Μεταμορφούμενοι με τη Δύναμι του Λόγου του Θεού
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Παύλος συνεβούλευσε: «Μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας,» ναι, «να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας,» ενδυόμενοι «τον νέον [άνθρωπον], τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν.» (Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:23· Κολ. 3:10) Άρά γε παράγει αποτελέσματα η εφαρμογή αυτών των λόγων σ’ αυτό τον σύγχρονο αιώνα; Η επομένη πείρα ενός μάρτυρος του Ιεχωβά δίνει την απάντησι:
«Ενώ εργαζόμουν ως γραμματεύς σε μια μεγάλη επιχείρησι, η εργασία μου μ’ έφερε σ’ επαφή μ’ ένα νέο ο οποίος ήταν χαρακτηριστικός τύπος αυτού του παλαιού συστήματος πραγμάτων. Εκάπνιζε συνεχώς και, όταν θύμωνε, η γλώσσα του ήταν φρικτή. Ο τρόπος του ήταν τραχύς κι έκανε πολύ αιχμηρές παρατηρήσεις. Δαπανούσε τις νύχτες και τα Σαββατο-κύριακά του με κακές συντροφιές και σε άσχημα μέρη.
«Μια μέρα ήλθε το μεσημέρι, στο γραφείο μου. Εγώ εσυνήθιζα να τρώγω το φαγητό μου εκεί για να είμαι μόνος και να μελετώ. Ετριγύριζε λίγο ως να είχε κάτι στο νου του και τελικά είπε: ‘Μπορώ να σου κάνω μια ερώτησι;’ Του απήντησα ότι μπορεί, και τότε έφερε ένα κάθισμα στο γραφείο μου και με ρώτησε ποια ήταν η θρησκεία μου. Την ώρα εκείνη δεν εγνώριζα γιατί μου έκαμε αυτή την ερώτησι, αλλ’ αργότερα έμαθα ότι είχε παρατηρήσει ότι εγώ ενεργούσα διαφορετικά από τους άλλους στο γραφείο.
«Του είπα ότι ήμουν ένας μάρτυς του Ιεχωβά, αλλ’ αυτό δεν προκάλεσε καμμιά απόκρισι, διότι η έκφρασίς του παρέμεινε η ίδια. Είπε ότι δεν είχε ακούσει ποτέ γι’ αυτούς κι ερώτησε τι είναι εκείνο που τους έκανε τόσο διαφορετικούς από κάθε άλλη θρησκεία. Μολονότι του εξήγησα ότι υπήρχαν πολλές διαφορές, έδωσα έμφασι στην ελπίδα αιωνίου ζωής επάνω στη γη κάτω από τη βασιλεία του Θεού. Με τη Γραφή μου, του έδωσα τη Γραφική απόδειξι. Σε λίγο είχε έλθει η ώρα να επανέλθουμε στην εργασία, αλλά την επομένη ημέρα επανήλθε για να συνεχίσωμε τη συζήτησί μας. Η κυρία με την οποία ειργάζετο μού είπε αργότερα την αντίδρασί του στην πρώτη συζήτησι που είχαμε μαζί. Της είπε ότι είχε δαπανήσει ολόκληρη την ώρα του γεύματος ομιλώντας για θρησκεία μαζί μου. Όταν εκείνη τον ερώτησε σε ποια θρησκεία ανήκω εγώ, εκείνος απήντησε: ‘Δεν ενθυμούμαι, ακριβώς, αλλά οποιαδήποτε κι αν είναι, αυτή είναι η ορθή!’
«Ύστερ’ από λίγο καιρό έπαυσε να εργάζεται εκεί και του συνέστησα να έχη μια τακτική Γραφική μελέτη σπίτι του. Έκαμα διευθετήσεις ώστε ο προεδρεύων διάκονος της γειτονικής του εκκλησίας των μαρτύρων του Ιεχωβά να τον επισκεφθή και να τον βοηθήση. Δεν είχε όμως ποτέ ευκαιρία να το κάμη αυτό, διότι, ο νέος πήγε να βρη μόνος του την Αίθουσα Βασιλείας κι έκαμε διευθέτησι για μια Γραφική μελέτη.
«Πόσο συγκινημένος ήμουν όταν τον είδα να παρευρίσκεται σ’ όλες τις συναθροίσεις της συνελεύσεως περιοχής μας! Φαντασθήτε τη χαρά μου όταν τον άκουσα να εκφωνή την πρώτη ομιλία του στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας στην εκκλησία του! Σύντομα βαπτίσθηκε. Αργότερα είχα την πρόσθετη χαρά να τον ακούσω να εκφωνή την πρώτη του δημοσία ομιλία. Καθώς τον άκουα καθισμένος, δεν μπορούσα να μη θυμηθώ τι είδους άνθρωπος ήταν εκεί στην εργασία—τις κακές του συνήθειες και την ακάθαρτη γλώσσα του. Τώρα εδώ μπροστά μου ήταν το ίδιο άτομο μεταμορφωμένος από τον δυνατό Λόγο του Θεού σ’ ένα ικανό διάκονο. Εξακολούθησε να προοδεύη έτσι ώστε τώρα αφιερώνει όλο τον χρόνο του στο έργο υποβοηθήσεως άλλων ‘να ενδυθούν τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.’—Εφεσ. 4:24.»