Ένας Γηραιός Άνθρωπος του Οποίου η Πίστις Ανταμείφθηκε

Η ΑΝΑΜΟΝΗ μεγάλωνε. Επλησίαζε ο καιρός που θα συνέβαινε ένα από τα μεγαλύτερα συμβάντα της ανθρωπίνης ιστορίας. Αυτό το γεγονός είχε προλεχθή πριν από αιώνες. Ποιο ήταν αυτό; Η εμφάνισις του Μεσσία ή Χριστού.

Η προφητεία του Δανιήλ έδειχνε ότι ο Μεσσίας θα έφθανε εξήντα εννέα εβδομάδες ετών μετά από την έκδοσι της διαταγής ν’ ανοικοδομηθούν τα τείχη της πόλεως της Ιερουσαλήμ. (Δαν. 9:25) Υπολογίζοντας από τον καιρό της ανοικοδομήσεως εκείνων των τειχών εκ μέρους του Νεεμία, η προφητεία υπεδείκνυε το έτος 29 μ.Χ.

Έτσι, προς το τέλος του πρώτου αιώνος π.Χ., υπήρχαν λίγες πιθανότητες για τους ηλικιωμένους Ιουδαίους που ζούσαν τότε να δουν την εκπλήρωσι της ελπίδος των σχετικά με τον Μεσσία. Εν τούτοις, μερικοί ηλικιωμένοι άνδρες και γυναίκες απέβλεπαν σ’ αυτήν την έλευσι με πίστι και με μια φλογερή επιθυμία να παραστούν μάρτυρές της. Μεταξύ αυτών ήταν ο Συμεών. Η Αγία Γραφή τον περιγράφει ως ‘δίκαιον και ευλαβή, προσμένοντα την παρηγορίαν του Ισραήλ.’ (Λουκ. 2:25) Μολονότι ο Συμεών χωρίς αμφιβολία απέθανε προτού ο Ιησούς διορισθή από το πνεύμα του Θεού και γίνη ένας υποσχεμένος Μεσσίας, ή Χριστός, η ακλόνητη πίστις του ότι ο Μεσσίας θα ερχόταν, ανταμείφθηκε. Πώς;

Ο Ιεχωβά Θεός παρετήρησε την εξέχουσα πίστι του Συμεών και τον ευνόησε με μια ειδική αποκάλυψι. Μέσω του πνεύματός του, ο Ύψιστος έκαμε γνωστό σ’ αυτόν ότι δεν θα πέθαινε προτού να δη τον Χριστό. (Λουκ. 2:26) Τι θαυμαστή προοπτική!

Κάποια μέρα, κατόπιν παροτρύνσεως του πνεύματος του Θεού, ο Συμεών πήγε στο ναό. Συνέβη τότε να τον επισκεφθή ένα πτωχό έγγαμο ζεύγος μ’ ένα βρέφος. Από την εξωτερική τους εμφάνισι ο άνδρας, η σύζυγός του και το βρέφος δεν είχαν τίποτε το ιδιαίτερο. Η κατάστασις φαινόταν συνηθισμένη, διότι μια Ιουδαία μητέρα έπρεπε, σύμφωνα με τον νόμο, να προσφέρη θυσία στο τέλος των σαράντα ημερών του εξαγνισμού της μετά τη γέννησι ενός αρσενικού τέκνου.—Λουκ. 2:27.

Εν τούτοις, στην πραγματικότητα, κάτι αξιοσημείωτο συνέβαινε, κάτι που ο Συμεών το έβλεπε σαν μια μεγάλη ανταμοιβή της πίστεώς του. Η πλήρης σημασία αυτού του γεγονότος του έγινε γνωστή μέσω του αγίου πνεύματος. Το βρέφος ήταν εκείνος που προωρίζετο να γίνη ο Μεσσίας ή Χριστός. Με χαρά, ο Συμεών δέχθηκε το νήπιο στην αγκαλιά του και υποκινούμενος από το πνεύμα του Θεού είπε: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, δέσποτα, κατά το ρήμα σου, εν ειρήνη· διότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, το οποίον ητοίμασας ενώπιον πάντων των λαών, φως εις φωτισμόν των εθνών και δόξαν του λαού σου Ισραήλ.»—Λουκ. 2:29-32.

Λόγω του προνομίου που του εδόθη, ο Συμεών αισθάνθηκε μια εσωτερική ικανοποίησι ή ανακούφισι. Τώρα εγνώριζε με βεβαιότητα ότι ο Θεός είχε προμηθεύσει ένα θαυμάσιο μέσον σωτηρίας. Είχε δει το βρέφος με τα μάτια του και το είχε πάρει στα χέρια του. Τα προφητικά λόγια του Συμεών ότι θα επήρχετο φωτισμός ακόμη και στα έθνη τα οποία ήσαν στο σκότος και στην ανομία χωρίς να γνωρίζουν τον Θεό, εναρμονίζοντο πλήρως με τις Εβραϊκές Γραφές. Επί παραδείγματι, σχετικά με τον Μεσσιανικό ‘δούλο,’ το εδάφιο Ησαΐας 42:6 (ΜΝΚ) λέγει: «Εγώ ο Ιεχωβά σε εκάλεσα εν δικαιοσύνη, και θέλω κρατεί την χείρα σου και θέλω σε φυλάττει και θέλω σε καταστήσει διαθήκην του λαού, φως των εθνών.»

Κατόπιν, ο Συμεών ευλόγησε τον Ιωσήφ και την Μαρία, ευχόμενος προφανώς σ’ αυτούς να έχουν την ευλογία του Θεού για να εκπληρώσουν τις ευθύνες των απέναντι του τέκνου των. Κατευθύνοντας την προσοχή του ιδιαιτέρως στη Μαρία, ο Συμεών είπε: «Ιδού, ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον. Και σου δε αυτής την ψυχήν ρομφαία θέλει διαπεράσει, δια να ανακαλυφθώσιν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών.» (Λουκ. 2:34, 35) Πράγματι, η εμφάνισις του Μεσσίου θα επηρέαζε τον ίδιο τον λαό του με διαφορετικούς τρόπους.

Όπως είχε προλεχθή ενωρίτερα στην προφητεία, θα υπήρχαν πολλοί που θα προσέκοπταν επάνω σ’ αυτόν, παραμένοντας αμετανόητοι και άπιστοι. Ο προφήτης Ησαΐας έγραψε αυτά τα λόγια: «Θέλει είσθαι . . . δια πέτραν προσκόμματος και δια βράχον πτώσεως εις τους δύο οίκους του Ισραήλ· δια παγίδα και δια βρόχον εις τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ. Και πολλοί θέλουσι προσκόψει επ’ αυτά και πέσει και συντριφθή και παγιδευθή και πιασθή.» (Ησ. 8:14, 15) Για τους απίστους, ο Ιησούς θα ήταν σαν ένα «σημείον» ή αντικείμενο περιφρονήσεως, κάποιος που θα έπρεπε να τον κατηγορούν και να τον βλασφημούν. Εν τούτοις, άλλοι με το να θέσουν πίστι σ’ αυτόν, ‘θ’ ανυψώνοντο’ από μια κατάστασι ομοία με των νεκρών όσον αφορά τις παραβάσεις και τα αμαρτήματα, για ν’ απολαύσουν μια δικαία στάσι ενώπιον του Θεού.

Οι πράξεις που θα έκαναν οι άνθρωποι απέναντι στο Μεσσία θ’ απεκάλυπταν τι είχαν στην καρδιά τους. Όπως είπε ο Συμεών: «Διά να ανακαλυφθώσιν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών.»—Λουκ. 2:35.

Το γεγονός ότι ο Ιησούς θ’ απερρίπτετο από την πλειονότητα θα ήταν ιδιαίτερα θλιβερό για τη Μαρία. Ο Συμεών κατηύθυνε την προσοχή της σ’ αυτό λέγοντας: «Και σου δε αυτής την ψυχήν ρομφαία θέλει διαπεράσει.» (Λουκ. 2:35) Πόσο οδυνηρό θα ήταν για τη Μαρία να δη τον Ιησού κρεμασμένο επάνω σ’ ένα πάσσαλο σαν ένα εγκληματία του χειρίστου είδους! Αυτό θα μπορούσε να συγκριθή μ’ ένα ξίφος που θα την διαπερνούσε.

Πραγματικά, ο Συμεών ευλογήθηκε πολύ διότι ήταν σε θέσι να δη το βρέφος Ιησούς και να εμπνευσθή να πη τότε μια προφητεία που θα ήταν ιδιαίτερα ενισχυτική για τη Μαρία καθώς αυτή θα έβλεπε τους άλλους να μεταχειρίζωνται τόσο ταπεινωτικά τον πρωτότοκο υιό της.

Για μας σήμερα, η πολιτεία του Θεού με τον Συμεών πρέπει να είναι ενισχυτική για την πίστι μας. Στη διάρκεια της ζωής του ένα άτομο μπορεί να μη δη την πλήρη εκπλήρωσι όλων των ποθητών ελπίδων που έχει βασίσει στις αδιάρρηκτες υποσχέσεις του Ιεχωβά. Εν τούτοις, μπορεί να είναι βέβαιος ότι ο Παντοδύναμος Θεός δεν θα ξεχάση τις προσπάθειές του να τον υπηρετή με πιστότητα. Οποιεσδήποτε ευλογίες και καθοδήγησι λαμβάνει στη διάρκεια της γεμάτης από πιστή υπηρεσία ζωής του, θα είναι αρκετές για να του δείξουν ότι έχει μια βεβαία προοπτική αναστάσεως από τους νεκρούς με αιώνια ζωή υπ’ όψιν.

Ο αναλλοίωτος Θεός ενδιαφέρεται για τους πιστούς του δούλους σήμερα τόσο όσο και για τον Συμεών. Έτσι, η Αγία Γραφή μάς παροτρύνει: «Πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών.» (1 Πέτρ. 5:7) Όπως ο ηλικιωμένος Συμεών, μπορούμε κι εμείς να αποβλέπωμε μ’ εμπιστοσύνη σε μια πλούσια ανταμοιβή της πίστεώς μας. Τι θαυμαστή ενθάρρυνσι είναι αυτή για όλους εμάς, ώστε να εξακολουθήσωμε να ζούμε σε αρμονία με τη θεόδοτη ελπίδα μας, αποδεικνύοντας έτσι ότι είμεθα ‘δίκαιοι και ευλαβείς’ όπως ο Συμεών!