Σύντροφοι Νικηταί Κατά του Κόσμου

1. Η νίκη του Ιησού κατά του κόσμου για ποιους θέτει ένα υπόδειγμα, και πώς ο ηλικιωμένος απόστολος Ιωάννης απετέλεσε παράδειγμα τούτου;

Η ΝΙΚΗ του Ιησού κατά του κόσμου χωρίς να εμπλακή σε σύγκρουσι με τη χρήσι στρατιωτικών όπλων στέκει σαν ένα υπόδειγμα για τους μαθητάς του. Οι πιστοί του απόστολοι τον πρώτον αιώνα μ.Χ. μιμήθηκαν αυτό το υπόδειγμα. Όλο το μίσος του κόσμου επί δεκαετηρίδες δεν μπόρεσε να διασπάση την ακλόνητη αφοσίωσί των στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού και να κατασιωπήση την κήρυξί της σ’ όλον τον κόσμο. Λίγα χρόνια πριν από το τέλος του αιώνος εκείνου ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης, που ήταν ασφαλώς ο τελευταίος από τους αποστόλους που ζούσε ακόμη, έγραψε σε αδελφούς του χριστιανούς και είπε: «Εγώ ο Ιωάννης ο και αδελφός σας, και συγκοινωνός εις την θλίψιν και εις την βασιλείαν και την υπομονήν του Ιησού Χριστού, ήμην εν τη νήσω τη καλούμενη Πάτμω, διά τον λόγον του Θεού, και διά την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκάλ. 1:9) Οι αληθινοί μαθηταί του Ιησού, όπως κι εκείνοι οι πιστοί απόστολοι, μιμούνται το υπόδειγμά του για να κερδίσουν τη νίκη κατά του κόσμου αυτού του εικοστού αιώνος.

2. Πώς, σύμφωνα με την προφητεία για τα δεινά των ακολούθων του, ο Ιησούς είναι αντικείμενον μίσους του κόσμου;

² Ο Ιησούς Χριστός, μολονότι δεν είναι πλέον στην επίγεια σκηνή, αποτελεί αντικείμενο παγκοσμίου μίσους και σήμερα ακόμη. Μ’ αυτή τη δήλωσι μπορεί να μη συμφωνούν το ένα δισεκατομμύριο περίπου εκκλησιαστικά μέλη του Χριστιανικού κόσμου που θα επιμείνουν λέγοντας, «Εμείς δεν τον μισούμε!» Και ωστόσο υπάρχει ένας τρόπος δοκιμασίας με τον οποίον μπορούμε να γνωρίζωμε αν μισούμε σήμερα τον Ιησούν. Ο Ιησούς, σε μια προφητεία του σχετικά με το τι θα υφίσταντο οι μαθηταί του, είπε τα εξής προειδοποιητικά λόγια σ’ αυτούς: «Θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου. Ο δε υπομείνας έως τέλους αυτός θέλει σωθή.» «Τότε θέλουσι σας παραδώση εις θλίψιν και θέλουσι σας θανατώσει· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου.» (Ματθ. 10:22· 24:9) Λογικά, λοιπόν, το μίσος εναντίον των μαθητών του Χριστού για το όνομά του σημαίνει ταυτόχρονα μίσος εναντίον του Ιησού.

3. Ποια νίκη πρέπει ομοίως να κερδίση κανείς για να παραμείνη γνήσιος ακόλουθος του Ιησού, και ποια θα είναι η αμοιβή του;

³ Δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε τη γυμνή αλήθεια: οι γνήσιοι μαθηταί του Ιησού Χριστού πρόκειται ν’ αντιμετωπίσουν και να υπομείνουν οποιαδήποτε μορφή βίας, αλλά χωρίς ένοπλη σύγκρουσι, όπως έγινε και με τον ίδιο τον Ιησού. Το ερώτημα για ένα μαθητή είναι, θα τον νικήση ο κόσμος ή αυτός θα νικήση τον κόσμο; Αν ηττηθή, πρέπει και να υποστή τις θλιβερές συνέπειες της ήττας. Αν όμως νικήση τον κόσμο, θ’ ανταμειφθή με το μεγαλειώδες βραβείο της νίκης—από το χέρι του Θεού.

4. Τι αποδεικνύει σήμερα ότι το να μισήται κανείς απ’ όλα τα έθνη και τους λαούς ένεκα του ονόματος του Χριστού δεν σημαίνει ότι μισείται απλώς επειδή λέγεται Χριστιανός;

⁴ Και τι σημαίνει το να μισήται κανείς απ’ όλους τους ανθρώπους και τα έθνη για το όνομα του Χριστού; Μήπως σημαίνει να μισήται από ανθρώπους και έθνη απλώς επειδή λέγεται Χριστιανός; Όχι σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια θρήσκοι άνθρωποι που λέγονται «Χριστιανοί» και οι οποίοι εκτιμώνται από τον υπόλοιπο κόσμο της ανθρωπότητος και έχουν φιλικές σχέσεις μαζί του. Ποιοι είναι αυτοί οι λεγόμενοι Χριστιανοί που απολαμβάνουν τη φιλία του κόσμου και δεν υφίστανται το μίσος του κόσμου; Σύμφωνα με όλες τις παρατηρήσεις, αυτοί είναι τα μέλη των θρησκευτικών δογμάτων του Χριστιανικού κόσμου. Αυτοί δεν υφίστανται διωγμό ως τάξις. Δεν τίθενται εκτός νόμου και δεν θεωρούνται παράνομοι ως τάξις και δεν ωθούνται κάτω από την επιφάνεια. Αυτοί μάχονται μεταξύ τους όχι διότι καλούνται Χριστιανοί, αλλ’ επειδή ανήκουν σε διάφορα θρησκευτικά δόγματα του Χριστιανικού κόσμου. Το ζήτημα είναι από ποια θρησκευτική εξουσία θέλουν να κυβερνώνται.

5. Τι σημαίνει, λοιπόν, η έκφρασις του Ιησού «διά το όνομά μου»;

⁵ Η έκφρασις του Ιησού «διά το όνομά μου» σημαίνει για την προσκόλλησι στον Ιησού λόγω της επίσημης ιδιότητός του ως του Μεσσιανικού Βασιλέως που διωρίσθηκε από τον Ιεχωβά Θεό. Σημαίνει για το ότι ομολογούμε και υπακούομε σ’ αυτόν ως πραγματικό Κύριο, ως τον ουράνιο Κύριό μας, του οποίου εκτελούμε τις εντολές, επειδή είναι ανώτερες από τις εντολές οποιουδήποτε επιγείου άρχοντος. Σημαίνει ότι υποστηρίζομε τη Μεσσιανική κυβέρνησι που εκπροσωπεί και δεν μοιράζομε την αφοσίωσί μας με την ανάμιξι στις υποθέσεις οποιασδήποτε επίγειας ανθρωποποίητης εξουσίας. Σημαίνει ότι θεωρούμε τον εαυτό μας σαν δούλο του Ιησού Χριστού και ενεργούμε σαν δούλος που δεν ανήκει στον εαυτό του αλλ’ αγοράσθηκε από τον Ιησού Χριστό με θυσία της ζωής του. Σημαίνει επίσης ότι είμεθα μάρτυρες του Θεού και Πατρός του Ιησού Χριστού, δηλαδή του Ιεχωβά, της Πηγής της Μεσσιανικής βασιλείας.

6. Τι σημαίνει, λοιπόν, το να καλούμεθα με το όνομα του Χριστού, και τι απαιτείται για να ζούμε σύμφωνα με το όνομά του;

⁶ Επομένως το να καλήται κανείς με το όνομα του Χριστού σημαίνει πολύ περισσότερο από απλώς καθαρή ζωή. Απαιτείται ν’ αναγνωρίζεται κανείς ότι δεν ανήκει στο παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων του οποίου ο Χριστιανικός κόσμος αποτελεί το πιο εξέχον και ισχυρό μέρος, αλλ’ ότι ανήκει στο καθαρό νέο δίκαιο σύστημα, που επιφυλάσσει ο Θεός για τους κατοίκους της γης. Θεωρείται σαν να είναι ένας προσωρινός κάτοικος αυτού του παγκοσμίου συστήματος πραγμάτων που πρόκειται να παρέλθη. (1 Πέτρ. 2:11) Αυτό αποκλείει έναν αληθινό Χριστιανό να είναι ενωμένος με τους ανθρώπους του κόσμου και να συμμορφώνεται με τους τρόπους του, να συγκινήται και να επηρεάζεται από τον κοσμικόφρονα εθνικισμό, από την υπερηφάνεια της επίγειας χώρας του. Ο Ιησούς είπε στους εθνικιστάς Ιουδαίους για τον εαυτό του: «Σεις είσθε εκ των κάτω, εγώ είμαι εκ των άνω. Σεις είσθε εκ του κόσμου τούτου· εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου τούτου.» (Ιωάν. 8:23) Έτσι ο Ιησούς δεν έκαμε τον εαυτό του μέρος του κόσμου τούτου ούτε υιοθέτησε ποτέ τις ιδιοτελείς φιλοδοξίες του. Για να ζη ένας μαθητής του Χριστού σύμφωνα με το όνομά του πρέπει ομοίως να μη αποτελή μέρος του κόσμου τούτου.—Ιωάν. 17:14, 16.

7. Ποια είναι η φυσική αντίδρασις των κοσμικών για την μη συμμετοχή των αληθινών Χριστιανών στις προσφιλείς κοσμικές υποθέσεις, και πώς το εξήγησε αυτό ο Ιησούς;

⁷ Μήπως μια τέτοια θέσις υποκινεί απέχθεια ή προξενεί μια έξαψι αγανακτήσεως στο άτομο που διάκειται φιλικώς μ’ αυτόν τον κόσμο; Το εχθρικό αυτό αίσθημα είναι μια συνήθης αντίδρασις απέναντι του αληθινού μαθητού του Χριστού που δεν συμμετέχει στις προσφιλείς υποθέσεις αυτού του κόσμου. Οι κοσμικοί άνθρωποι δεν αγαπούν αυτή τη Χριστιανική στάσι, όπως ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του. Επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, διά τούτο σας μισεί ο κόσμος.» (Ιωάν. 15:19) Το όνομα του Ιησού σημαίνει χωρισμό απ’ αυτόν τον κόσμο. Το να μισήται κανείς για το όνομα του Χριστού σημαίνει ότι μισείται επειδή δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του κόσμου τούτου, εφόσον ο Χριστός τον εξέλεξε απ’ αυτόν τον κόσμο.

ΜΙΣΟΥΝΤΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ

8. Η κήρυξις της βασιλείας του Θεού από τον Χριστό πώς διαθέτει τον κόσμο απέναντι του κήρυκος της Βασιλείας, και γιατί;

⁸ Ο Ιησούς είπε ενώπιον του Κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· . . . τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» (Ιωάν. 18:36) Πώς, λοιπόν, εκείνος που είναι πραγματικός Χριστιανός θα μπορούσε ν’ αποτελή μέρος του κόσμου τούτου και συγχρόνως να είναι υπέρ της βασιλείας του Θεού διά του Χριστού, η οποία δεν αποτελεί μέρος του κόσμου τούτου και δεν προέρχεται απ’ αυτόν τον κόσμο; Ένας αληθινός Χριστιανός δεν θα μπορούσε να το κάμη αυτό, διότι ο Ιησούς είπε ότι Σατανάς ή Διάβολος είναι ο «άρχων του κόσμου τούτου.» (Ιωάν. 12:31· 14:30· 16:11) Γι’ αυτόν τον λόγο το κήρυγμα της μη κοσμικής βασιλείας του Ιησού του Μεσσίου θα προκαλέση το μίσος του κόσμου σ’ εκείνον που την κηρύττει· θα θέση τον κόσμο εναντίον εκείνου που την κηρύττει. Έτσι έκαμε στην περίπτωσι του ίδιου του Ιησού· έτσι έκαμε και θα κάμη στην περίπτωσι των αληθινών μαθητών του.

9. Για ποιο λόγο πρέπει ο κήρυξ της Βασιλείας να εγκαρτερή ως το τέλος για να κερδίση τη νίκη κατά του κόσμου;

⁹ Και όμως ο Ιησούς, αφού είπε ότι το μίσος του κόσμου θα επήρχετο στους μαθητάς του, πρόσθεσε: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:13, 14) Το κήρυγμα αυτής της βασιλείας, μολονότι αποτελεί αγαθά νέα, επισύρη το μίσος του κόσμου. Γιατί; Διότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού και οι πολιτικές βασιλείες του κόσμου είναι εχθροί. Για ν’ αναλάβη η βασιλεία του Θεού διά του Χριστού την πλήρη διακυβέρνησι της γης, απαιτείται να θέση τέρμα στα ανθρωποποίητα βασίλεια του κόσμου τούτου για πάντα. (Δαν. 2:44) Εδώ λοιπόν είναι που πρέπει να νικήσουν τον κόσμο οι γνήσιοι Χριστιανοί.

10. Για να νικήση ο Χριστιανός ποιο έργο πρέπει να κάμη που θα προκαλέση το μίσος του κόσμου και τίνος το παράδειγμα πρέπει να μιμηθή;

¹⁰ Πώς; Όχι με το να έχουν τη Γραφή στο ένα χέρι και ένα ξίφος ή χειροβομβίδα ή ταχυβόλο όπλο στο άλλο! Αλλά προκαλώντας το μίσος του κόσμου και προχωρώντας ειρηνικά, άοπλοι, στο κήρυγμα ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ σε όλον τον κόσμο για μαρτυρία σε όλα τα έθνη χωρίς εξαίρεσι, προτού έλθη το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ο κήρυξ της βασιλείας δεν πρέπει ν’ αφήση το μίσος του κόσμου, την εχθρότητα και την εναντίωσι να τον νικήσουν. Αυτός βρίσκεται κάτω από τις ανώτερες διαταγές εκείνου ο οποίος του έδωσε εντολή να κηρύττη αυτό το ευαγγέλιο, δηλαδή του Ιησού Χριστού, που είναι ο Κύριός του. Πρέπει να είναι σαν τον Κύριο και Διδάσκαλό του. Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο μεγαλύτερος Κήρυξ των αγαθών νέων από τον Θεό επάνω στη γη. Εκείνοι που καλούνται με το όνομά του κάνουν όπως κι εκείνος· οφείλουν να κάνουν όπως εκείνος είπε και έκαμε. Για πρώτη φορά, όταν είχε τελειώσει το κήρυγμα της βασιλείας του παρά το μίσος και την εναντίωσι του κόσμου, είπε: «Εγώ ενίκησα τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:33) Έτσι μας έδωσε το παράδειγμα.

11. Τι έργον υπάρχει να γίνη ακόμη, και πότε μόνο μπορεί να γίνη λόγος για πλήρη νίκη;

¹¹ Υπάρχει ακόμη κήρυγμα ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ για να γίνη σε όλον τον κόσμο. Από το μεταπολεμικό έτος 1919, αυτό το ευαγγέλιο έχει κηρυχθή από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά αδιάκοπα ως τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι σήμερα ακόμη. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν τη θεία εντολή μέσω του Χριστού να μη παύσουν να φέρουν μαρτυρία για τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού σ’ όλον τον κόσμο ώσπου να έλθη το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Μόνον όταν θα έχουν κηρύξει «τούτο το ευαγγέλιον» ως το τέλος και η νικηφόρος βασιλεία θα τερματίση πλήρως αυτό το κοσμικό σύστημα, θα μπορούν να πουν, ο καθένας για τον εαυτό του: «Ενίκησα τον κόσμον.»

12. Για να κερδηθή αυτή η νίκη, τι είδους θάρρος χρειάζεται, όπως λέγει ο απόστολος Ιωάννης;

¹² Μια τέτοια νίκη είναι δυνατή για μας! Ο Ιησούς Χριστός θα έχη και άλλους νικητάς που ενίκησαν τον κόσμο αυτόν. Η νίκη θα κερδηθή δύσκολα, αλλά μπορεί να κερδηθή, όπως μας αποδεικνύει η νίκη του ίδιου του Ιησού. «Θαρσείτε,» είπε ο Ιησούς. Και για να κερδίση κανείς τη νίκη χρειάζεται θάρρος. Πρέπει να είναι ένα θάρρος που προέρχεται από την πίστι στον Παντοδύναμο Θεό. Σ’ αυτό το σημείο ο απόστολος Ιωάννης, που κατέγραψε τα θριαμβευτικά λόγια του Ιησού, είπε λίγο πριν από τη δική του νίκη κατά του θανάτου: «Αυτή είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού· και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι. Διότι παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού, νικά τον κόσμον, και αυτή είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών. Τις είναι ο νικών τον κόσμον, ειμή ο πιστεύων, ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού;»—1 Ιωάν. 5:3-5.

13. Ποιοι έχουν σήμερα τη ‘νικηφόρο αρχή’ της πίστεως, και πώς καταδεικνύεται αυτό εν σχέσει με τον Ιησούν, τον υιόν της Μαρίας;

¹³ Είναι ουσιώδες να έχωμε αυτή την πνευματική ιδιότητα της πίστεως, όπως αποδίδει τα λόγια του Ιωάννου η μετάφρασις «Γουέυμαουθ» του 1902: «Διότι κάθε τέκνον του Θεού νικά τον κόσμον και η νικηφόρος αρχή που έχει υπερνικήσει τον κόσμον είναι η πίστις μας. Ποιος υπερνικά τον κόσμον παρά μόνον εκείνος που πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού;» (1 Ιωάν. 5:4, 5) Αυτή η νικηφόρος αρχή πίστεως είναι η εσωτερική δύναμις που υποκινεί τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά σήμερα και τους κρατεί πιστούς στον Υιόν του Θεού. Αυτοί πιστεύουν ότι ο Ιησούς δεν ήταν ένας απλός άνθρωπος που γεννήθηκε από έναν απλό άνθρωπο νυμφευμένο με μια σύζυγο, αλλ’ ότι γεννήθηκε από μια Ιουδαία παρθένο στη μήτρα της οποίας ο Παντοδύναμος Θεός μετεβίβασε τη ζωή του μονογενούς του Υιού από τον ουρανό, για να γεννηθή ως ένας ανθρώπινος Υιός του Θεού. Πιστεύουν ότι ευθύς μετά το βάπτισμά του στον Ιορδάνη Ποταμό, αναγεννήθηκε με το άγιο πνεύμα του Θεού και εχρίσθη ως Μεσσίας· και την τρίτη μέρα του θυσιαστικού του θανάτου «απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει, κατά το πνεύμα της αγιωσύνης, διά της εκ νεκρών αναστάσεως.»—Ρωμ. 1:3, 4· Πράξ. 13:32, 33.

14. Πώς δείχνουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά ότι προσέχουν την προειδοποίησι του Ιωάννου ως προς τους αντιχρίστους;

¹⁴ Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, δίνοντας προσοχή στις προειδοποιήσεις του αποστόλου Ιωάννου για τους αντιχρίστους που επρόκειτο να εγερθούν στη διάρκεια αυτού του ‘τέλους του συστήματος πραγμάτων’ δεν αφέθησαν ν’ απατηθούν και να παρασυρθούν από ψευδοχρίστους, αντιχρίστους που παρουσιάζονται στον Χριστιανικό κόσμο ή τελούν υπό την προστασία του Χριστιανικού κόσμου, όπως είναι τα Ηνωμένα Έθνη για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Αυτοί αναγνώρισαν τον αληθινό Μεσσία, τον αληθινό Χριστό, και προσηλώνονται σ’ αυτόν και στη θεόδοτη βασιλεία που εκπροσωπεί. Πιστεύουν ότι αυτή η Μεσσιανική βασιλεία ιδρύθηκε στους ουρανούς το έτος 1914 μ.Χ., στο τέλος των καιρών των Εθνών. Επομένως δεν μπορούν να δεχθούν και να λατρεύσουν το συμβολικό «θηρίον,» δηλαδή, το Διαβολικό παγκόσμιο σύστημα πολιτικής διακυβερνήσεως, ως την δικαιωματική κυβέρνησι της γης. Ούτε μπορούν να λατρεύσουν και να στηρίξουν τις ελπίδες των στην πολιτική εικόνα αυτού του θηρίου, δηλαδή, στα Ηνωμένα Έθνη που έχει ο Χριστιανικός κόσμος υπό την προστασία του για την διαιώνισι της ατελούς ανθρώπινης κυριαρχίας σε όλη την ανθρωπότητα επ’ άπειρον.

15. Πώς οι Χριστιανοί λαμβάνουν τη στάσι των μ’ εκείνους που περιγράφονται στην Αποκάλυψι 15:2-4;

¹⁵ Ποτέ, μα ποτέ, δεν μπορούν να κάμουν ένα τέτοιο ειδωλολατρικό πράγμα. Με μια πίστι που νικά τις απάτες του κόσμου τούτου, λαμβάνουν τη στάσι των μ’ εκείνους που εξεικονίζονται στο 15ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως που δόθηκε στον Ιωάννη, εδάφια 24, όπου ο απόστολος Ιωάννης λέγει: «Και είδον ως θάλασσαν υαλίνην μεμιγμένην με πυρ· και εκείνους οίτινες ενίκησαν κατά του θηρίου και κατά της εικόνος αυτού, και κατά του χαράγματος αυτού, και κατά του αριθμού του ονόματος αυτού, ισταμένους επί την θάλασσαν την υαλίνην, έχοντας κιθάρας του Θεού· και έψαλλον την ωδήν Μωυσέως του δούλου του Θεού, και την ωδήν του Αρνίου, λέγοντες, Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε Θεέ Παντοκράτωρ· δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, βασιλεύ των αγίων. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Κύριε, και δοξάσει το όνομά σου; διότι είσαι μόνος όσιος· διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν έλθει και προσκυνήσει ενώπιόν σου· διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν.»—Αποκάλ. 15:2-4.

16. Από τι βγήκαν νικηταί έως τώρα οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, και πότε μόνον θα είναι πλήρης η νίκη των;

¹⁶ Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, ενεργώντας σύμφωνα με την πίστι των στον Ιεχωβά Θεό τον Παντοκράτορα και στον Υιό του Ιησούν Χριστόν, έχουν ως τώρα ‘νικήσει το θηρίον και την εικόνα του και τον αριθμό του ονόματός του.’ Αυτό το έκαμαν μολονότι το πολιτικό «θηρίον» επολέμησε εναντίον τους και προσωρινά τους ενίκησε στη διάρκεια του Αʹ Παγκοσμίου Πολέμου. (Αποκάλ. 13:7) Αλλά η νίκη εναντίον του παγκοσμίου πολιτικού συστήματος διακυβερνήσεως του Διαβόλου και της πολιτικής εικόνος του (των Ηνωμένων Εθνών) δεν είναι ακόμη πλήρης, ενόσω ο Υπέρτατος Κύριος ο Θεός τους επιτρέπει να παραμείνουν στη γη. Θα βγούμε νικηταί πλήρως μόνον όταν το πολιτικό «θηρίον» με τον επαίσχυντο αριθμό 666 καταστραφή στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. (Αποκάλ. 13:18) Αν επιθυμούμε να είμεθα νικηταί μαζί με τον Ιησού Χριστό τον Υιόν του Θεού εναντίον αυτής της εχθρικής οργανώσεως, πρέπει να εξακολουθήσωμε να φυλαγώμεθα ώστε να μη σημειωθούμε ως δούλοι με τον αριθμό του ονόματος του «θηρίου» και να μη λατρεύωμε ειδωλολατρικά την πολιτική του εικόνα.

17. Αν έχωμε τέτοια νικηφόρα πίστι, τι δεν θα παύσωμε να κάνωμε και γι’ αυτό τι αποφασίζομε να κάνωμε;

¹⁷ Έχομε όμως τη νικηφόρο πίστι με την οποία να το κάνωμε αυτό; Αν ναι, τότε δεν θ’ αφήσωμε ποτέ το «θηρίον» να μας κάμη να παύσωμε να κηρύττωμε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» ως τότε που θα τελειώση η μαρτυρία της βασιλείας σε όλη την οικουμένη. Η νίκη μας πρόκειται να είναι όχι απλώς εναντίον του «θηρίου» και της «εικόνος» του, αλλά εναντίον του κόσμου όπως ήταν και η νίκη του Ιησού Χριστού. Δεν θ’ αφήσωμε λοιπόν το μίσος του κόσμου και τη θλίψι που μας προξενεί ο κόσμος να υπερισχύσουν και να μας εξαναγκάσουν ν’ αποστατήσωμε από τον Θεό. Ως τότε που αυτός ο ίδιος θα κερδήση τη δική του προσωπική νίκη στον Αρμαγεδδώνα, θα εξακολουθήσωμε να ψάλλωμε τους αίνους του ώστε άτομα από όλα τα έθνη να έλθουν και να λατρεύσουν ενώπιόν του μέσω του νικηφόρου Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού.