Ο Ιούδας Προειδοποιεί για τη Διείσδυσι Πονηρών

«ΜΙΣΕΙΤΕ το κακόν.» «Αποστρέφεσθε το πονηρόν.» Γιατί ο Λόγος του Θεού μάς προειδοποιεί έτσι; Διότι εκείνο που είναι κακό ή πονηρό, ενώ συχνά μας υπόσχεται τέρψεις ή κοσμικές αμοιβές, μπορεί να μας αποτρέψη από το ν’ ακολουθούμε τις δίκαιες αρχές του Ιεχωβά.—Ψαλμ. 97:10· Ρωμ. 12:9.

Σε όλη τη Βιβλική ιστορία οι πιστοί εκπρόσωποι του Θεού εξεδήλωσαν έντονο μίσος για ό,τι είναι κακό, πονηρό. Ένα ωραίο παράδειγμα τούτου βρίσκεται στο σύντομο Γραφικό βιβλίο του Ιούδα.

Ποιος ήταν ο Ιούδας; Ο ίδιος χαρακτηρίζεται ως αδελφός του Ιακώβου· αυτός ο Ιάκωβος θα μπορούσε να είναι μόνο ο γνωστός Ιάκωβος (του τελευταίου μέρους του βιβλίου των Πράξεων), που ήταν ετεροθαλής αδελφός του Ιησού. Είναι αλήθεια ότι ο Ιούδας δεν χαρακτηρίζει τον εαυτόν του ως ετεροθαλή αδελφό του Ιησού, όπως και ο Ιάκωβος δεν το κάνει αυτό, και ασφαλώς για τον ίδιο λόγο, από μετριοφροσύνη. Επίσης, ο Ιούδας μπορεί να το θεώρησε απρεπές να ισχυρισθή ότι έχει σαρκική συγγένεια με τον Ιησού, εφόσον ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησούς ήταν πια ένα πνευματικό πρόσωπο στους ουρανούς.

Η επιστολή του Ιούδα απευθύνεται σε Χριστιανούς οι οποίοι εκλήθησαν από τον Θεό και έχουν μια στοργική σχέσι μ’ αυτόν. Πολύ πιθανώς ο Ιούδας έγραψε την επιστολή του στην Ιερουσαλήμ πριν από την καταστροφή της, το έτος 70 μ.Χ., διότι δεν μνημονεύει το γεγονός αυτό σαν να συνέβη. Επί πλέον, εφόσον αυτός προφανώς παραθέτει περικοπές από τη δεύτερη επιστολή του Πέτρου, φαίνεται ότι πρέπει να έγραψε την επιστολή του περίπου το έτος 65 μ.Χ.

Ο Ιούδας είναι πολύ ωργισμένος επειδή ωρισμένοι πονηροί άνθρωποι εισέδυσαν μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, «ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον . . . Ιησούν Χριστόν.» (Ιούδ. 4) Μνημονεύει κατόπιν προειδοποιητικά παραδείγματα: τους Ισραηλίτας που απωλέσθηκαν στην έρημο λόγω ελλείψεως πίστεως· τους αγγέλους που προσέλαβαν ανθρώπινη μορφή και συγκατώκησαν μαζί με γυναίκες, τους οποίους ο Θεός ‘εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας’· και τους κατοίκους των Σοδόμων και Γομόρρων οι οποίοι ομοίως διέπρατταν χονδροειδείς ανηθικότητες και κατεστράφησαν.

Αυτοί οι άνθρωποι που διείσδυσαν στη Χριστιανική εκκλησία είναι, όχι μόνο πολύ ανήθικοι, αλλά και υπερήφανοι και στασιαστικοί. Παραβλέπουν τα αξιώματα και μιλούν υβριστικά για τα άτομα που κατέχουν εξουσίες στη Χριστιανική εκκλησία. Ακόμη και ο αρχάγγελος Μιχαήλ δεν ετόλμησε να χρησιμοποιήση υβριστικές λέξεις όταν διαφιλονικούσε με τον Διάβολο για το σώμα του Μωυσέως, αλλά είπε, «Ο Ιεχωβά να σε επιτιμήση.»—Ιούδ. 9, ΜΝΚ.

Ο Ιούδας, συνεχίζοντας, παρομοιάζει αυτά τα άτομα με τον Κάιν, που εφόνευσε τον δίκαιον αδελφόν του, με τον Βαλαάμ, ο οποίος με απληστία επεδίωξε ιδιοτελές κέρδος και με τον Κορέ, ο οποίος εστασίασε κατά του Μωυσέως στην έρημο και καταναλώθηκε από το πυρ.

Ωγισμένος ο Ιούδας τους περιγράφει αυτούς ως προδοτικούς υφάλους, κρυμμένους κάτω από την επιφάνεια των υδάτων (σπιλάδες, Κείμενον) ως σύννεφα που προαγγέλλουν βροχή, αλλά στερούνται ύδατος, και ως δένδρα που ξερριζώθηκαν επειδή ήσαν άκαρπα. Είναι σαν άγρια κύματα θαλάσσης, που επαφρίζουν ρυπαρότητα και είναι επίσης, ως αστέρες πλανήται με τους οποίους κανένας ναυτικός δεν θα μπορούσε να ρυθμίση την πορεία του. Περαιτέρω καυτηριάζει ή στιγματίζει αυτούς τους δυσαρεστημένους λέγοντας ότι είναι γογγυσταί, μεμψίμοιροι, ότι υποκινούνται από ιδιοτελείς επιθυμίες, ότι λέγουν μεγάλα, εξογκωμένα λόγια, ότι κολακεύουν πρόσωπα χάριν ωφελείας, ότι είναι ζωώδεις και δεν έχουν πνευματικότητα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιούδας μισεί ό,τι είναι κακό, και προσφέρει καλή υπηρεσία σε όλους τους Χριστιανούς αφυπνίζοντας τους εναντίον αυτών των πονηρών.—Ιούδ. 11-13, 16.

Ο Ιούδας, αφού εκθέτει πλήρως αυτούς τους πονηρούς και δίνει προειδοποίησι εναντίον των, συμβουλεύει τους πιστούς Χριστιανούς να μείνουν στην αγάπη του Θεού. Πώς; Με το να εποικοδομούνται στην πίστι, με προσευχή και με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού. Συμβουλεύει επίσης τους Χριστιανούς να βοηθήσουν εκείνους που μπορεί να έχουν αμφιβολίες, σαν να τους αρπάζουν από τη φωτιά κατά έναν τρόπο, και να βοηθήσουν επίσης εκείνους των οποίων η διαγωγή είναι ακάθαρτη, πράττοντας όμως τούτο με φόβο, για να μην παρασυρθούν και οι ίδιοι στην εσφαλμένη πορεία.—Ιούδ. 17-23.

Ο Ιούδας μνημονεύει διάφορα γεγονότα που δεν αναγράφονται στις Εβραϊκές Γραφές, όπως το ότι ο Μιχαήλ φιλονείκησε με τον Διάβολο για το σώμα του Μωυσέως και για την προφητεία του Ενώχ. Αυτά τα γεγονότα θα τα είχε μάθει από άμεση έμπνευσι ή μπορεί να είχε πρόσοδο σε αξιόπιστες πηγές εκτός από τις Άγιες Γραφές, που περιείχαν την προφητεία του Ενώχ. Ένα παράλληλο μπορεί να βρεθή στο ότι ο Παύλος μνημόνευσε μερικούς οι οποίοι αντιστάθηκαν στον Μωυσή, πράγμα το οποίο δεν μνημονεύεται στην Έξοδο, και ανέφερε ωρισμένα λόγια του Ιησού που δεν βρίσκονται σε κανένα από τα Ευαγγέλια.—Πράξ. 20:35· 2 Τιμ. 3:8.

Θα μπορούσε να λεχθή ότι οι αυστηρές επικρίσεις του Ιούδα ποτέ δεν ήσαν πιο κατάλληλες όσο τώρα, οπότε η ανομία αφθονεί και η αγάπη των πολλών έχει ψυχρανθή. Επειδή δεν εκτιμούν αυτά τα πράγματα, πολλοί μετέστρεψαν τη χάρι του Θεού σε δικαιολογία για αχαλίνωτη διαγωγή, ή υπέκυψαν στο πνεύμα του στασιασμού. Αληθινά, αυτά τα πράγματα πρέπει να εντυπώσουν σε όλους τους αφιερωμένους Χριστιανούς να κάνουν ό,τι μπορούν για να παραμείνουν στην αγάπη του Θεού και να φυλάγωνται από τους πονηρούς οι οποίοι μπορεί να διεισδύσουν στη Χριστιανική εκκλησία.