Ανεύρεσις της Ορθής Θρησκείας
Η ΚΑΤΩΤΕΡΩ αφήγησις της ερεύνης του για τη θρησκεία του Ιησού Χριστού εστάλη από ένα σπουδαστή της Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά:
«Στα δεκατρία μου αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω θρησκευτικός λειτουργός. Εσκόπευα ν’ αποκτήσω μια υποτροφία σε κολλέγιο. Εν τούτοις, στο δεύτερο έτος μου στο γυμνάσιο η μητέρα μου έπαθε εγκεφαλική συμφόρησι και εισήχθη σε νοσοκομείο—με την αριστερή πλευρά του σώματος της τελείως παράλυτη. Η οικογένεια διελύθη, οι αδελφοί και αδελφές μου διασκορπίσθηκαν εδώ κι εκεί σε οικογένειες που τους ανέλαβαν. Αλλά εγώ εξακολουθούσα να είμαι αποφασισμένος να φοιτήσω σε κολλέγιο και ν’ αναλάβω τη διακονία.
«Σε ηλικία δεκαέξη ετών εξακολουθούσα να σκέπτωμαι πολύ την κλήσι που είχα εκλέξει. Αλλά κατά καιρούς έκανα μόνος μου σκέψεις, Γιατί να γίνω ένας Μεθοδιστής κληρικός; Γιατί να μη γίνω ένας Καθολικός ιερεύς, ή ένας ραββίνος, ή ένας Ινδουιστής ή Μουσουλμάνος λειτουργός; Το κύριο ζήτημα ήταν να βοηθήση κανείς τους πτωχούς, τους παραγκωνισμένους ανθρώπους, να τους παρηγορή να τους διδάσκη. Κατόπιν άρχισα να διερωτώμαι, Ποιος ήταν ο πιο καλός διάκονος που υπήρξε ποτέ σ’ όλο τον κόσμο; Μα, ήταν ο Ιησούς, φυσικά! Τότε η θρησκεία, η οποία ακολουθεί το παράδειγμά του, είναι εκείνη στην οποία θέλω να υπηρετήσω ως διάκονος.
Έτσι άρχισα να μελετώ τον βίο του Ιησού στην Αγία Γραφή. Παρετήρησα ότι αγαπούσε τους ανθρώπους και τους εδίδασκε τόσο καλά από τον Λόγο του Θεού ώστε αυτοί, με τη σειρά των, μπορούσαν να διδάσκουν άλλους. Μου άρεσε αυτό. Έτσι, θ’ αναζητούσα αυτό το χαρακτηριστικό στην ορθή θρησκεία. Θα εξακρίβωνα πόση μελέτη της Γραφής έκαναν τα μέλη της δικής μου εκκλησίας. Αυτό το έκαμα, και διεπίστωσα ότι υπήρχε λίγη πραγματική κατανόησις. Πολλοί άνθρωποι εφαίνοντο να πιστεύουν ότι η θρησκεία ήταν μόνο για τις Κυριακές.
«Έκαμα ερωτήσεις στον λειτουργό μου γιατί εν πρώτοις ανέλαβε τη διακονία, κι ερώτησα αν το θεωρούσε επιτυχία. Μου είπε ότι, όταν άρχισε, επίστευε ότι θα έθετε στον κόσμο φωτιά, αλλά τελικά διεπίστωσε ότι ένας άνθρωπος τόσο μόνο μπορεί να κάμη. Εζήτησα να μου εξηγήση από την Αγία Γραφή το θέμα του κηρύγματος της προτιμήσεως του, την Τριάδα ή τρία πρόσωπα σ’ ένα Θεό. Μου είπε ότι αν πήγαινα στη θεολογική σχολή θα μου το εδίδασκαν εκεί, και ότι του ήταν αδύνατο να μου το εξηγήση από την Αγία Γραφή.
«Τον ερώτησα κατόπιν αν ένας διάκονος πρέπει να θέτη το ορθό παράδειγμα όσον αφορά την ηθική για τα υπόλοιπα μέλη της εκκλησίας, εφόσον ο Ιησούς είπε στο ποίμνιο του: ‘Ακολούθει μοι.’ Μου απήντησε: ‘Εγώ είμαι απλός άνθρωπος, και όχι Ιησούς· γι’ αυτό κάνετε απλώς ό,τι λέγω και όχι ό,τι πράττω.’
«Ύστερ’ από αυτή τη συνάντησι αντελήφθηκα ότι η ορθή θρησκεία πρέπει να βρίσκεται αλλού. Έτσι, άρχισα να ερευνώ από εκκλησία σε εκκλησία, να διαβάζω σχετικά με διάφορες θρησκείες, χρησιμοποιώντας πάντοτε ως πρότυπο τη διακονία του Ιησού. Ύστερ’ από δύο περίπου χρόνια χωρίς επιτυχία, άρχισα να διερωτώμαι, πώς μπορούσε ο Θεός ν’ αναμένη από ανθρώπους να τον λατρεύουν, αν δεν είχε μια θρησκεία η οποία να μιμήται τον Ιησού, για να τους δίνη το ορθό παράδειγμα.
«Μια μέρα ένας φίλος μου με παρεκάλεσε να παραλάβω μερικά ακάθαρτα φορέματα από το σπίτι μιας πελάτιδος του καθαριστηρίου του. Πήγα να τα πάρω, και η πελάτις μού έδωσε ένα τεύχος του περιοδικού Σκοπιά, και μου συνέστησε να το διαβάσω και να την πληροφορήσω αργότερα ποια ήταν η γνώμη μου γι’ αυτό. Όταν πήγα να της παραδώσω τα καθαρισμένα φορέματά της, της είπα ότι δεν είχα διαβάσει ποτέ ένα περιοδικό με τόσο πολλές παραπομπές και παραθέσεις από την Αγία Γραφή. Με προσκάλεσε να παρακολουθήσω μια διάλεξι στην Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά. Δέχθηκα κι έκαμα τη σκέψι, Γιατί να μη πάω σε μια Αίθουσα Βασιλείας; εφόσον έχω πάει σε τόσο πολλές άλλες εκκλησίες.
«Η Αίθουσα ήταν στο τελευταίο πάτωμα, και καθώς ανέβαινα τις σκάλες ενθυμούμαι ότι σκέφθηκα μ’ ένα μειδίαμα, Αυτή η εκκλησία θα με φέρη πλησιέστερα στον ουρανό από οποιαδήποτε άλλη που έχω δοκιμάσει. Αλλά όταν μπήκα μέσα στην αίθουσα, εδοκίμασα έκπληξι—δεν υπήρχαν σταυροί, ούτε εικόνες με ματωμένες καρδιές, ή εικόνες του Ιησού να μεταφέρη ένα αμνό, ούτε Αγία τράπεζα, αλλ’ απλώς άνθρωποι από διάφορες φυλές που εκάθονταν ήσυχα ο ένας δίπλα στον άλλο. Και στη διάρκεια της ομιλίας άκουσα ν’ αναφέρωνται και να εξηγούνται περισσότερα Γραφικά εδάφια από όσα άκουσα ποτέ από όλους τους άλλους κληρικούς τους οποίους είχα παρακολουθήσει στο παρελθόν.
«Ύστερ’ από τη διάλεξι ερώτησα ένα Μάρτυρα, ο οποίος εκαθόταν κοντά μου για την Τριάδα. Μέσα σε λίγα μόνο λεπτά μου έδωσε άφθονη απόδειξι από την ίδια την Αγία Γραφή για ν’ αποδείξη ότι δεν ήταν Γραφική διδασκαλία. Κατόπιν ερώτησα περισσότερα για τη σημασία του έτους 1914, που είχε αναφέρει ο ομιλητής εκείνη την ημέρα. Μου εξήγησε από τη χρονολογία της Γραφής τη σπουδαιότητα αυτής της ζωτικής χρονολογίας, υποστηρίζοντας τα Γραφικά του επιχειρήματα μ’ ένα πίνακα χρονολογιών που συνέταξε προχείρως για μένα.
«Η μακρά μου έρευνα για την ορθή θρησκεία έληξε εκείνη την ημέρα. Αυτό ήταν ακριβώς εκείνο που ζητούσα, η θρησκεία η οποία ακολουθούσε το πρότυπα της διακονίας του Ιησού, και χορηγούσε σ’ όλους τους Χριστιανούς το προνόμιο της εκπαιδεύσεως για τη διακονία. Αυτή ήταν μια ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή μου. Ευχαρίστησα τον Θεό που μ’ έφερε κοντά στο λαό του.»