Κρίσις με Δικαιοσύνη, Σοφία και Έλεος

Συνιστάται στον αναγνώστη να ανασκοπήση αυτό το άρθρο προτού μελετήση τα επόμενα δύο άρθρα.

Η ΚΡΙΣΙΣ είναι κάτι στο οποίο οι άνθρωποι συχνά κάνουν λάθη. Αυτό βασικά οφείλεται στην ατέλειά μας. Σας συνέβη ποτέ να σας κρίνη κάποιος μ’ εσφαλμένο τρόπο για τα ελατήρια σας ή να σας κατακρίνη με βάσι εσφαλμένες πληροφορίες; Αισθανθήκατε ποτέ ότι δεν σας έδειξαν έλεος; Από την άλλη πλευρά, δεν συνέβη ποτέ να κρίνετε σεις ο ίδιος μεροληπτικώς επειδή δεν εξετάσατε αμερόληπτα όλα τα γεγονότα που σχετίζονται με άλλους; Και σεις επίσης δεν συνέβη να μην επιδείξετε έλεος; Η εντιμότης μάς υποχρεώνει να παραδεχθούμε πόσο αποτυγχάνομε όλοι απ’ αυτή την άποψι.

Για να γίνη η κρίσις με δικαιοσύνη, σοφία και έλεος, πρέπει να βασίζεται, σ’ ένα πρότυπο υψηλότερο απ’ αυτό που μπορούν να θέσουν οι άνθρωποι. Αυτό το πρότυπο δίνει ο Ιεχωβά Θεός. Δεν πρέπει μόνο να ενδιαφερώμεθα γι’ αυτό το πρότυπο, αλλά να καθοδηγούμεθα απ’ αυτό. Γιατί; Διότι ο Ιεχωβά Θεός, ο ‘Κριτής πάντων,’ θα το χρησιμοποιήση όταν θα σταθούμε ενώπιον του για κρίσι. (Εβρ. 12:23· Ρωμ. 14:10) Δεν πρέπει επομένως κι εμείς να διεπώμεθα απ’ όσα λέγει αυτός ότι είναι ορθά; Αυτή είναι στοργική και σοφή πορεία για ν’ ακολουθήσωμε. Κάθε ενέργεια ή απόφασις από μέρους μας θα έχη διαρκή οφέλη μόνο αν επηρεαζώμεθα από την άποψι του Θεού όταν κρίνωμε τα ζητήματα.

Πού μπορούμε να βρούμε συνεπή κρίσι σύμφωνα με τα δίκαια πρότυπα του Θεού σήμερα; Γενικά αναγνωρίζεται ότι υπάρχουν ακόμη μερικοί άνθρωποι διαφορετικής κοινωνικής προελεύσεως που είναι σε θέσι να κάνουν τις κρίσεις των με αμεροληψία. Εν τούτοις, σήμερα εκείνοι που έχουν εξοικειωθή με τον Λόγο του Θεού και τα γεγονότα είναι πεπεισμένοι ότι, σαν σύνολο, αυτός ο κόσμος δεν διέπεται από δίκαιες αρχές. Βρίσκεται κάτω από την εξουσία του πονηρού· στην πραγματικότητα, παροδηγείται απ’ αυτόν. (1 Ιωάν. 5:19· Αποκαλ. 12:9) Αυτό περιλαμβάνει τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, την οποία η Αγία Γραφή περιγράφει σαν μια ακάθαρτη γυναίκα. (Αποκάλ. 17:3-5· 18:2-4) Ο λαός του Θεού που έχει εξέλθει απ’ αυτή είναι ευγνώμων που δεν αποτελεί πλέον θύμα των διεστραμμένων της κρίσεων σε ζητήματα πίστεως και ηθικής. Έχουν εμπιστοσύνη στη διευθέτησι που ο Ιεχωβά Θεός έχει κάνει μέσα στην αληθινή Χριστιανική εκκλησία, όπου πιστοί διορισμένοι πρεσβύτεροι εκτελούν δικαστικές κρίσεις όπως λέγεται στον Ησαΐα 1:26: «Και θέλω αποκαταστήσει τους κριτάς σου ως το πρότερον και τους συμβούλους σου ως το απ’ αρχής· μετά ταύτα θέλεις ονομασθή η πόλις της δικαιοσύνης, η πιστή πόλις.»

Στην ιστορία του αρχαίου λαού του Θεού, κριταί διορίσθηκαν για πρώτη φορά σε μεγάλη κλίμακα αμέσως μετά την έξοδο του Ισραήλ από την Αίγυπτο το 1513 π.Χ. Στην προσπάθεια του να χειρίζεται όλες τις υποθέσεις που απαιτούσαν αποφάσεις από τον αληθινό Θεό σύμφωνα με τους νόμους του, ο Μωυσής βρισκόταν στον κίνδυνο να φθείρη τον εαυτό του. Ο πεθερός του, ο Ιοθόρ, τον συνεβούλευσε να κατανείμη μέρος της ευθύνης έτσι ώστε να δίδεται καλύτερη προσοχή στο πλήθος του λαού που διέσχιζαν την έρημο. Έτσι, χιλιάδες ικανοί άνδρες εξελέγησαν για να βοηθήσουν τον Μωυσή. Αυτοί επρόκειτο να χειρίζωνται συνηθισμένα προβλήματα ή ωρισμένα ζητήματα που εγείροντο. Ο Μωυσής εξακολουθούσε να έχη την κυρία ευθύνη να γνωρίση στον λαό τον νόμο του Θεού και τους κανονισμούς του και να κάνη γνωστό σ’ όλους τον τρόπο με τον οποίον θα έπρεπε να προχωρούν και την εργασία που θα έπρεπε να κάνουν. Έτσι έγινε μια πολύ εύτακτη διευθέτησις: «Πλην έκλεξον εκ παντός του λαού άνδρας αξίους, φοβουμένους τον Θεόν, άνδρας φιλαλήθεις, μισούντας την φιλαργυρίαν· και κατάστησον αυτούς επ’ αυτών χιλιάρχους, εκατοντάρχους, πεντηκοντάρχους και δεκάρχους. Και ας κρίνωσι τον λαόν πάντοτε· και πάσαν μεν μεγάλην υπόθεσιν ας αναφέρωσι προς σε· πάσαν δε μικράν υπόθεσιν ας κρίνωσιν αυτοί· ούτω θέλεις ανακουφισθή, και θέλουσι βαστάζει το βάρος μετά σου· εάν κάμης τούτο το πράγμα και ο Θεός σε προστάζη ούτω, τότε θέλεις δυνηθή να ανθέξης, και προσέτι πας ο λαός ούτος θέλει φθάσει εις τον τόπον αυτού εν ειρήνη.»—Έξοδ. 18:13-23.

Αργότερα, όταν αυτοί εγκαταστάθηκαν στη γη Χαναάν, ο Ιεχωβά ήγειρε κριτάς όχι απλώς για ν’ ακούουν υποθέσεις που περιελάμβαναν παραβάσεις του νόμου, αλλά για να ελευθερώνουν τον λαό του από τα χέρια των καταδυναστών. (Κριτ. 2:18) Αυτοί οι κριταί είχαν διορισθή ως ηγέται και βοηθούσαν τον λαό να γνωρίση και να εφαρμόση τον Λόγο του Θεού. Περιελαμβάνοντο σ’ αυτούς άνδρες όπως ο Γεδεών, ο Βαράκ, ο Σαμψών, ο Ιεφθάε και ο Σαμουήλ, οι οποίοι έκαναν σπουδαία έργα και «ειργάσθησαν δικαιοσύνην» σύμφωνα με την αφήγησι της προς Εβραίους επιστολής 11:32, 33. Άλλοι κριταί στον αρχαίο Ισραήλ, οι οποίοι υπηρετούσαν ως πρεσβύτεροι στην κοινότητα, δεν εχειρίζοντο μόνο νομικές υποθέσεις, αλλά εχρησιμοποιούντο και για εκτελεστικά καθήκοντα.—1 Χρον. 26:29· 2 Χρον. 19:4-7.

Ακόμη και από τους βασιλείς του Ισραήλ απαιτείτο να διαβάζουν το βιβλίο του νόμου και να μαθαίνουν να φοβούνται τον Ιεχωβά και να τηρούν τον Λόγο του. (Δευτ. 17:19, 20) Εκαλούντο να κρίνουν τα ζητήματα σύμφωνα με τον νόμο του Θεού, αν ήθελαν να ευημερούν και να έχουν την εύνοια του Θεού.—2 Χρον. 1:9-12.

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ΩΣ ΚΡΙΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Ποια είναι η διευθέτησις που ισχύει για ζητήματα κρίσεως ανάμεσα στον λαό του Θεού σήμερα; Ο Ιεχωβά έχει εγείρει πρεσβυτέρους οι οποίοι είναι σε θέσι να υπηρετούν ως κριταί και σύμβουλοι. Αυτοί οι άνδρες πρέπει ν’ ανταποκρίνονται στις θείες απαιτήσεις που εκτίθενται στην 1 Τιμόθεον 3:1-7 και Τίτον 1:5-9. Η ευθύνη των δεν περιλαμβάνει τον χειρισμό δικαστικών ζητημάτων. Αυτοί επίσης διδάσκουν και κάνουν σαφές τι απαιτεί ο νόμος του Θεού και ενθαρρύνουν την απόδοσι ολόψυχης υπηρεσίας στον Θεό και πιστής υπακοής στις δίκαιες αρχές του.—Κολ. 3:23· 1 Θεσσ. 5:21· 1 Πέτρ. 1:22.

Ποια είναι η άποψίς μας γι’ αυτή τη διευθέτησι, όπως βρίσκεται στην τοπική εκκλησία με την οποία είμεθα συνταυτισμένοι; Δεν θέλομε να είμεθα όπως μερικοί στην εκκλησία της Κορίνθου τον πρώτο αιώνα, οι οποίοι προσέφευγαν σε κοσμικά δικαστήρια, ενώπιον απίστων, ο ένας εναντίον του άλλου. Ο απόστολος Παύλος τούς επέπληξε λέγοντας: «Προς εντροπήν σας λέγω τούτο. Ούτω δεν υπάρχει μεταξύ σας ουδέ είς σοφός, όστις θέλει δυνηθή να κρίνη ανά μέσον του αδελφού αυτού, αλλά αδελφός κρίνεται με αδελφόν, και τούτο ενώπιον απίστων;» (1 Κορ. 6:5, 6) Με το να καταφεύγουν σε κοσμικά δικαστήρια για να διευθετήσουν ζητήματα που θα μπορούσαν να τύχουν χειρισμού μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, αυτοί υπέφεραν από μια πνευματική έλλειψι ή αποτυχία. Κανένας από μας δεν θέλει να αισθάνεται εντροπή ή λύπη επειδή αποτυγχάνει να δη με κατάλληλο τρόπο τη διευθέτησι για κρίσι που βρίσκεται σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές σήμερα. Αντιθέτως, πρέπει να υποκινούμεθα να εκφράζωμε ολοκάρδια εκτίμησι γι’ αυτή τη θεοκρατική προμήθεια. Με το να υπακούωμε στη συμβουλή και στην κρίσι που προέρχονται από εκείνους που ‘λαλούν τον Λόγο του Θεού σε μας,’ δείχνωμε την επιθυμία μας να εργαζώμεθα στενά με την τάξι του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ σε υποταγή προς τον Χριστό.—Εβρ. 13:7, 17· Εφεσ. 5:24· Ματθ. 24:45-47.

Με τις κρίσεις του Ιεχωβά που σήμερα γίνονται φανερές μαθαίνομε να εκτιμούμε τις υψηλές αρχές σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να ζούμε. Βοηθούμεθα κατάλληλα να λαμβάνωμε αποφάσεις σε προσωπικά καθώς και σε εκκλησιαστικά ζητήματα μολονότι είμεθα ατελείς. Ερχόμεθα πλησιέστερα στον Ιεχωβά και λαμβάνομε μια πρόγευσι της δικαίας του νέας τάξεως. Αναμένοντας εκείνο τον ένδοξο καιρό, μπορούμε μ’ εμπιστοσύνη να πούμε στον Ιεχωβά: «Όταν αι κρίσεις σου ήναι εν τη γη, οι κάτοικοι του κόσμου θέλουσι μάθει δικαιοσύνην.»—Ησ. 26:9.