Ο Απόστολος Πέτρος ‘Ενισχύει τους Αδελφούς Του’

ΣΗΜΕΡΑ σε περισσότερες από σαράντα χώρες, η Χριστιανική δραστηριότης των Μαρτύρων του Ιεχωβά περιορίζεται με διαφόρους τρόπους. Όλο και περισσότερο ‘αυτοί λυπούνται εν διαφόροις πειρασμοίς,’ δηλαδή, σε διάφορες δοκιμασίες της πίστεώς των.—1 Πέτρ. 1:6, 7.

Σε μερικές χώρες, όπως είναι εκείνες πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, κι επίσης στην Αφρική και στην Ανατολή αυτός ο διωγμός είναι εξαιρετικά σκληρός και άγριος, σχεδόν εκτός περιγραφής. Για όλους τους Χριστιανούς, αλλά ιδιαίτερα γι’ αυτούς που περνούν τέτοιες δοκιμασίες, η πρώτη θεόπνευστη επιστολή του αποστόλου Πέτρου είναι μια επιστολή μεγάλης παρηγορίας. Καθώς την έγραφε, έκαμε πραγματικά αυτό που ο Ιησούς του είπε να κάμη, δηλαδή, ‘να στηρίζη τους αδελφούς του.’—Λουκ. 22:32.

Το γεγονός ότι ο Πέτρος ο ίδιος έγραψε αυτή την επιστολή δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθή. Ο συγγραφεύς ονομάζει τον εαυτό του Πέτρο, ένα πρεσβύτερο και μάρτυρα των παθημάτων του Χριστού. Από τους αρχαιότερους χρόνους η επιστολή έχει αναγνωρισθή ως αυθεντική.

Πότε έγραψε ο Πέτρος αυτή την επιστολή; Από την εσωτερική μαρτυρία και τα γεγονότα της ιστορίας, μια λογική εκδοχή είναι ότι την έγραψε μεταξύ των ετών 62 και 64 μ.Χ. Προφανώς εγράφη όταν οι Χριστιανοί υπέφεραν πολλά, αλλά πριν από τους διωγμούς του Νέρωνος, το 66 μ.Χ.

Από πού έγραψε την επιστολή ο Πέτρος; Στην 1 Πέτρου 5:13, διαβάζομε: «Σας ασπάζεται η εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή εκκλησία και Μάρκος, ο υιός μου.» Υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύωμε ότι ο Πέτρος εδώ αναφέρεται στην κατά γράμμα πόλι της Βαβυλώνος, όπως αναφέρεται στις κατά γράμμα επαρχίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην εισαγωγή του: «Πέτρος, απόστολος Ιησού Χριστού, προς τους παρεπιδήμους τους διεσπαρμένους εις Πόντον, Γαλατίαν, Καππαδοκίαν, Ασίαν και Βιθυνίαν.» (1 Πέτρ. 1:1) Σύμφωνα με τον Ιουδαίον ιστορικό Ιώσηπο, του πρώτου αιώνος μ.Χ., η Βαβυλών επάνω στον Ευφράτη περιελάμβανε μια Ιουδαϊκή παροικία εκείνον τον καιρό κι έτσι ήταν πολύ φυσικό για τον Πέτρο να ταξιδεύση στην Ανατολή, να επισκεφθή και να κηρύξη στους Ιουδαίους εκεί, ακριβώς όπως ο απόστολος Παύλος εταξίδεψε στη Δύσι για να κηρύξη στους Εθνικούς.—Γαλ. 2:7.

Σε μια προσπάθεια να τοποθετήσουν τον Πέτρο στη Ρώμη, μερικοί υποθέτουν ότι με τη λέξι ‘Βαβυλών’ ο Πέτρος εννοούσε τη Ρώμη. Αλλ’ αν ο Πέτρος πραγματικά ήταν στη Ρώμη, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να κρύψη το ότι ευρίσκετο εκεί με το να αποκαλέση τη Ρώμη ‘Βαβυλώνα.’a

Σε ποιους έγραψε ο Πέτρος σ’ αυτές τις Ρωμαϊκές επαρχίες; Φαίνεται ότι ολόκληρη η επιστολή του απευθύνεται τόσο στους Ιουδαίους όσο και στους εξ Εθνών Χριστιανούς. (1 Πετρ. 2:9, 10· 4:3-5) Από τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί ο Πέτρος και από την παραπομπή που κάνει στα εδάφια 2 Πέτρου 3:15, 16, είναι προφανές ότι εγνώριζε πολύ καλά τις επιστολές του Παύλου. Στην επιστολή του συχνά αναφέρεται στις Εβραϊκές Γραφές.

Απ’ αυτά που γράφει ο Πέτρος, γίνεται φανερό ότι εκείνοι στους οποίους έγραφε, υπέφεραν μεγάλο διωγμό και ανέμεναν ακόμη μεγαλύτερο. Για να ενισχύση τους αδελφούς του, ο Πέτρος προχωρεί στην επιστολή του έως ότου φθάνη στο θαυμάσιο παράδειγμα που άφησε ο Ιησούς, στα καλά αποτελέσματα που προέρχονται από το να υπομένη κανείς τον διωγμό και την τελική αμοιβή γι’ αυτή την υπομονή.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ, ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ, ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΙΣ

Ο Πέτρος αρχίζει την επιστολή του υποδεικνύοντας τη θαυμάσια ελπίδα που έχουν οι κεχρισμένοι Χριστιανοί και για την οποίαν χαίρονται «αν και τώρα ολίγον, εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας, . . . ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.» ‘Δια τούτο αναζώσθητε τας οσφύας της διανοίας σας.’—1 Πέτρ. 1:6, 7, 13.

Για να ενισχύση τους αδελφούς του, ο Πέτρος επίσης υποδεικνύει ότι το να υποφέρη κανείς αδίκως χάριν της συνειδήσεως «τούτο είναι χάρις παρά τω Θεώ.» Στην πραγματικότητα, οι Χριστιανοί καλούνται ν’ ακολουθήσουν αυτή την πορεία, διότι και ο Ιησούς ο ίδιος έθεσε το παράδειγμα για τους μαθητάς του ώστε ν’ ακολουθήσουν στενά τα βήματά του. Εν τούτοις, «αλλ’ εάν και πάσχητε δια την δικαιοσύνην, είσθε μακάριοι,» και αυτό μας θυμίζει τα λόγια του Ιησού στην επί του Όρους Ομιλία. (Ματθ. 5:10) Αν μετέχουν τώρα στις δοκιμασίες του Χριστού, θα είναι σε θέσι να χαρούν στην αποκάλυψι της δόξης του Χριστού. Εν τούτοις, επανειλημμένως ο Πέτρος προειδοποιεί εναντίον των παθημάτων που προέρχονται από την αδικοπραγία.—1 Πέτρ. 2:19-23· 3:13, 14, 16, 17· 4:2, 12, 15.

Παράλληλα με την ενίσχυσι των αδελφών του ώστε να είναι σε θέσι να υπομείνουν διωγμό, ο Πέτρος έχει πολλά να πη για την καλή διαγωγή: «Απορρίψαντες λοιπόν, πάσαν κακίαν και πάντα δόλον και υποκρίσεις και φθόνους και πάσας καταλαλιάς.» «Να απέχητε από των σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά της ψυχής.» «Ως ελεύθεροι, και μη ως έχοντες την ελευθερίαν επικάλυμμα της κακίας, αλλ’ ως δούλοι του Θεού.» Πολύ υποβοηθητική και κατάλληλη είναι και η ακόλουθη συμβουλή: «Όστις θέλει να αγαπά την ζωήν και ίδη ημέρας αγαθάς ας παύση την γλώσσαν αυτού από κακού και τα χείλη αυτού από του να λαλώσι δόλον, ας εκκλίνη από κακού και ας πράξη αγαθόν, ας ζητήση ειρήνην και ας ακολουθήση αυτήν.»—1 Πέτρ. 2:1, 11, 16· 3:10, 11.

Σ’ αυτή την επιστολή, επίσης, ο Πέτρος υπενθυμίζει το ζήτημα της υποταγής. Οι Χριστιανοί υπόκεινται «εις πάσαν ανθρωπίνην διάταξιν»—σε βασιλείς και σε κυβερνήτας. Οι υπηρέται πρέπει να υποτάσσωνται στους κυρίους των. Και αι σύζυγοι πρέπει να υποτάσσωνται στους συζύγους των, ακόμη κι αν αυτοί είναι άπιστοι. Οι νεώτεροι πρέπει να υπακούουν στους μεγαλυτέρους. Πράγματι, «πάντες . . . ενδύθητε την ταπεινοφροσύνην.»—1 Πέτρ. 2:13-18· 3:1-5· 5:5.

Παράλληλα με τη συμβουλή που δίνει σε διάφορες ομάδες μεταξύ των Χριστιανών, ο Πέτρος επίσης ομιλεί ιδιαίτερα για τους πρεσβυτέρους. Σχετικά μ’ αυτούς γράφει: «Ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς αλλ’ εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς αλλά προθύμως, μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου.» Πόση ενόρασι μέσα στην ατελή ανθρώπινη φύσι δείχνει αυτή η συμβουλή και πόσο απέχουν οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου από την εφαρμογή της!—1 Πέτρ. 5:2, 3.

Υπάρχουν δύο ακόμη ζητήματα που αναφέρει επανειλημμένως ο Πέτρος. Ένα απ’ αυτά είναι η Χριστιανική αδελφική αγάπη: «Αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους εκ καθαράς καρδίας.» Οι Χριστιανοί πρέπει να γίνουν εις πάντα «ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, μη αποδίδοντες κακόν αντί κακού . . . αλλά το εναντίον ευλογούντες.» Ναι, «προ πάντων έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην, διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.»—1 Πέτρ. 1:22· 3:8, 9· 4:7-9.

Το άλλο ζήτημα, το οποίο επανειλημμένως τονίζει ο Πέτρος, είναι ότι πρέπει κανείς να δίνη μαρτυρία μέσω της διαγωγής του και των λόγων του. Οι Χριστιανοί έχουν κληθή από το σκότος για να δείξουν τις αρετές του Θεού. Μέσω καλής διαγωγής, οι Χριστιανές σύζυγοι μπορεί να κερδίσουν τους απίστους συζύγους των. Και πάντοτε οι Χριστιανοί πρέπει να είναι ‘έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου προς πάντα τον ζητούντα από αυτούς λόγον περί της ελπίδος της εν αυτοίς.’—1 Πέτρ. 2:9, 12· 3:1, 2· 3:15.

Πράγματι, στην πρώτη επιστολή ο Πέτρος έδειξε ότι υπήκουσε στην εντολή του Ιησού να ενισχύση τους αδελφούς του!

[Υποσημειώσεις]