‘Τα Έργα της Σαρκός Είναι Κώμοι’

«ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ σπίτι μαζί και ξεχάστε τα όλα αυτά!» είπε ο δικαστής του Μονάχου στο ζαλισμένο νεαρό ζεύγος που ήταν μπροστά του. «Επί τέλους, μήπως δεν ήταν εποχή του καρναβαλιού;» Ναι, αυτά είναι που θα πη πολλές φορές ένας δικαστής του Μονάχου στα ζεύγη που απευθύνονται σ’ αυτόν για διαζύγιο, διότι εκείνος ή εκείνη έδειξαν απιστία στη διάρκεια του καρναβαλιού, που διαρκεί επτά εβδομάδες στο Μόναχο.

Αλλά τι ακριβώς είναι αυτά τα καρναβάλια; Σχετικά με αυτά μας λέγονται τα εξής: ‘Με αλόγιστη έκλυσι (η οποία με αμετάβλητο τρόπο οδηγεί σ’ ένα υψηλότερον αριθμό γεννήσεων τον Οκτώβριο και Νοέμβριο), οι κάτοικοι της Δυτικής Γερμανίας εορτάζουν την προ της Τεσσαρακοστής ετησία κραιπάλη των και συνεχίζουν ως το τελευταίο λεπτό της Καθαράς Τρίτης στη Ρηνανία και τη Νότιο Γερμανία. Όπως θα μπορούσε να περιμένη κανείς, μερικοί άνθρωποι της εκκλησίας και γονείς ήσαν δυσαρεστημένοι. Αλλά εκείνοι που πήγαν στα «πάρτυ» πέρασαν θαυμάσια. Στην Ρηνανία, η Αποκριάτικη Ελευθερία αναγνωρίζεται νομίμως ως μια δικαιολογία σχεδόν γι’ όλα εκτός από την ανθρωποκτονία και την οδήγησι αυτοκινήτου σε κατάστασι μέθης. Ιδιαιτέρως επικίνδυνη για τους άνδρες είναι η Αποκριάτικη Νύχτα των Γυναικών, όπου ολόκληρα τμήματα πόλεων πλημμυρίζουν από γεροδεμένα κορίτσια του Βορρά, τα οποία δέρνουν τους απερίσκεπτους άρρενες, ή παίρνουν και μεγαλύτερες ελευθερίες. Το Μόναχον, επίσης, λαμβάνει, νομικά μέτρα την περίοδο του Καρναβαλιού· ιδιαιτέρως αν ληφθή υπ’ όψιν το έθιμο που μερικές φορές δημιουργεί ταραχές του να μη πηγαίνουν στους χορούς τ’ ανδρόγυνα μαζί.’—Περιοδικό Νιουσγουήκ 4 Μαρτίου 1963.

Στο Φεστιβάλ του Μονάχου καταναλίσκονται τρία και πλέον εκατομμύρια λίτρα μπύρας, μαζί με πολλές χιλιάδες λίτρων κρασιού και άλλων οινοπνευματωδών ποτών, για να μη πούμε τίποτε για τις εκατοντάδες χιλιάδων περίπου λουκάνικων, και άλλων. Γενικά, αυτοί οι εορτασμοί έχουν θρησκευτική προέλευσι, και έχουν θεσπισθή να γίνονται πριν από τη μεγάλη Σαρακοστή, όταν οι Καθολικοί υποτίθεται ότι πρέπει να μη τρώγουν κρέας και ν’ αρνούνται στον εαυτό των άλλες πολυτέλειες. Η ίδια η λέξις «καρναβάλι» σημαίνει «αντίο στο κρέας.» Σε άλλες πόλεις, όπως είναι η Νέα Ορλεάνη, το φεστιβάλ αυτό είναι γνωστό ως «Μαρντί Γκρα,» που τεχνικώς αναφέρεται στην τελευταία ημέρα του καρναβαλιού και κατά γράμμα σημαίνει «λιπαρά Τρίτη,» η τελευταία ημέρα που επιτρέπεται η κρεοφαγία πριν από την Τεσσαρακοστή.

Όχι ότι η κραιπάλη περιορίζεται μόνο σ’ αυτές τις ειδικές ευκαιρίες, διότι η νυκτερινή ζωή σε πολλές πόλεις είναι συχνά μια ασυγκράτητη διασκέδασις, όπως αναφέρει μια έκθεσις για το Μπουένος Άιρες: «Ο ξέφρενος θόρυβος όπως συνήθως συγκλονίζει ένα εστιατόριο στη Λα Μπόκα, μια περιοχή του λιμένος όπου κάθε βράδυ ξεσπά μια έξαλλη ευθυμία. Όπως σε άλλα γεμάτα ζωή νυκτερινά κέντρα, οι υπάλληλοι αφήνουν συχνά κατά μέρος τους δίσκους και παίρνουν μουσικά όργανα, οι πελάται σηκώνονται να χορέψουν ή να οδηγήσουν ένα τραγούδι, και αυθόρμητες γραμμές που χορεύουν κόγκα στριφογυρίζουν ανάμεσα στα τραπέζια—συνεχίζοντας ως την αυγή.»—Περιοδικό Νάσιοναλ Τζεογκράφικ, Νοέμβριος 1967.

Η ΚΡΑΙΠΑΛΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Χωρίς αμφιβολία η μεγάλη πλειονότης εκείνων οι οποίοι εντρυφούν σε τέτοια κραιπάλη ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί, είτε Καθολικοί είτε Διαμαρτυρόμενοι, αλλά είναι, η κραιπάλη για Χριστιανούς; Όχι σύμφωνα με τον απόστολο Πέτρο, διότι αυτός υπενθυμίζει στους Χριστιανούς ότι, ενώ στη διάρκεια του καιρού προτού γίνουν Χριστιανοί πιθανόν να εντρυφούσαν σε κραιπάλη, τώρα αυτά τα πράγματα δεν είχαν θέσι ανάμεσά τους: «Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις.» Ο Πέτρος προχωρώντας λέγει ότι, επειδή οι Χριστιανοί δεν εντρυφούν πια σε τέτοια πράγματα, οι προηγούμενες γνωριμίες των παραξενεύονται και ομιλούν βλάσφημα γι’ αυτούς.—1 Πέτρ. 4:3, 4.

Το ότι οι «κώμοι» δεν είναι για τους Χριστιανούς το καθιστά σαφές και ο απόστολος Παύλος, διότι έγραψε: «Ας περιπατήσωμεν ευσχημόνως ως εν ημέρα· μη εις συμπόσια και μέθας, μη εις κοίτας και ασελγείας, μη εις έριδα και φθόνον. Αλλ’ ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και μη φροντίζετε περί της σαρκός.» Πράγματι, ο ίδιος αυτός απόστολος είναι εκείνος, ο οποίος μας λέγει ότι οι κώμοι είναι μεταξύ των ‘έργων της σαρκός’: «Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός· τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, . . . μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων.» Και πόσο σοβαρές είναι αυτές οι πράξεις; Είναι πράγματα τα οποία θα εγίνοντο αιτία ώστε ένας Χριστιανός να χάση την αιωνία ζωή. «Περί των οποίων σας προλέγω, καθώς και προείπον,» έγραψε ο απόστολος Παύλος, «ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.» Δεν μπορεί να υπάρξη παρεξήγησις σ’ αυτά τα λόγια!—Ρωμ. 13:13, 14· Γαλ. 5:19-21.

Ότι αυτή η προειδοποίησις εφαρμόζεται στους κώμους που περιεγράφησαν ανωτέρω γίνεται σαφές από τη σημασία της λέξεως κώμοι η οποία σημαίνει «κραιπάλη, μέθη, τα συνεπακόλουθα και οι συνέπειες της μέθης.»a

ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ

Ένας κώμος, επομένως, δεν είναι ανάγκη να είναι μια τόσο μεγάλη υπόθεσις όπως τα πριν από την Τεσσαρακοστή καρναβάλια του Μονάχου και άλλων πόλεων, αλλά οποιαδήποτε κοινωνική επικοινωνία μπορεί να κατάληξη σε κώμον εκτός αν ασκηθή προσοχή. Πώς;

Όταν υπάρχη μια εορταστική ευκαιρία, όπως σε μια δεξίωσι γάμου, όταν υπάρχη μια ζωηρή μουσική και πιθανόν η μπύρα και το κρασί ρέουν αφθόνως, τότε υπάρχει κίνδυνος να φθάση ένας στα άκρα. Μπορεί να υπάρξη θορυβώδης ευθυμία, ανάρμοστη σε Χριστιανούς· ίσως να λέγωνται αισχρά αστεία και να εκδηλώνεται τάσις εκτροχιασμού όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των φύλων, πράγματα που θα έκαναν να μεταστραφή αυτή η εορταστική ευκαιρία σε κώμον.

Όχι ότι ο Λόγος του Θεού σκοτώνει την χαρά, Καθόλου! Η Γραφή δεν αποκλείει τη χαρά και την ευθυμία. Αντιθέτως, επανειλημμένως λέγει να αγάλλεται και να ευφραίνεται ο λαός του Θεού, και αυτό για πολλούς λόγους. Έτσι παροτρύνεται ο άνθρωπος να ευφραίνεται στον Δημιουργό του, ο σύζυγος να ευφραίνεται στην σύζυγό του, τα νεαρά παιδιά στη νεότητά των, ο εργαζόμενος στο έργο των χειρών του και ο γεωργός στον καρπό του μόχθου του. (Ψαλμ. 32:11· Παροιμ. 5:15-19· Εκκλησ. 3:22· 11:9· Δευτ. 26:10, 11) Και επανειλημμένως η Αγία Γραφή δείχνει ότι η τροφή και το ποτό συμβαδίζουν με ευφροσύνη: «Ύπαγε, φάγε τον άρτον σου εν ευφροσύνη, και πίε τον οίνον σου εν ευθύμω καρδία.» Ναι, ο Ιεχωβά Θεός επρομήθευσε «οίνον ευφραίνοντα την καρδίαν του ανθρώπου» και «άρτον στηρίζοντα την καρδίαν [του].»—Εκκλησ. 9:7· Ψαλμ. 104:15.

Αλλά οι Χριστιανοί οφείλουν να είναι μετριοπαθείς και εγκρατείς στην απόλαυσι των καλών πραγμάτων της ζωής. Γι’ αυτό ένας Χριστιανός, για να διορισθή επίσκοπος μιας Χριστιανικής εκκλησίας, οφείλει, μεταξύ άλλων, να είναι «άγρυπνος» («μετριοπαθής εις τας συνηθείας,» ΜΝΚ). Στις Χριστιανές γυναίκες, επίσης, λέγεται να είναι «εγκρατείς.»—1 Τιμ. 3:2, 11.

Συνήθειες χωρίς μέτρον, αχαλίνωτη και θορυβώδης διαγωγή και πολύ δυνατή και οχληρή μουσική αντανακλούν δυσμενώς επάνω σ’ ένα Χριστιανό. Όχι μόνο αυτό, αλλά μια τέτοια διαγωγή οδηγεί συχνά σε υπερβολές όπως η μέθη και η λαιμαργία, εναντίον των οποίων καταφέρεται επανειλημμένως η Γραφή: «Μη έσο μεταξύ οινοποτών, μεταξύ κρεοφάγων ασώτων.» Μια τέτοια έλλειψις εγκρατείας οδηγεί συχνά σε σεξουαλική ανηθικότητα, την οποία καταδικάζει, ο Λόγος του Θεού με όχι αβέβαιο τρόπο: «Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας· να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ και τιμή· ουχί εις πάθος επιθυμίας, καθώς και τα έθνη τα μη γνωρίζοντα τον Θεόν. . . . Διότι ο Θεός δεν εκάλεσεν ημάς προς ακαθαρσίαν, αλλά προς αγιασμόν.»—Παροιμ. 23:20· 1 Θεσ. 4:3-7.

Ναι, η θορυβώδης και ασυγκράτητη διαγωγή προδίδει ότι ένας στερείται εγκρατείας. Η απερίσκεπτη ομιλία είναι συχνά ο πρόλογος απερισκέπτων πράξεων, γι’ αυτό εκείνοι οι οποίοι ζητούν την επιδοκιμασία του Θεού οφείλουν ν’ ακολουθήσουν την συμβουλή: «Ας μη εξέλθη μεγαλορρημοσύνη εκ του στόματός σας· διότι ο Ιεχωβά είναι Θεός γνώσεων, και παρ’ αυτού σταθμίζονται αι πράξεις.» Είναι μια εσφαλμένη αντίληψις ότι μπύρα, οίνος και ισχυρότερα ποτά είναι ουσιώδη στις εορταστικές ευκαιρίες· αυτό είναι κατά μέγα μέρος ζήτημα τοπικών εθίμων. Είναι καλό, λοιπόν, να έχη κανείς πάντοτε υπ’ όψιν τους εξής λόγους σοφίας: «Ο οίνος είναι χλευαστής, και τα σίκερα στασιαστικά· και όστις δελεάζεται υπό τούτων, δεν είναι φρόνιμος.» Αν οι Χριστιανοί δεν είναι προσεκτικοί, μπορούν να πέσουν στο σφάλμα που έπεσαν και οι Ισραηλίται στις ημέρες του Μωυσέως, όταν εκείνος είχε αναβή στο όρος επί σαράντα ημέρες, σχετικά με το οποίο διαβάζομε: «Εκάθισεν ο λαός να φάγη και να πίη, και εσηκώθησαν να παίζωσι [να οργιάζωσι εξάλλως, ΜΝΚ, έκδ. 1950],» κι επίσης ειδωλολατρικώς.—1 Σαμ. 2:3, ΜΝΚ· Παροιμ. 20:1· 1 Κορ. 10:7· Έξοδ. 32:4-6.

Σχετικά με αυτό ο απόστολος Παύλος έδωσε στους Χριστιανούς της Κορίνθου καλή συμβουλή, την οποία εχρειάζοντο ιδιαιτέρως, διότι η πόλις των ήταν ονομαστή για την αισθησιακή κραιπάλη: «Είτε λοιπόν τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετε τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού. Μη γίνεσθε πρόσκομμα μήτε εις Ιουδαίους μήτε εις Έλληνας, μήτε εις την εκκλησίαν του Θεού· καθώς και εγώ κατά πάντα αρέσκω εις πάντας, μη ζητών το ιδικόν μου συμφέρον, αλλά το των πολλών δια να σωθώσι.» Ναι, υπάρχει πρόσθετη αιτία για να είναι ένας άγρυπνος σε εορταστικές ευκαιρίες, για να μη προσκόψουν άλλοι. Σε τέτοιες ειδικά περιπτώσεις «κάμετε εις τους πόδας σας ευθείας οδούς.»—1 Κορ. 10:31-33· Εβρ. 12:13.

ΚΡΑΤΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΥΠΟ ΕΛΕΓΧΟΝ

Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να τυγχάνουν προσοχής, αν δεν πρόκειται οι εορταστικές ευκαιρίες να μετατραπούν σε κώμους. Παραδείγματος χάριν, υπάρχει η Γραφική αρχή: «Μη πλανάσθε· ‘Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί’.» Γι’ αυτό οι Χριστιανοί θα κάμουν καλά ν’ αποφεύγουν κοινωνικές ευκαιρίες, οι οποίες διοργανώνονται από απίστους οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για τον Λόγο του Θεού και για τους υψηλούς του κανόνες όσον αφορά τη διαγωγή. Ακόμη και όταν άπιστοι προσκαλούνται σε Χριστιανικές κοινωνικές συγκεντρώσεις, πρέπει ο καθένας να είναι προσεκτικός. Ένα μάθημα σχετικά με αυτό μπορεί να ληφθή από τους Ισραηλίτας των αρχαίων χρόνων. Μήπως δεν ήσαν οι άπιστοι που τους έκαμαν να γίνουν παραβάται και να διαπράξουν το αμάρτημα του Βέελ-φεγώρ;—1 Κορ. 15:33· Αριθμ. 25:1-9.

Κάτι άλλο που πρέπει να τυγχάνη προσοχής είναι το είδος του χορού στον οποίο επιδίδονται. Πολλοί από τους συγχρόνους χορούς διεγείρουν πάθη, αλλά υπάρχουν υγιεινοί λαϊκοί χοροί, οι οποίοι προσφέρουν πολλή άσκησι και χαρούμενη διάθεσι, όπως οι Αμερικανικές καδρίλιες, ο Σκωτικός χορός της Βιρτζίνια και η πόλκα. Αυτοί οι χοροί απαιτούν κάποια επιδεξιότητα και συνεργασία και προσφέρουν αμοιβαία ομαδική χαρά· χωρίς να παρουσιάζουν τ’ αποκρουστικά χαρακτηριστικά τόσο πολλών από τους συγχρόνους χορούς.

Για να κρατούνται οι εορταστικές περίοδοι κάτω από έλεγχο, είναι, επίσης, ανάγκη να λαμβάνεται φροντίδα και για το είδος της μουσικής που θα παιχθή. Η νεολαία έχει τάσι να προτιμά τη θορυβώδη μουσική που ο κόσμος συνδυάζει με κώμους. Αν Χριστιανοί έχουν την επίβλεψι, επομένως, θα θελήσουν να προσέξουν να παίζεται καλή ή κοσμία μουσική, όχι κατ’ ανάγκην κλασσική ή βαριά, αλλά ούτε αισθησιακή ή χυδαία, με υπερβολική έμφασι στον θόρυβο και τον ρυθμό, όπως συμβαίνει σε τόσο πολλές κοσμικές γαμηλίους δεξιώσεις. Μια τέτοια μουσική παίζεται για να διεγείρη τα χαμηλά ένστικτα και να κάμη ένα ν’ αποβάλη κάθε συγκράτησι όπως ακριβώς τα οινοπνευματώδη ποτά επηρεάζουν μερικούς ανθρώπους.

Μια άλλη πολύτιμη βοήθεια σχετικά με αυτό είναι να παρευρίσκονται τουλάχιστον μερικοί ώριμοι Χριστιανοί. Ειδικά, αν η πλειονότης αποτελείται από νεαρά άτομα, είναι φρόνιμο να είναι παρόντες μερικοί πραγματικά ώριμοι Χριστιανοί, οι οποίοι να τρέφουν βαθύ ενδιαφέρον για την πνευματική ευημερία της νεολαίας που βρίσκεται εκεί. Ο σεβασμός που τους αποδίδεται θα έχη ασφαλώς μια καλή επίδρασι επάνω σε όλους τους παρόντας.

Πρέπει, επίσης, να ληφθή υπ’ όψιν η αξία των Βιβλικών ή σοβαρών θεμάτων που πρόκειται να συζητηθούν. Παραδείγματος χάριν, μπορούν να λεχθούν αινίγματα που βασίζονται σε Γραφικά περιστατικά, εξεικονίσεις Βιβλικών αρχών, απομιμήσεις Βιβλικών χαρακτήρων, παρουσιάσεις Βιβλικών επεισοδίων, αφήγησις ενδιαφερουσών πειρών. Τέτοια πράγματα μπορούν να διεγείρουν την εφευρετικότητα, τη δραματική ικανότητα, και άλλα, και μπορούν να καταλήξουν σε πολύ ευχάριστες καθώς επίσης και σε πολύ επωφελείς εσπερίδες, όπως ακριβώς έχει παρατηρηθή από την επιτυχία που έχουν τα Βιβλικά δράματα, τα οποία παρουσιάζονται κάθε χρόνο στις μεγαλύτερες συνελεύσεις του λαού του Ιεχωβά.

Ούτε πρέπει να παραμεληθή η πρακτική πρόνοια του να καθορισθή εκ των προτέρων μια λογική ώρα τερματισμού του πάρτυ. Φαίνεται ότι όσο περισσότερο διαρκέση το πάρτυ, όσο αργότερα προχωρήση στη νύχτα, τόσο πιο θορυβώδες είναι δυνατόν να γίνη και τόσο μεγαλύτερος ο πειρασμός της κραιπάλης. Μπορεί να λεχθή κάτι στην αρχή όσον αφορά τη διάρκεια που πρόκειται να έχη· αν όμως οι οικοδεσπόται το παραβλέπουν αυτό, τουλάχιστον εκείνοι οι καλεσμένοι, οι οποίοι εκτιμούν την ανάγκη ν’ αποχωρήσουν σε μια λογική ώρα, μπορούν να ζητήσουν συγγνώμη και να φύγουν χωρίς να αισθάνωνται ότι οφείλουν ν’ απολογηθούν γι’ αυτό.

Αυτό έχει περισσότερα από ένα πλεονεκτήματα. Όχι μόνο μπορεί να προστατεύση την ηθική, αλλά και την υγεία ενός, διότι δεν θα παρασύρεται σε υπερβολική τροφή και ποτό και θ’ απολαμβάνη περισσότερο ύπνο. Όλ’ αυτά έχουν ιδιαίτερη αξία για τους Χριστιανούς διακόνους, οι οποίοι συνήθως ασχολούνται σε ολοήμερη διακονική δραστηριότητα και λατρεία την Κυριακή. Όπως το εξέφρασε κάποτε ένας πρεσβύτερος Χριστιανός διάκονος: «Όσο λιγώτερο ‘ζω,’ τόσο περισσότερο μπορώ να δώσω»· εννοώντας, φυσικά, με τη λέξι «ζω» το να εντρυφά σε εγκόσμιες απολαύσεις.

Ναι, στις εορταστικές ευκαιρίες, καθώς και σε οτιδήποτε άλλο που παρεμβαίνει στη ζωή του Χριστιανού, απαιτούνται περιορισμοί και εγκράτεια. Ο σκοπός του Δημιουργού για τα επίγεια πλάσματά του ήταν ν’ απολαμβάνουν πολλή χαρά από πολλά διάφορα πράγματα, περιλαμβανομένων και των κοινωνικών ευκαιριών. Αλλ’ αυτά δεν είναι ανάγκη να μετατρέπονται σε κώμους· μπορούν να είναι υγιεινές, χαρούμενες ευκαιρίες χωρίς να παρίσταται ανάγκη αιτήσεων συγγνώμης ή εκφράσεως λύπης. Ασφαλώς αυτή είναι η σοφή πορεία!

[Υποσημειώσεις]