Ανελήφθη η Μαρία με το Σώμα στον Ουρανό;

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ άνθρωποι σήμερα πιστεύουν στην «κοίμησι» ή ανάληψι της Μαρίας, δηλαδή στο γεγονός ότι ανελήφθη με το σώμα της στους ουρανούς. Την 1η Νοεμβρίου του 1950 ο Πάπας Πίος ο ΙΒ΄ διεκήρυξε αυτή τη δοξασία ως αλάνθαστο τμήμα της Ρωμαιοκαθολικής πίστεως.

Το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας γι αυτή τη διακήρυξι είχε γίνει πολύ προηγουμένως. Επί πολλούς αιώνες οι Καθολικοί εώρταζαν την εορτή της Κοιμήσεως στις 15 Αυγούστου. Κατόπιν, αφού ο Πάπας Πίος ο Θ΄ το 1854 διεκήρυξε ως δόγμα ότι «η Μαρία απηλλάγη από κάθε κηλίδα της προπατορικής αμαρτίας την πρώτη στιγμή της Συλλήψεώς της,» το Βατικανό άρχισε να παίρνη εκκλήσεις για να ορισθή η ημέρα της «κοιμήσεως της Μαρίας.» Το ζήτημα που εχρειάζετο να διευκρινισθή ήταν το αν η Μαρία εξαιρείτο, όχι μόνο από την προπατορική αμαρτία, αλλ’ επίσης και από τον θάνατο και από την παραμονή στον τάφο μέχρι τον καιρό της αναστάσεως των νεκρών.

Ο ορισμός που έδωσε ο Πάπας Πίος ο ΙΒ΄ δεν διευκρίνισε αν η Μαρία πραγματικά πέθανε, αλλά παρουσίασε την «ανάληψι» της Μαρίας ως γεγονός. Ο Πάπας Πίος ο ΙΒ΄ δήλωσε: «Η Άσπιλη Μητέρα του Θεού, η αειπάρθενος Μαρία, αφού συνεπλήρωσε την πορεία της επιγείου ζωής της ανελήφθη σώματι και ψυχή σε ουράνια δόξα.»

Αφού η «ανάληψις» της Μαρίας θεωρείται από πολλά εκατομμύρια ανθρώπων ως μια Χριστιανική δοξασία, θα πρέπει να υπάρχη στερεή βάσι που να την υποστηρίζη στις Άγιες Γραφές. Αλλά υπάρχει τέτοια βάσις; «Δεν υπάρχει καμμιά σαφής δήλωσις για την Ανάληψι στην Αγία Γραφή,» λέγει η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία, «εν τούτοις, ο Πάπας επιμένει στην έκδοσι της διακηρύξεώς του ότι η Αγία Γραφή αποτελεί την ανωτέρα αυθεντία που θεμελιώνει αυτή την αλήθεια.» (Τόμος 1ος, σελ. 972) Για να προσδιορίσουμε αν ‘οι Γραφές θεμελιώνουν αυτή την αλήθεια,’ δηλαδή τη δοξασία για την ανάληψι της Μαρίας, είναι ανάγκη να εξετάσωμε τι ακριβώς λέγει η Αγία Γραφή.

ΤΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Όπως γίνεται φανερό από την ιστορική εξέλιξι της δοξασίας, η «ανάληψις» της Μαρίας στηρίζεται στο δόγμα της «ασπίλου συλλήψεως.» Έτσι, πρέπει πρώτα να εξετάσωμε αν υπάρχη μια Γραφική βάσις για να πιστεύωμε ότι η Μαρία, όπως δηλώνει το δόγμα της «ασπίλου συλλήψεως» ‘απηλλάγη από κάθε κηλίδα της προπατορικής αμαρτίας.’

Σχετικά με την «άσπιλο σύλληψι» η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία παραδέχεται ότι «οι Άγιες Γραφές δεν αναφέρουν καμμιά άμεση πληροφορία για τη σύλληψι της Μαρίας.» (Τόμος 7ος σελ. 378) Αυτή η εγκυκλοπαιδεία με ειλικρίνεια παραδέχεται ότι οι ιστορικές αποδείξεις είναι εναντίον της πεποιθήσεως ότι η «άσπιλος σύλληψις» ήταν ένα μέρος της προφορικής διδασκαλίας των αποστόλων. Αυτή η δοξασία δεν εδιδάσκετο ούτε από τους πρώτους Πατέρας της Εκκλησίας. Διαβάζομε: «Οι πρώτοι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούσαν τη Μαρία ως αγία, αλλ’ όχι ως εντελώς αναμάρτητη. Ο Ωριγένης και μερικοί από τους ακολούθους του παρεδέχοντο ότι αυτή ήταν ατελής, όπως κάθε άνθρωπος.» (Τόμος 7, σελ. 378, 379) Έκαναν λάθος οι «πρώτοι Πατέρες της Εκκλησίας;» Όχι, σύμφωνα με την Αγία Γραφή.

Υπάρχει σαφής Γραφική απόδειξις ότι η Μαρία θεωρούσε τον εαυτό της αμαρτωλό. Σχετικά με τη γέννησι ενός βρέφους, ο Μωσαϊκός νόμος διέτασσε τη μητέρα στο τέλος της περιόδου του εξαγνισμού της, να προσφέρη «αρνίον ενιαύσιον εις ολοκαύτωμα, και νεοσσόν περιστεράς, ή τρυγόνα, δια προσφοράν περί αμαρτίας.» Σχετικά με μια γυναίκα που δεν μπορούσε, από χρηματική άποψι, να προσφέρη ένα αρνί, ο νόμος δήλωνε: «Θέλει φέρει δύο τρυγόνας ή δύο νεοσσούς περιστερών, μίαν δια ολοκαύτωμα και μίαν δια προσφοράν περί αμαρτίας.» (Λευιτ. 12:6-8) Αν η Μαρία ήταν αναμάρτητη, θα ενεργούσε εσφαλμένα αν προσέφερε μια θυσία περί αμαρτίας. Εν τούτοις, η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Ιωσήφ και η Μαρία προσέφεραν «κατά το ειρημένον εν τω νόμω του Κυρίου, ζεύγος τρυγόνων ή δύο νεοσσούς περιστερών.» (Λουκ. 2:24) Αφού συμμορφώθηκε μ’ ένα νόμο που είχε διευθετηθή για τους αμαρτωλούς ανθρώπους, η Μαρία ανεγνώρισε ότι ήταν ατελής.

Αυτό ήταν πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι έκαμε ο Ιησούς σχετικά με τον φόρο του ναού. Όταν ο απόστολος Πέτρος ερωτήθηκε από όλους αν ο Ιησούς πλήρωνε τους φόρους, απήντησε Ναι. Αργότερα, ο Ιησούς νουθέτησε τον Πέτρο με το να του πη ότι οι βασιλείς δεν φορολογούν τους υιούς των. Εφαρμόζοντας τα λόγια του Ιησού, ο Πέτρος μπορούσε να καταλάβη ότι ο Ιησούς, ως ο μονογενής Υιός του Θεού, δεν υποχρεώνετο να πληρώση τον φόρο που ενίσχυε τον ναό του Πατρός του. Εν τούτοις, λόγω των περιστάσεων που επικρατούσαν, ο Ιησούς δεν ήθελε να δώση μια ευκαιρία στους άλλους για να προσκόψουν. Έτσι, μέσω θαυματουργικού τρόπου βοήθησε τον Πέτρο να πληρώση τον φόρο του ναού.—Ματθ. 17:24-27.

Αλλά τι θα λεχθή για τα λόγια που είπε ο Γαβριήλ στη Μαρία «Χαίρε, κεχαριτωμένη, (‘πλήρης χάριτος,’ Καθολική Μετάφρασις Ντουαί) ο Κύριος μετά σού;» (Λουκ. 1:28) Αυτά τα λόγια έχει λεχθή, κατά παρερμηνεία, πως σημαίνουν ότι η Μαρία ήταν ‘πλήρης χάριτος’ από την αρχή της ζωής της και, επομένως, θα, πρέπει να είχε γεννηθή χωρίς καμμιά αμαρτία. Ο Πάπας Πίος ο ΙΒ΄ επεξέτεινε την εφαρμογή της δηλώσεως του Γαβριήλ για να υποστηρίξη την «ανάληψι,» ισχυριζόμενος ότι η Μαρία δεν μπορούσε να λάβη την ‘πληρότητα της χάριτος’ που της είχε χορηγηθή παρά μόνο στον καιρό της αναλήψεώς της.

Αξίζει να σημειωθή ότι αυτή η παρερμηνεία των λόγων του Γαβριήλ δεν εναρμονίζεται με την αφήγησι της Αγίας Γραφής στην πρωτότυπο Ελληνική γλώσσα. Σχετικά με τη χρήσι της εκφράσεως ‘πλήρης χάριτος’ που χρησιμοποιείται για να υποστηρίξη την «άσπιλη σύλληψι» η Μία Καθολική Εγκυκλοπαιδεία λέγει: «Αυτή η ερμηνεία . . . παραβλέπει το γεγονός ότι η Ελληνική λέξις κεχαριτωμένη (Κείμενον) δεν εννοεί αυτό ακριβώς που θέλει να υποδείξη η μετάφρασις ‘πλήρης χάριτος.’» (Τόμος 7, σελ, 378) Σε αρμονία με την πραγματική σημασία της πρωτοτύπου Ελληνικής γλώσσης πολλοί σύγχρονοι Καθολικοί μεταφρασταί δεν χρησιμοποιούν την έκφρασι ‘πλήρης χάριτος’ όταν αναφέρουν τη δήλωσι του Γαβριήλ. Επί παραδείγματι, η Βίβλος της Ιερουσαλήμ αποδίδει αυτή την έκφρασι «τόσον ευνοημένη» και η Νέα Αμερικανική Βίβλος λέγει «Ω υπερευνοημένη κόρη.» Επομένως, τα λόγια του Γαβριήλ στη Μαρία δείχνουν ότι αυτή είχε ευνοηθή πάρα πολύ με το να γίνη μητέρα του Μεσσία, αλλ’ αυτά τα λόγια δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υποστηρίξουν διδασκαλίες όπως είναι «η άσπιλη σύλληψις» και η «ανάληψις.»

Επίσης, η Αγία Γραφή δηλώνει σαφώς ότι κανείς δεν έχει αναληφθή με το σώμα του στον ουρανό. Μιλώντας για την ανάστασι σε ουράνια ζωή, ο απόστολος Παύλος δηλώνει: «Είναι και σώματα επουράνια και σώματα επίγεια· πλην άλλη μεν η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η των επιγείων. Άλλη δόξα είναι του ηλίου, και άλλη δόξα της σελήνης, και άλλη δόξα των αστέρων· διότι αστήρ διαφέρει αστέρος κατά την δόξαν. Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία· σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξη· σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει· σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. . . . Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν.» (1 Κορ. 15:40-50) Όπως όλοι εκείνοι που αποκτούν αθάνατη ζωή στους ουρανούς, η Μαρία θα έπρεπε να εγκαταλείψη το σαρκικό της σώμα για να υποστή μια αλλαγή και να γίνη ουράνιο δημιούργημα.

Επομένως, οι Γραφικές αποδείξεις αλάνθαστα δείχνουν ότι η Μαρία ούτε συνελήφθη απηλλαγμένη από κάθε κηλίδα αμαρτίας ούτε ‘ανελήφθη εν σώματι στον ουρανό.’ Αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει κανείς να σκεφθή σοβαρά. Ο Ιησούς Χριστός επέρριψε την ευθύνη στους θρησκευτικούς ηγέτας των ημερών του διότι εδίδασκαν «διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.» (Ματθ. 15:9) Έχοντας υπ’ όψιν τις αποδείξεις που εξετάσαμε, δεν παρατηρούμε ότι η δοξασία της «αναλήψεως» της Μαρίας προήλθε από «εντάλματα ανθρώπων;» Έτσι, αν έχετε διδαχθή αυτή τη δοξασία, δεν θάπρεπε να ερευνήσετε για να μάθετε αν άλλα πράγματα που έχετε μάθει δεν βασίζωνται ομοίως στην Αγία Γραφή, αλλά είναι απλώς προϊόντα ανθρωπίνου συλλογισμού; Κάνοντας αυτή την έρευνα, θα ενεργήσετε σε αρμονία με την αποστολική προτροπή: «Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε.»—1 Θεσσ. 5:21.