«Αιτείτε και Θέλει σας Δοθή»

Αφήγησις υπό Ρίτσαρντ Σ. Κότεριλ

ΣΚΕΦΘΗΚΑΤΕ ποτέ ένα ωρισμένο Γραφικό εδάφιο που συνοψίζει μέρος της ζωής σας; Ένα εδάφιο που είναι πάρα πολύ κατάλληλο για τη δική μου ζωή είναι το Ματθαίος 7:7: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί· κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.» Ναι, αυτά τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού έχουν ειδική σημασία για μένα.

Αυτό οφείλεται στο ότι ως νέος συνεχώς αναζητούσα ένα πραγματικό σκοπό στη ζωή. Επιθυμούσα να μάθω την αλήθεια σχετικά με τον Θεό.

Όταν ήμουν νέος ερωτήσεις σχετικά με την ζωή μού έρχονταν συχνά στο νου. Γεννήθηκα στο Μάντσεστερ της Αγγλίας το έτος 1908 και είχα βαπτισθή στην Εκκλησία της Αγγλίας. Όταν ήμουν πολύ νέος, διερωτόμουν αν ο Θεός πράγματι βασάνιζε αιωνίως ανθρώπους στα πυρά του άδου. Σκεπτόμουν, επίσης, τους σκοτεινούς αιώνες όταν θρησκευτικοί άνθρωποι με βάρβαρο τρόπο εβασάνιζαν ο ένας τον άλλο και διερωτόμουν πώς αυτό μπορούσε να είναι ορθό. Προσευχόμουν με ειλικρίνεια.

Το 1925 ο πατέρας μου πέθανε ξαφνικά. Ήταν η πρώτη φορά που ο θάνατος είχε μπη στη ζωή μου. Τώρα η ζωή μου φαινόταν πολύ πιο αβεβαία. Ύστερα από τον θάνατο του πατέρα μου σπούδασα νομικά, λογιστικά, οικονομικές επιστήμες και άλλα πράγματα. Αλλά βρισκόμουν σε σύγχυσι. Τι επιδίωκα; Ποιος ήταν ο πραγματικός σκοπός στη ζωή μου;

ΕΠΙΔΙΩΞΙΣ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΚΡΙΣΕΩΣ

Επειδή ήμουν άτολμος ακολούθησα την πορεία της αυτοβελτιώσεως, αλλά δοκίμασα δυσκολίες διότι δεν είχα αποφασίσει ποιος ήταν ο σκοπός μου στη ζωή. Αυτό ήταν το ερώτημα που έθεσα στον εαυτό μου.

Καθώς αναζητούσα επισκέφθηκα μια αρχιτεκτονικώς σύγχρονη εκκλησία. Ο κληρικός που ήταν εκεί ήταν συνταυτισμένος με τον όμιλο της Οξφόρδης και ήθελε να ασχοληθώ με τις διάφορες υποθέσεις της εκκλησίας. Εδίδασκα στο κατηχητικό σχολείο, βοηθούσα στην επιτροπή της εκκλησίας, ήμουν αυτός που κρατά τον σταυρό (οδηγώντας τη χορωδία μέσα στην εκκλησία ντυμένος με ράσα και λευκό χιτώνα) και βοηθούσα στην παιδική λέσχη στην εκκλησία. Βοηθούσα επίσης σε μια παιδική λέσχη στις φτωχογειτονιές του Μάντσεστερ. Παρά τη μεγάλη ποικιλία δραστηριότητος, αισθανόμουν ότι κάτι έλειπε.

Ερευνούσα για ένα σκοπό στη ζωή, γι’ αυτό διάβαζα κάθε είδους βιβλία—πολλά για την ψυχολογία και τη φιλοσοφία. Είχα επίσης παρευρεθή σε «Διασκέψεις Ειρήνης» και ομίλους και είχα ενωθή με τους ακτιβιστάς ειρηνιστάς. Αλλά ταυτοχρόνως διάβαζα τακτικά τη Γραφή και είχα παρακολουθήσει κάθε είδους θρησκευτικές συναθροίσεις, περιλαμβανομένων και των Ρωμαιοκαθολικών, των Ουνιτών και της Εταιρίας των Φίλων. Ποιος είχε δίκηο; Γνώριζε την αλήθεια του Θεού κανένας απ’ αυτούς τους ομίλους;

Τελικά παραιτήθηκα από την εργασία μου και απεφάσισα να δοκιμάσω να υπηρετήσω τον Θεό. Αλλά πώς; Επί αρκετούς μήνες ζούσα με τις οικονομίες μου αναζητώντας τι ακριβώς επρόκειτο να κάμω για να υπηρετήσω τον Θεό. Ζήτησα πληροφορίες για τον διορισμό μου στην Εκκλησία της Αγγλίας, αλλά έδιναν πολλή έμφασι σε ωρισμένα προσόντα μορφώσεως καθώς και σε χρήματα. Ζήτησα να μάθω για έργο ιεραποστόλου της εκκλησίας στον Καναδά. Όσο περισσότερο ερευνούσα την εκκλησία τόσο περισσότερο άρχιζα να την αντιπαθώ. Διεπίστωνα ότι ήμουν εκτός αρμονίας με πολλές ενέργειές της και με την υποστήριξι που έδιδε στον πόλεμο.

Ήλθε ο Σεπτέμβριος του 1939 και η Αγγλία ήταν σε πόλεμο με την Ναζιστική Γερμανία. Αυτό μ’ έκανε να εντείνω την έρευνα και την αναζήτησί μου. Τότε μια μέρα ένας φίλος μου μού συνέστησε να μιλήσω μ’ ένα Χριστιανό Μάρτυρα του Ιεχωβά που ελέγετο Ρίτσαρντ Χέυλεϋ. Μίλησα. Συζητήσαμε ώρες για τη Γραφή και για ό,τι εγώ επίστευα και ενόμιζα. Αυτός ο Μάρτυς στοργικά απαντούσε σε πολλές ερωτήσεις μου από τη Γραφή. Διεπίστωσα ότι βρήκα κάτι που αξίζει. Τον ερώτησα: «Υπάρχουν μάρτυρες του Ιεχωβά στη Γερμανία;» Μου μίλησε για τους πιστούς μάρτυρας που υπήρχαν εκεί, οι οποίοι επίσης υπεστήριζαν τη βασιλεία του Θεού και οι οποίοι παρέμεναν ουδέτεροι από την πολιτική και τους πολέμους. Ήμουν ευτυχής που το έμαθα αυτό, διότι πραγματικά επίστευα ότι η πραγματική Χριστιανοσύνη πρέπει να περιλαμβάνη ανθρώπους όλων των εθνών και να τους ενώνη.

Σύντομα άρχισα να πηγαίνω στις συναθροίσεις των μαρτύρων στην Αίθουσά των Βασιλείας. Τελικά μερικοί δήθεν φίλοι από ένα όμιλο ακτιβιστών ειρηνιστών κατέβαλαν προσπάθειες να με κάμουν να παραμείνω μαζί τους. Ο αρχηγός μιας ομάδος ακτιβιστών ήρθε στο σπίτι μου για να συζητήση με τον μάρτυρα ο οποίος απαντούσε στις ερωτήσεις μου. Συζητήσαμε για τη Γραφή και για άλλα ζητήματα ως αργά τη νύχτα. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου καθόμουν και άκουγα. Από τη μια πλευρά παρατηρούσα ότι υπερείχε η ανθρώπινη φιλοσοφία και η ανθρώπινη σοφία. Από την άλλη πλευρά, την πλευρά των μαρτύρων του Ιεχωβά, υπήρχαν απαντήσεις κατ’ ευθείαν από τη Γραφή—προείχε η σοφία του Θεού. Έτσι τι επρόκειτο να εκλέξω εγώ, την ανθρώπινη φιλοσοφία ή την αλήθεια της Γραφής. Ο Μάρτυς Χέυλεϋ ετερμάτισε το βράδυ εκείνο παραθέτοντας τα λόγια της Γραφής στον Ιησού του Ναυή 24:15: «Εκλέξατε σήμερον ποίον θέλετε να λατρεύητε . . . εγώ όμως και ο οίκος μου θέλομεν λατρεύει τον Ιεχωβά.»—Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Ώστε με ποιον θα πήγαινα; Επισκεπτόμουν αυτόν τον μάρτυρα του Ιεχωβά επανειλημμένως και μελετούσα τη Γραφή τακτικά. Οι μελέτες μας συνεχίζονταν παρά τις αεροπορικές επιδρομές και τις βόμβες οι οποίες έπεφταν εκεί κοντά.

Σύντομα διεπίστωσα ότι είχα βρη έναν πραγματικό σκοπό στη ζωή. Είχα βρει εκείνο που ζητούσα. Τώρα εγνώριζα πώς μπορώ να υπηρετήσω τον αληθινό Θεό. Αλλά πρώτα έγραψα γράμματα παραιτήσεως για να διακόψω κάθε δεσμό μου με την Εκκλησία της Αγγλίας και με άλλους ομίλους. Επιθυμούσα να απελευθερωθώ από κάθε ψευδή θρησκεία και να είμαι πραγματικά ουδέτερος όσον αφορά τα πολιτικά ζητήματα, και έτσι να ζω σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές.

Τον Ιούνιο του 1940 άρχισα να κηρύττω αυτές τις αλήθειες της Γραφής σε άλλους, πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι. Ήμουν πάντα συνεσταλμένος και άτολμος και κλεισμένος στον εαυτό μου—και να τώρα που μιλούσα σε άλλους για τον λόγο του Θεού και μάλιστα συμμετέχοντας δημοσία στη διάθεσι του περιοδικού Η Σκοπιά μαζί με το περιοδικό που την συνοδεύει, χρησιμοποιώντας συχνά μια σάκκα περιοδικών, την οποία έφερα μαζί μου όταν πήγαινα σε εμπορικές περιοχές στη διάρκεια των ετών του πολέμου.

Κατόπιν την 1 Σεπτεμβρίου του 1940 βαπτίσθηκα σε μια συνέλευσι στο Μάντσεστερ για να συμβολίσω την αφιέρωσί μου στον Θεό. Ποια θα ήταν τώρα η πορεία της ζωής μου; Στη διάνοιά μου είχα πάντα την ολοχρόνια διακονία σκαπανέως.

ΟΛΟΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΤΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Τον Σεπτέμβριο του 1940 υπέβαλα αίτησι για τη διακονία σκαπανέως, ολοχρονίου κηρύγματος κάτω από την κατεύθυνσι της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Ο πρώτος διορισμός μου ήταν στο Κάρλισλ, κοντά στο ωραίο Λέικ Ντίστρικτ της Αγγλίας. Έπρεπε να βρω κατοικία. Άφησα τα πράγματά μου στην Αίθουσα Βασιλείας και ευτυχώς βρήκα ένα άτομο που ενδιαφερόταν για το Λόγο του Θεού και μου προσέφερε μέρος για να μείνω.

Τον καιρό του πολέμου επεβάλλοντο καθήκοντα φυλάκων πυρκαϊάς. Μου είχε ανατεθή το καθήκον του φύλακος πυρκαϊάς του Καθεδρικού Ναού του Κάρλισλ! Επειδή είχα εγκαταλείψει τις εκκλησίες αρνήθηκα αυτό το καθήκον· εκτός αυτού είχα ήδη γίνει δεκτός ως φύλαξ πυρκαϊάς στο κτίριο όπου βρισκόταν η Αίθουσα Βασιλείας. Με ωδήγησαν στο δικαστήριο όπου μου επέβαλαν πρόστιμο ή φυλάκισι ενός μηνός. Επειδή αρνήθηκα να πληρώσω το πρόστιμο, τότε πλήρωσα την ποινή με ενός μηνός φυλακή. Με πήγαν στη φυλακή του Ντάρχαμ, με τις πενιχρές πολεμικές μερίδες φαγητού. Ύστερα από την αποφυλάκισί μου επανήλθα στο έργο σκαπανέως.

Καθώς εκήρυττα τον Λόγο του Θεού στο Τσέστερ-λη-Στρητ και αργότερα στην Ουάσιγκτων της Πολιτείας Ντάρχαμ, και στο Σάντερλαντ, τα πολεμικά χρόνια περνούσαν γρήγορα. Το 1945 είχα το προνόμιο να επισκεφθώ τον υπουργό του Πολέμου στο Υπουργείο Στρατιωτικών της Αγγλίας για να παρακαλέσω να αρθή η απαγόρευσις της εισαγωγής του περιοδικού Σκοπιά. Με άκουσε ευγενικά και τον παρεκάλεσα να συζητήση με τον Υπουργό των Πληροφοριών για να γίνη κάτι γι’ αυτό το ζήτημα. Επισκέφθηκα επίσης τοπικά μέλη του κοινοβουλίου. Πώς ενισχύει ο Ιεχωβά ένα άτομο στην εκπλήρωσι τέτοιων καθηκόντων, όταν αυτά αναλαμβάνωνται με προσευχή! Ευτυχώς στον ωρισμένο καιρό καταργήθηκε η απαγόρευσις. Αλλά παρά την απαγόρευσι ποτέ δεν μας έλειψε μια μελέτη της Σκοπιάς, διότι τα κύρια άρθρα δημοσιεύονταν επιτοπίως.

ΓΑΛΑΑΔ ΚΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

Ύστερα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπέβαλα αίτησι για τη Σχολή Γαλαάδ, μια σχολή που ετοιμάζει ένα άτομο για τη σταδιοδρομία του ιεραποστόλου. Δύσκολα μπορούσα να το πιστέψω όταν σε λίγο με εκάλεσαν στη Γαλαάδ. Τι προνόμιο. Στα μέσα Ιουνίου 1946, βρισκόμουν στα κεντρικά Γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά στο Μπρούκλυν Νέας Υόρκης. Είχα το προνόμιο να φοιτήσω στην ογδόη σειρά της Σχολής Γαλαάδ, της πρώτης διεθνούς τάξεως. Απήλαυσα πλήρως τη συντροφιά των συμμαθητών μου από πολλές χώρες. Τελικά με διώρισαν στην Ινδία.

Έτσι βρίσκομαι εδώ στην Ινδία ύστερα από εικοσιτέσσερα χρόνια και συνεχίζω να προωθώ το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα είχα πολλά προνόμια. Όταν ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά επισκέφθηκε την Ινδία για τη συνέλευσι που θα είχαμε στη Βομβάη τον Απρίλιο του 1947, δοκίμασα μια έκπληξι: Θα είχα το προνόμιο να γυρίζω σε όλη την Ινδία και να επισκέπτωμαι τις πρώτες συνελεύσεις μας περιοχής εδώ. Τον Σεπτέμβριο του 1947, περίπου δύο εβδομάδες ύστερα από τον διαχωρισμό των Ινδιών σε Ινδία και Πακιστάν, άρχισα αυτή την περιοδεία. Χιλιάδες ανθρώπων είχαν θανατωθή λόγω θρησκευτικού μίσους. Πόσο κατάλληλη ήταν η δημοσία ομιλία που έδωσα σ’ αυτές τις συνελεύσεις: «Μακάριοι οι Ειρηνοποιοί»!

Αφού εκήρυξα οκτώ χρόνια τον Λόγο του Θεού στη Βομβάη, στο Αχμέτναγκαρ και στην Πούνα, μου εδόθη το προνόμιο να ενεργώ ως υπηρέτης περιοχής ή επόπτης για την ενθάρρυνσι των Χριστιανικών εκκλησιών. Έτσι το μεγαλύτερο μέρος των δεκατριών ετών ταξίδευα από τα χιονισμένα Ιμαλάια ως το Ακρωτήριο Κόμοριν που είναι το νοτιότερο τμήμα των Ινδιών. Κάποτε εκάλυπτα το ήμισυ των Ινδιών δύο φορές τον χρόνο, διασχίζοντας χιλιάδες μίλια. Έτσι είδα μερικά πράγματα από το ζωικό βασίλειο σε άγριες περιοχές: Ελέφαντες, παγώνια, πιθήκους, κόμπρες—και μια τίγρη!

Φυσικά, η ζωή στην Ινδία είναι διαφορετική. Περιβάλλεται κανείς από πολλή φτώχεια και δύσκολες συνθήκες. Αλλά αγαπώ τους Ινδούς Χριστιανούς αδελφούς μας είτε ζουν στη Μαχαράστρα, στο Γκουζαράτ, στο Μυσόρ, στο Ταμίλ Ναντού, στην Κεράλα, στη Βεγγάλη, στην Άντρα Πράντες είτε στο Δελχί είτε σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ινδίας. Σ’ όλ’ αυτά τα μέρη που ανέφερα μιλούν διάφορες γλώσσες, αλλά όλοι είναι ενωμένοι στη λατρεία του αληθινού Θεού Ιεχωβά.

Οι Ινδοί Χριστιανοί αδελφοί μου υπήρξαν πολύ καλοί σε μένα και έχουμε πολλούς ωρίμους Ινδούς μάρτυρας τώρα. Όταν έφθασα στην Ινδία το 1947, υπήρχαν διακόσιοι περίπου διαγγελείς της βασιλείας του Θεού. Τώρα έχομε 3.300 και πλέον. Έζησα μαζί με τους Ινδούς Μάρτυρας καθισμένος πολλές φορές στο πάτωμα για να φάγω μέσα από φύλλα μπανάνας που χρησιμοποιούν για πιάτα. Αλλά πόση καλωσύνη!

Το έτος 1953 δοκίμασα μια έκπληξι όταν με προσεκάλεσαν να παρευρεθώ στη συνέλευσι της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου στη Νέα Υόρκη! Τι θαυμάσια συνέλευσις ήταν εκείνη! Το 1958 παρευρέθηκα πάλι στη μνημειώδη εκείνη διεθνή συνέλευσι «το Θείον Θέλημα» στη Νέα Υόρκη. Το 1966 επέστρεψα στην Αγγλία για μακρές διακοπές, ύστερα από απουσία οκτώ ετών. Ένα άλλο αξιομνημόνευτο έτος ήταν το 1969, όταν ταξιδεύοντας να παρευρεθώ στη Διεθνή Συνέλευσι «Επί Γης Ειρήνη» στο Λονδίνο επισκέφθηκα το Ισραήλ και πήγα στην Καισάρεια, στη Μεγιδδώ, στη Γαλιλαία, στη Ναζαρέτ, στην Ιερουσαλήμ, στη Βηθλεέμ, στην Ιεριχώ και σε άλλα μέρη που συνδέονται με τα έργα του Ιεχωβά και την επίγεια διακονία του Ιησού Χριστού.

Στην Ινδία έχω πολλούς πνευματικούς αδελφούς και αδελφές, πατέρες και μητέρες. Ποτέ δεν νυμφεύθηκα, διότι έκρινα ότι η αγαμία θα ήταν η καλύτερη πορεία για μένα. Γνωρίζω πολλούς απ’ όλα τα μέρη αυτής της απέραντης χώρας, και μπορώ να πω ότι αγαπώ τους Ινδούς αδελφούς μου πάρα πολύ. Η καρδιά μου πλημμυρίζει και συγκινείται όταν τους συναντώ στις συνελεύσεις. Με όλον τον λαό του Ιεχωβά σ’ όλα τα μέρη του κόσμου είμεθα ένα.

Είμαι ηλικίας εξήντα δύο ετών και εξακολουθώ να γυρίζω με το ποδήλατο στο Δελχί των Ινδιών, που είναι μια από τις πιο θερμές πρωτεύουσες του κόσμου τον Ιούνιο μήνα! Πηγαίνω στις Γραφικές μελέτες μου και από οικία σε οικία κηρύττοντας και διδάσκοντας το ευαγγέλιο της Βασιλείας. Πράγματι, τι θαυμασία ζωή! Ευχαριστώ τον Ιεχωβά Θεό για όλες τις προμήθειες που κάνει μέσω της οργανώσεώς του για να μας προμηθεύση τόσο πολλά εφόδια που μπορούμε να χρησιμοποιούμε, όπως, παραδείγματος χάριν, το περιοδικό Η Σκοπιά σε επτά από τις Ινδικές γλώσσες μας. Έχω επίσης μια πολύ ευχάριστη κατοικία στην οποία μένω. Πράγματι, το να υπηρετή κανείς ολοχρονίως τον Θεό είναι μεγαλειώδες έργο. Πόσο ευγνώμων είμαι που ζητούσα και έτσι βρήκα εκείνο που τόσο πολύ ζητούσα—την αλήθεια του Θεού!