Γιατί να Παίρνετε τις Υποχρεώσεις Σοβαρά;
ΑΝΑΜΕΣΑ στις υποχρεώσεις που πολλοί άνθρωποι σήμερα δεν παίρνουν σοβαρά είναι η πληρωμή των φόρων. Η αποτυχία ν’ ανταποκριθή κανείς στις φορολογικές του υποχρεώσεις είναι γνωστή ως «φορολογική διαφυγή.» Σύμφωνα μ’ ένα πρώην εφοριακό, «η διαφυγή των φόρων γίνεται κοινωνικώς παραδεκτή. Πολλοί άνθρωποι το θεωρούν ως ένα διασκεδαστικό έγκλημα.»
Είναι καταφανές ότι πάρα πολλοί σήμερα προσπαθούν ν’ αποδείξουν εσφαλμένο εκείνο που είπε ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν: «Σ’ αυτόν τον κόσμο τίποτε δεν είναι βέβαιο εκτός από τον θάνατο και τους φόρους.» Ένα από τα πιο κτυπητά παραδείγματα τούτου ήταν ο πρώην αντιπρόεδρος μιας από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις χαλυβδουργείων. Επί είκοσι τρία χρόνια δεν είχε καν υποβάλει δήλωσι φόρων· μια αμέλεια που του στοίχισε $70.000 σε καθυστερημένους φόρους, ποινές και πρόστιμα. Ακόμη πιο αξιοσημείωτο ήταν το παράδειγμα του πρώην προϊσταμένου της Υπηρεσίας Έμμεσων Φόρων του κυριωτέρου φοροσυλλέκτου του έθνους. Απέφευγε να δηλώση $160.000 από τα εισοδήματά του, πράγμα για το οποίο του επεβλήθη πρόστιμο $15.000 και του κατελογίσθη επίσης ποινή φυλακίσεως πέντε ετών.
Υπάρχει χαλαρότης στο ν’ αναλαμβάνουν οι άνθρωποι τις υποχρεώσεις των σε κάθε σφαίρα των ανθρωπίνων σχέσεων και οι φόροι δεν είναι παρά μόνον ένας τομεύς. Έτσι ένα δημοφιλές Αμερικανικό περιοδικό ‘σπίτι και κήπος’ παραπονείται ότι σήμερα κανένας δεν ενδιαφέρεται, κανένας δεν παίρνει τις υποχρεώσεις σοβαρά: «Όλοι φροντίζομε για τη δική μας άνεση και ωφέλεια. . . . Οι υπηρεσίες χειροτερεύουν. Είναι δύσκολο να βρήτε κάποιον που θα σας επιδιορθώση κάτι και θα σας το κάμη από την πρώτη φορά καλά. . . . Δαπανηρά νέα προϊόντα χάνουν τα πόμολα και τα κουμπιά τους σαν φθηνά παιχνίδια. Οι σερβιτόροι ενεργούν σαν να σας κάνουν χάρι με το να σας σερβίρουν. Οι πωληταί στα καταστήματα φλυαρούν μεταξύ τους ενώ σεις περιμένετε. Τα ιατρεία προγραμματίζουν ραντεβού . . . σαν να μην είχε καμμιά αξία ο δικός σας χρόνος. . . . Οι αεροπορικές εταιρίες διοχετεύουν λανθασμένα χιλιάδες βαλίτσες.»
Ανάμεσα σε άλλα παραδείγματα που θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν είναι η αποτυχία των γαμήλιων συντρόφων να πάρουν σοβαρά τις υποχρεώσεις των. Ακόμη πιο διαδεδομένο είναι ότι οι άνθρωποι γενικά χονδροειδώς παραμελούν τις υποχρεώσεις των απέναντι στον Δημιουργό τους, τον Ιεχωβά Θεό.—Ιώβ 35:10, 11.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που τόσο πολλοί άνθρωποι αποτυγχάνουν να πάρουν σοβαρά τις υποχρεώσεις των. Παραδείγματος χάριν, όταν πρόκειται για τον Θεό, η καταφανής απάντησις είναι ότι αυτό οφείλεται σε έλλειψι πίστεως. Η στάσις ολοένα περισσοτέρων ανθρώπων είναι ότι ο Θεός είναι νεκρός, ή ότι ο Θεός δεν βλέπει ούτε φροντίζει, ή ότι ο Θεός δεν πρόκειται να κάμη τίποτε γι’ αυτό.—Ιεζεκιήλ 8:12· 2 Θεσσ. 3:2.
Όταν πρόκειται για άλλες υποχρεώσεις, πολλοί κάνουν προσπάθειες ορθολογισμού. Έτσι πολλοί δικαιολογούν την παράλειψί τους να καταβάλλουν τους φόρους προφασιζόμενοι ότι οι νόμοι για τους φόρους του εισοδήματος συχνά ευνοούν τους πλουσίους, ή διότι τα χρήματα των φόρων καταβάλλονται σε πλουσίους γαιοκτήμονας για να μη εντείνουν την καλλιέργειά τους. Όταν ένας πατέρας έχη δυσκολίες για να τα βγάλη πέρα, πιθανόν να νομίζη ότι η κλοπή των φόρων είναι το μικρότερο από τα δύο κακά. Ύστερα πάλι, ένας ερωτότροπος σύζυγος είναι πιθανόν να δικαιολογή την κλοπή των υποχρεώσεών του απέναντι στη σύζυγό του με το επιχείρημα ότι αυτή είναι οκνηρή και δεν τον εκτιμά.
Γιατί πρέπει να παίρνωμε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στον Θεό και στον συνάνθρωπό μας σοβαρά; Εν πρώτοις, διότι ο Θεός υπάρχει. Αυτό το ίδιο το σύμπαν αποδεικνύει την ύπαρξί του. Βλέπει τα πάντα· «δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχειλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.» Και προειδοποιεί ο Λόγος του: «Τινών ανθρώπων αι αμαρτίαι είναι φανεραί, και προπορεύονται αυτών εις την κρίσιν, εις τινας δε και επακολουθούσα.»—Εβρ. 4:13· 1 Τιμ. 5:24.
Πρέπει να παίρνωμε τις υποχρεώσεις μας σοβαρά επειδή αυτό είναι το δίκαιο, το ορθό και το καλό, το έντιμο πράγμα που πρέπει να γίνη. Δεν μπορούμε να διαφύγωμε τις συνέπειες του χρυσού κανόνος, ότι πρέπει να κάνωμε στους άλλους εκείνο που επιθυμούμε να κάνουν και αυτοί σε μας. Για να έχωμε καθαρή συνείδησι, να έχωμε αυτοσεβασμό, οφείλομε να καταβάλλωμε ειλικρινείς προσπάθειες για να ζούμε σύμφωνα μ’ εκείνο που γνωρίζομε ότι είναι ορθό. Υπάρχει ικανοποίησις, υπάρχει ένα αίσθημα δυνάμεως όταν έχωμε υπερνικήσει τον πειρασμό του να κλέψωμε την κυβέρνησι ή τους συντρόφους ή τους γείτονάς μας. Εκείνος που ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του είναι θαρραλέος σαν λέων, αλλ’ εκείνος που δεν ενεργεί έτσι είναι σαν την ύπουλη ύαινα.—Παροιμ. 28:1.
Και επί πλέον, υπάρχει πάντοτε η πιθανότης ν’ ανακαλυφθή κανείς. Σ’ αυτή την περίπτωσι μπορεί να πληρωθή πρόστιμο και να επιβληθή επίσης ποινή φυλακίσεως, για να μη πούμε τίποτε για την αισχύνη στην οποία το άτομο εκτίθεται. Και μόνο ο φόβος τέτοιων συνεπειών πρέπει να χρησιμεύση ως προληπτικό.
Ιδιαιτέρως οι γονείς έχουν την ευθύνη προς αυτή την κατεύθυνσι, και να εντυπώσουν στα τέκνα των την ανάγκη να παίρνουν τις υποχρεώσεις σοβαρά και να κάνουν και αυτοί το ίδιο. Ακόμη και πριν από τη σχολική ηλικία, τα παιδιά μπορούν να διδάσκωνται ν’ αναλαμβάνουν ευθύνη με το να φροντίζουν για τις προσωπικές των ανάγκες και να συνηθίζουν να έχουν τάξι, όπως παραδείγματος χάριν να τακτοποιούν τα παιχνίδια τους.
Καθώς μεγαλώνουν μπορούν να διδαχθούν να κάνουν πράγματα για άλλους, να βοηθούν τα νεώτερα αδέλφια τους, να βοηθούν τη μαμά στο νοικοκυριό, να βοηθούν τον μπαμπά στις μικροδουλειές που κάνει στο σπίτι. Πρέπει να διδάσκωνται να είναι αξιόπιστα, να εκπληρώνουν εκείνα που υπεσχέθησαν ή συνεφώνησαν να κάμουν. Πρέπει επίσης να διδαχθούν να παραδέχωνται την υποχρέωσι ότι είναι υπεύθυνα για τις πράξεις των. Πρέπει να διδαχθούν να δέχωνται τις συνέπειες των σφαλμάτων τους και όχι να προσπαθούν να βρίσκουν δικαιολογίες ή να μέμφωνται άλλους. Όλη αυτή η διαπαιδαγώγησις θα τα βοηθήση να παίρνουν τις υποχρεώσεις των σοβαρά όταν μπορούν να στηρίζωνται στον εαυτό τους.
Χωρίς αμφιβολία, εκείνοι που πρέπει να ενδιαφέρωνται περισσότερο από όλους όσον αφορά το να παίρνουν σοβαρά τις υποχρεώσεις των πρέπει να είναι αφιερωμένοι Χριστιανοί διάκονοι. Με το να έχουν αυτοί οι ίδιοι αναλάβει την υποχρέωσι να κάνουν το θέλημα του Θεού, είναι ιδιαιτέρως υπόλογοι σ’ αυτόν. Έχουν την υποχρέωσι ν’ αποδίδουν στον Καίσαρα εκείνα που ανήκουν στον Καίσαρα, αλλά ν’ αποδίδουν στον Θεό εκείνα που ανήκουν στον Θεό. (Μάρκ. 12:17) Στο ν’ αποδίδη κανείς στον Καίσαρα εκείνα που ανήκουν σ’ αυτόν συμπεριλαμβάνεται και το να πληρώνη φόρους. Και στο ν’ αποδίδη στον Θεό εκείνα που ανήκουν στον Θεό περιλαμβάνεται και το να παίρνουν σοβαρά την αποστολή τους ως μάρτυρες για το όνομα και τη βασιλεία του Θεού. (Ησ. 43:10-12· Ματθ. 24:14) Περιλαμβάνει επίσης το να παίρνουν σοβαρά την υποχρέωσί τους να διάγουν μια δίκαιη, και καθαρή Χριστιανική ζωή. Περιλαμβάνει επίσης το να παίρνουν σοβαρά την υποχρέωσί τους να συναθροίζονται μαζί με τους ομοίους των Χριστιανούς για αμοιβαία ενθάρρυνσι.—Γαλ. 5:22, 23· Εβρ. 10:24, 25.
Γιατί να παίρνωμε τις υποχρεώσεις σοβαρά; Εν συντομία, διότι ο Θεός το απαιτεί. Επειδή είναι το ορθό και σοφό πράγμα, ναι, το πράγμα που αξίζει πιο πολύ.