Βρίσκεται Χαρά στην Εκπαίδευσι των Παιδιών
1, 2. (α) Ποια πείρα είχε ο Βασιλεύς Σολομών κρίνοντας μεταξύ δύο μητέρων, και τι τον εβοήθησε να κρίνη ορθά; (β) Πώς η σχέσις αίματος επηρεάζει εκείνο που κάνει ένα άτομο;
Ο ΣΟΦΟΣ Βασιλεύς Σολομών στη διάρκεια της βασιλείας του παρεκλήθη να κρίνη μεταξύ δύο γυναικών που έμεναν στο ίδιο σπίτι και είχαν γεννήσει γυιους. Μια νύχτα το ένα παιδί πέθανε και η μητέρα του αθόρυβα το άλλαξε με το ζωντανό παιδί της άλλης. Το πρωί η πραγματική μητέρα, ανακαλύπτοντας ότι το νεκρό παιδί δεν ήταν δικό της, κατηγόρησε την ανέντιμη μητέρα για κλοπή, και η υπόθεσις φέρθηκε ενώπιον του Σολομώντος. Ο Σολομών, επειδή δεν μπορούσε να εξακριβώση την αλήθεια του ζητήματος, διέταξε να κοπή στη μέση το ζωντανό παιδί ώστε να λάβη η κάθε μια που διεκδικούσε το παιδί το μερίδιόν της. Η αφήγησις λέγει: «Τότε η γυνή, της οποίας ήτο ο υιός ο ζων, ελάλησε προς τον βασιλέα, (διότι τα σπλάγχνα αυτής συνεπόνεσαν διά τον υιόν αυτής,) και είπεν, Ω, κύριέ μου! δος εις αυτήν το παιδίον το ζων, και κατ’ ουδένα τρόπον μη θανάτωσης αυτό. . . . Τότε αποκριθείς ο βασιλεύς είπε, Δότε εις αυτήν το παιδίον το ζων, και κατ’ ουδέ να τρόπον μη θανατώσητε αυτό· αυτή είναι η μήτηρ αυτού.» (1 Βασ. 3:26, 27) Ο Σολομών καταλάβαινε την αγάπη των γονέων για τα παιδιά. Όχι μόνο από πείρα το έμαθε αυτό, επειδή και ο ίδιος ήταν πατέρας, αλλά και ήξερε καλά τη θεία άποψι της οικογενειακής διατάξεως όπως διατυπώνεται στις Γραφές.
2 Μια στενή οικογενειακή σχέσις αποτελεί ευλογία. Όταν ο Ανδρέας από τη Βηθσαϊδά έμαθε την ταυτότητα του Μεσσίου, σε ποιον πήγε πρώτα με αυτά τ’ αγαθά νέα; «Ούτος πρώτος ευρίσκει τον εαυτού αδελφόν Σίμωνα, και λέγει προς αυτόν, Ευρήκαμε τον Μεσσίαν, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι ο Χριστός.» Η εξ αίματος συγγένεια δημιουργεί ένα δεσμό που δεν μπορεί να τον αρνηθή κανείς. Ο τρόπος με τον οποίον ενήργησε ο Ανδρέας ήταν φυσικός.
3. Γιατί η Χριστιανική αδελφοσύνη είναι ένας ακόμη πιο ισχυρός ενωτικός δεσμός;
3 Υπάρχει και ένας στενώτερος ακόμη ενωτικός δεσμός, που είναι η Χριστιανική αδελφοσύνη. Στην επιστολή προς Ρωμαίους 12:10 η Γραφή λέγει: «Γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφίας προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους.» Στην επιστολή 1 Πέτρου 5:9 γίνεται λόγος για «τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω.» Στο κατά Μάρκον 10:29, 30 οι σαρκικοί δεσμοί παραβάλλονται μ’ εκείνους που φέρνει η αλήθεια, ο δε Ιησούς λέγει: «Αληθώς σας λέγω, δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν, ή αδελφούς, ή αδελφάς, ή πατέρα, ή μητέρα, ή γυναίκα, ή τέκνα, ή αγρούς, ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, δεν θέλει λάβει εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω, οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς, μετά διωγμών, και εν τω ερχομένω αιώνι ζωήν αιώνιον.» Οι Χριστιανοί έχουν μάθει ότι οι αδελφοί στην αλήθεια έχουν κάτι που δεν το έχουν ούτε οι φυσικοί σαρκικοί αδελφοί.—Ιωάν. 13:34, 35.
4. Γιατί οι Χριστιανικές οικογένειες μπορεί να ελπίζουν να έχουν μια ενότητα που άλλες οικογένειες δεν μπορούν να την έχουν;
4 Αλλ’ όταν η οικογένειά σας συνδυάζη και τις δύο σχέσεις, είσθε πραγματικά σε μια ευνοϊκή θέσι. Οι γονείς που είναι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι δούλοι του Θεού έχουν τη φυσική αγάπη για τα παιδιά τους που ενεφύτευσε ο Θεός στο ανθρώπινο γένος. Έχουν επίσης την ευκαιρία να σφυρηλατήσουν μια ενότητα στον οικογενειακό κύκλο που μπορεί να φέρη ευτυχία και ευχαρίστησι που δεν επιτυγχάνονται με άλλα μέσα. Μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να γίνουν πιστοί δούλοι του Θεού· αυτό όχι μόνο θα συνδέση περισσότερο την οικογένεια, αλλά και αποτελεί την καλύτερη κληρονομιά που θα μπορούσε να μεταβιβασθή στα τέκνα. Σήμερα, όμως, αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο μπορεί να φαίνεται.
ΠΡΟΛΗΨΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ
5, 6. (α) Τι θα βοηθήση τους γονείς στην πρόληψι προβλημάτων που μπορεί να χρειάζεται φροντίδα; (β) Πώς μπορούν να αφήνωνται ανοιχτές οι γραμμές επικοινωνίας μεταξύ των γονέων και των παιδιών των;
5 Στην ανατροφή μιας οικογενείας εγείρονται προβλήματα. Δεν είναι καλό να φανταζώμεθα ότι δεν θα υπάρξουν προβλήματα, διότι θα υπάρξουν. Να έχετε λοιπόν ανοιχτά τα μάτια σας και τ’ αυτιά σας για οτιδήποτε σημεία που δείχνουν ύπαρξι προβλημάτων. Όταν το παιδί σας έρχεται σε σας με μικρά προβλήματα, δεν είναι σωστό να το διώχνετε με βεβιασμένες απαντήσεις. Τότε είναι κατάλληλη ώρα να δείξετε ζωηρό ενδιαφέρον για ό,τι είναι μέσα στη διάνοια του παιδιού και να το κάμετε να εκφρασθή με ερωτήσεις. Πολλοί γονείς λέγουν ότι δυσκολεύονται να κάνουν τα παιδιά τους να μιλήσουν, να τους πουν τι έχουν μέσα στο νου τους. Μήπως αυτό οφείλεται στο ότι οι ίδιοι οι γονείς κατέπνιξαν μια συνομιλία στο παρελθόν, όταν τα παιδιά ήθελαν να τους μιλήσουν και εχρειάζοντο βοήθεια. Τι ασύνετο πράγμα είναι να αποκρούετε μια συνομιλία με το παιδί σας απλώς επειδή δεν έχετε διάθεσι εκείνη, την ώρα.
6 Ο γονεύς που αγρυπνεί για να μιλήση για ωρισμένα πράγματα με το παιδί του και δείχνει μια γνήσια προθυμία να συζητήση για οποιοδήποτε θέμα, δεν θα βρη κλειστή τη γραμμή επικοινωνίας, αλλά θα την βρίσκη πάντοτε ανοιχτή και γεμάτη με μηνύματα που θα του λέγουν τι χρειάζεται να γνωρίζη και τι συμβάλλει στη θέρμη και κατανόησι των οικογενειακών σχέσεων. Ένας γονεύς, που είναι πρόθυμος ν’ ακούη, συχνά θα έχη παιδιά που θα είναι επίσης πρόθυμα να μιλούν. Αλλά μήπως τα παιδιά θα πάνε στους γονείς των με μεγάλα προβλήματα, αν οι γονείς δεν δίνουν προσοχή στα μικρά προβλήματα, βοηθώντας στη λύσι των και με τρόπο που αντανακλά καλωσύνη και κατανόησι; Έχετε σεις τώρα ένα πιστό φίλο της εμπιστοσύνης σας, στον οποίον θα μπορούσατε να πάτε μ’ ένα σοβαρό πρόβλημα, γνωρίζοντας ότι αυτός θα διαθέση χρόνο για ν’ ακούση όλα όσα θα του πήτε και δεν θα σας βλέπη με κατήφεια επειδή έχετε πρόβλημα; Κάθε παιδί πρέπει να αισθάνεται μ’ αυτόν τον τρόπο για τους γονείς του. Έχουν τα παιδιά σας αυτό το αίσθημα της εμπιστοσύνης για σας; Οι Παροιμίες 17:17 λέγουν: «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται διά καιρόν ανάγκης.» Είναι πολύ θλιβερό πράγμα όταν ένα παιδί πρέπει ν’ αναζητήση αυτή τη σχέσι έξω από τον οικογενειακό κύκλο.
7. Τι περιλαμβάνει η καλή κυβέρνησις ενός οίκου;
7 Ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι ο επίσκοπος πρέπει να «κυβερνά καλώς τον εαυτού οίκον, να έχη τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητας· (διότι εάν δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πώς θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;).» (1 Τιμ. 3:4, 5) Αυτό δεν σημαίνει ότι οσονδήποτε χρόνο και αν δαπανά ένας πατέρας σε άλλα συμφέροντα, είναι εν τάξει εφόσον παρεμβαίνει και χειρίζεται ζητήματα, όταν τα παιδιά του βρίσκωνται σε δυσχερή θέσι. Όχι. Πρέπει να κυβερνά την οικογένειά του μ’ ένα καλό τρόπο, με επιμελή παρακολούθησι, με το να προλαμβάνη τα προβλήματα, προβλέποντας το τι θα μπορούσε να συμβή σ’ εκείνους που είναι κάτω από την φροντίδα του. Η προληπτική συμβουλή είναι πολύ καλύτερη από την επανορθωτική συμβουλή. Ένας πατέρας που δίνει ιδιαίτερη προσοχή στην πρόληψι προβλημάτων είναι σοφότερος από ένα πατέρα που εκπληρώνει το χρέος του με το να προσπαθή να τα λύση όταν αναφύονται. Είναι αλήθεια ότι οι δικηγόροι αποχτούν φήμη όταν διεξάγουν μάχες στα δικαστήρια. Αλλά οι Χριστιανοί πατέρες αποχτούν καλή φήμη όταν κυβερνούν μ’ ένα τρόπο που αποτρέπει τα προβλήματα.
ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗ ΠΕΠΕΙΡΑΜΕΝΟΥΣ
8. Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να έχουν την ορθή άποψι απέναντι της πείρας;
8 Τα παιδιά έχουν αποκτήσει περιωρισμένη μόνον πείρα στη ζωή, αλλά δεν κάνει καλό στους γονείς να το υπενθυμίζουν αυτό συνεχώς στα παιδιά. Εξ άλλου, αν ένα παιδί πραγματικά βοηθήται να καταλάβη την υψηλή αξία που αποδίδουν οι Γραφές στην πείρα και στο πώς το παιδί πρέπει προσωπικά να είναι άγρυπνο να μαθαίνη από κάθε πείρα, τότε θα έχη πιθανώς την ορθή στάσι στη βοήθεια που του δίνει ο γονεύς και θα ωφελήται πραγματικά από τα διάφορα γεγονότα που συνδέονται με τη ζωή του στο πέρασμα των ετών. Πραγματικά, όλοι μας πρέπει να μαθαίνομε από κάθε πείρα την οποία έχομε. Και αν το παιδί κατανοήση ότι οι γονείς του εκτιμούν το ότι υπάρχουν μαθήματα που μπορούν οι ίδιοι να μάθουν από τις διάφορες καταστάσεις, τότε δεν θα τείνη να δυσφορή για τη δική του απειρία και θα είναι πιο επιδεκτικό να μαθαίνη.
9. Τι λέγουν οι Γραφές για κείνους που αρνούνται να διδαχθούν από την πείρα;
9 Τι λέγουν οι Γραφές για την πείρα; Επικρίνουν έντονα εκείνους που αρνούνται με πείσμα ν’ ακούσουν και να μάθουν από την πείρα, λέγοντας: «Έως πότε, μωροί, θέλετε αγαπά την μωρίαν, και οι χλευασταί θέλουσιν ηδύνεσθαι εις τους χλευασμούς αυτών, και οι άφρονες θέλουσι μισεί την γνώσιν; Επιστρέψατε προς τους ελέγχους μου.» (Παροιμ. 1:22, 23) «Ο φρόνιμος προβλέπει το κακόν και κρύπτεται, οι άφρονες όμως προχωρούσι και τιμωρούνται.»—Παροιμ. 22:3.
10. Μολονότι οι νέοι στερούνται πείρας, ποιοι είναι μερικοί τρόποι που την αντισταθμίζουν;
10 Υπάρχουν τρόποι με τους οποίους οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν στην αντιστάθμισι της νεανικής απειρίας. Οι σκεπτικοί γονείς μπορούν με καλωσύνη να βοηθήσουν τα άπειρα παιδιά τους να υπερνικήσουν ανωμαλίες χωρίς να τα στενοχωρούν ενώπιον των άλλων. Επίσης, καθώς διδάσκουν σ’ αυτά την Αγία Γραφή, τα καταρτίζουν με τη γνώσι που τα κάνει να είναι πιο συνετά από όλη την εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής. Ο Ψαλμός 19:7, ΜΝΚ, μας λέγει: «Η μαρτυρία του Ιεχωβά πιστή, σοφίζουσα τον απλούν.» Και ο Ψαλμός 119:130 προσθέτει: «Η φανέρωσις των λόγων σου φωτίζει· συνετίζει τους απλούς.»
11. Είναι η νεότης και η απειρία κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπώμεθα;
11 Το να είναι κανείς νέος και άπειρος δεν είναι κάτι για το οποίο να ντρέπεται. Είναι απλώς ένα μέρος της αναπτύξεώς του και πρέπει απλώς να κάνη υπομονή. Αλλ’ όταν ένας αρνήται να παραδεχθή ότι είναι άπειρος και προχωρεί κατ’ ευθείαν και κάνει πράξεις ανόητες ή παράνομες, φέρνοντας μομφή στην οικογένειά του και στη Χριστιανική εκκλησία, αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται. Ο γονεύς που το κατανοεί αυτό και βοηθεί με επιδεξιότητα τα παιδιά του να το εκτιμήσουν, θ’ ανταμειφθή πλούσια καθώς το παιδί προχωρή προς την ωριμότητα.
12. Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μάθουν την σπουδαιότητα του να δείχνουν σεβασμό;
12 Καθόσον ένα άτομο αποκτά πείρα στις οδούς του Ιεχωβά, θ’ αυξήση και η εκτίμησις της σπουδαιότητος να δείχνη σεβασμό. Οι γονείς πρέπει να δίνουν ένα καλό παράδειγμα εν σχέσει με αυτό στα παιδιά τους. Ο πατέρας πρέπει να δείχνη σεβασμό στη μητέρα, αναγνωρίζοντας ότι και αυτή είναι συγκληρονόμος της «χάριτος της ζωής.» (1 Πέτρ. 3:7) Και εκείνη επίσης πρέπει να «σέβηται τον άνδρα.» (Εφεσ. 5:33) Και οι δύο πρέπει να δείχνουν σεβασμό στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, ζώντας σε αρμονία με τη Γραφική συμβουλή: «Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον.» (Εβρ. 13:17) Συμμορφούμενοι έτσι με τις οδούς του Ιεχωβά, δείχνουν σεβασμό στον Ιεχωβά και στη θεοκρατική του διάταξι.—1 Κορ. 11:3.
13. (α) Πώς πρέπει το αίσθημα της συντροφιάς να επηρεάζη τη σχέσι γονέων και παιδιών; (β) Με τι τρόπο οι τηλεοπτικές διαφημίσεις παρουσιάζουν κάποτε μια διεστραμμένη άποψι αυτής της σχέσεως;
13 Όταν ένα τέτοιο καλό παράδειγμα δίδεται από τους γονείς, δεν δυσκολεύονται τα παιδιά να εννοήσουν την αρχή του σεβασμού. Θα έχουν πιθανώς ένα υψηλό σεβασμό για τους γονείς των και θα δείχνουν τον σεβασμό τους με πολλούς τρόπους. Είναι αλήθεια, όπως ελέχθη, ότι οι γονείς και τα παιδιά τους πρέπει να είναι σαν σύντροφοι. Αλλ’ αυτό αναφέρεται μόνο στη σχέσι θερμότητος και φιλίας που πρέπει να υπάρχη μεταξύ τους και όχι σε πραγματική ισότητα σε άλλες περιπτώσεις της οικιακής ζωής. Η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών απαιτεί να υπάρχη σαφής κατανόησις της θέσεως του πατέρα και της θέσεως του παιδιού. Σε αντίθεσι, έχετε παρατηρήσει ποτέ σε τηλεοπτικές διαφημίσεις ότι συχνά εμφανίζονται παιδιά να διδάσκουν τους γονείς, να δείχνουν ότι είναι καθυστερημένοι ή ότι έχουν ανάγκη να διορθωθούν ή να συγχρονισθούν; Μια τέτοια διαφήμισις ενθαρρύνει ένα γυιο ν’ ασκή πίεσι στον πατέρα του ν’ αγοράση το αυτοκίνητο που θέλει ο γυιος. Ή ενθαρρύνει τη θυγατέρα ν’ ασκή πίεσι στη μητέρα της να της επιτρέψη ν’ αγοράση «νέα» και «διαφορετικά» φορέματα, αρώματα, αποσμητικά, σαμπουάν και άλλα πράγματα που στην πραγματικότητα δεν είναι διόλου νέα. Πρόκειται απλώς για μια επινόησι του εμπορικού κόσμου για χρηματικό κέρδος άσχετα με το κακό αποτέλεσμα που προκαλεί στο σπίτι. Αλλ’ η Γραφή τονίζει καθαρά ότι τα παιδιά είναι εκείνα που στερούνται πείρας, και πρέπει να προτρέπωνται να δείχνουν σεβασμό σ’ εκείνους που έζησαν περισσότερο και είδαν περισσότερα στη ζωή.
14, 15. (α) Γιατί πρέπει τα παιδιά να διδάσκωνται να κάνουν μερικές σκέψεις μόνα τους; (β) Παρουσιάστε υποδείξεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους γονείς στις προσπάθειές των να υποβοηθήσουν τα παιδιά τους ν’ αναπτύξουν την ικανότητα να σκέπτωνται.
14 Τα παιδιά, φυσικά, πρέπει να διδάσκονται να κάνουν μερικές σκέψεις μόνα των. Κάποτε θα είναι ανάγκη να λάβουν δικές των αποφάσεις, και η πρώιμη εκπαίδευσις μπορεί να βοηθήση σ’ αυτό. Η Γραφή πολύ ενθαρρύνει την ανάπτυξι της ικανότητος σκέψεως και αυτό είναι ένα από τα πιο σπουδαία ζητήματα στο οποίο οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Αυτά θ’ αναπτύξουν κάποιον τρόπο σκέψεως· γιατί λοιπόν να μη βεβαιωθούμε αν μαθαίνουν να σκέπτωνται τα πράγματα με βάσι τα όσα μας λέγει η Αγία Γραφή για τον Ιεχωβά και τις οδούς του. Τα εδάφια Παροιμίαι 5:1, 2 λέγουν: «Υιέ μου, πρόσεχε εις την σοφίαν μου, κλίνον το ωτίον σου εις την σύνεσίν μου· διά να τηρής φρόνησιν, και τα χείλη σου να φυλάττωσι γνώσιν.» Αν θέλετε να βοηθήσετε κάποιον ν’ αναπτύξη ικανότητα σκέψεως, είναι ουσιώδες να μην κάνετε εκείνο που ο σπουδαστής μπορεί να κάμη μόνος του. Οι Χριστιανοί, παρουσιάζοντας την αλήθεια στους άλλους, έμαθαν πόσο σπουδαίο είναι να ανοίξουν με τον ακροατή συζήτησι, να τον κάμουν να μιλήση για να μάθουν τι είναι στη διάνοιά του, και κατόπιν να τον κάμουν να λογικευθή και να καταλήξη σε ορθά συμπεράσματα. Αυτοί είναι τρόποι που οι γονείς πρέπει να έχουν υπ’ όψιν για να βοηθήσουν τα παιδιά τους ν’ αναπτύξουν ικανότητα σκέψεως.
15 Αυτή η ικανότης μπορεί ν’ αναπτυχθή προοδευτικά καθώς το παιδί αναπτύσσεται. Υπάρχουν πολλές αποφάσεις, μικρές βέβαια, που μπορεί ν’ αφεθή το παιδί να τις λάβη μόνο του. Ρωτήστε το, «Τι νομίζεις ότι θα ήταν καλύτερο να γίνη εδώ;» Ίσως η απάντησίς του να δείχνη ότι χρειάζεται λίγο περισσότερη βοήθεια. Συζητήστε μαζί του και κάμετε το ν’ ακολουθήση την ορθή κατεύθυνσι. Μη ερεθίζεσθε και μην ανυπομονείτε. Ο απόστολος Παύλος ανέτρεξε στη δική του παιδική ηλικία για παράδειγμα και είπε: «Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην· ότε όμως έγινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου.» (1 Κορ. 13:11) Ανέπτυξε την ικανότητα της σκέψεως όταν μεγάλωσε.
16. Πώς και κοσμικοί άνθρωποι ακόμη προσπαθούν να προετοιμάσουν τα παιδιά τους για το μέλλον;
16 Ακόμη και μερικοί γονείς που δεν αποτελούν μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας κατανοούν πόσο σπουδαίο είναι να προετοιμάζουν τα παιδιά των για το μέλλον. Δεν αφήνουν το μέλλον του παιδιού στην τύχη και το αφήνουν να εκλέξη να κάμη ό,τι θέλει αργότερα, όταν μεγαλώση αρκετά για να μπορή να εκλέξη. Λόγου χάριν, μπορεί ν’ αρχίσουν από τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού να το προετοιμάζουν να τακτοποιή οικογενειακές υποθέσεις να επιμελήται την οικογενειακή περιουσία ή ν’ αρχίση ένα νέο στάδιο. Συχνά λέγουν ότι θα αφήσουν το παιδί ν’ αποφασίση αργότερα, όχι όταν πρόκειται για το οικονομικό του μέλλον, αλλά όσον αφορά τη θρησκεία, που είναι κάτι που το θεωρούν ασήμαντο ή μικρής σπουδαιότητος. Μη νομίζετε, λοιπόν, ότι ο κόσμος δεν επιδοκιμάζει την αρχή της προετοιμασίας και της εκπαιδεύσεως. Την επιδοκιμάζει, και πολύ μάλιστα, αλλά σε υλιστικές επιδιώξεις, όχι σε πνευματικά ζητήματα.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΕΙ
17. Είναι αρκετό να δίδωνται απλώς ορθές συμβουλές ή χρειάζεται και κάτι ακόμη;
17 Κάποτε, άτομα που είχαν λάβει συμβουλή, έγινε γνωστό ότι είπαν: «Δεν έδωσα προσοχή σ’ αυτό που είπε· ήταν πραγματικά αληθινό και άξιζε. Μόνο που δεν μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίον το είπε.» Φυσικά, σ’ ένα Χριστιανικό σπίτι η συμβουλή πρέπει να γίνεται δεκτή, έστω και αν δεν διατυπώνεται με τον πιο ευχάριστο τρόπο. Αλλά υπάρχουν και πράγματα που θα μπορούσε ένας γονεύς να τα έχη υπ’ όψιν για να κάμη τη συμβουλή ευκολότερα δεκτή από τα παιδιά του; Ασφαλώς υπάρχουν. Δεν είναι απλώς ζήτημα να γνωρίζη τι είναι εσφαλμένο και τι είναι ανάγκη να βελτιωθή, αλλά να γνωρίζη τον τρόπο με τον οποίον θα θίξη το ζήτημα και πώς θα το πη.
18, 19. (α) Πώς ο χρόνος και ο τόπος έχουν θέσι στο ζήτημα της συμβουλής; (β) Ποιο άλλο πράγμα θα βοηθήση για να γίνη δεκτή πιο εύκολα η συμβουλή ;
18 Ένα πράγμα που πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν είναι ο καιρός που θα δώσετε συμβουλή. Αμέσως μετά από ένα ατύχημα ή σφάλμα μπορεί συχνά να είναι ο κατάλληλος καιρός, αλλ’ όχι και πάντοτε. Καλύτερο θα ήταν ίσως να περιμένουν ώσπου ο γονεύς και το παιδί να είναι σε καλύτερη ψυχική κατάστασι. Επίσης, πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν και ο τόπος. Αν κάποιο σφάλμα συνέβη στον τόπο συναθροίσεως της εκκλησίας, ή στο σπίτι κάποιου άλλου ατόμου ή σ’ ένα κατάστημα, η συμβουλή, ή τουλάχιστον μια μακρά συμβουλή, θα είναι καλύτερο ν’ αναβληθή ώσπου να έλθουν στο σπίτι.
19 Ο τρόπος με τον οποίο θα μιλήσετε πρέπει να είναι με καλωσύνη, λεπτότητα, ηρεμία και λογικότητα. Θα μπορούσατε ν’ αφήσετε το παιδί να εκφρασθή μόνο του σε μερικά σημεία, κατανοώντας ότι μπορεί να μη έχετε υπ’ όψιν ολόκληρη την εικόνα. Και θα μπορούσατε να θέσετε ερωτήματα για να διακρίνετε αν το παιδί κατάλαβε το σημείο. Ένα μειδίαμα θα μπορούσε να είναι κατάλληλο αν το ζήτημα δεν είναι πολύ σοβαρό και η συμβουλή γίνεται αμέσως δεκτή. Αλλά σε μια πιο σοβαρή περίπτωσι που χρειάζεται έντονη συμβουλή, το μειδίαμα θα μπορούσε να δώση κακή εντύπωσι. Σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να βεβαιώνεται κανείς αν η συμβουλή κατενοήθη σαφώς.
20, 21. (α) Γιατί οι απειλές δεν φέρνουν συνήθως τα καλύτερα αποτελέσματα στην εκπαίδευσι των παιδιών; (β) Ποια είναι μια καλύτερη μέθοδος;
20 Οι απειλές και οι προειδοποιήσεις συχνά δεν φέρουν καλά αποτελέσματα. Γιατί; Διότι μπορεί να προξενήσουν μόνο φόβο γι’ την απειλούμενη τιμωρία, και όχι μίσος για την αδικοπραγία. (Ψαλμ. 97:10) Στην επιστολή πους Εφεσίους 6:9, δίδεται συμβουλή στους κυρίους να ‘αφήνουν την απειλή ξέροντας ότι και αυτοί έχουν Κύριον στους ουρανούς, και προσωποληψία δεν υπάρχει σ’ αυτόν.’
21 Η καλύτερη μέθοδος είναι να δείχνετε πόσο καλύτερο είναι να γίνωνται τα πράγματα με τον τρόπο του Ιεχωβά και, όπου είναι δυνατόν, τους λόγους για τους οποίους ωρισμένα πράγματα είναι κακά. Με αισιοδοξία να προτρέπετε την ορθή πορεία, αλλά συγχρόνως να εξηγήτε στοργικά ποιες θα είναι οι συνέπειες της παρακοής. Υπάρχει διαφορά μεταξύ της απειλής και του να εκθέσετε τις συνέπειες που θα έχη ασφαλώς μια ωρισμένη πορεία. Σημειώστε τον ελκυστικό τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά ενθαρρύνει την κατάλληλη πορεία: «Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου, και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ, ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν . . . τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Ιεχωβά, και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.» (Παροιμ. 2:1-5) Αλλά παρακάτω στο ίδιο κεφάλαιο, εισάγονται οι συνέπειες μ’ ένα φιλάγαθο αλλά έντονο τρόπο: «Διά να περιπατής εν τη οδώ των αγαθών, και να φυλάττης τας τρίβους των δικαίων. Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφθή εν αυτή. Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ’ αυτής.»—Παροιμ. 2:20-22.
ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ
22, 23. Πώς οι σύντροφοι επηρεάζουν ένα παιδί, και γι’ αυτό ποια πρέπει να είναι η στάσις των γονέων;
22 Οι Χριστιανοί γονείς συχνά διαπιστώνουν ότι παρουσιάζονται προβλήματα όταν τα παιδιά τους αρχίζουν να συναναστρέφωνται άλλα παιδιά της γειτονιάς ή συμμαθητάς των. Πρέπει, φυσικά, να έχουν κάποια συναναστροφή με τους έξω. Η πλήρης απομόνωσις σήμερα είναι σχεδόν αδύνατη και είναι άσκοπη. Οι κοσμικοί σύντροφοι ποικίλλουν κατά τον βαθμό της μη Χριστιανικής επιρροής που εξασκούν. Αλλ’ οι γονείς είναι ανάγκη να γνωρίζουν με ποιους μιλούν και παίζουν τα παιδιά τους. Μολονότι μερικά κοσμικά άτομα σήμερα έχουν ωρισμένα θαυμάσια χαρακτηριστικά, δεν πρέπει να λησμονήται ότι ένας που δεν είναι λάτρης του Ιεχωβά δεν μπορεί να θεωρηθή καλός σύντροφος.—1 Κορ. 15:33.
23 Γενικά θα μπορούσε να πη κανείς ότι υπάρχουν πραγματικά μόνον δύο είδη συντρόφων. Το εδάφιο Παροιμίαι 13:20 λέγει: «Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός· ο δε σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή.» Φυσικά, ποιοι ακριβώς είναι οι σοφοί δεν καθορίζεται εδώ. Αλλ’ η Γραφή διασαφηνίζει αλλού για ποιο είδος σοφίας πρόκειται. Ο Ψαλμός 111:10 λέγει: «Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά.» Ώστε οι λάτρεις του Ιεχωβά είναι οι σοφοί τους οποίους τα παιδιά σας πρέπει να συναναστρέφωνται. Αυτό θα τα βοηθήση να γίνουν πράγματι σοφά. Η ιδεώδης κατάστασις είναι να καταρτίζουν οι γονείς για τα παιδιά τους ένα τόσο καλό πρόγραμμα ώστε να μη μένη χρόνος για εξωτερικές συναναστροφές. Το να είναι τα παιδιά με την οικογένεια ή με άλλους Χριστιανούς γίνεται τόσο ενδιαφέρον και ελκυστικό ώστε οι άλλες συναναστροφές δεν γίνονται πειρασμός. Αλλ’ αν γίνουν πειρασμός, τότε οι γονείς πρέπει να διαθέσουν χρόνο για να εξηγήσουν στο παιδί τη Γραφική άποψι του ζητήματος· συγχρόνως πρέπει ν’ ασκούν σταθερά τον απαιτούμενο έλεγχο.
24. Γιατί είναι ανάγκη να καταλάβουν τα παιδιά μόνα τους τι λέγει η Αγία Γραφή για τις κακές συναναστροφές;
24 Πρέπει οι Χριστιανοί γονείς να είναι πραγματικά τόσο ειλικρινείς και ευθείς στο να διδάσκουν τα παιδιά των για τις κοσμικές συναναστροφές; Γιατί όχι; Τα παιδιά, γενικά, εκτιμούν να τους λέγουν την αλήθεια ενός ζητήματος για να μη γίνεται παρανόησις. Τουλάχιστον πολλά παιδιά σήμερα ισχυρίζονται ότι θέλουν να τους λέγουν οι μεγαλύτεροι τα πράγματα όπως είναι. Φυσικά, τα παιδιά πρέπει επίσης να διδάσκωνται να είναι καλά και ευγενικά για να μπορούν να φέρωνται στους άλλους με αγάπη. Αλλά δεν είναι αρκετό να γνωρίζουν οι γονείς μόνο τους κινδύνους των κακών συναναστροφών. Αν πρόκειται να προστατευθούν τα παιδιά, τότε πρέπει και αυτά επίσης να γνωρίζουν τους κινδύνους, και αποτελεί ευθύνη των γονέων να διασαφηνίσουν αυτό το σημείο.
25. Σε ποιον είναι ανάγκη ν’ αποβλέπουν οι γονείς για καθοδηγία στην εκπαίδευσι των παιδιών τους, και γιατί;
25 Όταν οι γονείς, ζητούν ν’ αναπτύξουν στα παιδιά τους τις μόνιμες αρετές που χρειάζονται για να επιζήσουν από τις δοκιμασίες που είναι ακόμη εμπρός σε όλους τους αληθινούς Χριστιανούς, πρέπει ν’ αποβλέπουν στον Ιεχωβά για ενίσχυσι και καθοδηγία. (1 Κορ. 3:10-15) Δεν είναι εύκολο πράγμα να εκπαιδευθούν τα παιδιά έτσι ώστε όταν μεγαλώσουν να είναι πηγή χαράς για τους γονείς των και τιμή για τον Θεό. Απαιτείται συνεχής επαγρύπνησις. Αλλ’ ενώ είναι μια ευθύνη που προκαλεί ανησυχίες κατά καιρούς, είναι επίσης κι ένα προνόμιο που μας δόθηκε από ένα στοργικό Θεό που φέρνει πρωτίστως χαρά. Μπορεί πραγματικά να βρεθή ικανοποίησις και χαρά στην εκπαίδευσι των παιδιών.
[Εικόνα στη σελίδα 281]
Η γνήσια προθυμία σας ν’ ακούτε τα μικρά προβλήματα των παιδιών σας είναι ουσιώδης για να κρατήτε τη γραμμή επικοινωνίας ανοιχτή