Η Επί του Όρους Ομιλία—Οι Μακαρισμοί, 4 και 5
ΩΣ τέταρτο ‘μακαρισμό’ της επί του Όρους Ομιλίας του, ο Ιησούς δήλωσε: «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, διότι αυτοί θέλουσι χορτασθή.» (Ματθ. 5:6) Η αφήγησις του Λουκά αναφέρει ως εξής αυτή τη δήλωσι: «Μακάριοι οι πεινώντες τώρα, διότι θέλετε χορτασθή.»—Λουκ. 6:21.
Από το Ευαγγέλιο του Λουκά μόνο μπορεί κανείς να υποθέση ότι ο Ιησούς μιλούσε αποκλειστικά για άτομα που πεινούν για υλική τροφή. Ωστόσο, ο Ματθαίος διασαφηνίζει ότι ο Ιησούς εννοούσε εκείνους που έχουν διακαή επιθυμία για δικαιοσύνη. Εν τούτοις, και οι δύο αυτές σκέψεις βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους. Τα άτομα που στερούνται κατά γράμμα τροφής και ποτού, συχνά γνωρίζουν με πιο οξύ τρόπο την ευρεία αδικία που επικρατεί στο παρόν σύστημα πραγμάτων. Έτσι, η πείνα τους ή η επιθυμία τους να δουν τη δικαιοσύνη να επικρατή μπορεί να είναι πιο επιτακτική.
Η ‘δικαιοσύνη,’ για την οποία μίλησε ο Ιησούς σημαίνει την ιδιότητα της ευθύτητος που βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με το θέλημα και τις εντολές του Θεού. Ο ψαλμωδός, εκφράζοντας μια σκέψι παρόμοια με τη σκέψι του Ιησού, μίλησε για τον εαυτό του και είπε ότι ‘η ψυχή του λιποθυμούσε εκ του πόθου’ για τις δίκαιες δικαστικές αποφάσεις του Θεού.—Ψαλμ. 119:20· παράβαλε με Ησαΐαν 26:9, 10.
Σε αντίθεσι μ’ αυτό τον μακαρισμό, ο Ιησούς δήλωσε: «Ουαί εις εσάς, οι κεχορτασμένοι, διότι θέλετε πεινάσει.» (Λουκ. 6:25) Εκείνοι που είναι «κεχορτασμένοι» αισθάνονται ικανοποιημένοι απ’ όσα προσφέρει αυτός ο κόσμος. Μολονότι ίσως ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, δεν αναγνωρίζουν τη βαθειά τους ανάγκη γι’ αυτόν ούτε επιθυμούν τις αρχές της δικαιοσύνης του. (Αποκάλ. 3:17) Ωστόσο, καιροί συμφοράς μπορεί ξαφνικά ν’ αφυπνίσουν μια τέτοια πείνα για θεία καθοδήγησι. Αυτό θα συμβή ιδιαίτερα όταν ο Θεός θα τερματίση το παρόν σύστημα πραγμάτων στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι.’ (Ματθ. 24:21· Αποκάλ. 7:14) Αυτά τα άτομα, που προηγουμένως ένοιωθαν αυτάρκεια θα ‘πεινάσουν.’ Οι αγωνιώδεις κραυγές τους προς τον Θεό για βοήθεια και καθοδηγία δεν θα εισακουσθούν. (Παράβαλε με 1 Σαμουήλ 28:4-6· Ψαλμόν 18:41· Παροιμίας 1:28-32.) Όσον αφορά την ακρόασι του Λόγου του Ιεχωβά, εκείνον τον καιρό τα άτομα αυτά θα δοκιμάσουν απελπιστική ‘πείνα και δίψα.’—Αμώς 8:11, 12.
Αλλά ο Ιησούς δήλωσε ότι είναι «μακάριοι» εκείνοι που πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη τώρα. Γιατί; Διότι «θέλουσι χορτασθή,» δηλαδή θα ικανοποιηθούν πλήρως. Ο ίδιος ο Ιησούς συνέβαλε αρκετά σ’ αυτό. Όταν εξέθετε την υποκρισία των ψευδοευσεβών θρησκευτικών ηγετών που ‘θαρρούσαν εις εαυτούς ότι είναι δίκαιοι,’ ο Ιησούς δίδαξε ότι όλοι εκείνοι που ανεγνώριζαν την αμαρτωλή κατάστασί τους και, αφού μετενόησαν, ζητούσαν συγχώρησι μπορούσαν ν’ αποκτήσουν μια δίκαιη στάσι ενώπιον του Θεού.—Λουκ. 18:9-14· παράβαλε με Ματθαίον 5:20· 23:23, 24.
Η περαιτέρω ικανοποίησις της πείνας και της δίψας για δικαιοσύνη έγινε δυνατή με τον θάνατο και την ανάστασι του Ιησού. Σχετικά μ’ αυτό διαβάζομε: «Επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού.»—Ρωμ. 3:23, 24· παράβαλε με Ησαΐαν 53:11· Δανιήλ 9:24-27· Αποκάλυψιν 7:9, 14.
Επιπρόσθετος ‘χορτασμός’ αυτής της ζωτικής πείνας και δίψας έγινε δυνατός μετά την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., διότι τότε άρχισε το άγιο πνεύμα να ‘ελέγχη τον κόσμο περί . . . δικαιοσύνης.’ (Ιωάν. 16:8) Αυτό απεδείχθη αληθινό, διότι το πνεύμα του Θεού ήταν υπεύθυνο για τη συγγραφή των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, που αποτελούν απαραίτητο όργανο για «εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης.» (2 Τιμ. 3:16) Η ίδια ενεργός δύναμις του Θεού καθιστά ικανούς τους ανθρώπους να ενδυθούν τη ‘νέα προσωπικότητα,’ η οποία αντικαθιστά τις κακές συνήθειες και την υποκρισία με την «δικαιοσύνην.» (Εφεσ. 4:24, ΜΝΚ) Τελική και πλήρης ικανοποίησις της πείνας και της δίψας για δικαιοσύνη θα λάβη χώρα όταν οι πιστοί λάτρεις του Θεού αποκτήσουν αιώνια ζωή κάτω από τελείως δίκαιες καταστάσεις.—2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 21:1-5.
ΕΛΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ‘ΕΛΕΗΜΟΝΑΣ’
Εν συνεχεία, στην επί του Όρους Ομιλία, ο Ιησούς είπε: «Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί θέλουσιν ελεηθή.»—Ματθ. 5:7.
Το έλεος δεν είναι ακριβώς ζήτημα εκτελέσεως φιλανθρωπικών έργων, διότι κάποιος μπορεί να το κάνη αυτό υποκριτικά. (Ματθ. 6:1, 2) «Οι ελεήμονες» είναι άτομα που υποκινούνται γνήσια από τρυφερά αισθήματα στοργικής συμπαθείας προς τους δυστυχισμένους και οι οποίοι, έτσι, ενεργούν προς όφελος αυτών των ατόμων. Ο Ιησούς υπήρξε το τέλειο παράδειγμα σχετικά μ’ αυτό. Επανειλημμένως οι Γραφές δηλώνουν ότι ο Ιησούς, προτού εκτελέση θαύματα για ν’ ανακουφίση τους πάσχοντες και τους θλιμμένους, «εσπλαγχνίσθη.»—Ματθ. 14:14· 15:32-38· 20:34· Μάρκ. 1:40-42· Λουκ. 7:13-15.
Το έλεος εκδηλώνεται με δύο τρόπους: (1) με μια δικαστική έννοια, όταν οι άνθρωποι συγχωρούν εκείνους που πταίουν εναντίον τους (2) με θετικά έργα καλωσύνης, συμπαθείας και οίκτου που ανακουφίζουν άτομα που βρίσκονται σε δύσκολη θέσι.
Οι Χριστιανοί παρακινούνται να ‘γίνουν μιμηταί του Θεού’ διότι εκείνος είναι ο πρώτος που συγχωρεί ελεύθερα τους μετανοημένους αμαρτωλούς. (Έξοδ. 34:6, 7· Ψαλμ. 103:10· Παροιμ. 28:13· Εφεσ. 4:31-5:2) Μ’ ένα θετικό τρόπο, τα άτομα που επιθυμούν να ευαρεστήσουν τον Θεό πρέπει να είναι πρόθυμα να παράσχουν βοήθεια, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους, σ’ εκείνους οι οποίοι μπορεί να είναι θύματα ατυχών καταστάσεων. (Λουκ. 10:20-37) Ένας ιδιαίτερα θαυμάσιος τρόπος για εκδήλωσι ελέους είναι η μετάδοσις της Βιβλικής αληθείας σε άλλους. Διαβάζομε ότι όταν ένα πλήθος ανθρώπων συνήντησε τον Ιησού καθώς πήγαινε ν’ αναπαυθή, εκείνος «εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, επειδή ήσαν ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα, και ήρχισε να διδάσκη αυτούς πολλά.—Μάρκ. 6:34.
Οι ελεήμονες είναι «μακάριοι» λόγω του ότι «θέλουσιν ελεηθή.» Με μια έννοια το δοκιμάζουν αυτό στις καθημερινές τους επαφές με άλλους ανθρώπους. Η ελεήμων συμπεριφορά τους προς άλλους παρακινεί και τα άλλα άτομα ν’ ανταποκριθούν με ευγενικό τρόπο. (Λουκ. 6:38) Και, το πιο σπουδαίο ο ελεήμων θα ελεηθή από τον Θεό. Σχετικά μ’ αυτό, ο Ιάκωβος γράφει: «Διότι η κρίσις θέλει είσθαι ανίλεως εις τον όστις δεν έκαμεν έλεος· και το έλεος καυχάται κατά της κρίσεως.» (Ιακ. 2:13) Όταν τα γνήσια στοργικά άτομα φερθούν ενώπιον του Θεού για κρίσι, θα διαπιστώσουν ότι το έλεος που έδειξαν σε άλλους θα υποσκελίση, στην πραγματικότητα, οποιαδήποτε δυσμενή κρίσι που ο Θεός μπορεί αλλιώς να εξέφερε εναντίον τους. (2 Τιμ. 1:16-18) Η ευκαιρία για άφεσι αμαρτιών και αιώνια ζωή παρέχεται μόνο στους ελεήμονες. «Εάν . . . δεν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών,» είπε ο Ιησούς, «ουδέ ο Πατήρ σας θέλει συγχωρήσει τα πταίσματά σας.»—Ματθ. 6:15· 18:35.