Διατάξεις για το Ουράνιον Ιερατείον

«Και θέλουσι διδάσκει τον λαόν μου την διαφοράν μεταξύ αγίου και βεβήλου, και θέλουσι κάμνει αυτούς να διακρίνωσι μεταξύ ακαθάρτου και καθαρού.»—Ιεζ. 44:23.

1. Πώς το ιερατείο υπό τον Χριστόν διαφέρει από όλα τα άλλα, και γιατί πρέπει να προσέξωμε τις τυπικές διατάξεις του ιερατείου;

ΙΕΡΑΤΕΙΑ ανθρωπίνης προελεύσεως έχουν τάσι να γίνωνται καθ’ εαυτά νόμος, να καταρτίζουν και να αναθεωρούν τις ίδιες τις διατάξεις των και να ζητούν δύναμι και επιρροή για τους δικούς των ιδιοτελείς σκοπούς. Δεν συμβαίνει αυτό με το σώμα των ιερέων το οποίο αποδίδει υπακοή στον μεγάλον αρχιερέα, Χριστό Ιησού. Η πρωτίστη μέριμνά των είναι να ευρεθούν ότι ακολουθούν πιστά τα βήματα του αρχιερέως των, τώρα και πάντοτε, διότι μόνον έτσι μπορούν να είναι βέβαιοι για την επιδοκιμασία του αγνού και αγίου Θεού, Ιεχωβά. Αντιλαμβάνονται ότι οφείλουν να διδάσκουν άλλους με το παράδειγμα καθώς και με διδασκαλία. Για την καθοδήγησί των στον τομέα της ορθής λατρείας έχουν προμηθευθή διατάξεις, πολλές από τις οποίες είχαν σαφώς προβλεφθή από τυπικές διατάξεις οι οποίες ερρύθμιζαν το Ααρωνικό ιερατείο και τις υπηρεσίες του. Έτσι, παραβάλλοντας τους προφητικούς τύπους με τις μετέπειτα διδασκαλίες που εδόθησαν από τον Χριστό Ιησού και τους θεοπνεύστους μαθητάς του, μπορούμε προς όφελος μας να μάθωμε ότι αυτές οι ιερατικές διατάξεις είναι ασφαλώς θείας προελεύσεως.—1 Πέτρ. 2:21· 1 Τιμ. 4:11, 12.

2. Ποια σημασία έχει για τους κεχρισμένους ακολούθους του Χριστού η καθαριότης η οποία επεβάλλετο στο Ααρωνικό ιερατείο;

² Η σωματική καθαριότης, η οποία επεβάλλετο στο τυπικό ιερατείο, παραδείγματος χάριν, σημαίνει για τους ακολούθους του Χριστού περισσότερα από μια ομοία καθαρότητα σώματος, ρουχισμού και γενικής εμφανίσεως. Τονίζει καθαρότητα χεριών από κακές πράξεις, και αγνότητα καρδιάς από κακές σκέψεις. Ομιλεί για καθαρότητα από τρόπο σκέψεως της ψευδούς θρησκείας μέσω της αγνής διδασκαλίας από τον γραπτό Λόγο του Θεού. Έτσι ο Ιησούς μπορούσε να πη στους μαθητάς του: «Τώρα σεις είσθε καθαροί, δια τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς.» Εκείνοι, οι οποίοι απολαμβάνουν προνόμια ιεράς υπηρεσίας ενώπιον του Ιεχωβά, οφείλουν να παραμένουν σε μια καθαρή κατάστασι διανοίας και σώματος μέσω συχνής αυτοεξετάσεως βάσει των απαιτήσεων του Θεού.—Ιωάν. 15:3· Ψαλμ. 24:3-5.

3. Ποια πρόσθετη ευθύνη βαρύνει εκείνους οι οποίοι υπηρετούν στην ‘αληθινή σκηνή’;

³ Ιερείς, οι οποίοι υπηρετούν κάτω από τον Χριστόν Ιησούν, οφείλουν να κάμουν περισσότερα από το να διατηρήσουν καθαρές προσωπικές σχέσεις με τον Ιεχωβά και την οργάνωσί του για αγνή λατρεία. Πρέπει να είναι πρόθυμοι να δεχθούν την ευθύνη να προσφέρουν την κατάλληλη ηγεσία σε άλλους και να διαπιστώνουν ότι αυτοί πράγματι ακολουθούν αυτή την ηγεσία. Έτσι, όπως οι τυπικοί ιερείς εξήταζαν και επέβλεπαν τη σωματική κατάστασι των λάτρεων, το ουράνιο σώμα των ιερέων οφείλει ομοίως να προσέχη ώστε οι όμοιοι με αυτούς λάτρεις σήμερα να παραμένουν ηθικώς και πνευματικώς καθαροί. Οφείλουν να έχουν την ειλικρινή στάσι που εξεδήλωσε ένας από την τάξι των, όταν έγραψε: «Διότι είμαι ζηλότυπος προς εσάς κατά ζηλοτυπίαν Θεού· επειδή σας ηρραβώνισα με ένα άνδρα, δια να σας παραστήσω παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν. Φοβούμαι, όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν δια της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νους σας εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν.»—2 Κορ. 11:2, 3.

4. Ποια ευθύνη βαρύνει το Χριστιανικό ιερατείο όσον αφορά τις προσφορές των λάτρεων;

⁴ Στον Ισραήλ οι προσφορές του λαού έπρεπε να τυγχάνουν επιβλέψεως και εγκρίσεως από τους ιερείς για να είναι βέβαιο ότι ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις που έχει θέσει ο ίδιος ο Ιεχωβά για κάθε ειδική περίπτωσι. Παραδείγματος χάριν, δεν μπορούσε να προσφερθή ένα περιστέρι εκεί όπου προεβλέπετο ένας νεαρός τράγος. Επίσης, δεν μπορούσε να παρουσιασθή ένα χωλό ή χωρίς αξία ζώο αν εκείνος που προσέφερε είχε κάτι καλύτερο να προσφέρη. (Μαλαχ. 1:14) Αντιστοίχως σήμερα οι υφιερείς του Χριστού ή οι διωρισμένοι βοηθοί των, υπεύθυνοι άνδρες, πρέπει να είναι προσεκτικοί να διαπιστώνουν ότι ο καθένας προσφέρει στον Ιεχωβά θυσία αίνου ανάλογη με την ικανότητά του. Και, επίσης, πρέπει να παρέχεται βοήθεια σε κάθε λάτρη έτσι ώστε η ικανότης του να εποικοδομήται συνεχώς με αγαθή και στοργική συμβουλή και με πιστό παράδειγμα. Η σημασία των τυπικών προσφορών που εκομίζοντο από τους Ισραηλίτας ατομικώς εξηγείται από τον απόστολο Παύλο, όταν γράφη: «Δι’ αυτού [του Ιησού Χριστού] λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού. Την δε αγαθοποιίαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε· διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.»—Εβρ. 13:15, 16.

5. Τι τονίζει η επίβλεψις από τους ιερείς της πραγματικής καταστάσεως αυτών των ιδίων των λάτρεων;

⁵ Όταν ενθυμούμεθα ότι τον αρχαίο εκείνο καιρό μπορούσε να συμβή ώστε κάποιος να φέρη μια θυσία στον Κύριο χωρίς πραγματική αφοσίωσι ή με κάποιο ακάθαρτο ή ιδιοτελές ελατήριο, όπως ο Κάιν, αντιλαμβανόμεθα ότι έχει σπουδαιότητα το ότι το ελατήριο για υπηρεσία και λατρεία του Ιεχωβά πρέπει να τυγχάνη της δεούσης προσοχής. Οι υπεύθυνοι στις εκκλησίες θα έχουν πάντα στο νου ότι η γνησία ευγνωμοσύνη προς τον Ιεχωβά είναι εκείνο που πρέπει να υποκινή τον καθένα να παρουσιάση την προσφορά του λατρείας. Χωρίς αυτό η προσφορά μπορεί πολύ καλά να είναι χωρίς αξία. Αυτό, επίσης, πρέπει ν’ αποτελή τη βάσι για την προσφορά του εαυτού μας σε αφιέρωσι στον Ιεχωβά. Πόσο σπουδαία, λοιπόν, είναι η υπηρεσία υποβοηθήσεως υποψηφίων λάτρεων να μελετήσουν για να γνωρίσουν τον Θεό και τον Χριστό! Μια τέτοια γνώσις, όταν ληφθή μέσα σε καλές και έντιμες καρδιές, γεννά ευγνωμοσύνη, μια υπερέχουσα επιθυμία για έκφρασι εκτιμήσεως. Οι Χριστιανοί, οι οποίοι έχουν αυτό το υγιές θεμέλιο κατανοήσεως, δεν χρειάζονται να ωθούνται ή να πιέζωνται για να παρουσιάσουν τις θυσίες των στον Ιεχωβά. Ζωηρή Γραφική συζήτησις καθώς και ευγενικές πρακτικές εισηγήσεις είναι πολύ αποτελεσματικές. «Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς,» είναι η πρόσκλησις του Αρχιερέως Χριστού Ιησού—Ματθ. 11:29, 30.

ΘΥΣΙΕΣ

6. Οι ευκολίες, των οποίων υπήρχε προμήθεια για τη λατρεία των Ισραηλιτών στη σκηνή, τονίζουν ποιες προμήθειες για τις οποίες οι λάτρεις σήμερα μπορούν να δείξουν εκτίμησι:

⁶ Καθήκον του ιερατείου υπό τον Ααρών ήταν να φροντίζη για όλες τις υπηρεσίες του αγιαστηρίου. Εδώ μπορούμε να σκεφθούμε πόσο εύκολο είχε γίνει για τους Ισραηλίτας γενικώς το να φέρουν τις προσφορές των στον Ιεχωβά. Μήπως δεν είχαν ήδη φροντίσει οι Λευίται για τις τόσες πολλές λεπτομέρειες ώστε ο άγιος τόπος με όλα τα σκεύη και τις προμήθειες του να είναι πάντα έτοιμος; Με τον ίδιο τρόπο οι εκκλησίες των Χριστιανών μπορούν να εκτιμήσουν τον μεγάλο όγκο έργου που έχει γίνει από υπευθύνους υπηρέτας για να καταρτίσουν σχέδια, να ετοιμάσουν προγράμματα, να διευθετήσουν συναθροίσεις, να διοργανώσουν αποτελεσματικές εκστρατείες κηρύγματος, όλα με σκοπό να διευκολυνθή η ειλικρινής λατρεία ολοκλήρου της εκκλησίας.—1 Τιμ. 5:17.

7. Ποια πρέπει να είναι η διανοητική στάσις εκείνων οι οποίοι αποτελούν το Χριστιανικό ιερατείο, και με ποιό αποτέλεσμα για τους λάτρεις;

⁷ Σκεφθήτε πόσο ενθαρρυντικό και αναψυκτικό πρέπει να ήταν για τους λάτρεις του Ιεχωβά να φέρουν τις προσφορές των σε πιστούς ιερείς, οι οποίοι έχαιραν για το προνόμιο των υπηρεσίας στη σκηνή, αντί των σκυθρωπών, υπερηφάνων ή ακόμη και πονηρών όπως οι γυιοί του Ηλεί! Θα ήταν πολύ εύκολο σήμερα υπεύθυνοι αδελφοί να σκέπτωνται μόνο το βαρύ φορτίο της ευθύνης που φέρουν και να παραβλέπουν τα θαυμάσια αποτελέσματα που δίνει ο Ιεχωβά με τον πολλαπλασιασμό των λάτρεων. Η χαρά πρέπει να συμβαδίζη με την ευθύνη. Ο απόστολος Παύλος ήταν καλά ισορροπημένος σ’ αυτό το ζήτημα, διότι ιδού πώς εξεφράζετο: «Εκτός των εξωτερικών, ο καθ’ ημέραν επικείμενος εις εμέ αγών, η μέριμνα πασών των εκκλησιών.» «Αλλ’ εάν και προσφέρω εμαυτόν σπονδήν επί της θυσίας και λειτουργίας της πίστεώς σας, χαίρω και συγχαίρω μετά πάντων υμών.»—2 Κορ. 11:28· Φιλιππησ. 2:17.

8. Πώς πρέπει, να συνδυάζονται η δύναμις και η σταθερότης με την αγάπη στις υπηρεσίες του Χριστιανικού ιερατείου;

⁸ Πιστοί ιερείς υπό τον Ααρών έπρεπε να συνδυάζουν στοργική εκτίμησι των περιστάσεων τού λαού με δύναμι και σταθερότητα σκοπού. Εν πάση περιπτώσει, έπρεπε να εκτελεσθούν οι απαιτήσεις του Ιεχωβά, ο νόμος του έπρεπε να επιβληθή. Έπρεπε ν’ αντανακλούν την πολιτεία του Ιεχωβά, σταθεροί εκεί όπου αυτός ήταν σταθερός, συγχωρητικοί εκεί όπου αυτός ήταν συγχωρητικός. Ο Φινεές ώφειλε να θανατώση τον Ισραηλίτη ο οποίος έπεσε διότι εδελεάσθη από τη γυναίκα η οποία ανήκε σε ειδωλολατρική θρησκεία. (Αριθμ. 25:7, 8) Αυτός και οι όμοιοι με αυτόν ιερείς ώφειλαν να δείξουν διαφορετική στάσι απέναντι σ’ αυτούς οι οποίοι είχαν υπερνικηθή από την αμαρτία και παρουσίαζαν απόδειξι γνήσιας μετανοίας. Ώφειλαν να υιοθετήσουν την ίδια τη στάσι του Ιεχωβά όπως εκφράζεται στο εδάφιο Ησαΐας 66:2: «Εις τίνα λοιπόν θέλω επιβλέψει; εις τον πτωχόν, και συντετριμμένον το πνεύμα, και τρέμοντα τον λόγον μου.» Έτσι στη Χριστιανική εκκλησία είναι όπου πρέπει να υπάρχη σταθερότης στην αποβολή αναιδών παραβατών του νόμου του Θεού, και ταυτοχρόνως στοργική αποκατάστασις γι’ αυτούς οι οποίοι έχουν, σε στιγμή αδυναμίας, υποπέσει σε αμάρτημα και οι οποίοι κατόπιν μετανοούν.

ΓΑΜΟΣ

9. Τι τονίζουν στη σημερινή πραγματικότητα οι απαιτήσεις για γάμο του τυπικού ιερατείου;

⁹ Στον Ισραήλ ήταν απαγορευμένο στους ιερείς να εισέρχωνται στον δεσμό του γάμου με μια ξένη. Πράγματι, οι Ισραηλίται γενικά είχαν προειδοποιηθή εναντίον μιας τέτοιας πορείας. Ο κίνδυνος ήταν ότι μια ειδωλολάτρις σύντροφος θα επηρέαζε ένα ν’ αποστατήση από την αληθινή, καθαρά λατρεία. Αυτή η διάταξις μπορεί να έχη κατά γράμμα εφαρμογή στη Χριστιανική εκκλησία σήμερα, διότι ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους.» (2 Κορ. 6:14) Αυτό αποτελεί, επίσης, μια προειδοποίησι για ν’ αποφεύγη ένας κάθε είδους κινήσεις ή ενέργειες συμβιβασμού των πίστεων. Ακόμη και η συμμετοχή στην προσευχή, είτε αυτή απαγγέλλεται είτε ψάλλεται από ένα που δεν είναι αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά, θα μπορούσε να καταστήση ένα ένοχο ασκήσεως συμβιβασμού των πίστεων.

10. Με ποια έννοια οφείλουν εκείνοι οι οποίοι ανήκουν στο ιερατείο υπό τον Χριστόν, να κατανοήσουν την απαγόρευσι των οινοπνευματωδών ποτών όταν είναι σε υπηρεσία;

¹⁰ Η εντολή στους Ααρωνικούς ιερείς ν’ απέχουν από οινοπνευματώδη ποτά, όταν ευρίσκωνται σε υπηρεσία στον άγιο τόπο, ήταν για να εξασφαλισθή ότι η προσέγγισις στον Ιεχωβά θα εγίνετο με κατάλληλο σεβασμό, κι επίσης για να υπάρχη βεβαίωσις ότι το ιερατείο ήταν καλά αφυπνισμένο και άγρυπνο στα καθήκοντά του για να βοηθήση τον λαό σε καθαρή λατρεία. Σήμερα μ’ ένα κατά γράμμα τρόπο εκείνοι, οι οποίοι έχουν να εκτελέσουν υπηρεσία στο κήρυγμα του αγρού ή στις συναθροίσεις της εκκλησίας, θα εφαρμόσουν αυτή τη διάταξι. Και, αυτοί, επίσης, οφείλουν να σέβωνται τον Ιεχωβά και να εκτιμούν την αγιότητα όλων των πραγμάτων που ανήκουν στη δημοσία λατρεία. (1 Κορ. 11:20, 21) Οι Χριστιανοί σήμερα οφείλουν, επίσης, να φυλάττωνται από όλες τις ύπουλες μορφές, με τις οποίες παρουσιάζονται οι διδασκαλίες της Βαβυλώνος της Μεγάλης, οι οποίες επιφέρουν νάρκωσι και ύπνο.

11. Τι μαθαίνομε από το ότι οι τυπικοί ιερείς έτρωγαν τις μερίδες των από τις θυσίες;

¹¹ Δεν επετρέπετο σε ιερείς να τρώγουν τις μερίδες των από τις θυσίες έξω από τα άγια όρια των οικημάτων των. Αναφερόμενος σ’ αυτή την προμήθεια, ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε: «Δεν εξεύρετε ότι οι εργαζόμενοι τα ιερά, εκ του ιερού τρώγουσιν; οι ενασχολούμενοι εις το θυσιαστήριον, μετά του θυσιαστηρίου λαμβάνουσι μερίδιον; Ούτω και ο Κύριος διέταξεν, οι κηρύττοντες το ευαγγέλιον να ζώσιν εκ του ευαγγελίου.» (1 Κορ. 9:13, 14) Έτσι, άτομα τα οποία λαμβάνουν τα μέσα συντηρήσεως της ζωής των ή μικρά χρηματική επιχορήγησι σε αντάλλαγμα τού ότι είναι πλήρως αφιερωμένοι σε υπηρεσίες οι οποίες προωθούν τη λατρεία των ομοίων με αυτούς Χριστιανών, ή στη διακονία του αγρού διδάσκοντας και κηρύττοντας, αμείβονται πράγματι με άγια πράγματα, χρήματα ή άλλα αγαθά τα οποία έχουν αφιερωθή στην υπηρεσία του Κυρίου. «Ο εργάτης είναι άξιος του μισθού αυτού,» είναι ο τρόπος με τον οποίον οι Γραφές περιγράφουν αυτή την αρχή. (Λουκ. 10:7) Αλλά αυτός ο μισθός, οποιαδήποτε μορφή και αν λαμβάνη, είναι άγιος και δεν πρέπει να χρησιμοποιήται από τον εργάτη με κάποιο ανόητο, κοσμικό τρόπο, ούτε για προσωπικό πλουτισμό, αλλά με τρόπο που θα επεκτείνη και θα βελτιώση την ευκαιρία του εργάτου να συνεχίση το έργο της ζωής του ή της ζωής της, έργο αφιερώσεως στον Ιεχωβά.

ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ

12, 13. Τι τονίζει τη ιερατικό καθήκον ηχήσεως των ιερών σαλπίγγων;

¹² Μόνο οι Ααρωνικοί ιερείς ήσαν εξουσιοδοτημένοι να ηχούν τις ιερές σάλπιγγες. Οι ήχοι τους οποίους εσάλπιζαν έπρεπε να είναι καθαροί και κατανοητοί ώστε ο λαός να μπορή να γνωρίση τι απαιτούσαν από αυτόν. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Διότι, εάν η σάλπιγξ δώση φωνήν ασαφή, τις θέλει ετοιμασθή εις πόλεμον; Ούτω και σεις, εάν δεν δώσητε δια της γλώσσης φωνήν ευκατάληπτον, πώς θέλει γνωρισθή το λαλούμενον; διότι θέλετε λαλεί εις τον αέρα.» (1 Κορ. 14:8, 9) Υπάρχει ευθύνη, επομένως, να σαλπίζουν οι υφιερείς του Χριστού σήμερα ένα σαφές, ευκόλως κατανοητό άγγελμα από τον Λόγο του Θεού προς όλους τους λαούς, ένα άγγελμα το οποίο να είναι διατυπωμένο στη γλώσσα της εποχής, το οποίο να ξεχωρίζη από τα ψευδή και θορυβώδη και διαστρεβλωμένα αγγέλματα των ανθρωπίνων οργανώσεων. Άφοβα και χρησιμοποιώντας αυτό το περιοδικό υπό μορφήν σήματος, όπως έχουν πράξει επί ογδόντα πέντε και πλέον χρόνια, οι υφιερείς του Χριστού σαλπίζουν ένα σαφές άγγελμα από τον Λόγο του Θεού για την εποχή στην οποία ζούμε. Έχουν, επίσης, το προνόμιο, με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, να παραγάγουν και να εκδώσουν την Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών, την Βίβλο σε μια εύκολα κατανοητή γλώσσα της εποχής μας. Το ότι όλο αυτό αποτελεί ένα σαφή ήχο σάλπιγγος αποδεικνύεται πλήρως από το μεγάλο πλήθος ανθρώπων από όλες τις φυλές και τα έθνη τα οποία ανταποκρίνονται σ’ αυτόν και ζητούν ειλικρινά να προσεγγίσουν τον Ιεχωβά με αφιέρωσι.

¹³ Δεν πρέπει να παραβλεφθή και το γεγονός ότι το ίδιο άγγελμα «σάλπιγγος» σαλπίζει για πόλεμο εναντίον των εχθρών του Ιεχωβά. Είναι αλήθεια ότι εκείνοι οι οποίοι ανταποκρίνονται δεν αναλαμβάνουν ένα οποιονδήποτε κατά γράμμα πόλεμο με σαρκικά ανθρωποποίητα όπλα. Εξαρτίζονται, ωστόσο, με την «πανοπλίαν» και τα όπλα που έχει προμηθεύσει ο Θεός, και καθώς προχωρούν στη μάχη εναντίον των υπερανθρώπων, διαβολικών εχθρών, ο Θεός τούς δίνει τη δύναμι να καθαιρούν οχυρώματα πλάνης και να ελευθερώνουν αιχμαλώτους, οι οποίοι ποθούν διακαώς διανοητική και πνευματική ελευθερία να υπηρετούν τον Θεό.—Εφεσ. 6:10-18· 2 Κορ. 10:3-6.

ΚΑΜΜΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΓΗΣ

14. Η προμήθεια για κληρονομία του τυπικού ιερατείου ποια σημασία έχει όταν εφαρμόζεται στο σώμα ιερέων του Χριστού;

¹⁴ Το γεγονός ότι οι ιερείς και οι Λευίται δεν έπρεπε να λάβουν κληρονομία γης είναι, επίσης, πολύ σημαντικό. Η Γραφή εξηγεί: «Και είπεν Ιεχωβά προς τον Ααρών, . . . εγώ είμαι η μερίς σου και η κληρονομία σου, εν μέσω των υιών Ισραήλ· και ιδού, έδωκα εις τους υιούς Λευί πάντα τα δέκατα του Ισραήλ εις κληρονομίαν, δια την υπηρεσίαν αυτών την οποίαν υπηρετούσι, την υπηρεσίαν της σκηνής του μαρτυρίου.» (Αριθμ. 18:20, 21, ΜΝΚ) Εκείνοι που ανήκουν στο ουράνιο ιερατείο υπό τον Χριστόν δεν αποβλέπουν σε καμμιά επιγεία κληρονομία, διότι ‘το πολίτευμα αυτών είναι εν ουρανοίς.’ Έτσι, καθώς εκείνοι που αποτελούν το υπόλοιπο των υφιερέων εξακολουθούν να υπηρετούν εδώ εν σαρκί και να διαχειρίζωνται τα ιερά πράγματα της ορατής οργανώσεως του Θεού για καθαρά λατρεία, δεν έχουν ιδιοτελείς βλέψεις σε υλικά αποκτήματα. Το κάθε τι που έχουν είναι αφιερωμένο στον Ιεχωβά και στην ‘αληθινή σκηνή’ του.—Φιλιππησ. 3:20.

15. Ποια επιπρόσθετη ευθύνη έχει ανατεθή στο Χριστιανικό ιερατείο, και την έχει εκπληρώσει πιστά;

¹⁵ Μέσω του προφήτου του ο Ιεχωβά διεκήρυξε: «Επειδή τα χείλη του ιερέως θέλουσι φυλάττει γνώσιν, και εκ του στόματος αυτού θέλουσι ζητήσει νόμον διότι αυτός είναι αγγελιαφόρος του Ιεχωβά των δυνάμεων.» (Μαλαχ. 2:7, ΜΝΚ) Έτσι μια βαριά ευθύνη έχει ανατεθή στο υπόλοιπο του σώματος των υφιερέων του Χριστού σήμερα. Αυτούς βαρύνει η υποχρέωσις να εξακολουθούν να διακονούν τους ομοίους με αυτούς λάτρεις σ’ όλη τη γη δίνοντας σ’ αυτούς «την [πνευματικήν] τροφήν εν καιρώ.» (Ματθ. 24:45) Έχουν αποδειχθή πιστοί σ’ αυτή την παραγγελία; Ευτυχώς μπορούμε ν’ απαντήσωμε Ναι. Επί πολλές δεκαετηρίδες τώρα έχουν δημοσιεύσει στις σελίδες του περιοδικού Η Σκοπιά μια δίαιτα γνώσεως η οποία οικοδομεί πίστι. Εκεί έχουν εκτεθή σαφώς οι απαιτήσεις του αγνού και αγίου Θεού που σχετίζονται με τους πολλούς και ποικίλους τομείς της ανθρωπίνης δραστηριότητος. Ο νους του Θεού για τόσο πολλά ζωτικά ζητήματα της εποχής έχει γίνει σαφής. Έχει συγκετρωθή η προσοχή στη Γραφή ως τον ζώντα Λόγο, ένα οδηγό σε όλα τα ζητήματα γι’ αυτούς οι οποίοι εκζητούν την Πηγή της ζωής.

16, 17. Η διαχείρισις των δεκάτων όλου του Ισραήλ εξεικονίζει ποια ευθύνη του «πιστού και φρονίμου δούλου,» και πώς αυτό επιτυγχάνεται;

¹⁶ Εφόσον ο Ιεχωβά έδωσε στο έθνος του Ισραήλ την ύπαρξί του καθώς και όλα τα αγαθά των, και τελικά την γη των, μπορούσε πολύ δικαίως ν’ απαιτήση να καταβάλλεται στους Λευίτας το δέκατον από κάθε τι που αποκτούσαν, τα πρωτότοκα των ζώων των ή την αξία των, καθώς και την αξία των πρωτοτόκων τέκνων των. Μ’ αυτό τον τρόπο εγίνετο προμήθεια για τη διατήρησι της σκηνής του μαρτυρίου και όλων των διατάξεων για την αγνή λατρεία. Οι ιερείς ήσαν υπεύθυνοι να χρησιμοποιούν αυτές τις προμήθειες μ’ ένα σοφό και συνετό τρόπο, έχοντας υπ’ όψιν ότι όλα τα πολύτιμα πράγματα τα οποία περιήρχοντο έτσι στη δική των διαχείρισι αντιπροσώπευαν την ειλικρινή και αφωσιωμένη λατρεία των ομοίων με αυτούς Χριστιανών.—Αριθμ. 18:8.

¹⁷ Ποια σχέσι έχει αυτό το σημείο στην πραγματικότητα με το ιερατείο υπό τον Χριστόν; Είναι προφανές ότι αποτελεί ευθύνη του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ και εκείνων που διορίζει στις εκκλησίες σήμερα να φροντίζουν ώστε οι πολυάριθμες μικρές εισφορές που γίνονται από αφιερωμένους Χριστιανούς σ’ όλο τον κόσμο να αφιερώνωνται πλήρως στον σκοπό για τον οποίο προσφέρονται, δηλαδή, για την ευρεία διακήρυξι τούτου του ευαγγελίου της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας σ’ όλα τα έθνη. Το ότι αυτό τυγχάνει πιστής φροντίδος φαίνεται από το γεγονός των πολλών νέων και μεγαλυτέρων γραφείων τμημάτων και εργοστασίων στα οποία ολοένα περισσότεροι αφιερωμένοι άνδρες και γυναίκες ενασχολούνται δραστηρίως στην παραγωγή και διάθεσι εντύπου ύλης Γραφικού περιεχομένου σε εικοσάδες γλωσσών. Μπορεί, επίσης, να φανή από την ηυξημένη ποσότητα εντύπων βοηθημάτων για τη μελέτη της Γραφής, τα οποία αποστέλλονται από εργοστάσια της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Είναι, επίσης, καταφανές από τους μεγάλους αριθμούς ειδικά εκπαιδευμένων διακόνων, οι οποίοι αποστέλλονται σε μακρινούς τόπους, τόσο στον τόπο διαμονής των όσο και στο εξωτερικό, για να οργανώνουν εκείνους οι οποίοι αγαπούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη για μελέτη του ζωοπαρόχου Λόγου του Θεού και για συμμετοχή στην προσφορά θυσιών αίνου.

ΤΗΡΗΣΙΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

18. Ποια ήταν η αξία της προμηθείας του σαββάτου για τους Ισραηλίτας:

¹⁸ Η τήρησις του σαββάτου, μια από τις υποχρεώσεις που είχαν επιβληθή από τον Ιεχωβά στους Ισραηλίτας, ευρίσκετο κατάλληλα κάτω από την ειδική επίβλεψι των ιερέων. Αυτοί ήσαν υπεύθυνοι, ως εκπρόσωποι του Θεού, να φροντίζουν ώστε αυτές οι ημέρες αναπαύσεως να τηρούνται με πιστότητα. (Ιεζ. 44:24) Ο σκοπός του σαββάτου εκφράζεται ως εξής: «Και ενθυμού, ότι ήσο δούλος εν τη γη της Αιγύπτου· και Ιεχωβά ο Θεός σου σε εξήγαγεν εκείθεν εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι εξηπλωμένω· δια τούτο Ιεχωβά ο Θεός σου προσέταξεν εις σε να φυλάττης την ημέραν του σαββάτου.» (Δευτ. 5:15, ΜΝΚ) Όχι μόνο θ’ απελάμβανε ο ευσεβής Ιουδαίος μια ευπρόσδεκτη αποχή από εργασία την ημέρα αυτή, αλλά θα είχε, επίσης, ευκαιρία ν’ αναπολή τη θαυμαστή απελευθέρωσι που είχε χορηγήσει ο Θεός μαζί με όλες της επακόλουθες ευλογίας νίκης και ευημερίας στη γην την οποία έδωσε στον Ισραήλ. Έτσι θα εκινείτο ν’ αποδώση στον Ιεχωβά το πιο καλό από τ’ αγαθά του ως προσφορά εκδηλώσεως στοργικής ευγνωμοσύνης στον Δοτήρα κάθε αγαθού δώρου.

19, 20. Πώς αυτό εφαρμόζεται σε Χριστιανούς λάτρεις, και ποια ευθύνη φέρνει αυτό στο Χριστιανικό ιερατείο;

¹⁹ Εφόσον δεν είναι το γράμμα του Μωσαϊκού νόμου, που εφαρμόζεται στους ακολούθους του Χριστού Ιησού, αλλά η αρχή η οποία υπάρχει πίσω από αυτόν, το ζήτημα αυτό της τηρήσεως σαββάτου έχει ακόμη πιο βαριά σημασία γι’ αυτούς. Από τη στιγμή που κάθε Χριστιανός προσφέρει τον εαυτό του σε αφιέρωσι στον Ιεχωβά, είναι κάτω από την υποχρέωσι να ζη κάθε μέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα, πενήντα δύο εβδομάδες το χρόνο, ως να ήταν ένα Σάββατο αναπαύσεως. Όχι ανάπαυσι από το να πράττη το καλό και να εκτελή την υπηρεσία του Θεού, αλλά ανάπαυσι από ιδιοτελείς εργασίες οι οποίες αποβλέπουν σε επίτευξι προσωπικών φιλοδοξιών. Μάλλον, θέτει τη λατρεία του Θεού πρώτον στη ζωή του, και όταν ακόμη οφείλη να ενασχοληθή σε κοσμική εργασία για να κερδίση τα μέσα συντηρήσεως για τον εαυτό του και για την οικογένειά του, ποτέ δεν χάνει την όρασι του γεγονότος ότι είναι ένας αφιερωμένος δούλος του Θεού. Έχει πάντοτε στο νου του τη θαυμαστή απελευθέρωσι από την εξουσία της αμαρτίας και του θανάτου που έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά μέσω της θυσίας του αγαπητού του Υιού. Η ζωή του πρέπει να είναι μια ζωή αίνου στον Ιεχωβά.

²⁰ Ορθώς, λοιπόν, οι υφιερείς του Χριστού πρέπει να επιβλέπουν την τήρησι ενός τέτοιου πνευματικού σαββάτου. Οφείλουν να βοηθούν εκείνους οι οποίοι πλησιάζουν τον Θεό να βλέπουν πόσο κατάλληλη είναι η αφιέρωσις της ζωής των στον Ιεχωβά. Οφείλουν, επίσης, να βοηθούν όλους εκείνους οι οποίοι έχουν αναλάβει μια ζωή αφιερωμένης υπηρεσίας στον Ιεχωβά να παραμείνουν σ’ αυτήν πιστά και να διατηρούν μια καθαρή όρασι αυτής της γνήσιας αναπαύσεως από ιδιοτελή έργα. Γι’ αυτό, το περιοδικό αυτό επανειλημμένως δημοσιεύει υπενθυμίσεις σε όλους εκείνους, οι οποίοι αγαπούν τον Θεό, της υποχρεώσεως των να συνέρχωνται τακτικά για μελέτη και εκπαίδευσι, διότι αυτός είναι ο τρόπος που παροτρύνονται όλοι οι λάτρεις ν’ αγαπούν τον Ιεχωβά και ν’ αποδεικνύουν την αγάπη των με καλά έργα.—Εβρ. 10:24, 25.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

21. Εφαρμόζονται, μήπως, και σε οποιουσδήποτε άλλους οι απαιτήσεις για λατρεία και διαγωγή του Χριστιανικού ιερατείου; Εξηγήστε γιατί.

²¹ Όχι μόνο οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού Ιησού οφείλουν ν’ ακολουθούν τον Αρχιερέα των στο ζήτημα της διδασκαλίας των απαιτήσεων του Θεού με διδαχή και παράδειγμα, αλλά και άλλοι, οι οποίοι θέλουν να ευαρεστήσουν τον Ιεχωβά, οφείλουν ν’ αγωνισθούν για ν’ ακολουθήσουν με τη σειρά των το παράδειγμά των. Όλοι εκείνοι, οι οποίοι πλησιάζουν στην Πηγή της ζωής και κερδίζουν την εύνοιά του, οφείλουν, επίσης, να κρατούν τον εαυτό των καθαρό σωματικώς, ηθικώς και πνευματικώς· οφείλουν να προσφέρουν το πιο καλό της υπηρεσίας των στον Ιεχωβά και με καλό ελατήριο· οφείλουν ν’ αναλαμβάνουν καθήκοντα και ευθύνες στην εκκλησία του Θεού με χαρά και εκτίμησι· οφείλουν να είναι σταθεροί στην ορθή λατρεία· οφείλουν ν’ απέχουν από κάθε μη αναγκαία συναναστροφή με κοσμικούς ανθρώπους· οφείλουν να προσεγγίζουν πάντοτε τις ευκαιρίες υπηρεσίας της Βασιλείας με σεβασμό και επαγρύπνησι· οφείλουν να χρησιμοποιούν όλες τις προμήθειες που έχει κάμει γι’ αυτούς ο Ιεχωβά μ’ ένα τρόπο που τιμά τον Δοτήρα· οφείλουν να είναι πρόθυμοι να δίνουν χωρίς περιστροφές το άγγελμα του Θεού με σαφή και κατανοητό τρόπο στους άλλους· οφείλουν να είναι πρόθυμοι ν’ αφιερώσουν τον εαυτό των και τ’ αγαθά των στην επέκτασι των συμφερόντων της Βασιλείας, ενώ θα κάνουν, φυσικά, κατάλληλη και λογική προμήθεια για εκείνους οι οποίοι εξαρτώνται από αυτούς. Ο Ιεχωβά απαιτεί από όλους τους λάτρεις του να ζουν σύμφωνα με τον ίδιο υψηλό κανόνα ο οποίος εκτίθεται στον γραπτό του Λόγο.

22. Πώς, λοιπόν, αναγνωρίζονται εκείνοι οι οποίοι έχουν κληθή στο ουράνιο ιερατείο, και πώς αυτό επηρεάζει όλους τους άλλους ειλικρινείς λάτρεις;

²² Η προμήθεια από τον Ιεχωβά ενός αγίου ιερατείου κάτω από τον Χριστόν, τον μέγαν Αρχιερέα, έχει γίνει για να μπορούν όλοι όσοι θέλουν να έλθουν και να λάβουν εκπαίδευσι για ζωή. (Αποκάλ. 22:17) Μ’ ένα τυπικό τρόπο απεκάλυψε τις διατάξεις, οι οποίες πρέπει να διέπουν ένα τέτοιο σώμα ουρανίων ιερέων. Αυτός, επίσης, επρομήθευσε εικόνες σκιές του τρόπου ενεργείας, με τον οποίο θα εξουσιοδοτούσε αυτό το ιερατείο για αποτελεσματική υπηρεσία. Αυτό το έπραξε για να οικοδομήση την εμπιστοσύνη μας στην ύπαρξι και την εξουσία ενός τέτοιου ιερατείου. Πόσο μεγαλειώδες είναι να διαπιστώνωμε ότι έχομε ένα πλήρως εγκατεστημένον και ισχυρόν Αρχιερέα μαζί με το βοηθητικό σώμα των ιερέων του για να μας βοηθούν σε όλες τις αδυναμίες και τα προβλήματά μας ώστε να μπορούμε να πλησιάσωμε και τελικά να σταθούμε επιδοκιμασμένοι ενώπιον του αγνού και αγίου Θεού Ιεχωβά!