Ελάτε στην Εορτή Ενός Ελευθέρου Λαού!

ΥΠΑΡΧΕΙ σήμερα μια ομάς ανθρώπων οι οποίοι είναι πραγματικά ελεύθεροι. Έχουν ελευθερωθή από τον φόβο του ανθρώπου, ελευθερωθή από τα δεσμά της δεισιδαιμονίας, της αγνοίας και της ψευδούς θρησκείας, ελευθερωθή από την ιδιοτελή φιλοδοξία και τις διεφθαρμένες συνήθειες, και ελευθερωθή από τα δεσμά του μεγάλου υποδουλωτού, Σατανά ή Διαβόλου. Είναι ελεύθεροι διότι έχουν συμμορφωθή με τα λόγια του Ιησού Χριστού: «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου· και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.»—Ιωάν. 8:31, 32.

Μια φορά κάθε χρόνο αυτοί οι ελεύθεροι άνθρωποι συνέρχονται μαζί για να εορτάσουν ή να επαναφέρουν στη μνήμη το γεγονός, το οποίον κατέστησε δυνατόν το να γίνουν αυτοί ένας ελεύθερος λαός, δηλαδή, τον θάνατο του Κυρίου και Αρχηγού των Ιησού Χριστού. Αυτό το πράττουν σε υπακοή προς τη ρητή εντολή του. Όπως την κατέγραψε για μας ο απόστολος Παύλος: «Διότι, εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ’ ην παρεδίδετο, έλαβεν άρτον, και ευχαριστήσας έκοψε, και είπε, . . . τούτο είναι [σημαίνει, ΜΝΚ] το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων, Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου.—1 Κορ. 11:23-25.

Ο Ιησούς Χριστός εγκαθίδρυσε αυτή την εορτή για την ανάμνησι του θανάτου του σε μια πολύ κατάλληλη ημερομηνία. Πώς αυτό; Με το ότι έγινε αυτή ακριβώς τη νύχτα, δηλαδή, τη δεκάτη τετάρτη ημέρα του πρώτου Ιουδαϊκού μηνός γνωστού ως Νισάν, οπότε ετελείτο ο εορτασμός του Ιουδαϊκού πάσχα. Αυτός, με τη σειρά του, αποτελούσε τον εορτασμό ενός πολύ αξιοσημείωτου γεγονότος που είχε λάβει χώρα πριν από 1.545 χρόνια. Και ποιο ήταν αυτό; Η απελευθέρωσις του έθνους Ισραήλ, μαζί με όλα τα πρωτότοκά των, από την Αιγυπτιακή δουλεία, ενώ όλα τα πρωτότοκα της Αιγύπτου, από ανθρώπου έως κτήνους, είχαν θανατωθή από τον άγγελο του Ιεχωβά. Εξήλθαν εκείνη τη νύχτα ως ένας ελεύθερος λαός!—Έξοδ. 12:1-39.

Στις 14 του μηνός Νισάν του 33 μ.Χ. «το πάσχα ημών . . . ο Χριστός» επρόκειτο να θυσιασθή για την απελευθέρωσι των ακολούθων του κι έτσι επρόκειτο να γίνη μια νέα εορτή απελευθερώσεως· ναι, ο ‘πνευματικός Ισραήλ’ επρόκειτο να ελευθερωθή βάσει της θυσίας του Χριστού. (1 Κορ. 5:7, 8· Γαλ. 6:16) Και όπως εκείνος ο ετήσιος εορτασμός του Πάσχα ετελείτο στη μνήμη της αρχικής απελευθερώσεως του πάσχα και ετηρείτο μόνο μια φορά τον χρόνο την ημερομηνία της επετείου, έτσι είναι πολύ κατάλληλο το ότι ο ερτασμός της Αναμνήσεως, ο οποίος έγινε από τον λαό του Ιεχωβά, το δείπνον του Κυρίου, να τηρήται, επίσης, μόνο μια φορά κάθε χρόνο, και την ίδια ακριβώς νύχτα που είχε εγκαθιδρυθή αρχικώς.

Ο Ιησούς δεν εκάλεσε τους συμπατριώτας του χωρίς να κάμη διάκρισι, όταν εγκαθίδρυσε την ανάμνησι του θανάτου του. Όχι, αλλά μόνο μερικούς από εκείνους οι οποίοι ήσαν ‘αληθώς μαθηταί του,’ ολίγους εκλεκτούς, οι οποίοι ήσαν μέλη εκείνου που ωνόμασε «μικρόν ποίμνιον,» και στους οποίους μπορούσε να πη με την ευκαιρία εκείνη: «Σεις . . . είσθε οι διαμείναντες μετ’ εμού εν τοις πειρασμοίς μου· όθεν εγώ ετοιμάζω [διατίθεμαι, Κείμενον] εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν [διέθετο, Κείμενον] εις εμέ, δια να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης εν τη βασιλεία μου· και να καθίσητε επί θρόνων, κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.» Από άλλα εδάφια μαθαίνομε ότι αυτό το «μικρόν ποίμνιον» περιορίζεται σε 144.000.—Λουκ. 12:32· 22:28-30· Αποκάλ. 14:1, 3· 20:4-6.

Πόσο κατάλληλο είναι να συνέρχωνται μαζί κάθε χρόνο οι ακόλουθοι του Ιησού για να εξετάζουν όλα όσα έκαμε γι’ αυτούς ο Ηγέτης και Κύριός των και να εορτάζουν την ανάμνησι του θανάτου του! Μολονότι αυτός ήταν η πρωτίστη πνευματική δημιουργία του Θεού, τα εγκατέλειψε όλα αυτά για να γίνη ένας απλός θνητός. Και ακόμη περισσότερο, «εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.» Μ’ αυτή την πορεία επετέλεσε τη διεκδίκησι του ονόματος του Πατρός του, καθαρίζοντάς το από τη μομφή που είχε συσσωρεύσει επάνω σ’ αυτό ο Σατανάς ή Διάβολος, ο οποίος είχε καυχηθή ότι θα μπορούσε να απομακρύνη όλους τους ανθρώπους από τον Θεό.—Φιλιππησ. 2:8· Ιώβ, κεφάλαια 1 και 2· Παροιμ. 27:11.

Από την εποχή της αξιομνημόνευτου εκείνης ευκαιρίας, εκείνοι, οι οποίοι ελευθερώθηκαν από τον Ιησού Χριστό προσπάθησαν πάντοτε να εορτάζουν κάθε χρόνο αυτή την εορτή της απελευθερώσεως και την εώρτασαν εφέτος στις 12 Απριλίου, μετά τη δύσι του ηλίου, διότι αυτό αντιστοιχεί με τις 14 του μηνός Νισάν των Ιουδαίων. Μ’ αυτή την ευκαιρία οι παρόντες λαμβάνουν καλή πνευματική διδασκαλία και νουθεσία, όπως ακριβώς τη νύχτα του πάσχα του 33 μ.Χ. ο Ιησούς έδωσε στους ένδεκα αποστόλους του πολύ καλή συμβουλή ιδιαίτερα στο θέμα της εκδηλώσεως ανιδιοτελούς αγάπης προς αλλήλους. Όλοι οι αναγνώσται του περιοδικού Η Σκοπιά καλούνται να συνέρχωνται την καθωρισμένη ημερομηνία μαζί με τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά καθώς αυτοί συναθροίζονται στις Αίθουσες των Βασιλείας για την τέλεσι αυτής της εορτής της απελευθερώσεως. Τα καθίσματα είναι χωρίς πληρωμή και δεν λαμβάνονται εισφορές.—Ιωάν. 13:1-16:33.

Σ’ αυτή την εορτή ενός ελευθέρου λαού ο προϊστάμενος διάκονος καθιστά σαφές ποιες είναι οι απαιτήσεις γι’ αυτούς, οι οποίοι δικαιούνται να συμμετάσχουν στον άρτο και τον οίνο. Αυτοί πρέπει να είναι αφιερωμένοι ακόλουθοι στα βήματα του Ιησού Χριστού, να έχουν ελευθερωθή με το ότι παραμένουν στον λόγο του Χριστού και να έχουν αποκυηθή από το πνεύμα του Ιεχωβά για να είναι πνευματικοί υιοί. Επί πλέον, πρέπει να έχουν τη μαρτυρία του πνεύματος ότι έχουν ‘αναγεννηθή’ και να έχουν τη βεβαία ελπίδα της ουρανίας αμοιβής και οφείλουν να ζουν σύμφωνα με την ευχή της αφιερώσεώς των ώστε να μη συμμετέχουν αναξίως του άρτου και του οίνου κι έτσι να φέρουν κατάκρισι στον εαυτό των. (Ιωάν. 3:3-8· Ρωμ. 8:14-17) Ύστερ’ από την ομιλία, γίνεται περιφορά μπροστά από το ακροατήριο πιάτων, στα οποία υπάρχει άζυμος άρτος, το μόνο είδος άρτου που ήταν διαθέσιμο όταν ο Ιησούς εγκαθίδρυσε την ανάμνησι του θανάτου του, και το οποίο ταυτοχρόνως είναι ένα κατάλληλο σύμβολο του σώματός του, εφόσον η ζύμη εξεικονίζει εδώ την αμαρτία και ο Ιησούς ήταν ελεύθερος από αμαρτία. Κατόπιν γίνεται περιφορά μπροστά από όλους κυπέλλων ή ποτηρίων που περιέχουν άγλυκον κόκκινον οίνον, επειδή μόνο τέτοιος οίνος μπορεί ν’ αντιπροσωπεύση κατάλληλα το χυθέν αίμα του Ιησού.—1 Κορ. 5:7, 8.

Το 1967 δύο εκατομμύρια και πλέον παρευρέθησαν στις 25.000 και πλέον εκκλησίες του λαού του Ιεχωβά σ’ όλη τη γη στον εορτασμό του δείπνου του Ιησού. Εν τούτοις, από όλους αυτούς τους παρευρεθέντας, λιγώτεροι από 11.000 έλαβαν μέρος σ’ αυτά τα εμβλήματα. Εκείνοι, οι οποίοι δεν έλαβαν μέρος, ήσαν, οι πλείστοι, είτε μέλη είτε υποψήφια μέλη του ‘πολλού όχλου’ που είδε ο απόστολος Ιωάννης σε προφητική όρασι. Η ελπίδα των δεν είναι να βασιλεύσουν μαζί με τον Χριστό σε ουρανία δόξα, αλλά να ζήσουν για πάντα σε μια παραδεισιακή γη, όπου ‘δικαιοσύνη θα κατοική’ και όπου δεν θα υπάρχη πια θάνατος, ούτε θλίψις, ούτε κλαυθμός, ούτε πόνος. (Αποκάλ. 7:9· 2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 21:4) Μολονότι αυτοί οι ίδιοι δεν έλαβαν μέρος στα εμβλήματα, όλοι των ευλογήθηκαν πλουσίως με το ν’ ακούσουν και να παρακολουθήσουν αυτά που ελέχθησαν και έγιναν σ’ αυτή την ευκαιρία. Όλα τ’ ανωτέρω έγιναν και εφέτος στην καθωρισμένη ημερομηνία που ήταν η εσπέρα της 12 Απριλίου 1968.

Ασφαλώς δεν υπάρχει άλλος τόπος σ’ όλο τον κόσμο όπου θα πρέπει να θέλετε να παρευρεθήτε την καθωρισμένη εσπέρα εκτός από τις συναθροίσεις του λαού του Ιεχωβά όπου εορτάζεται το δείπνον του Κυρίου με την τήρησι των οδηγιών του Ιησού. Εκείνα που ακούτε και βλέπετε σ’ αυτήν την ευκαιρία σάς κάνουν να εκτιμήσετε περισσότερο παρά ποτέ αυτό που έκαμε ο Ιησούς Χριστός για σας και θα σας βοηθήσουν να είσθε ένα μέλος του ελευθέρου λαού του Θεού.