Η Τέχνη του Να Διορθώνετε Άλλους
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ μπορεί, να διορθώση ένα άλλον. Αλλά το να διορθώσετε ένα άλλον με τρόπο που φέρνει κάποιο καλό είναι τέχνη. Είναι ανάγκη να γνωρίζετε, όχι μόνο τι να πήτε, αλλά πότε να το πήτε και πού και πώς.
Πάρτε, για παράδειγμα, αυτό το επεισόδιο από την πραγματική ζωή. Σ’ ένα προθάλαμο υπήρχε ένας όμιλος ανθρώπων που θα μπορούσε ένας να τους αποκαλέση μορφωμένους. Όλοι άκουαν με προσοχή καθώς ένας από αυτούς, ένας άνδρας, αφηγείτο μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Σ’ ένα σημείο τον διέκοψε η σύζυγός του για να διορθώση ένα μικρό γραμματικό του λάθος. Με καταφανή δυσαρέσκεια, ο σύζυγος επανέλαβε το γραμματικό λάθος του με πρόσθετη έμφασι και προχώρησε στην αφήγησί του. Είναι φανερό ότι η σύζυγος του δεν είχε μάθει την τέχνη να διορθώνη ένα άλλον.
Πολύ σπουδαίο στην τέχνη της διορθώσεως είναι το ζήτημα του ελατηρίου. Το ελατήριο δεν πρέπει ποτέ να είναι αρνητικό, να μειώνη, να φέρνη σε αμηχανία τον άλλον, ή να πηγάζη από μνησικακία ή εχθρότητα. Το πιο καλό ελατήριο για να προσφέρη ένας διόρθωσι είναι η αγάπη. Χωρίς αμφιβολία η σύζυγος, η οποία διώρθωσε τον σύζυγό της στο ζήτημα της γραμματικής, το έπραξε από αγάπη γι’ αυτόν. Πιθανώς δεν θα εσκέπτετο να πη οτιδήποτε, αν ένας άλλος είχε κάμει αυτό το λάθος, διότι αυτό πιθανώς θα την ενδιέφερε πολύ λίγο. Χωρίς αμφιβολία, μεταξύ των τρόπων, με τους οποίους μπορεί να εκδηλωθή αγάπη, είναι και όταν γίνεται διόρθωσις. Καθώς λέγει ο Λόγος του Θεού: «Πληγαί φίλου είναι πισταί.»—Παροιμ. 27:6.
Εν τούτοις, ένας ο οποίος είναι πραγματικά φίλος, και ο οποίος πραγματικά αγαπά τους άλλους, οφείλει, επίσης, να καλλιεργή συμπάθεια. Απαιτείται περισσότερο από καλές προθέσεις. Μπορούν να παρομοιασθούν με την ενέργεια που απαιτείται για να λειτουργήσουν μηχανές. Όσο σπουδαία και αν είναι η ενέργεια, είναι, επίσης, σπουδαίο να είναι τα μηχανήματα καλά ρυθμισμένα, με τους οδοντοτροχούς και τους τριβείς όχι πολύ χαλαρούς ούτε πολύ σφιχτούς, και είναι, επίσης, ουσιώδες να υπάρχη αρκετό από το ορθό είδος λιπαντικού. Διαφορετικά, παρ’ όλη τη διαθέσιμη ενέργεια, η μηχανή θ’ αρχίση γρήγορα να τρίζη και θα σταματήση. Ομοίως, όταν διορθώνετε άλλον, χρειάζεσθε, όχι μόνο καλές προθέσεις, αλλά, επίσης, τη σοφία της συμπαθείας, δηλαδή, την ικανότητα να βάζετε τον εαυτό σας στη θέσι του άλλου, για να εννοήσετε πώς να ενεργήσετε, ώστε η διόρθωσις να προξενήση κάποιο καλό.
Είναι σπουδαίο για την τέχνη της διορθώσεως άλλων να είσθε βέβαιος για τα γεγονότα που ξεύρετε. Είναι πιθανόν να νομίζετε ότι γνωρίζετε, και κατόπιν να διαπιστώσετε ότι εσφάλατε και να βρεθήτε σε αμηχανία διότι εσπεύσατε να διορθώσετε. Δεν πρέπει να παραβλέψετε, επίσης, την ανάγκη να λάβετε υπ’ όψιν τις συνθήκες, οι οποίες θα μπορούσαν να βαρύνουν στο αν ένα πράγμα είναι συνετό ή ασύνετο, αν μια ωρισμένη πορεία ενεργείας πρέπει να κατακριθή ή όχι. Ένα άτομο πιθανόν να έχη πολύ πτωχή απόδοσι σε μια ωρισμένη μορφή δράσεως, αλλ’ αν εγνωρίζατε όλα τα γεγονότα, όλα τα εμπόδια που ώφειλε να υπερπηδήση, ίσως θα ήσθε λιγώτερο διατεθειμένος να το διορθώσετε. Κάτω από τις περιστάσεις που βρίσκεται πιθανόν να ενεργή πράγματι πολύ καλά.
Υπάρχει, επίσης, το ζήτημα της διορθώσεως σε μικροπράγματα. Ένας νεαρός σύζυγος παραπονέθηκε στην πολύ ζωηρή νεαρή σύζυγό του: «Αγαπητή μου, μέσα σε δύο μόνο λεπτά με διώρθωσες τέσσερες φορές, και τούτο για εντελώς μικροπράγματα. Έχει μήπως σημασία αν αυτά τα μικρά πράγματα γίνονται απλώς κατά ένα μόνον τρόπο;» Όχι, δεν θα είχε σημασία, και με το να τ’ αναφέρη εκείνη εφανέρωσε έλλειψι συμπαθείας. Είναι καταφανές ότι έτεινε ν’ αποκτήση την κακή συνήθεια να διορθώνη τον σύζυγο της σχετικά με μικροπράγματα, ασήμαντες λεπτομέρειες, κι έτσι διέτρεχε τον κίνδυνο να γίνη φίλερις.—Παροιμ. 21:9· 27:15.
Γιατί το έκαμε αυτό; Γιατί και πολλές άλλες όπως αυτή το κάνουν; Πολύ πιθανόν εξαιτίας μιας υποσυνειδήτου δυσαρεσκείας για τη θέσι της υποταγής των όπως προσδιορίζεται στις Γραφές. Ή ίσως να επρόκειτο για ένα αίσθημα ανταγωνισμού που ακόμη και αυτή η ιδία δεν είχε αντιληφθή. Αυτό, με τη σειρά του, πιθανόν να οφείλεται σε απερισκεψία του συζύγου της. Ένας συνετός και στοργικός σύζυγος μπορεί να κάμη πολλά για να θεραπεύση τα πράγματα με το να δείχνη πάντοτε εκτίμησι γι’ αυτό που είναι η σύζυγός του και για όλα όσα προσφέρει για την άνεσι, την ευχαρίστησι και την ευεξία του, από σωματική, συγκινησιακή και διανοητική άποψι.—1 Κορ. 11:3, 9.
ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ;
Αν φαίνεται κατάλληλο να γίνη διόρθωσις, είναι καλό να έχωμε υπ’ όψιν ότι, όποτε είναι δυνατόν, είναι καλύτερα να διορθώνωμε ένα άλλον ιδιαιτέρως. Κάτι που το περιγράφει αυτό είναι ένα άλλο επεισόδιο της πραγματικής ζωής.
Ένας ώριμος Χριστιανός εξεπαίδευε μια άλλη Χριστιανή, ένα άτομο που ήταν ως μητέρα, στην από σπίτι σε σπίτι διακονία σε μια περιοχή εργατικών κατοικιών στο Μπρούκλυν, Νέας Υόρκης. Κατά τη συνήθειά του, από καιρό σε καιρό έκανε υποδείξεις όσον αφορά το πώς μπορούσε να βελτιώση τη διακονία της, διορθώνοντάς την. Κατόπιν ενόμισε ότι είχε ενεργήσει πολύ καλά με το να δαπανήση σκέψι, χρόνο και προσπάθεια για να βοηθήση αυτή την αρχαρία. Αλλά αυτή ήταν η τελευταία φορά που την είδε επί μήνες. Τι υπήρχε το εσφαλμένο;
Όταν ένας άλλος ώριμος Χριστιανός την επεσκέφθη, για να εξακριβώση γιατί είχε παύσει να παρακολουθή τις συναθροίσεις της εκκλησίας, πληροφορήθηκε ότι είχε δυσαρεστηθή πολύ διότι της είχε γίνει διόρθωσις μπροστά σε άλλους, συγχριστιανούς. Χρειάσθηκε σημαντική υπομονητική εξήγησις για να την βοηθήση να υπερπηδήση τη δυσαρέσκεια της και να ιδή τα πράγματα στο πραγματικό των φως. Ύστερ’ από αυτό, άρχισε να συναναστρέφεται πάλι με τους συγχριστιανούς της στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας. Τι μάθημα υπήρξε αυτό για τον διάκονο, ο οποίος είχε προσπαθήσει να την βοηθήση για πρώτη φορά! Αν δεν είμεθα προσεκτικοί και δεν εκδηλώνωμε συμπάθεια μπορούμε να προξενήσωμε περισσότερο κακό παρά καλό, ακόμη και με τις πιο καλές διαθέσεις του κόσμου.
Τα νυμφευμένα ζεύγη ιδιαιτέρως θα κάνουν καλά να έχουν αυτή την αρχή υπ’ όψιν. Όπως παρετήρησε ένας σύμβουλος Χριστιανικών γάμων: «Είναι καλό να συμβουλεύουν αλλήλους ο άνδρας και η σύζυγος, αλλά πάντοτε να το πράττουν ιδιαιτέρως. Να δείχνετε σεβασμό στα αισθήματα αλλήλων. Μη μειώνετε τον σύντροφό σας μπροστά σε άλλους. Ούτε είναι φρόνιμο να το πράττετε υπό μορφήν πειράγματος.» Αυτό περιλαμβάνει και το να μη διορθώνουν οι γονείς ο ένας τον άλλον μπροστά στα τέκνα των.
Αλλά πρέπει να προστεθή και το ότι κατά περιστάσεις μπορεί ν’ απαιτηθή απ’ αυτούς, που έχουν εξουσία, να κάνουν διόρθωσι μπροστά σε άλλους, όπως ακριβώς αναφέρεται, στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 5:20: «Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων.» Εν τούτοις, αυτό γίνεται, όχι για μικροπράγματα, αλλά όταν ένας αμαρτάνη. Και αυτό γίνεται όχι τόσο για να ωφεληθή εκείνος που αμάρτησε, αλλά για να ωφεληθούν οι παρόντες, όπως ακριβώς ο απόστολος Παύλος προχωρεί και λέγει: «Δια να έχωσι φόβον και οι λοιποί.»
ΠΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ;
Εκτός από τέτοιες σπάνιες περιπτώσεις, είναι πάντοτε φρόνιμο να θέτετε εκείνον, στον οποίον πρόκειται να γίνη διόρθωσις, σε επιδεκτική κατάστασι διανοίας. Ένας τρόπος που μπορεί να γίνη αυτό είναι το να δώσετε πρώτα κάποιον έπαινο ή επιδοκιμασία. Με το να έχετε να πήτε πρώτα κάτι ευνοϊκό, μπορείτε να κάμετε ένα άτομο περισσότερο επιδεκτικό διορθώσεως. Αυτό θα το βοηθήση να εκτιμήση ότι δεν είσθε προκατειλημμένος. Ότι παρατηρείτε τα ισχυρά και καλά σημεία καθώς και τα ασθενή σημεία και, ακόμη περισσότερο, ότι δείχνετε συμπάθεια και εκτίμησι του γεγονότος ότι το να δέχεται ένας διόρθωσι δεν είναι πιθανώς ευχάριστο.
Αν θέλετε να χειρίζεσθε καλά την τέχνη της διορθώσεως άλλων, πρέπει να ενδιαφέρεσθε για το πώς κάνετε τη διόρθωσι. Αν το σφάλμα δεν είναι πολύ σοβαρό και δεν συνδέεται με πρόθεσι ή αδιαφορία, είναι καλύτερο να γίνεται η διόρθωσις μ’ ένα ευγενικό τρόπο, με καλωσύνη και πραότητα. Σοφή είναι η θεόπνευστη συμβουλή: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος· προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής.» (Γαλ. 6:1) Ναι, η αγαθωσύνη και η πραότης καθιστούν πολύ πιο εύκολο το να δεχθή ένας άλλος τη διόρθωσί σας. Αυτό, εν τούτοις, απαιτεί εγκράτεια, διότι το να διορθώνετε ένα άλλον με πραότητα, με αγαθωσύνη και ηρεμία δεν σημαίνει ν’ ακολουθήτε την οδό της ελαχίστης αντιστάσεως.
Η τέχνη του να διορθώνετε άλλους περιλαμβάνει το να λαμβάνεται υπ’ όψιν το ζήτημα της θέσεως. Βεβαίως, εκείνοι, που βρίσκονται σε θέσι εξουσίας, δεν πρέπει να έχουν απολογητικό ύφος, όταν, συνετά και με πραότητα, προσφέρουν διόρθωσι σ’ εκείνους, οι οποίοι είναι κάτω από τη φροντίδα των. Η εφαρμογή διορθώσεως είναι μέρος των καθηκόντων των συζύγων, πατέρων, διδασκάλων και Χριστιανών ποιμένων. Είναι αλήθεια ότι και αυτοί οι ίδιοι πιθανόν να σφάλλουν κατά καιρούς και να έχουν ανάγκη να φερθή το σφάλμα υπ’ όψιν των. Αυτό, φυσικά, πρέπει να γίνεται με πολύ αξιοσέβαστο τρόπο.
Όλες αυτές οι αρχές, οι οποίες διέπουν τη διόρθωσι άλλων, μπορούν ορθώς να εφαρμοσθούν από Χριστιανούς διακόνους στη δράσι των κηρύγματος και διδασκαλίας. Θα μπορούσε να λεχθή ότι έχουν επιφορτισθή από τον Ιεχωβά Θεό να προσφέρουν διόρθωσι, σε όλους εκείνους με τους οποίους έρχονται σ’ επαφή με τη διακονία των. Πώς αυτό; Διότι έχουν εντολή να προειδοποιήσουν τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους για την επικείμενη καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων. Η εκπλήρωσις αυτής της εντολής με αποτελεσματικό τρόπο απαιτεί την καλή εφαρμογή της τέχνης της διορθώσεως άλλων.
Έτσι, αυτοί οφείλουν, επίσης, να είναι, πρώτ’ απ’ όλα, πλήρως πληροφορημένοι για να γνωρίζουν τι να πουν· οφείλουν, επίσης, να έχουν το ορθό ελατήριο, και να δίδουν την προειδοποίησι με την αγαθότητα της καρδιάς των, από αγάπη, και αν ακόμη άλλοι είναι πιθανόν να μη το εκτιμούν. Οφείλουν να λαμβάνουν υπ’ όψιν τον χρόνο και τόπο, και να μη επιμένουν να τους ακούσουν όταν δεν είναι κατάλληλο για τους άλλους ν’ ακούσουν. Ούτε επιβάλλουν το άγγελμά των σ’ εκείνους οι οποίοι δεν εκτιμούν ιερά πράγματα· δεν ‘δίδουν το άγιον εις τους κύνας.’ Και ενεργώντας έτσι δίνουν με πραότητα και φόβο λόγο για την ελπίδα των. Χρησιμοποιώντας έτσι με δεξιοτεχνία την τέχνη του να διορθώνουν άλλους μπορούν να ελπίζουν να κάμουν το περισσότερο καλό στη Χριστιανική διακονία των—Ματθ. 7:6· 1 Πέτρ. 3:15.