Η Έρευνα για την Αλήθεια Πάντοτε Αμείβεται

Σ’ ΑΥΤΟ τον κόσμο η ζωή μερικές φορές φαίνεται σαν ένα «μαγγανοπήγαδο,» χωρίς να φθάνη κανείς πουθενά. Οι εκζητηταί της αληθείας ρωτούν, Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Πού καταλήγει; Δεν υπάρχει κανένας πιο ευτυχής τρόπος για να περνούμε τη ζωή μας—ένας τρόπος που να έχη σκοπό;

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ζητείτε, και θέλετε ευρεί.» (Ματθ. 7:7) Κι ο απόστολος Πέτρος είπε: «Επ’ αληθείας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ’ εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.»—Πράξ. 10:34, 35.

Δεν έχει σημασία σε ποιο μέρος ζη κανείς. Οι άνθρωποι που ερευνούν σήμερα βρίσκουν την αλήθεια και αλλάζουν την όψι της ζωής τους. Πουθενά αλλού δεν είναι πιο φανερό αυτό από την αχανή χώρα της Βραζιλίας, στη Νότιο Αμερική, όπου, σε μια έκτασι πλέον των τριών εκατομμυρίων τετραγωνικών μιλίων (περίπου 7.800.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα), οι άνθρωποι ζουν κάτω από όλες σχεδόν τις περιστάσεις—σε μεγάλες σύγχρονες πόλεις, στις διακεκαυμένες και στις πιο εύκρατες περιοχές, σε μακρυνά χωριά στην πυκνή ζούγκλα του Αμαζονίου, στα βουνά, ακόμη και σε αποικίες λεπρών. Εν τούτοις, τα αγαθά νέα της Αγίας Γραφής φθάνουν και σ’ αυτούς.

Σήμερα, από τα 107 εκατομμύρια του πληθυσμού της Βραζιλίας, πιθανόν το 20 περίπου τοις εκατό δεν έχουν ακούσει, σε κάποιο βαθμό, ή δεν έχουν μάθει για το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού και της επικείμενης δικαίας διακυβερνήσεως της γης.

ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΜΑΖΟΝΙΟΥ

Η περιοχή του Αμαζονίου είναι αραιοκατοικημένη και οι αποστάσεις είναι τεράστιες, αλλά σε μερικά κι από τα πιο μακρυνά χωριά, υπάρχουν εκκλησίες ή εκπρόσωποι των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Παρά την έλλειψι δρόμων, τον κίνδυνο από τα άγρια ζώα, τα φίδια και τις καταρρακτώδεις βροχές, καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια από τους Μάρτυρας να συναθροίζωνται για τις Γραφικές τους συναθροίσεις, διότι πολλοί απ’ αυτούς ζουν σε σημαντικές αποστάσεις μακρυά από τα χωριά στα οποία γίνονται οι συναθροίσεις.

Τα μόνα μέσα μεταφοράς στην πυκνή ζούγκλα του Αμαζονίου είναι μικρά πλοία και μονόξυλα (κανό). Αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν πραγματική εκτίμησι για τη Γραφική αλήθεια που μαθαίνουν. Οποτεδήποτε μπορούν, φθάνουν σε ανεπεξέργαστες περιοχές. Σε μια περίπτωσι, δύο βάρκες με Χριστιανούς άνδρες και γυναίκες πήγαν να επισκεφθούν τα χωριά και τα απομονωμένα σπίτια που ήσαν κατά μήκος των όχθων του ποταμού. Επειδή δεν υπάρχει ηλεκτρισμός, δανείσθηκαν μια φορητή ηλεκτρική γεννήτρια για να παρουσιάσουν μια Γραφική ομιλία, χρησιμοποιώντας διαφάνειες (σλάιντς). Σταμάτησαν στο χωριό Μποταφόγκο και σε διάφορους άλλους οικισμούς κοντά στη Λίμνη Καστάνιο και μίλησαν σ’ ένα ακροατήριο 719 ατόμων συνολικά. Στη Ζαϊτόγια, όπου κατοικούν τέσσερις Μάρτυρες του Ιεχωβά ο πάστωρ της Συνελεύσεως της Εκκλησίας του Θεού προειδοποίησε το ποίμνιό του να μη παρακολουθήση την ομιλία. Εν τούτοις, εβδομήντα τρία άτομα ήλθαν να παρακολουθήσουν την ομιλία περιλαμβανομένης και της κόρης του!

ΠΡΩΗΝ ΜΑΓΟΙ ΒΟΥΝΤΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ

Η Μπόα Βίστα, στη Ροράιμα, που απέχει τρεις μοίρες βορείως του Ισημερινού, κείται σ’ ένα μεγάλο παραπόταμο του Αμαζονίου. Εκεί ένας μάρτυς του Ιεχωβά επισκέφθηκε έναν άνδρα και τη σύζυγό του που ασκούσαν μαγεία Βουντού τριάντα τέσσερα χρόνια, και διευθέτησαν μια Γραφική μελέτη. Αυτό το ανδρόγυνο διέκρινε ότι ο Θεός καταδικάζει τη μαγεία Βουντού και όλες τις άλλες πνευματιστικές πράξεις και σταμάτησε αμέσως τις τελετές αυτές. (Δευτ. 18:10-12· Ησ. 8:19) Κατόπιν, διάβασαν τα εδάφια Πράξεις 19:18, 19, που λέγουν για κείνους στους οποίους εκήρυξε ο απόστολος Παύλος στην Ασιατική πόλι της Εφέσου: «Και πολλοί των πιστευσάντων ήρχοντο εξομολογούμενοι και φανερώνοντες τας πράξεις αυτών. Πολλοί δε και εξ εκείνων, οίτινες έκαμνον τας μαγείας, φέροντες τα βιβλία αυτών κατέκαιον ενώπιον πάντων.» Γρήγορα αυτός ο ειλικρινής άνδρας και η σύζυγός του συγκέντρωσαν όλα τους τα βουντουιστικά αντικείμενα κι έκαμαν ακριβώς το ίδιο.

Έγινε ακριβώς όπως και στην αρχαία Έφεσο, για την οποία η αφήγησις προχωρεί και λέγει: «Ούτω κραταιώς ηύξανε και ίσχυεν ο λόγος του Ιεχωβά.» Ναι, η εκκλησία της Μπόα Βίστα αυξήθηκε κατά είκοσι ένα ενεργούς κήρυκες του ευαγγελίου στη διάρκεια των επομένων έξη μηνών.—Πράξ. 19:20, ΜΝΚ.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Όπως γίνεται και σε άλλα μέρη της γης, τα παιδιά στη Βραζιλία, ιδιαίτερα στις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές, είναι συχνά πολύ άτακτα και ανήσυχα και πολλά έχουν την τάσι να είναι στασιαστικά. Αναζητούν κάτι που να δίνη ελπίδα και ικανοποιητικό σκοπό στη ζωή. Γι’ αυτό, είναι ευχάριστο και ανακουφιστικό για τους δασκάλους να βρίσκουν παιδιά που τους σέβονται και που θέλουν να μάθουν. Αυτά τα παιδιά συχνά μπορούν να βοηθήσουν άλλα παραπλανημένα παιδιά να βρουν την αλήθεια και το κίνητρο που θα κάμη τη ζωή τους παραγωγική.

Στο Ρίο Ιανέιρο, μια δασκάλα σχολείου παρακάλεσε μια Μάρτυρα του Ιεχωβά, μητέρα δύο παιδιών έξη κι επτά ετών, να την επισκεφθή στο σπίτι της. Επί δύο ώρες περίπου η δασκάλα συζήτησε με τη μητέρα για την καλή διαγωγή των παιδιών της και την εκπαίδευσι που ελάμβαναν από τους γονείς τους. Η δασκάλα παρετήρησε: «Η διαγωγή τους είναι άμεμπτη. Ποτέ δεν συμμετέχουν σε οχλαγωγίες, ούτε κατηγορούν τους συμμαθητάς τους. Δεν λένε ψέματα ούτε συμμετέχουν σε εορτασμούς που είναι αντίθετοι στη συνείδησί τους.»

Στο τέλος της σχολικής περιόδου η δασκάλα διαίρεσε τους μαθητάς της σε ομάδες. Ζήτησε από κάθε ομάδα να εξετάση μια θρησκεία. Μια ομάδα έφερε μαζί της έναν ιερέα για ν’ απαντήση στα ερωτήματα που είχε προετοιμάσει η δασκάλα. Η δασκάλα έκαμε ερωτήσεις σχετικά με τη Χριστιανική στάσι σε ωρισμένα ζητήματα. Αυτά είχαν ανακύψει στη συζήτησί της με τη μητέρα των δύο παιδιών. Ο ιερεύς, ανίκανος να δώση συγκεκριμένες απαντήσεις, βρέθηκε σε αμηχανία, τόσο ώστε οι μαθηταί τον απεδοκίμασαν. Ενοχλημένος απ’ αυτό, επέστησε την προσοχή τους και είπε, «Είσθε όλοι άτακτοι εκτός απ’ εκείνα τα δύο παιδιά που σαν καλοί Καθολικοί, είναι φρόνιμα και δεν αυθαδιάζουν σ’ έναν ιερέα!» Η δασκάλα απάντησε, «Εκείνα τα παιδιά είναι φρόνιμα διότι δεν είναι Καθολικοί, αλλά Μάρτυρες του Ιεχωβά.» Η τάξις χειροκρότησε λέγοντας, «θέλομε να γίνωμε Μάρτυρες του Ιεχωβά.» Αυτή η περίπτωσις έδωσε την ευκαιρία για μετέπειτα Γραφική συζήτησι με πολλά από τα παιδιά.

Στην πόλι Κουριτίβα, περίπου 445 χιλιόμετρα (276 μίλια) από την Αργεντινή, ένας δάσκαλος της Πορτογαλικής γλώσσης ανέθεσε στους μαθητάς του να προετοιμάσουν ένα θέμα της εκλογής τους και να το παρουσιάσουν προφορικά. Ένας από τους μαθητάς ήταν μάρτυς του Ιεχωβά. Διάλεξε να μιλήση για την «Καταγωγή του Ανθρώπου.» Ο δάσκαλος επέτρεψε στους μαθητάς να φέρουν μαζί τους και άτομα για συνέντευξι, κι έτσι ο νεαρός αυτός Μάρτυς έφερε μαζί του ένα ώριμο μέλος της εκκλησίας. Η ώρα που παραχωρήθηκε ήταν πενήντα λεπτά, αλλ’ η συζήτησι ήταν τόσο ενδιαφέρουσα, ώστε χρησιμοποιήθηκε διπλάσια ώρα. Όταν χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα, όλοι οι μαθηταί παρέμειναν στις θέσεις τους για ν’ απευθύνουν ερωτήσεις. Ζητούσαν να μάθουν από που πήραν οι Μάρτυρες τις απαντήσεις τους. Τους δόθηκε η εξήγησις ότι η Αγία Γραφή είχε τις απαντήσεις, και ότι ένα βιβλίο που είχαν, με τίτλο «Προήλθε ο Άνθρωπος από Εξέλιξι ή από Δημιουργία;» τονίζει τις Γραφικές απαντήσεις, εκτός από τα λογικά και επιστημονικά επιχειρήματα που δίνει. Χρησιμοποιήθηκε και άλλος χρόνος για συζήτησι, και στο τέλος σαράντα τρεις από τους σαράντα έξη μαθητάς παραδέχθηκαν το γεγονός ότι ο Θεός εδημιούργησε τον άνθρωπο και πήραν πολλές Γραφές και βιβλία από τους Μάρτυρας. Ο νεαρός Μάρτυς αφηγείται τα εξής: «Άρχισαν αρκετές Γραφικές μελέτες και τουλάχιστον ένας από τους μαθητάς που ήσαν παρόντες τότε και δεν πίστευε προηγουμένως στη δημιουργία, πιστεύει σήμερα, διότι έγινε Μάρτυς του Ιεχωβά.»

Ένας νεαρός φοιτητής της μηχανολογίας στην Ιταζουμπά της πολιτείας Μίνας Ζεράις ενδιαφέρθηκε για τους συμβολισμούς του Γραφικού βιβλίου της Αποκαλύψεως. Κανείς δεν μπορούσε να του δώση πειστικές απαντήσεις και προσηύχετο στον Θεό να έλθη κάποιος και να τον βοηθήση να καταλάβη τους συμβολισμούς. Όταν ήταν στο σπίτι με διακοπές, τον επισκέφθηκαν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Του εξήγησαν μερικά σημεία και τον βοήθησαν να κατανοήση την ανάγκη να μάθη περισσότερα για όλη τη Γραφή. Έκαμε συμμελέτη με τους Μάρτυρας, χρησιμοποιώντας το βοήθημα Γραφικής μελέτης Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή και τώρα δίνει μαρτυρία σε άλλους.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΦΘΑΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Η αλήθεια του ευαγγελίου είναι διαθέσιμη ακόμη και σ’ εκείνους που το παρελθόν τους υπήρξε κακό. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε στους Χριστιανούς: «Αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις.» (1 Πέτρ. 4: 3) Ο Θεός βοηθεί εκείνους που μεταστρέφονται από την προηγούμενη πορεία τους και ακολουθούν την ορθή οδό κάτω από την κατεύθυνσι της Αγίας Γραφής,

Αυτή η αλήθεια έγινε φανερή στην Κρατική Φυλακή της πόλεως Άγιος Ιερώνυμος, Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, κοντά στη νοτιοανατολική ακτή. Ο διευθυντής της φυλακής ζήτησε από ένα μάρτυρα του Ιεχωβά να δίνη μια εβδομαδιαία Γραφική ομιλία σε επιλεγμένες ομάδες από είκοσι τέσσερις ως τριάντα κρατουμένους. Λίγο αργότερα, ο διευθυντής, διεπίστωσε μια αξιόλογη αλλαγή σε τρεις από τους κρατουμένους. Ένας που υπήρξε αρχηγός στασιασμών και ωργανωμένων δραπετεύσεων, αφού μελέτησε τη Γραφή με τους Μάρτυρας, απέκτησε την πλήρη εμπιστοσύνη του διευθυντού. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι διοικηταί της φυλακής ζήτησαν να γίνωνται ομιλίες συχνότερα από μια φορά την εβδομάδα, αν ήταν δυνατόν.

Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΙΣ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΔΙΑΔΟΣΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ο απόστολος Παύλος είπε στους Χριστιανούς που δοκίμαζαν σκληρή εναντίωσι ότι η γνώσις του Θεού που διέδιδαν ήταν σαν μια ‘οσμή προς θάνατον’ στους εναντιουμένους και σαν μια γλυκεία ‘οσμή ζωής’ σ’ εκείνους που ζητούσαν την αλήθεια η οποία οδηγεί στη σωτηρία.—2 Κορ. 2:14-16.

Όταν ένας μάρτυς του Ιεχωβά, ένας ολοχρόνιος κήρυξ, πήγε στη Μανδαγουάση του Παρανά, υπήρχε μόνο μια οικογένεια μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλι εκείνη. Η αύξησις της διακηρύξεως του ευαγγελίου εξαγρίωσε τον τοπικό ιερέα. Στη διάρκεια της Κυριακάτικης Λειτουργίας επέδειξε από τον άμβωνα τα περιοδικά των Μαρτύρων και προειδοποίησε τους ενορίτας του να μην ακούουν εκείνους που κήρυτταν από σπίτι σε σπίτι. Ως αποτέλεσμα, πολλοί ρώτησαν τους Μάρτυρας, «Γιατί το έκαμε αυτό ο ιερέας; Τι περιέχουν τα περιοδικά;»

Μια τέτοια οικογένεια, εξέχουσα στην κοινότητα, επιθυμούσε πραγματικά να μάθη. Δέχθηκε να έχη μια Γραφική μελέτη με τους Μάρτυρες. Λίγο αργότερα, όταν άρχισαν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις των Μαρτύρων, ενθαρρύνθηκαν κι άλλοι και προθυμοποιήθηκαν να μελετήσουν. Ο άνδρας προσεκάλεσε μερικούς φίλους στις συναθροίσεις. Ένας απ’ αυτούς ένθερμος Καθολικός αφού άκουσε την ομιλία με τις διαφάνειες με τίτλο «Μια εκ του Πλησίον Ματιά στις Εκκλησίες» πήγε κατ’ ευθείαν στον ιερέα. «Κύτταξε,» του είπε, «δεν θέλω να με εξαπατάς. Θέλω να μου πης την αλήθεια. Είναι τριάς ο Θεός; Πέθανε ο Ιησούς πάνω σε σταυρό;» Ο ιερεύς απάντησε: «Θέλεις πραγματικά να γνωρίσης την αλήθεια; Τότε πήγαινε και μελέτησε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτοί θα σου δείξουν την αλήθεια.» Ως αποτέλεσμα του ενδιαφέροντος για την Αγία Γραφή που ηγέρθη στη μικρή αυτή πόλι η εκκλησία αυξήθηκε από τέσσερις, σε δεκαέξη ενεργούς κήρυκες της αληθείας.

ΚΗΡΥΤΤΟΝΤΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΟΙΚΙΑ ΛΕΠΡΏΝ

Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη θεράπευε κάθε είδους ασθένειες, περιλαμβανομένης και της φοβερής λέπρας. (Ματθ. 11:5) Εκείνα τα θαύματα ήσαν μόνο μια ένδειξις του τι αυτός θα κάμη στη διάρκεια της επικείμενης χιλιετούς βασιλείας του.—Αποκάλ. 21:3, 4.

Η βέβαιη αυτή ελπίδα εισεχώρησε στις καρδιές πολλών ατόμων στις παροικίες λεπρών της χώρας, όπως είναι εκείνη που λέγεται Παροικία Πάδρε Δαμιάο, της Πολιτείας Μίνας Ζεράις. Ο οικισμός αυτός—βρίσκεται σε μια αγροτική περιοχή που περιβάλλεται από λόφους και έχει εμφάνισι μιας χαρακτηριστικής πολίχνης. Στην είσοδο είναι το σανατόριο και άλλα νοσηλευτικά κτίρια. Η παροικία έχει πληθυσμό περίπου 800 ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους ζουν κανονική οικογενειακή ζωή. Μολονότι βρίσκονται εκεί πρωτίστως για νοσηλεία, πολλοί απ’ αυτούς κάνουν κάποια εργασία στην παροικία. Μερικοί καλλιεργούν μια μικρή έκτασι γης, άλλοι κατασκευάζουν τούβλα και μερικοί εργάζονται στο τοπικό αρτοποιείο ή στο νοσοκομείο. Μόνο σε πολύ προχωρημένες περιπτώσεις οι ασθενείς γίνονται αντιληπτοί από τα παραμορφωμένα τους πρόσωπα και χέρια.

Η τοπική εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι μια ομάς από σαράντα δύο χαρούμενα μέλη, που μιλούν τακτικά για την Αγία Γραφή στους άλλους της παροικίας. Επίσης, άλλοι τόσοι ενδιαφερόμενοι παρακολουθούν τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Πόσο εκτιμούν τη Γραφική πληροφορία ότι σύντομα δεν θα υπάρχη ασθένεια! (Ησ. 33:24· 25:8) Και πολύ περισσότεροι ενδιαφέρονται διότι σε μια Γραφική ομιλία παρευρέθηκαν 881 άτομα.

Μερικοί, όταν έμαθαν ότι είναι λεπροί, περιήλθαν σε μια αξιοθρήνητα απελπιστική κατάστασι. Το ευαγγέλιο της Αγίας Γραφής έβγαλε μερικούς απ’ αυτή την κατάστασι της αποθαρρύνσεως. Μια ασθενής ήταν έτοιμη ν’ αυτοκτονήση όταν την επισκέφθηκε ένας Μάρτυς του Ιεχωβά και της έδειξε από την Αγία Γραφή τη θαυμαστή ελπίδα για το προσεχές μέλλον. Τα λόγια αυτά ρίζωσαν στην καρδιά της και τώρα αυτή λέγει στους άλλους πώς ν’ αναρρώσουν πνευματικώς. Υπήρχε και ο άνθρωπος που τον αποκαλούσαν «ο τρόμος της παροικίας.» Επειδή δεν είχε ελπίδα, η μέρα του ήταν γεμάτη από συμπλοκές φασαρίες και ανήθικη διαγωγή. Εν τούτοις, δέχθηκε την αλήθεια άλλαξε τελείως και τώρα έχει πραγματικό σκοπό στη ζωή. Υπηρετεί ως ένας από τους πρεσβυτέρους της τοπικής εκκλησίας και φροντίζει στοργικά για τα πνευματικά συμφέροντα των άλλων.

Είναι λοιπόν ολοφάνερο ότι, οπουδήποτε κι αν ζη ένας άνθρωπος, οποιοδήποτε κι αν είναι το παρελθόν του και η παρούσα κατάστασίς του στη ζωή, ακόμη κι αν είναι στις πιο δυσμενείς περιστάσεις μιας εξασθενητικής ασθενείας, όσοι αναζητούν την αλήθεια δεν αδικούνται. Είναι όπως διαβάζομε στις Πράξεις 17:26, 27: «[Ο Θεός] έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης, και διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς και τα οροθέσια της κατοικίας αυτών, δια να ζητώσι τον Κύριον, ίσως δυνηθώσι να ψηλαφήσωσιν αυτόν και να εύρωσιν, αν και δεν είναι μακράν ενός εκάστου ημών.»

[Χάρτης στη σελίδα 553]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Μπόα Βίστα

ΕΚΟΥΑΔΟΡ

Ποταμός Αμαζόνιος

Μανδαγουάση

Κουριτίβα

Ιταγιουβά

Ρίο Ιανέιρο

Άγιος Ιερώνυμος