Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Είναι δυνατόν οι σημερινοί Χριστιανοί να εξορκίζουν ή να εκβάλλουν δαιμόνια προσευχόμενοι πάνω από έναν που κατέχεται απ’ αυτά;—Η.Π.Α.
Οι Γραφές τονίζουν ότι χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα για την απαλλαγή ενός ανθρώπου από την κατοχή των δαιμόνων παρά απλώς το να προσευχηθή κανείς γι’ αυτόν.
Είναι αλήθεια ότι τον πρώτον αιώνα μ.Χ. ωρισμένοι Χριστιανοί, μολονότι όχι όλοι, είχαν εξουσιοδοτηθή από το πνεύμα του Θεού να εκβάλλουν δαιμόνια. (1 Κορ. 12:29, 30· παράβαλε Ματθαίον 10:8.) Γενικά αυτό εγίνετο με το να διατάσσωνται οι δαίμονες εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού να εξέλθουν από εκείνους τους οποίους κατείχαν.—Πράξ. 16:16-18· παράβαλε Πράξεις 19:13-16.
Οι Γραφές, όμως, δεν παρέχουν καμμιά ένδειξι ότι η στιγμιαία εκβολή δαιμόνων και άλλα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος επρόκειτο να συνεχισθούν στους Χριστιανούς καθ’ όλους τους αιώνας. Αντιθέτως, τα θαυματουργικά χαρίσματα θα έπαυαν. Ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος έγραψε: «Είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει· είτε γνώσις, θέλει καταργηθή.» (1 Κορ. 13:8) Οποτεδήποτε μετεδίδοντο τα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος, ένας ή περισσότεροι από τους αποστόλους που είχαν εκλεγή άμεσα από τον Ιησού Χριστό ήσαν παρόντες. (Πράξ. 2:1, 4, 14· 8:9-20· 10:44-46· 19:6) Είναι λοιπόν λογικό να συμπεράνωμε ότι η μεταβίβασις αυτών των χαρισμάτων ετελείωσε με τον θάνατο των αποστόλων, τα δε θαυματουργικά χαρίσματα έπαυσαν όταν πέθαναν οι υπόλοιποι κάτοχοί των.
Επίσης, ένας από τους κυριωτέρους λόγους των θαυματουργικών χαρισμάτων ήταν να αποδείξη ότι η θεία επιδοκιμασία η οποία υπήρχε στην Ιουδαϊκή συναγωγή, είχε δοθή τώρα στη Χριστιανική εκκλησία. (Πράξ. 2:32, 33, 38-41· Εβρ. 2:1-4) Σήμερα δεν χρειάζονται θαυματουργικά χαρίσματα για ν’ αποδειχθή αυτό το γεγονός. Η σημερινή Ιουδαϊκή συναγωγή δεν μπορεί να εκτελέση τις απαιτήσεις του Μωσαϊκού νόμου, διότι δεν έχει ιερατείον στην οικογενειακή γραμμή του Ααρών ούτε έχει ναό στην αρχαία θέσι της Ιερουσαλήμ.
Έπειτα, η πιο πειστική απόδειξις του ποια είναι η επιδοκιμασμένη από τον Θεό εκκλησία δεν είναι η εκτέλεσις φανερών θαυματουργικών έργων. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε· αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς, ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.» (Ματθ. 7:21-23) Ο Ιησούς λοιπόν έδειξε ότι ακόμη και μερικοί εργάται της ανομίας θα μπορούσαν να εξορκίζουν δαιμόνια. Προφανώς ο Σατανάς, ο άρχων των δαιμονίων, θα επέτρεπε αυτό το κατόρθωμα, που θα έδιδε σ’ αυτούς τους εργάτας την εμφάνισι ότι είναι διάκονοι δικαιοσύνης. (2 Κορ. 11:13-15) Αλλ’ όσο για το γνήσιο διακριτικό γνώρισμα των αληθινών μαθητών του, ο Ιησούς εδήλωσε: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.»—Ιωάν. 13:35.
Μολονότι οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα δεν ισχυρίζονται ότι έχουν κάποια υπεράνθρωπη ή θεόδοτη δύναμι να εξορκίζουν δαιμόνια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να βοηθήσουν εκείνους που υποφέρουν από δαιμονικές ενοχλήσεις. Μπορούν να προσευχηθούν υπέρ αυτών, όχι με την προσπάθεια να πραγματοποιήσουν μια στιγμιαία εκβολή των δαιμονίων, αλλά για ν’ αποκτήσουν οι δαιμονόπληκτοι πνευματική δύναμι να ανθίστανται στις δαιμονικές επιθέσεις. Οι αληθινοί Χριστιανοί μπορούν επίσης να τονίσουν τι λέγει η Αγία Γραφή για την αντίστασι κατά των πονηρών πνευματικών δυνάμεων. (Εφεσ. 6:10-18) Έπειτα, όσοι πιστεύουν ότι ενοχλούνται πρέπει προσωπικά να καταβάλουν προσπάθειες να ελευθερωθούν απ’ αυτές τις ενοχλήσεις και πρέπει ειλικρινά να θέλουν ν’ ακολουθήσουν τη συμβουλή της Αγίας Γραφής. Μπορούν να είναι βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα ευλογήση τις ειλικρινείς και αποφασιστικές προσπάθειές τους. (Ιακ. 4:7) Συγκεκριμένες περιπτώσεις αποδεικνύουν ότι πολλοί ελευθερώθηκαν έτσι από επιθέσεις δαιμόνων.