Ενίσχυσις της Διακονίας για το Ενώπιόν μας Έργον

ΠΟΙΟ είναι εκείνο που δίνει δύναμι σ’ ένα δούλο του Θεού για να διατηρήση έναν καθαρό και έντιμο τρόπο ζωής μέσα στον καθημερινό κόσμο όπου αντιμετωπίζει όλες τις πιέσεις και δυσκολίες που υπάρχουν σήμερα; Και, επί πλέον, τι είναι εκείνο που του δίνει δυνάμεις για να πηγαίνη στα σπίτια των ανθρώπων στην κοινότητά του για να συνιστά και να διδάσκη την πίστι του σε άλλους;

Είναι το πνεύμα του Θεού, το οποίον αποκτάται με τη μελέτη του Λόγου του, της Γραφής, και κατόπιν με την εφαρμογή των αρχών του. Όλο αυτό αποτελεί τη διακονία του Χριστιανού. Αυτή η διακονία πρέπει να τυγχάνη συνεχώς προσοχής. Γι’ αυτό οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολύ ζηλωταί στο να συναναστρέφωνται μεταξύ των σε συναθροίσεις για Γραφική συζήτησι.

Γι’ αυτό επίσης οι μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν διευθετήσεις για τρεις συνελεύσεις το χρόνο, από τις οποίες συνήθως μία είναι συνέλευσις «περιφερείας» ή ακόμη και εθνική ή διεθνής που συγκεντρώνει χιλιάδες κάθε χρόνο. Το καλοκαίρι του 1971, 678.359 άτομα παρευρέθησαν στις συνελεύσεις το «Θείον Όνομα» στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Η Αγγλία και η Ευρώπη επίσης απήλαυσαν τις συνελεύσεις των, ενώ άλλες συνελεύσεις είχαν προγραμματισθή αργότερα σε άλλα μέρη της γης.

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

Η ενίσχυσις της Χριστιανικής διακονίας ήταν ένας από τους κυριωτέρους αντικειμενικούς σκοπούς των συνελεύσεων. Η «εσωτερική διακονία» έτυχε περισσοτέρας εμφάσεως, και μια νέα άποψις και στάσις απεκτήθησαν—μια πιο Γραφική άποψις, της διακονίας, ιδιαιτέρως όπως περιγράφεται από τον απόστολο Παύλο στην 1^η Κορινθίους κεφάλαιον 12, όπου ομιλεί για τις «διαιρέσεις διακονιών.»

Μια ομιλία, η οποία πραγματευόταν τη διακονία, είχε δείξει ότι, μολονότι το να κηρύττωμε στους «έξω» και να τους διδάσκωμε μέσω μιας οικιακής Γραφικής μελέτης είναι σπουδαίο, αυτό αποτελεί μέρος μόνον από τις πολλές διακονίες των Χριστιανών. Η «εσωτερική διακονία»—εκπαίδευσις της οικογενείας του, επίσκεψις άλλων οι οποίοι είναι ασθενείς ή έχουν ανάγκη βοηθείας, συμμετοχή στις Χριστιανικές συναθροίσεις και ετοιμασία ομιλιών—όλες είναι διακονίες. Η φροντίδα άλλων ευθυνών σχετικά με την εκκλησία και την Αίθουσα Βασιλείας, ακόμη και η έντιμη και ευσυνείδητη διαγωγή για τη φροντίδα των αναγκών της οικογενείας, είναι διακονίες. Ο Χριστιανός πρέπει να είναι προσεκτικός σε καθετί που κάνει, ώστε να μη βρεθή μώμος στη διακονία.

Μερικά σχόλια που ακούσθηκαν στους χώρους των συνελεύσεων δείχνουν το πνεύμα που διοχέτευσε στους ακροατάς αυτή η ομιλία. Ο επίσκοπος μιας εκκλησίας της πόλεως Νέας Υόρκης είπε: ‘Ίσως στο παρελθόν μερικοί δούλοι του Ιεχωβά ενδιεφέροντο υπερβολικά για αριθμούς και για την εκτέλεσι καθηκόντων μ’ έναν ακριβώς καθωρισμένον τρόπο, ενώ το σπουδαίο είναι το κίνητρο της καρδιάς, η βαθιά αγάπη για τον Ιεχωβά.’

Ένας περιοδεύων αντιπρόσωπος της Εταιρίας Σκοπιά στην Φλώριδα έκαμε το εξής σχόλιο: «Ένα πράγμα που τονίσθηκε ήταν η εποικοδόμησις της οικογενείας πνευματικώς. . . . Μερικές φορές οι αδελφοί αποθαρρύνονται επειδή δεν μπορούν να κάμουν πάρα πολλά στη διακονία του αγρού. . . . Αυτό θα φέρη στην εκκλησία ένα πνεύμα, ότι εκείνοι οι οποίοι δεν μπορούν να βγουν στη διακονία του αγρού τόσο όσο θα επιθυμούσαν, εξακολουθούν να είναι πιστοί με το να οικοδομούν την πνευματικότητα της οικογενείας των. Δεν θα αισθάνωνται ότι αποκλείονται.»

Ένας άλλος σύνεδρος από τη Νέα Υόρκη είπε ότι ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος να βλέπη να δίδεται έμφασις περισσότερο στη στοργική ενθάρρυνσι και ποίμανσι, παρά απλώς σε εκθέσεις έργου. «Υπάρχουν πάρα πολλοί αδελφοί και αδελφές,» είπε, «οι οποίοι είναι ηλικιωμένοι ή με περιωρισμένες κάπως δυνάμεις, αλλ’ οι οποίοι προσφέρουν τεράστια βοήθεια στη γενική υγεία, πνευματικότητα και ευεξία της εκκλησίας με πάρα πολλούς τρόπους. Είναι καλόν να βλέπουν ότι η διακονία των μ’ αυτούς τους τρόπους αναγνωρίζεται δεόντως. Η έμφασις ότι δεν υπάρχει καμμιά ‘ειδική’ τάξις, αλλ’ ότι όλοι είναι αδελφοί, ήταν επίσης έξοχη.»

«Ήμουν ευτυχής ν’ ακούσω τον ομιλητή να τονίζη,» είπε ένας επίσκοπος στην Καλιφόρνια, «ότι δεν θέλομε να πούμε ότι οι σκαπανείς μας [ολοχρόνιοι κήρυκες] αξίζουν περισσότερο από τα άλλα μέλη της εκκλησίας. Έχομε έξοχους αδελφούς που δεν μπορούν να δαπανήσουν χρόνο για ολοχρόνιο κήρυγμα, όπως ακριβώς έχομε και έξοχους σκαπανείς.»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

Οι ομιλίες οι οποίες είχαν σχέσι με τη διευθέτησι της διακυβερνήσεως της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας και οι οποίες ετόνιζαν την εφαρμογή της στην εποχή μας, προκάλεσαν ενθουσιώδη ανταπόκρισι. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν πάντοτε ευτυχείς να συμμορφώνωνται με την αποστολική μέθοδο οργανώσεως της εκκλησίας και της λειτουργίας της στο σημείο που την κατανοούσαν, και η πνευματική ευημερία των καθώς και η αύξησις αποτελούν απόδειξι ότι ο Θεός τούς έβλεπε με εύνοια.

Στα πρόσφατα χρόνια η διευθέτησις ήταν ένας ώριμος άνδρας να είναι ο επίσκοπος, ο κυριώτερος υπεύθυνος για την ποίμανσι της εκκλησίας. Άλλοι διωρισμένοι «υπηρέται» ήσαν βοηθοί του.

Εν τούτοις, πρόσφατη μελέτη της συγκροτήσεως των Γραφικών αποστολικών εκκλησιών που έγινε από το κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά απεκάλυψε ότι, συγκεκριμένα, οι εκκλησίες έχουν ανάγκη αναπροσαρμογής για να είναι πιο τέλεια σε αρμονία με τη συγκρότησι των εκκλησιών του πρώτου αιώνος.

Σε αρμονία μ’ αυτή την κατανόησι από τη Γραφή, επεστήθη η προσοχή των ακροατών στο ότι η αποστολική μέθοδος διακυβερνήσεως κάθε εκκλησίας ήταν μέσω ενός σώματος πρεσβυτέρων (πρεσβυτερίου), πνευματικώς ωρίμων ανδρών διωρισμένων μεταξύ των αρρένων μελών οι οποίοι ήσαν επίσης επίσκοποι της εκκλησίας. Όλοι αυτοί ήσαν ίσοι σε εξουσία, όχι απλώς βοηθοί του ενός ανδρός. Ο καθένας προφανώς ενεργούσε με τη σειρά ως προεδρεύων, αλλά ενώ υπηρετούσε υπ’ αυτήν την ιδιότητα δεν ήταν ο επίσκοπος. Αυτή η διευθέτησις είχε ως αποτέλεσμα τον καταμερισμό της ευθύνης και την προμήθεια μιας πιο ισορροπημένης διευθετήσεως διακυβερνήσεως των εκκλησιών.

Πώς έγινε δεκτή από τα συγκεντρωμένα πλήθη αυτή η αξιοσημείωτη Βιβλική αρχή οργανώσεως;

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά οδηγεί προοδευτικά και ανυψώνει τον λαό του. Έχουν δοκιμάσει την πείρα ομοίων προσαρμογών προηγουμένως και αναγνωρίζουν ότι προήλθε απ’ αυτές πρόοδος χάρις στην ηγεσία του Θεού. Αναγνωρίζουν επίσης το γεγονός ότι δεν θα ήσαν πραγματικοί εκπρόσωποι του Θεού και της βασιλείας του αν ηρνούντο να δέχωνται τέτοιες αλλαγές.

Για να γίνη γνωστή η ατομική στάσις απέναντι στη νέα διευθέτησι ελήφθη συνέντευξις από πολλούς υπευθύνους άνδρες, που υπηρετούν ως επίσκοποι σε διάφορες εκκλησίες, και άλλους. Το γενικό αίσθημα, ότι αυτή η οργανωτική διευθέτησις ήταν ένα βήμα προς τα εμπρός, συνοψίζεται στην έκφρασι τριών απ’ αυτούς τους άνδρες.

Ένας απ’ αυτούς, περιοδεύων διάκονος που εξυπηρετεί πολλές εκκλησίες στην περιοχή του Σικάγου, είπε: «Αυτό θα φέρει αποτελέσματα· προέρχεται από τον Ιεχωβά.» Ένας άλλος, που επιβλέπει μια μεγάλη περιοχή γνωστή ως «περιφέρεια» στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες οραματίσθηκε ένα μεγαλύτερο κύμα του πνεύματος του Θεού «λόγω μιας στενώτερης επαφής με τον ένα Μεσίτην μεταξύ Θεού και ανθρώπων.» Μια περίφημη έκφρασις από ένα σύνεδρο από το Όρεγκον ήταν ότι η έμφασις φεύγει από το άτομο, με το να μη κατέχη κανένας την πρώτη θέσι μέσα στην εκκλησία, και «θα συγκεντρώση περισσότερη προσοχή στην πραγματική κεφαλή της εκκλησίας, τον Ιησού Χριστό.»

Άλλοι ωμίλησαν για τα οφέλη που θα έχη ο διάκονος στην εκκλησία ως άτομο. «Θα είναι μια ενθάρρυνσις για όλους τους ωρίμους άνδρας ν’ αναλάβουν ευθύνη,» είπε ένας Μάρτυς από το Σικάγο με μεγάλη πείρα. Μια γενική έκφρασις είχε γίνει από τους συγκεντρωμένους συνέδρους στο Σινσινάτι, η οποία έλεγε: «Πόσο ευγνώμονες είμεθα ν’ αποτελούμε μέρος μιας οργανώσεως η οποία ενδιαφέρεται τόσο έντονα για την πνευματική ευημερία του λαού της.»

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Έτσι γίνεται καταφανές ότι η διακονία εκείνων οι οποίοι κηρύττουν το ευαγγέλιο της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού ενισχύεται. Αν αναμένωνται καιροί δοκιμασίας και διωγμού, οι εκκλησίες θα μπορέσουν να συνεχίσουν το έργον των ακόμη και αν μας στερήσουν από μερικούς υπευθύνους αδελφούς. Όπως είπε σοβαρά ένας επίσκοπος με πείρα είκοσι εννέα ετών: «Πιστεύω ότι αυτή η πληροφορία μάς δίδεται ακριβώς σ’ αυτό τον ειδικό καιρό διότι έχομε προχωρήσει πολύ στον καιρό του τέλους. Ασφαλώς είναι ανάγκη να αισθανώμεθα πολύ πλησιέστερα ο ένας στον άλλο για ν’ αντιμετωπίσωμε τον εχθρό μ’ ένα ενωμένο τρόπο.»

Βαρυσήμαντα γεγονότα τα οποία πρόκειται να λάβουν χώρα στο αμέσως προσεχές μέλλον περιέχονται στη Βιβλική προφητεία του Ιεζεκιήλ. Αυτή η προφητεία απετέλεσε τη βάσι ενός βιβλίου που ετέθη σε κυκλοφορία στις συνελεύσεις, και φέρει τον τίτλο «Τα Έθνη Θέλουσι Γνωρίσει ότι Εγώ Είμαι ο Ιεχωβά»—Πώς; Στην προφητεία του Ιεζεκιήλ το έργο του λαού του Θεού σήμερα παρουσιάζεται με αλληγορικό τρόπο ως ‘σήμανσις’ για διαφύλαξι όλων των ανθρώπων οι οποίοι επιθυμούν ένα κόσμο δικαιοσύνης και ειρήνης και οι οποίοι επιθυμούν να ευθυγραμμίσουν τη ζωή των με την άποψι του Θεού. (Ιεζ. 9:4-6· Κολ. 3:10) Ένα σύνολο 12.556 ατόμων που είχαν αναλάβει προσφάτως αυτή την πορεία ζωής βαπτίσθηκαν στις συνελεύσεις του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μολονότι ο καιρός του παρόντος συστήματος πραγμάτων είναι σύντομος, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πολλά να κάμουν. Υπάρχουν πολλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι οι οποίοι βλέπουν ‘τη γραφή στον τοίχο’ γι’ αυτό το σύστημα πραγμάτων και οι οποίοι είναι ανάγκη ν’ ακούσουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας. Εκείνοι οι οποίοι έκαμαν προετοιμασίες για τις συνελεύσεις το «Θείον Όνομα» έχουν εντυπωσιασθή από το γεγονός ότι, γενικά οι επιχειρηματίαι με τους οποίους ήλθαν σ’ επαφή δεν έκαναν «πολλές δουλειές,» όπως στο παρελθόν. Μερικοί εξέφραζαν τη γνώμη, «Δεν βλέπομε κανένα μέλλον στον κόσμο των επιχειρήσεων.» Πολλοί αντιλαμβάνονται επίσης ότι οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου παρακμάζουν. Όπως δείχνει η προφητεία του Ιεζεκιήλ, αυτά τα άτομα πρέπει να τα πλησιάση κανείς με την προειδοποίησι της Γραφής για να εγκαταλείψουν αυτές τις θρησκείες αν πρόκειται να επιζήσουν από την πτώσι του Χριστιανικού κόσμου.

Το γενικό αίσθημα των παρόντων στη συνέλευσι εξεφράσθη στο τέλος της συνελεύσεως από έναν επίσκοπο μιας εκκλησίας του Σινσινάτι ο οποίος είχε προφανώς νωπή στη διάνοιά του την προφητεία του Ιεζεκιήλ όταν είπε: ‘Ο Χριστιανικός κόσμος θα καταστραφή, επειδή με πείσμα αρνείται ν’ αλλάξη σύμφωνα με την αποκαλυμμένη αλήθεια, ενώ η κοινωνία των μαρτύρων του Ιεχωβά θ’ αυξάνη και αιωνίως θα ευημερή λόγω του ότι προσαρμόζεται για να συμμορφωθή με την άποψι του Ιεχωβά. Πιστεύω ότι θα ενθυμούμεθα πολύν καιρό τις συνελεύσεις το «Θείον Όνομα.»’

[Εικόνα στη σελίδα 249]

Σαρανταπέντε συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά το «Θείον Όνομα» έλαβαν χώρα στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες· 36.335 παρευρέθησαν εδώ στο Σινσινάτι

[Εικόνα στη σελίδα 250]

Ενθάρρυνσις είχε δοθή από το πρόγραμμα της συνελεύσεως για την οικογενειακή ανάγνωσι της Γραφής

[Εικόνες στη σελίδα 251]

12.556 βαπτίσθηκαν στις συνελεύσεις στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες

Στη Φιλαδέλφεια ιεραπόστολοι από την Δυτική Αφρική συζητούν για το νέο βιβλίο «Οδηγός της Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας»