωή στη γη εκτίθεται σαφώς στους Ψαλμούς: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 37:29) Ο προφήτης Ησαΐας εβεβαίωσε αυτή την υπόσχεσι ως προερχομένην από τον Θεό με το ν’ αναφέρεται στον Ιεχωβά ως ‘τον Θεόν, τον πλάσαντα την γην και ποιήσαντα αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται.’ (Ησ. 45:18) Μήπως σας εκπλήττει το ότι ο Θεός είχε σκοπό να κατοική ο άνθρωπος στη γη για πάντα; Δεν θα έπρεπε να σας εκπλήσση αν είσθε εξοικειωμένος με την «προσευχή του Κυρίου,» διότι αυτό ζητείτε επανειλημμένως, όταν προσεύχεσθε: «Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»—Ματθ. 6:10.

3. Πώς ο Ιεχωβά θα κάμη την ζωή πιο υποφερτή;

³ Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τις δυστυχείς, φοβερές συνθήκες στη γη οι οποίες θα προξενούσαν τόσα προβλήματα στην αιωνία ζωή; Προσεύχεσθε, όμως, και για την απαλλαγή απ’ αυτές όταν λέτε, «Ελθέτω η βασιλεία σου.» Πώς αυτό; Διότι, όπως προείπε ο προφήτης Δανιήλ, «εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» (Δαν. 2:44) Ο μέγας Βασιλεύς αυτής της αιωνίας βασιλείας απεκάλυψε πριν από πολύν καιρό στον απόστολο Ιωάννη τι θα συμβή μετά: «Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλ. 21:3, 4.

ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

4. (α) Τι αποκαλύπτουν τα εδάφια Ιερεμίας 23:4 και Ησαΐας 32:1 όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Ησαΐας 32:2, πότε αρχίζει η εφαρμογή της δικαιοσύνης μέσω της βασιλείας του Θεού;

⁴ Δεν δίνουν αυτές οι υποσχέσεις του Θεού συγκεκριμένη πραγματικότητα στη βασιλεία του; Σημαίνουν ότι ο Θεός θα κάμη την βασιλεία του υπό τον Χριστόν ακριβώς τόσο πραγματική σε κυβερνητική λειτουργία όσο οι κυβερνήσεις των ανθρώπων που άρχουν τώρα. Οι υποσχέσεις του Θεού σημαίνουν, επίσης, ότι πρέπει, να γίνη προμήθεια για την διακυβέρνησι αυτής της βασιλείας και την φροντίδα όπως οι νόμοι της επιβάλλωνται καταλλήλως. Ο προφήτης Ιερεμίας το προείπε αυτό ως πρόθεσι του Ιεχωβά, ο οποίος λέγει: «Θέλω καταστήσει ποιμένας επ’ αυτά, και θέλουσι ποιμαίνει αυτά· και δεν θέλουσι φοβηθή πλέον.» (Ιερεμ. 23:4) Ο Ησαΐας παρέσχε βεβαίωσι όσον αφορά τα οφέλη αυτής της διευθετήσεως: «Ιδού, βασιλεύς θέλει βασιλεύσει εν δικαιοσύνη, και άρχοντες θέλουσιν άρχει εν κρίσει. (Ησ. 32:1) Αλλ’ αυτή η προφητεία του Ησαΐα αποκαλύπτει κάτι περισσότερο, δηλαδή, ότι η εφαρμογή της δικαιοσύνης του Θεού θ’ αρχίση προτού ακόμη ο Θεός εξαλείψη τις κυβερνήσεις αυτού του συστήματος πραγμάτων, διότι η προφητεία συνεχίζει: «Και ο άνθρωπος θέλει είσθαι ως σκέπη από του ανέμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.» (Ησ. 32:2) Όλ’ αυτά τονίζουν μια καλά διατεταγμένη διευθέτησι ανθρώπων, μια εναρμονισμένη, ενωμένη προσπάθεια για την επίτευξι ενός σκοπού. Αυτό σημαίνει οργάνωσις.

5. Γιατί μερικοί έχουν αντιρρήσεις για οργάνωσι και με ποιο τρόπο είναι μυωπικός αυτός ο τρόπος σκέψεως;

⁵ Σε μερικά άτομα, ωστόσο, η συμμόρφωσις ενός με τους κανόνες ή τις διατάξεις μιας οργανώσεως καταπνίγει την ατομικότητά του. Άλλοι, που σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο, λέγουν ότι ο Θεός πολιτεύεται μαζί των προσωπικώς, κατευθύνοντας τον καθένα σε μια κατανόησι της Γραφής. Εν τούτοις, οι πνευματικοί νόμοι του Θεού είναι ακριβώς τόσο αναγκαίοι για την ευημερία μας όσο και οι φυσικοί νόμοι· και ποιος μεταξύ των ατομικιστών θα ηρνείτο να συμμορφωθή με τους νόμους του Θεού περί φαγητού και ποτού, παραδείγματος χάριν, από φόβο μήπως χάση την ατομικότητά του; Οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν απεργίες πείνης για να διαμαρτυρηθούν εναντίον κοινωνικών ή πολιτικών κακών, αλλά δεν μπορούν ν’ αποφύγουν την ανάγκη της τροφής. Επί πλέον, αυτές οι σωματικές ανάγκες και οι νόμοι που τις διέπουν είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους. Δεν είμεθα ελεύθεροι ν’ απορρίπτωμε και να εκλέγωμε σύμφωνα με τις ατομικές μας ιδιοτροπίες.

6. Γιατί υπάρχει ανάγκη θεοκρατικής οργανώσεως για τους ανθρώπους, και ποιο πράγμα τονίζει αυτό το γεγονός;

⁶ Γιατί, λοιπόν, είναι λογικό να πιστεύωμε ότι οι πνευματικοί νόμοι δεν εφαρμόζονται με την ίδια ομοιομορφία σε όλους; Πράγματι, είναι πιο σπουδαίο να υπάρχουν νόμοι, τάξις και οργάνωσις για τα ζώντα, νοήμονα πλάσματα του Θεού παρά για τα άψυχα, χωρίς ψυχή σώματα της φύσεως. Τα φυτά αναπτύσσονται και οι αστέρες κινούνται σε τροχιές χωρίς καμμιά ελευθερία εκλογής. Τα ρυθμίζουν οι νόμοι του Θεού για τη φύσι και δεν μπορούν ν’ αντισταθούν. Το αποτέλεσμα είναι ότι το σύμπαν αυτών των σωμάτων διέπεται από τάξι και αρμονία παντού. Αλλά ο άνθρωπος είναι ένας παράγων μ’ ελευθέρα βούλησι και μπορεί, αν το επιθυμή, να κάμη εκλογή ενεργείας μ’ ένα χωρίς διάκρισι τρόπο. Αν, όμως, όλοι οι άνθρωποι επρόκειτο να ενεργούν έτσι, θα προέκυπτε μόνο μια κατάστασις αναρχίας, Έτσι, το να πούμε ότι δεν έχομε ανάγκη οργανώσεως ή ότι ο Θεός κατευθύνει κάθε άτομο ανεξαρτήτως σημαίνει ν’ αρνηθούμε την διάταξι αλληλοεξαρτήσεως του σύμπαντος και την κοινή προμήθεια που έχει κάμει ο Ιεχωβά για την συντήρησι των σωματικών μας αναγκών. Πραγματικά, αυτό τούτο το γεγονός ότι κατέχομε ελευθέρα βούλησι θα έπρεπε να μας δείχνη έντονα την ανάγκη οργανώσεως, θεοκρατικής οργανώσεως, δηλαδή, που να κυβερνάται από τον Θεό εκ των άνω προς τα κάτω.

Η ΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

7. Τι είναι εκείνο που δείχνει ότι ο Ιεχωβά επολιτεύετο με το έθνος Ισραήλ ως μια θεοκρατική οργάνωσι;

⁷ Αυτή η ιδία η Αγία Γραφή είναι ένα οργανωτικό βιβλίο. Τα πρώτα λόγια που εγράφησαν από τον ίδιο τον δάκτυλον του Θεού, οι Δέκα Εντολές, είχαν σκοπό να θέσουν την βάσι για τον θεοκρατικό τρόπο διοικήσεως μιας εθνικής κυβερνήσεως με τους απογόνους του Ιακώβ ή Ισραήλ ως ένα εκλεκτό λαό και με τον Μωυσή ως μεσίτη. (Έξοδ. 19:3-8· 31:18) Οι υιοί Ισραήλ ήσαν δούλοι στην Αίγυπτο. Ο Μωυσής είχε ήδη ελευθερωθή ο ίδιος από τον ζυγό της Αιγύπτου διαφεύγοντας στη Μαδιάμ, όπου είχε ζήσει σαράντα χρόνια. Αλλά ο Ιεχωβά τον κατηύθυνε να επιστρέψη στην Αίγυπτο για να εκπροσωπήση τους Ισραηλίτας ως ένα ενωμένο σώμα ανθρώπων. Ο Ιεχωβά έκαμε τότε μία κοινή προμήθεια για όλους εκείνους, και όποιος ανέμενε να επωφεληθή από αυτήν ώφειλε να ενεργή σύμφωνα μ’ αυτήν με τον ίδιο απαράλλακτο τρόπο. Όλοι ώφειλαν να συμμορφωθούν στην εκλογή ενός ζώου, ενός αρσενικού προβάτου ή αιγός, ηλικίας ενός έτους, και να ραντίσουν με το αίμα του τους παραστάτας των θυρών των σπιτιών των. Κατόπιν, ώφειλαν, κατά οικογενείας, να ψήσουν και να φάγουν το κρέας του και να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο ομαδικώς το μεσονύκτιο ως ένα εύτακτο σώμα, υπακούοντας τις κοινές για όλους οδηγίες και απολαμβάνοντας μια κοινή απελευθέρωσι. (Έξοδ. 12:1-13, 21-39) Όταν ο Ιεχωβά τούς έφερε όλους στο Όρος Σινά στην έρημο, τους έδωσε τον Νόμο του και τους ωργάνωσε ως ένα θεοκρατικό έθνος.

8. Πώς οι Εβραϊκές Γραφές έγιναν ένα βιβλίο οδηγιών για τους Χριστιανούς;

⁸ Όλος ο Νόμος ή «Τορά,» που ενέπνευσε ο Ιεχωβά τον Μωυσή να γράψη, ήταν γι’ αυτή την θεοκρατική οργάνωσι του Ισραήλ. Το ίδιο ίσχυε και για όλα τα άλλα βιβλία που αποτελούν τώρα τις Εβραϊκές Γραφές, ή την «Παλαιά Διαθήκη» όπως την αναφέρουν μερικοί άνθρωποι. Αλλά δεκαπέντε και πλέον αιώνες αργότερα, ο Παύλος, που ήταν ο ίδιος ένας Ισραηλίτης και ένας απόστολος του Ιησού Χριστού, έγραψε σχετικά με αυτά τα βιβλία που αποτελούν τα τρία τέταρτα της Γραφής μας: «Διότι όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.» (Ρωμ. 15:4) Με αυτό, ο Παύλος εννοούσε ότι η Γραφή, ως ένα βιβλίο οδηγιών για την θεοκρατική οργάνωσι του Ισραήλ, είχε γίνει τώρα ένα βιβλίο οδηγιών για την οργάνωσι της Χριστιανικής εκκλησίας.

9. Πώς μπορεί να λεχθή ότι η Βίβλος είναι ένα οργανωτικό βιβλίο για τη Χριστιανική εκκλησία;

⁹ Καθώς ο κανών των βιβλίων του Λόγου του Θεού διευρύνετο και προσετίθεντο οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές για να συμπληρώσουν την Αγία Γραφή, κάθε βιβλίο απηυθύνετο στη Χριστιανική εκκλησία ή σ’ ένα μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας χάριν αυτής. Έτσι η Γραφή είναι ένα οργανωτικό βιβλίο και ανήκει στη Χριστιανική εκκλησία ως μια οργάνωσι, όχι σε άτομα, άσχετα με το πόσο ειλικρινά πιθανόν να πιστεύουν ότι μπορούν να ερμηνεύουν τη Γραφή. Γι’ αυτό η Γραφή δεν μπορεί να κατανοηθή κατάλληλα χωρίς την ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά υπ’ όψιν.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ

10. Πότε και πώς είχε την έναρξί της η Χριστιανική εκκλησία;

¹⁰ Ο Ιησούς δεν άρχισε τη Χριστιανική εκκλησία ενόσω ήταν ακόμη στη γη. Εξέλεξε, όμως, δώδεκα αποστόλους την εποχή εκείνη, μολονότι ο Ιούδας, ο οποίος τον επρόδωσε, αντεκατεστάθη από άλλον ακόλουθο ύστερ’ από την ανάληψί του στον Πατέρα του στον ουρανό. Αυτοί οι «απόστολοι του Αρνίου» άρχισαν να υπηρετούν ως θεμέλιοι λίθοι και στύλοι της εκκλησίας όταν αυτή ωργανώθη. (Αποκάλ. 21:14) Αυτό συνέβη την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ., όταν η πρώτη Χριστιανική εκκλησία ωργανώθη στην Ιερουσαλήμ. Εκατόν είκοσι μαθηταί του Ιησού είχαν συγκεντρωθή με μια σκέψι κι ένα σκοπό όταν το πνεύμα του Ιεχωβά εξεχύθη επάνω τους, και η Χριστιανική εκκλησία δεν έχασε ποτέ αυτή την ενότητα σκέψεως εφ’ όσον οι απόστολοι παρέμεναν στη ζωή.—Πράξ. 1:12-15· 2:1-4.

11, 12. (α) Ποια εσφαλμένη άποψι λαμβάνουν μερικά άτομα για τη Χριστιανική εκκλησία; (β) Πώς ο Παύλος και ο Πέτρος δείχνουν ότι η εκκλησία πρέπει να είναι ένα σώμα;

¹¹ Μολονότι χωρισμένοι ως άτομα και όμιλοι που συγκεντρώνονται ως Χριστιανικές εκκλησίες, εκείνοι οι οποίοι αποτελούν την Χριστιανική εκκλησία εξακολουθούν να είναι ένα ενωμένο σώμα, όπως ακριβώς ο Ισραήλ ήταν ένα τυπικό θεοκρατικό έθνος. Ο Παύλος είπε: «Έν σώμα και έν πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεως σας· είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα· είς Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων, και δια πάντων, και εν πάσιν υμίν.» (Εφεσ. 4:3-6· Γαλ. 6:16· βλέπε, επίσης, 1 Πέτρ. 2:5) Είναι αδύνατον, όμως, να εναρμονισθή αυτή η περιγραφή με την εικόνα μερικών από τις εκκλησίες του Χριστού που αποτελούνται από ατομικά μέλη διασκορπισμένα μέσα σε όλες τις αντιφατικές αιρέσεις του «Χριστιανικού κόσμου,» οι οποίες ερμηνεύουν την Γραφή σύμφωνα με τον δικό της τρόπο σκέψεως η καθεμιά. Πώς θα μπορούσαν, με μια τέτοια κατάστασι, άσχετη του ενός προς την κατάστασι του άλλου, να εκπληρώσουν οποιοδήποτε είδος ενοποιημένου «σκοπού ενός αγίου ιερατείου»;

¹² Επί πλέον, σε αρμονία με την προφητεία του Ησαΐα 32:1, 2, που ανεφέρθη ανωτέρω, πώς θα μπορούσαν αυτά τα μέλη της εκκλησίας να υπηρετούν ως «σκέπη από του ανέμου» και να προστατεύουν εκείνους τους οποίους διδάσκουν από τους ανέμους της ψευδούς διδασκαλίας, αν δεν είναι αυτοί οι ίδιοι ενωμένοι όσον αφορά την αλήθεια του Θεού; Ο Παύλος αντετίθετο σε μια τέτοια πορεία ελλείψεως σχέσεως μεταξύ των μελών της και πορεία διαιρέσεως, διότι συνεβούλευσε στην εκκλησία της Κορίνθου: «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην. Διότι εφανερώθη εις εμέ παρά των εκ της οικογενείας της Χλόης περί υμών, αδελφοί μου, ότι είναι έριδες μεταξύ σας. Λέγω δε τούτο, διότι έκαστος από σας λέγει, Εγώ μεν είμαι του Παύλου, εγώ δε του Απολλώ, εγώ δε του Κηφά, εγώ δε του Χριστού. Διεμερίσθη ο Χριστός;»—1 Κορ. 1:10-13.

13. Ποια είναι η κατάστασις του «Χριστιανικού κόσμου,» και ποιον θα τηρήση υπεύθυνο ο Ιεχωβά;

¹³ Αλλά ποια είναι η κατάστασις σήμερα; Στη διάρκεια των δεκαεννέα αιώνων που εμεσολάβησαν από τον πρώτον αιώνα της ορατής θεοκρατικής οργανώσεως, η Χριστιανική εκκλησία υπέστη σοβαρές αλλαγές και σχίσματα. Το ποίμνιο του Θεού διεσκορπίσθη και εκατοντάδες αιρέσεις ακριβώς όπως εκείνες εναντίον των οποίων ο Παύλος προειδοποίησε την εκκλησία της Κορίνθου, υπάρχουν τώρα σε όλο τον «Χριστιανικό κόσμο.» Μήπως αυτό προώθησε την θεοκρατική τάξι και την αδελφότητα της Χριστιανικής εκκλησίας; Αντιθέτως, η θρησκευτική αποδιοργάνωσις του «Χριστιανικού κόσμου» κατέληξε σε βιαίους θρησκευτικούς πολέμους και διωγμό. Στους αποστάτας ιερείς του Ισραήλ, ως παράδειγμα και προφητικό πρότυπον αυτών των αξιομέμπτων ηγετών του «Χριστιανικού κόσμου,» ο Ιερεμίας απηυθύνθη με την κατεύθυνσι του Ιεχωβά ως εξής: «Ουαί εις τους ποιμένας, τους φθείροντας και διασκορπίζοντας τα πρόβατα της βοσκής μου! λέγει Ιεχωβά. Δια τούτο, ούτω λέγει Ιεχωβά, ο Θεός του Ισραήλ, κατά των ποιμένων, οίτινες ποιμαίνουσι τον λαόν μου· Σεις διεσκορπίσατε τα πρόβατά μου, και απεδιώξατε αυτά, και δεν επεσκέφθητε αυτά.» (Ιερεμ. 23:1, 2, 11, 12, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά δεν θα επιτρέψη να παραμείνουν ατιμώρητοι αυτοί οι ψευδείς ποιμένες.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ

14, 15. (α) Πώς η θεοκρατική τάξις αποκατεστάθη στη Χριστιανική εκκλησία; (β) Σε τι κατέληξε αυτή η αποκατάστασις; (γ) Ποια ερωτήματα θα έπρεπε να κάμουν σοβαρά στον εαυτό τους όλοι οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί;

¹⁴ Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τα διασκορπισμένα πρόβατα; Αν πρόκειται ν’ αποκατασταθή στην Χριστιανική εκκλησία η θεοκρατική τάξις, τότε πρέπει να γίνη επιστροφή στην αποστολική οδηγία. Αυτό που συνεχίζει και λέγει η προφητεία του Ιερεμία πρέπει να εκπληρωθή: «Και εγώ θέλω συνάξει το υπόλοιπον των προβάτων μου εκ πάντων των τόπων όπου εδίωξα αυτά, και θέλω επιστρέψει αυτά πάλιν εις τας βοσκάς αυτών, και θέλουσι καρποφορήσει και πληθυνθή· και θέλω καταστήσει ποιμένας επ’ αυτά, και θέλουσι ποιμαίνει αυτά· και δεν θέλουσι φοβηθή πλέον, ουδέ τρομάξει, ουδέ εκλείψει, λέγει Ιεχωβά.» (Ιερεμ. 23:3, 4, ΜΝΚ) Χάρις στον Ιεχωβά και στον σκοπό του αυτό έχει εκπληρωθή, όχι μέσω μιας Ρωμαιο-Καθολικής Οικουμενικής Συνόδου ή ενός θρησκευτικού προγράμματος συμβιβασμού των πίστεων, αλλά με την απόρριψι των παραδόσεων των ανθρώπων και με την πλήρη απομάκρυνσι ανθρώπων από την διαφθείρουσα επιρροή του αιρετικού πνεύματος. Αυτό εσήμαινε την επισυναγωγή ομού ανθρώπων που ακολουθούν αποστολικές μεθόδους και οδηγίες.

¹⁵ Σήμερα, η ορατή θεοκρατική οργάνωσις του Ιεχωβά έχει αποκατασταθή, «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Ιεχωβά, και θέλω ανεγείρει εις τον Δαβίδ βλαστόν δίκαιον, και βασιλεύς θέλει βασιλεύσει, και ευημερήσει, και εκτελέσει κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γης. Εν ταις ημέραις αυτού ο Ιούδας θέλει σωθή, και ο Ισραήλ θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία.» (Ιερεμ. 23:5, 6, ΜΝΚ) Κάτω από την κατεύθυνσι του Χριστού Ιησού, του ενθρονισμένου ουρανίου Βασιλέως του Ιεχωβά, η Χριστιανική εκκλησία στη γη έγινε και πάλι αποστολική σε διευθετήσεις και μεθόδους δράσεως, που έχουν προσαρμοσθή στις ανάγκες της συγχρόνου εποχής μας. Αυτό συνετέλεσε στην ενότητα, αρμονία, ειρήνη και αποτελεσματικότητα εργασίας μέσα στις τάξεις των αληθινών Χριστιανών. Ακολουθεί αυτό το θεοκρατικό πρότυπο η οργάνωσις στην οποία αποβλέπετε για πνευματική κατεύθυνσι; Σκεφθήτε σοβαρά αυτά τα ερωτήματα.

16, 17. Με ποιες ενέργειες της αποστολικής εκκλησίας μπορεί να προσδιοριστή σήμερα η ταυτότης της ορατής οργανώσεως του Ιεχωβά;

¹⁶ Άρα γε εκείνοι οι οποίοι λαμβάνουν την ηγεσία στην οργάνωσί σας δέχονται την Αγία Γραφή ως τον Λόγον του Θεού, εμπνευσμένον από αυτόν ως μια αποκάλυψι του σκοπού του κι ένα βιβλίο οδηγιών για να μας κατευθύνη στον ορθό δρόμο; Ο Ιησούς την παρεδέχετο ως τέτοια, κι εδίδασκε τους μαθητάς του να κάνουν το ίδιο. (Ιωάν. 8:31, 32· 17:17· Ψαλμ. 119:105) Φροντίζει η οργάνωσις στην οποία αποβλέπετε για τακτικές συναθροίσεις μελέτης του Λόγου του Θεού; Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος εβοηθούντο μ’ αυτόν τον τρόπο. (Εβρ. 10:25· Ματθ. 18:20· Ρωμ. 16:5) Επιμένει μήπως η οργάνωσίς σας σε πλήρη ενότητα διδασκαλίας και σκέψεως μέσα στην εκκλησία; Οι πρώτοι μαθηταί του Ιησού επέμεναν. (1 Κορ. 1:10-13· Ιάκ. 3:16, 17) Στους διορισμούς σε θέσεις υπηρεσίας ακολουθείται ο θεοκρατικός τρόπος ενεργείας; Στην πρώτη εκκλησία τον ακολουθούσαν. (Πράξ. 6:1-6· 14:23· 20:28) Θέτουν πρώτα τα συμφέροντα της Βασιλείας στη ζωή των όλοι όσοι είναι συνταυτισμένοι με την οργάνωσί σας; Ο Ιησούς εδίδασκε στους μαθητάς του να το πράττουν. (Ματθ. 6:33) Αναγνωρίζουν το προνόμιο και την ευθύνη των να κηρύττουν από σπίτι σε σπίτι; Εκείνοι που ανήκαν στην πρώτη αποστολική εκκλησία το έπρατταν. (Ματθ. 28:19, 20· Πράξ. 5:42· 20:20· 1 Κορ. 9:16) Κηρύττουν άρα γε το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού; Ο Ιησούς είπε να το κηρύττουν. (Ματθ. 24:14) Όταν αντιμετωπίζουν εναντίωσι, αρνούνται να κάνουν συμβιβασμούς σχετικά με το άγγελμα της Βασιλείας; Η πρώτη εκκλησία ηρνείτο. (Πράξ. 4:19, 20· 5:29-32) Λαμβάνουν όλοι και παραδέχονται την συμβουλή μέσω του κυβερνώντος σώματος; Είναι μια σταθερότης ευθύνης την οποίαν οι πρώτοι Χριστιανοί ανεγνώριζαν. (Πράξ. 2:42· 16:4, 5· Εβρ. 13:17) Εργάζονται επιμελώς για να διατηρήσουν την οργάνωσι σε καθαρή κατάστασι εκείνοι οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι μ’ αυτή την ευθύνη; Οι απόστολοι του Ιησού δεν υστέρησαν ποτέ σ’ αυτό το σημείο. (1 Κορ. 5:1-5, 13· 1 Τιμ. 5:19-21) Εκδηλώνεται γνησία αγάπη μεταξύ εκείνων που βρίσκονται στην εκκλησία σας; Ο Ιησούς είπε ότι αυτό θα ήταν ένα σημείον της αληθινής εκκλησίας.—Ιωάν. 13:35.

¹⁷ Βλέποντας τώρα την οργάνωσι από μια διαφορετική θέσι, μήπως εκείνη την οποίαν σεις υποστηρίζετε κάνει διάκρισι μεταξύ «κληρικών» και «λαϊκών»; Αυτές οι διακρίσεις ήσαν κάτι ανήκουστο μεταξύ των πρώτων Χριστιανών. (Ματθ. 23:8-12· 20:25-28· 1 Πέτρ. 5:2, 3) Η οικονομική υποστήριξις της οργανώσεώς σας διεξάγεται σε μια αυστηρώς εθελοντική βάσι; Η πρώτη εκκλησία δεν ζητούσε ποτέ χρήματα. (Πράξ. 11:29, 30· 2 Κορ. 9:5-7) Αναπτύσσει η οργάνωσίς σας δράσι στις κοσμικές υποθέσεις; Ο Ιησούς και οι απόστολοι του αρνήθηκαν να γίνουν μέρος αυτού του κόσμου. (Ιωάν. 17:16, 17· Ιάκ. 4:4) Μήπως εκείνοι οι οποίοι είναι συνταυτισμένοι με την οργάνωσί σας ζητούν πολιτικές θέσεις ή μεταρρυθμίσεις; Εκείνοι οι οποίοι ανήκαν στην πρώτη εκκλησία είχαν μια πιο μόνιμη ελπίδα, η οποία περιεστρέφετο γύρω από τη βασιλεία του Θεού. (2 Πέτρ. 3:13, 14) Μήπως υπάρχουν εθνικοί ή φυλετικοί φραγμοί μέσα στην οργάνωσί σας; Δεν υπήρχε κανένας τέτοιος φραγμός μέσα στις εκκλησίες του πρώτου αιώνος. (Γαλ. 3:28· Αποκάλ. 7:9) Μήπως ασκείται φυλετική διάκρισις; Οι πρώτοι Χριστιανοί ενέμεναν στην αρχή ότι «δεν είναι προσωποληψία παρά τω Θεώ,» αλλ’ ότι αυτός «θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας.»—Ρωμ. 2:11· 1 Τιμ. 2:4· Ιάκ. 2:1-4.

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ

18. Ποιο σημείον της αληθινής ορατής οργανώσεως έκαμε γνωστό ο Ιησούς, και ποια αμοιβή είπε ότι θα έδινε;

¹⁸ Εκείνοι οι οποίοι ανήκαν στην αποστολική οργάνωσι δεν εξεπλήρωναν αυτές τις απαιτήσεις της Χριστιανικής εκκλησίας απλώς μ’ ένα συμβολικό τρόπο. Θεωρούσαν την θέσι των μέσα στον εκλεκτό ορατό αγωγό του Ιεχωβά ως ιερή και δεν επέτρεπαν τίποτε να εκθέση σε κίνδυνο τη σχέσι των με τον Θεό. Δεν εφοβούντο αυτόν τον κόσμο. (Ματθ. 10:26-28) Το μόνο ενδιαφέρον των ήταν να φροντίζουν για την ασφάλεια και την ευημερία του ποιμνίου του Θεού. Ο Ιησούς ετόνισε αυτό το σημείο της αληθινής ορατής οργανώσεως σε συσχετισμό με μια λεπτομερή προφητεία που αναφέρεται σ’ αυτόν τον έσχατο καιρό. Είπε: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Ματθ. 24:45-47.

19. Τι πρέπει να δεχθούν εκείνοι οι οποίοι αναγνωρίζουν την ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά;

¹⁹ Υπάρχουν τώρα πειστικές αποδείξεις ότι ο Ιησούς Χριστός ενεθρονίσθη στον ουρανό το 1914 μ.Χ. και ότι συνώδευσε τον Ιεχωβά στο ναό του το 1918 μ.Χ., οπότε άρχισε η κρίσις εις τον οίκον του Θεού.a (1 Πέτρ. 4:17) Ο Ιεχωβά, αφού εκαθάρισε εκείνους οι οποίοι ανήκαν σ’ αυτόν τον οίκο και ήσαν τότε ζώντες στη γη, εξέχεε το πνεύμα του επάνω τους και τους ανέθεσε την ευθύνη να υπηρετούν ως ο μοναδικός του ορατός αγωγός, μέσω του οποίου και μόνο επρόκειτο να δίδεται πνευματική παιδεία. Εκείνοι, λοιπόν, οι οποίοι αναγνωρίζουν την ορατή θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά, οφείλουν ν’ αναγνωρίσουν και να δεχθούν αυτόν τον διορισμό του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ και να υποτάσσωνται σ’ αυτόν.

20, 21. Ποιοι σήμερα είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη του ν’ αντιπροσωπεύουν τον Βασιλέα του Ιεχωβά, και ποιο υπόμνημα προμηθεύει τη σύστασί των;

²⁰ Σήμερα αυτοί, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με αυτό το μεγάλο προνόμιο και την ευθύνη, ονομάζονται μάρτυρες του Ιεχωβά, και λέγονται έτσι από το 1931. Ως ένας όμιλος έχουν ολοένα περισσότερο αποχωρισθή από το διαφόρων αποχρώσεων πνεύμα του «Χριστιανικού κόσμου» από το έτος 1870 κι εμπρός. Από το 1879 το περιοδικό Η Σκοπιά εχρησιμοποιήθη από αυτόν τον συλλογικό όμιλο για την τακτική διανομή πνευματικής τροφής σ’ εκείνους οι οποίοι ήσαν από αυτό το «μικρόν ποίμνιον» των αληθινών Χριστιανών. (Λουκ. 12:32) Το 1884 εσχημάτισαν ένα νομικό υπηρέτη, ένα σωματείον, που ωνομάσθη Φυλλαδική Εταιρία της Σκοπιάς της Σιών, γνωστή τώρα ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Από το 1919, αφού επέζησε ύστερ’ από τις πύρινες δοκιμασίες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, αυτή η τάξις του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ δεν ήταν πια μια πρωτόπειρη οργάνωσις. Βέβαια, οι απόστολοι δεν ήσαν πια ανάμεσά της, αλλά είχαν αφήσει πίσω γραπτές οδηγίες ως μέρος του μεγάλου Βιβλίου Υπομνήματος του Ιεχωβά. Επιπροσθέτως, τα σύγχρονα μέλη αυτής της ηλικίας 1900 ετών Χριστιανικής εκκλησίας είχαν παραλάβει από τις ημέρες των αποστόλων κι εμπρός μια πλούσια κληρονομία Χριστιανικής νομιμοφροσύνης και ακεραιότητος, μακράς και υπομονητικής αντοχής στους διωγμούς, πιστής εμμονής στις πολύτιμες υποσχέσεις του Ιεχωβά, εμπιστοσύνης στην ηγεσία του αοράτου της Κυρίου και Βασιλέως, Ιησού Χριστού, και υπακοής στην από αιώνων αποστολή της να είναι μάρτυρες σε όλη τη γη.—Πράξ. 1:6-8.

²¹ Σ’ αυτή την πνευματικώς ώριμη κατάστασι είναι πολύ κατάλληλοι ως εκείνοι οι οποίοι «θέλουσι ποιμαίνει αυτά· και δεν θέλουσι φοβηθή πλέον, ουδέ τρομάξει, ουδέ εκλείψει,» διότι «βασιλεύς θέλει βασιλεύσει, και ευημερήσει, και εκτελέσει κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γης.» Βρήτε ελευθερία και ασφάλεια ανάμεσα σ’ αυτούς. Διαβάστε το επόμενο άρθρο για να μάθετε πώς.

[Υποσημειώσεις]